Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "19th-century architecture" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 54
Tytuł:
Second life of the 19th and 20th century buildings on the example of the revitalization of architecture buildings art galleries culture centres
Drugie życie budynków XIX i XX wieku na przykładzie rewitalizacji obiektów architektonicznych galerie sztuki centra kultury
Autorzy:
Banachowska, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/402124.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Świętokrzyska w Kielcach. Wydawnictwo PŚw
Tematy:
restoration
revitalization
preservation
alteration
art gallery
cultural center
art centre
cultural heritage
cultural value
rewaloryzacja
rewitalizacja
ochrona
odnowa
galeria sztuki
centrum kultury
centrum sztuki
dziedzictwo kulturowe
wartość kulturowa
Opis:
In 1992, the idea of adapting the power plant building located in the industrial district of London in the contemporary art gallery Tate Modern, was brought into effect. Implementation, immediately after the opening in 1997, attracted millions of visitors and over more than 20 years of cultural activity it has become one of the most popular galleries of modern art in the world. Thus the worldwide trend of arranging art and culture centres in the revitalized buildings has started. A great example of this idea is the CaixaForum in Madrid and a number of Polish projects. In each major city in our country an old neglected building which represents cultural values has been revitalized. The derelict boiler-house in Olsztyn was converted into the Technology Education Center and the building of an orphanage and a nursery was transformed into the gallery of contemporary art BWA in Kielce. Labor-intensive and costly actions contributed to saving not only abandoned and vandalized buildings, but also influenced the preservation of historic city centers, protection and preservation of frontages and precious landscape values. Public awareness in the field of cultural heritage has definitely increased and the measures aimed at giving a second life to historic, derelict buildings are met with growing interest and enthusiasm.
W 1992 roku narodził się pomysł adaptacji budynku elektrowni, położonej w przemysłowej dzielnicy Londynu, na galerię sztuki współczesnej Tate Modern. Realizacja, zaraz po otwarciu (1997), przyciągnęła miliony zwiedzających i w ciągu ponad 20 lat działalności stała się jedną z najpopularniejszych galerii sztuki współczesnej na świecie. Tym samym zapoczątkowano światowy trend urządzania centrów sztuki i kultury w zrewitalizowanych budynkach. Świetnym przykładem kontynuacji tej myśli jest CaixaForum w Madrycie czy liczne realizacje polskie. W każdym większym mieście naszego kraju udało się dokonać rewitalizacji zaniedbanego starego budynku przedstawiającego wartość kulturową: przebudowa zrujnowanej kotłowni w Olsztynie na Centrum Edukacji Technologicznej, rewitalizacja budynku ochronki i przedszkola na galerię sztuki współczesnej BWA w Kielcach. Pracochłonne i kosztowne działania przyczyniły się do uratowania nie tylko opuszczonych i zdewastowanych budynków, ale wpłynęły na zachowanie zabytkowych centrów miast, ochronę pierzei czy zachowanie cennych walorów krajobrazowych. Wzrosła świadomość społeczeństwa w dziedzinie ochrony własnego dziedzictwa kulturowego - działania zmierzające do nadania drugiego życia zabytkowym, zrujnowanym budynkom są przyjmowane z rosnącym zainteresowaniem i entuzjazmem.
Źródło:
Structure and Environment; 2019, 11, 1; 35-53
2081-1500
Pojawia się w:
Structure and Environment
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
19th-Century Wooden Houses of Craftsmen from Zgierz – Precious Heritage or Troublesome Inheritance?
XIX-wieczne domy drewniane zgierskich rzemieślników – cenne dziedzictwo czy kłopotliwy spadek?
Autorzy:
Barucha, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681861.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Zgierz
XIX-wieczna architektura
drewniane budynki
dziedzictwo
rewitalizacja
19th-century architecture
wooden buildings
heritage
revitalisation
Opis:
W Zgierzu, mieście położonym w centralnej części województwa łódzkiego, znajduje się unikalny zespół urbanistyczny miasta rzemieślniczego, założony od podstaw w pierwszej połowie XIX wieku. Działo się to w wyniku akcji osiedleńczej, którą prowadzono w Królestwie Polskim w celu ożywienia gospodarki nowopowstałego państwa. Sprowadzano głównie sukienników, zarówno pochodzenia polskiego, jak i niemieckiego, przede wszystkim z terenów zaboru pruskiego. Regularny układ miasta o symetrycznie rozplanowanych ulicach, z rynkiem pośrodku na szczycie zbocza doliny rzeki, zabudowany estetyczną i funkcjonalną architekturą późnoklasycystyczną, pozwala na określenie tego ośrodka miastem w stylu biedermeier. Choć w powstającym mieście starano się wznosić budowle z materiałów trwałych, większość z zachowanych do dziś domów wybudowano z drewna. Mimo to, ich dekoracyjna oprawa architektoniczna wciąż jest czytelna w wielu obiektach. Obecnie domy te, dzielone na wiele mieszkań i zamieszkałe przez lokatorów z przydziału, są użytkowane niezgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem i nieodpowiednio do swej rangi. Do tej pory podjęto dwie próby rewitalizacji omawianego obszaru, w wyniku których powołano do życia Park Kulturowy Miasto Tkaczy, wyremontowano siedem domów oraz przywrócono dawny wygląd fragmentom dwóch ulic. Artykuł przedstawia przeszły oraz obecny stan zagospodarowania zabytkowego budownictwa Nowego Miasta, z uwzględnieniem jego społecznego tła, a także podejmuje próbę podsumowania dotychczas podjętych działań rewitalizacyjnych.
Zgierz, a town located in the central part of the Łódź Province, has a unique urban complex in the form of a craftsmen’s town built from scratch in the first half of the 19th century. This was a result of a settlement operation carried out in Congress Poland to boost the economy of the newly created state. The settlers were mostly cloth makers of Polish and German descent, primarily from the territory of the Prussian Partition. Regular arrangement, with symmetrical streets and a market square in the middle, on a high river bank, went hand in hand with aesthetic and functional late classical architecture, which is why this centre can be called a Biedermeier town. Even though durable materials were preferred, most houses that have survived are made of wood, and yet decorative elements can still be seen on many of them. Today, the houses, divided into numerous flats and inhabited by qualifying occupiers, are used contrary to their original purpose and inappropriately for their status. So far, two attempts to revitalise the area in question have been made. In consequence, the Town of Weavers Culture Park was established, seven of the houses were renovated, and fragments of two streets were restored to their former appearance. The paper presents the past and present situation of the historic development of the New Town considering its social context, and attempts to summarise the revitalisation activities performed to date.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2019, 34; 147-170
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura obiektów rekreacyjnego zamieszkiwania pasa nadmorskiego Pomorza Zachodniego na przełomie XX i XXI w. Urbanizacja i komercjalizacja przestrzeni oraz ich wpływ na środowisko kulturowe i naturalne
The architecture of recreational residence buildings located in the seaside region of Western Pomerania at the turn of the 19th to the 20th century. Urbanisation and commercialisation of space and their influence on the cultural and natural environment
Autorzy:
Bizio, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/344731.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
architektura terenów nadmorskich
architektura mieszkaniowa
Pomorze Zachodnie
architecture of seaside regions
residential architecture
Western Pomerania
Opis:
Zmiany polityczne i gospodarcze, które rozpoczęły się w Polsce w 1989 r., wpłynęły także na rozwój architektury dedykowanej wypoczynkowi. Jednym z przykładów takich procesów mogą być przemiany architektury obiektów rekreacyjnego zamieszkiwania pasa nadmorskiego Pomorza Zachodniego. Od blisko trzydziestu lat obserwować można coraz szersze procesy urbanizacji tych obszarów, które w niedalekiej jeszcze przeszłości pełniły funkcję leśne lub rolnicze. Zjawiska te wpisują się w szerszą perspektywę zmian cywilizacyjnych wpływających w konsekwencji na relację człowieka z krajobrazem nadmorskim. W pierwszej części artykułu przedstawiono rys historyczny dotyczący rozwoju miejscowości nadmorskich dzisiejszego Województwa Zachodniopomorskiego. Druga część artykułu poświęcona jest próbie wprowadzenia typologii w zakresie realizowanych po 1989 r. obiektów rekreacyjnego zamieszkiwania, oraz oceny ich współczesnego wpływu na zmiany w środowisku kulturowym i naturalnym. Część trzecia to podsumowanie i próba określenia przyszłych kierunków rozwoju tego typu architektury na badanym obszarze.
The political and economic changes that occurred in 1989 in Poland have influenced the development of recreational architecture and facilities. The transformations that took place within the field of the architecture of recreational residence buildings located in the seaside region of Western Pomerania exemplify these shifts. For nearly thirty years, one has been able to observe the progressing urbanisation of areas that were recently used for agriculture and forestry. These phenomena belong to a broader spectrum of civilisational changes that influence the relationship between seaside areas and the people who live in them. The opening section of the paper presents a historical overview of the development of seaside towns and cities in the area that constitutes the contemporary Western Pomerania. The following part is dedicated to an attempt at introducing a typology of recreational residences created after 1989 and presenting an evaluation of their present influence on the changes that take place in the cultural and natural environment. The third section offers a summary and an attempt at defining the directions of future development for this type of architecture in the studied regions.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2018, 24; 150-163
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Municipal gardens as the synergic element of the structure of selected towns of Lublin region
Autorzy:
Boguszewska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/391357.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
municipal park
garden architecture
19th/20th century
Lublin region
park miejski
architektura ogrodowa
XIX/XX wiek
Lubelszczyzna
Opis:
Planning of municipal gardens as the integral part of urban landscape in the Lublin region was typified by the activity of the outstanding garden planners: engineer Feliks Bieczyński and Walerian Kronenberg. This movement to create public, municipal green areas commenced in 19th century and continued with success during the inter-war period. This process took place in the big cities of Lublin, Zamość or Lubartów. Newly established public gardens were usually located on the outskirts of the city as for example, Park Saski (1837), Ogród Bronowicki (the Bronowicki Garden) - formerly called the Foksal Park in Lublin, or Park Miejski im. Jana Kanclerza Zamoyskiego (the Zamoyski Municipal Park - 1926) located in the former fortification area in Zamość. The situation in smaller cities such as Lubartów, Radzyń Podlaski (1755, planner: Jakub Fontana) and Kock (planner: Szymon Bogumił Zug) was slightly different. The former garden complex adjacent to the magnate residence served a key role in the urban structure of the settlement (thus, determining its development) was later adapted to the function of a municipal park. The article describes three selected garden complexes. The spatial relations of the parks in the context of their urban structure are analysed. The article takes into account their contemporary use and the state of preservation of their historic elements as presented in the original composition as presented in historic images and maps.Planning of municipal gardens as the integral part of urban landscape in the Lublin region was typified by the activity of the outstanding garden planners: engineer Feliks Bieczyński and Walerian Kronenberg. This movement to create public, municipal green areas commenced in 19th century and continued with success during the inter-war period. This process took place in the big cities of Lublin, Zamość or Lubartów. Newly established public gardens were usually located on the outskirts of the city as for example, Park Saski (1837), Ogród Bronowicki (the Bronowicki Garden) - formerly called the Foksal Park in Lublin, or Park Miejski im. Jana Kanclerza Zamoyskiego (the Zamoyski Municipal Park - 1926) located in the former fortification area in Zamość. The situation in smaller cities such as Lubartów, Radzyń Podlaski (1755, planner: Jakub Fontana) and Kock (planner: Szymon Bogumił Zug) was slightly different. The former garden complex adjacent to the magnate residence served a key role in the urban structure of the settlement (thus, determining its development) was later adapted to the function of a municipal park. The article describes three selected garden complexes. The spatial relations of the parks in the context of their urban structure are analysed. The article takes into account their contemporary use and the state of preservation of their historic elements as presented in the original composition as presented in historic images and maps.
Źródło:
Budownictwo i Architektura; 2019, 18, 2; 31-45
1899-0665
Pojawia się w:
Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływy zachodnie a orientalizm: włoscy architekci i restauratorzy w Stambule na przełomie XIX i XX wieku
Between Westernization and Orientalism: Italian architects and restorers in Istanbul from the 19th century to the beginning of the 20th
Autorzy:
Boriani, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366572.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Turcja
Stambuł
architekci włoscy
architektura XIX-XX w.
Turkey
Istanbul
Italian architects
19th and early 20th century architecture
Opis:
Kiedy w 1453 roku Osmanowie podbili Konstantynopol, wydawało się, że stosunki między Europą zachodnią a stolicą nowego imperium zostaną drastycznie ukrócone. W rzeczywistości jednak dyplomatyczne, kulturalne i handlowe kontakty wznowiono już niedługo potem. Sułtani, choć często toczyli wojny z Zachodem, umożliwili i przyczynili się do rozwoju relacji z krajami europejskimi. Nierzadko korzystali z usług tamtejszych artystów i architektów, zwłaszcza Włochów, wiedzieli bowiem, jakim ci ostatni cieszyli się uznaniem, i szanowali ich umiejętności. Pierwsze dekady XIX wieku przyniosły Europejczykom i Lewantyńczykom wiele możliwości zawodowych. Sułtani, świadomi potrzeby zmian administracyjnych i politycznych w swoim imperium, wyraźnie podupadającym na tle militarnych, technologicznych i gospodarczych sukcesów mocarstw europejskich, rozpoczęli szeroko zakrojony program reform. Program reform objął wszystkie sektory administracji państwowej i gospodarki: drogi i kolej, infrastrukturę miejską, wojsko, budownictwo i przestrzeń publiczną, banki i towarzystwa ubezpieczeniowe, a także działalność handlową. Aby urzeczywistnić tak szeroko zakrojone plany modernizacji, niezbędna okazała się pomoc europejskich inżynierów, architektów, lekarzy, techników i robotników z doświadczeniem w tych nowych dziedzinach, a także rzemieślników i artystów. Poniższy artykuł stanowi prezentację dokonań włoskich architektów i konserwatorów architektury w Stambule w XIX i na początku XX wieku.
When Constantinople was conquered by the Ottomans in 1453 it seemed for a while that everything had been lost and that relations between Western Europe and the capital of the new empire would be dramatically curtailed. In reality diplomatic, cultural and commercial exchanges soon resumed. So while they were often at war with the West, the sultans permitted and facilitated the development not only of trade but also of cultural relations. It was not uncommon for them to request the services of artists and architects from Europe and in particular Italy, aware of their reputation and appreciative of their worth and skill. In fact it was in the early decades of the 19th century that job opportunities for Europeans and Levantines grew even more substantial: conscious of the need to reform the administration and political conduct of the empire, clearly in decline when compared with the military, technological and economic successes of the European powers, the sultans embarked on a crash course of reforms. Every sector of the administration of the state and the economy had to be involved in the programme of modernization: roads and railways, urban infrastructures, the army, public buildings and spaces, banks and insurance companies, commercial activities; to achieve this the contribution of Europeans would be indispensable: engineers, architects, physicians, technicians and workers with expertise in these new sectors, as well as craftsmen and artists, were offered great opportunities for employment. The article is a presentation of the achievements of Italian architects and architectural conservators in Istanbul in the 19th and early 20th century.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 3; 5-35
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popularyzacja architektury z przełomu XIX i XX w. jako elementu tożsamości kulturowej miast, na przykładzie Bydgoszczy
Popularization of architecture from the turn of 19th and 20th century and its meaning for the cultural identity of towns, using Bydgoszcz as the example
Autorzy:
Bręczewska-Kulesza, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/369881.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
popularyzacja architektury
dziedzictwo kulturowe
spuścizna kulturowa
popularization of architecture
architecture of 19th and 20th c.
cultural heritage
Opis:
W artykule poruszono zagadnienia dotyczące problemów związanych popularyzacją architektury z przełomu XIX i XX stulecia w szerokich kręgach społecznych. Jest to szczególnie trudne w miastach o złożonej, wielonarodowościowej historii. Różne formy upowszechniania wiedzy o architekturze pokazano na przykładzie Bydgoszczy, miasta którego większość tkanki miejskiej pochodzi z okresu zaborów pruskich. Dzięki projektom mającym na celu popularyzację architektury, przestaje ona być tylko poniemiecką spuścizną, a staje się częścią lokalnego dziedzictwa kulturowego.
The article is about problems with popularization knowledge about buildings erected in XIX and at the beginning of XX century. It is very hard, especially in the cities with multicultural history. The example of that kind of city, is Bydgoszcz. The point of this article is to show projects about popularization of the architecture in Bydgoszcz.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2009, 11; 77-82
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drewniane cerkwie w Świerszczowie na tle architektury greckokatolickiej od XVIII do 2. połowy XIX wieku w dawnym powiecie chełmskim
Wooden Orthodox Churches in Świerszczów against the Background of Greek Catholic Architecture from the 18th to the 2nd Half of the 19th Century in the Former Chełm District
Autorzy:
Cieślik-Sygowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1964732.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
In the village of Świerszczów in the former Chełm district (at present Chełm voievodship) the following wooden Orthodox churches functioned there: not preserved, conventionally defined as Orthodox church I (mentioned for the first time in 1510 − Orthodox, from 1596 on as Greek Catholic, demolished after 1797) and Orthodox church II − preserved (erected in 1801, initially as Uniate church, from 1875 as Orthodox and from 1921 as Roman-Catholic). Orthodox I was triple with a belfry above the porch. In the region under investigation this kind of view and mass were commonly employed in the wooden Orthodox architecture until ca. the 1750s. From the half of the 18th cent. they started to construct triple Orthodox churches with a detached belfry; this type of church was most often used till ca. 1915. Orthodox church II in Świerszczów was built in one-dimensional plan. In the same plan, earlier in 1728, the Orthodox church in Czerniejów was built. The one-dimensional arrangement did not occur in the traditional Orthodox architecture (except in buildings of a lower rank, eg chapels), similarly to two--dimensional plan. They were, however, characteristic of Latin architecture. In the 2nd half of the 18th century a few two-dimensional Orthodox churches were built (in Pniówno, Depultycze, Czułczyce II and Swierze III, Rydza). The latter three could have one-dimensional plan. Generally, from the 1750s to the 1850s 36 wooden Orthodox churches were built in the former Chełm district, of which 7 in other than three-dimensional plans. We notice some essential changes in the arrangement and furnishings of the churches interior in relation to traditional Eastern realization. It was Zamość Council (1720) which played a key role here, because it permitted to unveil the main altar. The result of which was a new arrangement of the east part of the church. The analysis of the sources proves that in the region under investigation they did not dare to unveil the altar part completely: Instead of iconostas they employed a wooden partition reaching half of the bulding’s height (Czerniejów) or filling the wheol space (Świerszczów II). The main altar was placed in front of the partition (or built in it) and on both sides there were side altars; there was no altar behind the partition. There were icons hanging no the altars whose arrangement was identical with the arrangement of the lowest row of iconostas (complete, arranged in five rows). In such „iconostas” there were no czar’s or deacon’s gates. In the nave there were, alien to Eastern tradition, pulpit, confessional and benches. Even a rough analysis of the interior of the churches from Włodzimierz diocesis shows that Latin influences there were considerably weaker than in the part of Chełm diocesis under investigation, especially as far as the realization of the east part is concerned. And so: iconostas with the czar’s and deacon’s gates had only three rows; there was an altar behind it, the arrangement of the main altar did not differ. One may draw a conclusion that the farther eastward the stronger Latin influence was. In the former Chełm district Latin influences were particularly strong in the 2nd half of the 18th century. We can observe this proces up to the 1840s, when the czar’s authorities took the first steps in order to abolish the Greek Catholic rite. The brick architecture was more receptive to new patterns, because Latin influences were apparent not only in the interior but also in views, contrary to wooden architecture which used traditional plans and changes in the interior. One has to emphasize that prominent buildings were erected mainly at the suggestion of bishops who were proponents of the union. These buldings-Orthodox churches (eg in Chełm) thoroughly dominated Latin forms (not only as far as interiors go but also views of the Latin cross, ellipses, etc.). Actually, they resemble baroque and rococo churches.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1990, 38, 4; 31-58
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Średniowieczne odniesienia w architekturze krakowskich kościołów. Cz. I - druga połowa XIX wieku
Medieval references in the architecture of Krakow churches. Part I – the second half of the 19th century
Autorzy:
Czechowicz, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218572.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura sakralna
architektura XIX w.
historyzm
church architecture
architecture of 19th c.
historicism
Opis:
Lata od połowy XIX wieku do początku XX wieku stanowią dla architektury sakralnej Krakowa przełomowy okres, będący wynikiem krystalizowania się nowych poglądów na sposób kształtowania formy świątyni. Działające w Krakowie środowisko architektów, bazujące na doświadczeniach nabytych w trakcie zagranicznych studiów, dążyło do wykształcenia nowej stylistyki obiektu sakralnego z intencją kontynuowania wartości historycznych i kulturowych tkwiących w architekturze polskiej, a szczególnie architekturze sakralnej Krakowa. Podstawową inspiracją stała się sztuka średniowiecza, jednak że zawarty w architekturze dziewiętnastowiecznych kościołów pierwiastek historyczny nie zawsze stanowił przejrzyste odbicie „klasycznych” pierwowzorów – często przysłoniętych i przekształconych w ramach wielostylowych form kompozycyjnych. Niemniej jednak w wielu obiektach czytelne są powiązania formalne z dawnymi epokami, zawierające zarówno echa architektury europejskiej, jak i próby odzwierciedlenia tradycyjnego, rodzimego warsztatu budowlanego. Początkowe założenia nowej stylistyki polegały na stosunkowo wiernym odtwarzaniu średniowiecznych kompozycji, uznanych przez twórców za najwłaściwsze źródło dla uzyskania odpowiednio wzniosłego poziomu sacrum dla obiektu sakralnego. Pierwsze kościoły Krakowa z początków drugiej połowy XIX wieku zawierają przewagę akcentów, będących niemal dosłownymi kopiami rozwiązań architektury romańskiej i gotyckiej. Tak pojmowany sposób interpretacji średniowiecza podlegał następnie stopniowej modyfikacji. W kolejnych świątyniach zaczęto bowiem stosować odniesienia także do epok nowożytnych, a detal stawał się bardziej syntetyczny i zgeometryzowany.
The years since the mid-19th century till the beginning of the 20th century were a breakthrough period for the church architecture in Krakow, which resulted from crystallization of new views on the form of a church. The milieu of architects operating in Krakow, basing on the experience acquired in the course of studies abroad, aimed at forming new stylistics of a church object with the intention of continuing the historic and cultural values ingrained in Polish architecture, and particularly in the church architecture of Krakow. Medieval art was the fundamental inspiration, although the historic element enclosed in the architecture of the 19th-century churches did not always constitute a transparent reflection of “classical” originals – frequently blurred and transformed during multi-style composition forms. Nevertheless, formal connections with bygone epochs, involving both echoes of European architecture and attempts at reflecting the indigenous building traditions, are clearly discernible in many objects. Initial assumptions of the new stylistics involved relatively accurate recreation of medieval compositions regarded by their authors as the most proper source for achieving a high level of sacrum suitable for a church object. The first churches in Krakow from the beginning of the second half of the 19th century show a predominance of accents which were almost literal copies of solutions known from the Romanesque and Gothic architecture. Such a manner of interpreting the Middle Ages was then gradually modified. Therefore, in subsequently erected churches references to modern epochs began to be applied, and detail became more synthetic and geometrical.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 38; 45-53
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romańskie zabytki architektury sakralnej Inowrocławia i Strzelna w świetle fotografii Meydenlendera z 1887 roku
Romanesque monuments of religious architecture in Strzelno and Inowrocław in the light of Meydenlender’s photography of 1887
Autorzy:
Danielewski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1026373.pdf
Data publikacji:
2012-12-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
fotografia
Inowrocław
zabytki sakralne
XIX wiek
photography
sacral antiquity
19th century
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2012, 98; 27-50
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wątki znaczeniowe i symbolika architektury XIX wieku
Threads of significance and symbolism in the architecture of the 19th century
Autorzy:
Gała-Walczowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/145926.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
architektura XIX w.
historyzm
eklektyzm
forma i kompozycja architektoniczna
treść
wątki znaczeniowe i symbolika w architekturze
architecture of 19th c.
historicism
eclecticism
architectural form and composition content
threads of significance and symbolism in architecture
Opis:
Architektura XIX wieku była odzwierciedleniem epoki mistycyzmu, a zarazem sekularyzacji sztuki, dążenia do ideału jedności sztuk, a jednocześnie relatywizmu i indywidualizmu. Wyrosła na podłożu romantyzmu, może być ona postrzegana, jako wypadkowa postawy duchowej, światopoglądu i ruchu naukowego określanego mianem historyzmu. Rozwój historii sztuki i fascynacja przeszłością, wraz z bogactwem i różnorodnością stylów wpływały na polifonię ówczesnej architektury, w przestrzeni której istniał przede wszystkim historyzm, a także eklektyzm. Architekci historyzmu tworzyli dzieła inspirowane jednym stylem. Eklektyzm posiłkuje się stylami historycznymi w ówczesnym pojęciu romantycznymi, mieszając ich formy i motywy w jednej budowli. Wątki znaczeniowe architektury XIX wieku wiążą się z symboliką i wartościami niesionymi przez style minionych epok, reinterpretując ich formy i znaczenia.
The architecture of the 19th century was a reflection of both the era of mysticism and the era of secularization in art. It was a pursuit of the ideal of unity of the arts, and at the same time of relativity and individualism. Grounded in Romanticism, it might be seen as a product of a certain spiritual attitude, world view and scientific movement called historicism. Development of the history of art, a fascination with the past, together with the richness and diversity of styles, influenced the polyphony of the architecture of the time, in which historicism, and then eclecticism took precedence. Architects of historicism were creating works inspired by a single style. Eclecticism used historic styles perceived as romantic at the time, mixing their forms and motives in a single building. In 19th century architecture, threads of significance are interwoven with symbolism and values represented by the styles of previous historic periods, reinterpreting their forms and meanings.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2017, 62, 4; 55-82
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój szkolnictwa wyższego w zakresie architektury na ziemiach polskich w XIX w.
Development of higher education in the field of architecture in Polish territories in the 19th century
Autorzy:
Grodzka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/2193803.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
edukacja architektoniczna
XIX w.
uczelnie architektoniczne
program nauczania architektury
architectural education
19th century
higher school of architecture
teaching program of architecture
Opis:
Artykuł przedstawia zarys historii kształtowania edukacji architektonicznej na poziomie wyższym na terenach ziem polskich w XIX w. Omówiono działanie placówek oświatowych na tle ówczesnych wydarzeń politycznych i społecznych. Scharakteryzowano i porównano programy dydaktyczne stosowane przez poszczególne szkoły oraz wymieniono przykłady ich absolwentów wśród znanych architektów czynnych zawodowo w XIX stuleciu.
The article presents historic outline of shaping higher architectural education in the Polish territories in the 19th century. Educational institutions are discussed against the background of contemporary political and social events. The didactic programs used by particular schools have been characterized and compared, and examples of their graduates among well-known architects who were professionally active in the 19th century have been given.
Źródło:
Dziedzictwo architektoniczne. Badania podstawowe i ich dokumentowanie; 71-83
9788374930437
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum Archidiecezjalne we Wrocławiu. Proces przekształceń zespołu budynków od końca XIX wieku – rozbudowa o Nowe Archiwum Książęco-Biskupie i Bibliotekę Katedralną
Archdiocese Museum in Wrocław. Transformation process of a group of buildings from the end of the 19ᵗʰ century – extension with New Ducal-Bishop Archives and the Cathedral Library
Autorzy:
Gryglewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217596.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura XIX-XX w.
neogotyk
biblioteka magazynowa
Ebers Joseph
Wrocław
19th/20th centuries architecture
neo-Gothic
storage library
Wroclaw
Opis:
Częścią zespołu obecnego Muzeum Archidiecezjalnego, Archiwum Archidiecezjalnego i Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu jest zbudowany w 1896 r. według projektu architekta diecezjalnego Josepha Ebersa neogotycki budynek dawnego Nowego Archiwum Książęco-Biskupiego i Biblioteki Katedralnej przy ul. Kanonii 12–14. Jest on reprezentatywnym przykładem neogotyku szkoły hanowerskiej, stylu ukształtowanego w II połowie XIX w. w oparciu o formy północnoniemieckiego gotyku ceglanego i zasadę zgodności formy z funkcją, konstrukcją i właściwościami materiału. Budynek jest jednym z kilku zachowanych we Wrocławiu przykładów tzw. bibliotek magazynowych. Jego dużą część stanowi ogromny magazyn książek i archiwaliów, o konstrukcji przypominającej przemysłowe magazyny. Jest przykładem architektury rzeczowej, bez dekoracji, ukazującej w końcu XIX w. nowoczesne oblicze historyzmu.
The neo-Gothic building of the former New Ducal-Bishop Archives and the Cathedral Library at 12–14 Kanonia Str. in Wrocław, designed by a diocese architect Joseph Ebers in 1896, is part of the complex of the present Archdiocese Museum, Archdiocese Archives and Capitulary Library. It is a representative example of the neo-Gothic of the Hanover school of architecture, a style shaped in the second half of the 19ᵗʰ century on the background of north German brick gothic and compatibility rule of form that resulted from function, structure and material properties. The building is one of the few preserved examples of the so-called storage libraries in Wrocław. Its big part consists of an enormous book and archive storerooms whose structure resembles industrial warehouses. It is an example of an objectivity architecture without any decorations expressing modern face of the historicism at the end of the 19ᵗʰ century.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2019, 58; 48-59
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne adaptacje barcelońskich zabytków z przełomu wieków XIX i XX
Modern adaptations of Barcelona monuments from the turn of the 19th and 20th century
Autorzy:
Gyurkovich, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217329.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
adaptacja
rozbudowa
architektura przełomu XIX-XX w.
adaptation
architecture at the turn of centuries
development
Opis:
Rozwój urbanistyczny Barcelony na przestrzeni ponad dwóch tysiącleci jej istnienia odzwierciedla historyczne okresy ekonomicznych i politycznych wzlotów i upadków, podobnie jak ma to miejsce w wielu europejskich ośrodkach miejskich. Ukoronowaniem sukcesu ekonomicznego burżuazyjnego miasta w wymiarze przestrzenny, było rozszerzenie - Eixample. Zrealizowano je w oparciu o zaaprobowany w 1859 roku projekt, którego autorem był Ildefonso Cerd. Układ urbanistyczny Eixample, którego dzisiejszy kształt powstawał przez wiele dziesięcioleci, zbudowany jest ze zróżnicowanej typologicznie i stylistycznie tkanki architektonicznej. Na przełomie wieków w mieście wykształcił się styl, będący swoistą odmianą secesji, określany przez tamtejszych badaczy jako modernista, którego głównymi, najwybitniejszymi przedstawicielami byli Lluís Domnech i Montaner, Josep Puig i Cadafalch oraz Antonio Gaudí. To właśnie ich dzieła, tworzone głównie w obszarze nowej wówczas struktury Eixample, budują niezapomniany klimat Barcelony, który pozostaje w pamięci odwiedzających miasto gości, ale także w świadomości jego mieszkańców. Wiele z nich nie zachowało do dziś swych pierwotnych funkcji, inne poddano w ostatnich latach przekształceniom i rozbudowom. Umiejętna integracja współczesnej architektury z historycznym kontekstem jest przedmiotem zainteresowań wielu badaczy i teoretyków oraz projektantów działających na polu architektury i urbanistyki. W niniejszym artykule autor postara się przedstawić kilka najbardziej udanych barcelońskich realizacji tego typu, których autorami są zarówno doskonale wyczuwający kontekst miejsca lokalni twórcy, jak i wielkie gwiazdy światowej sceny architektonicznej.
Urban development of Barcelona during more than two millennia of its existence reflects historical periods of economical and political ups and down, similarly to many other European urban centres. The crowning element of the economic success of the bourgeois city in the spatial dimension was its development - Eixample. It was realised on the basis of a project, approved in 1859, the author of which was Ildefonso Cerd? The Eixample urban system, whose contemporary shape has been created in the course of decades, is built from typologically and stylistically varied architectonic tissue. At the turn of the centuries, in the city there formed a style which was a peculiar version of secession, defined by contemporary researchers as modernista, whose main and most outstanding representatives were Lluís Domnech i Montaner, Josep Puig i Cadafalch and Antonio Gaudí. It is their work, created primarily in the area of the then new structure of Eixample, which builds up the unforgettable climate of Barcelona and is stuck in the memory of guests visiting the city, as well as in the consciousness of its residents. Many of those works have lost their original function, others have recently been converted or altered. Skilful integration of modern architecture with historical context has been an object of research of many scientists, theoreticians and designers operating in the fields of architecture and urban planning. In this article the author has been trying to present a few most successful realisations of that type in Barcelona, whose authors are both local artists perfectly sensing the local context, and famous stars of world architecture.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2012, 31; 57-67
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budowa kościoła ewangelickiego w Barczewie w XIX wieku
The construction of an Evangelical church in Barczewo in the 19th century
Autorzy:
Jodkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365752.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Barczewo
budownictwo
Georg Gustav Erbkam
Kościół ewangelicki
Warmia
Prusy w XIX wieku
diaspora
architecture
Evangelical church
Prussia in the 19th century
Opis:
In 1823, the evangelicals in Barczewo received an oratory for the celebration of liturgical services. Soon it became apparent that it was too small to accommodate the increasing number of congregants. In 1834, the royal court devised plans to reconstruct this structure. Two years later, a Franciscan church was planned to be built to house the Evangelical church. However, the Bishop of Warmia did not approve of this project. In 1844, the state authorities in Berlin recognised the need to erect the Evangelical church in Barczewo, but no construction work was undertaken at that time. At the synod in 1862, it was proposed to build in this place a “Church of Gratitude” (Dankeskirche) for the miraculous rescue of the Prussian ruler in Baden-Baden. Probably in January 1868, the state treasury filed the case of the Barczewo parish, questioning its right to donate due to royal patronage. At the same time, the parish priest Fr. Otto Hass promoted a fund raising campaign for the construction of a church in the whole Prussian state, asking for a donation of one thaler. By November 1871 more than 5000 thalers had been collected. The church was probably built on the basis of Georg Gustav Erbkam’s project. Its dedication took place on September 28, 1871.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2016, 291, 1; 55-69
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolution of the polychromy in Lviv architecture of the second half of the 19th century
Ewolucja polichromii w architekturze Lwowa drugiej połowy XIX wieku
Autorzy:
Kazantseva, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/369085.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
evolution of the polychromy in architecture
façades and interiors of Lviv buildings of the period of Historicism
polychromy techniques and laws of their use
ewolucja polichromii w architekturze
elewacja i wnętrza budynków lwowskich okresu historyzmu
techniki polichromii i zasady ich wykorzystania
Opis:
The article deals with the question of the evolution of the polychromy in Lviv architecture of the second half of the 19th century. On the base of field and historical research, the author considers the polychrome techniques, color palette and the main laws and peculiarities of polychromy use on the façade and interiors of Lviv buildings of the period of Historicism.
W artykule analizuje się ewolucję polichromii w architekturze Lwowa w okresie drugiej połowy XIX wieku. Na podstawie historyczno-terenowych badań autor analizuje technikę polichromii, palety kolorów i podstawowe zasady i cechy wykorzystania polichromii na elewacjach i we wnętrzach budynków lwowskich okresu historyzmu.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2016, 27; 227-244
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 54

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies