Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "„Muzealnictwo”" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 792
Tytuł:
O POTRZEBIE POWSTANIA POLSKIEGO SŁOWNIKA MUZEALNIKÓW
ON THE NEED TO COMPILE A POLISH DICTIONARY OF MUSEUM CURATORS
Autorzy:
Agnieszka, Murawska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433176.pdf
Data publikacji:
2017-09-12
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzealnik
historia muzealnictwa
muzealnictwo
słownik
służba publiczna
museum curator
history of museology
museology
dictionary
public service
Opis:
The article documents all the actions which have already been undertaken to compile a Polish Dictionary of Museum Curators. The co-operation of the National Institute for Museums and Public Collections, the Adam Mickiewicz University in Poznań and the National Museum in Poznań, and the Association of Polish Museum Professionals, Wielkopolska branch, and the project’s public partner and initiator, which has contributed to two symposiums and a discussion panel. The opportunity to implement a long-term and nationwide project which serves to contribute to knowledge about the development of museology in Poland, consolidate the professional environment, and improve the ethos of a profession which is similar to a public service, will be the substantive result of the events.
Artykuł dokumentuje dotychczasowe działania mające na celu stworzenie Polskiego Słownika Muzealników. Współpraca instytucji: Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Muzeum Narodowego w Poznaniu z partnerem społecznym i inicjatorem projektu – Oddziałem Wielkopolskim Stowarzyszenia Muzealników Polskich doprowadziła do realizacji 2 sympozjów oraz panelu dyskusyjnego. Efekty merytoryczne tych wydarzeń stanowią trwałą bazę umożliwiającą realizację wieloletniego projektu o charakterze ogólnopolskim, służącego powstaniu zarówno podstaw wiedzy o osobach związanych z rozwojem muzealnictwa w Polsce, jak i konsolidacji środowiska oraz wzmocnieniu etosu zawodu o cechach służby publicznej.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 277-280
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZWIĄZEK MUZEÓW W POLSCE W LATACH 1914–1939
THE MUSEUM ASSOCIATION IN POLAND 1914–1939
Autorzy:
Agnieszka, Murawska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433006.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
The Museum Association in Poland
Museums
Museology
National Museum Council
Związek Muzeów w Polsce
muzealnictwo
Muzea
Państwowa Rada Muzealna
Opis:
The article presents basic information on the activity and changes of the organisation associating museums and their professionals in inter-war Poland. It recalls the personalities who influenced the development of museology, their opinions and the positions they held. It presents the organisation’s aims and tasks, as well as the problems which museum professionals had to face when rebuilding the Polish state after 123 years of occupation. 1914 marked the beginning of the organisation and foundation of the Polish Museum Professionals’ Delegation as a representation of Polish museums originating in the three partitions: Austrian, Russian and Prussian. In 1930 the name was changed to the Museum Association in Poland, and it was preserved until the end of the organisation’s existence in 1951. The 1930s saw a substantial development of organisations associating museums of various kinds: historical, artistic, natural, the Polish Geographical Society, specialist and ethnic.In 1939, the Association included 110 museums out of 125 in the country. The Museum Association in Poland co-authored legislative proposals related to museology, debated various general problems such as the role of museums in the state and society, relations with state authorities and local governments, the financing and development of museums, their aims and tasks, the level of museum offer as well as on training and paying museum professionals. Representatives of the Museum Association in Poland played a significant role in the National Museum Council, a consultative governmental body. One of the Museum Association’s achievements was the publication in 1947 of the Muzealnictwo handbook, as well as issuing periodicalsdevoted to museum matters.
Artykuł przybliża podstawowe informacje na temat działalności i przemian organizacji skupiającej muzea i muzealników w II Rzeczypospolitej. Wspomina osobistości, które miały wpływ na rozwój muzealnictwa, ich poglądy i zajmowane stanowiska. Przedstawia cele i zadania organizacji, a także główne problemy, z którymi muzealnicy musieli się zmierzyć w dobie odbudowy polskiego państwa po 123 latach zaborów. Początek organizacji przypada na rok 1914 i powstanie Delegacji Muzeologów Polskich, jako reprezentacji polskich muzeów z trzech zaborów: austriackiego, rosyjskiego i pruskiego. W 1930 r. dokonano zmiany nazwy na Związek Muzeów w Polsce (ZMwP), która przetrwała do końca istnienia organizacji, tj. do 1951 roku. W latach 30. XX w. nastąpił znaczący rozwój organizacji skupiającej muzea różnych typów: historyczne, artystyczne, przyrodnicze, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, specjalistyczne oraz mniejszości narodowych. W 1939 r. do Związku należało 110 muzeów (na 125 ogółem). Związek Muzeów w Polsce współtworzył projekty legislacyjne związane z muzealnictwem, debatował nad rozwiązywaniem różnorakich problemów ogólnych – rolą muzeów w państwie i społeczeństwie, stosunków z władzami państwowymi i samorządami, finansowaniem i rozwojem muzeów, celów oraz zadań muzeów, a także poziomem oferty muzealnej oraz kształceniem i wynagradzaniem muzealników. Znacząca była rola przedstawicieli ZMwP w Państwowej Radzie Muzealnej, ciele opiniodawczym dla rządu. Osiągnięciem ZMwP było opracowanie podręcznika pt. Muzealnictwo, wydanego już w 1947 r. oraz wydawanie periodyków poświęconych sprawom muzealnictwa.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 115-125
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KRZYSZTOF ZAŁĘSKI (1939–2016)
Autorzy:
Anna, Grochala,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432887.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Krzysztof Załęski (1939–2016)
wspomnienie
Muzeum Narodowe w Warszawie
historycy sztuki
muzealnictwo
masoneria
klasycyzm
rysunek polski
sztuka polska
jazz
Opis:
Art historian Krzysztof Załęski was professionally linked with the National Museum in Warsaw (MNW) for over 40 years. He was an expert on the Stanisław August period, the history of modern drawing and Polish painting, Freemasonry and jazz. In 1959–1964, he studied history of art at the University of Warsaw, from which he graduated in 1968 with his thesis entitled The White House in the Łazienki Park written under the supervision of Prof. Stanisław Lorentz. In 1964–1965 he worked for the State Studios for the Conservation of Cultural Property (Warsaw branch). In 1968– 2004 he was employed at MNW, from 1974 as Head of Polish Drawing Cabinet in the Collections of Early Modern Polish Art, from 1977 as Curator and from 1995 as Senior Curator. He was a member of the Association of Art Historians. He was awarded the Gold Cross of Merit in 1989 and in 2002 the Knight‘s Cross of the Order of Polonia Restituta for his services to Polish museology. He wrote numerous articles and entries in exhibition catalogues, and prepared many museum collections related to drawing and Polish painting (including works by Franciszek Smuglewicz, Bernardo Bellotto known as Canaletto, Marcello Bacciarelli, Jan Piotr Norblin, Zygmunt Vogl and Stanisław Noakowski). He also curated and co-organised a number of exhibitions at the MNW and other cultural institutions in Poland and abroad (in the Polish Cultural Institute in London and the Polish Museum in Rapperswil among others). He was a noted Polish expert in Freemasonry who was invited to cooperate on analysing Masonic collections and organising exhibitions devoted to them (“Masonry. Pro publico bono” at the MNW 2014 being one of the last). He was devoted to the history of jazz and its links to the visual arts. He was a museum professional with extended knowledge and experience in the issues of property and provenience of works of art. He paid great importance to the history of collecting, especially to shaping the MNW’s collections. This was also seen in the last exhibition he co-prepared in the National Museum, “Bronisław Krystall. Testament” (19 November 2015 – 6 March 2016) devoted to a generous donor.
Krzysztof Załęski, historyk sztuki, przez ponad 40 lat związany zawodowo z Muzeum Narodowym w Warszawie (MNW), był znawcą epoki stanisławowskiej, dziejów nowożytnego rysunku i malarstwa polskiego, wolnomularstwa i jazzu. W latach 1959–1964 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 1968 r. obronił, napisaną pod kierunkiem prof. Stanisława Lorentza, pracę magisterską zatytułowaną Biały Domek w Łazienkach. W latach 1964–1965 był zatrudniony w PP Pracownie Konserwacji Zabytków (Oddział w Warszawie). W latach 1968–2004 pracował w MNW, od 1974 r. jako kierownik Gabinetu Rysunków Polskich w Zbiorach Sztuki Polskiej Nowożytnej, od 1977 r. na stanowisku kustosza, a od 1995 – starszego kustosza. Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Za zasługi dla polskiego muzealnictwa odznaczony został w 1989 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2002 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był autorem licznych artykułów oraz haseł w katalogach wystaw i zbiorów muzealnych dotyczących rysunku i malarstwa polskiego (m.in. twórczości Franciszka Smuglewicza, Bernarda Bellota zw. Canaletto, Marcella Bacciarellego, Jana Piotra Norblina, Zygmunta Vogla, Stanisława Noakowskiego), a także kuratorem i współorganizatorem wielu ekspozycji w MNW oraz innych instytucjach kultury w Polsce i za granicą (m.in. w Polish Cultural Institute w Londynie, Muzeum Polskim w Rapperswilu). Był uznanym polskim znawcą problematyki masońskiej, zapraszanym do współpracy przy opracowywaniu zbiorów masoników i organizowaniu wystaw im poświęconych (jedna z ostatnich to „Masoneria. Pro publico bono”, MNW 2014). Zajmował się historią jazzu i jego związkami ze sztukami wizualnymi. Był muzealnikiem o szerokiej wiedzy i doświadczeniu w zakresie problemów własnościowych i proweniencyjnych dzieł sztuki, przywiązywałdużą wagę do historii kolekcjonerstwa, w szczególności kształtowania się zbiorów MNW. Wyrazem tego była również ostatnia współtworzona przez niego wystawa w warszawskim Muzeum Narodowym „Bronisław Krystall. Testament” (19.11.2015 – 6.03.2016), poświęcona zasłużonemu darczyńcy.
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 149-153
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z zagadnień ekspozycji zabytków archeologicznych in situ : problemy ekspozycji na grodzisku
ON PROBLEMS OF THE IN SITU DISPLAY OF ARCHAEOLOGICAL MONUMENTS
Autorzy:
Augustyniak, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539689.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
zabytek archeologiczny
muzealnictwo archeologiczne
eksponowanie zabytków archeologicznych
rezerwat archeologiczny
grodzisko kasztelańskie w Gieczu
rezerwat archeologiczny w Kaliszu-Zawodziu
grodzisko w Brudnie Starym w Warszawie
Sieradzki Park Etnograficzny
Opis:
Within the complex structure of a „bridge” linking the past with our days in the field of evolution and development of both artistic culture and historical conscience of a society the historic monuments, the relics of the past, no doubt, have their important place. In fact entirely particular position is being kept among them by those of archaeological character since they relate to times from which no written records or sources have survived, or are available in quite negligible numbers. The advances of archaeological excavations conducted in the period of the Polish People’s Republic resulted in a considerable extension of the so-called source material base, i.e. in enrichment of supply of materials enabling the insight into the story of formation of the Polish State. An immense supply of source materials has led to changes in activities of such important institutions where they can be popularized as are the museums. However, this fundamental change that occured with regard to the basic form of the museum’s activities, i.e. display is by far inadequate nowadays. Those serious objectives that are being set by contemporaneity before museums are in a considerable measure concerning the display itself. Today it can by no means be based on scientific information alone that has been furnished by archaeology, history of art or by ethnography. There exists a need to find a creative agent in its system as it should contain a number of experiences of emotional nature that are required by young people, it must emphasize the importance of direct contact with original objects and more still — it should prevent the loss of historical and social receptiveness. A properly thought modern display method should avoid any forms of stereotyped presentation whatsoever that obscures its sense and makes its language more or less conventionalized. The display space should be handled as a place of action or even to some extent as a theatrical stage on which with the aid of exhibits a sui generis performance can be played. The displayed exhibits do not in themselves constitute any information — they only form an informative situation that controls the flow of information in a strictly predetermined manner. As one of possible answers to objectives that are set before archaeological museums by contemporaneity is to be considered the display of archaeological objects in situ. The first attempts to cristallize an idea of archaeological reservation were made in Poland as early as in 1934 at Biskupin. At present the number of reservations whose forms comply to definition by Professor K. Piwocki is ranging as high as to ten. The author distinguishes two types of archaeological reservations: I — a simple reservation, and II — a composed reservation. As the background for such distinction was adopted the form of relics discovered. As the most essential element of the in situ display is to be considered that of proportion between the historical substance and installations and equipment that are necessary to secure the appropriate functioning of reservation and are decisive for the effects and impressions that can be received by visitors. With concern to the in situ display of archaeological relics within the space of an ancient castle the author suggests that (1) the castle site needs to be immediately and inseparably linked with its natural environment which the links should in no way be disturbed by any modern buildings or other kind of installations, (2) regardless of the state of preservation of a castle its shape that survived to our days forms a part of its historical substance and should therefore be protected. The architectural design of display must take into account the following: (a) the necessary climatic conditions (i.e. temperature, humidity) under which can be kept the relics exposed to their action, (b) an appropriate from the historical and aesthetic viewpoint display of relics themselves. In his further considerations the author discussed some examples of archaeological sites within the ancient castles that have already been realized as, for instance, that of Giecz or are now at the stage of designing as those at Kalisz or Bródno Stare. Unfortunately, all the three archaeological sites mentioned above in their architectural designs are far enough from the required respect for the castle solids as the latter have seriously been disturbed by service installations and equipment. The author of the present publication is responsible for general design of archaeological site at Sieradz being discussed here and forming an integral part of the Sieradz Ethnographic Park. The ethnographic part will, however, not disturb the natural environment of the Sieradz castle site as a wide green belt and plantings accentuating the site occuppied by ancient castle will ensure the appropriate proportion between the both parts. As a result of archaeological investigations the following elements have been planned as those designed for permanent exhibition: (1) the 13th-century timber-constructed fortifications, (2) the relics of brickwork rotunda of the 13th century, (3) the negative pattern of circumpherential castle wall built during the 14th century. To prevent the damage to the castle solid preserved to our times it was decided that the in situ display of the discovered relics will be placed at the underground level. None of installations that are inevitable for preservation and display of historic substance will be visible at the ground level. Both system and rôle of the separate components forming the whole display on the Sieradz archaeological site have been devised as follows: Part I — „Prologue”; (1) Projection of a film devoted to „History of Sieradz covering the period of the 6th to 15th century A.D.”; (2) a printed „Guide to Archaeological Site, Sieradz” having special version for young readers with a plastic reconstruction of the castle site; Part II — „Culmination”; Pavilion No 1 housing the relics of the timber constructed fortifications and those of rotunda; Pavilion No 2 housing the negative castle wall pattern; Part III — „Epilogue”; a display of the movable historical monuments coming from excavations conducted on the castle site. It may be said that Parts I and III perform a subordinated, servicing function thus supporting the main part of the in situ display and their location (Part I forming a projection room is housed in an especially adapted to purpose historic building located within the „ethnographic” area whereas Part III in the Sieradz Museum some 500 m from the castle site) creates conditions favouring the exclusive display of relics excavated within the castle site. At any rate, however, the proportion of historic substance to the necessary safeguarding and servicing installations remains an open problem in the in situ display. Nevertheless, it is a duty of every conservator and designing architect to keep this problem before his eyes and to make every possible effort to arrive at its optimum solution.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1973, 4; 270-283
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
50. JUBILEUSZOWY TOM CZASOPISMA „SILESIA ANTIQUA”
“SILESIA ANTIQUA” JOURNAL – THE 50TH ANNIVERSARY ISSUE
Autorzy:
B, Kowalska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432772.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
archeologia
muzealnictwo
archiwalia
historia
Śląsk
rocznik Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu
archaeology
museology
archives
history
Silesia
annual of the Archaeological Museum in Wrocław
Opis:
The museum and archaeology journal “Silesia Antiqua” is an annual publication by the Archaeological Museum in Wrocław, which was established in the 1950s. A 50th-anniversary issue was published in 2016, and in line with the convention adopted since the journal’s very inception, it is divided thematically. The most extensive article is devoted to the results of archaeological research and research methods. The history of the archaeology of Silesia, the analysis of archives, and the description of the archaeological and exhibition activity of the museum in Wrocław and similar smaller establishments in Silesia also occupies a lot of space. “Silesia Antiqua” is one of the journals which has not changed the standards it set for itself 60 years ago. The consistent graphics and the layout of regular columns, as well as the high academic level of its contents, testify to that.
Czasopismo archeologiczno-muzealne „Silesia Antiqua”, rocznik wydawany w Muzeum Archeologicznym we Wrocławiu, powołane zostało w latach 50. XX wieku. W 2016 r. ukazał się jubileuszowy 50. tom, w którym artykuły, zgodnie z przyjętą od początku konwencją, podzielone są na działy tematyczne. Najobszerniejszy z nich poświęcony jest wynikom badań archeologicznych i metodom badawczym. Sporo miejsca zajmuje również historia archeologii śląskiej i analiza archiwaliów, a także omówienie działalności archeologicznej i wystawienniczej muzeum wrocławskiego oraz mniejszych placówek tego typu na Śląsku. „Silesia Antiqua” jest jednym z tych czasopism, które nie zmieniają standardów wypracowanych 60 lat temu. Świadczy o tym nie tylko niezmienna szata graficzna i układ stałych rubryk ale również wysoki poziom merytoryczny publikowanych w nim materiałów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 245-248
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 792

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies