Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "„Dawna Sztuka”" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Dawna Sztuka [Old Art] (1938–1939): A Lwów periodical dedicated to archaeology and the history of art
„Dawna Sztuka” (1938–1939) — lwowskie czasopismo w służbie archeologii i historii sztuki
Autorzy:
Lubczyńska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074325.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish periodicals in the Interwar period
art history and archaeology journals
periodicals published in Lwów
the National Ossoliński Institute (Ossolineum)
czasopisma o sztuce
czasopisma archeologiczne
„Dawna Sztuka”
Lwów
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Opis:
This article looks at the history and contents of the quarterly Dawna Sztuka [Old Art] published in Lwów in (1938–1939), dedicated to the history of art and archaeology. Founded by Professor Stanisław Jan Gąsiorowski, the periodical was intended, among others, as a platform for establishing ties with researchers from abroad and presenting the work of Polish archaeologists and art historians to the academic community and readers all over the world.
Przedmiotem artykułu są dzieje i analiza zawartości czasopisma „Dawna Sztuka”, które ukazywało się we Lwowie w latach 1938–1939. Pismo poświęcone było historii sztuki i archeologii; jego inicjatorem był Stanisław Jan Gąsiorowski. Celem „Dawnej Sztuki” było m.in. ułatwienie kontaktu z badaczami zagranicznymi, reprezentowanie polskiej nauki na zewnątrz i wzbogacanie nauki światowej dorobkiem polskich uczonych.
Źródło:
Rocznik Historii Prasy Polskiej; 2020, 23, 1; 85-97
1509-1074
Pojawia się w:
Rocznik Historii Prasy Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artystyczna funkcja pracy konserwatora (Artykuł dyskusyjny)
THE ARTISTICAL FUNCTION OF THE CONSERVATOR’S WORK
Autorzy:
Furdyna, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535925.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
konserwator-artysta
sztuka dawna
sztuka współczesna
teoria konserwacji
dokumentacja konserwatorska
Opis:
To throw the light on some doubtful problems connected with the work of a conservator acting as an artist was the author’s intention in preparing of his article. For his considerations were taken into account both the art of the past and that modern seen from the point of view of their social function with regard to actual cultural requirements and basing on elements of the art and artistic production theory. Going on an assumption that the monuments of art affected by the action of time and under influence of local conditions are subjected to constant changes and destruction it may be generally stated that the scope of conservation in equal measures consists in protection and preservation of both the documentary and artistic values present in the works but also in the aesthetical and artistical preparation and arranging of the objects subjected to conservation for utilitarian purposes. As has already many times been emphasized in his theoretical publications and practically applied solutions by the late Professor J. E. Dutkiewicz the conservation so meant may, and in several cases should display an artistically active and creatively orientated attitude. As an obligatory rule in conservation should be accepted the striving to get the most precisely defined truth about the work of art — comprising the historical, material, content, and artistic truth in the object by itse lf representing an authentic record of the time, style, place and ideology. In his efforts aimed at the practical defining the precise truth about the work the conservator as an executor should possess a good deal of manual abilities and also be conscious in his choice of technological methods and possibilities of historical and style argumentation. As the manual abilities of a conservator are to be understood both the skill and artistry able to subordinate his activities to the final, purely artistic result. The problem, however, does not merely consist in the active apprehension of conservation as an one of artistic disciplines. A considerable number of works of art has come up to our days in fragmentary forms. In the proper elaboration, arrangement and organisation on a wall, within an interior, in a sculpture or picture of authentic elements are to be sought the possibilities and in some cases even the artistic and utilitarian sense of the conservator’s action. Since the conditionings of an existence are not only contemporary but also historical ones, in his search for authenticity in works which frequently enough is not linked with a single author or even the single historical period he must form these works purposefully, by his creative will, at the same time furnishing them with a documentary force and binding them with the context of the local artistic realities. A purposeful arrangement of an ancient work of art in a neighbourhood of modern elements or with a linkage to the new social, ideological, educational or utilitarian functions frequently results in a quite unexpected, artistically modern expression. And also in this respect it may be considered as the creative act from the other artistic disciplines differing only by its kind and „taste” of engagement. The conservator’s ex e cu tion in Poland, repudiating the formerly observed rules of the style purity, the ignoring of the cultural context of the work, the belief that the work of art represents a pure product of an artistic concept as such deserving the extension of its life, is rising nowadays to the level of an authentic artistical discpline with its strictly determined and unique, own peculiarities. As the expression of such approach to this profession may be considered the fact that those w illing to act as conservators are being trained mainly at the Academies of Fine Arts and within the final period of their studies specialising in their respective lines of the future activities. At the end of his article the author makes an attempt to determine the terms — fine arts and beautiful arts, relating them to the specialised section of the Union of Polish Artists which, according to its statuary outlines, is being understood as a kind of professional community. Within this community there is a place for different artistical orientations, including the s.c. applied art, to which the conservation is closely related being today lastingly connected with the programme of building the culture of the nation who has suffered such immense losses in her history.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1970, 4; 243-249
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Artiste et son art qui vient de loin... Gérard de Nerval et son "Voyage en Orient" (1850-1851)
Artist and his Art that Comes from Afar... Gérard de Nerval and his "Journey to the Orient" (1850-1851)
Artysta i jego sztuka zrodzona z dawna/w oddali... Gérard de Nerval i jego "Podróż na Wschód" (1850-1851)
Autorzy:
Sosień, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683455.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Artysta
rzeźbiarz
świątynia jerozolimska
król Salomon i królowa Saby
Biblia
dążenie do absolutu
samotność
cena geniuszu
Artist
sculptor
Temple of Jerusalem
King Solomon and Queen of Sheba
Bible
pursuance of the absolute
loneliness
price of genius
Opis:
W trzeciej i ostatniej części Voyage en Orient (Podróż na Wschód, 1850-1851), zatytułowanej L’Histoire de la Reine de Saba et de Soliman, prince des génies (Historia królowej Saby i Solimana, księcia geniuszy), Gérard de Nerval tworzy postać Adonirama, genialnego rzeźbiarza i architekta świątyni jerozolimskiej, w służbie króla Salomona. Na poły biblijny, na poły legendarny Adoniram to artysta tajemniczy, niezależny, nieskłonny do tworzenia pod dyktat żadnego autorytetu i żadnej władzy: jego sztuka odzwierciedla dążenie do absolutu i tworzenia dzieł wielkich, podważających wszelkie zasady mimetyzmu i kategorie racjonalności. Samotność, rozpacz i cierpienie są nie tyle ceną geniuszu, ile jego probierzem, jednym ze stygmatów artysty romantycznego.
In the third and last part of Voyage en Orient 1850-1851, entitled L’Histoire de la Reine de Saba et de Soliman, prince des génies (The History of the Queen of Sheba and Soliman, prince of the geniuses), Gérard de Nerval creates a figure of Adoniram, the brilliant sculptor and architect of the Temple of Jerusalem, in the service of King Solomon. The half-biblical, half-legendary Adoniram is a mysterious, independent artist who is inconceivable to create under the dictates of any authority and power. His art reflects the pursuit of the absolute and the creation of great works that undermine all the principles of mimicism and categories of rationality. Loneliness, despair and suffering are not so much the price of genius as the testimony of one of the stigmata of the romantic artist.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 99-113
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka „akompaniamentu” klawesynowego w XVIII-wiecznej Francji Zasady realizacji basse continuë według anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition (c. 1700)
The Art of Harpsichord Accompaniment in 18th-Century France. The Principles of ‘Basse Continuë’ Realization According to Anonymous Manuscript ‘Traité D’accompagnement du Clavecin et Abrégé de Composition’
Autorzy:
Aleksandrowicz, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036122.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Barok
klawesyn
organy
basso continuo
polifonia
muzyka dawna
muzyka francuska
ozdobniki
reguła oktawy
Baroque
harpsichord
organ
polyphony
ancient music
French music
ornaments
Règle de l’octave
Opis:
Artykuł przedstawia treść anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition z XVII/XVIII w. Spisano go w czasach, w których francuscy klawesyniści i organiści zaczęli się otwierać na stylistykę gry wypracowaną w XVII-wiecznej Italii. W rękopisie odnaleźć można szereg uwag dotyczących zasad akompaniamentu na instrumentach klawiszowych, czyli realizacji wielogłosowej partii klawesynowej lub organowej w oparciu o umieszczone nad linią basu cyfry (tzw. basse continuë).
This article concerns the performance practice of harpsichord-playing in 18th century France. The starting-point for reflection is anonymous manuscript ‘Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition’ (ca.1700) written in the times when the French harpsichordists and organists begin to open up to the style of keyboard playing developed in 17th century Italy. In this manuscript we can find the explanation of the system of abbreviation utilized to mark chordal relationships and the remarks on harpsichord ‘accompaniment’, ie the rules of playing a multi-voice harpsichord part based on the marks written above the bass line (the so-called ‘basse continuë’).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 183-191
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies