Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "”Różewicz”" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 152
Tytuł:
Niewychowanie. O cielesnych i seksualnych aspektach wychowywania w literackich ujęciach (Wedekind, Musil, Różewicz)
No-Education. About the bodily and sexual aspects of parenting in literary shots (Wedekind, Musil, Różewicz)
Autorzy:
Żynis, Bernadetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428446.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
education
sexuality
discourse
wychowanie
seksualność
dyskurs
Opis:
The subject of the article is the problem of adolescence to sex and sexuality. As illustrated in the literature, the behavior associated with bodily maturation is subject to strong restrictions on adults. The sexuality discourse tells how much he is silent. The analysis was: Frank Wedekind’s drama of the early twentieth century, „Awakening of the Spring” (sexual taboo limits children and adults), Robert Musil’s prose „The anxiety of Törless’s pupil” (indicates repressed sexuality as a source of aggression and violence), and Polish tragedy of Tadeusz Różewicz „White marriage” (silent about sex hidden in words).
Tematem artykułu jest problem dojrzewania do płciowości i seksualności. Jak pokazuje literatura, zachowania związane z cielesnym dojrzewaniem podlegają silnej restrykcji ze strony dorosłych. Dyskurs o seksualności tyle informuje, ile przemilcza. Analizie poddane zostały: dramat Franka Wedekinda z początku XX wieku „Przebudzenie się wiosny” (seksualne tabu ogranicza i dzieci, i dorosłych), proza Roberta Musila „Niepokoje wychowanka Törlessa” (wskazuje represjonowaną seksualność jako źródło agresji i przemocy), i polski dramat Tadeusza Różewicza „Białe małżeństwo” (o milczeniu o płci ukrytym w słowach).
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2018, 1 (22); 189-205
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka i akustyka w słuchowiskach – radiowych adaptacjach sztuk Tadeusza Różewicza
Music and acoustics in radio dramas, namely in the radio adaptations of Tadeusz Różewicz’s plays
Autorzy:
Zwolińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649168.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
słuchowiska
dramaty
muzyka
akustyka
radio
Radio Plays
Dramas
Music
Acoustics
Radio
Opis:
The object of my interest is music co-creating the so-called “acoustic kitchen” in radio drama adaptations of Tadeusz Różewicz’s works. There is no doubt that both in older versions of radio dramas, including Świadkowie albo nasza mała stabilizacja from the 60’s, as well as in the latest ones (eg Pułapka from 2016), music is an important component of the setting; it creates the scenery and atmosphere, illustrates the internal states of the characters, and portrays their emotions and interrelationships. It also plays a traditional delimitational role, separating individual acts and scenes, dismembering the text and establishing smooth transitions between its parts. For the researcher of the radio versions of plays intended for the theater stage, as in the case of Różewicz, it is extremely important to determine the location of musical elements in the (radio) drama, to look at the principles of selection of these motifs and the way they are joined together, as well as to reflect on their origin; in other words, to determine to what extent the musical choices result from the will of the author of a play, and how much they are derived from the invention of the radio drama’s producers. In my interpretation, I follow the musical and acoustic suggestions included in the stage directions and the way they are used by the authors of the dramas, such as: Akt przerywany, Białe małżeństwo, Kartoteka, Kartoteka rozproszona, Odejście Głodomora, Pogrzeb po polsku, Pułapka, Stara kobieta wysiaduje, Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, Wyszedł z domu. I will address the question of how the notes given by the author were taken into account in the radio versions of his plays and how the producers of the adaptation made the decision themselves to introduce muical and acoustic elements not marked by the author in the stage directions.
Przedmiotem mojego zainteresowania jest muzyka, współtworząca tzw. „kuchnię akustyczną” w słuchowiskach radiowych, powstałych jako adaptacje dramatów Tadeusza Różewicza. Nie ulega wątpliwości, że zarówno w starszych wersjach słuchowisk, choćby pochodzących z lat 60. Świadków albo naszej małej stabilizacji, jak i najnowszych (np. Pułapki z 2016 roku), muzyka stanowi ważny składnik świata przedstawionego, buduje scenerię i atmosferę, ilustruje stany wewnętrzne bohaterów, oddaje ich emocje i wzajemne powiązania. Pełni też tradycyjną, delimitacyjną rolę, oddzielając poszczególne akty i sceny, rozczłonkowując tekst, a także ustanawiając płynne przejścia pomiędzy jego częściami. Dla badacza wersji radiowych sztuk przeznaczonych na scenę teatralną, jak jest w przypadku Różewicza, niezwykle istotną kwestią do ustalenia jest zarówno lokalizacja elementów muzycznych w dramacie (i w słuchowisku, czyli jego wersji radiowej), przyjrzenie się zasadom doboru tych motywów, sposobowi ich kompozycji w całości, a także refleksja nad ich pochodzeniem, czyli ustalenie, na ile wybory muzyczne wynikają z woli autora sztuki, na ile zaś są pochodną inwencji realizatorów słuchowiska. W swojej interpretacji prześledzę wskazówki muzyczne i akustyczne w didaskaliach i sposób ich wykorzystania przez twórców słuchowisk na podstawie takich dramatów, jak: Akt przerywany, Białe małżeństwo, Kartoteka, Kartoteka rozrzucona, Odejście Głodomora, Pogrzeb po polsku, Pułapka, Stara kobieta wysiaduje, Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, Wyszedł z domu. Skonfrontuję, na ile zapisy pochodzące od autora uwzględnione zostały w wersjach radiowych jego sztuk, na ile zaś realizatorzy adaptacji podjęli decyzję wprowadzenia elementów muzycznych i akustycznych nie zaznaczanych przez autora w didaskaliach.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 447-468
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość Tadeusza Różewicza w radiu
The work of Tadeusz Różewicz on radio
Autorzy:
Zwolińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649041.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
-
Tadeusz Różewicz
radio
radio drama
dramatic arts
adaptations
poetics of collage and recycling
Opis:
In the article I focus on the works of Tadeusz Różewicz presented on Polish Radio, of which the most numerous are the works of dramatic art adapted for radio, such as: Akt przerywany [The Interrupted Act], Białe małżeństwo [White Wedding], Kartoteka [The Card Index], Kartoteka rozrzucona [The Card Index Scattered], Odejście Głodomora [The Starveling Leaves], Pogrzeb po polsku [Polish funeral], Stara kobieta wysiaduje [The Old Lady Sits Waiting], Śmieszny staruszek [The Funny Old Man], Świadkowie albo nasza mała stabilizacja [The Witnesses, or our little stabilisation], Wyszedł z domu [He Left Home]. Apart from this, Różewicz’s one acters have been broadcast as radio dramas titled Teatr niekonsekwencji [Theatre of Inconsistency]. His poetry have been utilised with varying degrees of success, forming the basis for such poetic programmes as Radio w radiu [Radio on radio], based on a selection of poems from the volumes Uśmiechy [Smiles], or Recykling [Recycling]. A separate group is constituted by programmes forming a kind of tribute to poetic masters: Prus (Rozmowy w Alei Zdrowia) or Staff (Tadeusz Różewicz pisze Staffa). Apart from this, I’m interested in programmes presenting the author’s prose in the collected work Matka odchodzi [Mother Leaves], and also the cycle of five interviews Dialogi poetów. Rozmowy o życiu [Poets’ Dialogue. Conversations about life], being the result of the meeting of Tadeusz Różewicz and Czesław Miłosz in the Teatr Słowacki in Kraków in July 1999. Comparing the radio versions of the texts of these dramas, I arrive at the conclusion that in the majority of cases the directors and engineers of these adapted dramas, falling back on the caveat “based on”, made bold choices, shortening individual scenes or omitting them entirely. In addition, I consider that the creators of these dramas were not attempting to excessively modernise Różewicz’s art, maintaining their climate, their specific rhythm, based on their fragmentary nature, the sequence of scenes as well as the poetics of collage and recycling.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2017, 39, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dojechałaś do końca, kochanie”. O dojrzewaniu i umieraniu teatru
‘You’ve reached the finish line, sweetheart.’ On the ageing and demise of theatre
Autorzy:
Żurawski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3201184.pdf
Data publikacji:
2023-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
theatre
archive
memory
acting
ageing / passage of time
Grzegorzewski
Różewicz
Beckett
Opis:
Duszyczka (A Little Soul) by Tadeusz Różewicz was the penultimate production staged by Jerzy Grzegorzewski and at the same time the director’s last production, included in the repertoire of the National Theatre for seventeen years after his death. The author, a theatre historian and archivist, researcher of Grzegorzewski’s work and a multiple viewer of Duszyczka, attempts to describe the life of the play, which despite being deprived of the director’s care, nevertheless retained the shape given to it by the author to the end. He draws attention to how the aging of the performance, both in the metaphorical and quite literal sense (the physical aging of actresses and actors, the wear and tear of the stage objects) may have affected its reception. To this end, he confronts the surviving archival documentation of the performance with the personal experience of a multiple viewer. Despite the author’s declared reluctance towards this methodology, the article can be categorised as part of the current of the so-called affective archive.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 174; 186-202
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„A pisać, to znaczy przecież żyć?”. O literaturze w cieniu zagłady albo Lem wśród poetów (Leśmian, Różewicz, Baczyński, Lipska)
“To Write Means to Live?” On Literature in the Shadow of Holocaust, or Lem amongst the Poets (Leśmian, Różewicz, Baczyński, Lipska)
Autorzy:
Zięba, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52905453.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Stanisław Lem
zagłada
witalizm
Krzysztof Kamil Baczyński
Tadeusz Różewicz
Bolesław Leśmian
Ewa Lipska
Holocaust
vitalism
Opis:
Artykuł podejmuje próbę opisania poglądów Stanisława Lema na temat istoty poezji, literatury i procesu tworzenia. Proces tej artystycznej autorefleksji odbywa się w cieniu wojennej zagłady oraz w trakcie trwającej przez kilka powojennych dekad konfrontacji czytelniczej z poetami trzech generacji. Kluczowa okazuje się konfrontacja z rówieśnikami (w ramach recenzji poświęconych Baczyńskiemu i Różewiczowi w 1947 i 1948 roku), która pozwala na sformułowanie dwóch alternatywnych modeli literatury i opowiedzenie się po jednej ze stron. Pamięć o doświadczeniu zagłady, a także powojenna lektura poezji Bolesława Leśmiana i Ewy Lipskiej sprawia, że młodzieńcze deklaracje estetyczne ulegają pewnym przemianom. Niezmieniony jednak pozostaje element witalistyczny uwidoczniony już w 1945 roku w liście Lema do Mariana Hemara: „pisać, to znaczy przecież żyć”.
The article undertakes the attempt to describe Stanisław Lem’s views on the topic of the nature of poetry, literature and creative process. The process of this artistic auto-reflexion takes course in the shadow of the Holocaust and amidst the literary confrontation with poets of three generations that took place throughout the first few post-war decades. Crucial proves to be the confrontation with the contemporaries (in the context of reviews dedicated to Baczyński and Rożewicz from 1947 and 1948), which allows us to formulate two alternative models of literature and to declare oneself in favour of one of the sides. The memory of Holocaust, as well as post-war reading of Bolesław Leśmian’s and Ewa Lipska’s poetry results in changes to the juvenile aesthetic declarations. Unchanged however, remains the vitalist element already highlighted in 1945 in the Lem’s letter to Marian Hemar: “to write is to live”.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2023, 20, 4; 437-449
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Auto)kreacje pamięci. Kilka uwag o "Matka odchodzi" Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Zdunik, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607728.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Tadeusz Różewicz, Mother Departs, authobiographism, the autobiographical pact, palimpsest, memory, modernism
Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi, autobiografizm, pakt autobiograficzny, palimpsest, pamięć, modernizm.
Opis:
The main topic of this paper is a book entitled Mother Departs (1999) by Tadeusz Różewicz – a kind of polyphonic palimpsest, a memoir (with narrative prose, poems, photographies, etc.). In this article, the author analyzes statuses of many “authors” and lyrical subjects in Różewicz’s works and verifies a hypothesis about autobiographism of this book (in Lejeune’s understanding). It is also shown that there is no one coherent subject (identical with the real author) and the texts are, at the same time, fictional and nonfictional. Therefore, it is regarded that Tadeusz Różewicz creates a kind of “unique genre” (a term by E. Balcerzan), which is a literary form of his memory processes. For this reason, its construction is unavailable for an external reader.
Tematem artykułu jest wspomnieniowy tom Matka odchodzi (1999) Tadeusza Różewicza – książka wyjątkowa, polifoniczna, palimpsestowa i niespójna. W pracy dokonano analizy obecnych w dziele podmiotów autorskich, a także zweryfikowano przeświadczenie o autobiograficzności tekstu (według terminologii Lejeuene’a). Lektura wykazała, iż w tomie Różewicza brak jednego, spójnego, równoznacznego z rzeczywistym autorem podmiotu mówiącego oraz że umieszczone w książce teksty mają często podwójny, zależny od kontekstu, status (fikcjonalny/niefikcjonalny). Uznano więc, że Różewicz tworzy swoisty „gatunek jednorazowy” (termin Balcerzana) – wyjątkowo intymny i nieprzejrzysty, będący zapisem jego procesu wspominania, a więc niejako (pod względem wglądu do jego konstrukcyjnych reguł) niedostępny zewnętrznemu czytelnikowi.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acheiropoietes – mimesis doskonała?
Acheiropoietes – perfect mimesis?
Autorzy:
Zawadzki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391066.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
sztuka
obraz
mimesis
Tadeusz Różewicz
Opis:
The paper deals with the topic of an acheiropoietes (an image “not made by hands”) and, more broadly, with the motif of the so-called true or natural image. Such images were known to ancient Greek thinkers (Dionysius of Halicarnassus and Plotinus), but their importance grew significantly in the Christian theology of icons which treated Christ as the perfect image of His Father. In modern times true images mostly function in folklore and they are also referred to in modern art. From the perspective of the philosophy of representation, a true image is an interesting utopia of perfect mimesis – it comes into being in a natural, not artificial way, whereas a copy is regarded as equivalent to the original.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 211-217
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Durum wheat – crop cultivation strategies, importance and possible uses of grain
Autorzy:
Wyzińska, Marta
Różewicz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148485.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
durum wheat
quality
yields
cultivation
Opis:
Durum wheat grains are in demand on the international market because they exhibit exceptional quality traits, which make them suitable for use in the pasta industry. Most Polish pasta producers import the necessary raw material from other countries (e.g. Italy). However, it is also possible to grow durum wheat under the conditions of Poland, as cultivars that can be successfully cultivated under these climatic conditions, as well as those that can overwinter successfully, have already been grown. When compared with the common wheat, durum wheat performs much better in terms of yellow pigments, gluten, glassiness and grain hardness. Under Poland’s conditions, it yields lower than common wheat, but the grain reaches a higher price. It should be stated that durum wheat is an important cereal, whose grain is used mainly for pasta and semolina production. The aim of this study is to characterise the method cultivation, cultivation possibilities, and usage of durum wheat grains.
Źródło:
Polish Journal of Agronomy; 2021, 44; 30-38
2081-2787
Pojawia się w:
Polish Journal of Agronomy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From manuscript to first printed edition. On the early variants of the poem “Ranny” by Tadeusz Różewicz
Od rękopisu do pierwodruku. O wczesnych wariantach wiersza “Ranny” Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Woźniak-Łabieniec, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041990.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz – poezja
archiwum literackie
rękopisy
tygodnik „Odrodzenie”
Tadeusz Różewicz – poetry
literary archive
manuscripts
Odrodzenie weekly
Opis:
Tadeusz Różewicz was a poet for whom works of literature, poetry in particular, were never finite entities. He often changed his poems in consecutive editions. This article discusses the poem Ranny, several versions of which have survived, and which was included in Różewicz’s first poetic collection entitled Niepokój (1947). The discussion applies to the initial four versions of the poem: its evolution starting with the manuscript kept in the archive of the writer’s brother (Stanisław Różewicz), through two typescripts kept in the Archive of the “Odrodzenie” journal, to the first printed edition from that journal. The changes introduced by the poet, who in his actions seems true to the principles of the avant-garde, striving to fulfil the principle proposed by Julian Przyboś, whom he considered a master: the least words, the most content.
Tadeusz Różewicz był poetą, dla którego twórczość literacka, zwłaszcza poetycka traktowana była jak nie do końca zamknięty proces. Wielokrotnie zmieniał swe wiersze w kolejnych wydaniach. Tematem artykułu jest wiersz Ranny, którego zachowało się kilka wersji, a który wszedł do pierwszego tomu poetyckiego Niepokój (1947). Przedmiotem opisu są cztery pierwsze wersje wiersza – jego ewolucja, począwszy od rękopisu zachowanego w archiwum brata pisarza (Stanisława Różewicza), poprzez dwa maszynopisy zachowane w Archiwum czasopisma „Odrodzenie” po pierwodruk z tegoż pisma. Zmiany wprowadzane przez poetę, który w swych działaniach okazuje się wiernym uczniem awangardy, zmierzają do realizacji idei jego mistrza Juliana Przybosia: minimum słów, maksimum treści.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 55, 4; 201-216
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramatyczne konstruowanie twarzy w wybranych utworach Tadeusza Różewicza
Autorzy:
Woźniak, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391060.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Tadeusz Różewicz
twarz
portret
performatywność
dramatyczność
Opis:
The purpose of this article is to present Tadeusz Różewicz as a poetic portraitist. Faces very often appear in the poet’s works and they play a special role there. The methods that are used to construct them can be grouped into four main categories: 1) a face as a performing subject, 2) a face as an object, 3) a face as a static construct, and finally 4) a face as an element, or metonymy, of human existence and entanglement with reality. In Różewicz’s poetry the human face is material and a mirror, but also a universal symbol of the human condition. These faces are usually distorted, decaying, and blurred. They symbolize the disintegration of the world in which human beings have to live. For Różewicz a face is the most condensed image of humanity and an equivalent of a substance in which every external stimulus leaves its mark. The way of using faces as a material and the process of disintegration that is described in detail constitute a dramatic and performative action which implements the objectives of fluid aesthetics, thus showing the moments of transition from meaning to nothingness and the process of erasing meaning.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 145-165
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Figury zaprzeczonej przestrzeni (Różewicz, Celan, Staff)
Figures of a negated space (Różewicz, Celan, Staff)
Autorzy:
Wójcik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942506.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
Leopold Staff
Paul Celan
przestrzeń
druga wojna światowa
Opis:
Przedmiot refleksji stanowi wiersz Tadeusza Różewicza Pomniki. Intertekstualna lektura utworu polega na odczytaniu go w kontekście poezji Leopolda Staffa i Paula Celana. Obecną w wierszu – wspólną dla wymienionych autorów – metaforykę przestrzenną interpretuje się jako formę diagnozy sytuacji duchowej po doświadczeniach ostatniej wojny.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogrody (i parki) Tadeusza Różewicza. Przemiany zdegradowanego toposu
Tadeusz Różewicz’s gardens and parks. Transformations of the degraded topos
Autorzy:
Wójcik, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012198.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ogród
topos
Tadeusz Różewicz
garden
Opis:
The subject of the article is the topos of garden (over time replaced more and more with that of a park) as presented in the broadly viewed poetry of Tadeusz Różewicz. The comparative context for the description of manifold meanings and functions of this topos is composed of references to the poetry of garden lyric masters i.e. Leopold Staff, Bolesław Leśmian, Jarosław Iwaszkiewicz. The reconstruction of the complexity of garden topos allows seeing it as one of the most important figures in Tadeusz Różewicz’s poetry, as it is the figure of reflection on the condition of spirit and the state of culture in the 20th century.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2011, 1(4); 283-296
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczna scena Różewicza
Tadeusz Różewicz’s Musical Stage
Autorzy:
Wąchocka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47080833.pdf
Data publikacji:
2024-08-23
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
popularna kultura muzyczna
muzyka użytkowa
dramaturgia muzyczna
parodia
przestrzeń dźwiękowa
formy heterogoniczne
popular music culture
applied music
musical dramaturgy
parody
space of sound
heterogeneous forms
Opis:
Artykuł przedstawia różnorodne formy muzyki (klasycznej i popularnej) i sposoby ich zastosowania w dramatach Tadeusza Różewicza. Autorka poddaje weryfikacji opinię o wizualnym charakterze Różewiczowskiego teatru, wskazując, że sfera audialna (jakości foniczne języka, mikrodramaturgia zdarzeń dźwiękowych i projektowana muzyka) często odgrywa w aranżowaniu percepcji odbiorców równie istotną rolę jak obraz sceniczny. Korzystając z metod badań intermedialnych, wydobywa dramaturgiczny potencjał muzycznych intertekstów, niosących znaczenia dialogujące z tekstem lub nieprzekazywane przez słowo. Pokazuje możliwości użycia muzyki jako autorskiego komentarza, tworzącej w powiązaniu z metateatralnością środowisko sprzyjające satyrze, parodii, grotesce. Prawidłowością sztuk Różewicza jest usytuowanie elementów muzycznych na nieostrej granicy pomiędzy macierzystym kontekstem utworu a aktywizowanymi przez nie kontekstami kulturowymi. Zarazem nowoczesne, kompleksowe podejście do sfery brzmieniowej prowadzi nieraz do zacierania jakościowych różnic między zjawiskami akustycznymi, a w rezultacie – do emancypacji przestrzeni dźwiękowej rozumianej nie jako wynik zerwania więzi z obrazem, lecz jako zdolność do wnoszenia odmiennych sensów, nieredukowalnych do jego znaczeń.
This article presents the varied forms of music (classical and popular) as well as their applications in the theatre plays of Tadeusz Różewicz. Its author contests the hypothesis that Różewicz’s theatre is visual in nature, demonstrating that its aural qualities (phonetic characteristics of language, microdramatic properties of aural events, and the projected music) play no less important a role in engineering the audience’s perceptions than the visual aspects. Using the methodology of intermediality studies, she brings out the dramatic potential of musical intertextualities that come into dialogue with the text or that cannot be expressed by the spoken word; she shows how music can become the playwright’s side note, which can be satirical, parodistic, or grotesque in its metatheatrical nature. Musical elements in Różewicz’s plays are typically straddling the boundaries between the original context of the play and the cultural contexts evoked by those elements. At the same time, the modern, multifaceted approach to the aural aspect often leads to blurring the lines between the acoustic phenomena and, consequently, to the emancipation of the aural space—an emancipation that is not a secession from the visual but a new quality with new meanings that cannot be borne out of the visual.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 165-186
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Francis Bacon czyli Diego Velázquez na fotelu dentystycznym” – malarskie i inne cytaty jako „dodatek” do rozpraszającego się życia
“Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” – pictorial and other kinds of quotations as an addition to a disintegrating life
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391049.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
tematyzowanie niemożliwego
analiza performatywna
Opis:
The mature poetry of Tadeusz Różewicz seems to be at odds with both modernist and postmodern literary tenets. It undeniably makes abundant use of intertextuality (including self-quotations), but in spite of this [post]modernist tendency it does resist self-referential impersonality. Różewicz again immerses allusions to images, texts and other artifacts – which, according to formalist and structuralist interpretations, should disengage themselves from an artist’s biography in order to achieve aesthetic autonomy – in the current of life, devoid of an innate sense and always identical to itself. In fact, life cannot be apprehended by art, and precisely, Różewicz tries to thematize this impossibility by producing texts or rather poetical acts that could be classified as self-effacing artifacts. He even succeeded in discrediting the modernist epiphany (which has a double status, i.e. as a poetical device and a window on the transcendent) by replacing it with loquacious anticlimaxes. The fragmentary, disintegrating form of his later poetry (the long poem “Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” is a perfect – or rather consciously imperfect – implementation of this form) does not pretend to be a representation of a human being’s disintegrating existence. This poetry is, above all, an existential act, or – in other words – a performance, and not a self-sufficient work of art.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 59-76
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 152

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies