Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "św. Piotr" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 155
Tytuł:
Zjazdy Łęczyckie XII wieku a powstanie kultu św. Stanisława Biskupa
Autorzy:
Bohdziewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119642.pdf
Data publikacji:
1951
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zjazdy Łęczyckie
św. Stanisław
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1951, 2-3; 237-267
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zabezpieczenia w kościele św. Anny (oo. bernardynów) w Warszawie
LA PRÉSERVATION DE L’ÉGLISE Ste ANNE (DES BERNARDINS) A VARSOVIE
Autorzy:
Biegański, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539596.pdf
Data publikacji:
1950
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
kościół św. Anny w Warszawie
zabezpieczenia kościoła św. Anny
zahamowanie zsuwu skarpy
zabezpieczenie ścian przed pękaniem
stabilizacja gruntu
elektroosmoza
bauksytyzacja gruntu
Opis:
Au cours de la construction de l’artère W—Z, des travaux furent entrepris pour enlever une partie de la pente de l’escarpe de yarsov ie. Vinrent ensuite de grandes pluies. Tout ceci causa un affai ssement de la hauteur sur laquel le était bâtie l ’église gothique ste Anne (1454) reconstruite au XVI I-e et au XVl I l - e s. Les expert s convoqués constatèrent le 29. IV. 1949 des fissures dans les murs de l’abside, la voûte du choeur, le dal lage et les caves. On pouva it clairement observer que le côt é nord-est se détachait en même temps que s ’affaissait la hauteur. Il I a l lait agir d'urgence et cela de deux m a nières: drainer la pente et arrêter l’aflaissement, mett ie les murs de l’égl ise à partir des fondations à l’abri de nouvelles fissures. Cette opération, ex t r ême ment diffici le à exécuter et à organiser, fut couronnée de succès au bout d ’un bref délai. En trente jours on parvint à stabiliser la ^erre, deux mois après J’église était ouverte au public. Pour stabiliser le sol, ou construisit au p.cd de la colline un mur de c iment de 4 m. de large. 6 ni. de haut eur et de plus de 30 m. de long. De plus on fixa deux rangs de pieus — pot eaux d ’acier, enfoncés à 15 et 17 m, de profondeur, eu tout 45 pot eaux. Ils étaient ciment és à l’i n t é rieur et à l’extérieur, recouverts de c i ment sous pression de 8 atmosphères. On arrêta ainsi l ’af fai ssement de la masse de terre. On opéra en même t emps à l’aide de l’électroosmose le drainage du terrain à l’entour et dans l’égliise même. On tira plus de 15 000 litres d ’eau. On fit aussi une hauxi ti sati on du sol à l’aide d’é l e c trodes d’aluminium. En outre, on injecta du ciment le long des fondat ions de l’église jusqu’à une profondeur de 8 m. et en des points situés de 1,5 m. en 1,5 m. On s ’occupa ensuite de garantir les murs de l’église contre de nouvel les fissures. On mesura l’a f fa i ssement avec les nivelleurs de Zeiss. En vue d ’arrêter, tout mouvement des murs, on construisit un anneau (d’env. 160 m. de long) immé di atement autour des fondat ions sous forme de baguettes d’acier. A hauteur d ’appui de la voûte on f ixa dos serres d’acier. Au cours des premiers jours la tension des serris était de 320 kg/ cm2; elle tomba à zéro au bout de 6 semaines. A l’intérieur de l’église, on étançonna les fragments relâchés et ceux qui menaçaient ruine; une fois qu’on eut constaté leur stabilité, on plaça des poutres de 1er: los fissures furent combl ées de ciment sous pression. Enfin, on construisit un toit de fer à couverture de tôle cuivrée. Au cours des travaux de conservation à l’intérieur, on opéra de nombreuses d é couvertes d’une grande impor tance pour l’histoire de l'art.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1950, 1; 60-67, 72
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów dominikanek klasztoru św. Anny na Starym Mieście w Pradze (1293–1782)
The history of the St Anne convent of Dominican nuns in the old town of Prague (1293–1782)
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595597.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Praga Stare Miasto
mniszki dominikańskie
rotunda św. Wawrzyńca
klasztor św. Anny
Prague Old Town
Dominican nuns
St Lawrence rotunda
St Anne Monastery
Opis:
The most renowned female monastery in Prague Old Town had belonged to the nuns of the Order of Preachers (the Dominicans). The convent had been founded in 1293 by the Canon of Wyshehrad Jan Holý on the right bank of the Vltava River in Újezd. After the dissolution of the Order of Knights of the Temple in 1312, their seat in the Old Town by the Rotunda of St Lawrence was transferred on 9th July 1313 for 130 stags of cents to the Dominican nuns of Prague. Shortly afterwards, on the site of a former commandery, a marvelous Gothic monastery with the large Church of St Lawrence and St Anna was built. In the Middle Ages the Dominican convent, referred to as Anenský court, became famous as an important spiritual and intellectual center. An example can be the Bible translation into Czech (the so-called Bible of Dresden) done by the Dominican Kolda from Koldice for the prioress Anna Leskoviecka. The Middle Ages were a period of the most remarkable development of the nuns community. During the Hussite Wars, in 1420, the monastery became a grouping place of all the Prague nuns that were forced into Hussite liturgical practices. Moreover, a further economic and spiritual collapse of the community occurred. The revival came only in the 17th century. At that time the nuns adopted the reform proposed by the Council of Trent. In 1676 a process of a thorough reconstruction of the monastery begun, resulting in its new baroque architectural form. Concurrently, the community was increasing gradually and in 1710 it consisted of 60 nuns. Between 1709 and 1712 the only foundation of a new monastery in the convent’s history occurred – in the city of Plzen. The prosperity of the order was undermined by the war between Austria and Prussia. Prague itself, was affected especially by the French-Bavarian occupation of the city between 1741 and 1742. After that, in 1744, Prague was invaded by the Prussians. Numerous tributes collections, goods overtaking and pillages begun. In 1744 the Prussians imposed on the convent a tribute of 25 thousand stags of gold. Since then, the Dominican nuns were struggling with a difficult economic situation. On 21th May 1782, the convent got disbanded by a decree of the emperor Joseph II and 14 nuns (10 choir-nuns and 3 converse) had to leave the monastery. Through the ages, the Dominican Convent of Prague consisted mostly of nuns originating from the social elites: aristocracy, nobility, a participating and wealthy bourgeoisie. It guaranteed its high intellectual level. The nuns in the convent were representative both the German and the Czech world.
Najznakomitszy żeński klasztor na Starym Mieście w Pradze należał do mniszek Zakonu Kaznodziejskiego. Sam konwent powstał w 1293 r. z fundacji kanonika vyšehradzkiego Jana Holý’ego na prawym brzegu Wełtawy w Újeździe. Po likwidacji zakonu rycerskiego templariuszy w 1312 r. ich siedzibę na Starym Mieście w Pradze przy rotundzie św. Wawrzyńca przekazano 9 lipca 1313 r. za 130 kop groszy praskich dominikankom. Niebawem w miejscu dawnej komturii powstał wspaniały gotycki zespół klasztorny z obszernym kościołem pw. św. Wawrzyńca i św. Anny. W średniowieczu konwent dominikanek zwany Aneńskim dworem zasłynął jako ważne centrum duchowe i intelektualne. Przykładem jest przekład Biblii (tzw. Rękopis Drezdenski), który dla subprzeoryszy Anny Leskovieckiej dokonał na język czeski dominikanin Kolda z Koldic. Średniowiecze było dobą najpomyślniejszego rozwoju wspólnoty sióstr. W okresie wojen husyckich klasztor stał się w 1420 r. miejscem zgrupowania wszystkich praskich mniszek, które zmuszono do husyckich zwyczajów liturgicznych. Nastąpił także dalszy upadek ekonomiczny oraz duchowy wspólnoty. Odrodzenie przyszło dopiero w XVII w. Wówczas siostry przyjęły reformę proponowaną przez Sobór Trydencki. W 1676 r. zapoczątkowany został proces gruntownej przebudowy zespołu klasztornego, który uzyskał barokową formę architektoniczną. Równocześnie wspólnota rozrastała się sukcesywnie i w 1710 r. składała się z 60 mniszek. W latach 1709–1712 doszło do jedynej w dziejach konwentu fundacji nowego klasztoru, który powstał w Pilznie. Pomyślność konwentu podkopała wojna Austrii z Prusami. W samej Pradze we znaki dała się zwłaszcza francusko-bawarska okupacja miasta, która nastąpiła w latach 1741–1742. Po niej doszło do zajęcia Pragi przez Prusy w 1744 r. Rozpoczęły się liczne pobory kontrybucji, zajmowanie dóbr, grabieże. Urzędnicy pruscy w 1744 r. obłożyli klasztor kontrybucją w kwocie 25 000 złotych. Odtąd dominikanki borykały się z trudną sytuacją materialną. 21 maja 1782 r. konwent został skasowany dekretem cesarza Józefa II i 13 mniszek dominikańskich (10 chórowych i 3 konwerski) musiało opuścić klasztor. Poprzez wieki praski klasztor dominikanek składał się przede wszystkim z mniszek wywodzących się z ówczesnych elit społecznych: arystokracji, szlachty, patrycjatu i zamożnego mieszczaństwa. To gwarantowało jego wysoki poziom intelektualny. Mniszki w klasztorze reprezentowały zarówno żywioł niemieckojęzyczny, jak i czeski.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 195-224
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie do wiary u św. Pawła
Educating to Faith in St Paul’s Work
Autorzy:
Goliszek, Piotr Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340311.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauczyciel
wychowawca
wiara
formuła wiary
uniwersalizm
zmartwychwstanie
teacher
educationist
faith
formula of faith
universalism
resurrection
Opis:
In his apostolic and missionary work St Paul, the witness of the Resurrected Christ, appeared as a perfect and refined teacher in faith. He not only taught Christian science, but first of all he awoke faith in people, as an interpersonal intimacy and communion with Christ. This is why in his teaching the central place is occupied by the crucified Messiah and Resurrected Lord – Jesus Christ, whom God the Father exalted and gave to mankind and to the world as the Savior. In St Paul faith is the whole human person’s act and has the structure of an interpersonal meeting of a man with God in the Person of Jesus Christ.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2011, 3; 395-412
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane formy rzeźby terenu w sudeckiej części Geoparku Kraina Wygasłych Wulkanów (pd.-zach. Polska)
Selected Landforms in the Sudetic part of Land of Extinct Volcanoes Geopark (SW Poland)
Autorzy:
Migoń, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015061.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Stowarzyszenie Geomorfologów Polskich
Tematy:
rzeźba strukturalna
przełomy rzeczne
skałki
kras
osuwisko
rzeźba antropogeniczna
geoturystyka
Góry Kaczawskie
Pogórze Kaczawskie
Sudety
structural relief
fluvial gorges
tors
karst
landslide
anthropogenic relief
geotourism
Kaczawskie Mts.
Kaczawskie Foothills
Sudetes
Opis:
Obszar Geoparku Kraina Wygasłych Wulkanów obejmuje część górską (sudecką) i przedgórską. W granicach geoparku znajdują się część Gór Kaczawskich, mających cechy gór niskich oraz część Pogórza Kaczawskiego. Mimo niewielkich wysokości bezwzględnych, rzeźba terenu jest różnorodna pod względem morfologicznym i genetycznym, a zróżnicowanie w dużej mierze nawiązuje do złożonej budowy geologicznej obszaru. Wyróżniające się zespoły form to wzniesienia i grzbiety twardzielcowe, zbudowane ze skał wulkanicznych wieku permskiego i kenozoicznego oraz elementy rzeźby krawędziowej (kuesty) rozwiniętej na permskich i mezozoicznych skałach osadowych. Wśród wzniesień zbudowanych z bazaltów część ma charakter neków. Do odpornościowego zróżnicowania podłoża nawiązują także przełomy rzeczne. Georóżnorodność obszaru uzupełniają formy skałkowe i odziedziczone formy środowiska peryglacjalnego, osuwiska, formy krasowe, przełomy rzeczne związane z reorganizacją sieci odwodnienia po zaniku lądolodu skandynawskiego oraz formy antropogeniczne, głównie związane z działalnością górniczą. Liczne miejsca wyróżniające się pod względem rzeźby mają charakter geostanowisk i są zagospodarowane geoturystycznie lub planowane do takiego zagospodarowania w przyszłości.
The area of Land of Extinct Volcanoes Geopark can be divided into a mountainous (located in the Sudetes Mountains) and a fore-mountain part. Within the former are the low-altitude range of the Kaczawskie Mountains and the hilly land of the Kaczawskie Foothills. Despite their low altitude, morphology is very diverse in terms of both appearance and origin, reflecting to a large extent the complex geological structure of the region. The most distinctive landforms include lithologically-controlled hills and ridges built of Permian and Cenozoic volcanic rocks, as well as cuesta landforms developed on Permian and Mesozoic sedimentary rocks. Among basaltic hills many are necks. Variable rock resistance is also reflected by the occurrence of fluvial gorges. Further components of regional geodiversity are tors and crags, inherited periglacial landforms, landslides, karst phenomena, water gaps caused by drainage reorganization during Scandinavian ice-sheet decay, and anthropic landforms caused by mining activities. Numerous localities of geomorphological significance may play a role of geosites and are either already developed as local geotourist destinations or planned to be developed in the future.
Źródło:
Landform Analysis; 2021, 40; 7--35
1429-799X
Pojawia się w:
Landform Analysis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty artystyczne, teologiczne i historyczne w obrazach „Alegoria Wiary” i „Adoracja Chrystusa jako Odkupiciela” z kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Pucku
Selected artistic, theological and historical aspects in the paintings „Allegory of Faith” and „Adoration of the Christ the Redeemer” from St. Peter and Paul Church in Puck
Autorzy:
Rumanowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023860.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
historia
teologia
sztuka sakralna
history
theology
sacral art
Opis:
This paper describes two seventeenth-century paintings in St. Peter and Paul Church in Puck. The works are placed next to each other and they have the form of discs fitting into the arches of the Gothic vault of the church. The images are consistent in terms of composition and content. Allegorical paintings symbolize the significance of faith, the communion of saints and mediation in salvation. The anonymous works are creative transformation of the Gothic tradition of painting in the service of the post-tridentine Catholic Church fighting with the Reformation. The paintings are overloaded with excessive content of iconography and raise a number of issues about which the Reformation spoke critically or towards which it had a negative attitude. The images depict characters from the Bible and the Gospel. To bring people closer to the scenes on canvas, the painters included elements of familiar realities and the characters of the time. Works form Puck in terms of iconography and composition make use of the experience of artists from Gdańsk and painters working with the Cistercians and the Jesuits. Described paintings cannot be placed in a catalogue of relics as high-quality works. They refer to the paintings, which were characterized by dignity and simplicity. The value of these paintings is remarkable from theological and iconographic point of view; as it is an example of an attempt to spread counter-reformation ideas among the faithful.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2013, 99; 209-233
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład Janowego ucznia w IV Ewangelię
Autorzy:
Gryglewicz, Feliks
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177682.pdf
Data publikacji:
1983
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia według św. Jana
Piotr
Jan
J 21
John
Peter
John 21
Opis:
Die Erzählung über die Offenbarung Jesu Christi am See Genezareth (J 21) berührt die Sachen der ganzen Kirche. Der Fischfang zeigt auf viele aus verschiedenen Nationen stammende Gläubigen. Die Hervorhebung der übergeordneten Rolle Petrus’ in der Kirche durch den Autor, dem es an der Betonung der Bedeutung Johannes des Evangelisten gelegen sein sollte, lässt feststellen, dass er viele Kirchengemeinden kannte und wusste, dass sie alle Christi gehören. Er kannte auch Doktrin, die sie bekannten, er kannte den nur ihnen eigentümlichen Wortschatz, und sogar unbeträchtliche Abweichungen im Inhalt. Er selbst unterzeichnete den Aufbau der Kirche, was Johannes nicht für wichtig hielt, und die gegenwärtige Eschatologie von Johannes versuchte er um die zukunftige in anderen Kirchengemeinden beliebte Eschatologie zu ergänzen. Als Ganzes strebte der Autor von J 21 nach der Einheit von allen Bekennern Christi.
Źródło:
The Biblical Annals; 1983, 30, 1; 77-83
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Józefowi
Great musical forms dedicated to St Joseph
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146956.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Święty Józef
liturgia
muzyka sakralna
msza
oratorium
motet
hagiologia
St Joseph
liturgy
sacred music
mass
oratorio
hagiology
Opis:
Przedłożony artykuł prezentuje w zarysie wielkie formy muzyczne dedykowane św. Józefowi. Rozwinęły się one na gruncie kościelnym zwłaszcza w XVI i XVII w. wraz ze wzrostem kultu i czci wobec osoby Opiekuna św. Rodziny (1621 r., papież Grzegorz V). Dotyczy to proprium Missae (introity, alleluja, sekwencje, communiones) a także barokowego ordinarium Missae (Zelenka, Bassani, Zumaya) oraz litanii (Biber, Wagner, Biechteler, Eberlin, Lolli). Rozkwit tych ostatnich związany jest zwłaszcza z ustanowieniem św. Józefa patronem państwa i monarchii habsburskiej (1676). Do muzycznego dziedzictwa związanego ze św. Józefem należą też oratoria okresu włoskiego baroku (Cazzati, Colonna, Alberici, Perti, Corradini, Conte, Fischietti), a zwłaszcza dzieło G. B. Pergolesiego (La fenice sul rogo, ovvero La morte di San Giuseppe). Ślady muzycznych odniesień do osoby św. Józefa odnajdujemy też w epoce klasycyzmu (bracia Haydn, Albrechtsberger), a także romantyzmu (Elsner, Ravanello). Do kompozycji dedykowanych świętemu w XX oraz XXI w. należą msze (Peeters, Tinel, Krężołek, Kern, Korczak, Di Rocco) oraz dzieła oratoryjne (Frisina, Goliński, Pałka, Schmid). Są one współczesnym świadectwem przekuwania wiary na kulturę (papież Jan Paweł II).
The submitted article presents in outline the great musical forms dedicated to St Joseph.They developed in the Church especially in the 16th and 17th centuries with the increase ofthe cult and veneration towards the person of the Guardian of the Holy Family (1621, PopeGregory V). This applies to the proprium Missae (introits, alleluias, sequences, communions) as well as to the Baroque ordinarium Missae (Zelenka, Bassani, Zumaya) and litanies (Biber, Wagner, Biechteler, Eberlin, Lolli). The heyday of the latter is especially associated with the establishment of St Joseph as the patron saint of the Habsburg state and monarchy (1676).To the musical heritage connected with St Joseph belong also the oratorios of the Italian Baroque period (Cazzati, Colonna, Alberici, Perti, Corradini, Conte, Fischietti), especially the work of G. B. Pergolesi (La fenice sul rogo, ovvero La morte di San Giuseppe). Traces of musical references to St Joseph can also be found in the Classical (Haydn brothers, Albrechtsberger) and Romantic (Elsner, Ravanello) eras. Compositions dedicated to the Saint in the 20th and 21st centuries include masses (Peeters, Tinel, Krężołek, Kern, Korczak, Di Rocco) and oratorio works (Frisina, Golinski, Pałka, Schmid). They are important contemporary testimonies of transforming faith into culture (Pope John Paul II).
Źródło:
Studia Elbląskie; 2021, 22; 227-257
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi
The great musical forms dedicated to Saint Jacek Odrowąż
Autorzy:
Towarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147968.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
formy muzyczne
msza
kantata
koncert kościelny
św. Jacek Odrowąż
hagiologia
musical forms
mass
cantata
church concert
St. Jacek Odrowąż
St. Hyacinth of Poland
hagiology
Opis:
Przedłożony artykuł przybliża współczesnemu odbiorcy wielkie formy muzyczne dedykowane św. Jackowi Odrowążowi. Należą do nich najpierw kompozycje monodyczne: oficjum rymowane Adest dies celebris (1540), dwie łacińskie sekwencje Salvatorem collaudemus (I poł. XVI w.) oraz Funde de caelestibus (z przełomu XV i XVI w.), a także dwie melodie Alleluja mszalnego z wersetami Gaude fili Hyacinthe oraz Memor pater, o Hyacinthe (1536). Do grupy kompozycji polifonicznych związanych ze św. Jackiem zaliczamy: polichóralny koncert kościelny Ave Florum Flos Hyacinthe Marcina Mielczewskiego (†1651), anonimowy koncert kościelny Gaude Fili Hiacinthe, a także kantatę Święty Jacek Patron Korony Polskiej (1780) autorstwa Jakuba Gołąbka i ks. Wacława Sierakowskiego (zachowaną tylko w wersji tekstowej). Do kręgu tego należą także dwie współczesne kompozycje mszalne: Msza o św. Jacku Odrowążu (2004) autorstwa Jacka Sykulskiego oraz Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) skomponowana przez Pawła Bębenka.
The presented article introduces the modern recipient to great musical forms dedicated to St. Jacek Odrowąż (Hyacinth of Poland). These include first monodic compositions: rhyme officially Adest dies celebris (1540), two Latin sequences Salvator collaudemus (first half of the 16th century) and Funde de caelestibus (from the turn of the 15th and 16th centuries), as well as two melodies of the Mass Alleluia with verses Gaude Hyacinthe and Memor pater, about Hyacinthe (1536). To the group of polyphonic compositions related to St. Jacek Odrowąż includes: a polychoral church concert Ave Florum Flos Hyacinthe by Marcin Mielczewski (d. 1651), an anonymous church concert, as well as a cantata Saint Jacek Patron of the Polish Crown (1780) by JakubGołąbek and priest Wacław Sierakowski (preserved only in the text version). This group also includes two contemporary mass compositions: Mass for St. Jacek Odrowąż (2004) by JacekSykulski and Missa in honorem sancti Hyacinthi (2015) composed by Paweł Bębenek.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 177-192
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiadomości o rudzkim opactwie cystersów – na podstawie dokumentu fundacyjnego z kapsuły czasu kościoła w Stanicy z 1802 r.
News about the Cistercians Abbey in Rudy – on the Basis of a Foundation Document from the Time Capsule of the Church in Stanica from 1802
Autorzy:
Górecki, ks. Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595400.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
cystersi na Śląsku
opactwo cystersów w Rudach
kościół św. Marcina w Stanicy
Kościół na Górnym Śląsku na początku XIX w.
Cistercians in Silesia
the Cistercians Abbey in Rudy
St. Martin church in Stanica
the Church in Upper Silesia at the beginning of the 19th century
Opis:
On December 12, 2017, the cross with a ball was removed from the tower of the parish church of St. Martin in Stanica – the last temple built by the Cistercians Abbey in Rudy before its suppression in 1810. In the time capsule there was an occasional record, made on September 20, 1802. The author uses the discovered document and available studies about the abbey in Rudy to discuss the situation of the abbey at the beginning of the turbulent nineteenth century, as well as to characterize the personal condition of the convent. Next, the author describes the main stages of the construction of the church of St. Martin in Stanica on the basis of the dramatic history of the Napoleonic turmoil, using the chronicle of the last part of the document entitled: Our times worthy memories which we want to pass on to the future.
12 grudnia 2017 r. zdjęto krzyż z kulą z wieży kościoła parafialnego pw. św. Marcina w Stanicy – ostatniej świątyni zbudowanej przez opactwo cystersów w Rudach przed jego kasatą w 1810 r. W kapsule czasu znajdował się okolicznościowy zapis, sporządzony 20 września 1802 r. W oparciu o lekturę odkrytego dokumentu oraz dostępne opracowania na temat rudzkiego opactwa, autor omawia sytuację opactwa na początku burzliwego XIX w., a także charakteryzuje stan osobowy rudzkiego konwentu. W dalszej kolejności opisuje główne etapy budowy kościoła św. Marcina w Stanicy na kanwie dramatycznych dziejów zawieruchy napoleońskiej, posiłkując się kronikarskim zapisem ostatniej części odnalezionego dokumentu, zatytułowanej: Wspomnień godne nasze czasy, które na przyszłość przekazać chcemy.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 165-189
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wcielenie jako argument na rzecz obrony kultu obrazów w "Trzech mowach apologoetycznych przeciwko tym, którzy odrzucają świete" obrazy św. Jana Damasceńskiego
Autorzy:
Feliga, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830461.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
cult of images
St John of Damascus
Incarnation
kult obrazów
św. Jan Damasceński
Wcielenie
Opis:
Teologia ikony Jana Damasceńskiego narodziła się w warunkach pierwszego ikonoklazmu. Damasceńczyk pierwszy zdefiniował obraz jako przedmiot kultu i podał wiele przekonujących argumentów na rzecz oddawania im czci. Podstawowym źródłem wiedzy są tu Trzy mowy apologetyczne przeciwko tym, którzy odrzucają święte obrazy. Na ich podstawie przedstawiam najpierw główny obszar kontrowersji ikonoklastycznej, jakim jest starotestamentowy zakaz tworzenia obrazów. Jan pokazuje tu cel i względność tego zakazu – kresem jego obowiązywania okazuje się wcielenie Boga. Następnie prezentuję argumenty Damasceńczyka za możliwością przedstawiania obrazów Boga po Wcieleniu oraz za quasi-sakramentalną rolą materii. Na koniec pokazuję, jak autor rozszerza swoją apologię również na obrazy Maryi i świętych. 
John of Damascus was one of the first Christian thinkers who shaped the theology of images. His thought was born in the difficult historical circumstances of iconoclasm. Therefore, he was not always able to stand up to the task. On the other hand, it was Saint John who first gave sound arguments for worshiping the images. The basic source of knowledge about John of Damascus’ teaching on the icons are his Three Treatises on the Divine Images. On this basis, I begin with the main area of iconoclastic controversy which is the Old-Testament prohibition of images. John shows the purpose of this prohibition and claims that it has a relative character. Through the Incarnation of God it loses its validity. Then I present the Damascene’s arguments for the possibility of presenting the images of God after the Incarnation and for the quasi-sacramental role of matter – redeemed and filled with grace. In the final part I show how the author extends his arguments also to the images of Mary and other saints. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 125-140
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu specyfiki myśli maryjnej św. Atanazego Wielkiego
In Search of the Specifity of Marian Thought Saint Athanasius the Great
Autorzy:
Kaczmarek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050727.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
św. Atanazy
mariologia
arianizm
St Athanasius
Mariology
Arianism
Opis:
Artykuł stawia sobie za cel przyjrzenie się działalności pisarskiej św. Atanazego Wielkiego, biskupa Aleksandrii (296–373). Analiza dzieł św. Atanazego Wielkiego jest próbą wydobycia specyfiki jego myśli maryjnej. Ten słynny ojciec Kościoła, pamiętający jeszcze krwawe prześladowania chrześcijan, jako biskup musiał bronić doktryny chrześcijańskiej przez cały okres swojej posługi. Działał on w czasie, gdy niejaki Ariusz propagował teorię, zgodnie z którą Chrystus jest bytowo podporządkowany Bogu Ojcu. Święty Atanazy, zwalczając tę herezję, okazał się wielkim propagatorem Soboru Efeskiego i jego dogmatycznych orzeczeń. Autor nie koncentruje się na analizie tekstów źródłowych św. Atanazego, ale stara się ukazać cały kontekst i tło działalności biskupa Aleksandrii. W swojej mariologii św. Atanazy bronił prawdy o wcieleniu, które potwierdza prawdziwe bóstwo i prawdziwe człowieczeństwo Chrystusa. Wspominał także o Matce Bożej (Theotókos) i wychwalał dziewictwo Maryi. Podsumowując, możemy powiedzieć, że mariologii św. Atanazego należy szukać w jego chrystologii, ponieważ jest to główny przedmiot jego nauczania.
The aim of the article is to look at the writing activity of Saint Athanasius the Great, the bishop of Alexandria (296–373). We will examine his writings in terms of Mariology. This famous Father of the Church, remembering the bloody persecution of Christians, had to defend Christian doctrine as a bishop during whole his life. For it was a time when a certain Arius propagated the theory according to which Jesus Christ is subordinate to God the Father. He was also a great propagator of the teaching of the Council of Ephesus. We do not focus on the analysis of source texts, but on showing the whole context and background of activity of the Bishop of Alexandria. During his ministry he struggled with the heresy of Arianism. In his Mariology, Saint Athanasius defended the truth of the Incarnation, which confirms the true Divinity and true humanity of Christ. He spoke about the Mother of God (Theotókos), and he praised Mary’s virginity. In conclusion, we can say that the Mariology of St. Athanasius should be sought in his Christology, because this is the main subject of his writings.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 223-236
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The teachings and theology of St. Peter in the early Church
Nauczanie i teologia św. Piotra w pierwotnym Kościele
Autorzy:
Borowski, Piotr F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40434788.pdf
Data publikacji:
2024-06-05
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
St. Peter
martyr
leader
teacher
early Church
theology
św. Piotr
męczennik
przywódca
nauczyciel
pierwotny Kościół
teologia
Opis:
The teachings and theological contributions of Saint Peter constitute the doctrinal bedrock upon which the incipient early Church was erected, thereby bequeathing a durable heritage of sagacious precepts and counsel extracted from his profoundly intimate interactions with Jesus and his spiritual journey. These profound doctrinal tenets not only convey perennial verities but also establish a robust underpinning that has delineated the way for the development and metamorphosis of the Church within the socio-religious milieu of the Judeo-Pagan world.
Nauki i teologiczny wkład św. Piotra stanowią doktrynalną podstawę, na której wzniesiono początkowy pierwotny Kościół, przekazując w ten sposób trwałe dziedzictwo mądrych wskazań i rad wyciągniętych z jego głęboko intymnych interakcji z Jezusem i jego duchowej podróży. Te głębokie założenia doktrynalne nie tylko przekazują trwałe prawdy, ale także ustanawiają solidne podstawy, które wytyczyły drogę rozwoju i metamorfozy Kościoła w środowisku społeczno-religijnym świata judeo-pogańskiego.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2024, 1 (29); 147-160
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The History of the Legislation of the Order of St Mary Magdalene of Penance in the Middle Ages: The Rule of St Sixtus
Z dziejów prawodawstwa zakonu św. Marii Magdaleny od Pokuty w średniowieczu: Reguła św. Sykstusa
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920382.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Gregory IX
The Rule of St Sixtus
St Dominic
Dominican Nuns
Sisters of Penance
monastery of St Sixtus in Rome
Grzegorz IX
Reguła św. Sykstusa
św. Dominik
magdalenki od Pokuty
klasztor św. Sykstusa w Rzymie
mniszki dominikańskie
Opis:
Due to the activity of Canon Rudolf of Worms, monasteries of penances, self-established in Western and Central Europe, were in 1227 joined into a new order in the Church: Ordo sanctae Mariae Magdalenae de Poenitentia. Initially, the nuns followed the Benedictine rule in the Cistercian version. However, due to the specificity of the calling, it was necessary to change the law. Pope Gregory IX did this in 1232, thus giving the nuns the so-called rule of St Augustine and the constitutions of the Dominican nuns (the so-called Rule of Saint Sixtus). Although a copy of the original bull of Gregory IX has not been found, Hubertus Ermisch published its text with the Rule of St Sixtus in the Document Collection of the City of Friborg in Saxony in Leipzig in 1883. Besides, the papal bull with the text of The Rule of St Sixtus is known from the Bullarium Ordinis Praedicatorum (ed. by Antonio Bremond Romae, 1729). The oldest document containing the Rule of St Sixtus is kept at the State Archives in Wrocław, in the set of files Naumburg a. Queis. We present a Polish translation of the preserved text of the rule from the Nowogrodziec Monastery. It remains the common heritage of both Magdalene sisters and Dominican nuns.
Samoistnie powstałe na terenie zachodniej i środkowej Europy klasztory pokutniczek zostały w 1227 roku dzięki działalności kanonika Rudolfa z Wormacji połączone w nowy w Kościele zakon: Ordo sanctae Mariae Magdalenae de Poenitentia. Początkowo mniszki stosowały się do reguły benedyktyńskiej w wydaniu cysterskim. Jednak z uwagi na specyfikę powołania konieczna okazała się zmiana prawa własnego. Dokonał tego w 1232 roku papież Grzegorz IX, nadając magdalenkom tzw. regułę św. Augustyna i konstytucje mniszek dominikańskich (tzw. regułę św. Sykstysa). Mimo że egzemplarz oryginalnej bulli Grzegorza IX pozostaje nieodnaleziony, to jej tekst został opublikowany w Zbiorze Dokumentów Miasta Fryburga w Saksonii przez Huberta Ermischa w Lipsku w roku 1883. Ponadto bulla papieska z tekstem Reguły św. Sykstusa znana jest z Bullarium Ordinis Praedicatorum (wyd. Antoni Bremond Romae 1729). Najstarszy dokument zawierający Regułę św. Sykstusa przechowywany jest Archiwum Państwowego we Wrocławiu, w zespole akt Naumburg a. Queis. Niniejszym przygotowano polskie tłumaczenie reguły zachowanego tekstu z klasztoru nowogrodzieckiego, która pozostaje wspólnym dziedzictwem zarówno magdalenek, jak i dominikanek.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 229-263
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 155

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies