Wszystkie pola: (arch). - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: „Czy łuk jest ładny?” O antymodernistycznym nurcie w aranżacji polskich wnętrz mieszkalnych ostatnich dekad PRL
“Is an Arch Pretty?” On the anti-Modernist Current in the Arrangement of Residential Interiors during the Last Years of the People’s Republic of Poland
Autorzy:: Korduba, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30145635.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: residential architecture
interior design
design
Modernism
antique furniture
architektura mieszkalna
wnętrzarstwo
wzornictwo
modernizm
antyki
Opis:: Celem niniejszego tekstu jest prześledzenie dyskursu dotyczącego aranżacji i wyposażenia polskich wnętrz mieszkalnych lat 70. i 80. XX w. oraz okresu transformacji ustrojowej, będącego wyrazem rozczarowania modernistyczną architekturą mieszkalną oraz jej dotychczasową estetyką. Społeczna potrzeba zmian w aranżacji i wyposażeniu wnętrz miała służyć ich indywidualizacji i kwestionowała uniwersalne wartości oficjalnego poradnictwa odnoszące się przede wszystkim do racjonalnego i funkcjonalnego wykorzystania domowej przestrzeni. Przedmiotem studium jest analiza praktyk związanych z wykończeniem wnętrz (wprowadzaniem łuków, boazeryjnych okładzin) oraz z ich wyposażaniem w sprzęty dawne (zarówno antyki, jak i tzw. starocie). Praktyki te znalazły odzwierciedlenie, a zarazem zostały historycznie udokumentowane w specjalistycznej prasie dotyczącej aranżacji wnętrz (m.in. „Mój Dom”, „Dom” – dodatek do „Architektury”), a także w publikowanych poradnikach i zawartej w nich ikonografii. Z ich analizy wyłania się obraz mieszkań poddawanych rekompozycji w duchu postaw definiowanych jako antymodernistyczne oraz estetyki retro opartej na kulturze pamięci.
The aim of this essay is to trace the discourse concerning the arrangement and furnishing of residential interiors in Poland in the 1970s and 1980s and the period of systemic transformation, which arose from the disillusionment with Modernist residential architecture and the earlier aesthetics of those interiors. The social need for changes in the arrangement and furnishing of interiors was to serve their individualisation; it questioned the universal values of official advice relating primarily to the rational and functional use of domestic space. The subject of the study is the analysis of practices related to interior decoration (the introduction of arches or wainscoting) and the use of old, antique and retro furniture. These practices are reflected and historically documented in the specialist press on interior design (including “Mój Dom” and “Dom” – a supplement to “Architektura”), as well as in published handbooks and the iconography contained therein. What emerges from their analysis is a picture of dwellings undergoing a re-composition in the spirit of attitudes defined as anti-Modernist and of a retro aesthetic based on the culture of memory.
Źródło:: Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 1; 127-152
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Łuk przy budynku KMPiK czeka na ornamentację”. Historia projektu i realizacji mozaiki Władysława Zycha Zamach na Café Club na budynku Klubu Międzynarodowej Prasy i Książki w Warszawie
“The Arch at the Press and Book Club Building is Waiting for Ornamentation”. The History of the Design and Execution of the Mosaic “The Bombing of Café Club” by Władysław Zych on the Building of the International Press and Book Club in Warsaw
Autorzy:: Wiszniewska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30145673.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Krzysztof Henisz
Władysław Zych
mozaika
sztuka i propaganda w PRL
zamach na Café Club
eksperyment łysogórski
mosaic
art and propaganda in the People's Republic of Poland
the bombing of Café Club
"Łysa Góra experiment"
Opis:: Artykuł dotyczy historii ceramicznej dekoracji na fasadzie łącznika między siedzibą Klubu Międzynarodowej Prasy i Książki w Warszawie (Nowy Świat 15/17) a budynkiem mieszkalno-usługowym (Aleje Jerozolimskie 28). Na elewacji gmachu oddanego do użytku w 1951 r. od początku przewidziano miejsce na monumentalną dekorację o charakterze propagandowym. Autorem jednej z propozycji był Krzysztof Henisz, który opracował abstrakcyjną kompozycję z wielkoformatowych płyt ceramicznych, mającą symbolizować sztandar narodowy, zniszczenia wojenne i odbudowę. Projekt ten nie został zrealizowany, prawdopodobnie z powodu jego abstrakcyjnego charakteru, nie do przyjęcia w sąsiedztwie gmachu Komitetu Centralnego PZPR. Ostatecznie zlecenie na projekt i realizację dekoracji otrzymał Władysław Zych. Temat kompozycji – zamach na Café Club – formalnie został wybrany przez inwestora – Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy, jednakże należy przypuszczać, że decyzja zapadła na wyższym szczeblu. Odsłonięcie mozaiki nastąpiło 21 lipca 1964 r. Dzieło wzbudziło zrozumiałe zainteresowanie, jednakże niewiele głosów dotyczyło artystycznych walorów kompozycji, skupiano się na temacie przedstawienia.
The article concerns the history of the design and execution of ceramic decoration on the façade of the elevated enclosed passageway connecting the headquarters of the International Press and Book Club in Warsaw (Nowy Świat 15/17) and the residential and commercial building (Aleje Jerozolimskie 28). The construction of the building (designed by Zygmunt Stępiński and Mieczysław Kuźma) was completed in 1951. Its façade was designed from the outset to accommodate a monumental decoration of a propagandistic nature. One of the proposals for this decoration was put forward by Krzysztof Henisz, who designed an abstract composition of large-format ceramic tiles intended to symbolise the national banner, the war damage and the post-war reconstruction. This project was not implemented, probably because of its abstract nature, unacceptable in the vicinity of the headquarters of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. Eventually, the commission for the design and execution of the decoration went to Władysław Zych. The topic of the composition, the bombing of Café Club, was officially chosen by the investor, the Social Fund for the Reconstruction of the Capital, but it can be assumed that the decision was made at a higher level. The unveiling of the mosaic took place on 21 July 1964. The work aroused understandable interest, but few opinions concerned the artistic qualities of the composition; the focus of interest was its theme.
Źródło:: Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 1; 175-186
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Regional Volatility Linkages: Impact of Neighbouring Currencies on Nigerias Currency Instability
Analiza związków zmienności regionalnej: wpływ sąsiednich walut na niestabilność waluty Nigerii
Autorzy:: Babalola, Abdurrauf
Muhammad, Kudu Ibn
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233543.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
Tematy:: ARCH
bordering counties currency
exchange rate volatility
GARCH
waluta powiatów graniczących
zmienność kursu walutowego
Opis:: This study examines the effect of the exchange rate volatility of currencies of countries bordering Nigeria, namely the Benin Republic, Niger, Chad and the Cameroon Republic on Nigeria's exchange rate volatility using monthly observations for 1st January 2001 to 31st December 2021. The study employed the Generalised Auto-Regressive Conditional Heteroscedasticity method to analyse the dataset. The study found that fluctuations in the currencies of these countries have a significant impact on the volatility of Nigeria's currency naira. As a result, it is recommended that policymakers and government agencies strengthen security along the Nigeria-Cameroon, Nigeria-Benin, Nigeria-Chad, and Nigeria-Niger borders to more strictly regulate imports and support the stability of Nigeria's currency. The Nigerian government should encourage less importation from these countries through import-substitute production and higher exportation from Nigeria as such could lead to the appreciation of the naira.
W artykule zbadano wpływ zmienności kursów walut krajów graniczących z Nigerią, tj. Republiki Beninu, Nigru, Czadu i Republiki Kamerunu, na zmienność kursu walut Nigerii, wyko- rzystując obserwacje miesięczne za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 roku. W badaniu zastosowano metodę uogólnionej autoregresyjnej heteroskedastyczności warunkowej. Przeprowa- dzone analizy wykazały, że wahania kursów walut tych krajów mają istotny wpływ na zmienność waluty naira Nigerii. W rezultacie zaleca się, aby decydenci i agencje rządowe wzmocniły bezpieczeństwo wzdłuż granic Nigerii z Kamerunem, Nigerii z Beninem, Nigerii z Czadem i Nigerii z Nigrem w celu bardziej rygorystycznej regulacji importu i wspierania stabilności waluty Nigerii. Rząd Nigerii powinien zachęcać do mniejszego importu z tych krajów poprzez produkcję substytucyjną importu i większy eksport z Nigerii, ponieważ to może prowadzić do aprecjacji nairy.
Źródło:: Econometrics. Ekonometria. Advances in Applied Data Analytics; 2024, 28, 1; 11-25
1507-3866
Pojawia się w:: Econometrics. Ekonometria. Advances in Applied Data Analytics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Analysis of progressive collapse of a super-long span latticed steel arch structure
Autorzy:: Guo, Shuangchao
Xu, Delin
Shang, Kaiguang
Yang, Shuo
Wang, Di
Li, Gen
Zheng, Bing
Jiao, Yong
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2200875.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
Tematy:: progressive collapse
steel arch truss structure
compression instability
Opis:: The progressive collapse of a space grid structure which has a large number of members and a large span is the focus of current research. Before the progressive collapse of the structure, there is a problem of instability of the members. In this paper, dynamic nonlinear analysis of a super-long span latticed steel arch structure is carried out to study its progressive collapse process using a Kinematic Hardening Plasticity constitutive model compiled by Vumat material subprogram in Abaqus, which takes into account instability of the members. Differences in the dynamic response process of the structure at the collapse moment and the failure sequence of the members using the member stability model and the material failure constitutive model are compared. Compared with the material failure constitutive model, when the member stability constitutive model is used, the proportion of compressive buckling members in the structural failure is higher, and the bearing capacity of the structure is lower when the initial failure occurs. The structure suffers from localized member compressive failure rather than material yielding, which leads to the progressive collapse of the structure.
Źródło:: Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 2023, 61, 1; 103--117
1429-2955
Pojawia się w:: Journal of Theoretical and Applied Mechanics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Dni Młodych w (archi)diecezji szczecińsko-kamieńskiej w latach 1990–2022
Youth Days in the (Arch)Diocese of Szczecin-Kamien (Kamień) in the years 1990–2022
Autorzy:: Szczodry, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30098250.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Erzdiözesane Jugendtage
Weltjugendtag
Erzdiözese Szczecin-Kamieńsk
Jugend
Evangelisierung
Jugendarbeit
Archdiocesan Youth Days
World Youth Day
Archdiocese of Szczecin-Kamień
youth
evangelization
youth ministry
Archidiecezjalne Dni Młodych
Światowy Dzień Młodzieży
archidiecezja szczecińsko-kamieńska
młodzież
ewangelizacja
duszpasterstwo młodzieży
Opis:: Diecezjalne obchody Światowego Dnia Młodzieży są celebrowane w Kościele szczecińsko-kamieńskim od 1990 roku. W ciągu ponad trzydziestu lat zmieniała się forma tego spotkania, ale zasadnicze elementy programu nieprzerwanie towarzyszą świętowaniu młodych archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie historii Dni Młodych, które początkowo gromadziły młodzież w stolicy diecezji, w Szczecinie, a od 2003 roku odbywają się w różnych miejscowościach na terenie całej archidiecezji. Przeprowadzono kwerendę w Archiwum Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej oraz skorzystano z relacji prasowych zamieszczonych w diecezjalnym czasopiśmie Kościół nad Odrą i Bałtykiem. W podjętych badaniach opisano fenomen Archidiecezjalnych Dni Młodych nie tylko od strony historycznej, ale również teologiczno-pastoralnej. Święto młodych gromadzi każdego roku setki osób, które biorą udział w bogatym programie religijnym, duchowym, kulturalnym, artystycznym, rekreacyjnym. Program ten jest zorientowany ewangelizacyjnie, ale treści, które proponuje się młodym, są podane w przystępnej i zrozumiałej dla nich formie. Podstawowym założeniem, które towarzyszy opracowywaniu programu kolejnych edycji Dni Młodych, jest stworzenie takiej przestrzeni, w której młodzi ludzie doświadczą osobistego spotkania z Bogiem, pogłębią swoją wiarę, doświadczą piękna wspólnoty Kościoła, spotkają się z rówieśnikami, z którymi spędzając wspólnie czas, na różne sposoby będą mieli okazję dzielić się wiarą i poszukiwać odpowiedzi na najważniejsze egzystencjalne pytania. Archidiecezjalne Dni Młodych są świadectwem zaangażowania Kościoła szczecińsko-kamieńskiego w dzieło towarzyszenia młodym ludziom na drogach wiary oraz oznaką tego, że Kościół chce słuchać ich głosu i doceniać wkład, jaki wnoszą w życie lokalnej wspólnoty.
The diocesan celebration of the World Youth Day has been celebrated in the Szczecin-Kamien (Kamień) Church since 1990. Over the course of over thirty years, the form of this meeting has changed, but the essential elements of the program are constantly accompanying the celebration of the young archdiocese of Szczecin-Kamien (Kamień). The aim of this article is to present the history of the Youth Days, which initially gathered young people in the capital of the diocese, in Szczecin, and since 2003 have been held in various places throughout the archdiocese. For this purpose, a query was carried out in the Archives of the Pastoral Department of the Metropolitan Curia and press reports published in the diocesan magazine Church on the Oder and the Baltic Sea were used. The undertaken research was aimed at describing the phenomenon of the Archdiocesan Youth Days not only from the historical point of view, but also from the theological and pastoral point of view. Every year, the festival of young people gathers hundreds of people who take part in a rich religious, spiritual, cultural, artistic and recreational program. This program is evangelistic oriented, but the content that is offered to young people is presented in an accessible and understandable form for them. The basic assumption that accompanies the development of the program of the next editions of the Youth Days is to create a space where young people will experience a personal meeting with God, deepen their faith, experience the beauty of the Church community, meet peers with whom they will spend time together in various ways they had the opportunity to share their faith and seek answers to the most important existential questions. The Archdiocesan Youth Days are a testimony to the involvement of the Szczecin-Kamien (Kamień) Church in the work of accompanying young people on the path of faith and a sign that the Church wants to listen to their voice and appreciate the contribution they make to the life of the local community.
Die diözesane Feier des Weltjugendtags wird seit 1990 in der Kirche von Szczecin-Kamieński begangen. Im Laufe von mehr als dreißig Jahren hat sich die Form dieses Treffens verändert, aber die wesentlichen Elemente des Programms haben die Feier der Jugendlichen der Erzdiözese Szczecin-Camień weiterhin begleitet. Ziel dieses Artikels ist es, die Geschichte der Jugendtage darzustellen, die zunächst in der Diözesanhauptstadt Szczecin stattfanden und seit 2003 in verschiedenen Städten der Erzdiözese abgehalten werden. Dazu wurde im Archiv der Pastoralabteilung der Metropolitankurie recherchiert und Presseberichte in der Diözesanzeitschrift Kirche an Oder und Ostsee herangezogen. Die durchgeführte Untersuchung beschreibt das Phänomen der Erzdiözesanen Jugendtage nicht nur von der historischen, sondern auch von der theologischen und pastoralen Seite. Das Festival der Jugend versammelt jedes Jahr Hunderte von Menschen, die an einem reichhaltigen religiösen, spirituellen, kulturellen, künstlerischen und Freizeitprogramm teilnehmen. Das Programm ist auf die Evangelisierung ausgerichtet, aber die Inhalte, die den Jugendlichen angeboten werden, sind in einer für sie zugänglichen und verständlichen Form gehalten. Die Grundannahme, die die Entwicklung des Programms der aufeinanderfolgenden Ausgaben der Jugendtage begleitet, besteht darin, einen solchen Raum zu schaffen, in dem die jungen Menschen eine persönliche Begegnung mit Gott erleben, ihren Glauben vertiefen, die Schönheit der Gemeinschaft der Kirche erfahren, sich mit Gleichaltrigen treffen, mit denen sie bei gemeinsamer Zeit die Möglichkeit haben, ihren Glauben auf verschiedene Weise zu teilen und Antworten auf die wichtigsten existentiellen Fragen zu suchen. Die Jugendtage der Erzdiözese sind ein Zeugnis für das Engagement der Kirche von Szczecin-Kamień bei der Begleitung junger Menschen auf dem Weg des Glaubens und ein Zeichen dafür, dass die Kirche auf ihre Stimme hören und den Beitrag, den sie zum Leben der örtlichen Gemeinschaft leisten, wertschätzen möchte.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 137-163
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Effect of dam–rock foundation interaction modeling on the modal ratio-related quantity of Beni Behdel and `El Mefrouch multi-arch dams
Autorzy:: Berrabah, Amina Tahar
Attia, Amina
Habib, Daoudi Mohammed
Ouzandja, Djamel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2233102.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:: related quantities
modal behavior
dam–rock foundation interaction
ANSYS code
Opis:: Using the Beni Behdel dam and the El Mefrouch dam as example studies, this paper intends to clearly demonstrate how modeling of the interactions between rock foundations and dams impacts the modal behavior of these two multi-arch dams. The uniqueness of this study is that the modal behavior of each dam is represented in terms of related parameters (period, participation factor, ratio, and effective mass), and more precisely in terms of ratio (defined as the ratio between the participation factor of the mode i and the maximum participation factor), as opposed to other works that have expressed this behavior in terms of frequency. In this article, stiff rock foundation, massless rock foundation, and massed rock foundation are the three methods used to simulate dynamic interactions. The investigated dams are three-dimensionally simulated using the ANSYS finite elements code. The modeling of the rock foundation–dam interaction has an effect on the fundamental mode value, its location, and the related parameters, according to the results. Furthermore, it is found that the upstream–downstream direction is not always the most important direction for dams and that interaction modeling influences the resonance bandwidth, which affects the forecast of the resonance phenomenon.
Źródło:: Acta Mechanica et Automatica; 2023, 17, 3; 452--459
1898-4088
2300-5319
Pojawia się w:: Acta Mechanica et Automatica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Influence of rotary flexibility of joints on the statics and dynamics of the arch structures
Autorzy:: Łasecka-Plura, Magdalena
Pawlak, Zdzisław
Żak-Sawiak, Martyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2204493.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: rotational elasticity of joints
curved beam element
modal analysis
arched structure
sprężystość rotacyjna stawów
zakrzywiony element belki
analiza modalna
konstrukcja łukowa
Opis:: The paper presents arch structures modeled by finite elements in which the nodes can be flexibly connected. Two-node curved elements with three degrees of freedom at each node were used. Exact shape functions were adopted to obtain stiffness and consistent mass matrices but they were modified by introducing rotational flexibility in the boundary nodes. Calculations of statics and dynamics of arches with different positions of flexible joints and different values of rotational stiffness of the joints were carried out.
Źródło:: Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Technical Sciences; 2023, 71, 1; art. no. e144580
0239-7528
Pojawia się w:: Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Technical Sciences
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Modelling the suspended monorail route stresses and deflections during the transport of heavy loads with use of diesel locomotives
Autorzy:: Shyrin, Leonid
Herasymenko, Andrii
Inyutkin, Ivan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27324384.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Instytut Techniki Górniczej KOMAG
Tematy:: arch support
heavy loads
dynamic loads
auxiliary transport
lifting and transport system
transport and technological system
solidworks simulation
transport
kopalnie
diesel
Opis:: Based on the results of tests of the monorail transport system using suspended diesel locomotives with traditional transport beams and with the use of an innovative system of transport beams for the delivery of heavy loads, it was found that to reduce the dynamics of the load to the elements of the suspended route segments fastened to the arches of the arch support, it is beneficial to use the proposed an innovative technical solution that increases the reliability of the route catches to the support arches, which is important when transporting heavy loads. The new solution significantly reduces the dynamic loads to the route catches to the support arches by redistributing the load over a greater number of sections of the suspended monorail route. It has been proven that during the period of intensification of preparatory work, these technical solutions make it possible to keep to the timely preparation of new mining pillars and are perceived as a promising direction for improving the existing transport system for the mines of the region and ensuring the operational parameters of mining transport equipment at a high technical level in the specific conditions of the mines of Western Donbass.
Źródło:: Mining Machines; 2023, 41, 2; 132--142
2719-3306
Pojawia się w:: Mining Machines
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: O orientalnych motywach w architekturze zamku malborskiego, czyli powrót do dawnej hipotezy
On Oriental Motifs in the Architecture of the Malbork Castle, or, a Return of an Old Hypothesis
Autorzy:: Jarzewicz, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14514253.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: the Teutonic Knights’ castle in Malbork
Malbork
ogee arch
oriental motifs in Gothic architecture
zamek krzyżacki w Malborku
łuk w ośli grzbiet
motywy orientalne w architekturze gotyckiej
Opis:: Północna brama Zamku Wysokiego w Malborku, stanowiąca jego główne wejście, jest ozdobiona arkadkami o łukach w ośli grzbiet. Wzniesiona w pierwszej fazie budowy, pochodzi z około 1280 r. Malborskie ośle grzbiety są zatem jednymi z pierwszych na kontynencie europejskim, przy czym na Bliskim Wschodzie formy te były znane już we wczesnym średniowieczu. Ze względu na to, że obiekty wyposażone w łuki w ośli grzbiet w dziełach zachodnich kojarzą się z symboliką związaną z Orientem lub Jerozolimą, można sądzić, że zastosowanie tych form w portalu w Malborku ma charakter ideowej deklaracji. Za pośrednictwem języka architektury nawiązano do pierwszej siedziby zgromadzenia i pochodzenia zakonu wywodzącego się z Ziemi Świętej.
The northern gate of the High Castle in Malbork, which is its main entrance, is decorated with arcades with ogee arches. Erected in the first phase of construction, it dates from around 1280. Malbork’s ogee arches are thus among the earliest to be found in Europe; in the Middle East, however, these forms had been known since the early Middle Ages. Considering that early Western European works featuring ogee arches carried symbolism related to the Orient or Jerusalem, it may be assumed that the fact that this form of a portal was used in Malbork may have had the nature of an ideological declaration. In this portal, the first seat of the Teutonic Order and its Holy Land origins were recalled in the language of architecture.
Źródło:: Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 2; 35-50
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Urządzenia usprawniające montaż połączeń śrubowych w złączach ciernych odrzwi obudowy korytarzowej
Devices improving the installation of bolted joints in the friction joints of steel arch supports
Autorzy:: Mikuła, Jarosław
Mikuła, Stanisław
Szweda, Stanisław
Szyguła, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27323749.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: STE GROUP
Tematy:: wyrobisko korytarzowe
obudowa stalowa podatna
złącze cierne
połączenie śrubowe
zakrętarka
gallery workings
steel arch support
friction joint
screw joint
bolting machine
Opis:: Elementy podatnej obudowy stalowej wyrobisk korytarzowych, stosowanej powszechnie w polskim górnictwie węgla kamiennego, sprzęgane są ciernie za pomocą strzemion wyposażonych w połączenia śrubowe. Wymaganą nośność i podatność obudowy wyrobiska uzyskuje się poprzez równomiernie dokręcenie zdwojonego połączenia śrubowego każdego ze strzemion z wymaganym końcowym momentem dokręcenia. Stosowane aktualnie naprzemienne, sekwencyjne dokręcanie nakrętek za pomocą kluczy ręcznych lub zakrętarek, pomimo uzyskania wymaganego momentu dokręcenia, powoduje asymetrię sprzężenia ciernego łączonych kształtowników odrzwi obudowy. W artykule omówiono urządzenie przyspieszające montaż strzemion, ale przede wszystkim umożliwiające jednoczesne dokręcenie obu śrub strzemiona z wymaganym końcowym momentem dokręcenia. Zastosowanie urządzenia gwarantuje uzyskanie powtarzalnej nośności kolejnych połączeń elementów odrzwi obudowy.
Elements of flexible steel support for gallery workings, commonly used in the Polish coal mining industry, are frictionally coupled with stirrups equipped with bolted joints. The required load-bearing capacity and flexibility of the working lining support are achieved by uniform tightening of the double bolted connection of each stirrup with the required final tightening torque. The alternate currently used, sequential tightening of the nuts with hand spanners or bolting machines, despite the required tightening torque being achieved, results in an asymmetric frictional coupling of the steel support sections being joined. The article describes a device that speeds up the installation of stirrups, but mainly allows both stirrup bolts to be tightened simultaneously with the required final tightening torque. The use of the device guarantees a reproducible load-bearing capacity for the successive connections of the steel support sections.
Źródło:: Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji; 2023, 12, 2; 118--128
2391-9361
Pojawia się w:: Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Budowa mostu Hindenburga we Wrocławiu (1914–1916)
The construction of Hindenburg bridge in Wrocław (1914-1916)
Autorzy:: Rabiega, Józef
Olczyk, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24024754.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
Tematy:: most łukowy
most drogowy
historia mostownictwa
arch bridge
road bridge
bridge history
Opis:: Stary betonowy most Warszawski nad Starą Odrą we Wrocławiu (dawniej Hindenburg Brücke) oddano do użytkowania w 1916 roku. Zastąpił on czteroprzęsłowy stalowy Hundsfelder Brücke, którego przebudowa stała się nieuchronna ze względu na małą szerokość użytkową pomostu i niewystarczające dla żeglugi światło poziome pod obiektem. Obiekt z 1916 roku ma pięć przęseł o konstrukcji żelbetowej, sklepionej o rozpiętościach w świetle od 27,80 m do 33,50 m oraz jedno przęsło o łukowych żelbetowych dźwigarach głównych i rozpiętości w świetle 54,90 m.
The concrete Older Warszawski bridge over the Older Oder in Wrocław (formerly Hindenburg Brücke) was put into operation in 1916. It replaced a four span steel Hundsfelder Brücke, which had to be reconstructed due to its narrow width and insufficient span lengths. The 1916 built bridge has five reinforced concrete arch spans varying from 27,80 m to 33,50 m and one concrete through arch span with 54,90 m length.
Źródło:: Drogownictwo; 2022, 4; 87--99
0012-6357
Pojawia się w:: Drogownictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Chata chacie nierówna… Dwie schyłkowopaleolityczne krzemienice kompleksu z tylczakami (ABP) ze stanowiska Nowy Młyn-Cypel (Rydno) – materiały krzemienne i organizacja przestrzenna obozowisk
Not like the other hut... Two Final Palaeolithic flint concentrations of the Arch Backed Piece technocomplex (ABP) from the site of Nowy Młyn Cypel (Rydno) – flint materials and the spatial organisation of the camps
Autorzy:: Ciepielewska, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28328207.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
Tematy:: schyłkowy paleolit
zespoły z tylczakami łukowymi
Rydno
krzemienica
analiza przestrzenna
metoda pierścieni i sektorów
metoda składanek
obiekty mieszkalne
Final Palaeolithic
Arch Backed Piece technocomplex
flint concentration
spatial analysis
ring and sector method
refitting method
dwelling structures
Opis:: Artykuł przedstawia materiały krzemienne z dwóch koncentracji schyłkowopaleolitycznych zespołów z tylczakami z Nowego Młyna (cz. m. Skarżysko-Kamienna, pow. skarżyski). Krzemienice Nowy Młyn-Cypel II-89 i Nowy Młyn-Cypel II-90 należą do kompleksu stanowisk Rydno nad rzeką Kamienną, z nagromadzeniem śladów osadniczych ze schyłkowego paleolitu i mezolitu w pobliżu wychodni i kopalni hematytu (ryc. 1, 2). Krzemienice zalegały w piaszczystych utworach aluwialnych zwydmionego tarasu rzeki bez układu stratygraficznego. W ich obrębie znajdowały się jamy z piaszczystym wypełniskiem zabarwionym mineralną domieszką hematytu uważane za pozostałości obiektów mieszkalnych obozujących grup, lub przestrzenie codziennej aktywności (living area), z których przetwarzany hematyt wmywał się grawitacyjnie w poziom B gleby. Zdefiniowano zaburzenia podepozycyjne w obrębie koncentracji w postaci wykrotów drzew (ryc. 3, 4). W krzemienicy II-90 zidentyfikowano w centrum pozostałości ogniska manifestującego się nagromadzeniem kilkuset drobnych fragmentów przepalonych kości, uznawanych za resztki kulinarne przepalone w ogniu. Uzyskano z nich datę radiowęglową 11 390 +/-60 BP (Poz-18066), która wiąże koncentrację z okresem od połowy Allerødu (GI-1c1) po chłodną oscylację Gersensee (GI-1b). Obie krzemienice są pozostałościami obozowisk domowych, o czym świadczy szeroki wachlarz narzędzi i ich duży udział (II-89 – 22,6%, II-90 – 18%) w strukturze generalnej materiałów (tabela 1, 2). W analizie materiałów wykorzystano rezultaty metody składanek wytworów krzemiennych (tabela 3). W krzemienicy II-90 ok. 82 % inwentarza stanowią artefakty przepalone i zgrzane, co jest zapewne wynikiem naturalnych pożarów. Wśród identyfikowanych surowców krzemiennych dominuje krzemień czekoladowy kopalniany i narzutowy, obecny jest też krzemień kredowy narzutowy, turoński i rauracki. Znaleziono też 8 artefaktów z obsydianu mającego charakter surowca egzotycznego. Wśród rdzeni występują okazy jednopiętowe wiórowe na niezaprawianych konkrecjach narzutowych, jednopiętowe wiórowe z zaprawioną, czasem facetowaną piętą, przeważnie na konkrecjach krzemienia czekoladowego kopalnianego oraz wyzyskane rdzenie odłupkowe o zmienionej orientacji, również głównie z surowca kopalnianego (ryc. 6, 7). Większość rdzeni oraz wiórów i odłupków wykazuje cechy eksploatacji miękkim tłukiem kamiennym. W próbach wiórów i odłupków relacja piętek gładkich do piętek facetowanych wynosiła ok. 48% do ok. 20%. Drapacze są wykonane z odłupków i są przeważnie okazami krótkimi o łukowym drapisku (ryc. 8, 9, tabela 4). Dominują wśród narzędzi rylce, wykonane na odłupkach, głównie węgłowe i klinowe. 45% rylców to rylce zdwojone lub zwielokrotnione (ryc. 8, 10-13, tabela 5). Narzędzia te były często odnawiane, co m.in. dokumentuje liczba negatywów rylcowych i składanki z rylczakami. Noszą też liczne ślady wtórnych retuszy i zniszczeń użytkowych (tabele 6, 7). 38% rylczaków to rylczaki wtórne. Przekłuwacze (pazury) i wiertniki zespołu różnicują się na te wykonane na zwykłych odłupkach (ryc. 14:1-5) i wykonane na rylczakach (ryc. 14:6-11, 15). Obie grupy mają odmienne sposoby formowania żądeł. Jedyny tylczak prawdopodobnie związany z zespołem jest smukłym ostrzem łukowym w typie małych ostrzy Federmesser (ryc.14:12, 16). W krzemienicy II-89 również ok. 83% okazów było przepalonych lub nosiło ślady kontaktu z ogniem. Największy udział surowcowy miał krzemień czekoladowy kopalniany i narzutowy oraz krzemień kredowy narzutowy. Odnotowano 1 rdzeniorylec z obsydianu. Rdzenie z krzemienia czekoladowego kopalnianego, jednopiętowe lub o zmienionej orientacji, mają ślady intensywnej, czasem dookolnej, eksploatacji wiórowej miękkim tłukiem kamiennym. Zaprawa ogranicza się do pięt, przygotowanych, czasem facetowanych. Jest też grupa rdzeni z konkrecji narzutowych eksploatowana bez żadnej zaprawy przygotowawczej (ryc. 17-20). W próbie wiórów okazy z piętkami gładkimi (ok. 36%) i facetowanymi (ok. 34%) były w równowadze, w próbie odłupków piętki gładkie (ok. 41%) znacznie przeważały nad facetowanymi (ok. 21%). W grupie drapaczy przeważały okazy odłupkowe, kilka jest wykonanych na wiórach (ryc. 9, 21, tabela 4). Dominującą grupą narzędzi są rylce. Wśród rylców, głównie odłupkowych ale z udziałem wiórowych, najwięcej jest rylców węgłowych (ryc. 13, 21-23, tabela 5). Mniej niż w zespole II-90 jest okazów zdwojonych (20% okazów określonych), mniejsza jest też średnia liczba odbitych rylczaków na rylec (tabele 6, 7). Wśród rylczaków przeważają okazy pierwotne (70%). Zaobserwowano zabieg dzielenia półsurowiaków w procesie kształtowania rylców. Pazury i wiertniki rozdzielają się na dwie grupy: wykonane na odłupkach i wykonane na grubych, wąskich wióroodłupkach pochodzących z dzielonych półsurowiaków lub z rdzeniorylców (ryc. 15, 24). Wśród 14 fragmentów wąskich wiórowych tylczaków dwa mają zachowane ostrza. Fragmenty z prostym tylcem przeważają nad okazami z tylcem łukowym (ryc. 16, 24). Jest też wyróżniający się okaz na masywnym wiórze z dwoma tylcami (jednym korowym). Po jego wyłączeniu średnia szerokość tylczaków wynosi 0,81 cm. W zespole jest też narzędzie z piaskowca o intensywnych śladach zatłuczeń na zwężonym wierzchołku (ryc. 26). Zespoły krzemienic II-89 i II-90 są typologicznie i technologicznie zbliżone do siebie. Różni je przewaga wiórów wśród półsurowca i większy udział narzędzi wiórowych w krzemienicy II-89 oraz dużo mniejszy stopień przetworzenia i wyzyskania rylców tego zespołu. Zaobserwowano pewną wymienność typologiczną pomiędzy rylcami i pazurami oraz zadokumentowano ich bliskość w procesie modyfikacji półsurowiaków, wynikającą zapewne z pracy tych narzędzi w analogicznych twardych surowcach organicznych. R. Schild wyróżnił zespoły z Nowego Młyna-Cypla w tzw. wariant Kamienna zespołów ABP, postulując ich starszą metrykę od klasycznych zespołów ABP oraz wskazując ich rolę w ewentualnym lokalnym procesie azylienizacji – dostosowywaniu się społeczności magdaleńskich do zmian środowiskowych późnego glacjału i kształtowaniu się społeczności z tylczakami łukowymi. Pokazanymi w pracy cechami wyróżniającymi zespoły z Nowego Młyna-Cypla spośród zespołów ABP są: technika eksploatacji rdzeni miękkim tłukiem kamiennym, większe ukierunkowanie na produkcję wiórową, udział powtarzalnego facetowania pięt rdzeni przy eksploatacji. O starszym rodowodzie zespołów może też świadczyć dominacja rylców w grupie narzędzi. Uznano natomiast za dyskusyjne wydzielanie wśród nich rylców Lacan. W drugiej części artykułu podjęto próbę odczytania cech organizacji przestrzennej obu obozowisk. Wykorzystano do tego rezultaty składanek wytworów krzemiennych i posłużono się ring§sector method zaproponowaną przez D. Staperta (1989). Jest ona zbudowana na modelu funkcjonowania obozowiska społeczności łowieckich wokół centralnego ogniska stworzonym przez L. Binforda (ryc. 27). Pomiar dystansu artefaktów od ogniska (centrum) pozwala zidentyfikować strefy aktywności krzemieniarskiej i gospodarczej, wskazać na obszary ewakuacji odpadów z produkcji i poprzez ewentualne wykrycie bariery (rozkład dwumodalny histogramów frekwencji w sektorach) czyli ściany domostwa określić czy obozowisko funkcjonowało wewnątrz domostwa czy było obozowiskiem otwartym. Na planigrafiach obu krzemienic wytyczono pierścienie co 0,5 m wokół centralnego ogniska (II-90: ryc. 28) i wokół geometrycznego centrum (II-89: ryc. 38) oraz podzielono ich obszar na 8 sektorów. Dla krzemienicy II-90 zmierzono dystans od ogniska rdzeni, poszczególnych typów narzędzi i rylczaków (ryc. 29) oraz dystans od ogniska tych kategorii łącznie w poszczególnych sektorach (ryc. 31). Potwierdzono charakterystyczne dla obozowisk łowieckich zjawisko efektu odśrodkowego (centrifugal effect) i sortowania materiału wg wielkości (size sorting process). Rdzenie, odrzucone, kumulowały się na zewnątrz krzemienicy w strefie tylnego śmietniska (bacword toss zone), podczas gdy rylczaki jako elementy drobne pozostawały bliżej ogniska, w strefie bezpośredniego śmiecenia (drop zone). Stwierdzono wyraźną asymetrię krzemienicy i kumulowanie się materiałów po jednej, północnej i zachodniej, stronie ogniska. Wyrażono to podziałem na bogatą (rich half) i ubogą połowę krzemienicy (poor half) (ryc. 30). Syntetyczny obraz uzyskanych wyników zawarto na ryc. 32. Liczby łusek w poszczególnych metrach (ryc. 33) wskazują na miejsca bezpośredniej eksploatacji rdzeni i kształtowania narzędzi. Kumulowały się one po północnej stronie ogniska, nieco mniej po zachodniej i są rozciągnięte po jego południowo-wschodniej stronie, nie przekraczając jednak w zasadzie pierścienia 1,5 m od ogniska (w ograniczonym stopniu brana była pod uwagę wschodnia część krzemienicy, gdzie znajdował się duży wykrot). Rdzenie i elementy składanek redukcyjnych zalegały przede wszystkim po północnej stronie krzemienicy (ryc. 34), rylce i rylczaki po północnej i zachodniej stronie ogniska (ryc. 35). W tych strefach zidentyfikowano główne miejsca eksploatacji rdzeni, wytwarzania rylców i pracy nimi. Z kolei drapacze znalazły się przede wszystkim w ubogiej połowie krzemienicy, po wschodniej i południowej stronie ogniska, podobnie jak nieliczne półtylczaki (ryc. 36). W południowej części obozowiska, pozbawionej nagromadzenia odpadków prawdopodobnie usytuowana była strefa spoczynku. Obraz graficzny wszystkich rodzajów składanek artefaktów przypomina rogal owinięty wokół ogniska i otwarty w kierunku południowo-wschodnim (ryc. 37). Uwidoczniona w histogramach frekwencji w pierścieniach bariera w postaci drugiego maksimum liczby artefaktów w odległości 2,5 m od ogniska (ryc. 29, 31, 32) pozwala postawić hipotezę o funkcjonowaniu obozowiska wewnątrz obiektu mieszkalnego o średnicy około 5 m, z paleniskiem pośrodku. Wejście do obiektu, choć brak jest wyraźnego śmietniska przydrzwiowego (door dump), najpewniej mieściło się po południowo-wschodniej stronie koncentracji. Zauważono analogie układu artefaktów i składanek oraz rekonstruowanego obiektu do obozowiska mieszkalnego Rekem 10 społeczności Federmesser w Belgii i zgodność uzyskanego obrazu z modelem L. Binforda rozwiniętym przez D. Staperta. Krzemienica II-89 usytuowana przy krawędzi piaskowni nie zachowała się w całości, jednak obiekt hematytowy nie został naruszony (ryc. 38). Planigrafia przepalonych i nieprzepalonych krzemieni wskazuje, że te ostatnie gromadziły się wewnątrz obiektu, co zapewne potwierdza jego półziemiankowy charakter (ryc. 40). Zmierzono dystans rdzeni, narzędzi i rylczaków od geometrycznego centrum krzemienicy (wobec braku pozostałości ogniska) w pierścieniach 0,5 m i łącznie tych kategorii w poszczególnych sektorach (ryc. 41, 43, 44). Wyraźnie zarysował się efekt odśrodkowy dla rdzeni, które wszystkie znajdowały się na obrzeżach krzemienicy. Nie zaobserwowano natomiast nagromadzenia drobnych odpadków – drop zone – (np. rylczaków) w centrum krzemienicy, co wykluczyło funkcjonowanie niewidocznego ogniska w środku obiektu. Asymetria koncentracji rysowała się nieco mniej wyraźnie niż w krzemienicy II-90. Bogatą połowę zlokalizowano w sektorach 4-7, w południowej i zachodniej części krzemienicy (ryc. 42). Łuski koncentrowały się wewnątrz obiektu hematytowego, z maksymalnymi wartościami przy południowej granicy obiektu i w jego zachodniej części (ryc. 45). W pobliżu tych metrów lokowały się też nagromadzenia narzędzi i rdzeni uwidocznione w analizie pierścieni w sektorach (ryc. 43) i w tych rejonach zrekonstruowano dwie główne strefy aktywności gospodarczej: jedną na zewnątrz obiektu, w sektorze 4. i drugą, w zachodniej partii obiektu w sektorze 6. (ryc. 44 a). W skupieniu południowym potwierdzono składankami eksploatację rdzeni (ryc. 46) i wytwarzanie rylców (ryc. 47). Zasugerowano możliwość funkcjonowania w tym miejscu ogniska zewnętrznego. W skupieniu zachodnim składanki w mniejszym stopniu dokumentują rdzeniowanie i wytwarzanie rylców, ale zaobserwowane nagromadzenie fragmentów tylczaków pozwala przypuszczać, że było to również miejsce przygotowania/przezbrajania broni łowieckiej. Najczęściej funkcjonowały one w pobliżu ognisk, co skłania do lokowania być może w tym miejscu dodatkowego ogniska. Po północnej stronie obiektu hematytowego stwierdzono obecność licznych rdzeni i rylców, przy całkowitym braku rylczaków i bardzo małej liczbie debitażu. Elementy pasujące do rdzeni i rylców z tej strefy znajdowały się wewnątrz obiektu lub w skupieniu południowym. Zidentyfikowano tę strefę z miejscem ewakuacji odpadów i śmietniskiem zewnętrznym. Poświadczona jest tu też długą sekwencją redukcji eksploatacja jednego rdzenia (ryc. 46, 47). W północno-wschodniej części obiektu, w sektorach 2. i 3. wskazano ewentualne miejsce spoczynku. W krzemienicy II-89 brak jest jednoznacznych wskazań dla rekonstruowania obiektu mieszkalnego. Dwumodalny charakter histogramów w sektorach 4., 6. i 8. wynika z granic omówionych stref aktywności i oddalonego nieco śmietniska zewnętrznego. Różny jest ponadto dystans wartości modalnej rdzeni i narzędzi. Przeanalizowany dodatkowo rozkład produktów debitażu w sektorach (ryc. 49) wykazał wyraźnie jednomodalny układ we wszystkich sektorach za wyjątkiem sektora 5., w którym rozkład jest bardzo równomierny i wykazuje cechy bądź śmietniska przydrzwiowego, bądź ścieżki komunikacyjnej powodującej rozwleczenie artefaktów. To, jak i względna zgodność wartości maksymalnych debitażu z zarysem obiektu hematytowego, a także stwierdzony jego prawdopodobnie półziemiankowy charakter pozwalają sugerować funkcjonowanie obiektu z jakimiś przesłonami od strony zachodniej, północnej i wschodniej i otwartego na południe. Ten obraz przypominałby nieco rekonstruowane asymetryczne obozowiska społeczności magdaleńskich np. w Pincevant z poziomu IV20 i odpowiadałby w części modelowi obozowisk A. Leroi-Gourhana z 1972 r. Różnice organizacji obozowisk w przeanalizowanych koncentracjach wynikają być może z ich funkcjonowania w różnych porach roku – zimniejszej i cieplejszej. Z hipotezą o funkcjonowaniu obiektu mieszkalnego zamkniętego w obozowisku II-90 w zimniejszej porze roku koresponduje znacznie silniejsze wyzyskanie narzędzi zespołu, głównie rylców.
The article presents flint material from two Final Palaeolithic assemblages of the Arch Backed Piece technocomplex (ABP) from Nowy Młyn (part of the city of Skarżysko-Kamienna, Skarżysko County). The Nowy Młyn flint concentrations, designated Cypel II/89 and II/90,belong to the Rydno site complex on the Kamienna River, which consists of multiple remnants of Final Palaeolithic and Mesolithic campsites near hematite outcrops and mines (Fig. 1, 2). The flint artefacts from both assemblages were deposited without a stratigraphic sequence in sandy alluvial sediments of the river terrace. Within the area of the flint concentrations, there were pits with sandy infill coloured by a mineral admixture of hematite. The pits are considered either the remains of dwelling structures of human groups camping in the area or living areas from which the processed hematite sunk gravitationally into the soil level. Post-depositional disturbances in the form of windthrows have been observed within the concentrations (Fig. 3, 4). Remains of a hearth have been identified in the centre of flint concentration II/90; it was manifested as a cluster of several hundred small fragments of burnt animal bones, regarded as culinary remains burnt in a fire. They yielded the radiocarbon date of 11 390 +/-60 BP (Poz-18066), linking the concentration to the period from the mid-Allerød (GI-1c1) to the Gerzensee Oscillation (GI-1b). Both concentrations are remains of residential camps, as indicated by the wide variety of tools and their large share (22.6% in assemblage II/89 and 18% in II/90) in the material composition (Tables 1, 2). The results of the refitting method have been used in the analysis of the flint material (Table 3). Approx. 82% artefacts from flint concentration II/90 are burnt or over-heated, probably as a result of natural fires. Among the identified flint raw materials, mined and erratic chocolate flint is dominant; Cretaceous erratic flint as well as Turonian and Rauracian flints are also present. Moreover, 8 specimens made of obsidian, which in this context is an exotic raw material, have been found. Cores include single-platform blade specimens from unprepared erratic concretions, single-platform blade cores with a prepared, sometimes faceted, striking platform, usually from mined chocolate flint nodules, as well as exploited changed-orientation flake cores, likewise mainly from mined raw material (Fig. 6, 7:1.3.5). Most of the cores, blades and flakes show signs of reduction with a soft hammerstone. In the blade and flake samples, the ratio of plain to faceted butts is approx. 48% to approx. 20%. Endscrapers are made from flakes and are usually very short specimens with an arched front (Fig. 8:1–10, 9, Table 4). Burins, formed on flakes, are dominant among the tools, dihedral and truncation burins in particular, with multiple burins constituting 45% of all the burin specimens (Fig. 8:12–14, 10–13, Table 5). The tools in question were often rejuvenated, which is documented by the number of burin scars and by refits with burin spalls. Moreover, they bear multiple marks of secondary retouching as well as damages on the edges seen with a naked eye (Tables 6, 7). Out of the burin spalls, 38% are secondary pieces. Perforators and borers are made out of ordinary flakes (Fig. 14:1–5) and burin spalls (Fig. 14:6–11, 15). The tips of the products of these two groups were formed in different ways. The only backed piece possibly associated with the assemblage is a slender arched point in the type of small Federmesser points (Fig. 14:12, 16). In flint concentration II/89, approx. 83% of the specimens were also burnt or over-heated. The main raw materials were mined and erratic chocolate flint and erratic Cretaceous flint. Moreover, one tool was made of obsidian, and a few artefacts were made of sandstone. Cores from mined chocolate flint, single-platform or with changed orientation, show evidence of intensive, sometimes circular, blade reduction with a soft hammerstone. Preparation is limited to striking platforms, which bear negatives of one or several removals or sometimes negatives of faceting. There are also cores from erratic concretions, exploited without any preparation (Fig. 17–20). Blades with plain butts (approx. 36%) are almost as numerous as specimens with faceted butts (approx. 34%); in the flake sample, plain butts (approx. 41%) far outweigh faceted ones (approx. 21%). In the endscraper group, flake specimens are dominant, with a few made from blades (Fig. 9, 21:1–13, Table 4). The dominant tools are burins, mainly flake ones but with a share of blade specimens; truncation burins are the most numerous (Fig. 13, 21:14–18, 22, 23, Table 5). There are fewer multiple specimens (20% of the items identified) than in concentration II/90, and there is a lower average number of burin spalls detached per burin (Tables 6, 7). Primary specimens (70%) predominate among the burin spalls. In the process of shaping burins, the procedure of splitting blanks was used. Perforators/groovers/borers are divided into those made from flakes and those formed on thick blades from split blanks or on bulky burin spalls from nucleiform burins (Fig. 15, 24:1–9). Of the 14 fragments of narrow backed blades, two have preserved points. Pieces with a straight back dominate over specimens with an arched back (Fig. 16, 24:11–25). The average width of the backed pieces, excluding a dimensionally different specimen from a massive blade with two backs (one cortical), is 0.81 cm. The assemblage in question also includes a sandstone tool with intense marks of battering on the tapered top (Fig. 26). The inventories of flint concentrations II/89 and II/90 are typologically and technologically similar. Assemblage II/89 is distinguished by the predominance of blades among blanks and a greater share of blade tools, as well as a much lower degree of processing and exploitation of burins. Some typological fluidity has been noted between the burins and perforators, and a temporal convergence of their formation in the blank modification sequences, probably resulting from the fact that both types of tools were intended for working analogous hard organic raw materials, has been observed. Romuald Schild isolated the assemblages from Nowy Młyn Cypel as the so-called Kamienna variant, postulating their older chronology than the one of the classic ABP assemblages and indicating their role in a possible local process of azilianisation – the adaptation of Magdalenian communities to the environmental changes of the late glacial period and the formation of communities with arch backed pieces. The features distinguishing the assemblages from Nowy Młyn Cypel from other ABP inventories are the technique of core reduction with a soft hammerstone, greater focus on blade production and the share of repetitive faceting of core striking platforms during exploitation. The older origin of the assemblages may also be evidenced by the predominance of burins in the tool group. On the other hand, the separation of Lacan burins in the burin group has been considered questionable. In order to reconstruct the spatial organisation of the two campsites, an artefact distribution analysis, the results of refitting of the flint products and the ring and sector method proposed in 1989 by Dick Stapert were used. This last method is based on the model of functioning of an open-air camp of hunting communities around a central hearth, which was developed by Lewis Binford (Fig. 27). Measuring the distance of artefacts from the hearth makes it possible to identify zones of flint processing and economic activity, and either put forward a hypothesis of the presence of a dwelling/tent in a camp, if a barrier effect is found based on a bimodal distribution of artefacts in the rings (bimodal histograms of artefact frequency), or confirm the open-air nature of a camp with an unimodal distribution. On the plans of both flint concentrations, rings were drawn every 0.5 m – in concentration II/90 around the central hearth (Fig. 28) and in concentration II/89 around the geometric centre (Fig. 38) – and their area was divided into 8 sectors. For flint concentration II/90, the distance of cores, individual types of tools and burin spalls from the hearth was measured (Fig. 29), and so was the distance from the hearth of these categories of artefacts in total in individual sectors (Fig. 31). The centrifugal effect and size sorting process, characteristic of hunting camps, were confirmed. The discarded cores accumulated outside the flint concentration in a backward toss zone, while the smaller burin spalls remained closer to the campfire, in a drop zone. A clear asymmetry of the concentration and an accumulation of material on one, northern and western, side of the hearth have been observed. This has been expressed in a division of the flint concentration into a rich half and a poor half (Fig. 30). A synthetic picture of the distribution of cores, tools and burin spalls, and separetely of debitage, is presented in Fig. 32. The numbers of chips per metre (Fig. 33) indicate the places of direct core reduction and tool shaping. The chips were concentrated to the north of the hearth, were slightly less numerous to the west of it and spread in the south-easterly direction, but did not generally exceed the distance of 1.5 m from the hearth (the eastern part of the flint concentration, with a large windthrow pit, was considered to a limited extent). Cores and elements of reduction refits were deposited primarily in the northern part of the flint concentration (Fig. 34), burins and burin spalls to the north and west of the hearth (Fig. 35). These zones were identified as the main places of core exploitation, manufacture of and working with burins. Endscrapers, on the other hand, were found primarily in the poor half of the flint concentration, to the east and south of the hearth, as were the sparse truncated pieces (Fig. 36). A rest area was probably situated in the southern part of the encampment, which was devoid of larger amounts of flint waste. The elements of all types of artefact refits and the lines connecting them are arranged in a crescent, surrounding the hearth and open to the south-east (Fig. 37). The barrier visible in the frequency histograms in the form of a second maximum in the number of cores, tools and burin spalls at a distance of 2.5 m from the hearth, as well as the bimodal distribution of debitage in sectors with accumulation at the same distance (Fig. 29, 31, 32), allow hypothesising that a household functioned inside a dwelling of about 5 m in diameter, with a hearth in the middle. The entrance to the feature, despite the lack of a clear door dump, was most probably located in the south-eastern part of the concentration, or in its eastern part, where a relatively large amount of waste lay in an arrangement disturbed by a windthrow. A similar residential encampment of the Federmesser culture community, with comparably distributed artefacts and refit lines, which included a circular dwelling, was reconstructed for flint concentration 10 from Rekem, Limburg Province (Belgium). The resulting image of camp II/90 is consistent with Lewis Binford’s model (cf. Fig. 27:a), subsequently developed by Dick Stapert. Flint concentration II/89, located at the edge of the sand quarry, has not been preserved in its entirety; however, the hematite feature had not been disturbed (Fig. 38). The spatial distribution of burnt and unburnt flints indicates that the latter accumulated inside the feature, which probably confirms its half-dugout nature (Fig. 40). The distance of the cores, tools and burin spalls (Fig. 41) from the geometric centre of the flint concentration and the total of these artefacts in each sector (Fig. 43, 44) showed a clear centrifugal effect in the case of the cores, which were all located on the periphery of the concentration. In contrast, no accumulation of small debris (e.g. burin spalls) was observed in the centre of the flint concentration, providing evidence for the absence of a hearth in the centre of the hematite feature. The asymmetry of the concentration was less marked than in the case of flint concentration II/90. The rich half was located in sectors 4–7, in the southern and western parts of the flint concentration (Fig. 42). Chips were concentrated inside the hematite feature, most abundantly in its western part and outside, near its southern edge (Fig. 45). Tools and cores were also accumulated near the same spots (Fig. 43); thus, two main zones of economic activity were reconstructed in these areas: one outside the feature, in sector 4, and one in the western part of the feature, in sector 6 (Fig. 44:a). Thanks to the refitting method, core exploitation (Fig. 46) and the manufacture of burins (Fig. 47) were confirmed in the southern cluster. The possibility of an external hearth at this location was suggested. In the western cluster, flaking and burin manufacture are less documented by refits, but the accumulation of backed piece fragments in the area allows an assumption that this was also a place for the preparation/re-arming of hunting weapons (Fig. 48:c). Most often such activities were carried out near campfires, which suggests that an additional hearth may have been located there. Numerous cores and burins were found to the north of the hematite feature; at the same time, there was a complete absence of burin spalls and very little debitage and waste. Elements refitted to the cores and burins from this part of the flint concentration were located inside the feature or in the southern cluster. The northern zone was therefore considered to be a waste disposal area and an external dump. A long reduction sequence of one core has also been attested there (Fig. 46, 47). A rest area may have been located in the north-eastern part of the feature, in sectors 2 and 3. For flint concentration II/89, there are no clear indications allowing the reconstruction of a dwelling/tent. The bimodal nature of the histograms in sectors 4 and 6 results from the accumulation of artefacts in the discussed activity zones unrelated to the centre of the flint concentration, and in sector 8 – from the slightly distant external dump (Fig. 43). The distance of the rings with the accumulation of cores from those with the most numerous tools is also different, which may indicate a freer spread of artefacts (Fig. 41:g.h). The additionally analysed distribution of debitage products (Fig. 50) showed a clearly unimodal pattern in all sectors, with the exception of sector 5, where it is very uniform and exhibits characteristics of a door dump or a pathway causing artefact scatter. This, together with the accumulation of the most abundant debitage near the periphery of the hematite feature of probably half-dugout character, seem to indicate the presence of at least some protective covers on the north and east sides, while on the south side the feature was wide open. This image would be somewhat reminiscent of the reconstructed asymmetrical camps of Magdalenian communities, with a hearth and an economic activity zone in front of the entrance to semi-open shelters at, for example, Monruz, Canton de Neuchâtel (Switzerland) and would correspond in part to the encampment model created by André Leroi-Gourhan (1972). The differences in the organisation of the encampments in the flint concentrations analysed are perhaps due to their functioning in different seasons – a colder and a warmer one. The hypothesis of the functioning of a closed dwelling in camp II/90 in a colder season is also supported by a much more intense exploitation of the tools, mainly burins. An attempt at reconstructing both campsites is presented in Fig. 51.
Źródło:: Wiadomości Archeologiczne; 2022, LXXIII, 73; 3-71
0043-5082
Pojawia się w:: Wiadomości Archeologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Evaluation of bearing capacity of multi-span spandrel-braced stone arch bridge based on static load test
Autorzy:: Gao, Hongshuai
Duan, Hourui
Sun, Yue
Jian, Jiashuo
Zhang, Jingyuan
Liu, Hongbo
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2174067.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Opis:: Stone arch bridge is an important type in the early bridge construction process because of its beautiful shape, material saving and economic rationality. However, stone material will deteriorate after long-term operation, which results in a decrease in strength and bearing capacity of stone arch bridge. The vehicle load is increasing at the same time. Therefore, accurate evaluation of bearing capacity of stone arch bridge is essential to ensure safety. In this article, a three-span open-spandrel stone arch bridge was taken as research object. Firstly, the bridge damages were investigated and analyzed in detail, and bridge service state was evaluated. Then, based on the evaluation results of disease damages and considering stone material deterioration, a refined finite element model of stone arch bridge was established to analyze bending moment, axial force, strain and deformation. Finally, static load test was carried out to test vertical deformation and stress of arch ring, horizontal displacement of pier, settlement of foundation and development of cracks. The results show that static load test is the most accurate method for evaluating bearing capacity of stone arch bridge. The evaluation accuracy of finite element model based on material correction is in the middle, and the evaluation accuracy of disease damage assessment is the worst. In practical work, bearing capacity of stone arch bridge can be evaluated by combining the three methods with high accuracy and comprehensive results.
Źródło:: Archives of Civil Engineering; 2022, 68, 4; 633--651
1230-2945
Pojawia się w:: Archives of Civil Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Historia Mostów Trzebnickich we Wrocławiu
The history of Trzebnickie Bridges in Wrocław
Autorzy:: Rabiega, Józef
Olczyk, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24024794.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
Tematy:: most łukowy
most drogowy
poszerzanie mostów
historia mostownictwa
arch bridge
road bridge
bridge widening
bridge history
Opis:: W artykule przedstawiono historię mostów Trzebnickich we Wrocławiu, starszego jednoprzęsłowego mostu nad Kanałem Miejskim (z 1896–1897 r.) o dźwigarach głównych kratownicowych oraz nowszego czteroprzęsłowego nad Odrą i kanałem Różanka, o łukowych dźwigarach głównych (z 1916 r.). Oba te obiekty przeszły ostatni kapitalny remont na początku lat 90. XX wieku. Obecnie analizowane są możliwości ich poszerzenia w celu poprawy warunków ruchu pieszych i rowerzystów.
The article describes history of Trzebnickie bridges in Wrocław, the older one being a single span truss bridge over Kanał Miejski (built in 1896–1897), the newer being a four span arch bridge over Odra river and Kanał Różanka (built in 1916). Both these bridges were thoroughly renovated in the 90s of the twentieth century. Possibilities of widening the bridges are currently being analyzed, in order to improve traffic conditions for pedestrians and cyclists.
Źródło:: Drogownictwo; 2022, 1; 3--11
0012-6357
Pojawia się w:: Drogownictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Koncepcja budowy mostu przez rzekę Bystrzycę w Lublinie - kompendium analiz wykonanych w ramach pracy dyplomowej
Concept for the construction of a bridge over the river Bystrzyca in Lublin - a compendium of analyses performed as part of the thesis
Autorzy:: Marciniuk, Mateusz
Śledziewski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24024773.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
Tematy:: ulica Azaliowa
most zespolony
most łukowy
analiza statyczna
Midas Civil
Azaliowa Street
composite bridge
arch bridge
static analysis
Opis:: W stale rozwijających się miastach konieczne staje się poszukiwanie nowych ciągów komunikacyjnych, mających na celu zaspokojenie potrzeb mieszkańców miasta. Na przykładzie mostu na rzece Bystrzycy w Lublinie przeanalizowano historię wcześniejszych obiektów, a także możliwości budowy nowego obiektu mostowego. Do analizy przyjęto założenia i wykorzystano program Midas Civil 2020. Pozwoliło to na opracowanie koncepcji budowy mostu. Po czym rozważaniu poddano walory estetyczne obiektu, gdyż ma to bezpośredni wpływ na postrzeganie mostu i jego otoczenia. Wnioski przedstawiają zarówno wady, jak i zalety przyjętych rozwiązań.
In constantly developing cities, it is becoming necessary to look for new transportation routes to meet the needs of city residents. Using the example of the bridge over the river Bystrzyca in Lublin, the history of previous structures was analyzed, as well as the possibility of building a new bridge structure. For the analysis, assumptions were made and the Midas Civil 2020 program was used. This allowed the development of a concept for the construction of the bridge. Afterwards, the aesthetic qualities of the structure were considered, as they have a direct impact on the perception of the bridge and its surroundings. The conclusions present both advantages and disadvantages of the adopted solutions.
Źródło:: Drogownictwo; 2022, 11-12; 397--404
0012-6357
Pojawia się w:: Drogownictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "(arch)." wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język