Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Partytura"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Msza F-dur "Dziękczynna"
Autorzy:
Bączkowicz, Alfred
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570395.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Diecezjalny Instytut Muzyki Kościelnej. Katedra Muzykologii Uniwersytetu Opolskiego
Tematy:
msza
partytura
muzyka organowa
Alfred Bączkowicz
Opis:
Organ music - Mass in F major - mixed choir and organ
Źródło:
Folia Organologica. International yearbook of organ and organ music; 2019, 2; 153-187
2657-6082
2719-3284
Pojawia się w:
Folia Organologica. International yearbook of organ and organ music
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości partytury – możliwości poezji. Schäffer i Wirpsza
Autorzy:
Bogalecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649264.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Bogusław Schäffer
Witold Wirpsza
poezja konkretna
poezja eksperymentalna
partytura
wiersz-partytura
muzyczność literatury
neoawangarda
Concrete poetry
Experimental poetry
Musical Score
Score-poem
Music and Literature
Neo-avant-garde
Opis:
This paper is an attempt to compare experimental artistic activities taken independently by the composer Bogusław Schäffer, and the poet Witold Wirpsza in the 1960s. In the works of the former the role and ways of using a word in his graphic scores are pointed out. It is argued that the score of S’alto for Alto Saxophone and Chamber Orchestra of Soloists (1963) might be recognized as the first example of concrete poetry in Poland. As far as Wirpsza’s work is concerned, two texts are discussed: a poem Południe (Noon), found in the archive in Książnica Pomorska in Szczecin, and referring to the new forms of musical notation; and an essay entitled Gra znaczeń (The Game of Meanings), important for Polish literary neo-avantgarde, and its fragments dedicated to musical notation. Following the intuitions of Gillo Dorfles, both artists’ activities are discussed as attempts to respond to postwar “semiotic crisis” previously explored in various ways by the artists of the European neo-Avantgarde.
Artykuł stanowi próbę porównania eksperymentalnych działań artystycznych kompozytora Bogusława Schäffera i poety Witolda Wirpszy podejmowanych niezależnie od siebie w latach 60. XX wieku. W dorobku tego pierwszego zwrócono uwagę na rolę i sposoby wykorzystania słowa w jego graficznych partyturach; postanowiono tezę, że partyturę S·alto na saksofon altowy i solistyczną orkiestrę kameralną z 1963 roku postrzegać można jako pierwszy w Polsce przykład poezji konkretnej. W dorobku Wirpszy omówiono przede wszystkim nawiązujący do nowych form notacji muzycznej poemat Południe odnaleziony w archiwum poety w Książnicy Pomorskiej w Szczecinie oraz poświęcone notacji muzycznej fragmenty ważnego dla polskiej neoawangardy literackiej eseju Gra znaczeń. Idąc za intuicjami Gillo Dorflesa, działania obu twórców omówiono jako intermedialne z ducha próby odpowiedzi na powojenny „kryzys semiotyczny”, na różne sposoby eksplorowany przez artystów europejskiej neoawangardy.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 99-116
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tekst dzieła literackiego jako partytura
The text of a literary work as a score
Autorzy:
Martuszewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393384.pdf
Data publikacji:
2007-08-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The point of departure for the author of this article is a brief presentation of Bolesław Prus' unpublished notes on the subject of relations of music and literature, stimulating the latter's interest in this subject. Then the author presents an interpretation of a musical score by Roman Ingarden and later juxtaposes similarities and differences between the score of a work of music with the graphic notation of the text of a literary work (what is most important here is the potential existence of sound in the graphic notation). The article ends with a suggestion that the possibility of comparing results from the kinship or even kinship of both arts.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2005, 5; 39-52
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkarłatna partytura Ralfa Isaua jako przykład recepcji twórczości Franza Liszta w literackiej kulturze popularnej
Die Dunklen by Ralph Isaura as an Example of Franz Liszt’s works reception in Pop Culture
Autorzy:
Gamrat, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649282.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ralf Isau
Franz Liszt
Die Dunklen
Szkarłatna partytura
muzyka i literatura
Music and Literature
Opis:
This paper presents a novel Die Dunklen (2007) by Ralf Isau. I analyse the presence of Franz Liszt’s music in this work. Isau uses Liszt’s music to explain history and the aesthetics of music, and also the influence of music on human being (e.g. Plato, music rhetoric, programme music, and audio marketing). The most important part of this paper is the analysis of structure and narration in this novel in relationship with musical techniques and forms.
Artykuł stanowi studium powieści Ralfa Isaua Die Dunklen (2007; wyd. pol. Szkarłatna partytura, 2011). Analizie poddane zostało znaczenie obecności twórczości i postaci muzyka Franza Liszta w powieści. Isau zawarł w niej wykład z historii muzyki i estetyki muzycznej, a także biografię Franza Liszta oraz rozważania dotyczące wpływu muzyki na zachowanie człowieka (Platon, barokowa teoria afektów, retoryka muzyczna, muzyka programowa, audiomarketing). Zasadniczą część pracy stanowią rozważania dotyczące powiązań między powieściową narracją i kształtowaniem struktury powieści a elementami i technikami muzycznymi.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 359-377
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schulzowska partytura. O niemieckich przekładach opowiadań
Schulz’s Score. On the German Translations of His Fiction
Autorzy:
Sass, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645548.pdf
Data publikacji:
2015-03-02
Wydawca:
Fundacja Terytoria Książki
Opis:
The literary output of Bruno Schulz became known abroad in the 1960s, when Cinnamon Shops and Sanatorium under the Sign of the Hourglass were published in translations. The German translation of both volumes was published by Carl Hanser Verlag in Munich in 1961, providing a basis for the foreign editions of Schulz’s fiction in Denmark and Finland. For 45 years, the German market was cornered by those early translations by Josef Hahn, published 24 times either in collections or separately. A new German version, by Doreen Daume, appeared as late as in 2008 and 2011. Such a long break implies that translating Schulz’s poetic prose must be quite difficult. The paper reconstructs the German reception of Schulz and presents criticism of some German translations.
Źródło:
Schulz/Forum; 2015, 5; 147-153
2300-5823
Pojawia się w:
Schulz/Forum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od opisu do opsis
From Description to Opsis
Autorzy:
Karasińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1288927.pdf
Data publikacji:
2020-10-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
drama
theater
description
stage directions
main text
space
music score
staging
dramat
teatr
opis
didaskalia
tekst główny
przestrzeń
partytura
inscenizacja
Opis:
Kompozycyjna kategoria opisu i szerzej rozumianej opisowości w dramacie pozostawała zawsze na marginesie dyskursu teoretycznoliterackiego. Tymczasem przejawiające się w nim modele deskrypcji, w związku z jego docelowym scenicznym przeznaczeniem, nie tylko wykazują się bogactwem artykulacji, ale także stanowią element sine qua non konstytuowania rzeczywistości przedstawionej. Obejmuje ona trzy modele przestrzenne: przestrzeń sceniczną, przysceniczną (przyległą) i relacjonowaną. Najbardziej typowa dla dramatu okazuje się forma opisu bezpośredniego zawarta bądź w didaskaliach, bądź w tekście głównym. Istotną rolę w kreowaniu prezentowanego świata odgrywa jednak także zawarty w wypowiedziach postaci, rozproszony opis pośredni (quasi-opis) czy ponadjęzykowa już opisowość realizowana z wyłączeniem semantyki słowa.
The compositional category of description and more broadly understood descriptiveness in drama has always been marginalized in the theatrical-literary discourse. However, the models of description appearing in it, due to its stage purpose, are characterized by not only the richness of articulation, but also constitute an element sine qua non in creating the presented reality. It includes three spatial models: space shown on stage, adjacent space (by the stage), narrated space. Direct description proves to be the most typical for drama, which occurs either in stage directions, or in the main text. However, the dispersed quasi-description contained in the dialogues or the sub-linguistic descriptiveness realized excluding the semantics of a word.
Źródło:
Forum Poetyki; 2020, 20; 6-17
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontemplacja i ekspresja - Śakuntala Kalidasy według Jerzego Grotowskiego
Autorzy:
Kołdrzak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973938.pdf
Data publikacji:
2012-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Jerzy Grotowski
Natya Shastra / Natjaśastra
Sakuntala / Śakuntala
theatre anthropology / konwencja teatralna
philosophy of the theatre / filozofia teatru
theatre convention
rhythm / rytm
score / partytura
script / scenopis
Opis:
Kalidas’s Sakuntala, which was presented by Jerzy Grotowki in the Theatre of 13 Rows nearly fifty years ago, has entered history not only as one of successiveWestern stage versions of this famous Indian drama, but primarily as a benchmark of Grotowski’s troupe’s theatrical exploration and examination of a new paradigm of acting technique. Both the manner of developing Kalidas’s original text (the prologue containing the Shiva mantra, the reduction of the action to the love story, the bipartite structure of the action - reflecting sensual and metaphysical experience - the tripartite structure of each of these parts, the addition to the play’s script of fragments from the Manusmriti and Kamasutra and songs and a recitation addressed to Shiva), as well as the manner of staging (the spatial organisation around a Shiva lingam, the environmental space) and the acting technique indicate Grotowski’s conscious reference to Indian tradition related to Shiva, and to the tantric conception of the dance of Shiva and Parwati. It would seem that in Grotowski’s vision the intention of expressing and experiencing a transformation, through theatre, of subjectivity (the character, the actor and the spectator) from temporal to transcendental, psychological to ecstatic, is dominant. It would also seem that the dynamic of such a transformation was central to the concept of ‘secular ritual’ and to Grotowski’s later theatre productions, which from the viewpoint of history designated a new theatrical convention.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 2; 21-52
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blade kłosy na odłogu… – an unknown poem by Norwid
Autorzy:
Chlebowska, Edyta
Chlebowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729736.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
song
Norwid
Kazimierz Lubomirski
Ostend
Taida Małachowska
Blade kłosy [Pale ears…]
songbook
notation
score
piano
Lucjan Siemieński
pieśń
Blade kłosy
śpiewnik
nuty
partytura
fortepian
Opis:
This article is a republication of an unknown poem by Norwid, entitled Blade kłosy na odłogu [Pale ears on the fallow...]. The text is taken from the sheet music edition of two songs published by Kazimierz Lubomirski (the latter song is authored by Lucjan Siemieński), developed for voice and piano. Most probably, the score was published in the spring of 1851. The article attempts to unveil the circumstances of how the work came into being and it settles the problem of its unclear authorship and roots. Moreover, it shows a story of a musical piece that has for long remained unknown, and which was well-recognized in the realm of household musical culture at the turn of the 20th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 101-124
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SAMUEL ZBOROWSKI JAKO PARTYTURA . O PERFORMATYWNOŚCI DRAMATU NA PRZYKŁADZIE DZIEŁA JULIUSZA SŁOWACKIEGO
SAMUEL ZBOROWSKI AS A SCORE. ON THE PERFORMATIVITY OF DRAMA ON THE EXAMPLE OF JULIUSZ SŁOWACKI’S WORK
Autorzy:
Świątkowska, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564271.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
dramat
performatywność
Juliusz Słowacki
Samuel Zborowski
performativity
drama
Opis:
The author interprets a drama by Juliusz Słowacki Samuel Zborowski as a theatrical score. Putting it in the context of William B. Worthen’s theory of drama as an interface, Erika Fischer-Lichte’s understanding of performativity and Dariusz Kosiński’s concept of a scenario of the prepared experience, author concludes that Samuel Zborowski is a perfect example of theatrical score. Using contemporary performances as test cases, the author proves the performativity of the text and explores the relationship between literature and theatre. The changing performance technologies revive the text and enable the spectators to go through playwright’s experience.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2017, 15; 55-74
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kotły Beethovenowskie jako partytura braku
Kotły Beethovenowskie (Beethovens Pauken) als Leerstellen-Partitur
Beethoven’s Timpani as a music score of absence
Autorzy:
Szczerbowska-Prusevicius, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783764.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kotły Beethovenowskie
Michał Choromański
Leerstelle
Dekonstruktivismus
différance
kategoria braku
dekonstruktywizm
Kotły Beethovenowskie (Beethoven’s Timpani)
the category of absence
decosntructionism
Opis:
In his novel entitled Beethoven’s Timpani, Michał Choromański made absence central category. It refers to absent persons, lost items and belongings, and the elusiveness of meaning. The narrative underscores the said category many a time in a self-referential manner, for instance, by using in various contexts a seemingly unattractive metaphor – “the hole.” Presence and absence in Choromański’s novel are not oppose in a binary fashion, but they interpenetrate. Beethoven’s Timpani is, therefore, both a crime novel and not quite, the protagonist Janek is and is not a pianist. The traces in the text elude the reader freely, by postponing or even nullifying the possibility of attaining a convincing interpretation. Beethoven’s Timpani, in whose depicted world events and claims are presented only to be subsequently dismantled, may serve as an exemplification of deconstructionism in literature. The present article’s aim is an inquiry into Choromański’s efforts to underscore the category of absence and the meaning postponement, and pointing to those efforts’ similarity to some of deconstructionist tenets. What deserve an utmost attention is the eponymous motif of Beethoven’s timpani (otherwise deserves kettledrums), which in the novel triggers the error/mistake mechanism akin to Derridean différance.
In Michał Choromańskis Roman Kotły Beethovenowskie (Beethovens Pauken) werden Leerstellen zu einer zentralen Kategorie erklärt. Sie manifestieren sich überall dort, wo von abwesenden Personen, verlorenen Gegenständen und ungreifbarer Bedeutung die Rede ist. Der Text betont seine Leerstellen mehrmals in einem autoreferenziellen Verfahren, z. B. durch die scheinbar unattraktive Metapher des Lochs, die in verschiedenen Kontexten gebraucht wird. Präsenz ud Nicht-Präsenz werden hier nicht als Pole einer binären Opposition aufgefasst, sondern sind miteinander verbunden. Choromańskis Werk ist also ein Kriminalroman und gleichzeitig entzieht es sich dieser Gattungsbezeichnung. Der Hauptprotagonist Janek ist Pianist und ist es zugleich nicht. Die Zeichen treiben mit dem Leser/der Leserin ein freies Spiel, in dem sie die Möglichkeit, an eine überzeugende Interpretation zu gelangen, ständig verzögern oder sogar verweigern. Der Roman, in dem Ereignisse und Behauptungen konstituiert werden, um gleich danach in Frage gestellt oder widerlegt zu werden, kann als fiktionale Verkörperung des Dekonstruktivismus gelten. Der vorliegende Beitrag setzt sich zum Ziel, Choromańskis Strategien, die auf die Hervorhebung der Leerstellen und Aufschiebung des Sinns ausgerichtet sind, zu verfolgen und ihre Ähnlichkeit zu Prämissen der Dekonstruktion zu veranschaulichen. Eine besondere Aufmerksamkeit kommt dem Titelmotiv der Pauken zu, deren Einsatz in Beethovens 9. Sinfonie während der Uraufführung für Aufregung sorgte. Im Roman setzt das Paukenmotiv ein Räderwerk des Fehlers in Gang, das man mit Derridas différance assoziieren kann.
W powieści Kotły Beethovenowskie Michała Choromańskiego kategorią centralną jest brak. Dotyczy on nieobecnych osób, zagubionych przedmiotów, nieuchwytnego znaczenia. Tekst akcentuje go wielokrotnie w autoreferencyjny sposób, np. przez użycie w różnych kontekstach pozornie mało atrakcyjnej metafory „dziura”. Obecność i nieobecność nie stanowią tu binarnej opozycji, ale się ze sobą łączą. Kotły Beethovenowskie są zatem i nie są powieścią kryminalną, Janek jest i nie jest pianistą. Znaki prowadzą w tym tekście swobodną grę z czytelnikiem, odraczając, a nawet niwecząc możliwość dotarcia do przekonującej interpretacji. Kotły Beethovenowskie, które konstytuują w świecie przedstawionym wydarzenia i twierdzenia po to, by je następnie poddać rozbiórce, mogą służyć jako literacka ilustracja dekonstruktywizmu. Autorka stawia sobie za cel prześledzenie zabiegów Choromańskiego zorientowanych na uwypuklenie kategorii braku i odraczanie sensu oraz wskazanie na ich podobieństwo do niektórych założeń dekonstruktywistycznych. Na szczególną uwagę zasługuje tytułowy motyw kotłów Beethovenowskich, który w powieści uruchamia mechanizm błędu kojarzący się z Derridowską différance.
Źródło:
Wortfolge. Szyk Słów; 2020, 4
2544-4093
Pojawia się w:
Wortfolge. Szyk Słów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z ducha muzyki? Czternaście wariacji o Mieście: partyturze i innych „wierszach nadsłownych” Mariana Grześczaka
From the spirit of music? Fourteen variations on Miasto: partytura and other „supra-verbal poems” by Marian Grześczak
Autorzy:
Bogalecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039777.pdf
Data publikacji:
2019-01-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Marian Grześczak
concrete poetry
experimental poetry
musical score
neo-avantgarde
music
city
Opis:
The article covers wiersze-nadsłowne [“supra-verbal” poems] by Marian Grześczak written in the period of 1959–1963, which was one of the first specimens of concrete poetry in Poland. The main part comprises an elaborate analysis of a work titled Miasto: partytura [City: score] (previously called: Miasto, parodia [City, parody]). The text becomes a springboard for the presentation of original literary theoretical ideas concerning the links between the literary text and musical notation, and in doing so refers to the findings of authors such as G. Agamben and J. Derrida, as well as G. Deleuze and F. Guattari, but predominantly to Grześczak’s own commentaries, as one of the first Polish commentators of the international concrete poetry movement. The article also mentions sixteen unpublished poems, which were found in an archive of visual poems by Grześczak, whose analysis provides a basis for rejecting the notion pervading relevant literature of the “sporadic” and “insignificant” character of the poet’s concrete works. Thus, the article is an attempt at literary historical revision and a contribution to the re-interpretation of the history of concrete and experimental poetry in Poland.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2018, 29; 87-125
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak w bibliotece Gustawa Herlinga-Grudzińskiego znalazła się partytura opery Il Prigioniero Luigiego Dallapiccoli?
How did the Score for Luigi Dallapicolla’s Il Prigioniero Find Its Way to the Library of Gustaw Herling-Grudziński?
Autorzy:
Dzierżanowski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790943.pdf
Data publikacji:
2021-02-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opera XX wieku
Roman Palester
Gustaw Herling-Grudziński
epistolografia emigracyjna
twentieth-century opera
emigration correspondence
Opis:
Artykuł opisuje epizod dotyczący współpracy dwóch wybitnych twórców emigracyjnych: kompozytora Romana Palestra i pisarza Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który o mały włos nie doprowadził do powstania wspólnego dzieła – opery opartej na opowiadaniu Grudzińskiego Wieża z muzyką Palestra. Punktem wyjścia jest fakt istnienia w bibliotece Herlinga partytury opery Luigi Dallapiccoli – Il Prigioniero. W rozwikłaniu zagadki, skąd w zbiorach pisarza znalazła się ta właśnie partytura, pomocna okazuje się korespondencja obu twórców. Po krótkiej charakterystyce  perypetii życiowych i drogi twórczej obu artystów w momencie rozpoczęcia znajomości, autor przechodzi do zainteresowań operowych Palestra: przedstawia pokrótce historię niedokończonej opery Żywe kamienie, a także cytuje fragmenty jego korespondencji z różnymi pisarzami dotyczącymi poszukiwania odpowiedniego libretta operowego. Po rozpatrzeniu wielu różnych propozycji okazuje się, że najatrakcyjniejszym dla kompozytora materiałem jest opowiadanie Grudzińskiego Wieża, oczywiście po odpowiedniej adaptacji na libretto. To właśnie w tym celu, za sugestią Palestra, Herling kupuje partyturę, która do dziś zachowała się w jego bibliotece. Duży cytat z jego listu jest dowodem, jak daleko obaj twórcy zaangażowali się w potencjalną współpracę. Jednak ostatecznie do niej nie doszło. Autor opisuje perypetie tego projektu, próbując dociec, jakie ostateczne przyczyny sprawiły, że tandem twórczy Grudziński–Palester ostatecznie nie zaistniał. Wspomina też dalsze, również niezrealizowane plany operowe obu emigracyjnych twórców.
In this article I would like to show an episode of the colaboration of two eminant polish exile artists: composer Roman Palester and writer Gustaw Herling-Grudziński, which could lead (but finally didn’t) to the creation of unique piece of art.: an opera based on Grudzinski’s short novel The tower with Palester music. The starting point of the story is the attempt to explain how the score of Luigi Dallapiccola’ s opera Il Prigioniero found its way to writer’s library. The solution of this riddle is to be found in the letters of both artists. After short characteristic of lives and artistic road of both artists in the moment they meet, author go to the operetic fascinations of Palester: presents very shortly the history of unfinished opera The Living Stones, and also quotes the fragments of Palester’s letters to various writers concerning looking for the appriotriate libretto. In the end, after many propositions, it turns out that the best material for the composer is Grudziński’s The Tower short novel, which only needed some adaptations. And it was exactly beccause of ths, with the suggestion of Palester, Herling bought the score of Prigioniero, which now we can find in writer’s library. The long fragment of Grudziński’s letter, shows us, how deeply both artist were involved in this project. Finally the project failed. The rest of the artickle describes the furter history of this project, trying to  to find out why the fantastic artistic duet Grudzinski–Palester finally  never came to being. At the end we look through some further  project of colaboration of both exiles, which also failed.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 139-154
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies