Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Papiestwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 91
Tytuł:
Stolica Apostolska i Niemcy Hitlera
Heilige Stuhl und Hitler-Deutschland : die Faszination des Totalitären
Autorzy:
Besier, Gerhard (1947- ).
Współwytwórcy:
Gabiś, Tomasz (1955- ). Tłumaczenie
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN
Tematy:
Papiestwo a hitleryzm
Papiestwo polityka Niemcy 1933-1945 r.
Opis:
Tyt. oryg.: "Der Heilige Stuhl und Hitler-Deutschland : die Faszination des Totalitären" 2004.
Bibliogr. s. 253-276. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Mity i fakty w historiografii Piusa XII
Autorzy:
Zieliński, Zygmunt.
Powiązania:
Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia nad Faszyzmem i Zbrodniami Hitlerowskimi 2003, nr 26, s. 361-378
Data publikacji:
2003
Tematy:
Pius XII (papież ; 1876-1958)
Pius XII (papież; 1876-1958) biografia
Papiestwo a hitleryzm
Hitleryzm a papiestwo
Żydzi 1939-1945 r.
II wojna światowa (1939-1945)
Historiografia wojskowa
Opis:
Zsfg.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Późnośredniowieczne próby uzasadniania niezależności prawodawczej
Autorzy:
Szlachta, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969878.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
monarchia
cesarz
Kościół rzymski
papiestwo
republika
prawo
władza
suwerenność
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji hierokratyzmu wypracowanej przez kanonistów w XII‑XIII w. Stanowiła ona kontynuację projektu uzasadniającego nie tylko niezależność prawodawczą Kościoła rzymskiego, ale i pretensje do uniwersalnego prymatu prawodawczego papieża. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Koncepcja hierokratyzmu została zaatakowana zarówno przez zwolenników uniwersalistycznych pretensji cesarza, jak i przez obrońców niezależności partykularnych bytów politycznych. Choć część autorów przełomu XIII/XIV w. (Jan z Paryża) wciąż odwoływała się do koncepcji dualistycznej, wykluczającej podobne pretensje, większość opowiadała się już za hierokratyzmem (Idzi Rzymianin) lub za niezależnością od papiestwa i cesarstwa partykularnych „monarchii narodowych” lub „republik”. PROCES WYWODU: Poszukiwania tzw. postglosatorów (Baldus de Ubaldis), zmierzające do uzasadnienia niezależności prawodawczej republik północnowłoskich, miały przygotowywać popularny w czasach nowożytnych koncept „suwerenności zewnętrznej”. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Jakkolwiek poszukiwania postglosatorów zmierzały w innym kierunku niż analizy kanonistów, niemniej złożenie ich ustaleń zdaje się istotnym elementem procesu zmierzającego do ukształtowania typowej dopiero dla nowożytności koncepcji suwerenności. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Niezwykle ważna koncepcja prawna i polityczna wypracowana w XIV w. była doniosła nie tylko z punktu widzenia Kościoła, lecz również innych bytów politycznych w okresie późnego średniowiecza i w początkach ery nowożytnej, zwłaszcza w epoce renesansu.  
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2016, 7, 19; 135-150
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródło i pragnienie. Teologia znaków czasu w służbie prymatu Boga
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623504.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
znaki czasu
ateizm
socjobiologia
papiestwo
mentalność współczesna
Opis:
L'autore propone una lettura dei segni del tempo post-moderno, i quali parlano di Dio come desiderio dell'uomo e pure come fonte che disseta i suoi bisogni. Si parte dalla discussione sul significato dell'espressione "segno del tempo". Dopo un periodizzamento del tempo contemporaneo vengno identificati i tre segni negativi: l'ateismo agressivo, la sociobiologia e la societa dominata dalla hybris. In seguito- vengono individuati i tre segni positivi: il papato, la morte del Giovanni Paolo II nel2005 e le nuove forme di bene generate dana trasformazione della mentalita moderna. Si conclude con alcuni postulati per la teologia dogmatica.
Źródło:
Verbum Vitae; 2008, 14; 219-240
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz papieża w dialogu anglikańsko-katolickim
Pope in the Anglican-Roman Catholic Dialogue
Autorzy:
Radkiewicz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480134.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
papiestwo
prymat
reformacja
anglikanizm
ekumenizm
papacy
primacy
Reformation
Anglicanism
ecumenism
Opis:
Reformacja angielska (XVI wiek), szukając nowej tożsamości, zachowała w dużej mierze katolickie tradycje. Zerwanie jedności z Rzymem przez króla Henryka VIII (1533) przyczyniło się do podporządkowania Kościoła ustawodawstwu państwowemu. Anglikanizm – jako forma protestantyzmu – przyjął elementy doktryny luterańskiej i kalwinistycznej, nie rezygnując z podstaw moralnych i dogmatycznych Kościoła katolickiego. Doktryna Kościoła anglikańskiego została wyrażona w 39 Artykułach religii anglikańskiej określających trzy zasady: protestancko-biblijną (Low Church), katolicko-sakramentalną (High Church) i krytyczno-racjonalną (Broad Church). Określany jako via media między katolicyzmem a protestantyzmem, współczesny anglikanizm przybiera bardziej otwartą postawę wobec papiestwa (Raport z Malty 1968) oraz władzy w Kościele (Dokument z Wenecji 1976). Istotną formą wymiany na płaszczyźnie teologicznej jest Anglikańsko-Rzymskokatolicka Komisja Międzynarodowa (ARCIC, 1969). Kontrowersje międzywyznaniowe nie dotyczą doktryny, ale sposobu jej interpretacji. Dialog na temat prymatu uwzględnia: prymat stolicy rzymskiej, kolegialny charakter władzy episkopatu i kapłańsko-profetyczną funkcję Ludu Bożego. Anglikanie de facto nie odrzucili „szczególnej” roli Piotra w Kościele, ale tylko konkretne, historyczne papiestwo.
Reformation in England in the XVI century, while searching for a new identity, retained many aspects of traditional Catholic piety. Rejection of the primacy of the papacy by king Henry VIII in 1533 resulted in the subjugation of the church in England to the state. Anglicanism, as an offshoot of Protestantism, has absorbed certain dogmatic elements of Lutheranism and Calvinism, but never completely abandoned the basic moral and dogmatic statements of Catholicism. Its docrine, expressed in the Thirty-Nine Articles of Religion, defines three principles: Protestant and biblical (Low Church), Catholic and sacramental (High Church) and critical and rational (Broad Church). Today, Anglicanism is often viewed as a via media between Catholicism and Protestantism. It displays an increasingly open attitude towards the papacy (The Malta Report of 1968) and authority in the Church (The Venice Statement of 1976). The Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) established in 1969, plays a very important role in theological conversations between both churches, which actually differ more in the interpretation of the doctrine than its content. The discourse over the primacy is centred on the primacy of Rome, collegiality of bishops and the priestly and prophetic functions of the faithful. In fact, Anglicans never questioned the special role of Peter in the Church. They only rejected the concrete, historical papacy.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 1; 157-192
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bratankowie Karola Wielkiego i rytuał królewskiego namaszczenia
Charlemagne’s Nephews and the Ritual of Royal Anointing
Autorzy:
Dalewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2105731.pdf
Data publikacji:
2022-07-29
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Carolingians
Papacy
royal anointing
Karolingowie
papiestwo
królewskie namaszczenie
Opis:
Wychodząc od zawartej w Liber Pontificalis relacji o zabiegach władcy Longobardów Dezyderiusza, zmierzających do skłonienia papieża Hadriana I do namaszczenia na królów Franków bratanków Karola Wielkiego, artykuł podejmuje kwestię znaczenia rytuału królewskiego pomazania w legitymizacji władzy pierwszych karolińskich monarchów. Pokazuje, w jaki sposób zarówno na dworze karolińskim, jak i papieskim w drugiej połowie VIII w. i w początkach IX postrzegano ceremonię namaszczenia i udział w niej papieża oraz jakie treści łączono z nią w praktyce działań politycznych.
Referring to the account of the Liber Pontificalis describing the attempts of the Lombard King Desiderius to get Pope Hadrian I to anoint Charlemagne’s nephews as kings of the Franks, the article addresses the importance of the ritual of royal anointing in legitimising the power of the first Carolingian monarchs. It demonstrates how the Carolingian and papal courts perceived the anointing ceremony and the Pope’s participation in it in the second half of the eighth and the early ninth century, and what content was associated with it in the practice of political actions.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2022, 129, 2; 275-317
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
John Henry Newman’s Selected Themes from the Theology of the Church
Johna Henryego Newmana wybrane wątki eklezjologiczne
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050479.pdf
Data publikacji:
2021-02-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Newman
eklezjologia
teologia
papiestwo
ecclesiology
theology
papacy
Opis:
John Henry Newman is one of the most famous person on the Catholic and Anglican Church. In his works he was writing on the both theological position. In the article author showed selected aspects of John Henry Newman’s theology of the Church, so-calledecclesiology. For understanding Newman’s theological position very important are his personal history in the Church of England, situation in the Catholic Church and two dogmas proclaimed during the life of this new Catholic saint. In the last part of the article theecclesiology of John Henry Newman is rereading in the light of modern problems in the Catholic and Anglican theology.
John Henry Newman jest jedną z najbardziej znanych postaci Kościoła katolickiego oraz Kościoła anglikańskiego. Tworzył swoje dzieła, należąc do tych dwóch konfesji. W artykule autor ukazał wybrane aspekty teologii Kościoła Johna Henry’ego Newmana,czyli jego eklezjologię. Dla zrozumienia teologicznego stanowiska Newmana niezwykle pomocne są: jego historia w Kościele Anglii, pozycja w Kościele katolickim oraz dwa dogmaty proklamowane podczas życia tego nowego katolickiego świętego. W ostatniejczęści artykułu eklezjologia Johna Henry’ego Newmana została na nowo odczytana w świetle aktualnych problemów katolickiej i anglikańskiej teologii.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 2; 63-76
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Longobardów w "Liber Pontificalis". Od inwazji na Italię do upadku królestwa (568/569–774)
Autorzy:
Dawczyk, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042537.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
„Liber Pontificalis”
Longobardowie
Italia
średniowiecze
papiestwo
Lombards
papacy
Italy
Middle Ages
Opis:
Artykuł dotyczy obrazu Longobardów w Liber Pontificalis, kronice pontyfikatów papieży, reprezentującej punkt widzenia biskupów Rzymu i ich otoczenia. W biogramach papieży z końca VI w. Longobardowie pojawiają się stosunkowo często, jako najeźdźcy pustoszący Italię. Jednak ze względu na ogólnie lakoniczny i sprawozdawczy charakter tych vitae informacje dotyczące ludu są krótkie i pozbawione wyraźnych cech retorycznych. W biogramach z VII w. Longobardowie są nieobecni. Związane jest to najprawdopodobniej z faktem, że w tym czasie przestali stanowić dla Rzymu bezpośrednie zagrożenie. Longobardowie stali się ponownie przedmiotem zainteresowania autorów biogramów papieży w VIII w., wraz ze wznowieniem longobardzkiej presji militarnej. Biogramy z tego okresu są bardzo rozbudowane literacko i skupiają się głównie na poczynaniach władców longobardzkich. Obraz królów jest dość zróżnicowany, choć wszyscy traktowani są jako zagrożenie dla Stolicy Apostolskiej. W przypadku Liutpranda odnotowywane są jednak także elementy, które stawiają go w pozytywnym świetle. Podobny jest wizerunek Ratchisa. W skrajnie negatywny sposób przedstawiony został Aistulf, dążący otwarcie do zdobycia Rzymu. Wypadkową wizerunków Liutpranda i Aistulfa jest natomiast obraz ostatniego longobardzkiego króla – Dezyderiusza. Słuszne jest twierdzenie, że za negatywny obraz Longobardów w tym okresie odpowiada w pewnym stopniu brak wcześniejszych intensywnych kontaktów między nimi a papiestwem, potęgujący poczucie obcości i pamięć o zagrożeniu, jakie stwarzali pod koniec VI w. Wydaje się jednak, że kluczowym czynnikiem, wpływającym na wizerunek Longobardów w Liber Pontificalis, była po prostu konieczność przedstawienia w jak najlepszym świetle kolejnych papieży i podejmowanych przez nich działań, co odbywało się kosztem stanowiących zagrożenie Longobardów.
The article concerns the image of the Lombards in Liber Pontificalis, the chronicle of papal pontificates, which represented point of view of popes and their environment. In biographies of popes from the end of 6th century the Lombards appeared quite often as invaders plundering Italy however, due to generally laconic and reporting character of those vitae, information which concerned the Lombards was short and deprived of clear rhetorical features. In biographies from 7th century the Lombards were absent. The Lombards became the object of biographers’ interest in 8th century along with resuming Lombard military pressure. Biographies from that period were literary expanded and focused on Lombard rulers. The image of the kings was quite diverse in them though all were treated as danger for the Apostolic See. In the case of king Liutprand, positive elements was noticed as well. The image of Ratchis is similar. Aiustlf was described in extreme negative way because he attempted to conquer Rome. The median of the images of Liutprand and Aisutlf is the image of king Desiderius. Right is the claim, that the negative image of the Lombards in that period was attached to the lack of earlier intensive contact between them and papacy, which escalated in Rome the feeling of unfamiliarity and memory of the danger they were in 6th century. It seems however that the crucial factor, influencing on the image of the Lombards in Liber Pontificalis, was just the necessity to present the popes in the most positive way, what was done at the cost of the Lombards.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 1; 5-36
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria mimetyczna z perspektywy teologii fundamentalnej
The Mimetic Theory from the Perspective of Fundamental Theology
Autorzy:
Romejko, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129873.pdf
Data publikacji:
2022-06-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Breitenfellner
chrześcijaństwo
Girard
papiestwo
teologia fundamentalna
teoria mimetyczna
Christianity
papacy
fundamental theology
mimetic theory
Opis:
Zajmujący się teologią fundamentalną mają zasadniczo dwa cele do realizacji – obrona chrześcijaństwa (apologia) oraz wejście w dialog ze znajdującymi się na marginesie chrześcijaństwa lub poza nim osobami, które mają otwarte serca i umysły. W realizacji powyższych zadań przydatna jest teoria mimetyczna, którą wypracował francusko-amerykański literaturoznawca i antropolog René Girard (1923–2015). Girard, wychodząc od człowieka jako istoty naśladującej, wskazuje na negatywną mimesis, która wiedzie do rywalizacji i konfliktu. W skrajnych przypadkach, gdy nie ma instytucjonalnego mechanizmu prewencji, kryzys mimetyczny mógł skutkować całkowitą destrukcją społeczną. Girard wskazuje, że wyjściem z zagrożenia jest naśladowanie jednostkowej agresji, które prowadzi do kolektywnej przemocy, jednoczącej w niej uczestniczących. Doświadczenie przejścia od chaosu do pokoju jest później powtarzane w ramach rytuału ofiarniczego. Istotne znaczenie ma nieznajomość, na czym faktycznie polega mechanizm kozła ofiarnego, który stanowi podstawę ładu religijnego i politycznego. Girard optymistycznie wskazuje, że dzięki odkryciu prawdy o mechanizmie kozła ofiarnego, traci on moc. Dokonało się to w pełni w przestrzeni biblijnej, przede wszystkim dzięki Jezusowi Chrystusowi. Problemem jest to, że ludzie nie chcieli i nadal nie chcą prawdy o mechanizmie kozła ofiarnego. Jest on dla nich atrakcyjny, gdyż sprawnie transformuje wrogość w przyjaźń, a koszty są niewielkie – zawsze znajdzie się ktoś do poświęcenia. Powyższa sytuacja nie jest typowa dla „kultur barbarzyńskich”. Także w dzisiejszym świecie zachodnim, co zauważa wiedeńska dziennikarka Kirstin Breitenfellner, przede wszystkim w przestrzeni medialnej, ofiara jest czymś społecznie użytecznym, a co za tym idzie – pożądanym.
The practitioners of fundamental theology have essentially two goals to achieve – defending Christianity (apology) and entering into dialogue with those on the margins or outside of Christianity who have open hearts and minds. In the implementation of the above tasks, the mimetic theory developed by the French-American literary scholar and anthropologist René Girard (1923–2015) is useful. Girard, starting from man as an imitator, points to a negative mimesis that leads to competition and conflict. In extreme cases, where there is no institutional preventive mechanism, the mimetic crisis could result in complete social destruction. Girard points out that the way out of the threat is to imitate individual aggression, which leads to collective violence that unites the participants in it. The experience of transition from chaos to peace is later repeated as part of the sacrificial ritual. It is important not to know what the scapegoat mechanism, which is the basis of the religious and political order, actually consists of. Girard optimistically points out that thanks to the discovery of the truth about the scapegoat mechanism, it is losing power. It happened fully in the biblical space, mainly thanks to Jesus Christ. The problem is that people did not want and still do not want the truth about the scapegoat mechanism. It is attractive to them because it efficiently transforms hostility into friendship, and the costs are small – there will always be someone to sacrifice. The above situation is not typical of ‘barbarian cultures’. Also in today’s Western world, as the Viennese journalist Kirstin Breitenfellner points out, especially in the media space, the victim is something socially useful, and hence desirable.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2022, 13, 2; 35-48
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bizancjum w renesansowej Italii zapamiętane. Cesarz Jan VIII Paleolog na soborze florenckim (1438–1439)
Autorzy:
Dąbrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602567.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
sobór we Florencji
Jan VIII Paleolog
Bizancjum
papiestwo
Council of Florence
John VIII Palaiologos
Byzantium
papacy
Opis:
Sobór florencki w 1439 r., zakończony unią kościelną między Rzymem a Konstantynopolem, dawał nadzieje Bizancjum na ogłoszenie przez papiestwo krucjaty przeciw Turkom osmańskim i uchronienie cesarstwa przed zagładą. Badacze zajmujący się tą problematyką skupiali się głównie na dyskusjach dotyczących różnic dogmatycznych dzielących oba Kościoły. Inną perspektywę przyjął Sebastian Kolditz, który w recenzowanej pracy udowodnił niekwestionowany autorytet cesarza Jana VIII Paleologa, mającego decydujący wpływ na obrady soborowe i ich rezultat. The Church Union between Rome and Constantinople signed during the Council of Florence in 1439 made it possible for Byzantium to hope that the papacy would launch a crusade against the Ottoman Turks and save the Empire from disaster. Scholars dealing with this subject concentrated mostly on discussions concerning the differences in dogmas dividing the two Churches. Sebastian Kolditz adopted a unique perspective and provided evidence of the unquestionable authority of John VIII Palaiologos, whose opinions during the council proceedings were decisive for the final conclusion.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2017, 124, 4
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mid-twelfth-century Poland between East and West – conflicts, alliances, marriages
Autorzy:
Biniaś-Szkopek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164477.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
East
West
Poland in the twelfth century
fragmentation of Poland
papacy
Wschód
Zachód
Polska w XII w.
rozbicie dzielnicowe
Papiestwo
Opis:
Mid-twelfth century was a unique period in the history of Poland. A powerful state, which successfully stood up to the western powers and easily forged alliances with its eastern neighbour, Poland was increasingly riven by internal confl icts. It is worth noting that poised between the East and the West, Poland was a major state in twelfth-century Europe. Throughout this period, both Holy Roman Empire and the papacy, depressed by internal conflicts, remained somewhat powerless against Poland, which successfully applied a policy of avoiding open confl icts and – under threat – stood up to diplomatic interventions, and even direct invasions. On the other hand, this specific period saw strong and fruitful alliances with Rus, continuously more weakened by internal confl icts. The Polish-Rusian coalitions were successfully reinforced by marriages.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2015, 2(9); 15-35
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misyjny program Benedykta XV i jego realizacja
The Missionary Agenda of Pope Benedict XV
Autorzy:
Walkusz, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036781.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Benedykt XV
papiestwo
misjologia
historia misji
Kościół rodzimy
Benedict XV
papacy
missiology
history of missions
local Church
Opis:
Papież Benedykt XV (1914-1922), z racji konsekwentnego przeorientowania dotychczasowej praktyki i spojrzenia na dzieło misyjne Kościoła, zwany jest papieżem misyjnym. Jego bowiem program w tym względzie zasadzał się na dążeniu do odpolitycznienia dzieła misyjnego, tworzeniu podstaw trwałej i rodzimej administracji na terenach misyjnych, trosce o kształcenie rodzimego duchowieństwa i jego pełną autonomię oraz na wskroś nowoczesnym nauczaniu misyjnym (encyklika Maximum illud z 30 listopada 1919 r.).
Pope Benedict XV (1914-1922) is often called a `missionary Pope' on the grounds of his effort to redefine and to offer a new vision of the missionary activity of the Church. The crucial principle of the renewed missionary vision was to deprive it of the political factor. Another novelty introduced by the Pontiff was to introduce the native hierarchy along with the ecclesiastical administration in the missionary countries and to foster the education and the autonomy of the local clergy. The modern, groundbreaking teaching was defined in the encyclical letter Maximum illud promulgated on 30/11/1919.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 4; 73-82
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papiestwo a regnum piastowskie w latach ok. 965-973
The relation between The Holy See and Mieszkos I country in 965-973
Autorzy:
Latoszek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449799.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Mieszko I
Bishop Jordan
The Holy See
Missionary bishop
licentia apostolica
Opis:
The earliest mention of relations between the Holy See and Mieszko's I country is the text found on the nonexistent Bolesław Chrobry's tomb. This text speaks about sending young Bolesław Chrobry's heir to Rome, which in usually idnetified with Mieszko's son, possibly held as a German hostage in 973. The connection between the Holy See and Polish missionary bishop Jordan, who was directly answerable to the Pope, is seen as being problematic. Middle-aged sources tell us that Jordan was established as bishop in Mieszko's I country in 968, but it is thought that he was ordained Bishop in 967. It is connected with the handing to Otto I, a sword that belonged to the Saxon rebel Wichmann the Younger. The author tries to connect the choosing of Jordan with the establishment of the archbishopric of Magdeburg. There is evidence that Jordan's nomination happened during synod in Ravenna in April 967. During that synod, the organization of Church structures in Slavic countries was carried out. Because only the Pope could issue the license to prosylete the pagans, the author believes that relations were established before the baptism of Mieszko I.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 54-67
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarz Fryderyk II : mesjasz czy antychryst
Autorzy:
Wies, Ernst W.
Współwytwórcy:
Antkowiak, Jacek. Tłumaczenie
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy
Tematy:
Fryderyk, II (cesarz rzymsko-niemiecki)
Fryderyk II (cesarz rzymsko-niemiecki ; 1194-1250) biografia
Przywódcy i głowy państw Niemcy 12-13 w.
Papiestwo
Opis:
Król Sycylii od 1198 r. Cesarz Niemiec od 1220 r.
Tyt. oryg.: Friedrich II von Hohenstaufen: Messias oder Antichrist, 1994.
Bibliogr. --- Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Furor Goldhagenus : kościół wobec Holocaustu
Autorzy:
Buras, Piotr.
Goldhagen, Daniel J.
Powiązania:
Gazeta Wyborcza 2002, nr 301, s. 12-13
Data publikacji:
2002
Tematy:
Pius XII (papież ; 1876-1958)
Papiestwo polityka 1939-1945 r.
Żydzi historia 1939-1945 r.
Martyrologia Żydów 1939-1945 r.
II wojna światowa (1939-1945)
Martyrologia
Opis:
Postawa Piusa XII. wobec holocaustu. Na marginesie książki Daniela Jonaha Goldhagena "Rachunek moralny. Rola kościoła katolickiego w Holocauście i jego niespełniony obowiązek naprawy".
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 91

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies