Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Logos"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 230
Tytuł:
О священнике Александре Ельчанинове и его Записях
О ojcu Aleksandrze Jelczaninowie i jego Zapiskach
Autorzy:
Marczenko, Oleg
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954418.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
logos
głos
osobowość
świat-teatr
świadectwo
Opis:
Artykuł przybliża nam postać ojca Aleksandra Jelczaninowa, duchownego prawosławnego, wybitnego pedagoga, myśliciela i teologa, który przez długi czas pozostawał poza zainteresowaniem badaczy literatury. W 1935 r. w Paryżu, po śmierci ojca Aleksandra wydano jego dzieło Zapiski. Od tego czasu książka publikowana była pięciokrotnie i została przetłumaczona na kilka jeżyków obcych, a jej fragmenty weszły do antologii rosyjskiej literatury duchownej. Zapiski ojca Jelczaninowa to różnorodne myśli, wrażenia, sugestie, w których odzwierciedla się jego osobowość. Autor w swej pracy wykorzystał fragmenty własnego dziennika, fragmenty listów do młodzieży, porady dla młodych duchownych, a także zapiski z lat gimnazjalnych.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 7; 73-86
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Магија речи у приповеци Момчила Настасијевића Запис о даровима моје рођаке Марије
Magic of Words in Momčilo Nastasijević’s Narrative An Account of the Gifts of My Cousin Marija
Autorzy:
Жижовић, Оливера
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635669.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Momčilo Nastasijević
magic of words
curse
depth psychology
Shadow
Christ the Savior
Logos
second coming
Opis:
Interpretation of Momčilo Nastasijević’s narrative „An Account of the Gifts of my Cousin Marija” indicated  the  significance  of  the  storyteller’s  belief  in  the  magic  of  words  and  in calamitous effect of words on destiny – not only his own destiny, but also that of his cousin Marija.  Except  the power  of  words  –  curse,  and  magic  belief  in  it,  important  part  in  the events is also played by disrespect for somebody else’s word (intensified by the fact that it is the last will of a dying person), as well as by breaking of one’s word (false oath), which also turns to be fatal. Destiny of Marija and that of her cousin is viewed from the perspective of depth  psychology,  as  well  as  her  confronting individual  and  collective  Shadow,  and  his temporary  state  of  being  overwhelmed,  and  later permanently  engulfed  by  unconscious contents and family Shadow. While Marija comprehends evil in herself and in the world, and through  agony  and  suffering  reveals  her  light  side, and experiences  enlightenment,  her cousin, having heard her story, begins to identify  himself with dead Marija, failing to face these  contents  or  fight  them  creatively.  Marija  has „light  in  her  life”  while expecting  the second coming of Christ – coming of the Word, Logos, that will set the world free, so she spends  her  life  doing  embroidery,  in  order  to  fulfill  the  Word  –  what  was  foretold  and announced (spoken and written). Unlike her, under the pressure of his cognition, her cousin falls silent, wishing only for death, which is the only one, he believes, that can untie the knot of his suffering. Still, in order to die peacefully, actually to be able to die at all, near the end of  his  life  he will  be  compelled  to  speak,  meaning  to  write  down  the  narrative  about  his cousin and himself, in order for the „knot of suffering” to be resolved by words, meaning, by the very concept that tied it in the first place. 
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2013, 4
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Кореляція категорії sacrum у драматургії Григора Лужницького
Autorzy:
Хороб, Степан
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789211.pdf
Data publikacji:
2019-11-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
sacrum
religious and Christian drama
Hryhor Luzhnytskyi
Lviv literary grouping „Logos”
correlation
Opis:
Based on the material of a little-known Ukrainian playwright and cultural-ecclesiastical leader, a member of the literary grouping „Logos” Hryhor Luzhnytskyi (1903−1990) the paper discovers his artistic embodiment of the category sacrum in the external and internal structure of his religious and Christian plays. It proves the interdependence of this category as well as the content and the creative form coverage of such a type of dramas by Hryhor Luzhnytskyi. Simultaneously, it outlines the traditions of creating religious and Christian literature, particularly dramaturgy, in the Ukrainian spiritual-cultural context, as well as in the world writing.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2019, 7; 49-60
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К диалогу поэзии и философии: религиозно-философский контекст формирования акмеистической концепции «Слова-Логоса»
To the dialogue of poetry and philosophy: religious and philosophical context of the formation of the “word – logos” acmeist concept
Autorzy:
Кихней, Любовь
Меркель, Елена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22595521.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
philosophy
word-logos
poetical semantics
Opis:
The article considers the regularities of Osip Mandelshtam’s poetical semantics through philosophical and aesthetic ideas about the word of religious thinkers and the poet himself. The paper demonstrates the correspondence of principles of Mandelshtam’s poetic semantics with his linguistic and philosophical picture of the world. The regularities and fundamental principles of Mandelshtam’s poetic semantics have been revealed.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2012, 5; 65-79
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Божа велич і провидіння в богослов’ї Іринея Ліонського
Divine greatness and providence according to the theology of Irenaeus of Lyons
Autorzy:
Zhukovskyy, Viktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611974.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Irenaeus of Lyons
Divine greatness
divine philanthropy
divine hands
Logos
Sophia
divine energy
Opis:
The article discusses the problem of the ontological distinction between God’stranscendence and immanence in the theological thought of Irenaeus of Lyons,a Church Father of the II-III century. The author presents the main conceptualand terminological apparatus that Irenaeus used in his antinomic approach to the“reconciliation” of apophatic and kataphatic images of God. He analyzes the keycharacteristics of these two dimensions of the nature of God. Special attention ispaid to the analysis of the kataphatic approache in answering the question: howcan God, who is completely ontologicaly removed from created reality, be at thesame time actively present in the world and filling it. In this context the authoranalyzes the key notions, which express the “intradivine” remoteness and God’sactive nearness in relation to created being.
Artykuł omawia problem ontologicznego rozróżnienia między Boską transcendencją oraz immanencją w myśli teologicznej Ireneusza z Lyonu. Autor przedstawia podstawowy aparat pojęciowy oraz terminologiczny stosowany przez Ireneusza w jego antynomicznym podejściu do „pogodzenia” między apofatycznym i katafatycznym obrazem Boga. Analizuje on właściwości kluczowe tych dwóch wymiarów natury Boga. Szczególna uwaga została poświęcona analizie katafatycznego podejścia do odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób Bóg, całkowicie oddalony w aspekcie ontologicznym od rzeczywistości stworzonej, może jednocześnie być aktywnie obecny w świecie i napełniać go? W tym kontekście autor analizuje pojęcia kluczowe, które wyrażają „wewnątrzboskie” oddalenie oraz aktywną bliskość Boga w odniesieniu do bytu stworzonego.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 755-770
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwischen logos und icon
Autorzy:
Engel, Ulrich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007606.pdf
Data publikacji:
2021-09-27
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
sztuka współczesna
Pavel Büchler
Boris Mikhailov
Kris Martin
Paloma Varga Weisz
logos
ikona
zwrot ikoniczny
heterotopie
inne miejsca
biblijny zakaz obrazów
estetyka
„pustej przestrzeni”
Opis:
In his contribution "Zwischen logos und icon. Gegenwartskunst als Anders-Ort der Theologie" (Between logos and icon. Contemporary art as other-place of theology) Ulrich Engel OP examines, starting from the iconic turn, the question what theology (which is primarily committed to the biblical WORD) can learn from IMAGES. Following Foucault's theory of heterotopias (other-places), the study focuses on works of contemporary visual art, which as other-places can expose and make visible hidden, overlooked, misunderstood mechanisms of exclusion. Four artistic positions (Pavel Büchler, Boris Mikhailov, Kris Martin, and Paloma Varga Weisz) are used to show how they cite Christian iconographic traditions and revisit them in a contemporary way. In the omissions and gaps that become apparent in these and structurally similar adaptations, de-emphasizations, and continuations, something appears that is already theologically inherent in the biblical prohibition of images. The Jewish prohibition of images is not an absolute one. For it reminds us that all positively painted images of God always need the theological negative sign, the aesthetic "empty space" in the image itself.  
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 1; 36-52
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Słowa w liturgii
Autorzy:
Jurczak, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668889.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Liturgy
word(s) in the liturgy
incarnation
creativity in the liturgy
history of liturgy
Second Vatican Council
Logos
liturgical music
Dominican rite
Roman rite
liturgia
słowo w liturgii
wcielenie
kreatywność w liturgii
historia liturgii
Sobór Watykański II
muzyka liturgiczna
ryt dominikański
ryt rzymski
Opis:
There is no wordless liturgy, a celebration employing solely gestures or thoughts. Even if a liturgy of that sort could materialize, it would necessarily prove demeaning to man’s very humanity by eliminating the proper human “tools” which elevate him above all other creatures. In addition to this, a wordless liturgy would also clearly contradict the nature of the Creator himself who, especially in the liturgy, uses the Word to perform and to bring to completion the work of creation and redemption. In this article I would like to move closer towards the mystery of a word, or rather, towards the mystery of the Word and words, in the liturgy, so that eventually the full significance of words in Christian celebrations may be brought out. To achieve this goal I suggest a wide perspective, both historical and theological, which hopefully will allow for a better understanding of liturgy.
Nie istnieje liturgia, która byłaby bezsłowna, to znaczy taka, w której celebracji posiłkowano by się wyłącznie gestami czy myślami. Gdyby przyjąć, że taką liturgię dałoby się zrealizować, to w konsekwencji musiałaby ona być swoistego rodzaju zdeprecjonowaniem człowieka, ograbiałaby go z typowo ludzkich „narzędzi”, z tego, co znacząco wynosi go ponad wszystkie inne stworzenia. Z drugiej strony bezsłowna liturgia stanęłaby w głębokiej sprzeczności z naturą samego Stwórcy, który Słowem – par excellence w liturgii – dokonuje oraz dopełnia dzieła stworzenia i odkupienia. Niniejszy tekst jest próbą przybliżenia się do tajemnicy słowa – czy raczej Słowa i słów – w liturgii, by koniec końców wydobyć pełne znaczenie słów dla celebracji chrześcijańskiej. Zaproponowana refleksja chce spojrzeć na problematykę w sposób możliwe szeroki, historyczny i teologiczny zarazem, poszukując syntezy, dzięki której lepiej będzie można zrozumieć samą liturgię.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie logosfery w życiu mnichów na podstawie reguły monastycznej Benedykta z Nursji
The importance of environmental logos in the life of the monks adhering to the rule of Benedict of Nursia
Autorzy:
Cyrek, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516401.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
słowo
środowisko zorganizowane
reguła Benedykta z Nursji
mnisi
komunikacja
cisza
word
organized environment
the rule of Benedict of Nursia
the monks
communication
silence
Opis:
Artykuł opisuje znaczenie słowa i informacji w środowisku mnichów żyjących zgodnie z Regułą Benedykta z Nursji. Głównym źródłem słowa i komunikacji jest człowiek. Może on porozumiewać się z innymi ludźmi werbalnie za pomocą słowa, np. w dyskusji, czyli wymianie zdań lub też niewerbalnie za pomocą gestykulacji. Milczenie i język twarzy mówi nieraz więcej niż słowa. Mnisi żyjący we wspólnocie starali się używać jak najmniej słów i większość czasu milczeli. Aby zrozumieć sens słowa potrzebne są do tego odpowiednie warunki zewnętrzne, to znaczy zachowanie ciszy i eliminowanie hałasu, czyli tworzenie środowiska zorganizowanego. Aby jednak stworzyć zorganizowaną logosferę należy nauczyć się skoncentrować myśli i opanować uczucia. Mnisi także operowali słowem zorganizowanym, takim który miał na nich długotrwały wpływ, kształtował ich psychikę oraz warunkował postępowanie. W zorganizowanym środowisku stale podejmuje się refleksję nad słowem i sposobem jego przekazywania, a używanie mowy zawsze pozostaje przemyślane. Życie w zorganizowanej logosferze sprzyja duchowemu rozwojowi oraz skupieniu myśli. Słowo używa się w różnych celach. Mnisi posługiwali się słowem, przede wszystkim w celu głoszenia chwały Bożej. Słowo towarzyszyło im na wspólnych modlitwach, w czasie posiłku, niekiedy podczas odpoczynku i pracy. Mnisi dobrze znali wartość słowa i cenili słowo wpływające na rozwój duchowości. Środowisko słowa posiada też walory wychowawcze. Pedagodzy operują odpowiednim słowem i wykorzystują słowo w celach wychowawczych. Utrwalenie słowa następuje w wyniku nauczania i zapamiętywania. We wspólnocie mnichów nauczyciele przekazywali mnichom nauki, a uczniowie uczyli się na pamięć tekstów z Pisma Świętego oraz je powtarzali w wyznaczonych do tego godzinach w ciągu dnia. Asceci zostali bowiem zobowiązani do ciągłego kształcenia się i wysiłku intelektualnego.
The article describes the importance of expression and information in an environ-ment of monks who live according to the Rule of Benedict of Nursia. The main source of expression and communication is the man. It can communicate with other people verbally using words, eg. in the discussion, or exchanges, or nonverbally through gestures. Silence and facial language sometimes speaks more than words. The monks living in the community have tried to use as few words and most of the time silent.To understand the meaning of the word is needed to ambient conditions, that is, to remain silent and to eliminate noise, or the creation of a structured environment. But in order to create a structured blogging, you should learn to focus thoughts and feelings control. The monks also operated on wordorganized, such that had lasting impact on them, shaping their psyche and conditioned behavior. In the structured environment of continually strives to reflect on the word and use a transmission, and the use of speech is always thought out. Living in an organized blogosphere promotes spiritual growth and concentration of thought. The word is used for various purposes. The monks used the word, primarily to proclaim the glory of God. The word accompanied them to common prayers at meal time, sometimes during rest and work. Monks well knew the value of words, and they valued the word affecting the development of spirituality. Environment word also has educational advantages. Educators operate and use the right word, and they use the word educational purposes. Consolidation of words followed by learning and memory. In the community of monks the monks passed science teachers, and the students learn by rote the texts of Scripture and repeat them at the designated times throughout the day. Ascetics were in fact committed to continuous learning and intellectual effort.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2015, 25; 7-40
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zeus’ Lightning in Early Greek Myth and in Cleanthes’ Hymn
Piorun Zeusa we wczesnym greckim micie i w hymnie Kleantesa
Autorzy:
Bremer, Jan Maarten
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127706.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
piorun
grom
ogień
logos
lightning
thunderbolt
fire
Opis:
W okresie archaicznym kosmiczny fenomen pioruna był dla Greków nieomylnym znakiem niszczącej mocy Zeusa, używanej przezeń do eliminowania nieprzyjaznych sił we wszechświecie, a także pozbywania się tych spośród śmiertelników, którzy ważyli się przekroczyć granice swojej ludzkiej kondycji. Homer, Hezjod, Pindar i Ajschylos poświadczają, że takie było powszednie przekonanie im współczesnych. Potwierdza to również malarstwo wazowe. W III wieku przed Chr. w ramach stoicyzmu rozwinęło się nowe, pozytywne postrzeganie pioruna, stoicy mianowicie głosili, że piorun to narzędzie Zeusowej władzy we wszechświecie, ogień zaś jest podstawowym składnikiem wszechrzeczy i określa ich strukturę oraz zachowanie. Autor artykułu dowodzi, że (1) owa stoicka doktryna była obecna już u presokratycznego filozofa Heraklita oraz że (2) najwymowniejszy swój wyraz znajduje w hymnie do Zeusa autorstwa stoickiego filozofa Kleantesa.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 21-36
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie logoterapii w posłudze kaznodziejskiej
The Application of Logotherapy in the Preaching
Autorzy:
Hospodár, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1686450.pdf
Data publikacji:
2021-01-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
logoterapia
homilia
Logos
Chrystus
znaczenie
logotherapy
homily
Christ
meaning
Opis:
Nawet dzisiaj, w społeczeństwie silnie naznaczonym sekularyzmem i globalizacją, Kościół jest posłany, aby głosić wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego zbawczy akt. Sam zmartwychwstały Jezus powierzył to zadanie Kościołowi przed swoim wniebowstąpieniem: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu” (Mt 28, 19). Głoszenie Ewangelii jest początkiem całej apostolskiej działalności Kościoła. Nigdy nie może zrezygnować z tej wybitnej roli, ponieważ przestałaby być autentycznym Kościołem Chrystusa. Proklamacja obejmuje dwa poziomy: merytoryczny i formalny. W tym artykule uwaga zostanie skoncentrowana na poziomie merytorycznym, a konkretnie na zagadnieniach bytowych ludzkiej egzystencji. W tekście myśl rozpoczyna ogólne założenie dotyczące ludzkiego pragnienia sensu. Poszukiwanie sensu w psychologii i psychoterapii rozwinął Viktor E. Frankl (1905-1997), gdy po dramatycznych osobistych przeżyciach związanych z pobytem w obozach koncentracyjnych opracował własną metodę terapeutyczną – logoterapię. W artykule skupiamy się na zastosowaniu niektórych zasad logoterapii w praktycznych działaniach kaznodziejskich. Temat jest również istotny w związku z globalną pandemią, która nieoczekiwanie „zmusiła” ludzkość do porzucenia dotychczasowych pewników i poszukiwania nowych elementów stabilizacji bytowej.
Even today, in a society strongly marked by secularism and globalization, the Church is sent to proclaim the faith in Jesus Christ and his saving act. The resurrected Jesus himself entrusted this task to the Church before his ascension: “So go, teach all nations and baptize them” (Mt 28, 19). The proclamation of the Gospel is at the beginning of all the apostolic activity of the Church. She can never give up this eminent role because she would cease to be the authentic Church of Christ. The proclamation involves two levels: content and formal. In this paper, we will focus on the content level, specifically the existential issues of human existence. We start from the assumption of a general human desire for meaning. The search for meaning in psychology and psychotherapy was developed by Viktor E. Frankl (1905-1997), when after a horrible personal experience from the Auschwitz concentration camp, he developed his own therapeutic method, the so-called logotherapy. In the following text we will focus on the application of some principles of logotherapy in practical preaching activities. The topic is also relevant in connection with the global pandemic, which unexpectedly and dramatically “forced” humanity to abandon its existing certainties and look for new ones.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 1; 37-47
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Założenia i tezy fenomenologii prawa Carlosa Cossio
Assumptions and Theses of Carlos Cossio’s Phenomenology of the Law
Autorzy:
Gołębiewska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762690.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
prawo
fenomenologia
zachowanie
egologia
intersubiektywność
law
phenomenology
conduct
egology
intersubjectivity
Opis:
Carlos Cossio, argentyński filozof prawa rozwijał swoje koncepcje od lat trzydziestych XX wieku, będąc wykładowcą akademickim i aktywnie uczestnicząc w życiu społecznym. W założeniach, tezach i postulatach jego prawnicza teoria zajmuje się społeczną rolą prawa, przede wszystkim rolą sędziów i instytucji sądowych. W swojej fenomenologii prawa Cossio odwołuje się przede wszystkim do tez fenomenologicznych Edmunda Husserla, jak również do etyki Immanuela Kanta oraz do filozofii egzystencji – do koncepcji Miguela de Unamuno i Martina Heideggera. Cossio systematycznie podkreśla pierwszoosobową, czyli egologiczną i indywidualistyczną perspektywę wiedzy, decyzji i działań. Taka perspektywa pozwala nam rozpoznawać prawo jako działające wobec i dla ludzkich jednostek, z uwzględnieniem ich specyficznej sytuacji biograficznej i ich zachowania – prawo jest określane i nabiera ważności w konkretnym społecznym świecie. Równocześnie pozycja podmiotu w świecie jest określana przez intersubiektywny kontekst kultury, tożsamy ze specyficznie ludzkim „światem życia”. Cossio kieruje naszą uwagę ku tezom antropologicznym (antropologiczna potrzeba reguł i normatywności) oraz ku językowi i innym systemom znakowym, uznawanym za specyficznie ludzkie wytwory i nadające znaczenie „przedmiotom kultury” (Wilhelm Dilthey), czyli ku intersubiektywności (Lebenswelt) szeroko pojmowanej jako symboliczna, semiotyczna i semantyczna sfera.  
The Argentinian legal philosopher Carlos Cossio developed his concepts from the 1930s, being an academic lecturer and actively participating in social life. In assumptions, theses and postulates, his theory of law examines the social role of law, primarily the role of judges and judicial institutions. In his phenomenology of law, Cossio refers above all to Edmund Husserl’s phenomenologist theses, but also to Immanuel Kant’s ethics and to the philosophy of existence – to the construals of Miguel de Unamuno and Martin Heidegger. Cossio systematically emphasises the first-person, i.e., egological and individualistic, perspective of knowledge, decisions and actions. Such a perspective allows us to recognise law as acting towards and for human individuals, taking into account their specific biographical situation and their conduct – law is defined and gaining importance in a concrete social world. At the same time, the position of the subject in the world is determined by the intersubjective context of culture, which is identical to the specifically human “world of life”. Cossio directs our attention towards anthropological theses (the anthropological need for rules and normativity) and towards the language and other sign systems presumed to be specific human products and giving meanings to “cultural objects” (Wilhelm Dilthey), i.e., towards intersubjectivity (Lebenswelt) broadly understood as a symbolic, semiotic and semantic sphere. 
Źródło:
Logos i Ethos; 2022, 60, 2; 89-112
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie personalizmu w Protreptyku Klemensa Aleksandryjskiego
Question of personalism in Protrepticus of Clement of Alexandria
Autorzy:
Kowalski, Aleksy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947697.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
antropologia
kosmologia
teologia
metafizyka
egzegeza prosopograficzna
osoba
logos
obraz
Ojcowie Kościoła
Biblia
Tradycja
anthropology
cosmology
theology
metaphysics
prosopography exegesis
person
image
Church Fathers
Bible
Tradition
Opis:
The article presents the outline of the pagan and Christian ancient anthropology that is interested in its relations to the cosmology. The antique philosophers describe a man as the microcosmos which belongs to the macrocosmos. According to Aristotle’s metaphysics and the henological metaphysics, the human being occupies the lower place in the hierarchy of the universe. The Christian thinkers, based on the Bible and the Tradition, show the human being as God’s creature made according to the image and similitude of his Creator. The Church Fathers know the Jewish and gnostic anthropologies and they make a polemic on their doctrinal issues. Investigating the patristic anthropology is possible to apply the prosopography exegesis that underlines the interpersonal dialogue. That method indicates three levels of mutual relationships: the analogical and iconic one, the dyadic and dialogical level and the triadic one. The Church Fathers creating the metaphysics of person change their research from the cosmology to the theology and the anthropology. Justin investigates the personalist logos-anthropology. Irenaeus of Lyon and Tertullian of Carthage show the personalist soma-anthropology. Clement of Alexandria elaborates the very interesting concept of the personalist eikon-anthropology that describes the human person as the divine Logos’ image, the living statue, in which dwells the divine Logos and the beautiful instrument fulfilled by God with the spirit. Origen of Alexandria, the Cappadocian Fathers and other Christian thinkers who examine that issue, will use Clément’s personalist eikon-anthropology in their future investigations. That concept helps to define the solemn Christological doctrine of Council of Chalcedon.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 299-315
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadka Timajosa
Autorzy:
Grzybowski, Juliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/600588.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Socrates
Timaeus
riddle
myth (mythos)
reason (logos)
Sokrates
Timajos
zagadka
mit (mythos)
rozum (logos)
Opis:
This article focuses around the riddle, which Timaeus asks Socrates. I will therefore deal with troublesome absence of Socrates in troublesome dialogue of Plato’s. I will deal with a riddle and I will try to remember that the riddle is deadly dangerous, at least for those who deal with wisdom, and therefore perhaps especially for philosophers. I will evoke the fragment B 56 of Heraclitus, where we can hear the story about Homer’s death. Briefly: I will be wondering why Socrates is not dead after hearing riddle of Timaeus.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2016, 34 (3)
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z teologii wcielenia Logosu w wersji gnostyckiej
Von der Theorie der Menschenwerdung des Logos in der gnostischen Fassung
Autorzy:
Myszor, Wincenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119695.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
chrystologia
doketyzm
chrześcijańscy gnostycy
nauka o dwu naturach
Christology
Docetism
Christian Gnostics
the doctrine of two natures
Opis:
Die beliebte Fassung gnostische Christologie in den Handbüchern stellt sie wie eine doketistische Christologie vor. Neue Texte christlicher Gnostiker, aufgedeckt in Nag Hammadi beweisen, dass gnostische Christologie allernächst der Christologie der Kirche war. Es scheint der daher rechte Adolf Harnacks Leitsatz, der gnostischen Auffassung als Zwei-Naturen-Lehre genannt hat. Im Artikel hat man angeführt Beispiele gnostischer Äußerungen aus Tractatus Tripartitus des I Codex aus Nag Hammadi. Die gnostische Theologie war nahe der Christologie des Typs Logos-Sarks. Äußerungen der Gnostiker enthalten auch viele andere Einschläge der Kirchentheologie. Der Autor des Tractatus Tripartitus war deutlich unter dem Einfluss der Theologie der Kirche. Tractatus Tripartitus bescheinigt das Bestehen viel Einschläge, verlassen später durch die amtliche Lehre der Kirche.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 109-117
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wy-słowienia i wy-obrażenia. Przyczynek do refleksji antropologicznej
Autorzy:
Kołodziej, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783001.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
antropocentryzm
subiektywizm
logos
logocentryzm
malarstwo
antropologia sztuki
antropologia malarstwa
Opis:
W tekście podjęto rozważania na temat fenomenu ludzkiej mowy oraz relacji słowo – obraz, w odniesieniu do kultury współczesnej (opartej na tradycji logocentryzmu, lecz coraz silniej zdominowanej przez obraz i „narrację ekranowego algorytmu”), a także w kontekście wyzwań współczesnej edukacji szkolnej. Za główne zadanie szkoły uznać należy stwarzanie uczniom optymalnych warunków rozwoju języka jako podstawowego atrybutu człowieczeństwa, dzięki któremu człowiek poznaje i oswaja świat. Tak sformułowany cel, możliwy do realizacji także w ramach wy-sławiania obrazów, wymaga jednak odejścia od edukacyjnego prowincjonalizmu i przyjęcia z pełną konsekwencją antropocentrycznego modelu kształcenia.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia; 2013, 4, 140; 116-127
2082-0909
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 230

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies