Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Linia Curzona"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Linia Curzona jako wschodnia granica Polski – geneza i uwarunkowania polityczne
Autorzy:
Eberhardt, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654138.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Linia Curzona
Polska
Związek Radziecki
Opis:
The Curzon line as Poland’s eastern border – origin and political conditionsThe article is devoted to the forming of the contemporary eastern border of Poland, named in the subject literature “the Curzon line”. Its geographical location was put forward by Lord Curzon, British Foreign Minister at the time. It was not put to practice then. The conception was raised again during the last stage of World War II, and, since 1945, the Curzon line has been the eastern border of Poland.The first part of the article discusses the complex political, demographic, and national conditions on the area located between ethnic Poland and ethnic Russia, which until 1772 belonged to Poland, and later, during the three partitions were attached to the Russian Empire. Both countries were convinced about their justified historical rights to the territories being the meeting point of their geopolitical interests; setting a border to both Moscow’s and Warsaw’s satisfaction was unlikely.The next part of the article presents the political situation after the end of World War I, as well as the view of western countries (France, Great Britain, The USA) on the territorial range of the newly formed Polish country. The western Polish borders were settled at the peace conference in Versailles; the eastern borders, on the other hand, depended on the inevitable military conflict between Poland and Bolshevik Russia. The conflict lasted for two years and ended in signing Riga Treaty on March 18, 1921. The treaty established the new borders between the two countries. The possibilities of an intervention of the Ententa countries in the war were relatively small; they did, however, try to lead them to a political agreement through diplomatic negotiations. They were not interested in the defeat of Poland. They were also quite critical about maximalistic territorial demands presented by Poland. During the 1918‑1920 war, Britain proposed a solution that et the border meridionally, from Grodno in the north to the Karpaty in the south, and ran through Jałowka, Niemirow and Kryłow. The project received the name of “the Curzon line”. The article presents the beginnings of the concept, its authors, as well as the military and political circumstances, which made the realization of the idea impossible at the time.The subsequent part of the article discusses the geopolitical situation after Ribbentrop‑Molotow pact (1939‑1941), and after the German invasion on the USSR, the focal point being the verdicts passed at three great conferences of the anti‑Hitlerite coalition countries in Teheran and Jałta, where Polish eastern border was decided upon without being accepted by Poland. The location of the border was based on Lord Curzon’s suggestion of 1919, and was realized after World War II. It required only technical delimitation settlements. As a result of decisions made in Poczdam, the western border was relocated on the line of the Odra and the Nysa Łużycka. The Riga – Versailles Poland was replaced by one shaped by Jałta and Poczdam. The aforementioned border changes are analysed from a historical and geographical perspective.Линия Керзона – восточная граница Польши – генезис и политические условия.Статья посвящена формированию современной восточной границы Польши, которую в литературе общепринято называть линией Керзона. Проект прохождения этой линии был представлен в 1919 г тогдашним министром иностранных дел Великобритании лордом Керзоном, но в те времена так и не был реализован. Очередной раз об этой линии вспомнили в конечной фазе Второй мировой войны, а с 1945 г она становится восточной границей польского государства.В первой части статьи освещается сложная политическая и национально‑демографическая ситуация на территории, расположенной между этнической Польшей и этнической Россией, которая до 1772 г принадлежала I.Речи Посполитой, а потом в течение трех разделов была присоединена к Российской Империи. Оба государства были убеждены, что у них есть все законные исторические права на эту территорию, лежавшую на стыке их геополитических интересов. Посему определение восточной границы, удовлетворявшей интересы как Варшавы, так Москвы являлось малоправдоподобным.В следующей части статьи обсуждается политическая ситуация после окончания Первой мировой войны и позиция западных держав (Франции, Великобритании, США) по вопросу только что созданного польского государства. Западные границы Польши были установлены на конференции в Париже. Восточные же границы зависели от итогов военного конфликта между Польшей и большевистской Россией. Он продолжался два года и закончился подписанием Рижского мирного договора (18 марта 1921 г), который очертил новые границы между двумя государствами. Возможности влияния стран‑участниц Антанты на ход и результаты этой войны были относительно невелики. Тем не менее, западные державы предпринимали попытки дипломатическим путем привести оба государства к политическому компромиссу. Они не были заинтересованы поражением Польши, хотя достаточно критично оценивали ее максималистские желания, касающиеся восточной границы. Британская сторона во время войны 1918‑1920 гг. предложила разграничение границ, которое проходило от Гродно на севере до Карпат на юге через Яловку, Немиров и Крылов. Проект этот, как уже вспоминалось выше, был назван линией Керзона. В статье описывается генезис этой концепции, ее авторы, военные и политические условия, приведшие к тому, что она в тогдашних условиях не была реализована.В очередной части статьи описана геополитическая ситуация после заключения пакта Риббентропа‑ Молотова (1939‑1941), а в последствии после агрессии Германии на СССР . В статье уделяется большое внимание решениям, принятым на конференциях 3‑х великих держав антигитлеровской коалиции в Тегеране и в Крыму. На этих конференциях без согласия польской стороны было принято решение о прохождении восточной польской границы, которая напоминала концепцию лорда Керзона, выдвинутую в 1919 г. После окончания Второй мировой войны была она претворена в жизнь. Требовалось только проведение технических делимитационных работ. Одновременно с изменением восточной границы Польши в результате решений Постдамской конференции были изменены западные границы Польши на линии Одер – Ныса Лужицкая. На месте версальско‑рижской Польши появилось польское государство с границами ялтинско‑постдамскими. В статье изменения границ интерпретируются в географическом и историческом контексте.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2011, 46
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wielkie mocarstwa wobec Polski : 1919-1945 od Wersalu do Jałty
Autorzy:
Karski, Jan.
Współwytwórcy:
Morawiec, Elżbieta. Tłumaczenie
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy
Tematy:
Linia Curzona
Wojna 1919-1920 r. polsko-rosyjska
Konferencja w Spa (1920)
Opis:
Oryg.: "The great powers and Poland: 1919-1945 from Versailles to Yalta" 1985.
S. 47-63, Wojna polsko-bolszewicka i Linia Curzona.
Bibliogr. s. 512-535. --- Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Lewis Namier a kwestia „linii Curzona” i kształtowania się polskiej granicy wschodniej po I wojnie światowej
Autorzy:
Rusin, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653589.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Lewis Namier
polska granica wschodnia
„linia Curzona”
Konferencja Wersalska
Galicja Wschodnia
Opis:
Artykuł dotyczy postaci Lewisa Namiera, eksperta do spraw polskich w Foreign Office, i jego związków z projektem „linii Curzona” – polsko‑ukraińskiego rozgraniczenia w Galicji Wschodniej po I wojnie światowej. Pochodzący z Polski Namier, w czasie wojny i późniejszej konferencji pokojowej w Wersalu, konsekwentnie przeciwstawiał się roszczeniom polskim na wschodzie Europy, chcąc odciąć od niej całe terytorium Kresow Wschodnich. Jego koncepcje i działania wpisywały się w generalną linię polityki brytyjskiej w stosunku do Polski, aczkolwiek wydaje się, że nie był on szarą eminencją gabinetu Lloyda George’a w tej kwestii, będąc jedynie wygodnym dostarczycielem argumentów przeciwko roszczeniom polskim na wschodzie. Autor stara się również udowodnić, że ogromna rola, jaką przypisała Namierowi polska historiografia, jest przesadzona i to nie on był – jak się powszechnie uważa – faktycznym twórcą koncepcji „linii Curzona” i nie Namier umieścił ją w znanej nocie wysłanej ze Spa do bolszewików w lipcu 1920 r.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2013, 48
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska granica wschodnia : czyli długie trwanie kordonów zaborczych
Autorzy:
Adamski, Łukasz (1981- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 12, s. 30-33
Data publikacji:
2021
Tematy:
Geografia polityczna
Granice
Linia Curzona
Rozbiory Polski
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Tematem artykułu jest linia Curzona i wcześniejsze linie wyznaczające polską granicę wschodnią. Historia aktualnej polskiej granicy określonej na konferencjach w Teheranie i Jałcie sięga końca XVIII wieku. Dzisiejszego kształtu nabrała na odcinku białoruskim w 1948 roku, ukraińskim w 1951 roku, a rosyjskim dopiero w 1957 roku. W nieodległej historii ta granica, jako granica trzeciego rozbioru Polski biegła prawie identycznie. W wojnie 1920 roku, przed zwycięstwem wojsk polskich, tę linię graniczną proponowała Armia Czerwona. Zwycięstwo Rzeczpospolitej przesunęło ją w traktacie ryskim na wschód na 18 lat. Po 17 września 1939 roku linia Curzona stała się granicą ZSRR z faszystowskimi Niemcami, a po 1941 była już stałym postulatem Kremla. W 1945 traktat podpisany z nowym rządem PKWN wyznaczał przebieg granicy z ZSRR właśnie wzdłuż tej linii. Po drobnych korektach linia Curzona funkcjonuje do dziś.
Mapa, ilustracje.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Byle nie dalej na zachód ! : Polacy z Kresów na Górnym Śląsku
Polacy z Kresów na Górnym Śląsku
Autorzy:
Tracz, Bogusław (1972- ).
Powiązania:
Biuletyn IPN 2021, nr 1/2, s. 37-47
Data publikacji:
2021
Tematy:
Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego
Kresowiacy
Adaptacja kulturowa
Linia Curzona
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu jest adaptacja Polaków z Kresów Wschodnich na Górnym Śląsku. Pierwsi Kresowiacy dotarli na Górny Śląsk w 1945 roku, wkrótce po ukonstytuowaniu się polskich władz w Katowicach. W 1943 roku wiele polskich rodzin z Kresów w obawie przed rozlewającym się terrorem UPA i OUN wyjechało na zachód do Krakowa i zachodniej części Generalnej Guberni. 27 lipca 1944 roku Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego podpisał w Moskwie porozumienie akceptujące tzw. linię Curzona i tym samym rezygnację na rzecz ZSRR z Kresów Wschodnich. W lutym 1945 roku Niemcy zostali wyparci za Odrę, a obszar województwa katowickiego stał się częścią nowej Polski i rozpoczęła się akcja tzw. równoleżnikowego przeniesienia ludności polskiej z przedwojennych województw: lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Pod osłoną Polski
Autorzy:
Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata (1963- ).
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 29, s. 80-82
Data publikacji:
2020
Tematy:
Grabski, Stanisław (1871-1949)
Patek, Stanisław (1866-1944)
Polityka międzynarodowa
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Dyplomacja polska
Granice
Linia Curzona
Zjazdy i konferencje
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł dotyczy konferencji w Spa w lipcu 1920 roku, na której delegacja polskiego rządu zamierzała uzyskać wsparcie państw ententy w walce z bolszewikami. Konferencja poświęcona była niemieckim zobowiązaniom, które były rezultatem traktatu wersalskiego. Rozmowy polskiej delegacji, której przewodniczył Stanisław Patek, następnie Władysław Grabski, z przedstawicielami państw zachodnich były bardzo trudne. Francja i Anglia, chociaż przychylnie patrzące na powstanie niepodległego państwa polskiego, były krytyczne w ocenie konfliktu Polski z bolszewikami. Konferencja zakończyła się podpisaniem narzuconego przez Brytyjczyków dokumentu. Polska godziła się na zainicjowanie rozejmu z bolszewikami i wycofanie polskich wojsk na linię Curzona. Zgoda premiera Grabskiego nie spotkała się z aprobatą marszałka Józefa Piłsudskiego oraz wielu środowisk politycznych i kościelnych.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies