Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Kultura - Polska"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 99
Tytuł:
Rola i miejsce kobiet w edukacji i kulturze polskiej, pod red. Wiesława Jamrożka i Doroty Żołądź-Strzelczyk, t. 1, Instytut Historii UAM, Poznań 1998, s. 215
Autorzy:
Antczak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956126.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
woman
education and Polish culture
kobieta
edukacja i kultura polska
Opis:
Rola i miejsce kobiet w edukacji i kulturze polskiej, pod red. Wiesława Jam rożka i Doroty Żolądź-Strzelczyk, t. 1, Instytut Historii UAM, Poznań 1998, s. 215
Źródło:
Biuletyn Historii Wychowania; 1999, 9/10; 55-58
1233-2224
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MĘSKOCENTRYCZNY CHARAKTER WSPÓŁCZESNEJ KULTURY POLSKIEJ W PERSPEKTYWIE KONCEPCJI GEERTA HOFSTEDE’A. WYBRANE ASPEKTY PROBLEMATYKI
THE MALE-ORIENTED CHARACTER OF MODERN POLISH CULTURE IN THE PERSPECTIVE OF GEERT HOFSTEDE’S CONCEPTION: SELECTED ASPECTS OF THE ISSUE
Autorzy:
Arcimowicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423951.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
masculinity
femininity
Geert Hofstede
Polish culture
gender
męskość
kobiecość
kultura polska
płeć społeczno-kulturowa
Opis:
Podstawowym celem artykułu było przeanalizowanie współczesnej kultury polskiej z wykorzystaniem propozycji teoretycznej Geerta Hofstede’a dotyczącej wymiaru męskość–kobiecość. Analiza objęła wybrane aspekty takich sfer życia społecznego i kultury, jak: religia, polityka, media, rodzina, seksualność, runek pracy, edukacja. Przeprowadzona analiza pozwala na sformułowanie wniosku, iż Polskę można zaliczyć do kategorii kultur męskich. Zmiany społeczno-ekonomiczne i ustrojowe po 1989 tylko w niewielkim stopniu zmieniły męskocentryczny charakter kultury polskiej. Mimo przemian dotyczących większego uczestnictwa kobiet w sferze publicznej i większej niż kilka dekad temu partycypacji mężczyzn w życiu rodzinnym i obowiązkach domowych, w kulturze polskiej nadal istnieją silne stereotypy płci łączące męskość ze sferą publiczną, a kobiecość ze sferą domową. Ponadto w naszym kraju często emancypacja kobiet jest przedstawiana jako zagrożenie porządku społecznego, dominują konserwatywne opinie na temat seksualności, istnieje też silna obawa przed osobami homoseksualnymi.
The basic aim of the article is to analyze modern Polish culture with the use of Geert Hofstede’s theoretical proposition, which refers to the dimension of masculinity-femininity. The analysis covered selected aspects of such areas of social and cultural life, such as religion, politics, media, family, sexuality, job market, education. The executed analysis leads to the conclusion that Poland belongs to the category of masculine cultures. Socioeconomic and political transformation after 1989 changed the male-oriented character of Polish culture only to a limited extent. In spite of changes resulting in a greater participation of women in public life and a greater participation of men in family life and domestic responsibilities than a few decades ago, there are still present in Polish culture strong stereotypes connecting men with the public sphere and women with the domestic sphere. Moreover, in our country the emancipation of women is presented as a threat to social order, conservative opinions on sexuality are dominant, and there also exists strong concern about homosexual persons.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2016, 42, 1; 72-88
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Czerwona Marianna”, O polsko-francuskich związkach literackich na łamach „Odrodzenia” (1945–1950)
”Red Marianne.” On Polish-French connections in “Odrodzenie” magazine (1945–1950)
Autorzy:
Bąbiak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035992.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
„Odrodzenie”
kultura polska po 1945
Karol Kuryluk
Jerzy Borejsza
literatura francuska w polskiej prasie
Polish culture after 1945
French literature in the polish cultural magazines
Opis:
The article comprehensively presents French art and literature in a socio-cultural weekly magazine that was published between 1944 and 1950, and that was considered to be one of the most prominent magazines in post-war Poland. Its widespread reach and open attitude towards culture that was reflected in “Odrodzenie” (contrary to Marxist approach represented in “Kuźnica”) influenced opinion-forming processes greatly and also shaped new literary canon. It was edited by Karol Kuryluk followed by Jerzy Borejsza — both editors had been genuinely involved in French culture since youth, hence the presence of writers and artists from that circle was explicit. Considering the amount of texts, “Odrodzenie” consisted mostly of Russian literature and also of French literature, that, having more artistic value, was ahead of English and Italian writings. Those proportions were also influenced by Aragon, Picasso and Eluard who were leftist and who were close friends with Kuryluk and Borejsza. Those connections were natural for both editors and they confirmed particular place that Poland took on the verge of Western and Eastern cultures. The transition that started to happen around 1948 and the processes that inhibited artistic freedom lead to a shift in the attitude towards Western culture which also included French culture. The beginning of Social Realism terminated artistic freedom and ended the publishing of “Odrodzenie” that was then perceived as too liberal. The magazine had printed classic writings by authors such as Diderot, Hugo, then-forgotten symbolists such as Verlaine, Rimbaud, and also by current writers that were gradually recognized in Polish culture.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2015, LXX; 9-29
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tragedia i dwór: Stan faktyczny oraz polemiczne użycie stereotypu w historii polskich przekładów Corneille’a i Racine’a
Tragedy and the Court: The Actual State of Affairs and Polemic Use of the Stereotype in the History of Polish Translations of Corneille’s and Racine’s Work
Autorzy:
Bajer, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30103104.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kultura polska XVIIIw.
dramat polski XVIIIw.
literatura polska XVIIIw.
teatr dworski w Polsce
Seweryn Rzewuski
Stanisław Wincenty Jabłonowski
Udalryk Krzysztof Radziwiłł
historia dramatu
Polish culture of the 18th century
18th-century Polish drama
Polish literature of 18th cenury
Polish court theatre
Stanisław Wincenty Jablonowski
Udalryk Krzysztof Radziwill
drama history
Opis:
Począwszy od XVII w., przełomem w historii polskiej tragedii była recepcja utworów Pierre’a Corneille’a i Jeana Racine’a przez przekład. Już w czasach Jana Andrzeja i Stanisława Morsztynów uprzywilejowanym kręgiem odbioru francuskiego modelu dramatu poważnego stał się dwór królewski. Wiek osiemnasty przynosi kontynuację tego zjawiska, przy czym zainteresowanie tłumaczy twórczością dwóch tragików rozlewa się na dwory arystokratyczne, później szlacheckie. W czasach saskich na szczególną uwagę zasługuje pochodzący z 1715 roku fragment przekładu La mort de Pompée Corneille’a obecny w sylwie autorstwa Stanisława Wincentego Jabłonowskiego. Twórczość Racine’a inspiruje w kolei innych tłumaczy magnackich, takich jak Udalryk Krzysztof Radziwiłł czy Seweryn Rzewuski. Związki z teatrem dworski wykazuje także pijarska praktyka przedstawień szkolnych, organizowanych przez Stanisława Konarskiego. Czasy stanisławowskie przynoszą kontynuację wcześniejszych inicjatyw. W tej epoce prężnie rozwija się ponadto tradycja francuskojęzycznych teatrów de société. W sferach dworskich przekład francuskiej tragedii klasycystycznej wciąż pojawia się w obiegu rękopiśmiennym (Stanisław Wodzicki) i w druku (Wojciech Turski). W czasach postanisławowskich tradycja teatru dworskich odciska swoje piętno na recepcji francuskich tragedii w sposób nieco bardziej pośredni a czasem zaskakujący: wobec trudnej sytuacji gatunku w repertuarze sceny komercyjnej, wystawiając Horacjuszy Corneille’a (1802), Osiński posługuje się inscenizacją amatorską jako formą promocji gatunku walczącego o popularność. Nakierowana na propagowanie tragedii działalność Iksów wykazuje związki z dworem za sprawą statusu społecznego członków Towarzystwa oraz zakulisowych działań, do których się uciekają. W ostatnim z omawianych okresów - w pewnej mierze za sprawą Iksów, których postępowanie nieświadomie ilustruje pewne tezy krytyki europejskiej, np. Schlegla - wytwarza się negatywny obraz asocjacji francuskiej tragedii i dworu, jako miejsca zepsucia, nadmiernej rytualizacji zachowań i niewrażliwości na problemy ogółu. Nie wyczerpuje to jednak w całości stereotypu dworskości przypisywanej dziełom Corneille’a i Racine’a. W odróżnieniu od Europy zachodniej w Polsce tego okresu wyróżnić można dwa inne warianty zestawienia tragedii z dworem. W twórczości Kopystyńskiego tłumaczenie Racine’a jawi się jako idealne otium wykształconego szlachcica, spędzającego życie w rodzinnym dworze prowincjonalnym. W okresie porozbiorowym kształtuje się też (oparta na błędnych przesłankach) legenda inscenizacji Cyda na dworze Jana Kazimierza. Tragedia francuska ukazana jest jako jeden z ważnych elementów kształtowania się narodowej tradycji.
The reception of the plays by Pierre Corneille and Jean Racine through translation, which began in the 17th century, was a breakthrough moment in the history of Polish tragedy. By the time of Jan Andrzej and Stanisław Morsztyns, the royal court had become a privileged circle of receiving the French model of serious drama. The trend continued in the 18th century, but the interest of translators in the output of the two tragedians spread into first aristocratic and then nobility courts as well. A notable example from the Saxon times is a fragment of a 1715 translation of Corneille’s Le mort de Pompée that can be found in a silva by Stanisław Wincenty Jabłonowski. Racine’s work, on the other hand, inspired magnate translators, such as Udalryk Krzysztof Radziwiłł or Seweryn Rzewuski. The ties with the court theatre could also be found in the way Piarists, and Stanisław Konarski most notably, put on school theatre spectacles. The trend lived on under the reign of Stanisław August Poniatowski as well. Additionally, there was a surge of interest in French théâtres de société. At courts, the translations of French classical tragedies continued to appear either in manuscript (Stanisław Wodzicki) or in print (Wojciech Turski). After the reign of Stanisław August, the tradition of court theatres still influenced the reception of French tragedies, but in more indirect, and sometimes surprising, ways: confronted with the difficult situation of the genre in the repertories of commercial theatres, for example, Osiński produced Corneille’s Horace (1802) as an amateur play in order to popularise it. Theatre criticism of the Towarzystwo Iksów [the Exes’ Society], intent on promoting tragedy, was connected with the court through the social status of its members and their actions behind the scenes. In the last of the abovementioned periods—to some extent due to the Towarzystwo Iksów whose actions inadvertently exemplified some criticisms levelled by European critics of the time, like Schlegel—negative associations surrounding French tragedy and the court as a place of moral decay, overly ritualistic behaviours and insensitivity towards problems of society as a whole came to the fore. This, however, does not fully define the stereotype of courtliness ascribed to the work of Corneille and Racine. In Kopystyński’s life, translating Racine appears to be a perfect otium for an educated nobleman living in his family mansion in the country. In the post-partitioning period, a legend about the staging of Le Cid at the court of King Jan Kazimierz emerged, although it was based on false premises. French tragedy is presented as an important factor shaping the national tradition.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 4; 55-86
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literatura i kultura polska na niemieckich uniwersytetach: praktyki i wyzwania dydaktyczne
Polish Literature and Culture at German Universities: Educational Practices and Challenges for Teaching
Autorzy:
Bednarczuk, Monika
Rutz, Marion
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053944.pdf
Data publikacji:
2022-02-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polonistyka
literatura i kultura polska
slawistyka
Niemcy
dydaktyka uniwersytecka
wyzwania
Polish Studies
Polish Literature and Culture
Slavic Studies
Germany
teaching at university
challenges
Opis:
Artykuł proponuje bliższe spojrzenie na zakres, konteksty i metody badań nad literaturą i kulturą polską i ich nauczaniem na wybranych niemieckich uniwersytetach. Autorki, opierając się na własnych doświadczeniach dydaktycznych na kierunkach studiów licencjackich i magisterskich z komponentem polonistycznym, po pierwsze, określają specyfikę polonistycznych studiów literaturoznawczych w Niemczech na tle uwarunkowań kulturowych i polityczno-ekonomicznych. Po drugie, prezentują problematykę oraz strukturę wybranych zajęć, jakie prowadziły. Wyjaśniają powody, dla których określone teksty i ramy interpretacyjne wydały im się najbardziej odpowiednie, oraz wymieniają najważniejsze wyzwania, z jakimi mierzyć się muszą słuchacze i wykładowcy, w tym kwestie strukturalne, finansowe i kulturowe. Artykuł dowodzi, że różnice między polonistyką krajową a niemiecką mogą być inspirujące dla nich obu. Pozytywnym aspektem niemieckiego modelu jest zwłaszcza szersze, komparatystyczne (głównie, lecz nie tylko slawistyczne) spojrzenie na literaturę i kulturę polską.
The paper examines the scope, various contexts of, and approaches to Polish literature and culture at selected German universities. Drawing on their teaching experience in bachelor courses and master’s programmes that include Polish Language and Literature, the authors first outline the specificity of Polish studies in Germany against its cultural, political, and economic background. Secondly, they highlight the focus and structure of selected courses that they have taught and explain the reasons for choosing certain texts and approaches. In the next step, they identify crucial challenges faced by both the students and faculty. The paper argues that differences between Polish studies in Poland and in Germany can be stimulating for both. A particularly positive aspect of the German model is that it offers a broader, comparative (mainly, but not only, Slavic) perspective on Polish literature and culture.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 55-73
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 99

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies