Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Konserwatorstwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-25 z 25
    Tytuł:
    Konferencja konserwatorów zabytków archeologicznych w Opolu
    Autorzy:
    Konopka, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538816.pdf
    Data publikacji:
    1978
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konferencja konserwatorów zabytków archeologicznych 1978
    archeologiczne zdjęcie terenu
    konserwatorstwo archeologiczne
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1978, 4; 273
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzydziestolecie konserwatorstwa polskiego
    Autorzy:
    Remer, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538850.pdf
    Data publikacji:
    1949
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ideologia konserwatorstwa
    „Pamiętnik pierwszego zjazdu miłośników ojczystych zabytków”
    konserwatorstwo okresu międzywojennego
    inwentaryzacja zabytków
    Centralne Biuro Inwentaryzacji Zabytków Sztuki
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1949, 1; 20-24
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona zabytków w Rumunii
    THE PRESERVATION OF HISTORICAL MONUMENTS IN ROUMANIA
    Autorzy:
    Brykowski, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537143.pdf
    Data publikacji:
    1972
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ochrona zabytków w Rumunii
    Komisja Zabytków Historycznych
    konserwatorstwo rumuńskie
    drewniana architektura cerkiewna Rumunii
    Opis:
    The article presents some aspects connected with organisation of preservation of historical monuments in Roumania. The preservation work is strictly separated from museum work. The highest and also the only preserving authority, called under the new post-war act of 1960, is the Direction of Historical Monuments; whereas museum work is subordinate to the Ministry of Culture and Art. Activities, such as studying and designing of preservation work as well as survey and supervision, are concentrated in the Direction of Historical Monuments. Moreover The Commitee for Culture and The Building Commitee of each district are concerned with the problems of historical monuments. Quite a boom may be observed now in the way of restoration, because of recent including of those problems into the sphere of touristics development programme. Hence most objects being restored at the moment lie in Bukovina, in Central Transylvania, in Bucureçti and its proximity, as well as in Dobruja. The preservation of historical monuments enjoys in Roumania the status of cultural, national, almost patriotic action, although it finally yields a return. „Green light for preservation problems” and the state is consequently financing that undertaking. Some methods and final effects of preservating certain buildings may be objectionable, but the grand style in which the works are conducted rends one absolutely jealous. The reconstruction of the old dwellingshopping center in Bucureçti sets a good example, as well as the building of Vlach Skansen in Curtiçoara, Oltenia.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1972, 2; 108-116
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795-1918", Jerzy Frycz, Warszawa 1975 : [recenzja]
    Autorzy:
    Krzyżanowski, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536349.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    restauracja i konserwacja zabytków
    konserwatorstwo okresu międzywojennego
    Jerzy Frycz
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1977, 1-2; 92-93
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczne i naukowe podstawy opieki nad zabytkami i konserwatorstwa polskiego
    Autorzy:
    Remer, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536588.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konserwatorstwo polskie
    podstawy opieki nad zabytkami
    idea opieki nad zabytkami
    działalność społeczna w zakresie opieki nad zabytkami
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1956, 1-2; 1-2
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drogi rozwoju konserwatorstwa polskiego
    LES VOIES DU PROGRÈS DE LA CONSERVATION DES MONUMENTS EN POLOGNE
    Autorzy:
    Remer, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537920.pdf
    Data publikacji:
    1966
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konserwatorstwo polskie
    rozwój konserwatorstwa polskiego
    Stanisław Tomkowicz
    Centralne Biuro Inwentaryzacji Zabytków Sztuki
    Opis:
    Publié à l’occasion du cinquentième anniversaire de l’activité de l’auteur dams le domaine de la conservation, cet article élaboré, au moins en partie, à la base de son expérience de langue durée, présente un bref aperçu de l ’histoire de la conservation en Pologne, laiinsii qu’une caractéristique des tendances qui expriment ses étapes successives, en dégageant toutefois la ligne générale de ses directives. I. Les voies qui mènent à la compréhension de l’esprit qui anime la conservation en Pologne, remontent jusqu’à la transition du XIXe et du XXe siècles. Elle n ’eist pas le résultat des recherches effectuées sur le développement des formes créatrices de nouveaux styles dans l ’art mais plutôt le résultat d ’une analyse approfondie des valeurs de l’oeuvre d’a rt et de sa structure. Malgré que la théorie des valeurs et des notions instituée par Riegl constituait comme ailleurs une ligne d ’orientation pour les conservateurs en Pologne, cette théorie dans les conditions locales se chargeait d ’un sens nouveau tenant compte de la spécifique toute particulière des phénomènes artistiques et historiques en Pologne. Avant la première guerre mondiale, vue la perte de l’indépendance de l’Etat, parmi les autres facteurs domine celui de l’historisme, en résultat d’une recherche volontaire dans les monuments d ’art et de la culture des symboles de l'histoire et de la gloire nationale. La génération des conservateurs de ce temps, dont le foyer rayonnant e t le plus actif se trouvait à Cracovie, unissait à la connaissance des monuments historiques et des traitements de conservation celle de l’histoiire d ’art et de la culture. En plus des valeurs esthétiques et scientifiques de ces monuments elle voyait la nécessité de les conserver pour un futur encore lointain mais envisagé dans les conditions de l'indépendance de l’Etat. Ces tendances se sont manifestées au cours de la Ι-ère assemblée des protecteurs des biens nationaux, qui eut lieu à Cracovie en 1911. Elles s ’exprimèrent alors par la règle selon laquelle les monuments historiques devaient être conservés dans une authenticité aussi stricte que possible e t par la proclamation du principe que le soin de leur conservation incombe à la société .polonaise, sans tenir compte des divisions du partage, du fait qu’elle est la seule héritière du patrimoine culturel de la nation. II. Dans l’intervalle des deux guerres, la conservation des monuments historiques en Pologne se ré férait à la protection sociale et à son idéologie basée sur l’activité patriotique précédente. Le changement essentiel qui intervient dans les relations avec l’histoire e t ses vestiges, s ’exprime après la première guerre mondiale, dans le cadre d ’une indépendance reconquise, par une communauté beaucoup plus grande de la .population avec les biens de la culture nationale. Face aux tragiques destructions de la guerre on essayait d’évaluer le patrimoine culturel à la lumière des investigations nouvelles dans le domaine de l ’histoire et de la technique. On essayait d ’allier à la reconstruction du pays à laquelle toute la nation participait, la conservation des monuments historiques. Toutefois, il faut bien le dire, la pontée des travaux effectués ine trouvait pas son équivalent dans les moyens financiers de l’Etat, toujours soumis à des réductions dans ce domaine. Cet état de chose ■résultait d ’une pa rt de la situation économique du pays, d ’autre part d ’un manque de compréhension des besoins dans le domaine de la culture. Néanmoins, le problème de la protection des monuments fut l’objet d ’un intérêt public et les actes légaux de ce temps le prirent en considération. Notamment, le Décret du Conseil de la Régence en 1918 jetta la base de l ’organisation des premières équipes du service de la conservation et l’Arrêt du Président de la République de 1928, qui constitue la première loi .polonaise sur la conservation des monuments, subordonnait la liberté du propriétaire de disposer des monuments qui lui appartenaient aux intérêts sociaux. Cette loi était en vigueur jusqu’en 1962. Parmi les faits su rvenus entre les deux guerres mérite d’être mentionnée la II-ème Assemblée des Conservateurs qui eut lieu à Varsovie en 1927 et qui fut le résultat d ’une activité de 8 années dans le domaine de la protection des monuments et dans le cadre de l’indépendance reconquise. Un autre fait marquant de cette période c’est la constitution du Bureau Central de la Régistration des Monuments donnant suite à l’inventaire commencé déjà au siècle précédent. III.. La période de l’occupation hitlérienne en Pologne voit naître une protestation unanime, une .reaction générale contre la barbarie de l ’occupant et la dévastation du patrimoine culturel qu’il fallait subir sans pouvoir y remédier faute de possibilités physiques. La portée sans précédent des destructions conditionna une prise de conscience de la nécessité de sauvegarder et de reconstruire les restes de notre patrimoine culturel. La population entière y orit part trouvant ^l’appui dans une considération universelle. De ce fait, la position prise jusqu’alors p ar les conservateurs a du changer. Dans les conditions économiques les plus difficiles, au moment de la formation d’un nouveau régime social, la décision dramatique fut prise de reconstruire non seulement des monuments historiques isolés soit des ensembles historiques, mais des sites urbains en entier, dans un conflit conscient avec les principes et les notions jusqu’alors en vigueur, mais donnant foi de la protestation générale contre un verdict de destruction complète. Ce fut un programme maximal, sans précédent dans l’histoire de la conservation non seulement polonaise, mais universelle. Il fut adopté par la société polonaise pour des raisons d’ordre patriotique et émotionnel car il répandait à un besoin n a turel de compensation après les destructions e t les pertes subies. Il répondait aussi à la volonté générale de reconstruire les 'monuments témoins du passé historique de la Nation. Maintenant, dans la théorie polonaise de la protection des monuments le principe de la conservation reprend sa place et gagne du terrain sur la reconstruction. On considère comme l ’un des buts principaux de la conservation d’établir le rapport entre la sauvegarde des monuments et les besoins de la société, de déterminer aussi la portée sociale de cette activité. Les valeurs représentées p a r les biens de la culture sont sauvegardées dans le présent pour le futur. En l’inscrivant dans la 'problématique de la diffusion de la culture, on a gagné à la ,sauvegarde des monuments de nombreux adhérents, défenseurs du patrimoine culturel e t artistique. Tous les moyens modernes de l’information sont mis à leur disposition e t contribuent à diffuser l’idée de la protection des monuments. En même temps, ils permettent à la société de profiter des acquisitions de la culture historique. Ce bref aperçu permet d ’affirmer que les directives générales de la conservation en Pologne font leur chemin presque toujours parallèlement à l’idéal patriotique, qui voyait dans le patrimoine culturel de la nation le fondement des plus hautes valeurs.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1966, 2; 8-12
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona zabytków archeologicznych?
    The Protection of Archaeological Monuments?
    Autorzy:
    Szpanowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536808.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    ochrona zabytków archeologicznych
    Ośrodek Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego (OODA)
    konserwatorstwo archeologiczne
    prace archeologiczne i wykopaliskowe w Polsce
    zabytki archeologiczne w Polsce
    Opis:
    Once again archaeological conservation is in the throes of institutional transformations, which in 2002 involved offices and institutions associated with the protection of cultural heritage. The protection of archaeological monuments has been, for all practical purposes, excluded from the tasks of government administration, which included the Office of the General Conservator of H istorical Monuments, liquidated on 31 March 2002. Its fate was shared by the Centre for Salvage Archaeological Research and the Department of Archaeology at the Centre for the Documentation of Historical Monuments. Today, the protection of archaeological monuments is the domain of the newly established Centre for the Protection of Archaeological Heritage which, in its capacity as a cultural institution outside the structure of government administration, has been entrusted with extremely responsible tasks stemming from the regulations of the binding statute about the protection of cultural property and acts of international law, supervision over the Service of the Protection of Historical Monuments entailing the p ro tection of archeological monuments, current inventories, the documentation and assessment of the state of the preservation of monuments and tackling the challenges of an epoch of the domination of digital techniques, in which the usefulness of archaeological archives will be decided by the degree of their accessibility with the help of modern information instruments.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2002, 2; 214-216
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WĘZŁOWE PROBLEMY XX-WIECZNEGO KONSERWATORSTWA
    THE KEY ISSUES OF THE 20TH CENTURY ARCHITECTURAL CONSERVATION
    Autorzy:
    Nakonieczna, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441713.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Sopocka Akademia Nauk Stosowanych
    Tematy:
    konserwatorstwo
    ochrona zabytków
    dziedzictwo architektoniczne
    zabytki architektury
    autentyczność
    architectural conservation
    architectural preservation
    architectural heritage
    authenticity
    Opis:
    Z wielu względów XX wiek można uważać za przełomowy w ewolucji konserwatorstwa. W tym czasie doszło do pierwszych sformułowań teorii konserwatorskiej, obecnie uznawanej już za „klasyczną” lub „tradycyjną”. W drugiej połowie XX wieku pojawiła się także nowa, nie wymagająca refleksji teoretycznej tendencja konserwatorska określana jako scientific conservation, w której kluczową rolę odgrywają nauki ścisłe (matematyczno-przyrodnicze). Upowszechnienie zastosowania nauki w praktyce konserwatorskiej, jeżeli nie zakończyło, to w znacznym stopniu osłabiło teoretyczną debatę konserwatorską. Wraz z przyjęciem w 1964 roku Karty Weneckiej, w szeroko rozumianej konserwacji rozpoczął się okres doktrynalny, charakteryzujący się „masową produkcją” różnorodnych dokumentów doktrynalnych. Począwszy od lat 80. XX wieku w konserwatorstwie zaczęły pojawiać się także nowe trendy ideowe, alternatywne wobec dotychczasowych osiągnięć myśli konserwatorskiej lub wobec niej krytyczne. Ich charakter jest na ogół bardzo rozproszony i fragmentaryczny. Niektórzy stawiają nawet odważną tezę o istnieniu wynikającej z tego nowego obrazu konserwatorstwa „współczesnej” teorii konserwacji. Dokonana próba scharakteryzowania całokształtu XX-wiecznego konserwatorstwa, poparta analizą merytoryczną wybranych tekstów teoretycznych („klasycznych” i „współczesnych”) oraz dokumentów doktrynalnych, pozwoliła na wyodrębnienie i określenie następujących najistotniejszych problemów konserwatorskich formułowanych w odniesieniu do zabytków architektury: autentyczność, odtwarzalność, odwracalność zabiegu a ograniczenie interwencji do minimum, akceptacja społeczna.
    In many respects the 20th century can be regarded as a breakthrough in terms of the evolution of architectural conservation. It is during that period that the theory of architectural conservation had been formulated for the first time, the theory which nowadays is already considered as “classical” or “traditional”. In the second half of the 20th century there appeared a new tendency in architectural conservation which did not require theoretical reflection. This tendency is referred to as “scientific conservation“ and its key factors are exact sciences (mathematics and natural science). The dissemination of science applied in conservation practice has to a great extent weakened, if not put a stop to, the theoretical architectural conservation debate. The Venice Charter of 1964 brought about a doctrinal period in terms of architectural conservation in its broadest sense, characterised by the “mass production” of various doctrinal documents. Starting from the 80’s new ideological trends also began to appear in the architectural conservation, either alternative to its previous achievements, or critical of it. Their nature is in general rather dispersed and fragmentary. Some even daringly argue that this new image of architectural conservation has resulted in a “contemporary” conservation theory. This attempt to characterize the 20th century architectural conservation in its entirety backed up by a content analysis of theoretical texts (both “classical” and “contemporary”) and doctrinal documents has allowed to separate and determine the following conservation issues which have been formulated with regard to architectural heritage: authenticity, reproducibility, reversibility versus minimum intervention, social acceptance.
    Źródło:
    Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo; 2017, 11/I; 33-48
    2299-1263
    2353-0987
    Pojawia się w:
    Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarządzanie dziedzictwem kulturowym : nowa dziedzina nauczania akademickiego i badań naukowych
    Management of cultural heritage – new field of academic education and scientific research
    Autorzy:
    Gutowska, Krystyna
    Zbigniew, Kobyliński
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/461356.pdf
    Data publikacji:
    2011-04
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    ochrona zabytków
    konserwatorstwo
    protection of historical monuments
    Opis:
    Zarządzanie dziedzictwem kulturowym to wyodrębniona część dyscypliny, zwanej zarządzaniem zasobami kulturowymi. Jej przedmiotem jest ochrona i wykorzystanie dla dobra publicznego dziedzictwa kulturowego, czyli wiążących nas z naszą przeszłością pozostałości i wspomnień, znajdujących się w krajobrazie, w sztuce, języku czy tradycjach. Ta dziedzina badań i działań praktycznych pojawiła się – równolegle – w Stanach Zjednoczonych Ameryki i w Wielkiej Brytanii w latach 70. XX wieku. Kluczową koncepcją zarządzania dziedzictwem kulturowym jest „zarządzanie zmianami”, w miejsce zapobiegania czy powstrzymywania zmian, stanowiącego cel tradycyjnie rozumianej ochrony dóbr kultury. Zmian powstrzymać nie można i nie należy, chodzi jednak o to, aby nie powodowały utraty wartości, które potencjalnie zawarte są w dziedzictwie kulturowym. Aby zrealizować tak sformułowany cel, zarządzający dziedzictwem kulturowym muszą dysponować wiedzą i umiejętnościami o charakterze inter- i transdysyplinarnym. Tradycyjna „ochrona zabytków” czy „dóbr kultury”, charakterystyczna dla etapu istnienia państw o scentralizowanej administracji, opierała się na wyspecjalizowanych służbach konserwatorskich, kompetencjach administracyjnych, dokonywaniu aktów władczych oraz eksperckich kryteriach ewaluacji zabytków i arbitralnych decyzjach co do ich losu. Współczesne „zarządzanie dziedzictwem kulturowym” opiera się natomiast na publicznej partycypacji w procesach konserwacji, wiedzy naukowej, negocjacjach i doradztwie, uwzględnianiu opinii różnych sektorów społeczeństwa i publicznym uzasadnianiu decyzji. Artykuł przedstawia prace badawcze oraz inicjatywy w zakresie nauczania zarządzania dziedzictwem kulturowym podejmowane od dziesięciu lat na Politechnice Warszawskiej i na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
    Cultural heritage management is a distinct part of the wider discipline known as cultural resource management. Its purpose is to protect and wisely use - for the public benefit - the cultural heritage, which consists of memories and material remains, binding us to our past and found in the landscape, in art, language and traditions. This field of research and practical action emerged - simultaneously - in the United States and Great Britain in the seventies of the twentieth century. A key concept of cultural heritage management is a „management of change „, contrary to prevention of the changes, which is traditionally understood as the purpose of cultural preservation. While changes cannot, and should not be stopped, the cultural heritage management attempts at guiding and informing the decisions on these changes in such a way that they would not result in the loss of values, which potentially are included in the cultural heritage. To achieve the goal, the cultural heritage managers must dispose inter-and transdisciplinary knowledge and skills. The traditional „monument protection” or „protection of cultural assets”, which was characteristic for the phase of the existence of states with centralized administration, was based on specialized conservation services, on administrative competence, on acts of governmental authority, on expert evaluation criteria of historical monuments and sites, and on arbitrary decisions as to their fate. Today’s „management of cultural heritage” is based on public participation in the processes of conservation, on scientific knowledge, on negotiations and advice, on taking into account views from different sectors of society and on the public justification of decisions.The article presents the research and the teaching initiatives in respect to the management of cultural heritage, taken during last ten years at the Warsaw University of Technology and the University of Cardinal Stefan Wyszyński in Warsaw.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2011, 6; 51-72
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o problemach ochrony zabytków archeologicznych w Polsce
    SOME NOTES ON PROBLEMS INVOLVED IN THE PROTECTION OF ARCHAEOLOGICAL MONUMENTS IN POLAND
    Autorzy:
    Jaskanis, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537168.pdf
    Data publikacji:
    1978
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    badania wykopaliskowe
    konserwator zabytków archeologicznych
    konserwatorstwo archeologiczne
    ochrona zabytków archeologicznych
    Opis:
    Pointing out some characteristics typical o f archaeological monuments, the article deals only with some of the problems involved in their protection. In the author’s view, these problems have lost none o f their immediate interest, as they have been discussed by professional circles in Poland for quite a long time, especially at scientific and specialistic conferences, meetings and symposia and not only at those concerning conservation and museums. One o f the reasons is undoubtedly the fact that under the Polish conditions o f intensive economic growth archaeological monuments show a growing susceptibility to devastation and the problem o f providing their effective protection becomes an everyday complaint. In order to ensure this effectiveness, the author finds it indispensable to have the following factors available: 1) adequate regulations that would precisely determine purposes, measures and principles o f the work, 2) highly qualified and well equipped personnel, able to carry out tasks entrusted, 3) a conducive climate in both a professional circle o f archaeologists who would recognize the priority of interests in the field o f the protection o f archaeological monuments and also in the whole Polish society, 4) creation and development o f scientific, theoretical and methodical foundations for works on conservation and museums in Poland, and consequently a need to train conservators and to use them in a proper way. In view o f the above, the author points out the need o f amending or correcting some o f the wordings o f the present law on the pro tection of cultural values, attaching thus more importance to it as to the act duly sorting out both general and singular matters pertaining to all kinds o f monuments including archaeological ones. Quite a few comments concern organization and capacity needs o f the executive organ, i.e. the so-called conservation section (conservators o f archaeological monuments). The author thinks that one of the best forms o f work at a voivodship level is —■ under the absence o f a single modus operandi — a junction o f archaeological conservation work with that of museums. This creates a possibility of specialistic operation based on the numerous personnel and with technical and storehouse resources. A rational use o f powers and measures can also be obtained in the case o f recording and popularization works. Listing positive examples o f the operation o f such a solution (e.g. in Białystok voivodship), the author does not mean to suggest a universality o f that model, emphasizing the need o f choosing a model that would best suit the conditions prevailing in a given region. Further on, the author presents his comments on the necessity o f professional training of archaeologists in the field o f conservation; this should be included into the programme o f both university studies as well as make the subject o f doctor’s and other kinds of specialistic dissertations. The final comment concluding the article concerns the need to consolidate works o f the central archaeological conservation centre.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1978, 4; 246-249
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienia konserwacji i odnowy zabudowy w historycznych ośrodkach miast węgierskich
    LES PROBLÈMES DE LA CONSERVATION ET DE LA RESTAURATION DES CENTRÉS HISTORIQUES DES VILLES HONGROISES
    Autorzy:
    Gerö, László
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536073.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    konserwacja zabudowy miast węgierskich
    zniszczenia wojenne na Węgrzech
    dokumentacja naukowo-badawcza zabytków
    konserwatorstwo węgierskie
    rekonstrukcje węgierskich zabytków
    Opis:
    En Europe, en conséquence de dommages causés par la seconde guerre mondiale et d’un développement rapide des villes le problème de reconstruction et d’adaptation d ’anciens centres des villes historiques aux besoins actueiis a acquis une importance particulière au point de vue de la restauration des monuments historiques. À l’augmentation de l’importance du problème se joignit une évolution profonde d'opinions- sur la restauration; de l ’intérêt porté d’abord aux monuments isolés elle a conduit à l ’estimation de La valeur des ensembles (villes-monuments) et des sites, et à leur protection comme unités adaptées aux exigences de la vie moderne. Le centre historique d’une ville, avec son grand nombre de monuments d’architecture, pose un problème complexe, aussi en Hongrie aux architectes et aux conservateurs. La sauvegarde d’ensembles et des sites a été assurée en Hongrie par la loi nouvelle de 1960. L’intérêt porté aux ensembles et les fouilles, qui s ’ensuivirent, ont contribué à l’approfondissement d’histoire des monuments et d’unités entières. Les destructions causées par la guerre ont mis à jour les constructions militaires (anciennes murailles de défense, beffrois, donjons), masqués jusqu’alors par les constructions postérieures. Leur exposition, digne de leur rang dans l ’aspect d’une ville, devint non seulement un problème de conservation, mais aussi un désir commun des habitants. Par considération pour une exposition avantageuse des monuments d ’une valeur particulière, on a élaboré plusieurs nouveaux plans d’aménagement des quartiers ou des villes entières. Une restauration générale d’ensembles exige pourtant aussi des recherches plus vastes et plus approfondies. Les ensembles, avec leur aspect pittoresque et leur valeur historique, présentent aussi certains défauts, tels qu’une densité excessive de constructions, les maisons détériorées, les logements mal aérés, insalubres et trop vétustes, les façades délabrées. L’image de la rue devient défigurée par le pavé et les poteaux lampadaires en discordance avec les bâtiments anciens, autant que par les pignons disgracieux, les devantures de boutiques, les enseignes et les publicités tapageuses. Il devient alors nécessaire de chercher une solution générale du problème, concernant l’affectation, les services publiques, l’assainissement, l’aération, l’ensoleillement des logements, la restauration des façades et d’autres améliorations désirables. Cette solution générale doit être précédée par un plan de restauration, conçu pour un ensemble, même pour une ville entière, et basé sur des études détaillées de tous les bâtiments, ce qui rend possible une juste estimation de leur valeur dans l’unité. Ces études, qui précisaient aussi les rapports des monuments entre eux, indiquaient les rues et les places, les vues, les sites et les terrains de verdure sauvegardés, et contenaient certaines directives, ont été élaborées px>ur 72 villes. Le plan directeur d’aménagement spatial, pour lequel ces études préliminaires ont servi du point de départ, n’a été élaboré que pour la ville ancienne de Buda, mais on est en train de préparation des plans pour d’autres villes (Sopron, Pécs). La restauration des bâtiments historiques, seulement endommagés, était indiscutable et effectuée selon les méthodes traditionnelles. On a jugé nécessaire aussi la reconstruction des bâtiments historiques, complètement détruits. Leur reconstruction, utilisant les soubassements, les murs et les fragments du décor authentiques qui ont subsisté, autant qu’à l’aide de photos et de dessins exacts d’état avant la destruction, paraissait justifiée, comme parties intégrantes d’ensemble, où il ne s ’agissait pas tant de leur valeur individuelle, que de leur rôle dans l ’unité. Dans ces cas-Ià on a cependant pris toute la liberté dans une disposition moderne des logements et on a indiqué par une plaque sur la façade, que l’on a reconstruit une copie. Le problème devenait plus compliqué, quand’ il s ’agissait de bâtiments complètement détruits, sans valeur historique et artistique ou de vides. Dans ces cas — selon la doctrine de conservation actuelle — on a pas construit de bâtiments aux formes „historiques”, qui constitueraient une sorte de pastiche et par le faux auraient menacé l’authentique. En général, quand il s’agissait de constructions nouvelles, trois tendances se firent remarquer en Hongrie: l’architecture aux formes neutres, l’architecture aux motifs modernes et les solutions tirant profit du contraste, obtenu par l’emploi d’éléments anciens, qui ont subsisté, et de leur incorporation dans un bâtiment moderne. Premièrement, au début de la reconstruction à Buda (1949) on a réalisé des bâtiments aux formes n e u t r e s (’’mimicri” chez les Italiens), conformes dans leur volume, toiture, rythme des fenêtres à l’entourage historique. Après que les premières réalisations de ce genre eurent lieu (1950—54), une polémique s ’ensuivit, dans laquelle les architectes de la génération plus jeune défendaient le droit d’appliquer des formes modernes, s ’opposant à toutes les limitations, imposées par les monuments existants. On a argumenté, que chaque époque, créant en son style propre, a laissé les oeuvres d’une valeur remarquable. Le risque pour un ensemble historique parait cependant tuojours moindre, si l’on admet quelques limitations générales, regardant l’échelle, ie volume et la façade des constructions nouvelles. Il semble, qu’on est obligé de resigner en partie de sa propre liberté, et la question principale est-ce que l’architecte lui-même veut-il l’intégration de son oeuvre nouvelle dans une unité ancienne? Pourtant les opinions sur l’évaluation de l’harmonie d’ensembles historiques ont aussi subi une évolution, dont les projets les plus récents font la preuve. Le passé peut fournir un grand nombre d’exemples historiques d’une beauté généralement admise, mais aussi bien de contestables et même défavorables. Il semble surtout, qu’une considération, qui jusqu’alors a été trop souvent négligée, est d’une importance décisive — c’est le l i eu, qu’un bâtiment nouveau doit occuper, et son rôle dans une unité existante. Il est possible, en faisant usage de matières modernes et de la couleur, d’obtenir aussi par le contraste des solutions satisfaisantes. Mais la pratique en Hongrie et ailleurs a prouvé, qu’une oeuvre moderne, même d’une grande valeur individuelle, doit respecter et non détruire les qualités représentées par les monuments anciens, dont la mise en valeur reste toutefois le but principal de leur protection.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1964, 1; 4-21
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    System ochrony zabytków archeologicznych. Pomiędzy teorią a praktyką konserwatorską
    Archeological monuments protection system. Between theory and conservation practice
    Autorzy:
    Krawczewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2172463.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
    Tematy:
    zabytki archeologiczne
    system ochrony zabytków
    konserwacja zabytków archeologicznych
    konserwatorstwo archeologiczne
    urząd ochrony zabytków
    system ochrony zabytków archeologicznych
    archeological conservatorship
    archeological monuments protection system
    monuments protection office
    Opis:
    Początki konserwatorstwa archeologicznego w Polsce to przede wszystkim proces identyfikacji zasobu zabytków i jego inwentaryzacja, będące fundamentalnym wyznacznikiem skutecznej ochrony pozostałości dawnej kultury materialnej człowieka. W ostatnim czasie pojawienie się w obszarze nauki nieinwazyjnych metod badań i ich wykorzystywanie w archeologii polskiej spowodowało, że dotychczas przeprowadzana inwentaryzacja źródeł archeologicznych powiązana ze żmudnymi standardowymi badaniami terenowymi, może być szybko i spektakularnie wykonywana. O ile potrzeba dzisiaj stosowania nowoczesnych technik badawczych jest niepodważalna i niezbędna w każdej dyscyplinie naukowej, to za nie mniej ważne uważa się niepoprzestawanie wyłącznie na etapie pozyskiwania danych, które przyczyniają się do tworzenia bazy obiektów archeologicznych podlegających ochronie, ale nie przynoszą spodziewanej odpowiedzi na postawione pytanie: jak je chronić? Podczas zabiegów konserwatorskich inwentaryzacji zabytków archeologicznych rodzą się kolejne pytania: gdzie i jakie są czasowe oraz materialne granice ochrony dziedzictwa archeologicznego? Różnorodność zarejestrowanych przykładów reliktów form terenowych począwszy od śladów dawnej orki, poprzez negatywy historycznych obiektów architektury po linie okopów wojennych czy sporządzone wykazy nowożytnych przedmiotów pozyskanych w toku poszukiwań zabytków wymagają od konserwatora podjęcia właściwych decyzji, które nierzadko wzbudzają skrajne reakcje. Czy zatem ochrona zabytków archeologicznych jest sprawnie wypełniana? Konserwatorstwo archeologiczne winno być postrzegane jako złożony proces składający się z trzech elementów: „inwentaryzacji, ochrony, zarządzania”, gdzie zarządzanie jest rozumiane pod pojęciem długotrwałych programów konserwatorskich opracowanych dla określonych grup zabytków archeologicznych. Obowiązująca w naszym kraju Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami umożliwia zastosowanie szeregu efektywnych działań, jednakże aktualny system ochrony zabytków jest nadal skoncentrowany na „inwentaryzacji” i „ochronie”, a trzeci element „zarządzanie” jest wciąż niezwykle trudny w realizacji.
    The beginnings of archaeological conservatorship in Poland were primarily the process of identification of historical sites and their inventory, which is a fundamental determinant of effective protection of remnants of ancient human material culture. The recent emergence of non-invasive research methods in the field of science and their use in Polish archaeology has meant that the hitherto inventory of archaeological sources associated with tedious standard field surveys can be carried out quickly and spectacularly. While the need for modern research techniques is indisputable and necessary in every scientific discipline, it is no less important not to stop at the stage of data acquisition, which contributes to the creation of a database of archaeological sites to be protected, but does not provide the expected answer to the question: how to protect them? The following questions arise during the conservation of inventories of archaeological sites: where and what are the temporal and material limits of the protection of archaeological heritage? The variety of registered examples of relics of terrain forms from the traces of former ploughing, through the negatives of historical architectural objects to the lines of war trenches or lists of modern objects acquired in the course of searching for monuments require the conservator to make the right decisions, which not infrequently arouse extreme reactions. So is the protection of archaeological monuments being carried out efficiently? Archaeological conservation should be viewed as a complex process consisting of three elements: "inventory, protection, management", where management is understood in terms of long-term conservation programs developed for specific groups of archaeological monuments. The Act of 23 July 2003 on Monuments Protection and Care in force in our country enables the application of a number of effective measures, however, the current system of monuments protection is still focused on "inventory" and "protection", and the third element "management" is still extremely difficult to implement.
    Źródło:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2021, 12; 25--34
    2543-6422
    Pojawia się w:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Konserwacja i ochrona zabytków - teoria i praktyka" - ogólnopolska sesja naukowa w Warszawie
    Autorzy:
    Krzyżanowski, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/535491.pdf
    Data publikacji:
    1982
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    "Konserwacja i ochrona zabytków - teoria i praktyka"
    sesja naukowa w Warszawie
    trzydziestolecie działalności Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków
    próba retrospektywnego spojrzenia na dorobek konserwatorski po 1945 r.
    konserwatorski dorobek Polski
    czy konserwatorstwo jest nauką?
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1982, 3-4; 248-249
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utracone piękno. O zniszczeniach zabytkowej architektury Zakopanego
    Autorzy:
    Rupiewicz, Romana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945391.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Zakopane
    Stanisław Witkiewicz
    styl zakopiański
    ochrona zabytków
    ochrona krajobrazu kulturowego
    konserwatorstwo
    miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego
    drewniana architektura świecka
    urbanistyka
    Zakopane style
    regional style
    national style
    preservation of historic buildings
    preservation of cultural landscape
    conservation science
    local plans of spatial development
    secular timber architecture
    urban planning
    Opis:
    Na terenie Zakopanego znajduje się ok. 1361 obiektów zabytkowych, z których 1180 to drewniane wille, reprezentujące styl zakopiański, powstałe w okresie od końca XIX w. do 20-lecia międzywojennego. Tak intensywne nagromadzenie drewnianych brył zakopiańskich willi ukształtowało tożsamość miejsca opartą o ład przestrzenny, stosowną skalę i proporcję. Wille stanowią wartość ze względu na historię i tradycję. Niestety, zabudowa ta jest obecnie wypierana przez inwestycje deweloperskie, które niszczą krajobraz miasta. Takie działania ułatwiają niekorzystne zapisy w miejscowych planach przestrzennych, uchwalone w latach 2009–2012. Często dochodzi do celowych podpaleń zabytków w celu pozyskania nowych gruntów inwestycyjnych. W artykule omówiono zabytkowe wille, które w ostatnich latach zostały zdewastowane lub zburzone, ukazano uwarunkowania formalno-prawne oraz mechanizmy działania. Wskazano rozwiązania, które mogą przyczynić się do lepszej ochrony konserwatorskiej zabytkowych obiektów architektury świeckiej.
    There are around 1,361 historic buildings in Zakopane, of which 1,180 are timber mountain houses of Zakopane style built from the end of the 19th century to the times of the Second Polish Republic (1918–1939). Such an accumulation of timber buildings in the local style formed an identity to the area based on spatial organization, scale and proportions. The mountain houses are valuable due to their history and tradition. Unfortunately, these structures are now superseded by investments in new developments which destroy the townscape. Such activities are facilitated by unfavorable provisions in local spatial development plans adopted during the years 2009–2012. Quite often historical buildings are deliberately set on fire in order to secure new land for investments. The article describes historic mountain houses which have been devastated or demolished in recent years. It presents the formal and legal conditions that allowed for this and the mechanisms of action. It also presents solutions which can help develop better preservation and protection of historic secular buildings.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2021, 5; 148-173
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od projektu do konserwacji : sztuka konserwacji zabytkowych kodeksów - woluminy, księgozbiory, biblioteki : katalog wystawy habilitacyjnej
    Autorzy:
    Pronobis-Brzezińska, Małgorzata.
    Współwytwórcy:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika (Toruń). Wydawnictwo Naukowe. Wydawca
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Toruń : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
    Tematy:
    Sulimowicz, Józef (1913-1973)
    Biblioteka Kórnicka
    Galeria Forum (Uniwersytet Mikołaja Kopernika ; Toruń)
    Biblioteki prywatne
    Konserwacja zabytków
    Konserwatorstwo
    Rękopisy
    Starodruki
    Wystawy biblioteczne
    Wystawy sztuki
    Zbiory prywatne
    Katalog wystawy
    Opis:
    Wystawa: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydział Sztuk Pięknych. Galeria "Forum", 25 kwietnia - 4 maja 2017 r. Stanowi dokumentację wystawy habilitacyjnej.
    Bibliografia, netografia na stronach 67-[70].
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
      Wyświetlanie 1-25 z 25

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies