Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Fortepian"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Ballade for Piano and Orchestra in the First Half of the 20th Century: Stylistic and Form-building elements
Gatunek ballady na fortepian z orkiestrą pierwszej połowy XX wieku – aspekty stylistyczne i formotwórcze
Autorzy:
Сидір [Sydir], Наталія [Nataliia]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48899568.pdf
Data publikacji:
2022-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
genre origin of the ballade for piano and orchestra
purposeful inspiration
poetic concerto
features of a folk ballad
geneza gatunkowa ballady na fortepian i orkiestrę
inspiracja ukierunkowana
poetycka forma koncertu
cechy ballady ludowej
Opis:
This article presents a comparative analysis of creative solutions within the genre of ballades for piano and orchestra in works created by local and foreign composers in the first half of the 20th century, such as L. Różycki, G. Tailleferre, B. Britten, N. Medtner, and I. Shamo. It has been determined that most works are characterised by purposeful inspiration which influenced their style. The basis of the genre lies in the synthesis of various features of the folk ballad and the poetic piano concerto. The first component combines epic song features, parts of folk songs or their arrangements, and declamatory melodies. The second one can be noticed in the different types of cooperation between the soloist (or soloists) and the orchestra, in the combination of features characteristic for single-part and cyclic forms (suite, rhapsody or different types of cyclic sonatas), and in the logic behind juxtaposing contrasting genre features or the figurative transformation of monothematic variants.
Artykuł jest poświęcony analizie porównawczej twórczych rozwiązań w zakresie gatunku ballady na fortepian z orkiestrą, w dorobku kompozytorów różnych krajów, których twórczość przypada na pierwszą połowę XX wieku – takich jak: L. Różycki, G. Tailleferre, B. Britten, N. Medtner i I. Shamo. Charakterystyczne, że większość utworów ma celowo ukierunkowaną inspirację, co wpływa na ich stylistykę. Geneza tego gatunku muzycznego tkwi w syntezie cech ballady typu ludowego z koncertem fortepianowym typu poetyckiego. Pierwsza z tych składowych łączy cechy gatunku pieśni epickiej, cytaty z pieśni ludowych lub ich stylizacje, deklamacyjność melodii; druga przejawia się w różnych typach współdziałania pianisty z orkiestrą, połączenia cech charakterystycznych dla gatunków jednoczęściowych i cyklicznych (suita, rapsodia czy też sonata cykliczna w różnych odmianach) i w wynikającej z tego połączenia – logiki zestawiania kontrastów cech gatunkowych czy też obrazowej transformacji wariantów monotematycznych.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2021, 16; 149-160
2545-3068
2719-4922
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48474197.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
Opis:
Niniejszy artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego [Alekseya Stanchinsky'ego] oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość powstałą w czasach schyłku carskiej Rosji. Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza jest szkicem kontekstu kulturowego, w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to zarys wiodących w Rosji tendencji artystycznych, nurtów, z uwzględnieniem środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego, w oparciu o dostępne materiały oraz przeprowadzone badania własne.
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky’s work based on available materials and own research.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 51-79
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888-1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48475121.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
Opis:
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky's work based on available materials and own research.
Artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość. Tekst podzielony jest na trzy części. Część pierwsza jest opisem kontekstu społecznego i kulturowego w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to opis Rosji jako państwa, społeczeństwa i środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego w oparciu o dostępne materiały oraz własne przeprowadzone badania.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 81-108
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretation of the principles of stylistic play in the polyphonic cycle of M. Skoryk.
Cechy indywidualnego stylu muzycznego Myrosława Skoryka w cyklu preludiów i fug na fortepian
Autorzy:
Tsiganiuk, Liutsiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17915380.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
muzyka fortepianowa
preludium
fuga
cykl polifoniczny
twórczość kompozytorów ukraińskich
Myrosław Skoryk
piano music
prelude
fugue
polyphonic cycle
works of Ukrainian composers
Myroslav Skoryk
Opis:
The article is devoted to the works of Myroslav Skoryk, a prominent Ukrainian composer, who is well known on the Polish music scene. Two pairs of preludes and fugues from the polyphonic cycle for piano are discussed in particular: C major No. 1 and F major No. 6. The compositions are subjected to musicological and performance analysis. The stylistic and interpretative specificity of these pieces is also considered. Key words: piano, polyphonic cycle, stylistic play, interpretation.
Artykuł poświęcony jest twórczości Myrosława Skoryka, wybitnego ukraińskiego kompozytora, dobrze znanego na polskiej scenie muzycznej. W szczególności chodzi tu o omówienie dwóch par preludiów i fug: C-dur nr 1 i F-dur nr 6 z polifonicznego cyklu na fortepian. Kompozycje te zostały poddane analizie muzykologicznej i wykonawczej. Rozpatrzona została specyfika stylistyczna i interpretacyjna tych utworów.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 165-190
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idylla — katastrofa — transcendencja. Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 (1914) Antona Weberna: próba hermeneutyki
Autorzy:
Trzęsiok, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144004.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Anton Webern
Arnold Schönberg
Emanuel Swedenborg
druga szkoła wiedeńska
atonalność
estetyka muzyki
modernizm
mistycyzm
Opis:
Dwie przełomowe monografie poświęcone życiu i twórczości Antona Weberna (H. i R. Moldenhauer, 1978; J. Johnson 1999) wprowadziły zasadniczą rewizję do tradycyjnego obrazu muzyki tego kompozytora. Okazuje się, że wprowadzone przez niego nowatorskie rozwiązania techniczne i formalne miały także aspekt symboliczny, związany z jednej strony z zainteresowaniami religijno-mistycznymi (Goethe, Swedenborg, Jone), za drugiej zaś — z przeżyciami autobiograficznymi (formatywne doświadczenia związane ze śmiercią matki i poczuciem jej bezcielesnej obecności). Idąc tropem wytyczonym przez Johnsona (hermeneutyka Sześciu utworów na orkiestrę op. 6, odwołująca się m.in. do niepublikowanego dramatu Weberna pt. Zmarły [Tot]) i Harveya (hermeneutyka pieśni O sanftes Glühn der Berge), niniejszy artykuł proponuje rozważyć Trzy utwory na wiolonczelę i fortepian op. 11 w świetle Webernowskiej symboliki mistycznej. Okazuje się, że cykl ten można postrzegać jako skondensowaną narrację symboliczną, która z grubsza odpowiada programowi Sześciu utworów na orkiestrę: oto w świat młodzieńczej idylli wkracza śmierć, która wszakże nie zrywa więzi ze zmarłym, lecz przenosi się ją w inny wymiar, który tym samym odkrywa. Na narrację taką składa się szereg aspektów: harmonika (aluzje do „pastoralnej” tonacji D-dur i „requialnej” d-moll), topika (z aluzjami do siciliany i marsza), barwa, rejestr i artykulacja (np. wysokie flażolety wiolonczeli, puentujące ten cykl, są typowym dla Weberna symbolem sfery anielskiej).
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2019, 9; 133-151
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienia wykonawcze i technika gry na instrumentach klawiszowych w drugiej połowie XVIII w. Robert Broderip i jego Plain and easy instructions for young performers on the piano forte or harpsichord (1794)
Executive Issues and Technique of Playing Keyboard Instruments in the Second Half of the 18th Century. Robert Broderip and His Plain and Easy Instructions for Young Performers on the Piano Forte or Harpsichord (1794)
Autorzy:
Szurma, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807477.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
fortepian
pianoforte
Robert Broderip
muzyka klawiszowa
zasady muzyki
fortepiano
piano
keyboard music
music rules
Opis:
Artykuł jest pierwszym polskojęzycznym omówieniem i analizą treści XVIII-wiecznego podręcznika Roberta Broderipa dotyczącym zasad gry na pianoforte i klawesynie. Główny badawczy nacisk został położony na hermeneutyczną analizę jego zawartości w dwóch wzajemnie uzupełniających się aspektach: historyczno-muzykologicznym i wykonawczym (dydaktycznym). W artykule zwięźle omówiono również historię powstania pianoforte i na tym tle zarysowano wkład autora omawianego podręcznika w rozwój dydaktyki i metodyki gry na tym instrumencie. Zarysowane zostały ponadto perspektywy wykorzystania zaleceń Broderipa we współczesnej metodyce i nauczaniu gry na pianoforte.
The article is the first Polish-language discussion and analysis of the contents of the eighteenth-century textbook by Robert Broderip regarding the rules of playing the piano and harpsichord. The main research emphasis has been placed on hermeneutic analysis of its content in two mutually complementary aspects: historical-musicological and executive (didactic). The article also briefly discusses the history of the creation of the pianoforte and outlined the contribution of the author of the discussed textbook to the development of didactics and methodology of playing the instrument. In addition, perspectives on the use of Broderip’s recommendations in contemporary methodology and the teaching of the pianoforte are outlined.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 1; 87-100
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyformalistyczny rajok na recytatora, cztery basy, chór mieszany i fortepian Dymitra Szostakowicza, jako swoisty dokument ponurych czasów
Dmitri Shostakovic’s Antiformalistic rajok for speaker, four basses, mixed chorus and piano as a specific document of gloomy Times
Autorzy:
STOCHNIOL, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454060.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Opis:
The article describes and analyses composition of Dmitri Shostakovic’s Antiformalistic rajok for speaker, four basses, mixed chorus and piano. This piece was composed between 1948 and 1960 and based on selected texts from speeches of Josif Stalin, Andriej danow and Tichon Chrennikow. First part of this article concentrates on the genesis of the composition and tries to point out the relationship between texts used in piece of Shostakovic and the original text of the speech. Second part analyses the types of socialist realism of newspeak followed by construction of Antiformalistic rajok text in context of newspeak. Last part of my article tries to present the sound properties of the composition. Music is created by using the simple harmony and reduction of the musical technique. Additional problem is using a few citation from folk and popular songs, compositions of the another composer and auto-citation.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2012, 7; 105-121
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między awangardą a tradycją — fortepian w repertuarze koncertów z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” w latach 1973–1977
Between avant-garde and tradition — the piano at the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” in the years 1973–1977
Autorzy:
Stachura-Bogusławska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521954.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
fortepian
Górny Śląsk
sonorystyka
preparacja instrumentu
neoklasycyzm
Śląska Trybuna Kompozytorów
piano
Upper Silesia
sonorism
preparation of the instrument
neoclassicism
Silesian Composers’ Tribune
Opis:
Fortepian przez kilka wieków uznawany był za najbardziej uniwersalny instrument. W drugiej połowie XX wieku jego rola uległa transformacji. Z instrumentu melodyczno-wirtuozowskiego został zredukowany do pozycji jednego z wielu generatorów brzmień, a także poddawany różnorodnym eksperymentom. Nastąpił proces eksploatacji jego dynamicznych, artykulacyjnych i kolorystycznych możliwości. W twórczości XX-wiecznych kompozytorów związanych z Górnym Śląskiem muzyka fortepianowa stanowiła znaczący, choć nie pierwszoplanowy nurt. Na przestrzeni lat powstawało wiele zróżnicowanych stylistycznie dzieł, zarówno solowych, kameralnych, jak i z fortepianem w funkcji dopełniającej rozbudowaną tkankę orkiestrową. Szczególnie interesujące utwory powstawały w latach 60. i 70., a więc w czasie intensywnej asymilacji awangardowych prądów muzyki europejskiej. Wiele z tych utworów prezentowanych było na koncertach z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” — forum organizowanym w Katowicach od 1973 roku. W niniejszym artykule przedstawione zostały kompozycje: Mutanza per pianoforte (1968) Witolda Szalonka, Capriccio-Fantasia nr 2 na dwa fortepiany (1975) Jana Wincentego Hawela, Musica per Ensemble MW2 na flet, wiolonczelę i jeden lub dwa fortepiany (1970) Edwarda Bogusławskiego, Inspiracje na głos żeński, perkusję, fortepian i dwie taśmy magnetofonowe (1972) Ernesta Małka, Mała sonata na fortepian (1975) Bolesława Woytowicza oraz Tema con variazioni na fortepian (1965) Władysławy Markiewiczówny. Kompozycje te ukazują różnorodne postawy twórcze wobec możliwości fortepianu. Są to utwory reprezentujące nurt neoklasyczny, jak i dzieła wykorzystujące preparację instrumentu, efekty sonorystyczne, a także aleatoryczną koncepcję montażu oraz elementy grafiki muzycznej.
For several centuries the piano was considered to be the most universal instrument. In the second half of the 20th century its role changed. The melodic and virtuosic instrument has been reduced to one of many sound generators and subjected to a variety of experiments. In this process its dynamic, articulating and coloring capabilities have been exploited. In the works of the twentieth century composers associated with Upper Silesia, piano music was significant but never a mainstream. Over the years, many stylistically varied works have been created, not only solo or chamber music, but also with piano complementing the extensive orchestral part. Particularly interesting pieces were composed in the 1960s and 1970s, during the intensive assimilation of the avant-garde trends of European music. Many of these works were presented during the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” — organized in Katowice since 1973. This article presents works composed by Witold Szalonek (Mutanza per pianoforte — 1968), Jan Wincenty Hawel (Capriccio-Fantasia no 2 for two pianos — 1975), Edward Bogusławski (Musica per Ensemble MW2 for flute, cello and one or two pianos — 1970), Ernest Małek (Inspirations for female voice, drums, piano and two tapes — 1972), Bolesław Woytowicz (Little Sonata for piano — 1975) and Władysława Markiewiczówna (Tema con variazioni for piano — 1965), showing a variety of creative attitudes towards the piano. These pieces represent both neoclassical currents and works utilizing prepared instruments, sonoristic effects, as well as aleatory assembly concept and elements of graphic music scores.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 335-359
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Czterech utworów na kwartet smyczkowy i fortepian (1961) po Rapsodię-Romans na klarnet i fortepian (2014). Brzmienie fortepianu w twórczości solowej i kameralnej Jana Wincentego Hawela
Autorzy:
Stachura-Bogusławska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144032.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Jan Wincenty Hawel
Górny Śląsk
fortepian
sonoryzm neoklasyczny
seria dwunastodźwiękowa
aleatoryzm
Opis:
W twórczości Jana Wincentego Hawela, związanego ze środowiskiem Górnego Śląska kompozytora, dyrygenta i pedagoga, brzmienie fortepianu odgrywa znaczącą rolę. W jego dorobku, obejmującym dzieła orkiestrowe, wokalno-instrumentalne, wokalne oraz kameralne i solowe, figuruje około 20 dzieł na fortepian solo bądź kameralnych z brzmieniem tego instrumentu. Są to m.in. Variazioni per pianoforte (1968), Capriccio-Fantasia nr 2 na dwa fortepiany (1972), Musica concertante na kwintet instrumentów dętych (flet, obój, klarnet, fagot, waltornia) i fortepian (1976), Tryptyk na klawesyn amplifikowany i fortepian (1980), Mała kantata na obój i fortepian (2012) oraz Rapsodia-Romans na klarnet i fortepian (2014). Artykuł koncentruje się nie tylko na przedstawieniu fortepianu w twórczości Hawela, który z jednej strony poddawany jest nowatorskim eksperymentom (bogaty wachlarz sonorystycznych pomysłów, efekty niekonwencjonalne na strunach), a z drugiej — w delikatnej kantylenie przypomina o swym tradycyjnym obliczu. Na podstawie wybranych przykładów ze wspomnianych wcześniej utworów solowych i kameralnych próbuje także ukazać najbardziej charakterystyczne cechy warsztatu kompozytorskiego Jana Wincentego Hawela.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2020, 10; 139-156
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reprezentacje karnawału w fantazjach na fortepian z orkiestrą Dariusa Milhauda i Heitora Villi-Lobosa
The Representations of Carnival in Fantasias for Piano and Orchestra by Darius Milhaud and Heitor Villa-Lobos
Autorzy:
Rusin, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2189500.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Darius Milhaud
Heitor Villa-Lobos
carnival
musical representation
Opis:
In the 1920s, Frenchman Darius Milhaud (1892–1974) and Brazilian Heitor Villa-Lobos (1887–1959), inspired by the carnival, created works that resemble each other in genre and scoring. These are the fantasias for piano and orchestra: Mômoprecóce by Villa-Lobos and Le Carnaval d'Aix, Op. 83b by Milhaud. The article presents an attempt to analyse the pieces in the context of carnivalesque aesthetics as well as musical representation (as described by Peter Kivy and Lawrence Kramer) and seeks to deeply comprehend the phenomenon’s resonance in the composers’ music.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2022, 3(54); 43-70
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na marginesie
Autorzy:
Przestrzelski, Tadeusz.
Powiązania:
Kurier Polski w Bagdadzie 1943, nr 58(80), s. 3
Data publikacji:
1943
Tematy:
Sikorski, Władysław (1881-1943)
Grzybowski, Zbigniew Sylwan (1911-1992)
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941-1942)
Wizyty wojskowe 1939-1945 r.
Koncert (utwór muzyczny)
Muzyka na fortepian i orkiestrę
Historia
Opis:
Tockoje, 11 XII 1941 r. Wizyta gen. W. Sikorskiego, koncert fortepianowy por. Zbigniewa Grzybowskiego.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Forma potencjalna versus forma realna: Scrabble na fortepian solo Zbigniewa Bargielskiego
Autorzy:
Przech, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143977.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
dzieło otwarte
forma potencjalna
forma realna
Scrabble
Zbigniew Bargielski
Opis:
Scrabble na fortepian solo Zbigniewa Bargielskiego, skomponowane w 2016 roku na zamówienie X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, który odbył się w dniach 6–20.11.2016 roku, oparte są na indeterministycznej koncepcji „dzieła otwartego”. Utwór tworzy pięć segmentów skontrastowanych pod względem motywicznym, których kolejność nie została określona przez kompozytora, lecz pozostawiona do ustalenia przez wykonawcę. Otworzyło to możliwość wielowersyjnego (wielopostaciowego) kształtowania formy i dramaturgii dzieła w poszczególnych aktach wykonawczych, prowokując równocześnie specyficzne podejście analityczne orientowane na konfrontację dwóch „tekstów”: intencjonalnego — sugerowanego przez kompozytora za pomocą kodu notacyjnego i realnego — brzmieniowego, danego w akcie wykonania. Okoliczności konkursu pianistycznego sprzyjały pozyskaniu materiału badawczego w postaci 10 zarejestrowanych interpretacji utworu, które w wyniku porównania ukazały szerokie spektrum satysfakcjonujących artystycznie rozwiązań, czerpiących z potencjału możliwości zaimplementowanych dziełu przez jego twórcę.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2019, 9; 95-106
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of repertoire for guitar and piano duo from the 18th to the 21st century in historical perspective
Przegląd repertuaru na duet gitarowo-fortepianowy w ujęciu historycznym od XVIII do XXI wieku
Autorzy:
Popiołek-Walicki, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17913220.pdf
Data publikacji:
2022-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
guitar and piano
chamber music
repertoire
Anton Diabelli
Dusan Bogdanovic
Walicki-Popiołek Duo
contemporary Polish compositions for guitar and piano
gitara i fortepian
muzyka kameralna
repertuar
współczesne polskie kompozycje na gitarę z fortepianem
Opis:
Artykuł ma na celu omówienie kierunków rozwoju repertuaru na duet kameralny gitarowo-fortepianowy. Podpierając się metodami z zakresu nauk historycznych, a także teorii muzyki, autorka zwraca uwagę na najważniejsze aspekty rozwoju repertuaru, na ten nietypowy w muzyce klasycznej skład, opierając się na danych z własnych kwerend oraz wywiadów z kompozytorami. Repertuar został ujęty całościowo: od czasu pojawienia się praktyki wykonawczej na obsadę gitary i fortepianu, czego początki obserwujemy w muzyce XVIII wieku, aż po kompozycje powstałe w roku 2020. Repertuar został podzielony na segmenty i sklasyfikowany według założeń autorki. Opisane zostały również najważniejsze, według autorki – aktywnie koncertującej – perspektywy brzmieniowe w wybranych utworach z położeniem nacisku na te środki kompozytorskie, które gwarantują równowagę brzmienia poszczególnych partii bez wieloaspektowych strat dla obydwu instrumentów. 
The article aims at discussing the directions of development of the repertoire for chamber guitar-piano duet. Using the methods of historical sciences as well as music theory, the author focuses on the most important aspects of repertoire development, for the ensemble which is quite unusual in classical music, and relies on data from her own searches and interviews with composers. The repertoire is presented as a whole: from the time of the emergence of performance practice for guitar and piano, whose beginnings can be observed in the music of the 18th century, to compositions written in 2020. The repertoire has been divided into segments and classified according to the author's concepts. It also describes the most important, in the author’s - active concert performer – belief, sound perspectives in selected works with emphasis on those compositional means which guarantee the balance of sound of individual parts without multi-aspect prejudice to both instruments. 
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2021, 16; 79-119
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka na instrumenty klawiszowe Karlheinza Stockhausena na przykładzie jego serii Klavierstücke
Autorzy:
Pasiecznik, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143974.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Karlheinz Stockhausen
Klavierstücke
współczesna pianistyka
muzyka na instrumenty klawiszowe
fortepian elektroniczny (elektronisches Klavier)
muzyka sceniczna (szenische Musik)
Opis:
Karlheinz Stockhausen (1928–2007) komponował muzykę fortepianową w różnych okresach życia. Jego dorobek w tej dziedzinie stanowią przede wszystkim Klavierstücke I–XIX, pisane od 1952 do 2003 roku. Zbiór dziewiętnastu utworów połączonych wspólnym określeniem gatunkowym odzwierciedla następstwa poszczególnych faz w twórczości kompozytora, ukazuje też nowatorskie podejście Stockhausena do aparatu wykonawczego, pasję eksplorowania możliwości technicznych i wyrazowych instrumentu oraz potrzebę redefiniowania kompetencji pianisty, m.in. w kontekście rozwoju technologii. O ile Klavierstücke I–XI to przede wszystkim ascetyczne poszukiwania na gruncie abstrakcyjnego języka dźwiękowego oraz próba sformułowania nowej definicji muzycznej formy (otwartej), o tyle Klavierstücke XII–XIX to rozbuchane sceny operowe, w których kompozytor, operując lejtmotywami muzycznymi symbolizującymi Michała, Ewę i Lucyfera, rozwija pewną opowieść, a poszerzona definicja muzyczności (Stockhausenowska szenische Musik) obejmuje nie tylko dźwięki, ale także choreografię i kostium. Poszerzone zostaje wreszcie instrumentarium — począwszy od skomponowanego w 1991 roku Klavierstück XV (Synthi-Fou) Stockhausen tworzy nie na fortepian tradycyjny, lecz na fortepian elektroniczny (elektronisches Klavier), wyznaczając nowy kierunek rozwoju współczesnej pianistyki w stronę elektronicznego performansu. Stockhausen historię rozwoju muzyki na instrumenty klawiszowe widział jako nieprzerwaną linię, w której syntezator był nowej generacji fortepianem, tak jak wcześniej fortepian był następcą klawikordu. Kompozytor zwrócił również uwagę na możliwości rozwoju środków pianistycznych oraz zupełnie nową technikę gry na fortepianie elektronicznym. Tekst ukazuje rozwój twórczości fortepianowej Karlheinza Stockhausena, stanowiącej kanon XX-wiecznej literatury pianistycznej i prekursorskiej wobec wielu tendencji w muzyce XXI wieku.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2019, 9; 69 -93
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies