Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Bunt"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 204
Tytuł:
Bunt wójta Alberta w historiografii polskiej.
Autorzy:
Grabowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/436133.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Kraków
Opole
bunt
Bolko I Opolski
Władysław I Łokietek
Opis:
The aim of the article is to show how the rebellion of Mayor Albert from the years 1311-1312 has been presented in the Polish historiography over a few centuries. The opposing views regarding the course of the rebellion and the role that its particular participants played have not been sufficiently explained. New hypotheses and reinterpretation of some facts, for example, participation of Bolko I of Opole in the events of 1312 in Lesser Poland, brought research problems that have not yet been discussed in the literature. The article presents the abovementioned questions as well as identifies issues that require further analysis.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2013, 13; 19-31
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bunt jako wyraz wspólnoty
Autorzy:
Workowska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527672.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2006, 1; 95-100
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyczny bunt w reżimie demokratycznym
Autorzy:
Baluch, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/629572.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
After twenty years of a democratic regime in Poland, one can see its condition. There are three categories of a riot - “the narrowest”, “narrow” and “wide”. The articele presents the examples of each type and the cause of their existence. Sometimes it results from the fasion or the reality is somehow changed. These changes may be fragmentary or they may affect the whole society. The article discusses this differentiation. To become a rebel, many obstacles must be overcome.
Źródło:
Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM; 2011, 3; 199-213
2081-8270
Pojawia się w:
Refleksje. Pismo naukowe studentów i doktorantów WNPiD UAM
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ежи Гедройц и «Bunt Młodych» в общественно-политической жизни межвоенной Польши
Jerzy Giedroyć i „Bunt Młodych” wobec kwestii ukraińskiej w okresie międzywojennym
Jerzy Giedroyć and “Bunt Młodych” in the socio-political life of Poland between wars
Autorzy:
Кравченко, Светлана
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944820.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
The article “Jerzy Giedroyc and ‘Bunt Młodych’ in the socio-political life of interwar Poland” shows known and unknown aspects of Jerzy Giedroycs work from the late 20–30s of the twentieth century, as the founder and editor of the journal “Bunt Młodych” [Youths Rebellion]. The author presents the reasons for founding of the journal, ideological program and social tasks undertook by journal creators, as well as reflections of these goals in journalism developed on the pages of “Bunt Młodych”. Editors’ opinion on vision of future Poland and its character have been analyzed; great discussions on this subject and the role of Ukrainians in the life of II Republic were shown. Mutual goals of socio-political concept of the journal, which Jerzy Giedroyc promoted by referring to Jagiellonian traditions and Polish Promethean were highlighted, as well as his evaluation of Polish-Ukrainian relations. Most known authors of “Bunt Młodych” and also its creative role in the interwar Poland were presented.
Artykuł „Jerzy Giedroyc i «Bunt Młodych» w życiu społeczno-politycznym Polski międzywojennej” ukazuje nieznane i znane aspekty działalności Jerzego Giedroyca z przełomu lat 20–30-tych XX wieku, jako założyciela i redaktora czasopisma „Bunt Młodych”. Autorka ukazuje powody założenia czasopisma, ideologiczny program i zadania społeczne, które postawili sobie inicjatorzy czasopisma. Ukazane zostały odzwierciedlenia tych celów w publicystyce, jaką rozwijano na łamach „Buntu Młodych”. Analizie poddano również stosunek redakcji do wizji kreowania przyszłej Polski, jej charakteru, ukazano burzliwe dyskusje na ten temat, ukraińską problematykę i rolę Ukraińców w życiu II Rzeczypospolitej. Podkreslano wspólne cele społeczno-politycznej koncepcji czasopisma, jaką lansował Jerzy Giedroyc, odwołując się do tradycji jagiellońskiej i polskiego prometeizmu, jego ocenę stosunków polsko-ukraińskich. Ukazano najbardziej znanych autorów „Buntu Młodych”, a także twórczą rolę czasopisma w okresie międzywojennej Polski.
Źródło:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2012, 10; 169-179
2450-6796
Pojawia się w:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bunt. Strajki w Trójmieście. Sierpień 1980
Autorzy:
Machcewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2159331.epub
https://bibliotekanauki.pl/books/2159331.mobi
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Europejskie Centrum Solidarności
Opis:
Pierwsza historia Wielkiego Strajku z sierpnia 1980 roku, łącząca elementy reportażu oraz monografii historycznej. Autorka szuka nowych perspektyw dla jedynie pozornie dobrze znanego w Polsce tematu. Książka została doceniona nie tylko przez czytelników, ale także przez specjalistów i krytyków.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Bunt i buntownicy w tragedii greckiej
Autorzy:
Filonik, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/1788258.epub
https://bibliotekanauki.pl/books/1788258.mobi
https://bibliotekanauki.pl/books/1788258.pdf
https://bibliotekanauki.pl/books/1788258.zip
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa
Opis:
Streszczenie Zagadnienie buntu w tragedii greckiej było rozpatrywane przez licznych badaczy przy okazji analizy rozmaitych tematów. Nie poświęcono mu jednak osobnej uwagi w wystarczającym zakresie, nie zawsze też używano w istniejących opracowaniach terminu „bunt”. Powyższa praca jest próbą uzupełnienia tej luki we współczesnej filologii klasycznej. Autor pracy analizuje w zachowanych tragediach greckich postawy bohaterów, którzy według przyjętej definicji mogą być nazywani buntownikami, a także tych, którym się sprzeciwiają, oraz postaci, które są z nimi w tych sztukach zestawione na zasadzie kontrastu. Poddaje analizie treść tragedii, ze szczególnym uwzględnieniem interakcji osób w nich się pojawiających, a także leksykę z tymi pojęciami i postawami związaną. Autor rozwija też spostrzeżenie sformułowane w dotychczasowych publikacjach, mówiące, że w wielu tragediach jedna lub więcej z głównych postaci decyduje się na radykalny sprzeciw w stosunku do występującego w sztuce autorytetu. Jako najbardziej wyraziste przykłady buntu przedstawiono w pracy Prometeusza w okowach Ajschylosa i Antygonę Sofoklesa, w których bohaterowie przeciwstawiają się władzy tyranów w imię wartości, w które wierzą. Autor pokazuje również podobieństwa pomiędzy tragediami ukazującymi buntowników, zarówno w sferze leksykalnej, jak i w strukturze opisywanych tragedii. Najważniejszy wniosek sformułowany na podstawie przedstawionej argumentacji to stwierdzenie, że bunt był przesłaniem ideowym i elementem strukturalnym niektórych tragedii, świadomie podkreślanym przez ich autorów. Ponadto, autor zauważa, że przedstawiając na scenie postacie buntowników tragediopisarze odnosili się do historycznych przykładów tyranii i buntu oraz związanego z nimi ateńskiego etosu walki z tyranią, niekiedy także do samych „tyranobójców”, Harmodiosa i Arystogejtona. Summary The issue of rebellion in Greek Tragedy has been investigated by numerous scholars in their analyses of various topics. However, it has not been given full attention and the term “rebellion” has not been used in all of these studies. This thesis attempts to compensate for this deficiency in the contemporary Classical studies. The author, inspired by ‘The Rebel’ by Albert Camus, seeks to analyse the attitudes of the heroes of the surviving tragedies who may be classified as rebels according to the definition given. He also notices the existence of the term stasis, but nonetheless mainly endeavours to describe the characters of the rebels themselves, the attitude of those whom they oppose, and the characters introduced in these plays in contrast to them. Furthermore, he analyses the content of the plays, paying particular attention to the interactions between the characters involved, as well as to the vocabulary related to these notions and attitudes, focusing on rebellion and its opposite, which he argues to be assent or obedience. In addition, the author develops the opinion expressed by other investigators arguing that in many tragedies one or more of the main characters defy the authority appearing in the play. Prometheus Bound by Aeschylus and Antigone by Sophocles are provided as examples of the most significant acts of rebellion, displayed by their characters when they defy the power of tyrants in the name of their beliefs. The author also tries to describe several major characters from Euripidean plays, though the main focus is on Heracles as the rebel and saviour, and on the problem of interpreting the Bacchae. Some minor acts of defiance in other plays are also pointed out, with reference to the tragedies mentioned. Referring indirectly to a long-lasting discussion concerning the authorship of the Prometheus Bound, the author acknowledges within this work the traditional Aeschylean authorship of the play. He stresses the difference between the Hesiodian Prometheus, a trickster and the thief of the heavenly fire, and the Aeschylean Titan, a philanthropos who guides the mankind from the state of unconsciousness to self-awareness and civilized life, in which he opposes Zeus, the tyrannos of Olympos. The god is called tyrannos and a harsh (trachys), new ruler more than several times in the play, even by his obedient servants. Prometheus’ defiance against the tyranny of Zeus is his essential characteristic, which makes him a fierce rebel, very likely in accordance with the Athenian ethos of defying Persian monarchy and, earlier, the native tyranny of Hippias and Hipparchus. The author further seeks to compare the terms depicting rebels and those whom they oppose, both in tragedy and in other contemporary literature, mainly Aristotle’s Politics (1314a1-io) and Herodotus’ Histories (1.119, 3.86, 7.386, 8.118). Titan’s reluctance is constantly being emphasised, especially in juxtaposition with Zeus’ servants who try to humiliate and humble him both by threats and persuasion. Finally, the author brings up the problem of the lost trilogy and tries to reconstruct the Prometheia and the theme of reconciliation of the antagonists, following the existing studies and surviving fragments of the plays. The author then discusses the works of Sophocles and his main rebel, Antigone. First the structure and the opening scenes of the Antigone are described. The main character is explicitly contrasted throughout the play with her sister, Ismene, and an opposition between “rationality” and “madness” is being continually stressed. Antigone is unwavering and proud in her defiance against Creon, just as Prometheus in his rebellion. As to the tyrant himself, his character raises the issues of authority, obedience and justice in the play. Some attention is also given to his conflicts with Antigone, Haemon and Tiresias and the evolution of the chorus in accordance with the divine signs. In the analysis of the vocabulary in the Antigone, the role of the terms signifying disobedience (apistein) and obedience (peithesthai) in particular is emphasised. The author then compares the characters of Electra and Chrysothemis in the Electra with Antigone and Ismene in the Antigone, examining the structure of the dialogues between them and the terms involved. After mentioning some other plays involveing similar issues, especially Philoctetes, the effort to describe Sophocles’ world of ideas ends with depicting Oedipus in Colonus as he departs from life in tranquility and full assent. Furthermore, the author presents some similarities between the tragedies which introduce the two major rebels, both in the vocabulary and the structure of these plays. Both the obstinate characters of protagonists in the Prometheus Bound of Aeschylus and the Antigone of Sophocles, the vocabulary used to describe them and terms put in their own mouths to reveal their defiance against the tyrants, are being examined. The sheer structure of the plays (scene-building, the content of dialogues and monologues) and the theories about the influence of one upon the other have also been mentioned. The author has also noticed the lack of heroic individuals as well as plays presenting only one main hero in Euripidean drama (despite Hercules Furens), thus the lack of one predominant rebel acting by himself. As Heracles has been singled out from other tragic personae, a comparison with Prometheus has been made and his attitude towards fate, Hera and suicide has been extensively discussed. The presence of Bellerophon in surviving Euripidean fragments has been noticed in relation to his rebellion against Olympic gods, both in speech and action. The character of Pentheus in the Bacchae and his questionable role as theomachos has been brought to attention, as well as numerous minor characters in various plays who speak up their mind in a very independent manner. This has brought the author to the problem of freedom as such, even considered only as an immanent state, and its connection with defiance, as he argues that the characters displaying a sense of freedom were presented in a manner which was meant to emphasise their defiance and glorify it, as Gregory points out in her articles. The role of slaves in Euripidean drama has also been asserted in this chapter, along with the existence of „noble slaves” showing free spirit. The elderly in his plays are mainly obedient, scared and grotesque, like old Cadmus and Tiresias in the Bacchae, while the young are idealistic, stubborn and courageous, like Antigone, Haemon, Iphigenia or Menoeceus. The author concludes with some remarks concerning various attitudes of mainly hesitant Eurpidean characters towards the order of the world or its absence, as well as divine (in)justice and power. The terms used in Greek Tragedy by rebels and those describing them rarely state their defiance explicitly. More often epithets such as tyrannos and tyrannis are used as an insult towards the oppressive rulers whom they describe, accompanied by vocabulary related to submission and disobedience. The rebels themselves express their attitude in their own words “in vain you trouble me” (PV 1001) or brief “leave me alone”, “let it go”, eason (PV 332 et al.) should suffice most of the time. Each time someone tries to persuade them to kneel and be more humble, they consistently and bravely resist and do not retreat even if sufferings follow their obstinacy (PV 966 sq., Ant. 443). The main conclusion of this thesis is the statement that, following the arguments given, the rebellion was an important message and structural element of some of the surviving tragedies, which was intentionally emphasised by the poets and, within the boundaries set by the insoluble tragic conflict, presented as morally justified. The author supports the view that, by introducing the characters of rebels, the writers intended to draw the attention of the audience to the historical instances of the rule of tyrants and acts of rebellion against them. In connection with that fact they referred to the particularly Athenian ethos of opposing the tyranny, and sometimes the Tyrannicides themselves, i.e. Harmodius and Aristogeiton.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
W oczekiwaniu na bunt młodych
In anticipation of the youth rebellion
Autorzy:
Szafraniec, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423618.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
młodzież
konflikt pokoleń
bunt młodych
the youth
generation gap
the youth rebellion
Opis:
In the article, the author deals with the issue of the youth rebellion, which is both the scientific and media problem. The author believes that the issue of the youth rebellion is still an intriguing phenomenon and it is worth dealing with. The imperative of tracking the potential of the rebellion among the youth results from the sociological thesis according to which the situation and rebellious behaviour of the young always signalize critical and crisis states in a society, provide an early warning mechanism, reveal (but also relieve) tensions of a system. The youth is thought of as having inherited certain natural potential of a rebellion. It results both from their marginal role in a society as well as from psychological circumstances of adolescence. The movement towards adulthood exposes to fierce confrontation with reality. A rebellion in the process is a natural form of opposition to all the states of affairs which a young person subjectively perceives as limiting and threatening their laws or as inconsistent with their expectations and ideas of a well-furnished world.
Autorka podjęła w artykule kwestię buntu młodzieżowego, problemu zarówno naukowego jak medialnego. Autorka uważa, że buntowniczość młodzieży jest ciągle intrygującym fenomenem i warto go podejmować. Imperatyw śledzenia potencjału buntu wśród młodzieży wynika z socjologicznej tezy, wedle której sytuacja i buntownicze zachowania młodych zawsze sygnalizują stany krytyczne i kryzysowe w społeczeństwie, stanowią mechanizm wczesnego ostrzegania, ujawniają (ale i rozładowują) napięcia systemu. O młodzieży sądzi się, iż tkwi w niej pewien naturalny potencjał buntu. Wynika on zarówno z jej marginesowego usytuowania w społeczeństwie, jak i z psychologicznych okoliczności wieku dorastania. Przemieszczanie się ku dorosłości naraża na ostrą konfrontację z rzeczywistością. Bunt jest w tym procesie naturalną formą przeciwstawiania się tym wszystkim stanom rzeczy, które młoda osoba subiektywnie postrzega jako ograniczające i zagrażające jej prawom lub niezgodne z jej oczekiwaniami i wyobrażeniami dobrze urządzonego świata.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2014, 40, 2a; 57-71
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda realizmu socjalistycznego w operze Bunt żaków Tadeusza Szeligowskiego
Socialist Realism method in Tadeusz Szeligowski’s opera Bunt żaków (The scholars’ revolt)
Autorzy:
RZANNA-SZCZEPANIAK, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454098.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
polityka kulturalna,
realizm socjalistyczny w muzyce polskiej,
Tadeusz Szeligowski,
Bunt żaków.
Polish cultural policy,
socialist realism,
socialist realism in Polish music,
The scholars’ revolt.
Opis:
Wprowadzenie metody realizmu socjalistycznego do twórczości muzycznej w Polsce w latach 50. ubiegłego stulecia, traktowane przez polityków jako jeden z kolejnych etapów budowania społeczeństwa socjalistycznego – wyzwolonego z konfliktów klasowych, implikowało praktyczne rozwiązania w zakresie warsztatu kompozytorskiego. Od kompozytorów oczekiwano: 1) przewartościowania hierarchii gatunków i form muzycznych (oparcia twórczości na formach wokalnych i programowych oraz formach muzyki użytkowej); 2) wykorzystania (w warstwie słownej lub programowej) aktualnej tematyki, wspierającej proces kształtowania nowego ustroju; 3) nawiązania w utworach do tradycji narodowej i europejskiej (z wyłączeniem elementów tradycji XIX-wiecznej) oraz polskiej muzyki ludowej. Opera Bunt żaków Tadeusza Szeligowskiego była pierwszym dziełem operowym skomponowanym w Polsce po roku 1945. Jej twórcy zostali odznaczeni – w roku 1951 – Nagrodą Państwową I stopnia. Prapremiera dzieła, która odbyła się we Wrocławiu, oraz kolejne przedstawienia w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Moskwie i Dreźnie zostały entuzjastycznie przyjęte przez słuchaczy i krytyków muzycznych. Utwór przedstawiano jako wzór realizacji w twórczości muzycznej w Polsce metody realizmu socjalistycznego. Równocześnie wskazywano na wysokie walory artystyczne oraz dużą atrakcyjność widowiskową dzieła. Artykuł stanowi próbę opisania opery w kontekście polityki kulturalnej w Polsce w latach 1945– 1956. Analiza dzieła wynika z przyjęcia założeń rosyjskiego narodowego dramatu muzycznego i obejmuje: fabułę opery – ze wskazaniem na źródła konfliktów, głównego bohatera, formę dramatyczno-muzyczną, elementy operowe, melodykę i harmonikę, teksty oraz motywy przewodnie. Na podstawie przeprowadzonych analiz można stwierdzić, że realizacja wytycznych zgłaszanych kompozytorom przez polityków, działaczy partyjnych, odbywa się w analizowanym dziele na trzech poziomach: dramaturgicznym, językowym i muzycznym. Opera Bunt żaków stanowi swego rodzaju odpowiedź jej twórców (kompozytora i librecisty) na (posługując się słowami ówczesnej propagandy) „zapotrzebowanie społeczne”. Tym samym utwór wpisuje się w proces ideologizacji kultury muzycznej zachodzący w Polsce w latach 50. XX wieku.
The introduction of the socialist realism method to music composition in Poland in the 1950s, considered by politicians as one of the successive stages of building a socialist society – liberated from class conflicts – implied practical solutions in the field of compositional technique. The composers were expected to: 1) re-evaluate the hierarchy of musical genres and forms (the need for musical creativity to be based on vocal and programme forms, as well as forms of utility music); 2) use (in the verbal or programme layer) topical subjects supporting the process of shaping the new system; 3) make references in their works to national and European tradition (excluding the elements of the 19th century tradition) and to Polish folk music. Tadeusz Szeligowski’s opera Bunt żaków (The scholars’ revolt) was the first opera to be composed in Poland after 1945. Its creators were awarded the Level I State Prize in 1951. The preview of the piece, which took place in Wrocław, and subsequent performances in Warsaw, Kraków, Poznań, Moscow and Dresden were enthusiastically received by listeners and music critics. The piece was presented as a model realisation of the socialist realism method in musical creation in Poland. High artistic values and spectacular attractiveness of the piece were pointed out as well. The article attempts to describe the opera in the context of cultural policy in Poland in the period 1945–1956. The analysis of the piece results from the adoption of the assumptions of the Russian national musical drama and includes: the plot of the opera - with a focus on the sources of conflicts, the main character, the dramatic and musical form, opera elements, melodics and harmonies, texts and leitmotifs. On the basis of the conducted analyses, it can be stated that the implementation of the instruc- tions issued by politicians and party activists to the composers is performed in the piece in question on three levels: dramaturgical, linguistic and musical. The opera The scholars’ revolt constitutes a kind of response of its creators (composer and librettist) to a specific “social demand” (in the words of the propaganda of that time). Thus, the piece is a part of the process of the ideologization of musical culture taking place in Poland in the 1950s.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2018, 13; 67-95
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramat ojcostwa. "Bunt Absalona" Stanisława Miłaszewskiego
Drama of fatherhood. Bunt Absalona by Stanisław Miłaszewski
Autorzy:
Podstawka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083815.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Stanisław Miłaszewski
Bunt Absalona
dramat biblijny
dramat I poł. XX w.
biblical drama
drama of the first half of the 20th century
Opis:
Artykuł jest poświęcony mało znanemu dramatowi Bunt Absalona Stanisława Miłaszewskiego (1937), który mieści się w kręgu utworów o tematyce inspirowanej biblijnymi Księgami Samuela, skoncentrowanej wokół postaci i dokonań izraelskiego króla Dawida, historii i konsekwencji jego grzechu z Batszebą. Trawestacja biblijnej historii w dramacie nie odtwarza przebiegu zdarzeń w sposób linearny, ale stanowi punkt odniesienia dla egzystencjalnej refleksji związanej z upadkiem i nawróceniem człowieka. Cel artykułu to analiza zasadniczego problemu rozgrywającego się konfliktu dramatycznego, jakim jest zagadnienie ojcostwa osadzone na płaszczyźnie relacji Dawida z synem Absalonem, a zarazem w sferze odniesień człowieka do Boga. Zbuntowany syn w momencie granicznym na nowo doświadcza drogi życia w personalnej więzi z Bogiem Ojcem. Jednostkowe dzieje upadku, cierpienia, pokuty i nawrócenia stają się w Buncie Absalona uniwersalnym exemplum ludzkiego losu, postrzeganego w chrześcijańskiej optyce zbawczego planu.
The article is devoted to the little-known drama Bunt Absalona by Stanisław Miłaszewski (1937), which fits into the realm of works inspired by the biblical Books of Samuel that is focused on the figure and achievements of the Israeli king – David and on the history and consequences of his sin with Bathsheba. The travesty of the biblical history in the drama does not recreate the course of events in a linear way but is a reference point for existential reflection related to the fall and conversion of a man. The purpose of the article is to analyze the essential problem of the ongoing dramatic conflict, which is the topic of fatherhood grounded in the relationship between David and his son Absalon, and at the same time in the sphere of man’s relationship to God. Arebellious son, at turning point, experiences anew the way of life in a personal relationship with God the Father. The individual history of fall, suffering, penance and conversion becomes in Bunt Absalona a universal exemplum of human fate, perceived from the Christian view of the salvation plan.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2023, 18; 129-143
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 204

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies