Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Armia Czerwona"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 377
Tytuł:
Armia Czerwona w powiecie świeckim (w województwie pomorskim) w 1945 roku: przestępcza działalność wojska i stosunek mieszkańców do czerwonoarmistów
The Red Army in Świecie County (Pomorskie Voivodeship) in 1945: Criminal Activities of the Troops and the Local Attitude towards the Red Army
Autorzy:
Ławniczak, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520866.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
województwo pomorskie
1945
komunizm
Armia Czerwona
nastroje społeczne
przestępstwa
Pomeranian Voivodeship
communism
Red Army
mood of local community
crime
Opis:
Artykuł opisuje działalność Armii Czerwonej w powiecie świeckim (województwo pomorskie) w 1945 r. Przedstawiono rolę, jaką odgrywało wojsko sowieckie w życiu społeczno-polityczno-gospodarczym regionu. Podano przykłady i omówiono charakter przestępstw popełnionych przez czerwonoarmistów oraz ich wpływ na życie społeczności lokalnej. Podsumowując tę działalność, zaprezentowano stosunek mieszkańców powiatu świeckiego do Sowietów oraz emocje, jakie wywoływali.
The article demonstrates the activities of the Red Army in the poviat (county) of Świecie (Pomorskie Voivodeship) in 1945, shedding light on the effects the Soviet army had on the socio-political and economic life of the region. The selected examples are given to present the nature of crimes committed by the Red Army and their impact on the life of the local community. To summarise this activity, the attitude of the inhabitants of the Świecie poviat towards the Soviets and the emotions they evoked are presented.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2023, 58, 1; 129-153
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia narodowości żołnierzy Armii Czerwonej pochowanych na trenie województwa podlaskiego
Вопрос о национальности красноармейцев похороненных в подляском воеводстве
Подляск әкімшілік бірлігінде жерленген Қызыл Әскер жауынгерлерінің ұлты жөніндегі мәселе
Autorzy:
Nikołajuk, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2192751.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
Armia Czerwona
województwo białostockie
ekshumacje
identyfikacja
cmentarze
Red Army
Białystok Voivodeship
exhumations
identification
cemeteries
Opis:
Na wschodnich ziemiach II RP żołnierze Armii Czerwonej znaleźli się najpierw w wyniku agresji sowieckiej we wrześniu 1939 r., a następnie w czasie operacji militarnych prowadzonych przez Sowietów w latach 1944–1945. Tuż po wojnie pojawił się problem ekshumacji i identyfikacji poległych na tych obszarach żołnierzy Armii Czerwonej. Także na terenie obecnego województwa podlaskiego w pierwszych latach powojennych została przeprowadzona wówczas pierwsza akcja ekshumacyjna (potem były kolejne, ostatnia w 2018 r.). Po jej zakończeniu większość szczątków żołnierzy złożono na utworzonych w tym celu cmentarzach żołnierzy Armii Czerwonej lub na cmentarzach wojennych i komunalnych wspólnych z żołnierzami Wojska Polskiego lub ludnością cywilną. Ponadto w wielu miejscowościach znajdują się mogiły zbiorowe i indywidualne, w których spoczywają np. jeńcy zmarli w obozach. Na cmentarzach w województwie podlaskim spoczywa łącznie 137 450 żołnierzy sowieckich. Znane są nazwiska zaledwie 2,2% ogółu pochowanych.
Red Army soldiers found themselves in the eastern territories of the Second Polish Republic first as a result of Soviet aggression in September 1939, and then during military operations conducted by the Soviets in 1944–1945. Immediately after the war, the problem of exhumation and identification of the Red Army soldiers who died in these areas arose. Also in the area of the present Podlaskie Voivodeship, in the first post-war years, the first exhumation action was carried out (then there were more, the last one in 2018). After its completion, most of the soldiers' remains were buried in cemeteries of Red Army soldiers created for this purpose or in war and municipal cemeteries shared with soldiers of the Polish Army or civilians. In addition, in many places there are collective and individual graves, in which, for example, prisoners of war who died in camps rest. A total of 137,450 Soviet soldiers are buried in cemeteries in the Podlaskie Voivodship. The names of only 2.2% of all those buried are known.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2023, 23; 62-78
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamiętnik z okropnej wojny i przeżycia z roku 1945 Emanuela Pietyry. Mieszkańcy Zarzecza, Podlesia i Kostuchny w obliczu tragicznych wydarzeń końca II wojny światowej
A Memoir of a Terrible War and Experiences of 1945 by Emanuel Pietyra. Residents of Zarzecze, Podlesie and Kostuchna in the face of the tragic events of the end of World War II
Autorzy:
Mokrosz, Janusz
Hojka, Zbigniew
Ruchniewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28701729.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe „Śląsk"
Tematy:
Katowice
Górny Śląsk
tragedia górnośląska
deportacje
Armia Czerwona
Upper Silesia
Upper Silesian tragedy
deportations
Red Army
Opis:
Pamiętnik z okropnej wojny i przeżycia z roku 1945 Emanuela Pietyry stanowi zapis wydarzeń rozgrywających się w pierwszych miesiącach 1945 roku na terenie Zarzecza, Podlesia i Kostuchny. Obszary te od 1975 roku są częścią Katowic. Ich mieszkańcy w obliczu zetknięcia się z wykraczającymi na Górny Śląsk oddziałami Armii Czerwonej doświadczyli wielu traumatycznych przeżyć. W 1945 roku w całym regionie Sowieci dokonywali zatrzymań, kradzieży, podpaleń i gwałtów. Podobnie zachowywali się w Zarzeczu, Podlesiu i Kostuchnie. Poza odnotowaniem symptomatycznych dla wielu rejonów powojennej Polski zachowań czerwonoarmistów, w Pamiętniku… znalazły się również informacje o walkach pomiędzy Sowietami a Niemcami, jakie ci w okresie od stycznia do marca 1945 roku stoczyli w rejonach Mikołowa, Tychów, Żor i Rybnika, a także wiadomości o różnych wydarzeniach życia codziennego. Zapiski E. Pietyry pozwalają też na dostrzeżenie emocji, które miejscowa ludność odczuwała w ówczesnych, niepewnych i chaotycznych czasach. Jego wspomnienia uszczegóławiają zatem niektóre aspekty „tragedii górnośląskiej” w odniesieniu do obecnie południowej części Katowic. Pozwalają także na odczytanie emocji panujących wśród lokalnej społeczności.
Emanuel Pietyra's Memoir of a Terrible War and Experience of 1945 is a record of the events that took place in the first months of 1945 in the areas of Zarzecze, Podlesie and Kostuchna. These areas have been part of Katowice since 1975. Their inhabitants, faced with the Red Army troops advancing into Upper Silesia, experienced many traumatic experiences. In 1945, the Soviets carried out arrests, thefts, arson and rape throughout the region. They behaved similarly in Zarzecze, Podlesie and Kostuchna. In addition to noting the Red Army's behaviour, which was symptomatic for many areas of the post-war Poland, the Memoir also contains information about battles between the Soviets and the Germans fought between January and March 1945 in the regions of Mikołów, Tychy, Żory and Rybnik, as well as the news about various everyday events. E. Pietyra’s notes also provide a glimpse of the emotions that the local population felt in the then uncertain and chaotic times. His memoirs therefore detail some aspects of the 'Upper Silesian tragedy' in relation to the now southern part of Katowice. They also provide an insight into the emotions prevailing among the local community.
Źródło:
Zaranie Śląskie. Seria druga; 2023, 9; 169-196
0044-183X
Pojawia się w:
Zaranie Śląskie. Seria druga
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podkarpacie 1944 oczami sowieckiego szeregowca. O prozie wojennej i wspomnieniowej Wiktora Astafiewa
Subcarpathia 1944 through the eyes of a Soviet private. Victor Astafyev s war thind and memoir prose
Autorzy:
Wawrzyńczak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433489.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Victor Astafyev
war
Subcarpathia
Red Army
Dukla
Russian literature
totalitarianism
Wiktor Astafiew
wojna
Podkarpacie
Armia Czerwona
literatura rosyjska
totalitaryzm
Opis:
Podkarpacie 1944 oczami sowieckiego szeregowca. O prozie wojennej i wspomnieniowej Wiktora Astafiewa Wiktor Astafiew, wybitny pisarz rosyjski, drugiej połowy XX wieku, reprezentant prozy wiejskiej, jako uczestnik II wojny światowej, wiele miejsca w swojej twórczości poświęcił tematyce wojennej. Wraz z Armią Czerwoną walczył też w Polsce na Podkarpaciu. Artykuł prezentuje obraz Podkarpacia w prozie wojennej i wspomnieniowej rosyjskiego prozaika. Z jednej strony Astafiew nie kryje swojej fascynacji polską kulturą szlachecką i pejzażami Podkarpacia, z drugiej zaś w jego relacjach widoczny jest wpływ radzieckiej historiografii i propagandy. Pomimo ewolucji twórczej i światopoglądowej – odrzucenia komunizmu i potępienia wszelkich wojen – pisarz nie potrafił pogodzić się z polską narracją historyczną po 1989 roku, w której Armia Czerwona straciła status „wyzwoliciela” ziem polskich spod niemieckiej okupacji. To stało się przyczyną zmiany stosunku do Polaków, wobec których w swojej ostatniej powieści Wesoły żołnierz Astafiew zajął postawę nader krytyczną.
Subcarpathia 1944 through the eyes of a Soviet private. Victor Astafyev 's war thind and memoir prose Viktor Astafyev is a representative of the literary movement called “village prose” and one of the most significant Russian writers of the second half of the 20th century. The writer also uses the war theme in his literary works pretty often. Being a Red Army's soldier and a participant in World War II, he took part in a number of battles at the territory of Polish Subcarpathia in particular. The article presents the image of Subcarpathia in Astafyev’s memoir prose. In his work Astafyev does not hide the fascination with Polish noble culture and the landscapes of Subcarpathia as well. At the same time, the influence of Soviet historiography and propaganda in the author’s way to create the narration in his literary works shows up pretty clearly. Despite the writing craftsmanship improvement and his personal ideological evolution in the last decades of his life (the writer finally had rejected the ideology of communism and had condemned the wars), Viktor Astafyev hadn't accepted Polish historical narrative after 1989. The reason for the lack of acceptance was the fact that The Red Army had lost the status of the “liberator” of the Polish lands from German occupation. So, no wonder then, that in his latest novel, The Jolly Soldier, Astafyev took a very critical stance towards Poles and Poland.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2023, 6, 6; 113-128
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwa żołnierzy sowieckich na terenie miasta i powiatu Gorzów Wielkopolski wobec polskich osadników w latach 1945–1946 w świetle akt polskiej administracji – próba bilansu
Crimes of Soviet soldiers in the city and county of Gorzów Wielkopolski against Polish settlers in the years 1945–1946 in the light of Polish administration records – an attempt at a balance
Autorzy:
Rymar, Dariusz A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146219.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Gorzów Wielkopolski
Red Army in West Pomerania and Greater Poland
crimes of Soviet soldiers
Armia Czerwona na Pomorzu Zachodnim i w Wielkopolsce
przestępstwa żołnierzy sowieckich
Opis:
W artykule zaprezentowano badania dotyczące przestępstw popełnionych przez żołnierzy sowieckich na polskich osadnikach w okresie od maja 1945 do września 1946 roku. Na potrzeby artykułu przebadano akta polskiej administracji (Starostwa Powiatowego i Zarządu Miejskiego w Gorzowie), a także sprawozdania Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Wszystkie przykłady przestępstw żołnierzy sowieckich, na jakie w nich natrafiono, zostały wymienione. Z dokumentacji tej wynika, że w badanym okresie 18 osób zostało zamordowanych (16 Polaków i dwie Czeszki), a dwie kolejne poniosły śmierć w wypadkach komunikacyjnych. Ponadto żołnierze sowieccy dokonali wielu innych przestępstw: zarejestrowano 3 postrzelenia, 24 napady, 3 gwałty, 110 kradzieży, 7 pobić, 10 podpaleń oraz 4 aresztowania i rozbrojenia polskich milicjantów. Jest rzeczą charakterystyczną, że pomimo zachowania się w aktach tylu informacji o przestępstwach, nie można w nich natrafić na żaden ślad informujący o ukaraniu sprawców. Niewątpliwie sprawcy przynajmniej niektórych przestępstw byli ścigani, co więcej, niektórych schwytano, jednak w przebadanej dokumentacji brak śladów o ich ukaraniu. Te liczne przestępstwa dokonane na polskich obywatelach Gorzowa nakładają się na przestępstwa dokonane na obywatelach niemieckich. Po zajęciu miasta 30 stycznia 1945 roku miasto było świadkiem wielu morderstw, gwałtów i rabunków, które trudno uchwycić w liczbach. Co więcej, śródmieście Gorzowa zostało spalone w wyniku świadomych działań sowieckich. Razem stanowi to ponury obraz polskiego początku miasta i powiatu. Śmierć 14 polskich osadników zamordowanych przez żołnierzy sowieckich została niemal kompletnie zapomniana. Wyjątkiem jest tu milicjant Franciszek Walczak, który od czerwca 1945 roku ma swoją ulicę w Gorzowie. Niewątpliwie pozostałych 13 zasługuje również na upamiętnienie, gdyż są to cisi bohaterowie procesu przejmowania dla Polski Gorzowa. Problem zabójstw dokonanych na polskich osadnikach przez żołnierzy sowieckich wart jest przebadania w skali całych Ziem Zachodnich i Północnych.
This article presents research on crimes committed by Soviet soldiers against Polish settlers in the period from May 1945 to September 1946. For the purposes of this article, records from the Polish administration (County Office and Municipal Administration in Gorzów) were examined, as well as reports from the County Office of Public Security. All examples of crimes committed by Soviet soldiers that were found in these documents are listed above. From this documentation, it can be concluded that between May 1945 and September 1946, 18 people were murdered (16 Poles and two Czechs), and two others died in traffic accidents. In addition, Soviet soldiers committed a number of other crimes, including 3 shootings, 24 robberies, 3 rapes, 110 thefts, 7 beatings, 10 arsons, and 4 arrests and disarming of Polish policemen. It is typical that despite the presence of information about these crimes in the documents, there is no evidence of the perpetrators being punished. Undoubtedly, at least some of the perpetrators of these crimes were pursued and, in some cases, apprehended. However, the examined documentation lacks any traces of their punishment. These numerous crimes committed against Polish citizens in the case of Gorzów overlap with the crimes committed against German citizens. After the city’s occupation on January 30, 1945, the city witnessed numerous murders, rapes, and looting that are difficult to quantify. Moreover, the city center of Gorzów was deliberately burned down by the Soviets. Together, this paints a grim picture of the early days of the city and county. Most importantly, the deaths of 14 Polish settlers murdered by Soviet soldiers have been largely forgotten. The exception is the policeman Franciszek Walczak, who has had a street named after him in Gorzów since June 1945. Undoubtedly, the other 13 also deserve to be commemorated because they are silent heroes of the process of reclaiming Gorzów for Poland. The problem of murders committed against Polish settlers by Soviet soldiers is worth investigating on a broader scale across Western and Northern Territories.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2023, 38; 269-316
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Armia niezłomna
Autorzy:
Panfil, Tomasz.
Powiązania:
Gazeta Polska 2022, nr 8, s. 76-78
Data publikacji:
2022
Tematy:
Armia Krajowa (AK)
Armia Czerwona
NKWD
SMIERSZ
II wojna światowa (1939-1945)
Polskie Państwo Podziemne
Wojsko
Manifest PKWN
Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Autor analizuje znaczenie sowieckiego „słowa honoru” na przykładzie wydarzeń z czasów II wojny światowej. O wadze i mocy „radzieckiego oficerskiego słowa honoru” przekonali się m.in. oficerowie Armii Krajowej. Oficerowie radzieccy składali propozycje wspólnych działań przeciwko Niemcom, a następnie aresztowali niczego niepodejrzewających żołnierzy, rozbrajali, a często mordowali. Powtarzał się motyw przysięgi, słów honoru i zapewnień, a następnie zdrada.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Cena zwycięstwa. Pamięć o II wojnie światowej we współczesnym społeczeństwie rosyjskim
Nikolai Ivanov, The Price of Victory. The memory of World War II in the Contemporary Russian Society
Autorzy:
Iwanow, Nikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177369.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
II wojna światowa
wielka wojna ojczyźniana
Armia Czerwona
faszyzm
straty ludzkie
World War II
Great Patriotic War
Red Army
fascism
human losses
Opis:
Do dziś zwycięstwo nad faszyzmem stanowi dla przeważającej części społeczeństwa rosyjskiego źródło narodowej dumy, inspiracji i natchnienia. Czy można jednak mówić o zwycięstwie, kiedy kraj został doszczętnie zrujnowany i stracił co najmniej jedną dziewiątą swojej ludności? Podważanie znaczenia zwycięstwa w dzisiejszej Rosji uważane jest przez oficjalne czynniki państwowe niemal za przestępstwo pospolite. Pamięć o „wielkiej wojnie” ma być święta i nikt nie ma prawa rzucić cienia wątpliwości na w wielkie zwycięstwo narodu i jego przywódcy. Dlatego nieliczni historycy i politycy mają odwagę mówić prawdę o wojnie i zwycięstwie. Prawda ta polega na uznaniu faktu, że od pierwszego do ostatniego dnia II wojny światowej niemiecki Wehrmacht nigdy na froncie wschodnim nie miał przewagi liczebnej. Zdecydowanie ustępował on również Armii Czerwonej pod względem ilości i dość często jakości wszystkich typów uzbrojeń. Wielkie zwycięstwa z lat 1941–1942 Niemcy odnieśli głównie dzięki słabości organizacyjnej Armii Czerwonej, fatalnemu dowództwu i braku motywacji do walki u milionów żołnierzy sowieckich. Jednak z każdą nową porażką Armii Czerwonej jej przewaga nad Wehrmachtem jedynie wzrastała. Ogromna większość obywateli przekonała się, że faszyzm niemiecki stanowi dla nich o wiele gorsze zagrożenie niż stalinizm. Wojna z Niemcami dla przeważającej części społeczeństwa sowieckiego rzeczywiście przekształciła się w wojnę ojczyźnianą. W roku 2011 Duma rosyjska upubliczniła dokumenty rządowe z okresu wojny. Wynika z nich, że straty ludzkie Związku Sowieckiego w wojnie ojczyźnianej 1941–1945 roku sięgają 41 mln 979 tys. osób. Jest to o prawie 15 mln więcej, niż sądziła komisja Gorbaczowa. Jeszcze 10 mln 833 tys. – to śmiertelność z tzw. przyczyn naturalnych wśród ludności cywilnej i wojskowych. Zwycięstwo Związku Sowieckiego w II wojnie światowej było zwycięstwem pyrrusowym, które jeszcze bardziej wzmocniło nieludzki, totalitarny system zwany stalinizmem. Większość Rosjan jednak odbiera podobne twierdzenia niemal jako obrazę osobistą.
The victory over fascism has been a source of national pride and inspiration for the majority of Russian society to this day. But is it possible to speak about a victory whereas the country was completely ruined and lost at least one ninth of its population? In today's Russia undermining the importance of victory is considered almost a common crime by official state factors. The memory of the "great war" is to be sacred and no one has the right to cast a shadow of doubt on the great victory of the nation and its leader. That is why few historians and politicians have the courage to tell the truth about war and victory. This truth lies in the recognition of the fact that, from the first to the last day of World War II, the German Wehrmacht never outnumbered the Red Army on the Eastern Front. It was also definitely inferior to the Red Army in terms of the quantity and quite often the quality of all types of weapons. The great victories of 1941–1942 were achieved by the Germans mainly due to the organizational weakness of the Red Army, the terrible command and the lack of motivation to fight among millions of Soviet soldiers. However, with each new defeat of the Red Army, its advantage over the Wehrmacht just increased. The vast majority of citizens found out that German fascism posed a much worse threat to them than Stalinism. The war with Germany did turn into a patriotic war for most of Soviet society. In 2011, the Russian Duma published government documents from the war period. They show that the human losses of the Soviet Union in the Great Patriotic War of 1941–1945 amounted to 41 million 979 thousand people. This is almost 15 million more than the Gorbachev commission thought. Another 10 million 833 thousand is the mortality from the so-called natural causes among the civilian and military population. The victory of the Soviet Union in World War II was a Pyrrhic victory that further strengthened the inhuman totalitarian system known as Stalinism. Most Russians, however, perceive such statements almost as a personal insult.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2022, 22; 22-33
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwa popełnione przez żołnierzy Armii Czerwonej na Środkowym Nadodrzu po zakończeniu II wojny światowej (1945–1946) w świetle repertoriów Prokuratury Sądu Okręgowego w Zielonej Górze
Crimes Committed by Soldiers of the Red Army in the Middle Odra Region After the End of World War II (1945–1946) in the Light of the Indexes of the Prosecutor’s Office of the Regional Court in Zielona Góra
Autorzy:
Siemaszko, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27302162.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
post-war criminality
Red Army
so-called recovered territory
przestępczość powojenna
Armia Czerwona
tzw. ziemie odzyskane
Opis:
Ziemie Zachodnie i Północne stanowiły tuż po zakończeniu wojny niespokojny obszar. W pierwszym powojennym okresie nie istniały na tzw. ziemiach odzyskanych stabilne struktury władzy, w tym organa wymiaru sprawiedliwości i porządku publicznego. Panujący na tym terytorium stan anomii był powodem lawinowego wzrostu przestępczości. Sprawcami przestępstw kryminalnych byli nie tylko cywilni osadnicy i tzw. szabrownicy, ale także żołnierze Armii Czerwonej stacjonujący na tym obszarze. Podkreślić należy, że nierzadko traktowali oni tereny ziem Zachodnich i Północnych jako terytorium podbite, a nie jako część sprzymierzonego państwa. Pokrzywdzonymi tego rodzaju przestępstwami byli nie tylko niemieccy mieszkańcy Ziemi Lubuskiej, ale także przybywający na te obszary polscy przesiedleńcy. Autor przedstawia zagadnienie powojennej przestępczości kryminalnej na Ziemi Lubuskiej (tzw. ziemie odzyskane), której sprawcami byli żołnierze Armii Czerwonej. Zagadnienie to zostało opracowane na podstawie zachowanych repertoriów ds. Prokuratury Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z lat 1945–1946. Prokuratura Sądu Okręgowego w Zielonej Górze podobnie jak Sąd Okręgowy w Zielonej Górze rozpoczęła działalność wczesną jesienią 1945 r. Początkowo organy wymiaru sprawiedliwości i porządku publicznego na Ziemi Lubuskiej borykały się z typowymi dla okresu powojennego problemami kadrowymi i organizacyjnymi dlatego też ich skuteczność w ściganiu i zapobieganiu przestępczości była stosunkowo niska. Ponadto należy pamiętać, że żołnierze Armii Czerwonej nie podlegali jurysdykcji polskich sądów oraz prokuratury. Sprawy dotyczące przestępstw popełnionych przez żołnierzy radzieckich zrejestrowane przez zielonogórską prokuraturę przekazywano Wojskowej Prokuraturze Armii Czerwonej w Poznaniu.
The western and northern territories of Poland (former German territory) were a troubled area in the few months after the end of the war. In the first post-war period, there were no stable power structures, including organs of justice and public order. The prevailing state of anarchy in this territory was the reason for an increase in crime. The perpetrators of crimes were not only civilian settlers but also Red Army soldiers stationed in the area. It should be emphasized that they often treated the territories of the western and northern territories as a conquered territory, and not as part of an allied state. The author presents the issue of post-war criminality in the Lubuskie Region (the so-called recovered territory), where the perpetrators were soldiers of the Red Army. This article was developed on the basis of the indexes of Prosecutor’s Office of the Regional Court in Zielona Góra from 1945-1946. The prosecutor’s office of the Regional Court in Zielona Góra, like the Regional Court in Zielona Góra, started its operation in the early autumn of 1945. Initially, the judiciary and public order authorities in the Lubuskie Region were struggling with personnel and organizational problems typical of the post-war period, therefore their effectiveness in prosecuting and preventing crime was relatively low. Moreover, it should be remembered that the Red Army soldiers were not subject to the jurisdiction of Polish courts and the prosecutor’s office. Cases concerning crimes committed by Soviet soldiers, registered by the prosecutor’s office in Zielona Góra, were transferred to the Military Prosecutor’s Office of the Red Army in Poznań.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2022, 21, 2; 269-285
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sowieckie „słowo honoru”
Autorzy:
Łysiak, Tomasz (1970- ).
Powiązania:
Gazeta Polska 2022, nr 8, s. 72-74
Data publikacji:
2022
Tematy:
Armia Krajowa (AK)
Armia Czerwona
II wojna światowa (1939-1945)
Polskie Państwo Podziemne
Wojsko
Oficerowie
Honor
Kodeks honorowy
Zdrada
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Autor analizuje znaczenie sowieckiego „słowa honoru” na przykładzie wydarzeń z czasów II wojny światowej. O wadze i mocy „radzieckiego oficerskiego słowa honoru” przekonali się m.in. oficerowie Armii Krajowej. Oficerowie radzieccy składali propozycje wspólnych działań przeciwko Niemcom, a następnie aresztowali niczego niepodejrzewających żołnierzy, rozbrajali, a często mordowali. Powtarzał się motyw przysięgi, słów honoru i zapewnień, a następnie zdrada.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wyzwolenie ruin i grobów
Autorzy:
Panfil, Tomasz (1962- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2022, nr 2, s. 78-80
Data publikacji:
2022
Tematy:
Stalin, Józef (1878-1953)
Armia Czerwona
II wojna światowa (1939-1945)
Powstanie warszawskie (1944)
Wyzwolenie Warszawy (1945)
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł przedstawia wydarzenia związane z zajęciem Warszawy przez Armię Czerwoną 17 stycznia 1945 roku. W sierpniu 1944 roku wybuchło powstanie warszawskie, ale ZSRR nie udzielił pomocy walczącemu miastu. Zadecydowały względy polityczne. Front stał nieruchomo przez prawie pół roku, 3,5 miliona żołnierzy stało w gotowości do ataku. Dopiero 17 stycznia 1945 roku do Warszawy weszli żołnierze dwóch sowieckich pułków, wyzwalając zniszczone i wymarłe miasto.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Barbarossa” czyli Wojna reżimów
Wojna reżimów
Autorzy:
Panfil, Tomasz (1962- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 24, s. 82-84
Data publikacji:
2021
Tematy:
Hitler, Adolf (1889-1945)
Stalin, Józef (1878-1953)
Armia Czerwona
Wehrmacht
Trzecia Rzesza (1933-1945)
Pakt Ribbentrop-Mołotow (1939)
II wojna światowa (1939-1945)
Operacja Barbarossa (1941)
Wojsko
Współpraca wojskowa
Współpraca gospodarcza
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł dotyczy niemieckiej operacji „Barbarossa” – ataku III Rzeszy na ZSRR 22 czerwca 1941 roku. Autor opisuje wojenną współpracę niemiecko-radziecką, która rozpoczęła się od podpisania tajnego paktu 2 sierpnia 1939 roku. Już w grudniu 1940 roku Adolf Hitler rozpoczął przygotowania do uderzenia na ZSRR. Józef Stalin nie dawał wiary ostrzeżeniom przed planowanym niemieckim atakiem, nieprzygotowana Armia Czerwona straciła około 3 miliony żołnierzy, a drugie tyle dostało się do niewoli.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Stalinami” na Warszawę
Autorzy:
Bączyk, Norbert.
Powiązania:
Technika Wojskowa Historia 2021, nr 2, s. 70-81
Data publikacji:
2021
Tematy:
62 Samodzielny Gwardyjski Pułk Czołgów Ciężkich (Armia Czerwona)
II wojna światowa (1939-1945)
Front wschodni (1941-1945)
Wojska pancerne
Czołgi ciężkie
IS-122 (czołg)
Dzienniki (wojsk.)
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł przedstawia walki 62 Samodzielnego Gwardyjskiego Pułku Czołgów Ciężkich latem 1944 roku. Uzbrojenie pułku stanowiły czołgi ciężkie Iosif Stalin IS-122, z działami kaliber 122. Autor przedstawia przetłumaczone zapisy z dziennika działań jednostki w dniach 14 lipca – 30 września 1944 roku. Walki toczone były pod Pogorzelą, Tłuszczem, Ślężanami i Radzyminem.
Fotografie, mapki.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Armia Czerwona w powiecie szubińskim (w województwie pomorskim) w 1945 roku
The Red Army in the Szubin District (in the Pomeranian Voivodeship) in 1945
Autorzy:
Ławniczak, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23202896.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Red Army
1945
crime
public sentiment
Pomeranian Voivodeship
Armia Czerwona
1945 rok
przestępstwa
nastroje społeczne
województwo pomorskie
Opis:
Artykuł opisuje działalność wojsk sowieckich w powiecie szubińskim w województwie pomorskim w 1945 r. oraz nastroje społeczne i stosunek mieszkańców do czerwonoarmistów. Wejście Armii Czerwonej na teren powiatu w styczniu 1945 r. oznaczało zakończenie okrutnej niemieckiej okupacji, zostało więc przyjęte przez miejscową ludność z radością. Od pierwszych chwil wojsko sowieckie było dominującą siłą w życiu polityczno-społeczno-gospodarczym regionu. Uczestniczyło w powoływaniu lokalnych władz, utrudniało prace nad odbudową, rozpoczęło systemową grabież majątku prywatnego i państwowego oraz deportacje do obozów pracy w ZSRS. Czerwonoarmiści dopuszczali się masowych przestępstw – od kradzieży i dewastacji, przez gwałty i pobicia, aż po zabójstwa. Ich działalność spowodowała ogólną niechęć i strach społeczeństwa przed sowieckim wojskiem. Powszechnie uważano, że Armia Czerwona okupuje Polskę, i oczekiwano opuszczenia przez nią naszego kraju.
The article describes the activity of the Red Army in the district of Szubin (Pomeranian Voivodeship) in 1945, and social moods and attitudes of its inhabitants towards Soviet soldiers. The entry of the Red Army into the district in January 1945 marked the end of the cruel German occupation, so it was welcomed by the local population. From the very beginning, the Soviet Army was the dominant force in the political, social and economic life of the region. It took part in the appointment of local authorities, obstructed reconstruction work, started systematic looting of private and state property and deportations to labour camps in the USSR. Red Army soldiers committed mass crimes, from theft and devastation, through rape and beatings, to murder. Their activities caused the general public dislike and fear of the Soviet Army, the Red Army was believed to have occupied Poland and was expected to leave the country.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2021, 19; 552-579
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa o Polskę w sierpniu 1920 roku
Autorzy:
Korczyński, Piotr (1974- ).
Powiązania:
Polsce Wierni 2021, nr 8, s. 10-13
Data publikacji:
2021
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Tuchaczewski, Michaił (1893-1937)
Armia Czerwona
Wojsko Polskie (1918-1939)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Kawaleria
Bitwy lądowe
Bitwa warszawska (1920)
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Artykuł przedstawia działania Wojska Polskiego w wojnie Rosji bolszewickiej z Polską. Wygrana kampania kijowska wiosną 1920 roku miała zakończyć wojnę, a stała się przyczyną mobilizacji i zrywu patriotycznego całej Rosji przeciw Polsce. Tworzona od 1 lipca Armia Ochotnicza, pod wodzą generała Józefa Hallera w sile ponad 105 tysięcy żołnierzy wsparła Wojsko Polskie. Dwa istniejące dotąd fronty podzielono na trzy i wydzielono oddziały bezpośrednio dowodzone przez Naczelnika Józefa Piłsudskiego, które miały uderzyć znad Wieprza. Doszło do bitwy warszawskiej, która odmieniła sytuację. Poległo 25 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej, do niewoli trafiło 66 tysięcy jeńców, a 45 tysięcy przekroczyło granicę pruską i zostało internowanych. W Wojsku Polskim było 4,5 tysiąca zabitych, 22 tysiące rannych i około 10 tysięcy zaginionych.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Czerwonoarmiści w Gleiwitz
Autorzy:
Reńca, Sebastian (1976- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 4, s. 78-80
Data publikacji:
2021
Tematy:
Reńca, Sebastian (1976- )
Tracz, Bogusław (1972- )
Armia Czerwona
II wojna światowa (1939-1945)
Kradzież
Ludność cywilna
Wojsko
Zabójstwo
Zgwałcenie
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł nawiązuje do książki „Rok ostatni – rok pierwszy: Gliwice 1945” Bogusława Tracza, pracownika katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Autor artykułu zrelacjonował wkroczenie Armii Czerwonej do Gliwic, dotychczas niemieckiego miasteczka Gleiwitz. Przerażeni mieszkańcy obawiali się wejścia żołnierzy radzieckich, którzy odznaczali się sadyzmem i okrucieństwem. Wydarzenia miały miejsce pod koniec stycznia 1945 roku.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Decyzje, które ocaliły niepodległość
Decisions that Saved Independence
Autorzy:
Odziemkowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154522.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
niepodległość
Armia Czerwona
bolszewicy
samoobrona polska na Litwie i Białorusi
Józef Piłsudski
Dywizja Litewsko-Białoruska
independence
Red Army
Bolsheviks
Polish self-defense in Lithuania and Belarus
Lithuanian-Byelorussian Division
Opis:
Na przełomie 1918 i 1919 r. odradzające się państwo polskie stanęło po raz pierwszy w obliczu groźby inwazji Armii Czerwonej. Niepodległa Polska stała na drodze marszu rewolucji na zachód, dlatego zdaniem władz bolszewickich musiała zniknąć z mapy Europy. Mogła istnieć wyłącznie jako kolejna sowiecka republika rad. Polskie elity, polską inteligencję czekałby wówczas los zgotowany przez bolszewików elitom rosyjskim – fizyczne unicestwienie. Wbrew opiniom wyrażanym przez większość ówczesnych polskich polityków i wojskowych, Naczelny Wódz Józef Piłsudski podjął ryzykowną decyzję, aby nie czekać nad Niemnem i Bugiem na podejście Armii Czerwonej, lecz wysłać bardzo szczupłe siły, jakimi dysponował, na wschód, na spotkanie nieprzyjaciela. Pragnął osłonić centrum kraju przed inwazją, która mogła mieć nieprzewidywalne skutki dla tworzącego się dopiero państwa polskiego. Nieliczne polskie formacje, złożone głównie z ochotników, dzięki walorom żołnierza i dobremu dowodzeniu, potrafiły pobić czołowe oddziały Armii Czerwonej, co skłoniło dowództwo bolszewików, nieposiadających informacji o siłach polskich, do zatrzymania ofensywy. Ten fakt miał decydujące znaczenie dla pierwszej fazy wojny polsko-sowieckiej. Przesunięcie frontu na wschód pozwoliło Piłsudskiemu przygotować wiosną 1919 r. uderzenie na Wilno, które uprzedziło ofensywę bolszewicką, odniosło pełny sukces i zapoczątkowało pasmo polskich zwycięstw froncie polsko-bolszewickim w 1919 r.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2021, 2; 19-36
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kto spalił Słupsk w marcu 1945 roku? Przypadek pomorskiego miasta zajmowanego przez Armię Czerwoną
Who burnt Słupsk in March 1945? A case of a Pomeranian town captured by Red Army
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034558.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
The Soviets
Red Army
Pomerania
town fires
Słupsk
landsmannschaft
Sowieci
Armia Czerwona
Pomorze
pożary miast
ziomkostwo
Opis:
Niebroniony przez Niemców Słupsk poniósł podczas wojny bardzo poważne straty. Zmieniły one na zawsze zabudowę miasta. Mieszkańcy – dawni i nowi, Niemcy i Polacy – od kilkudziesięciu lat zadają pytanie: kto zawinił, skoro walk nie było? W historii Słupska pod redakcją Stanisława Gierszewskiego – do dzisiaj podstawowej syntezie dziejów miasta – napisano, że Słupsk został zniszczony w marcu 1945 r. w około 25-30% w wyniku walk czerwonoarmistów z Niemcami; boje te opisano. W okresie PRL w tle tych nieprawdziwych stwierdzeń istniała „historia szeptana”, przekazywana z ust do ust. W jej wykładni to Sowieci podpalili niebroniony Słupsk kilkanaście godzin po zajęciu miasta. Wniosek ten wyprowadzano ze wspomnień Niemców, polskich pionierów Słupska oraz historiografii zachodnioniemieckiej. Od upadku komunizmu wersja „szeptana”, coraz dokładniej opisana i uzasadniona, została powszechnie przyjęta. Przyjmowano ją z goryczą, bo Słupsk, uchodzący za jedno z ładniejszych miast pomorskich, „mógł ocaleć”, jego zniszczeń nie uzasadniały działania wojenne. Kładziono to na karb „zdziczenia Sowietów”. Do zmiany tego przekonania skłaniają wspomnienia Niemców publikowane w latach 50. XX wieku w czasopiśmie „wypędzonych” słupszczan, „Stolper Heimatblatt”. W numerze 6 ukazał się tam list Margarety Dähling. Widziała opisywane wydarzenia, była w centrum Słupska, gdy zaczęło płonąć. I opisała rzeczy zaskakujące, stojące w sprzeczności z powszechnie przyjętymi wyobrażeniami. Wydarzenia w Słupsku, tuż po wkroczeniu Sowietów mogły mieć bardziej złożony przebieg, a sprawcy – inne od zakładanych motywacje. Hipoteza postawiona w tym artykule, po uwzględnieniu wspomnianej relacji niemieckiej, jest następująca: Słupsk zaczął płonąć nocą 7/8 marca w wyniku niemieckiego wysadzenia mostów, jeszcze przed wkroczeniem Sowietów. Niemcy zastawili w Słupsku pułapkę na czerwonoarmistów, w kamienicach Starego Rynku (Markt Platz). Wieczorem 8 marca, gdy Sowieci byli w mieście już kilkanaście godzin, nastąpił wybuch niemieckich materiałów wojskowych na Starym Rynku. Nie wiadomo z jakiej przyczyny, ale prawdopodobna jest detonacja dokonana przez Niemców. W wyniku wybuchu nastąpiły dalsze pożary, a następnie Sowieci przystąpili do systematycznych podpaleń, z zemsty lub aby detonować kolejne możliwe pułapki i zdusić możliwy opór. Metodyczność podpaleń i zaangażowanie całych pododdziałów wskazuje jednak na drugi motyw. Zniszczeń dopełniły przemarsze przez miasto 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej Armii Czerwonej, idącej z Koszalina do Gdańska. Jeśli hipoteza ta jest prawdziwa, za spalenie centrum miasta odpowiadaliby i Niemcy, i Sowieci, w trudnej do ustalenia proporcji. Destrukcję miasta rozpoczęli jednak Niemcy.
Undefended by the Germans, Słupsk suffered heavy losses during the World War II, which changed forever the town’s buildings. The inhabitants, both the former and the present, the Germans and the Poles, have for decades asked who is to blame as there was no fighting? According to the history of Słupsk edited by Stanisław Gierszewski – until this day the basic synthesis of the town’s history – 25–30 per cent of Słupsk was destroyed in March 1945 as a result of Red Army fights with the Germans. These fights were described. During the Polish People’s Republic period a whispered word of mouth history existed in the background of these false statements. According to this construction, it were the Red Army soldiers who set the undefended Słupsk on fire several hours after capturing the town. Such conclusion was drawn from the memories of the Germans, the Polish pioneer settlers in Słupsk, and from the West German historiography. After the collapse of communism, the word of mouth version, more and more precisely described and justified, was commonly accepted. It was accepted with bitterness, as Słupsk, regarded one of more beautiful Pomeranian towns, “could survive”, because its devastation was not a consequence of military action. It was ascribed to the „barbarism” of the Soviets. This belief can be revised under the influence of the memories of the Germans, published in the 1950s in a journal of the “expellees” from Słupsk, „Stolper Heimatblatt”. Issue 6 contains a letter from Margaret Dähling who eye-witnessed the described events. She was in the city centre when it went up in flames. Her report is surprising, it contradicts the commonly accepted beliefs. The course of events immediately after entrance of the Soviet troops could have been more complex, and the perpetrators could have different motivation than it is assumed. The hypothesis put forward in this article, after taking into account the aforementioned German report, is as follows: Słupsk went up in flames on the night from 7 to 8 March as a result of blowing up the bridges by the German forces, still before the Soviets entered the town. The Germans set a trap for the Red Army soldiers in the Old Market (Markt Platz) houses. On 8 March in the evening, when the Soviet troops had already been there for several hours, the German military materials exploded in the Old Market. The reason is unknown, but the detonation caused by the Germans is likely. As a result of the explosion, further fires ensued. Then the Soviets started systematic fire-raising, for revenge or to blow up further possible traps and to quell possible resistance. The methodicalness of fire-raising and the action of the whole squads point rather to the latter motive. Devastation was completed by the 1st Guards Tank Army of the Red Army marching through the city from Koszalin to Gdańsk. If this hypothesis is true, both the Germans and the Soviets should be responsible for burning the city centre in proportions difficult to estimate. However, the destruction of the town was commenced by the Germans.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2021, 36; 151-191
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kuźnica 23 lipca 1944 roku : pierwsze starcie 19. DPanc w Polsce latem 1944 roku
Autorzy:
Wróblewski, Robert.
Powiązania:
Technika Wojskowa Historia 2021, nr 4, s. 68-83
Data publikacji:
2021
Tematy:
2 Front Białoruski (Armia Czerwona)
Armia Czerwona
19 Panzer-Division
II wojna światowa (1939-1945)
Front wschodni (1941-1945)
Operacja Bagration (1944)
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł dotyczy działań wojennych podczas ostatniego etapu operacji „Bagration” w lipcu 1944 roku. Autor przybliża starcie niemieckiej 19 Dywizji Pancernej generała Hansa Källnera z oddziałami Armii Czerwonej, które zajęły miasteczko Kuźnica. Omawia działania jednostek niemieckich i sowieckich oraz przebieg walk. Starcie zakończyło się porażką wojsk sowieckich, co uniemożliwiło im oskrzydlenie Białegostoku od północnego zachodu.
Fotografie, mapki.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Między sowieckim młotem, a hitlerowskim kowadłem
Autorzy:
Kaźmierski, Dominik.
Powiązania:
Polska Zbrojna. Historia 2021, nr 1, s.144-145
Data publikacji:
2021
Tematy:
1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (Wojsko Polskie na Wschodzie ; 1943-1945)
Armia Czerwona
Ilustrowany Kurier Codzienny (czasopismo)
Żołnierz Polski (czasopismo ; Warszawa)
II wojna światowa (1939-1945)
Bitwa pod Lenino (1943)
Propaganda
Czasopisma
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Tematem artykułu jest bitwa żołnierzy polskich pod Lenino, pierwsza bitwa Polaków z 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki u boku Armii Czerwonej w walce z hitlerowcami. Autor zestawia opisy tej bitwy dokonane przez propagandy dwu totalitaryzmów, niemieckiego i rosyjskiego, zamieszczone w Ilustrowanym Kurierze Polskim wydanym po polsku przez Niemców w 1943 roku i publikacji w Żołnierzu Polskim z 1945 roku.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Niewypowiedziana wojna
Autorzy:
Korczyński, Piotr (1974- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 12, s. 104-107
Data publikacji:
2021
Tematy:
Wojsko Polskie (1918-1939)
Korpus Ochrony Pogranicza
Armia Czerwona
Zarząd Wywiadu Wojskowego Sztabu Generalnego (ZSRR).
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Traktat ryski (1921)
Żołnierze
Wywiad wojskowy
Dywersja
Terror
Granice
Ochrona granic
Szpiegostwo
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Po podpisaniu w 1921 roku traktatu pokojowego w Rydze, żołnierze radzieccy i radziecki wywiad wojskowy (Razwiedupra) otrzymali rozkaz rozniecenia antypolskiego powstania na wschodnich kresach II RP. W sowieckiej części Białorusi i Ukrainy zorganizowano szkoły dywersyjno-szpiegowskie, ich absolwenci mieli przeniknąć na teren Polski i stosować terror, dywersję i agitację. W odpowiedzi polski rząd powołał w 1924 roku Korpus Ochrony Pogranicza, przeznaczony specjalnie do ochrony granicy z ZSRR.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Nóż w plecy : propaganda w służbie sowieckiej agresji 1939 roku
Propaganda w służbie sowieckiej agresji 1939 roku
Autorzy:
Łysiak, Tomasz (1970- )
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 37, s. 78-80
Data publikacji:
2021
Tematy:
Brzeszczyński, Stefan (1893-1982)
Grzybowski, Wacław (1887-1959)
Armia Czerwona
NKWD
Wojsko Polskie (1918-1939)
Agresja ZSRR na Polskę (1939)
Dezinformacja
Dyplomaci
Dyplomacja polska
Kłamstwo
Ludobójstwo
Oficerowie (wojsko)
Polityka międzynarodowa
Propaganda
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Tematem artykułu jest sowiecka propaganda użyta do usprawiedliwienia agresji na Polskę 17 września 1939 roku. Argumentami były twierdzenia, że państwo polskie nie istnieje oraz konieczność ujęcia się ZSRR za narodami białoruskim i ukraińskim. Opisano tzw. operację polską NKWD z lat 1937-1938 oraz działania propagandowe Sowietów tuż przed agresją na Polskę.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Obóz ocalonych
Autorzy:
Sendek, Robert (1974- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 10, s. 96-100
Data publikacji:
2021
Tematy:
NKWD
Armia Krajowa (AK)
Armia Czerwona
II wojna światowa (1939-1945)
Ruch oporu
Podziemie polityczne i zbrojne (1944-1956)
Ucieczki więźniów
Obozy pracy
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Jesienią 1944 na terenach zajmowanych przez Armię Czerwoną sowieckie służby zakładały obozy pracy i filtracyjne m.in. w Krzesimowie, Poniatowej, Skrobowie, Lublinie czy w Błudku na Roztoczu. Oficjalnie kierowano tam osoby podejrzane o kolaborację z Niemcami, w praktyce trafiali do nich żołnierze Armii Krajowej oraz przeciwnicy nowej, ludowej władzy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Operacja „Połkowodiec Rumiancew”. Cz. 1
Autorzy:
Michulec, Robert.
Powiązania:
Technika Wojskowa Historia 2021, nr 1, s. 52-65
Data publikacji:
2021
Tematy:
Armia Czerwona
Wehrmacht
II wojna światowa (1939-1945)
Front wschodni (1941-1945)
Bitwa pod Kurskiem (1943)
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
3 sierpnia 1943 roku rozpoczęły się działania Armii Czerwonej przeciwko wojskom niemieckim. Walki zakończyły się wyzwoleniem Charkowa oraz odwrotem Niemców za Dniepr. Operacja ta jest nazywana także operacją biełgoradzko-charkowską albo „czwartą bitwą o Charków”. Autor artykułu szczegółowo omawia przygotowania i przebieg pierwszych dni zmagań.
Fotografie, mapki.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 377

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies