Temat: pankreatoduodenektomia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Nerwiak (Schwannoma). Rzadko występujący guz trzustki
Autorzy:: Witkowski, Grzegorz
Kołos, Małgorzata
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Durlik, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391868.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: guz trzustki
nerwiak
pankreatoduodenektomia
Schwannoma
trzustka
Opis:: Wstęp: Nerwiak (łac. schwannoma) to otorebkowany, wywodzący się z komórek Schwanna, mezenchymalny guz związany z otoczką nerwów. W związku z tym może pojawić się on w każdym miejscu w organizmie, gdzie przebiegają nerwy obwodowe. Najczęstsze jego lokalizacje to: głowa, szyja i kończyny. Po raz pierwszy guz wywodzący się z komórek Schwanna został opisany przez Stouta i Carsona w 1935 r. Nerwiaki trzustki to niezwykle rzadkie nowotwory. W literaturze anglojęzycznej do 2017 r. opisanych zostało 67 przypadków. Leczenie operacyjne jest najczęstszym sposobem terapii nerwiaków trzustki, a rokowania pooperacyjne są dobre. Opis przypadku: 63-letnia chora została przyjęta do Kliniki Chirurgii Gastroenterologicznej i Transplantacyjnej CSK MSWiA w Warszawie z powodu guza głowy trzustki. W wykonanej biopsji igłowej – zarówno pod kontrolą USG, jak i tomografii komputerowej (TK) – oraz otwartej biopsji zmiany w trzustce nie stwierdzono komórek nowotworowych w żadnym z pobranych materiałów. W badaniu TK jamy brzusznej uwidoczniono w rzucie wyrostka haczykowatego trzustki owalną zmianę wysoce podejrzaną o proces nowotworowy. Następnie poszerzono diagnostykę o badanie rezonansu magnetycznego (MRI) jamy brzusznej, w którym stwierdzono zaotrzewnowo masę guzowatą o charakterze grubościennej torbieli wypełnionej płynem. Pacjentka została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. 22 VIII 2017 r. wykonano pankreatoduodenktomię sposobem Whipple’a. W materiale przesłanym do badania histopatologicznego stwierdzono schwannoma capitis pancreatis. W praktyce chirurgicznej nerwiak dotyczący trzustki występuje niezwykle rzadko, ale w ośrodkach wykonujących dużą liczbę zabiegów operacyjnych w obrębie trzustki, taki przypadek może się zdarzyć.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 1; 48-51
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Chirurgiczne leczenie raka trzustki
Autorzy:: Masiak-Segit, Wioletta
Rawicz-Pruszyński, Karol
Skórzewska, Magdalena
Polkowski, Wojciech P
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392889.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak trzustki
pankreatoduodenektomia
dystalna resekcja trzustki
Opis:: Jedynym sposobem dającym możliwość wyleczenia chorego na gruczolakoraka trzustki (RT) jest chirurgiczne wycięcie nowotworu. Za standardowe leczenie chirurgiczne resekcyjnego raka głowy trzustki uważa się klasyczną pankreatoduodenektomię (PD) metodą Kauscha-Whipple’a, lub PD z zaoszczędzeniem odźwiernika sposobem Traverso-Longmire’a. Najtrudniejszym technicznie i jednocześnie najważniejszym z punktu widzenia onkologicznego etapem PD, jest oddzielenie głowy trzustki od tętnicy krezkowej górnej. Opracowano kilka modyfikacji PD, koncentrując się na wykonaniu tego manewru we wczesnej fazie operacji, tj. przed przecięciem trzustki (nieodwracalnym etapem zabiegu). Procedury te w piśmiennictwie angielskim noszą nazwę „artery-first approach” lub „SMA-first approach”. Powstało pojęcie „mesopancreas”. Całkowite usunięcie mesopancreas wraz z proksymalną częścią jelita czczego jest uznawane za resekcję R0 w przypadku guza głowy trzustki z bezpośrednią lub pośrednią inwazją naczyń, lub przerzutami do regionalnych węzłów chłonnych, a w piśmiennictwie angielskim jest określane, jako pancreatoduodenectomy with systematic mesopancreas dissection (SMDPD). Dystalna resekcja trzustki (DRT) z powodu raka wiąże się z dużym odsetkiem dodatnich marginesów, niedostateczną liczbą usuniętych węzłów chłonnych, niskimi odsetkami przeżyć. Opracowano nową technikę - radykalną proksymalno-dystalną modułową pankreatosplenektomię (RAMPS). W RAMPS działania operacyjne przebiegają od strony głowy trzustki ku ogonowi, wcześnie zostaje przecięta trzustka, a splenektomia zostaje wykonana na końcowych etapach zabiegu. Wzorem PD, podejmowane są próby dalszej modyfikacji oryginalnej techniki RAMPS, zwłaszcza w kierunku SMA-first approach. Dla pacjentów z guzami trzustki granicznie resekcyjnymi lub zaawansowanymi miejscowo, po przebytym leczeniu neoadjuwantowym, opracowano metodę radykalnej resekcji z zaoszczędzeniem naczyń tętniczych - „the TRIANGLE operation”. Pomimo olbrzymiego postępu technik chirurgicznych, RT nadal jest wykrywany zbyt późno, w fazie uniemożliwiającej wykonanie skutecznej resekcji.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 45-53
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Stentowanie wewnętrzne przez pankreatojejunostomię i główny przewód trzustkowy po pankreatoduodenektomii
Autorzy:: Singh, Kamaldeep
Kaman, Lileswar
Tandup, Cherring
Raypattanaik, Niladri
Dahiya, Divya
Behera, Arunanshu
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391553.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: pancreatojejunostomia
pankreatoduodenektomia
pooperacyjna przetoka trzustkowa
stentowanie wewnętrzne
Opis:: Wprowadzenie: Pooperacyjna przetoka trzustkowa (POPF) wiąże się z wysoką zachorowalnością i śmiertelnością. Badania wykazały, że wewnętrzne stentowanie pankreatojejunostomii (PJ) może zmniejszyć POPF, ale metoda ta nadal budzi kontrowersje. Cel: W niniejszej pracy porównano wyniki zastosowania stentowania wewnętrznego przez PJ w celu zmniejszenia POPF po pankreatoduodenektomii (PD) i opisano technikę zakładania stentu wewnętrznego przez PJ do głównego przewodu trzustkowego. Materiały i metody: Do badania włączono 50 pacjentów poddanych elektywnej PD. Zrandomizowano ich do jednej z dwóch grup: Grupa A (n = 25) bez stentowania wewnętrznego przez PJ i Grupa B (n = 25) z wewnętrznym stentowaniem PJ. Pierwszorzędowym punktem końcowym było wystąpienie POPF. Wyniki: Obie grupy były porównywalne pod względem: danych demograficznych, chorób współistniejących, patologii, struktury trzustki i średnicy przewodu trzustkowego. Spośród 50 badanych pacjentów, u 23 (46,0%) rozwinęła się POPF – u 10 (40%) w grupie A i 13 (52%) w grupie B (p = 0,156). U 13 chorych (32%) rozwinęła się przetoka pooperacyjna trzustki stopnia A, a u 7 (14%) – stopnia B. W grupie A u 6 chorych rozwinęła się przetoka pooperacyjna stopnia A, a u 4 stopnia B. W grupie B u 10 chorych rozwinęła się przetoka pooperacyjna trzustki stopnia A, a u 3 stopnia B. Nie stwierdzono przetoki stopnia C. U wszystkich osób uzyskano zadowalający powrót do zdrowia po leczeniu zachowawczym. U 8 pacjentów (16%) wystąpiło opóźnienie opróżniania żołądka (5 w grupie A i 3 w grupie B; p = 0,366). U 6 pacjentów pojawiło się powierzchowne zakażenie miejsca operowanego (2 w grupie A i 4 w grupie B; p = 0,445). Długość pobytu w szpitalu była porównywalna w obu grupach. Nie odnotowano zgonów. Wnioski: Wewnętrzne stentowanie PJ nie zmniejsza częstości występowania POPF po PD.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 3; 40-47
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "pankreatoduodenektomia" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język