- Tytuł:
- Model ogólnej koncepcji i struktury funkcjonalnej onomastyki
- Autorzy:
- Šrámek, Rudolf
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/607790.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Tematy:
-
onomastics – generic theory – onomastics and communication – model of functional onomastics – model elements
onomastics
general theory of onomastics
onomastics and language communication
model of functional onomastics
elements in the model of functional onomastics
onomastyka
ogólna teoria onomastyki
onomastyka i komunikacja językowa
model onomastyki funkcjonalnej
elementy modelu onomastyki funkcjonalnej - Opis:
-
Model of the generic concept and structure of functional onomasticsTheoretical onomastics works with two dimensions of abstraction: a) focus on the research of highly abstracted properties of the individual elements of the proprial sphere of language, b) a more advanced type of abstraction represented by the analysis of the onomastics as a whole, i.e. the view of the discipline “from above”. The properties of the a) dimension are subordinated to the b) perspective. The theoretical research of the “whole” discloses the conceptual and functional characteristics of onomastics, while revealing its structure and system. The concept of “onomastics as a whole” operates with the so-called functional elements. Such elements determine the contents of onomastics as a Whole. Functional elements are always ordered in a determined logical sequence, creating thus the “model”. Besides the functional elements, the model is delimited by the principles of a system, dynamics and process orientation. Every element is rooted in and determined by the preceding element. The first element in the model is represented by the “the need of the society to use proprium in the naming process”, while the “use of the proprium in thecommunication process” constitutes the very last element. – The impact on the definition: the onomastics is an interdisciplinary sub-domain of linguistics about the social need to name individual objects (phenomena), about the materialization of this need with the use of language as well as about functionalities and role of the created proprium within all types of communication scenarios.Model obecného konceptu a struktury onomastiky V teoretické onomastice existují dva rozměry abstrakce: a) zaměření na výzkum vysoce abstrahovaných vlastností jednotlivých složek propriální sféry jazyka, b) vyšším typem abstrakce je analýza onomastiky jako „celek“. Je to pohled shora. Vlastnosti sub a) jsou kritériu sub b) podřízeny. Teoretické studium „celku“ vede k poznání jeho konceptuální a funkční povahy i strukturního uspořádání. Koncept celku „onomastika“ pracuje s elementy (kategoriemi, funkčními prvky), které vymezují a determinují „obsah“ onomastiky jako „celek“. V modelu je chápeme jako „funkční elementy modelu“. Kromě funkčnosti platí pro ně principy systémovosti, dynamičnosti a procesuálnosti. Každý element vyplývá z elementu předcházejícího a je jím podmíněn. Počáteční element konceptu je „popriálně nominační potřeba společnosti“, koncový „užívání propria v komunikaci“. – Dosah pro definici: onomastika je mezioborová subdisciplína lingvistiky o společenské potřebě pojmenování individualizujícího typu, o jejich tvoření a o funkcích ve všech druzích komunikace.
The aim of this article is to capture the basic knowledge pertaining to the general theory of onomastics and explain the two dimensions of onomastic abstraction: a) advanced abstraction of individual elements pertaining to proper names as a class, and b) onomastics as a “whole”, as an even more advanced type of abstraction. An aerial view of the subject is presented. Theoretical research of onomastics as a “whole” enhances the knowledge of its nature in terms of its conceptual and functional aspects as well as its structure. The concept of “onomastics as a whole” integrates elements (categories, functional elements) that determine the “contents” of onomastics as a “whole”. In the model of functional onomastics, they represent “functional elements”. Besides functionality, the model can also be characterised as systemic, dynamic, and processual. Each element in the model of functional onomastics results from the previous element, which determines it. The “society’s need for proper naming” represents the initial element in the chain that ends in the “use of the proper name in communication” element; the relationship between them can be described as “onomastics and language communication”. In conclusion, onomastics can be defined as an interdisciplinary sub-discipline of linguistics studying the social need to use individualised naming, its practical manifestations in a language as well as functions and position of individual proper names in all types of communication. This general definition applies to onomastics as a “whole”.
Celem artykułu jest ujęcie podstawowej wiedzy z zakresu ogólnej teorii onomastyki i wyjaśnienie dwóch wymiarów abstrakcji onomastycznej: a) zaawansowanej abstrakcji poszczególnych elementów odnoszących się do nazw własnych jako klasy, b) onomastyki jako „całości”, jako jeszcze bardziej zaawansowanego typu abstrakcji. Temat został przedstawiony w ujęciu ogólnym. Teoretyczne badania nad onomastyką jako „całością” poszerzają wiedzę o jej naturze w zakresie aspektów konceptualnych i funkcjonalnych oraz jej struktury. Pojęcie „onomastyki jako całości” integruje elementy (kategorie, elementy funkcjonalne), które określają „treść” onomastyki jako „całość”. W modelu onomastyki funkcjonalnej reprezentują one „elementy funkcjonalne”. Oprócz funkcjonalności model ten można scharakteryzować również jako systemowy, dynamiczny i procesowy. Każdy element w modelu onomastyki funkcjonalnej wynika z poprzedniego elementu, który go determinuje. „Potrzeba właściwego nazewnictwa w społeczeństwie” jest początkowym elementem łańcucha, który kończy się na elemencie „używania właściwej nazwy w komunikacji”; relację między nimi można określić jako „onomastykę i komunikację językową”. Podsumowując, onomastykę można zdefiniować jako interdyscyplinarną subdyscyplinę lingwistyki badającą społeczną potrzebę stosowania zindywidualizowanego nazewnictwa, jego praktycznych przejawów w języku oraz funkcji i pozycji poszczególnych nazw własnych we wszystkich typach komunikacji. Ta ogólna definicja ma zastosowanie do onomastyki jako „całości”. - Źródło:
-
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2019, 37, 1
0239-426X - Pojawia się w:
- Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł