Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "literatura historyczna" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Ascetic Activity of Fyodor Tumansky in the Context of Popularisation of Ukrainian Studies on the Territory of the Russian Empire in the Late 18th and Early 19th Centuries
Ascetyczna aktywność Fiodora Tumanskiego w kontekście popularyzacji studiów ukraińskich na terytorium imperium rosyjskiego końca XVIII – początku XIX wieku
Autorzy:
Kuzmenko, Andrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366847.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Fyodor Tumanski
historical literature
Ukraine
Ukrainian elite
Ukrainian national revival
Russia
Fiodor Tumanski
literatura historyczna
Ukraina
ukraińska elita
ukraińskie odrodzenie narodowe
Rosja
історична література
видавнича справа
українознавство
українська еліта
українське національне відродження
Opis:
The objective of the paper is the analysis of historical literature in order to trace the basic ways of promoting Ukrainian studies in the western territories of the Russian Empire in the late 18th and early 19th centuries. It has been established that this process has been supported by the Ukrainian elite, who were keen to address the problems of Ukrainian identity. In this context, the activities of progressive Ukrainians in academic and literary institutions, publishing houses, as well as various organisations and associations were characterised. The author also showcased the scientific and literary activity of Fyodor Tumanski, a well-known publisher, historian and journalist, who had an irrefutable influence on the development of Ukrainian culture (and national idea) at the turn of the 18th and 19th centuries within the framework of the complex conditions of imperial reality. The paper outlines his contribution to the early phase of the Ukrainian national revival, which was brought about by artistic, scientific, publishing, and educational activities, as well as journalism, aimed at collecting and disseminating knowledge about Ukrainian history.
Celem artykułu jest analiza literatury historycznej w celu prześledzenie podstawowych sposobów popularyzacji studiów ukrainistycznych na zachodnich terytoriach rosyjskiego imperium pod koniec XVIII–początku XIX wieku. Ustalono, że proces ten zyskał wsparcie dzięki elicie ukraińskiej, żywo zajmującej się problemami tożsamości ukraińskiej. W tym kontekście scharakteryzowano działalność postępowych Ukraińców w instytucjach naukowych i literackich, ośrodkach wydawniczych, różnych organizacjach i stowarzyszeniach. Pokazano również aktywność naukową i literacką FiodoraTumanskiego, znanego wydawcy, historyka, dziennikarza, który miał niebywały wpływ na rozwój kultury ukraińskiej (i idei narodowej) na przełomie XVIII i XIX wieku, w złożonych warunkach imperialnej rzeczywistości. Omówiono jego wkład w początkową fazę ukraińskiego odrodzenia narodowego, które dokonywało się przez działania artystyczne, naukowe, wydawnicze, dziennikarskie i edukacyjne, mające na celu gromadzenie i rozpowszechnianie wiedzy o historii Ukrainy.
Простежено основні тенденції популяризації українознавства на загальноімперських теренах впродовж кінця XVIII – початку ХІХ століть Визначено, що найбільшого розмаху цей процес набув завдяки столичній інкорпорації української еліти, пройнятої проблемами української національної ідентичності. У зазначеному контексті охарактеризовано діяльність прогресивних українців у науково-літературних установах, книговидавничих центрах, товариствах та гуртках.Розглянуто подвижництво Ф. Туманського на ниві формування української культури в умовах імперської дійсності. Визначено його внесок у початкову фазу українського національного відродження, який реалізувався посередництвом літературної, наукової, видавничої, журналістської і просвітницької діяльності, спрямованої на збирання і поширення знань з української історії.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 47-55
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O pamięci historycznej we współczesnej powieści argentyńskiej. Dyktatura Videli w Los topos Félixa Bruzzonego i La casa de los conejos Laury Alcoby
Autorzy:
Sadowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/8761165.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Tematy:
literatura argentyńska
Argentyna
historia
pamięć
pamięć historyczna
historia Argentyny
Źródło:
Poetyki czasu, miejsca i pamięci; 457-474
9788395558122
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska współczesna powieść historyczna i kultura popularna (prolegomena)
Modern Polish historical novel and popular culture (prolegomenom)
Autorzy:
Mazurkiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682719.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Polish literature
popular literature
historical novel
memory
literatura polska
literatura popularna
powieść historyczna
pamięć
Opis:
Regardless of the promoted ‘politics of memory’ and the results of historical research, the popular historical novel these days has been attributed the role of a medium that maintains and perpetuate national myths. Even if any given image of the past times is shattered, it is always substituted by a new myth, which in its nature is an ‘anti-myth’, when compared to the previous one, i.e. it presents a ‘spiritual reverse’ of the former vision. The function of the new myth, however, remains unchanged – it’s meant to consolidate the to-date perception of the past, even despite an explicit demand for the necessity of revindication. ‘Reading history’ by authors of popular historical novels still remains a record which, in its nature, resembles a ‘cultural palimpsest’ and is subordinated to ‘phantoms’ dwelling in the social imagination.
Popularnej powieści historycznej przypadła współcześnie – niezależnie od promowanych form „polityki pamięci” i ustaleń historyków – rola medium podtrzymującego i powtarzającego mity narodowe. Nawet jeśli bowiem obraz minionych czasów zostaje rozbity, w miejsce dotychczasowego mitu powstaje nowy. Ma on niekiedy – wobec chronologicznie wcześniejszego – charakter „anty-mitu”, tj. ukazuje „kulturowy rewers” dotychczasowej wizji. Jednakże jego funkcja pozostaje niezmienna – ma utrwalać dotychczasowe postrzeganie przeszłości, choćby expressis verbis deklarowana była konieczność rewindykacji. „Czytanie historii” przez twórców popularnej powieści historycznej pozostaje w niej zapisem o charakterze „kulturowego palimpsestu”, podporządkowanego funkcjonującym w wyobraźni społecznej „fantomom” przeszłości.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2016, 5; 13-35
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
АБАГАРЪТ НА ФИЛИП СТАНИСЛАВОВ: ОТ АРТЕФАК ТА КЪМ ЕЗИКОВИЯ РЕСУРС
Autorzy:
Tsibranska-Kostova, Mariana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681557.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Abagar, Filip Stanislavov, literature of Bulgarian Catholics, historical lexicology and lexicography.
Abagar, Filip Stanisławow, literatura bułgarskich katolików, leksykologia i leksykografia historyczna
Opis:
Filip Stanislavov’s Abagar was and remains the object of various research studies in the fields of history, philology, book printing, Catholic propaganda, etc. The last 5 years have contributed to the overall studying record of this first printed book with elements of modern Bulgarian. How to promote a new rendition of the text, how to celebrate the anniversary of Abagar’s publication, how to present the existing phototypic editions, translations, digitalised version, as well as the long lasting scholarly tradition on Abagar? The article aims to offer a preliminary answer to the more general question on how the old written sources could and should become language resources.
Abagar Filipa Stanisławowa pozostaje obiektem różnorodnych badań naukowych w sferze historii, filologii, sztuki drukarskiej, propagandy katolickiej itd. Ostatnie 5 lat poszerzyły obszar badań nad pierwszej drukowanej książki zawierającej elementy nowoczesnego bułgarskiego języka poprzez znaczące wkłady badaczy. W jaki sposób promować nowe wersje tekstu, obchodzić 360-tą rocznicę jego publikacji, jak optymalnie przedstawiać wydania fototypiczne, przekłady, zdigitalizowane wersje w świetle długiej tradycji badawczej Abagara? Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych odpowiedzi na szersze pytanie jak stare dokumenty piśmiennictwa mogą i powinny pełnić funkcję zasobów językowych.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2016, 5
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbrodnia u korzeni bułgarskiej państwowości? Próba interpretacji na podstawie bułgarskich powieści historycznych
Atrocity at the Roots of Bulgarian Statehood? An Attempt of Interpretation Based on Bulgarian Historical Novels
Autorzy:
Jóźwiak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2046607.pdf
Data publikacji:
2021-11-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historical novel
execution
sacrifice
Bulgarian literature
powieść historyczna
kaźń
ofiara
literatura bułgarska
Opis:
U początku kształtowania się średniowiecznego państwa bułgarskiego, w nierozłącznej parze z przyjęciem chrześcijaństwa legło wydarzenie, które zgodnie ze współczesną terminologią należałoby nazwać próbą przeprowadzenia zamachu stanu oraz jego konsekwencja – okrutna kara wymierzona buntownikom przez władcę, księcia Borysa. Krwawa egzekucja wszystkich członków 52 zbuntowanych rodów stała się immanentnym symbolem powstania chrześcijańskiego państwa bułgarskiego i zajęła ważne miejsce w powieściach historycznych przedstawiających dzieje średniowiecznego państwa. W literackiej wizji bułgarskich autorów doby socjalistycznej to tragiczne wydarzenie zostało przedstawione jako niemalże mord założycielski, lecz także zgodnie z interpretacją Foucaulta krwawy spektakl kaźni wyrażający władzę suwerena nad poddanymi oraz charakteryzowana przez Girarda specyficzna ofiara zbiorowa.
The foundations of the medieval Bulgarian state are inseparably paired with the adoption of Christianity. At that time an event occurred which based on modern terminology ought to be described as coup d’état. As a consequence a cruel punishment was administered by the ruler, prince Boris. A bloody execution of all the 52 rebelled houses became an immanent symbol of the rise of the Christian Bulgarian state and plays an important role in the novels related to the history of the medieval period of the state. The literary vision of the Bulgarian authors of the socialist era presents that tragic occurrence almost as a founding murder and in accordance with Foucault interpretation as a bloody spectacle of suffering that was a demonstration of the power of the sovereign over his subjects, and following Girard can be described as specific collective sacrifice.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2021, 21; 229-248
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una “nuova patria”. Confini e migrazioni nei "Promessi Sposi" di Alessandro Manzoni
Autorzy:
Danelon, Fabio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083535.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Italian literature
Alessandro Manzoni
historical novel
migration
border
literatura włoska
powieść historyczna
migracja
granica
Opis:
The paper examines the most important Italian historical novel and focuses on its principal migration routes, especially concerning main characters. It also examines a variety of representations of border and frontier (also in a metaphorical sense) in the novel.
Artykuł omawia najważniejszą włoską powieść historyczną i koncentruje się na jej głównych szlakach migracyjnych, zwłaszcza tymi, którymi podążają główne postaci utworu. Omawia również różnorodność przedstawień problematyki krańca i granicy (także w sensie metaforycznym) w powieści.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 3; 471-478
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MITOLOGIE POWIEŚCIOPISARSTWA HISTORYCZNEGO (NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH Z LITERATURY POLSKIEJ PO 1945 ROKU)
THE MYTHOLOGIES OF THE HISTORICAL NOVEL (BASED ON EXAMPLES FROM POLISH LITERATURE AFTER 1945)
Autorzy:
Tomczok, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911803.pdf
Data publikacji:
2019-04-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historical novel after 1945
modernity
powieść historyczna po 1945 roku
literatura popularna
nowoczesność
Opis:
Artykuł jest próbą ujęcia wizerunków, jakie zaprezentowali w wywiadach, posłowiach czy wstępach, a także w esejach powieściopisarze historyczni okresu powojennego. Jako materiał ilustracyjny w artykule przytoczone zostały wypowiedzi Teodora Parnickiego, Hanny Malewskiej, Antoniego Gołubiewa, Elżbiety Cherezińskiej oraz Marcina Wolskiego. Ich wypowiedzi zostały ujęte w ramy czterech płaszczyzn, które definiowały możliwe pozycje, jakie zająć mógł powieściopisarz historyczny, gdy opowiadał o swojej pracy pisarskiej. Te cztery płaszczyzny określają mitologię powieściopisarza historycznego, a także możliwości budowania swoistego antymitu opartego na negacji podstawowych wyznaczników literackiego mówienia o przeszłości.
The article attempts to research the images of historical novelists in the post-war period of Polish literature. The basis of the research is a collection of interviews, prefaces, afterwords and criticisms by such authors as Teodor Parnicki, Hanna Malewska, Antoni Gołubiew, Elżbieta Cherezińska and Marcin Wolski. Their opinions are selected in four domains that defined the possible positions that could be taken by the historical novelists when they talked about their work. These four domains define the mythology of the historical novel as well as the possibilities of building a specific anti-myth based on the negation of the basic determinants of the way literature speaks about the past.
Źródło:
Porównania; 2018, 23, 2
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Markiz de Tomsk” Borysa Klimyczewa − problemy genologiczne
Boris Klimychev’s “Marquis de Tomsk” – an Attempt to Define the Genre
Autorzy:
Karpiński, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968445.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Klimychev
genre
historical novel
picaresque romance
Siberian literature
gatunek
powieść historyczna
romans awanturniczy
literatura syberyjska
B. Klimyczew
Opis:
W artykule zawarte są rozważania teoretycznoliterackie dotyczące określenia przynależności genologicznej utworu "Markiz de Tomsk" syberyjskiego pisarza Borysa Klimyczewa. Jak udało się ustalić, utwór ten charakteryzuje synkretyzm gatunkowy. W jego poetyce można dostrzec elementy powieści historycznej i romansu awanturniczego. Autor niniejszej pracy przywołuje opinie badaczy oraz dokonuje analizy literackiej tekstu.
The author of the paper attempts to define the genre of the novel "Marquis de Tomsk" by Boris Klimychev, a modern (1930-2013) Russian writer from Siberia. His book has not been translated into Polish but neither is Klimychev well known in Russia, his work remaining known mostly to local readers. In the paper an essential emphasis has been placed on the literary analysis of genre characteristics of Klimychev’s romance. "Marquis de Tomsk" proves extremely difficult to describe because it combines the features of several literary genres. The analysis shows that the writer included in his book elements of historical novel, adventure novel and picaresque romance. He also used techniques and themes typical of the poetics of sentimentality. The plot centres on a series of episodes from the life of the characters, both such that have their historical prototypes and fictional ones. The writer relied on historical sources but also described in the novel interesting characters and events, taking into account their attractiveness to potential recipients. Klimychev foregrounded adventurous stories and made love intrigue an important element of the plot. All these components allow us to conclude that the book under discussion is a historical novel with features of picaresque romance.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, Zeszyt specjalny 2015; 313-321
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reinterpretacja poetyki węgierskiej powieści historycznej w utworach najnowszych
Reinterpretation of Hungarian poetry in the latest works. Introduction
Autorzy:
Nagy, László Kálmán
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40615057.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Hungarian literature
Hungarian historical novel
intertextuality in contemporary Hungarian prose
literatura węgierska
węgierska powieść historyczna
intertekstualność we współczesnej prozie węgierskiej
Opis:
The main idea of the article is the description of selected works which belong to the latest Hungarian historical novels. They are surprising for readers and at the same time constitute a polemic with the genre classics. The best‑known historical novelists ate the turn of the 19th and 20th centuries in Hungary are: Géza Gárdonyi and Maurycy Jókai. One of the reasons for their popularity is the fact that in their works they mentioned well‑known and at the same time painful events from the history of Hungary. It was the era of Turkish rule and the period of the Hungarian Spring of Nations. Other events included the Trianon case, which wasn’t discussed between 1945–1989, the Second World War, and the Hungarian October. The mythic image of national struggle and the fighting Hungarian, which was shaped by Romantic writers, was preserved for a long time in the collective memory of Hungarians. It seemed to have become an indispensable element of national mythology. However, new authors appeared in contemporary Hungarian culture, who made an attempt at the demythification of events that were important for the Hungarian people. Such an attempt seems very interesting and controversial. It is a litmus test for the current state of the collective historical awareness of the nation. New literary works take a different approach to those events which are well‑known to several generations of Hungarians from classical literature. They ask questions about the borders concerning rooted axiological categories and the flexibility of historical thinking. They are also an attempt at a timeless reflection connecting different periods. In Béla Fehér’s book, which was written in the spirit of magical realism, the most popular leader of the Hungarian Spring of Nations – Lajos Kossuth (1802–1894) – quotes the words of Prime Minister Imre Nagy (1896–1958) from the days of the Hungarian October. As for the works which deal with the topic of the two World Wars, they pose questions about the moral value of struggles run on the wrong side in the interest of foreign powers.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2023, 23; 297-310
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„In Wirklichkeit war es so…“. Analyse der Erzählinstanz in Robert Neumanns Roman "Struensee. Doktor, Diktator, Favorit und armer Sünder"
Autorzy:
Jachimowicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032476.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Robert Neumann
literatura austriacka
literatura emigracyjna
narrator niewiarygodny
powieść historyczna
Austrian literature
Exile literature
unreliable narrator
historical fiction
österreichische Literatur
Exilliteratur
unzuverlässiger Erzähler
historischer Roman
Opis:
Der im Exil von Robert Neumann geschriebene Struensee-Roman aus dem Jahr 1935 wird von der Forschung wegen seiner zahlreichen inhaltlichen und historischen Fehler nicht besonders hoch angesehen. Das Ziel dieser analytischen Untersuchung ist weniger, gegen diesen legitimen Vorwurf zu kämpfen, als vielmehr die Funktion der auf den ersten Blick nicht konsequenten und variablen Erzählweise des Romans zu zeigen, um ihn weiterhin in bestimmte Themen der Zeit zu situieren. Ausgehend von der These, dass man es in Struensee mit einem ‚unzuverlässigen Erzähler‘ zu tun hat, führt die Autorin eine tiefgehende Analyse der Narration durch und zeigt, dass der Eindruck der Unzuverlässigkeit gezielt vom impliziten Autor erzeugt wird. Dadurch gehört der Roman in ästhetische, literarische oder philosophische Diskurse der Zwischenkriegszeit.
Robert Neumann’s Struensee novel, written in exile in 1935, does not enjoy special recognition among researchers due to numerous content and historical errors. The aim of this analytical article is not to defend the novel against justified charges of literary scholars but to examine the function of the narrative which, at first glance, is the result of Neumann’s careless and hasty writing. Beginning with the thesis proposing that the novel features as unreliable narrator, the author of the paper carried out an in-depth analysis of the narrative trying to answer the question to what extent this type of narrative is part of the aesthetic, literary and philosophical discourses of the interwar period.
Powieść Roberta Neumanna pt. Struensee, napisana na emigracji w roku 1935, nie cieszy się ze względu na liczne błędy treściowe i historyczne szczególnym uznaniem wśród badaczy. Celem tego analitycznego artykułu nie jest bronienie powieści przed słusznymi zarzutami literaturoznawców, ile zbadanie funkcji narracji w powieści, która na pierwszy rzut oka jest wynikiem niestarannego i pospiesznego pisarstwa Neumanna. Wychodząc od tezy zakładającej, że w powieści mamy do czynienia z narratorem ‘nie godnym zaufania’ (unreliable narrator), autorka artykułu przeprowadza dogłębną analizę narracji i stwierdza, że jest ona zamierzoną strategią autora implikowanego. W ten sposób powieść wpisuje się w estetyczne, literackie i filozoficzne dyskursy okresu międzywojennego.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2015; 191-215
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pan Whicher w przedpowstaniowej Warszawie i radca Estar Van Houten w sklepie Wokulskiego – kryminał historyczny jako opowieść o przeszłości
Mr. Whicher in the pre-Uprising Warsaw and councilor Estar Van Houten in Wokulski’s shop –historical crime fiction as a story about the past
Autorzy:
Izdebska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649005.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kryminał historyczny
powieść historyczna
literatura popularna
XIX wiek w literaturze
a historical crime fiction
historical fiction
popular literature
the 19th century in literature
Opis:
This article addresses two novels that, seemingly or truly, realise the historical crime convention. One of the novels is Pan Whicher w Warszawie (“Mr. Whicher in Warsaw”) by Agnieszka Chodkowska-Gyurics and Tomasz Bochiński, and the other one is Carska roszada (“The Tsar Castling”) by Melchior Medard. Genre aspects of both works are considered, and the consequences the conventional location carries for the way in which the 19th century reality is constructed in both novels. Finally – despite the differences between them – in both crime novels, the Polish history of the 19th century is shaped via many elements; one of them is strong reliance on the discourse of romantic martyr-related provenance.
Artykuł dotyczy dwóch powieści, które – pozornie lub rzeczywiście – są realizacją konwencji kryminału historycznego. Pierwsza z nich to Pan Whicher w Warszawie Agnieszki Chodkowskiej-Gyurics i Tomasza Bochińskiego, druga to Carska roszada Melchiora Medarda. W tekście rozważane są aspekty genologiczne obu dzieł i konsekwencje owego gatunkowego usytuowania dla sposobu, w jaki ukazywana jest w nich dziewiętnastowieczna przeszłość. Ostatecznie – mimo różnic – w obu powieściach w sposobie konstruowania wieku XIX widać silne uwikłanie w dyskurs oromantyczno-martyrologicznej proweniencji.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 50, 4; 173-194
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theater and theatricality in their relation To history and the arts in the novels
Teatr i teatralność wobec historii i sztuk wizualnych w powieściach Władimira Szarowa
ИЗОБРАЖЕНИЕ ТЕАТРА В ЕГО СВЯЗИ С ИСТОРИЕЙ И ИЗОБРАЗИТЕЛЬНЫМ ИСКУССТВОМ В РОМАНАХ ВЛАДИМИРА ШАРОВА
Autorzy:
Gabrielova, Amina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179733.pdf
Data publikacji:
2020-10-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Владимир Шаров
Современная русская литература
Исторический роман
Театр
Władimir Szarow
literatura postsowiecka
powieść historyczna
teatr
Vladimir Sharov
Post-Soviet literature
Historical novel
Theater
Opis:
Vladimir Sharov (1952–2018), a distinguished contemporary Russian writer, published nine quasi historical novels. Each of his novels suggests a different semi-fantastical version of Russian history that is locked into continuing cycles or - to use Sharov’s preferred word - “rehearsals” of violence. Theater and performance are a recurring theme in Sharov’s prose. In Before and During [До и во время], one of the main characters is Alexander Scriabin. In The Rehearsals [Репетиции] Patriarch Nikon orders a play – a mystery-play about Easter — in which the amateur peasant actors are assigned roles from the Bible and replay these roles for generations. In Should Not I Spare [Мне ли не пожалеть], the opening section shows characters participating in Chekhov’s plays, and the main part of the narration tells the story of staging an oratorio. In the last two novels, several of the protagonists are theater directors. This article argues that for Sharov, theater is an apt metaphor for history and a basic ontological principle, because theater is an experience that can be documented but is never reproduced in exactly the same form. The article examines how Sharov brings out the power of the playwright, director, and actor to implement multiple and different scripts and life stories. Life and art in his works imitate each other through a constant multiplication of versions or rehearsals - “rehearsals” in its expanded sense as reinterpretations, revisions, rewritings, and continuations.
Владимир Шаров (1952–2018), выдающийся современный русский писатель, опубликовал девять квази-исторических романов. В них предлагаются полуфантастические варианты российской истории, неизменно скатывающейся к повторяюшимся циклам, или, используя любимое выражение писателя, «репетициям»  насилия. Сквозными темами в прозе Шарова являются театральные постановки и исполнение ролей. В романе До и во время один из главных героев – композитор Скрябин. В романе Репетиции Патриарх Никон заказывает пьесу – мистерию о Воскресении, - в которой простые крестьяне получают роли из Нового Завета и из поколения в поколение репетируют эти роли. Во вступительной части романа Мне ли не пожалеть персонажи участвуют в пьесах Чехова, а основная часть посвящена постановке оратории. В этих двух последних романах несколько действующих лиц являются театральными режиссерами. В статье утверждается, что для писателя театр является не только подходящей метафорой для человеческой  истории, но также основным онтологическим принципом, потому что театральное представление можно описать и документировать, но никогда нельзя воспроизвести в точно такой же форме. В статье показано, как у Шарова персонажи-художники - драматурги, режиссеры и актеры, - обладают возможностью и властью разыгрывать различные варианты исторических событий. Жизнь и искусство в его сочинениях подражают друг другу в форме бесконечной цепи вариантов и репетиций – «повторений» в широком смысле, или пересмотров, переделок, продолжений и перевоплощений.
Władimir Szarow (1952-2018), wybitny współczesny pisarz rosyjski, opublikował dziewięć powieści quasi-historycznych. Są to na wpół fikcyjne wersje rosyjskiej historii, niezmiennie sprowadzające się do powtarzających się cykli, czy też – używając ulubionego określenia pisarza – "prób" przemocy. W prozie Szarowa przewijają się wątki teatralne i odgrywanie ról. W powieści Przed i w trakcie jednym z głównych bohaterów jest kompozytor Skriabin. W powieści Próby patriarcha Nikon zleca wystawienie sztuki, misterium o Zmartwychwstaniu, w której zwykli chłopi otrzymują role z Nowego Testamentu i z pokolenia na pokolenie je odgrywają. We wstępnej części powieści bohaterowie uczestniczą w sztukach Czechowa, natomiast główna część poświęcona jest akcji oratorium. W tych dwóch ostatnich powieściach kilkoro bohaterów to dyrektorzy teatrów. Artykuł przekonuje, że teatr jest dla pisarza nie tylko trafną metaforą ludzkiej historii, ale także podstawową zasadą ontologiczną, ponieważ przedstawienie teatralne można opisać i udokumentować, ale nigdy nie da się go odtworzyć w dokładnie takiej samej formie. Artykuł pokazuje, w jaki sposób w twórczości Szarowa artyści graficy, dramatopisarze, reżyserzy i aktorzy mają możliwość i moc odgrywania różnych wersji wydarzeń historycznych. Życie i sztuka w jego pracach naśladują się nawzajem w postaci niekończącego się łańcucha wariacji i prób – szeroko rozumianych "powtórzeń", czyli rewizji, remake'ów, kontynuacji i reinkarnacji.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 60-88
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między ideologią a wyobraźnią literacką: spór o jednostkę i jej miejsce w historii (na przykładzie noweli Łaska Księcia Hieronima Uładzimira Arłoua)
Between ideology and literary imagination: the disputes about the individual and his place in history (based on the novella PRINCE HIERONIMS GRACE by Uładzimir Arłou)
Паміж ідэалогіяй і літаратурнаю фантазіяй: спрэчка пра асобу і яе месца ў гісторыі (на прыкладзе аповесці МІЛАСЦЬ КНЯЗЯ ГЕРАНІМА Уладзіміра Арлова)
Autorzy:
Kliabanau, Dzmitry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430772.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
Belarusian literature
Uladzimir Arloŭ
ideology
historical memory
individual
imagology
literatura białoruska
Uładzimir Arłoŭ
ideologia
pamięć historyczna
jednostka
imagologia
беларуская літаратура
Уладзімір Арлоў
ідэалогія
гістарычная памяць
асоба
імагалогія
Opis:
Belarusian authorities have a very specific perception of historical memory and have made a number of attempts trying to verify national history and to question the value of some parts of the national heritage. Official propaganda looks at the history of Belarus through the prism of West Russianism and the idea of the trinity of the Russian nation. Uładzimir Arłoŭ in his literary works focuses on creating an image of history through the prism of human behavior, moral principles and choices which were made in specific circumstances – both by direct participants and eyewitnesses of history. In the novel Prince Hieronim's Grace (1987), the main theme is the clash between the individual and the authorities. It forces the individual to make a choice in the face of pressure and the desire to maintain one's own identity – belonging to "our own people" represented in the novel by Ivan Karpač and clearly contrasted in terms of their values with "outsiders", represented by prince Hieronim Radziwiłł.
Władze Białorusi demonstrują bardzo specyficzne podejście do kwestii pamięci historycznej oraz podejmują próby weryfikacji historii i wartościowania dziedzictwa narodowego. Oficjalna propaganda patrzy na historię Białorusi przez pryzmat zachodniorusizmu i idei trójjedności narodu rosyjskiego. Uładzimir Arłoŭ w swoich utworach koncentruje się na tworzeniu obrazu historii przez pryzmat ludzkich zachowań, zasad moralności oraz wyborów dokonywanych w określonych okolicznościach – zarówno przez bezpośrednich uczestników, jak i naoczynych świadków wydarzeń. W opowiadaniu Łaska księcia Hieronima (1987) centralną staje się kwestia zderzenia człowieka z władzą, konieczność dokonania wyboru w obliczu presji i zachowaniu własnej tożsamości – przynależności do „swoich” reprezentowanych przez Iwana Karpacza i wyraźnie przeciwstawionych pod kątem wyznawanych wartości „obcym” reprezentowanych przez księcia Hieronima Radziwiłła.
Беларускія ўлады дэманструюць спецыфічны падыход да праблематыкі гістарычнай памяці і актыўна спрабуюць змяніць вобраз нацыянальнай гісторыі і культурнай спадчыны. Афіцыйная прапаганда разглядае айчынную гісторыю праз прызму ідэалогіі заходнерусізму і ідэі трыадзінага рускага народа. Уладзімір Арлоў у сваіх літаратурных творах канцэнтруецца на стварэнні вобразу гістарычных падзей праз прызму паводзінаў людзей – непасрэдных удзельнікаў і сведкаў здарэнняў, іх маральна-этычных прынцыпаў, выбару, які яны робяць у тых ці іншых акалічнасцях. У аповесці Мілась княза Гераніма (1987) цэнтральнаю тэмаю з’яўляецца праблема сутыкнення чалавека з уладаю, неабходнасць выбару ў сітуацыі ціску з боку ўлады і захавання чалавечага аблічча – прыналежнасці да “сваіх”, якіх прадстаўляе ў аповесці Іван Карпач, і выразнае супрацьстаянне з пункту гледжання маральных каштоўнасцяў “чужым”, якіх сімвалізуе вобраз Гераніма Радзівіла.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2023, 23; 177-192
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Инварианты художественной репрезентации истории Алесем Аркушам: контекст современной белорусской прозы
Inwarianty literackiej reprezentacji historii na przykładzie twórczości A. Arkusza
Literary invariants in the representation of history in the works by A. Arkush
Autorzy:
Lidenkova, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131291.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
современная белорусская литература
миф
тема
культурная преемственность
историческая травма
współczesna literatura białoruska
mit
motyw
ciągłość kulturowa
trauma historyczna
contemporary Belarusian literature
myth
motive
cultural continuity
historical trauma
Opis:
Вопросы культурного наследия и вопросы исторической правды были ключевыми в белорусской литературе на протяжении последних десяти лет, более того, их популярность и актуальность как для авторов, так и для читателей постоянно растет. Вместе с этим часто можно выделить множество повторяющихся мотивов и образов, появившихся в художественной литературе тех современных белорусских писателей, которые обращаются к критическому переосмыслению истории страны. С помощью таких мотивов авторы рассматривают проблемы исторической памяти, идентичности и культурной преемственности. В статье представлены «инварианты» литературного представления истории, часто определяемого исторической травмой советских и постсоветских времен.
Pytania dotyczące kulturalnej spuścizny i kwestii prawdy historycznej były kluczowe w literaturze białoruskiej w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Ich popularność i znaczenie zarówno dla autorów, jak i czytelników stale rośnie. Jednocześnie można wyróżnić wiele powtarzających się motywów i obrazów, które pojawiły się w utworach tych współczesnych białoruskich pisarzy, którzy zwracają się w kierunku krytycznej reinterpretacji historii kraju. Za pomocą takich motywów autorzy omawiają pilne problemy historycznej pamięci i ciągłości kulturowej. Artykuł przedstawia «inwarianty» literackiej reprezentacji historii, często determinowanej historyczną traumą czasów radzieckich i poradzieckich.
The questions of historical past and cultural heritage have been central in Belarusian literature over the past decades. Moreover, their importance for both authors and readers is steadily growing. At the same time, a number of recurrent motifs and images, with the help of which the authors address the urgent problems of historical memory, identity and cultural continuity have resurfaced in the fiction of contemporary Belarusian writers, who are addressing the need for a modern reinterpretation of key moments in national history. The article aims to single out “invariant” approaches to the literary representation of the national past often determined by the historical trauma of the Soviet and post-Soviet periods.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2020; 433-442
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Апавяданне аб іконніку і залатару ў станаўленні паэтыкі беларускага літаратурнага сюжэта
Story about the Iconographer and the Goldsmith in the formation of the poetics of the Belarusian literary plot
<i>Opowieść o ikonografie i złotniku</> w kształtowaniu się poetyki białoruskiej fabuły literackiej
Autorzy:
Chukichova, Nadzeya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520994.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
plot
archetype
fairy tale
narrative
Belarusian literature
Maksim Bahdanovich
historical poetics
fabuła
archetyp
baśń
narracja
literatura białoruska
Maksym Bogdanowicz
poetyka historyczna
сюжэт
архетып
казка
аповед
беларуская літаратура
Максім Багдановіч
гістарычная паэтыка
Opis:
In the article, an attempt has been made to reconstruct the archaic plot structure of Story about the Iconographer and the Goldsmith – one of the most highly artistic of Maksim Bogdanovich’s stories, in which the archetypal tripartite scheme of the cyclical plot has been significantly changed and reinterpreted. The canonical for its “loss” is embodied in the macroplot as an artistic model of an individual and historical situation, the archetypal “search” is represented as dotted lines of possible plot solutions, and for the first time instead of “gain” an open finale appears. The obvious modification of plot universals, which occurs in the process of this kind of secondary playing of artistic codes of expression, hypothetically can mean one chronological point that is fundamentally important for understanding the evolution of Belarusian national artistic thinking - the beginning of the formation of one more historical plot type in Belarusian literature.
W artykule podjęto próbę zrekonstruowania strukturalnych podstaw fabuły Opowiadania o ikonografie i złotniku – jednej z najbardziej artystycznych opowieści Maksima Bogdanowicza, w której archetypiczny trójdzielny schemat wątku cyklicznego, choć zachowany, został znacząco zmieniony i na nowo zinterpretowany. Kanoniczna jego „strata” przejawia się w makrofabule jako model artystyczny sytuacji indywidualnej i konkretno-historycznej, archetypowe „poszukiwanie” przedstawia punktowe linie możliwych rozwiązań fabularnych, a otwarty finał pojawia się po raz pierwszy w miejscu „zysku”. Oczywista modyfikacja uniwersaliów fabularnych, która następuje w toku tego rodzaju wtórnego rozgrywania artystycznych kodów wypowiedzi, może hipotetycznie oznaczać jeden punkt chronologiczny fundamentalnie ważny dla zrozumienia ewolucji białoruskiego narodowego myślenia artystycznego – początek formowania się kolejnego historycznego typu fabuły w literaturze białoruskiej.
У артыкуле здзейснена спроба рэканструявання структурнай праасновы сюжэта Апавядання аб іконніку і залатару – аднаго з самых высокамастацкіх апавяданняў Максіма Багдановіча, у якім хоць і захавана, але істотна перайначана і пераасэнсавана архетыпная трохчленная схема цыклічнага сюжэта. Кананічная для яе “страта” ўвасабляецца ў макрасюжэце як мастацкая мадэль індывідуальнай і канкрэтна-гістарычнай сітуацыі, архетыпны “пошук” уяўляе пункцірныя лініі магчымых сюжэтных рашэнняў, а на месцы “набытка” ўпершыню паўстае адкрыты фінал. Відавочная мадыфікацыя сюжэтных універсалій, якая адбываецца ў ходзе такога кшталту другаснага разыграння мастацкіх кодаў выказвання, гіпатэтычна можа азначаць адзін прынцыпова важны для разумення эвалюцыі беларускага нацыянальнага мастацкага мыслення храналагічны пункт – пачатак фармавання ў беларускай літаратуры яшчэ аднаго гістарычнага тыпу сюжэта.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2022, 22; 219-227
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies