Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "limfadenektomia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Czy przypadkowe znalezisko diagnostyczne pod postacią mikroraka brodawkowatego wymaga uzupełniającej limfadenektomii: wysoko-komórkowy wariant tego złośliwego nowotworu (opis przypadku)
    Autorzy:
    Bartella, I
    Meyer, F
    Frauenschläger, K
    Reschke, K
    Wallbaum, Th
    Buth, B
    Bruns, C
    Chiapponi, C
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393700.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak tarczycy
    wariant wysokokomórkowy
    uzupełniająca limfadenektomia
    Opis:
    Rak brodawkowaty tarczycy jest najczęstszym nowotworem gruczołu tarczowego i zazwyczaj wiąże się z bardzo dobrą prognozą. Celem tego opisu przypadku jest prezentacja występowania oraz przebiegu rzadkiego nowotworu gruczołu tarczowego, wartego opisania z uwagi na jego wyjątkowe cechy oraz związane z tym specyficzne postępowanie. Opisujemy przypadek 46-letniego pacjenta, który zgłosił się z powodu wola obustronnego wieloguzkowego tarczycy, bardziej zaznaczonego prawostronnie, o objętości około 80 ml według oceny ultrasonograficznej. Choremu zalecono usunięcie chirurgiczne wola z powodu uwidocznionego w scyntygrafii czterocentymetrowego „zimnego” guzka, który zajmował niemal cały prawy płat tarczycy. Z powodu mikroguzkowego utkania lewego płatu tarczycy wykonano kompletną tyreoidektomię według wytycznych oraz powszechnie uznanych zaleceń w porównywalnych przypadkach. Badanie histopatologiczne wycinka wykazało obecność gruczolaka pęcherzykowego bez żadnych cech złośliwości w prawym płacie tarczycy oraz wariantu wysokokomórkowego mikroraka brodawkowatego tarczycy o średnicy 0,6 cm z naciekiem torebki w lewym płacie tarczycy. Z uwagi na znane agresywne zachowanie onkobiologiczne tego rzadkiego podtypu, już opisaną inwazję torebkową, niski stopień zróżnicowania histopatologicznego oraz zwiększone ryzyko przerzutowania drogą limfopochodną, wykonano uzupełniającą limfadenektomię węzłów chłonnych przedziału środkowego szyi zgodnie z decyzją zespołu interdyscyplinarnego. Ostatecznie badanie histopatologiczne wykazało 30 węzłów chłonnych bez utkania nowotworowego (ostateczna klasyfikacja TNM: pT3 pN0 [0/30] L0 V0 Pn0 R0). Przebieg pooperacyjny był niepowikłany, wdrożono terapię radiojodem. Jak dotąd, w trakcie pierwszej wizyty 6 miesięcy po operacji, w obserwacji klinicznej nie stwierdzono cech odrostu guza. Wariant wysokokomórkowy jest rzadkim i agresywnym podtypem raka brodawkowatego tarczycy, który charakteryzuje się gorszym 5-letnim przeżyciem oraz wyższym ryzykiem nawrotów. Z naszego punktu widzenia oraz według danych z piśmiennictwa, rozpoznanie to wymaga bardziej agresywnego leczenia chirurgicznego oraz częstych obserwacji i ścisłej kontroli zgodnie z wytycznymi.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 40-43
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza przeżycia bezobjawowego chorych na czerniaka skóry poddanych procedurze biopsji węzła wartowniczego
    Autorzy:
    Łobaziewicz, Wojciech
    Szloch, Joanna
    Wajda, Justyna
    Legkiy, Oleksandr
    Marczyk, Elżbieta
    Wysocki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391714.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    biopsja węzła wartowniczego
    czerniak skóry
    limfadenektomia
    przeżycie bezobjawowe
    SNB
    Opis:
    Wstęp: Czerniak skóry stanowi 2% nowotworów złośliwych występujących u ludzi. Cechuje się wysokim stopniem złośliwości i niską wrażliwością na leki cytostatyczne. W Polsce obserwuje się wzrost zachorowań na ten nowotwór. Najczęstszym miejscem jego przerzutowania jest regionalny układ chłonny. Wprowadzenie techniki biopsji węzła wartowniczego umożliwiło identyfikację pacjentów z regionalnie zaawansowaną chorobą. Jest to metoda mało inwazyjna, obarczona niewielkim odsetkiem powikłań. Cel pracy: Analiza przeżycia bez objawów choroby (disease free survival; DFS) pacjentów z czerniakiem skóry poddanych procedurze biopsji węzła wartowniczego. Materiał i metodyka: Analizą objęto 222 chorych z czerniakiem skóry leczonych w Klinice Chirurgii Onkologicznej w latach 2010–2015, u których wykonano biopsję węzła wartowniczego. Badana grupa to: 136 kobiet i 86 mężczyzn, średni wiek: 59 lat. Pacjentów kwalifikowano do procedury biopsji węzła wartowniczego na podstawie badania klinicznego oraz usg regionalnych węzłów chłonnych. Średni okres obserwacji wyniósł 25,1 miesiąca. Około 2 godziny przed operacją chorzy mieli podawany izotop, następnie była wykonywana limfoscyntygrafia techniką SPECT. Dodatkowo na sali operacyjnej podawano barwnik Patentblau. Wyniki: Węzeł wartowniczy zidentyfikowano u 217 chorych (98%). Średnia wyciętych węzłów wartowniczych to 2,25. W badaniu mikroskopowym 27 osób (12%) miało wykryty przerzut. W tej grupie okres przeżycia bezobjawowego był znacząco krótszy. Niezależnymi prognostycznie czynnikami wpływającymi na przeżycie bezobjawowe okazały się: stan węzła wartowniczego oraz wiek chorego. Wnioski: Biopsja węzła wartowniczego jest precyzyjną metodą identyfikującą chorych z czerniakiem skóry, u których nastąpił rozsiew do regionalnych węzłów chłonnych, oraz najbardziej istotnym czynnikiem rokowniczym.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 15-21
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena przydatności programu komputerowego Maruyamy WIN-ESTIMATE 2.5 do oceny przerzutów w węzłach chłonnych u chorych z rakiem żołądka
    Evaluation of WIN-ESTIMATE 2.5 Maruyama computer program in estimation of lymph nodes metastases in gastric cancer patients
    Autorzy:
    Zinkiewicz, K.
    Bury, P.
    Gomuła, H.
    Zakościelny, A.
    Głowacki, S.
    Wallner, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/261083.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    rak żołądka
    resekcja żołądka
    limfadenektomia
    gastric cancer
    stomach resection
    lymphadenectomy
    Opis:
    Celem pracy jest przedstawienie możliwości programu komputerowego WIN-ESTIMATE, stworzonego w 1984 r. przez Keichi Maruyamę – ordynatora oddziału chirurgii w Narodowym Szpitalu Onkologicznym w Tokio, a następnie zmodyfikowanego i przystosowanego do środowiska Windows przez zespół Rüdigera Siewerta z Kliniki Chirurgii Uniwersytetu Technicznego w Monachium. Program ten w obecnej wersji 2.5 szacuje przedoperacyjną obecność przerzutów w węzłach chłonnych u poszczególnych chorych poprzez porównanie ich danych z informacjami zawartymi w bazie danych pacjentów leczonych w latach 1969-1989. W analizie retrospektywnej sprawdzono zastosowanie programu Maruyamy w polskim ośrodku chirurgicznym. Badaniami objęto 40 chorych na raka żołądka, w tym 9 kobiet i 31 mężczyzn. Wszyscy pacjenci przebyli resekcję żołądka z limfadenektomią w ówczesnej II Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Lublinie, a całość danych klinicznych i patologicznych wprowadzano do programu i poddano analizie statystycznej z zastosowaniem nieparametrycznego testu Kruskala- Wallisa. Analiza wykazała, że program ten umożliwia niezależnie od przyjętych standardów dokładną i indywidualną ocenę rozległości zabiegu operacyjnego.
    The aim of the study is evaluation of possibilities of WINESTIMATE computer program application, created in 1984 by Keichi Maruyama, the head of the Surgery Department in National Cancer Center in Tokyo, and subsequently modified and Windows-adapted by Rüdiger Siewert’s team of the Surgery Department, Technical University of Munich. The upgraded 2.5 version of the program estimates preoperatively the presence of lymph nodes metastases in patients and compares data with records of patients who underwent surgical treatment between 1969 and 1989. Presented retrospective analysis shows how the application of Maruyama program complies with the situation of surgery centres in Poland. Forty gastric cancer patients (31 men and 9 women) were included in the study. All patients underwent stomach resection with lymphadenectomy in 2nd Department of General Surgery, Medical University of Lublin. The clinical and pathological data were introduced into the program. Kruskal and Wallis’ non-parametric test was used in the statistic analysis. Results evaluation proved that regardless of the adopted standards, computer program allows a thorough and individual estimation of the extent of the necessary surgical treatment.
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2011, 17, 1; 62-66
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Usunięcie węzłów chłonnych pachwinowych w przypadku raka sromu – punkt widzenia chirurga i patomorfologa
    Inguinal lymphadenectomy in case of vulvar carcinoma – point of view of a surgeon and a pathologist
    Autorzy:
    Mituś, Jerzy W.
    Wysocka, Joanna
    Kojs-Pasińska, Ewelina
    Kenig, Jakub
    Komorowski, Andrzej
    Wysocki, Wojciech M.
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030148.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    inguinal lymphadenectomy
    lymph drainage
    metastases
    pathologic examination
    vulvar carcinoma
    badania patomorfologiczne
    limfadenektomia pachwinowa
    przerzuty
    rak sromu
    spływ chłonki
    Opis:
    Vulvar carcinoma is the fourth most prevalent cancer of genitals in women (accounting for 5% of all neoplasms from this group). Histologically, we differentiate epithelial neoplasms – in 90% of cases we are dealing keratotic squamous cell carcinoma – and non-epithelial ones. The majority of vulvar carcinomas occur at a postmenopausal age and are related to chronic bacterial or viral infection (human papilloma virus). Lymph from the vulva is drained to three groups of inguinal lymph nodes and to iliac lymph nodes. Depending on the location of a neoplastic lesion, vulvar carcinoma metastasizes unilaterally or bilaterally. The basic methods of treatment are surgical removal or inguinal lymphadenectomy – both superficial and deep. This article presents a detailed anatomy of the inguinal-iliac lymphatic system as well as the most widely used surgical techniques and the most common postoperative complications. Cooperation with the clinician is crucial to present a valuable pathology report. In hospitals with an anatomic pathology unit on-site, the surgeon should send a non-fixed material, and optimally – in sterile conditions. In hospitals without an anatomic pathology unit, the specimen must be fixed. For the pathologist’s assessment of pN stage – in accordance with the TNM classification of 2010 – to be reliable, the operative specimen comprising the inguinal lymphatic system must include at least six lymph nodes. Obtaining satisfactory management results requires a good knowledge of anatomy of this area and surgical techniques as well as a proper preparation of the specimen for pathologic examination.
    Rak sromu plasuje się na czwartym miejscu wśród najczęstszych nowotworów narządów płciowych u kobiet (stanowi około 5% zachorowań na nowotwory z tej grupy). Histologicznie wyróżnia się zmiany pochodzenia nabłonkowego – w 90% jest to rak płaskonabłonkowy rogowaciejący – i nienabłonkowego. Większość raków sromu występuje w wieku pomenopauzalnym i ma związek z przewlekłą infekcją bakteryjną bądź wirusową (wirus brodawczaka ludzkiego). Chłonka ze sromu drenowana jest do trzech grup węzłów chłonnych pachwinowych i do węzłów biodrowych. W zależności od lokalizacji zmiany nowotworowej rak sromu przerzutuje jednostronnie lub obustronnie. Podstawowymi metodami leczenia pozostają chirurgiczne wycięcie oraz limfadenektomia pachwinowa powierzchowna i głęboka. W artykule zaprezentowano szczegółową budowę anatomiczną układu chłonnego pachwinowo-biodrowego, a także najpowszechniej wykorzystywane techniki operacyjne i najczęstsze powikłania zabiegu. Kluczowa dla przedstawienia wartościowego raportu patomorfologicznego jest współpraca z klinicystą. W szpitalach dysponujących własnym zakładem patomorfologii chirurg powinien przesłać materiał nieutrwalony, optymalnie – w sposób jałowy. W szpitalach bez zakładu patomorfologii preparat należy utrwalić. Aby patomorfolog mógł dokonać wiarygodnej oceny cechy pN – zgodnie z klasyfikacją TNM z 2010 roku – preparat operacyjny obejmujący pachwinowy układ chłonny powinien zawierać co najmniej sześć węzłów chłonnych. Podstawowe znaczenie dla osiągnięcia dobrych wyników leczenia mają poznanie budowy anatomicznej tego regionu i technik operacyjnych oraz prawidłowe przygotowanie preparatu do badania patomorfologicznego.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 1; 23-29
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne poglądy na postępowanie w przypadkach raka szyjki macicy w trakcie ciąży
    Common approaches to the management of cervical cancer in pregnancy
    Autorzy:
    Maździarz, Agnieszka
    Wyględowski, Jerzy
    Skrzypczyk-Ostaszewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031633.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak szyjki macicy
    ciąża
    limfadenektomia
    chemioterapia neoadiuwantowa
    dysplazja szyjki macicy
    cervical cancer
    pregnancy
    lymphadenectomy
    neoadjuvant chemotherapy
    cervical dysplasia
    Opis:
    Malignancies are rarely diagnosed in pregnant women, yet the increasing age of women getting pregnant contributes to a higher incidence of cancers during this period. Apart from breast cancer, cervical cancer is the most frequently diagnosed malignancy in the said population. The co-occurrence of pregnancy and cancer affects decisions related to diagnostics, treatment, the manner of parturition, the course of the postpartum period and postnatal care. At each stage, the management requires consensus – developed by a multidisciplinary team composed of specialists of different fields: gynecologic oncology, obstetrics, neonatology and oncology. The choice of procedures is also dependent on the patient’s decision regarding the continuation of pregnancy. The majority of reports do not point to any differences in the survival rate between women diagnosed with cervical carcinoma during pregnancy and other women affected by the disease. However, it has been confirmed that pregnancy does not have any effect on the survival time of women affected by invasive cancer. With a broader knowledge of pharmacokinetics of cytostatic drugs administered during pregnancy and new oncologic methods as well as the improvement in the care of a treated mother and fetus, the diagnostic and therapeutic procedures also change. In the case of higher stages of cancer, the latest recommendations suggest the performance of lymphadenectomy in order to assess a high risk of the disease. Is some cases, neoadjuvant chemotherapy is also applied until the fetus reaches its maturity. This paper summarizes the latest scientific reports and recommendations of international expert groups regarding the treatment of cervical cancer during pregnancy.
    U ciężarnych nowotwory złośliwe rozpoznaje się rzadko, jednak coraz późniejszy wiek kobiet zachodzących w ciążę przyczynia się do wzrostu częstości występowania chorób nowotworowych w tym okresie. Obok raka piersi do najczęściej diagnozowanych w omawianej grupie należy rak szyjki macicy. Współwystępowanie ciąży i raka wpływa na decyzje dotyczące diagnostyki, leczenia, sposobu porodu, przebiegu połogu i opieki nad noworodkiem. Postępowanie na każdym etapie wymaga konsensusu – opracowanego przez zespół multidyscyplinarny, w którego skład powinni wchodzić specjaliści z kilku dziedzin: ginekologii onkologicznej, położnictwa, neonatologii i onkologii. Wybór postępowania zależy także od decyzji pacjentki odnośnie do kontynuacji ciąży. W większości doniesień nie stwierdza się różnicy w przeżywalności między kobietami, u których raka szyjki macicy rozpoznano w czasie ciąży, a pozostałymi chorymi. Potwierdzono, że ciąża nie wpływa na czas przeżycia kobiet z rakiem inwazyjnym. Coraz większa wiedza na temat farmakokinetyki cytostatyków podawanych w trakcie ciąży i nowych metod onkologicznych oraz poprawa opieki nad leczoną matką i płodem sprawiają, że zmienia się postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne. W wyższych stopniach zaawansowania klinicznego ostatnie rekomendacje zalecają wykonanie limfadenektomii, pozwalającej określić wysokie ryzyko choroby. W wybranych przypadkach stosuje się również chemioterapię neoadiuwantową – do czasu uzyskania dojrzałości płodu. W pracy przedstawiono najnowsze doniesienia naukowe i zalecenia międzynarodowych grup ekspertów dotyczące leczenia raka szyjki macicy u kobiet w ciąży.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 4; 301-307
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola węzła wartowniczego w leczeniu raka sromu
    Clinical significance of sentinel node in the treatment of vulvar cancer
    Autorzy:
    Emerich, Janusz
    Klasa-Mazurkiewicz, Dagmara
    Milczek, Tomasz
    Sznurkowski, Jacek J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030911.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    inguinal-femoral nodes
    lymphadenectomy
    sentinel node
    surgical treatment
    vulvar cancer
    leczenie operacyjne
    limfadenektomia
    rak sromu
    węzeł wartowniczy
    węzły pachwinowo-udowe
    Opis:
    Surgical treatment still remains the cornerstone of treatment of vulvar cancer. Several large-scale studies indicate that prognosis in vulvar cancer patients depends on depth of infiltration and invasion of regional inguinal-femoral lymph nodes. Due to considerable radicality of surgical procedures in vulvar cancer, women undergoing such procedures experience early and delayed complications, resulting in prolonged hospital stay and psychosexual alterations, stemming from the sense of mutilation. For the past few years, we are witnessing attempts at limiting the extent of surgical resection. Introduction of the concept of sentinel node in the treatment of vulvar cancer to oncologic gynecology will hopefully contribute to reduction of extent of surgical procedures in the future, i.e. refrain from inguinal-femoral lymphadenectomy, as metastatic lesions are not universally present in this part of the lymphatic system. The paper presents techniques enabling identification of a sentinel node. Based on quoted papers reporting on two multicenter studies encompassing patients with vulvar cancer, in a selected group of patients with negative sentinel node, departure from inguinal-femoral lymphadenectomy is justified. Contrariwise, detection of tumor cells in sentinel nodes warrants radical excision of regional inguinal-femoral lymphatic system, independent of the size of metastatic lesions (micro- or macroscopic). To date, departure from inguinal-femoral lymphadenectomy in vulvar cancer is permissible only if stromal invasion does not exceed 1 mm and tumor diameter is less than 2 cm (FIGO IA1, T1AN0M0).
    W leczeniu raka sromu niezmiennie obowiązuje zasada operacyjnego postępowania. Na podstawie bogatej literatury autorzy wykazali, że rokowanie u chorych na raka sromu uzależnione jest od głębokości inwazji, a także od zajęcia regionalnych węzłów pachwinowo-udowych. Z uwagi na dużą radykalność zabiegów operacyjnych w raku sromu u operowanych kobiet występują wczesne i późne powikłania, które są powodem długiej hospitalizacji, jak również zmian psychoseksualnych czy poczucia okaleczenia. W ostatnich latach zaczęto poszukiwać sposobów ograniczenia radykalności w postępowaniu operacyjnym. Wprowadzenie do ginekologii onkologicznej koncepcji węzła wartownika w leczeniu raka sromu daje nadzieję, że w przyszłości będzie można ograniczyć rozległość zabiegu operacyjnego, czyli zrezygnować z limfadenektomii pachwinowo-udowej, gdyż w tym regionie układu limfatycznego nie zawsze występują zmiany przerzutowe. W pracy przedstawiono sposoby identyfikacji węzła wartownika. Na podstawie cytowanej literatury omawiającej dwa wieloośrodkowe badania obejmujące chore na raka sromu wykazano, że w wybranej grupie pacjentek przy negatywnym węźle wartowniczym można odstąpić od usuwania węzłów pachwinowo-udowych. Z kolei przy stwierdzeniu obecności przerzutów nowotworowych w węzłach wartowniczych obowiązuje zasada usuwania regionalnego układu limfatycznego pachwinowo-udowego bez względu na wielkość zmian przerzutowych (mikro- czy makroskopowych). Jak dotąd odstąpienie od usuwania węzłów chłonnych pachwinowo-udowych w raku sromu możliwe jest przy inwazji podścieliska poniżej 1 mm i wielkości guza mniejszej lub równej 2 cm (FIGO IA1, T1AN0M0).
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 251-255
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne w zaawansowanym raku jajnika
    Surgical treatment of advanced ovarian cancer
    Autorzy:
    Wicherek, Łukasz
    Rajs, Tomasz
    Koper, Krzysztof
    Mazur, Aleksandra
    Maślińska, Mariola
    Opławski, Marcin
    Mbamu, Nsonsa
    Leśniak, Michał
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031086.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    całkowita cytoredukcja
    chemioterapia indukcyjna
    complete cytoreduction
    induction chemotherapy
    leczenie chirurgiczne
    limfadenektomia okołoaortalna
    ovarian cancer
    para-ortic lymphadenectomy
    rak jajnika
    surgical treatment
    Opis:
    Standard treatment for ovarian cancer is systemic therapy; as a rule it comprises surgical excision, chemotherapy and, in selected cases, radiotherapy. The scope of the surgical excision and its relation to chemotherapy recently underwent certain changes. On the one hand, the use of taxanes and platinum derivates has enhanced the role of chemotherapy; on the other hand, progress in surgery has enabled what only a few years ago were limitations to be overcome. Already in the 1970s, a link was suggested between the completeness of the surgical excision and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. Now after the publication of several randomized trials, a direct correlation has been made between complete cytoreduction performed during the primary surgery and the prolongation of the time period for both overall and progression-free survival. It appears that non-resectability depends mainly on the experience of the surgeon and the degree of infiltration of the bowels and superior mesenteric vessels and bile ducts. Imaging studies are of no use in determining the resectability of lesions. Consequently, patients should not be qualified for lymphadenectomy based solely on the results of imaging studies. Systemic excision of pelvic and para-aortic lymph nodes is a permanent component of the surgical treatment of ovarian cancer in: 1) patients in the early clinical stages within the scope of staging; 2) patients with clinically positive nodes as a component of cytoreduction; 3) patients after complete cytoreduction as a prognosis-improving factor.
    Standardem w leczeniu raka jajnika jest leczenie systemowe, którego stałe elementy to leczenie chirurgiczne i chemioterapia oraz, w pewnych przypadkach, radioterapia. Zakres leczenia chirurgicznego oraz jego stosunek do chemioterapii podlegał w ostatnich latach pewnym zmianom. Z jednej strony zastosowanie taksanów i pochodnych platyny sprawiło, że wzrosło znaczenie chemioterapii, z drugiej postęp w chirurgii pozwolił przekroczyć nieosiągalne wcześniej granice. Już w latach 70. ubiegłego stulecia zasugerowano istnienie związku pomiędzy radykalnością leczenia chirurgicznego a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Obecnie po opublikowaniu wyniku szeregu randomizowanych badań stwierdzono bezpośrednią zależność pomiędzy całkowitą cytoredukcją przeprowadzoną podczas pierwotnej operacji a wydłużeniem całkowitego przeżycia i wydłużeniem okresu wolnego od wznowy. Wydaje się, iż nieresekcyjność zależy głównie od doświadczenia chirurga i stopnia zajęcia naczyń krezkowych górnych oraz wnęki wątroby. Badania obrazowe nie znajdują zastosowania w określeniu resekcyjności zmian. Podobnie na podstawie wyników badań obrazowych nie powinno się kwalifikować chorych do usunięcia węzłów chłonnych. Systemowe usunięcie węzłów chłonnych miednicznych i okołoaortalnych to stały element chirurgicznego leczenia raka jajnika: 1) we wczesnych przypadkach raka jajnika – jako element określania stadium zaawansowania; 2) w przypadku klinicznie dodatnich węzłów – jako element cytoredukcji; 3) u chorych, u których wykonano całkowitą cytoredukcję – jako czynnik poprawiający rokowanie.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 88-100
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozległość limfadenektomii w raku endometrium oraz jej wpływ na utratę krwi i czas trwania zabiegu
    The extent of lymphadenectomy in endometrial cancer and its effect on blood loss and procedure duration
    Autorzy:
    Opławski, Marcin
    Bieda, Tomasz
    Zarawski, Marcin
    Kojs, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030382.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endometrial cancer
    lymphadenectomy
    para-aortic lymph nodes
    pelvic lymph nodes
    surgical treatment
    leczenie chirurgiczne
    limfadenektomia
    rak endometrium
    węzły miednicze
    węzły okołoaortalne
    Opis:
    The clinical staging of endometrial cancer is performed based on surgical-pathological criteria. The extent of lymph node dissection represents a clinical problem. The study was performed in order to assess the occurrence of metastases in iliac and para-aortic lymph nodes as well as to compare selected surgical risk factors in the case of extending the surgery with the dissection of these lymph nodes. The control group included 27 patients undergoing hysterectomy with iliac lymph node dissection; the study group included 30 patients after iliac and para-aortic lymph node removal. The incidence of metastases was assessed as well as the duration of procedure and intraoperative blood loss were compared. Metastases to lymph nodes were found in 10 (17.5%) females. Iliac lymph node metastases were detected in four patients (14.8%) in group I. In group II, metastases were detected in six (20%) patients: isolated para-aortic metastases in two patients (6.67%), para-aortic and iliac metastases in four (13.33%) patients. Statistically significant difference (p = 0.0035) was found in the duration of procedures: the median was 102.5 minutes for iliac lymphadenectomy, and 132.5 minutes for iliac/para-aortic lymphadenectomy; the maximum duration of iliac/para-aortic lymphadenectomy was 20 minutes longer. There was no statistically significant difference in blood loss (p = 0.4980). However, significantly higher maximum blood loss volume was noticeable in the study group. It is necessary to adjust the para-aortic lymphadenectomy in endometrial cancer to patient’s health status as well as to make maximum use of preoperative diagnostics. The procedure should be performed by a specialist experienced in gynecologic oncology to minimize the surgical risk. Information on lymph node status is the most important prognostic factor in endometrial cancer, which allows for a proper qualification for adjuvant therapy.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 2; 99-105
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia w leczeniu chirurgicznym raka jajnika
    Limitations in the treatment of ovarian carcinoma
    Autorzy:
    Makarewicz, Michał
    Koper, Krzysztof
    Śpiewankiewicz, Beata
    Budzyński, Andrzej
    Rajs, Tomasz
    Kojs, Zbigniew
    Bieda, Tomasz
    Wicherek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031602.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    całkowita cytoredukcja
    rak jajnika
    limfadenektomia okołoaortalna
    splenektomia
    zmodyfikowane wytrzewienie tylne
    complete cytoreductive surgery
    ovarian carcinoma
    para-aortic lymphadenectomy
    splenectomy
    modified posterior exenteration
    Opis:
    Removal of all foci of ovarian carcinoma during the first surgery considerably improves overall survival. Obtaining complete cytoreduction is not, however, possible in each case. When the procedure is performed in a referral center, complete cytoreduction is obtained in as many as 75–90% of patients. A lot of recent studies indicate that experience of the physician who performs the first procedure affects the degree of cytoreduction. Moreover, the experience of the center in which treatment is started also influences overall survival. Therefore, one might contribute to the improvement of the therapy outcome by refining one’s surgical skills. The experience of a surgeon is essential in resecting metastatic foci in sites such as the hepatoduodenal ligament, omental foramen, splenic recess of the peritoneum, superior omental recess, splenic hilum, tail of the pancreas as well as areas of the diaphragmatic and renal vessels. For a procedure to be effective, it must involve the entire peritoneum with all its recesses. The essential elements of the procedure which decide about the degree of cytoreduction are: 1) removing the rectum and peritoneum of the lower recess (modified posterior exenteration); 2) resection of the ovarian vessels and para-aortic lymphadenectomy; 3) removing the peritoneum of the diaphragm and partial resection of the diaphragm; 4) fragmentary resection of the gastrointestinal tract; 5) splenectomy with resection of foci in the lesser sac. The paper presents anatomic limitations that affect surgical treatment of ovarian carcinoma in these regions.
    Usunięcie wszystkich ognisk raka jajnika w czasie pierwszej operacji wydłuża znamiennie całkowite przeżycie. Doprowadzenie do całkowitej cytoredukcji nie jest jednak możliwe w każdym przypadku. Gdy zabieg przeprowadza się w ośrodku referencyjnym, całkowita cytoredukcja osiągana jest nawet u 75–90% operowanych chorych. Wiele ostatnich badań wskazuje, że o stopniu cytoredukcji decyduje doświadczenie lekarza, który wykonał pierwszą operację. Istotne dla całkowitego przeżycia jest także doświadczenie ośrodka, w którym rozpoczyna się leczenie. Dlatego dbając o warsztat chirurgiczny, można przyczynić się do poprawy wyników terapii. Doświadczenie chirurga jest niezbędne w resekcji ognisk przerzutowych w takich miejscach, jak więzadło wątrobowo-dwunastnicze, otwór sieciowy, zachyłek śledzionowy otrzewnej, zachyłek górny torby sieciowej, wnęka śledziony, ogon trzustki, okolice naczyń przeponowych i naczyń nerkowych. Aby zabieg zakończył się sukcesem, powinien dotyczyć całej otrzewnej i wszystkich jej zachyłków. Kluczowe elementy tej operacji, decydujące o stopniu cytoredukcji, to: 1) usunięcie odbytnicy i otrzewnej zachyłka dolnego (zmodyfikowane wytrzewienie tylne); 2) resekcja naczyń jajnikowych i limfadenektomia okołoaortalna; 3) usunięcie otrzewnej z przepony i częściowe resekcje przepony; 4) resekcje odcinkowe przewodu pokarmowego; 5) splenektomia wraz z resekcją ognisk z torby sieciowej. W pracy przedstawiono anatomiczne ograniczenia wpływające na przebieg leczenia chirurgicznego raka jajnika w tych obszarach.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 140-154
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie chirurgiczne zaawansowanego raka szyjki macicy a wytrzewienie – przeglad literatury
    Surgical therapy and exenteration for advanced cervical cancer – literature review
    Autorzy:
    Mach, Paweł
    Krokowska, Kinga
    Stelmach, Andrzej
    Siekiera, Jerzy
    Szymankiewicz, Maria
    Śpiewankiewicz, Beata
    Kojs, Zbigniew
    Koper, Krzysztof
    Wicherek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031594.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak szyjki macicy
    wytrzewienie
    wznowa raka szyjki macicy
    limfadenektomia okołoaortalna
    zespół „pustej miednicy
    cervical cancer
    exenteration
    cervical cancer recurrence
    para-aortic lymphadenectomy
    “empty pelvis”
    syndrome
    Opis:
    While the surgical technique of exenteration has been around for 60 years now, recent progress in the development of reconstructive surgery has created new opportunities for gastrointestinal and urinary tract anastomosis. As pre- and postoperative care has improved and indications for the exenteration procedure have became more precise, the outcomes of the treatment for advanced malignant pelvic tumors have also improved. Consequently, the perioperative mortality rate has decreased from the 28% specified by Brunschwig to the present rate of 3%. Moreover, the number of complications resulting from such complex procedures has decreased. Today, postoperative complications are no longer a factor that impacts how eligibility for exenteration is decided. It has been demonstrated that the quality of life of patients subject to exenteration procedure compared to those having palliative chemotherapy is lower in the first months following surgery, but is higher in the long-term follow-up beginning 9 months after the procedure. At the same time, multiple studies have unambiguously demonstrated that the overall five-year survival rate in patients with cervical cancer recurrence after radiation therapy is the longest upon exenteration and, subject to strict following of the indications for the procedure, allows a survival rate of 50% to be exceeded in this group of patients. Since the exenteration procedure is the culmination of a combined treatment, eligibility for such a procedure should entail multiple factors related to the course of treatment and the biology of a given neoplasm and should be decided only by an interdisciplinary team composed of at least a radiation therapist, a gynecologist-oncologist, and a clinical oncologist. Also, surgery of this kind is of a disciplinary nature therefore the procedure should be performed only in a reference site employing gynecologists, oncologists, urologists, and oncological surgeons who have comprehensive surgical experience. Only sites that employ such health care professionals allow for the safe performance of the exenteration procedure.
    Technika zabiegu wytrzewienia znana jest od 60 lat. Jednak postęp, jaki dokonał się w rozwoju chirurgii rekonstrukcyjnej, stworzył nowe możliwości odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego i dróg moczowych. W efekcie ulepszania opieki przed- i pooperacyjnej oraz uściślenia wskazań do tego zabiegu poprawiły się wyniki leczenia zaawansowanych nowotworów złośliwych rozwijających się w miednicy. Śmiertelność okołooperacyjna zmniejszyła się obecnie z 28% opisywanych przez Brunschwiga do 3%. Liczba powikłań po tak rozległej operacji także znacznie się zmniejszyła. Dzisiaj powikłania nie są już czynnikiem wpływającym na podjęcie decyzji o kwalifikacji do wykonania tego zabiegu. Wykazano, że jakość życia chorych po wytrzewieniu w porównaniu z paliatywną chemioterapią jest gorsza tylko w pierwszych miesiącach po zabiegu, a z wieloletniej obserwacji wynika również, że od 9. miesiąca po operacji jakość życia jest nawet lepsza. Z wielu badań jednoznacznie wynika też, że całkowite przeżycie 5-letnie u pacjentek ze wznową raka szyjki macicy po radioterapii jest najdłuższe po leczeniu polegającym na wytrzewieniu, przy ściśle przestrzeganych wskazaniach do zabiegu, i pozwala w tej grupie chorych przekroczyć 50%. Ponieważ jest to operacja, która wieńczy niejako leczenie skojarzone, kwalifikacja do niego powinna uwzględniać wiele czynników związanych z dotychczasowym przebiegiem terapii oraz z biologią danego nowotworu i być podejmowana wyłącznie przez interdyscyplinarne zespoły, składające się co najmniej z radioterapeuty, ginekologa onkologa i onkologa klinicznego. Chirurgia w takim przypadku również ma charakter interdyscyplinarny, dlatego zabieg ten należy wykonywać jedynie w ośrodkach referencyjnych, w których doświadczenie chirurgiczne przenika pomiędzy ginekologami onkologami, urologami i chirurgami onkologami. Tylko ośrodki zatrudniające lekarzy o dużym doświadczeniu chirurgicznym mogą zapewnić bezpieczny przebieg zabiegu wytrzewienia.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 125-139
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies