Analiza przeżycia bezobjawowego chorych na czerniaka skóry poddanych procedurze biopsji węzła wartowniczego

Wstęp: Czerniak skóry stanowi 2% nowotworów złośliwych występujących u ludzi. Cechuje się wysokim stopniem złośliwości i niską wrażliwością na leki cytostatyczne. W Polsce obserwuje się wzrost zachorowań na ten nowotwór. Najczęstszym miejscem jego przerzutowania jest regionalny układ chłonny. Wprowadzenie techniki biopsji węzła wartowniczego umożliwiło identyfikację pacjentów z regionalnie zaawansowaną chorobą. Jest to metoda mało inwazyjna, obarczona niewielkim odsetkiem powikłań. Cel pracy: Analiza przeżycia bez objawów choroby (disease free survival; DFS) pacjentów z czerniakiem skóry poddanych procedurze biopsji węzła wartowniczego. Materiał i metodyka: Analizą objęto 222 chorych z czerniakiem skóry leczonych w Klinice Chirurgii Onkologicznej w latach 2010–2015, u których wykonano biopsję węzła wartowniczego. Badana grupa to: 136 kobiet i 86 mężczyzn, średni wiek: 59 lat. Pacjentów kwalifikowano do procedury biopsji węzła wartowniczego na podstawie badania klinicznego oraz usg regionalnych węzłów chłonnych. Średni okres obserwacji wyniósł 25,1 miesiąca. Około 2 godziny przed operacją chorzy mieli podawany izotop, następnie była wykonywana limfoscyntygrafia techniką SPECT. Dodatkowo na sali operacyjnej podawano barwnik Patentblau. Wyniki: Węzeł wartowniczy zidentyfikowano u 217 chorych (98%). Średnia wyciętych węzłów wartowniczych to 2,25. W badaniu mikroskopowym 27 osób (12%) miało wykryty przerzut. W tej grupie okres przeżycia bezobjawowego był znacząco krótszy. Niezależnymi prognostycznie czynnikami wpływającymi na przeżycie bezobjawowe okazały się: stan węzła wartowniczego oraz wiek chorego. Wnioski: Biopsja węzła wartowniczego jest precyzyjną metodą identyfikującą chorych z czerniakiem skóry, u których nastąpił rozsiew do regionalnych węzłów chłonnych, oraz najbardziej istotnym czynnikiem rokowniczym.