Temat: attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Current research and teaching strategies for the writing, reading and literary education of the pupils with ADHD
Autorzy:: Kožárová, Jana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454160.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD),
pupils with ADHD
reading,
writing,
eaching strategies
Opis:: Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) is one of the most common disorders of childhood and, as of 2006, 4.5 million children have been diagnosed at some time with ADHD. ADHD is described as having “many faces”, and as being “one of the most talked-about and controversial subjects in education”, causing “heated debates” (Bloom et Cohen, 2006). To be consistent with the existing literature, the term “ADHD” will be used in this paper and will represent the full spectrum of attention disorders. There has been great controversy surrounding the acceptance of ADHD as a “real” disorder, which is likely related to the lack of a definitive diagnostic test and the perceived overuse of stimulant medication with children. The National Institutes of Mental Health (NIMH, 2009) states that ADHD is one of the most common childhood disorders and can continue through adolescence and into adulthood and involves difficulty staying focused and paying attention, difficulty controlling behaviour, hyperactivity (overactivity). The U.S. Department of Education (U.S. DOE, 2009) states that ADHD is a neurological condition that involves problems with inattention and hyperactivity – impulsivity that are developmentally inconsistent with the age of the child and is a function on developmental failure in the brain circuitry that monitors inhibition and self-control. However, most professionals use the APA diagnostics manuals, though some use the ICD-10 Classification system of the World Health Organization, which uses the term hyperkinetic disorder. In the most current edition, the DSM-V (APA, 2013), ADHD is defined as a persistent pattern of inattention and/or hyperactivity – impulsivity that is more frequently displayed and more severe than is typically observed in individuals at a comparable level of development.
Źródło:: Multidisciplinary Journal of School Education; 2017, 11; 103-116
2543-7585
Pojawia się w:: Multidisciplinary Journal of School Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Analysis of the ADHD child Accident incident rates in school environment
Autorzy:: Dončevová, Lucie
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/628189.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:: Keywords Attention Deficit Hyperactivity Disorder, (ADHD), disability, inclusive education, prevention, injury, accident incident rates
Opis:: Aim. The main objective of this article is to contribute to the research in the area of accident incident rates among school children. Methods. A non-standardized, 12-item questionnaire based on independent compilation was used for data collection. The questionnaire contained closed questions which monitor the nature of school-related injuries, gender and age of respondents. Results. 100 students with diagnosed ADHD and 100 children without ADHD diagnosis participated in the research. The accident and incident data were collected between September 2016 and June 2017. Out of 100 given questionnaires filled by ADHD children, the result shows that 49% of them experienced an injury in school and children without ADHD diagnosis reported injury in only 26% of cases, which means that roughly every second child with a Attention Deficit Hyperactivity Disorder experienced an injury some time during the school year during class, whereas among neurotypical children this ratio would refer to every fourth child. Conclusions. The results of the analysts pointed at the possible need of informing all staff involved in the education system of ADHD children about the risks of injury in school environment and thus support the prevention of injuries, support the prevention programs which would be focused on children with attention disorders.
Źródło:: Journal of Education Culture and Society; 2018, 9, 1; 109-117
2081-1640
Pojawia się w:: Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część I. Obraz kliniczny, trudności diagnostyczne, leczenie
Difficult diagnosis – the dilemma of reliable evaluation of ADHD in adult patients. Part I. Clinical picture, diagnostic difficulties, treatment
Autorzy:: Szaniawska, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945255.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD in adults
ADHD u dorosłych
assessment
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
diagnosis
diagnoza u dorosłych
leczenie
nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD)
psychoterapia
psychotherapy
treatment
Opis:: Hyperactivity is the most prevalent diagnosis at the early school age. In diagnostic classifications of diseases and mental disorders it is defined as the attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) – DSM-IV-TR, or hyperkinetic disorder (F90) – according to European classification ICD-10. It is characterized by the presence of permanent behavioural patterns maintained for at least 6 months and arranged in a characteristic triad of symptoms: problems with keeping oneself attentive, impulsivity and hyperactivity, the severity of which causes the patient’s malfunctioning. The occurrence of ADHD in children was first described at the beginning of the 20th century but awareness that this disorder may last also in adulthood appeared no sooner than in the 70s. In Poland the prevalence of ADHD among children and adolescents is on a similar level to that in other EU countries and the United States. Therefore, we can assume that the ADHD prevalence among adults will be also similar. Unfortunately, as far as the authoress knows there are no centres in Poland which would diagnose and treat ADHD in adults. The article is aimed at approximation of the ADHD diagnosis subject in adults and discussing the difficulties which may be revealed during a clinical evaluation. The factors which hamper a proper diagnosis of ADHD in adults comprise diagnostic criteria which have been established specifically for schoolchildren, and lack of mandatory diagnostic procedures and standardized diagnostic tools. While diagnosing this disorder, it is worth remembering that ADHD is not a style of life and general “going mad”, but a very severe clinical diagnosis. Speaking about the clinical unit, we have to see the malfunctioning of a given person. If the functioning is not evidently deficient socially, occupationally or in relations with other people, it means there is no ADHD.
Nadpobudliwość psychoruchowa jest najczęstszym rozpoznaniem u dzieci we wczesnym wieku szkolnym. W klasyfikacjach diagnostycznych chorób i zaburzeń psychicznych określona jest jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – DSM-IV-TR, lub zespół hiperkinetyczny (F90) – według klasyfikacji europejskiej ICD-10. Charakteryzuje się obecnością trwałych wzorców zachowania utrzymujących się przynajmniej przez 6 miesięcy i układających się w charakterystyczną triadę objawów: problemy z utrzymaniem uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość, których nasilenie powoduje upośledzenie funkcjonowania pacjenta. Występowanie ADHD u dzieci opisano po raz pierwszy na początku XX wieku, ale świadomość, że zaburzenie to może utrzymywać się także w wieku dorosłym, pojawiła się dopiero w latach 70. W Polsce rozpowszechnienie ADHD wśród dzieci i młodzieży jest na podobnym poziomie jak w innych krajach UE i Stanach Zjednoczonych. Na tej podstawie można domniemywać, że rozpowszechnienie ADHD wśród dorosłych również będzie podobne. Niestety, według wiedzy autorki niniejszego artykułu w Polsce nie ma ośrodków, które zajmowałyby się diagnozą i leczeniem ADHD u osób dorosłych. Celem artykułu jest przybliżenie tematu diagnozy ADHD u osób dorosłych i omówienie trudności, które mogą ujawnić się podczas oceny klinicznej. Czynniki utrudniające właściwe rozpoznanie ADHD u osób dorosłych to m.in. kryteria diagnostyczne, które są dostosowane do dzieci w wieku szkolnym, oraz brak obowiązujących procedur diagnostycznych i wystandaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Diagnozując to zaburzenie, warto pamiętać, że ADHD to nie styl życia i ogólne „zwariowanie”, ale bardzo poważne rozpoznanie kliniczne. Mówiąc o jednostce klinicznej, musimy widzieć upośledzenie funkcjonowania danej osoby. Jeśli nie występuje wyraźne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w sferze relacji z innymi ludźmi, to nie mamy do czynienia z ADHD.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 205-210
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania
Attachment disorder and child maltreatment as problems accompanying attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and disruptive behaviour
Autorzy:: Brzozowska, Agata
Wzorek, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944783.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: attachment disorders
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
child maltreatment
comorbidity
disruptive behaviour
krzywdzenie dzieci
zaburzenia więzi
zaburzenia współistniejące
zaburzenia zachowania
zespół nadpobudliwości psychoruchowej (adhd)
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.
Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 189-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Specyfikacja interakcji wychowawczej matek dzieci z ADHD
The specificity of parenting interaction of a mother and her child with ADHD
Autorzy:: Szaniawska, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945231.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
parenting interaction
self-control development
selffulfilling prophecy
zone of proximal development
interakcja wychowawcza
rozwój samokontroli
samospełniające się proroctwo
strefa najbliższego rozwoju
Opis:: The study was aimed at determination of the specificity of parenting interaction of mothers of children with diagnosed attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD). Its theory is underlain by Barkley’s concept, conclusions derived from the interaction model describing the parenting process and results of studies on “difficult” children carried out within this model. The mother’s cognitive scheme relating to the parenting interaction with the child was investigated in view of the child’s representation, aiding strategy, expectations of self-reliance and efficiency of competence transmission within executive functions (the correct development of which in a child is indispensable to exercise its behaviour selfcontrol). Two techniques from previous studies were used for this (Ziątek – a tool to measure the expected self-reliance level and Kwiatkowska – a tool to measure the aiding strategy), as well as the method of diagnosing the cognitive functions teaching process, which was created specifically for these studies (acc. to Barkley’s theory). The results of the studies point to some differences in motherly representations of parenting interaction. Mothers of children with ADHD are more focussed on the child’s negative traits, they do not teach their children the behavioural inhibition in an effective way, thus unwittingly contributing to increasing the deficits resulting from the child’s neurodevelopmental disorders, whereas their high expectations of self-reliance assume the form of a lack of control of the child.
Celem badania było określenie specyfiki przebiegu procesu wychowawczego u matek dzieci z diagnozą nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Jego podstawę teoretyczną stanowią koncepcja Barkleya, wnioski, jakie wypływają z interakcyjnego modelu opisującego proces wychowawczy, oraz wyniki badań nad dziećmi „trudnymi” przeprowadzonych w tym modelu. Schemat poznawczy matki, dotyczący przebiegu procesu interakcji z dzieckiem, badano pod względem reprezentacji dziecka, strategii udzielania pomocy, oczekiwań dotyczących samodzielności oraz skuteczności transmisji kompetencji w zakresie funkcji wykonawczych (których prawidłowy rozwój u dziecka jest niezbędny do sprawowania samokontroli nad zachowaniem). Zostały do tego wykorzystane dwie techniki użyte w poprzednich badaniach (Ziątek – narzędzie do pomiaru oczekiwanego poziomu samodzielności i Kwiatkowskiej – narzędzie do pomiaru strategii udzielania pomocy), jak również stworzona na potrzeby tych badań metoda diagnozy procesu uczenia funkcji wykonawczych (wg teorii Barkleya). Wyniki badań wskazują na występowanie różnic w matczynych reprezentacjach procesu interakcji wychowawczej. Matki dzieci z ADHD są bardziej skoncentrowane na negatywnych cechach dziecka, nie uczą swoich dzieci hamowania behawioralnego w sposób efektywny i tym samym nieświadomie przyczyniają się do pogłębienia deficytów wynikających z zaburzeń neurorozwojowych dziecka, a ich wysokie oczekiwania wobec samodzielności przybierają postać braku kontroli nad dzieckiem.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 155-168
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Czego dowiedzieliśmy się o ADHD dzięki strukturalnym badaniom neuroobrazowym?
What have we learned about ADHD from the structural neuroimaging studies?
Autorzy:: Dąbkowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945253.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: abnormalities
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
badania morfometryczne
brain
children
dzieci
fizjopatologia
magnetic resonance imaging
morphometric study
mózg
odchylenia
physiopathology
rezonans magnetyczny
structural neuroimaging
strukturalne badania neuroobrazowe
zaburzenie hiperkinetyczne
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) belongs to the most common behavioural disorders of childhood. ADHD can be conceptualised as a diverse developmental disorder characterised by a variable clinical expression, which is underlain by heterogeneity leading to the neural system dysfunction. Neuroimaging for childhood psychiatric disorders has the potential to increase our understanding of the pathophysiology of childhood mental disorders. In recent years, neuroimaging techniques have been used with increasing frequency in attempts to identify structural and functional abnormalities in the brains of children with ADHD. Structural imaging methods have localized abnormalities in key brain regions and neural networks associated with cognition and behaviour consistent with the clinical picture of ADHD. Structural imaging studies suggest that the ADHD pathophysiology would be conditioned by the dysfunction in frontosubcortical pathways. Currently increasing is the evidence that other brain regions such as the cerebellum, the parietal lobes and temporal lobes may also have an important role in this condition. The findings generally suggest deficits in the brain areas mentioned above, with decreased volumes. However, it is also evident that some areas show enlargement as a compensation for the observed deficits. Apart from the issue of reliability, there is a more basic question about how the results of neuroimaging studies are to be interpreted.
Zaburzenie hiperkinetyczne (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) należy do najczęściej obserwowanych zaburzeń behawioralnych okresu dzieciństwa. Może być rozpatrywane jako zróżnicowane zaburzenie rozwojowe, charakteryzujące się różnorodną ekspresją kliniczną, u podłoża którego leżą różne czynniki prowadzące do dysfunkcji systemu nerwowego. Badania neuroobrazowe u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wieku rozwojowego przyczyniają się do przybliżenia wyjaśnienia patofizjologii zaburzeń psychicznych u dzieci. W ostatnich latach obserwuje się znaczący wzrost częstości wykorzystania techniki neuroobrazowania do identyfikacji odchyleń w mózgu dzieci z zaburzeniem hiperkinetycznym. Strukturalne badania neuroobrazowe pokazują nieprawidłowości w okolicach mózgu i sieci połączeń kluczowych, które mogą być podłożem objawów ADHD, takich jak zaburzenia uwagi i behawioralne. Wyniki tych badań sugerują dysfunkcje połączeń czołowo-podkorowych jako podłoże patofizjologii ADHD. Obecnie wzrasta liczba doniesień o roli innych regionów mózgu, takich jak móżdżek, płaty ciemieniowe i skroniowe w etiologii tego zaburzenia. Wskazuje się głównie na deficyty we wspomnianych regionach, spadek objętości. Niektóre prace mówią o powiększeniu części obszarów mózgu jako kompensacji obserwowanych deficytów. Odkładając na bok brak jednoznacznych wyników uzyskanych za pomocą neuroobrazowania, należy zastanowić się nad ich interpretacją.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 200-204
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Skuteczność wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w zespole nadpobudliwości psychoruchowej w świetle randomizowanych badań klinicznych
The efficacy of polyunsaturated fatty acids in attention deficit hyperactivity disorder in the light of randomised clinical studies
Autorzy:: Grygo, Magdalena
Wolańczyk, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945453.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)
badania kontrolowane
children and adolescents
controlled trials
dzieci i młodzież
neurodevelopmental disorders
polyunsaturated fatty acids (PUFAs)
wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT)
zaburzenia neurorozwojowe
zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
Opis:: Currently available on the market are many preparations belonging to dietary supplements containing polyunsaturated fatty acids (PUFAs). The article presents several of the hitherto carried out controlled trials evaluating the efficacy of PUFAs – series omega-3 and omega-6 (mainly docosahexaenoic acid – DHA and eicosapentaenoic acid – EPA) in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) or with other diagnoses and with ADHD symptoms. Different doses and different proportions of PUFAs were used in the studies. Similarly, the criteria of qualifying the children to the examined groups and the sizes of those groups differed. Furthermore, the time of using the supplementation differed. All those factors inhibit comparison of the studies and drawing conclusions. However, we could venture some generalization. Most studies indicated a significant improvement of ADHD symptoms in groups obtaining PUFAs in form of a mixture of DHA and EPA, as compared to the placebo. No clinically significant adverse effects of the supplementation were found. Despite the diversity and low amount of clinical studies which do not allow to draw a final conclusion about the PUFAs as an effective agent to treat ADHD patients, they may be useful as a supportive treatment in children, especially those with concomitant other neurodevelopmental disorders, such as specific disorders of scholastic skills development, general developmental disorders, and also those whose parents are willing to incur additional costs of treatment. Establishing exact indications for the use of PUFAs supplementation in ADHD children, as a method by choice, requires further studies.
Na rynku dostępnych jest obecnie wiele preparatów należących do grupy suplementów diety, zawierających w swoim składzie wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT). W artykule omówiono kilka z dotychczas przeprowadzonych kontrolowanych badan klinicznych oceniających skuteczność WKT serii omega-3 i omega-6 (głównie kwas dokozaheksaenowy - DHA i kwas eikozapentaenowy - EPA) u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) bądź z innymi diagnozami i objawami ADHD. W badaniach stosowano różne dawki i różne proporcje WKT Przyjęto różne kryteria kwalifikacji dzieci do badanych grup, różne były także ich liczebność oraz czas stosowania suplementacji. Wszystkie te czynniki utrudniają porównanie badan i wnioskowanie. Można się jednak pokusić o uogólnienie. W większości badan wykazano istotną poprawę w zakresie objawów ADHD w grupach otrzymujących WKT pod postacią mieszaniny DHA i EPA w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Nie stwierdzano istotnych klinicznie działań niepożądanych stosowanej suplementacji. Mimo różnorodności i małej liczby dotychczasowych badań klinicznych, co uniemożliwia wysnucie ostatecznego wniosku na temat WKT jako skutecznego środka w leczeniu pacjentów z ADHD, kwasy te mogą być przydatne jako leczenie wspomagające u dzieci, szczególnie u tych, u których współwystępują inne zaburzenia neurorozwojowe, takie jak specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych, całościowe zaburzenia rozwojowe, i których rodzice gotowi są ponieść dodatkowe koszty terapii. Dalszych badań wymaga ustalenie dokładnych wskazań do stosowania suplementacji WKT u dzieci z ADHD jako metody z wyboru.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 111-115
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The model of combination between medical and educational intervention for children with developmental disorders in Vietnam – Through case studies
Model łączący interwencje medyczne i edukacyjne w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju w Wietnamie – studia przypadków
Autorzy:: Thu, Trang Dinh Nguyen
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/903575.pdf
Data publikacji:: 2018-11-08
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: dzieci ze specjalnymi potrzebami
dzieci z opóźnionym rozwojem
dzieci ze spektrum autyzmu
dzieci z ADHD
interwencja edukacyjna
terapia medyczna
children with special needs
children with developmental delay
children
with autism spectrum disorder
educational intervention
medical therapy
children with attention deficit hyperactivity disorder (adhd)
Opis:: Kształcenie specjalne musi charakteryzować się interdyscyplinarnością, by zapewnić wszechstronną edukację dzieciom ze specjalnymi potrzebami, a zwłaszcza tym z zaburzeniami rozwoju. W przypadku dzieci z zaburzeniami rozwoju, takimi jak spektrum autyzmu, ADHD, trudności w uczeniu się, regularne interwencje edukacyjne są bardzo istotne, gdyż zapewniają im niezbędną wiedzę i umożliwiają ćwiczenie potrzebnych umiejętności, zanim wykorzystają je w procesie integracji społecznej. Artykuł przybliża modele interwencyjne stosowane w placówce edukacyjnej w połączeniu z terapią medyczną, a także omawia efekty takiego połączenia na przykładzie dwóch studiów przypadków dzieci z zaburzeniami rozwoju. Celem artykułu jest przedstawienie konkretnych dowodów oraz wyników studiów przypadków i tym samym przyczynienie się do stworzenia wyraźniejszego obrazu modelu łączącego aspekty zdrowotne i edukacyjne, stosowanego w Wietnamie w działaniach interwencyjnych skierowanych do dzieci ze specjalnymi potrzebami, a zwłaszcza tych z zaburzeniami rozwoju.
Special education must be interdisciplinary in order to ensure the comprehensive quality of education for children with special needs in general and children with developmental disorders in particular. For children with developmental disorders such as autism spectrum disorder, attention deficit hyperactivity disorder, learning disabilities, etc., regular education interventions are important as they provide children with essential knowledge and help them practice necessary skills before utilizing these skills in their social integration process. This article introduces intervention models used in an educational institution in combination with medical therapy and the effects of this combination in two case studies of children with developmental disorders. Through concrete evidence and results of clear case studies, the article desires to contribute to a clearer illustration of the combined model of health and education used in interventions for children with special needs in general and especially for children with developmental disorders in Vietnam.
Źródło:: Szkoła Specjalna; 2018, LXXIX(4); 272-280
0137-818X
Pojawia się w:: Szkoła Specjalna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: The influence of components of diet on the symptoms of ADHD in children
Wpływ składników diety na objawy ADHD u dzieci
Autorzy:: Konikowska,, K.
Regulska-Ilow, B.
Rozanska, D.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/875755.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:: human nutrition
diet
child
food component
omega-3 fatty acid
iron
zinc
magnesium
human disease
attention deficit hyperactivity disorder
ADHD zob.attention deficit hyperactivity disorder
disease risk
Opis:: U większości dzieci przyczyna występowania ADHD nie jest do końca znana, a jego etiologia jest wieloaspektowa. Konwencjonalne leczenie tego schorzenia oparte jest na połączeniu terapii behawioralnej, psychologicznej oraz farmakoterapii. Farmakoterapia wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu ADHD, jednak często wiąże się ona z występowaniem niepożądanych efektów ubocznych, takich jak: brak apetytu, utrata masy ciała, zahamowanie wzrostu, bóle brzucha, bóle głowy, problemy z zasypianiem, wzrost ciśnienia krwi. W ostatnich latach można zauważyć wzrastające zainteresowanie zastosowaniem dietoterapii w leczeniu ADHD, zwłaszcza kiedy standardowa farmakoterapia nie przynosi poprawy stanu zdrowia. Zarówno dieta kobiety ciężarnej, karmiącej, jak i dziecka może mieć wpływ na rozwój i pogłębienie objawów zespołu hiperkinetycznego. Istnieje wiele dowodów, które wskazują, że ADHD jest związany z czynnikami żywieniowymi. Przewlekłe niedobory niektórych składników mineralnych, takich jak: cynk, żelazo, magnez, jod mogą mieć znaczący wpływ na rozwój i pogłębienie objawów ADHD u dzieci. Szczególną rolę w diecie kobiety w ciąży, karmiącej oraz dziecka odgrywają także kwasy tłuszczowe omega-3, a głównie DHA, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju i czynności mózgu u dziecka. Ich przewlekły niedobór może przyczyniać się do zwiększonego ryzyka występowania ADHD u dzieci. Autorzy kilku badań wykazali korzystny wpływ eliminacji produktów spożywczych zawierających syntetyczne dodatki do żywności, m.in. barwniki i konserwanty na zachowanie u dzieci z ADHD. Pozytywne efekty przyniosła także eliminacja z diety produktów będących bogatym źródłem salicylanów. Zaobserwowano ponadto, że spożycie produktów z niskim indeksem glikemicznym przyczynia się do zmniejszenia objawów choroby u niektórych osób nadaktywnych. Dostarczenie odpowiedniej podaży składników odżywczych i mineralnych oraz ewentualne wyeliminowanie niektórych produktów spożywczych z diety jest szczególnie istotne w okresie rozwoju i intensywnego wzrostu dziecka. Omówiono zagadnienia dotyczące roli diety w leczeniu dzieci, u których rozpoznano ADHD oraz znaczenia niedoborów niektórych składników mineralnych i długołańcuchowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w przebiegu ciąży i rozwoju dziecka. Istnieje potrzeba dalszych badań w tym zakresie, w celu oceny potencjalnej skuteczności diety w leczeniu objawów ADHD.
In most children with ADHD the cause of the disease is not exactly known, and its etiology is multifactorial. The conventional treatment is based on the combination of behavioral and psychological therapy and the pharmacotherapy. The pharmacotherapy has a high effectiveness in ADHD treatment, but it is often associated with undesirable side effects, such as: loss of appetite and weight, growth inhibition, abdominal pain, headaches, sleeping problems and increased blood pressure. In the recent years, much attention was devoted to the issue of an appropriate diet in this disease, especially when the standard pharmacotherapy is not effective. The diet of pregnant and lactating woman, and child may have an impact on the development and deepening of the hyperkinetic syndrome. There is much evidence to indicate that it is linked to nutritional factors. Chronic deficiencies of certain minerals such as zinc, iron, magnesium and iodine and insufficient dietary intake of long-chain polyunsaturated fatty acids may have a significant impact on the development and deepening of the symptoms of ADHD in children. A crucial role in the diet of pregnant and lactating women, and child plays also polyunsaturated omega-3 fatty acids, mainly DHA, which are necessary for proper development and function of brain. Their chronic deficiency may contribute to increase risk of ADHD in children. The authors of several studies also demonstrated the positive impact of the elimination food products containing synthetic food additives, like artificial food dyes and preservatives on the behavior of children with ADHD. The beneficial effects brought also the elimination of food products, that are rich in salicylates. It was found that the intake of food products with a low glycemic index helps to reduce symptoms in some hyperactive children. Providing an appropriate supply of nutrients and minerals and elimination of certain food products from diet is especially important during intensive growth and development of the child. In this article the issues concerning the role of the diet in treatment of the children with diagnosed ADHD and the importance of deficiency of certain minerals and long-chain polyunsaturated fatty acids in pregnancy and child growth was discussed. There is a need for further studies in this area to evaluate the potential effectiveness of the diet in treating the symptoms of ADHD.
Źródło:: Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2012, 63, 2
0035-7715
Pojawia się w:: Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi (ADHD) – rozpoznawanie nieadaptacyjnych schematów emocjonalnych i interwencje terapeutyczne
Autorzy:: Nowogrodzka, Agnieszka
Piasecki, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2054432.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: ADHD
attention deficit hyperactivity disorder
emotional patterns
schema therapy
zespół nadpobudliwości psychoruchowej
schematy emocjonalne
terapia schematu
Opis:: Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami uwagi (ADHD) opisuje się jako zaburzenie rozpoznawane u 3,4–5% dzieci w okresie szkolnym. Jako jego podstawowe objawy wskazuje się nadmierną aktywność, impulsywność oraz deficyty uwagi. Symptomy te obserwowane są w zachowaniu i powodują pojawienie się wtórnych objawów mających wpływ na ogólne funkcjonowanie dziecka, a w późniejszym okresie także dorosłego. Podstawową, najczęściej stosowaną obecnie formą pomocy grupie wykazującej zaburzenia jest farmakoterapia. Powoduje ona zmniejszenie nasilenia podstawowych objawów. Zazwyczaj leki stosuje się dopiero od wieku szkolnego. Do tego czasu dziecko uczy się wzorców zachowań oraz schematów emocjonalnych, które nie są dla niego korzystne. Z tego względu najskuteczniejszą formą oddziaływań jest połączenie terapii farmakologicznej z psychoterapią. Jako ciekawą propozycję oddziaływań, pozwalającą uczyć się adaptacyjnych reakcji zarówno rodzicom, jak i dzieciom, jest terapia schematu. Pojawiły się już pierwsze wyniki badań wskazujące na to, jakie nieadaptacyjne schematy pojawiają się u dzieci z ADHD. Oddziaływania ukierunkowane na pracę z właściwie zidentyfikowanymi nieadaptacyjnymi schematami pozwalają na to, aby dzieci z tej grupy wyrosły na zdrowe, pewne siebie osoby.
Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a disorder that affects 3.4–5% of school children. Its primary symptoms are excessive activity, impulsiveness and attention deficits. These symptoms are observed in behavior. They also cause the appearance of secondary symptoms, that affecting the overall functioning of the child, and later also an adult. The main and most frequently used form of treatment a group suffering from disorders is pharmacotherapy. It reduces the severity of the underlying symptoms. Most often, drugs are used only from school age. Until then, the child learns behavior and emotional patterns that are not favorable to him. Therefore, the most effective form of treatment is to combine drug therapy with psychotherapy. An interesting proposition that allows both parents and children to learn adaptive reactions is schema therapy. The first results of research have already appeared, they show what non-adaptive patterns appear in children with ADHD. Work-oriented interactions with properly identified non-adaptive patterns allow children in this group to grow up into healthy, self-confident persons.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2021, 34, 2; 133-143
0867-2040
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Narracja i renarracja u dzieci z ADHD w wieku szkolnym
Narration and Re-Narration in School-age Children with ADHD
Autorzy:: Szabelska, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1937426.pdf
Data publikacji:: 2021-06-02
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:: ADHD
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
renarracja
pamięć tekstu
narracja
attention deficit hyperactivity disorder
narrative
renarration
text memory
Opis:: Przegląd literatury przedmiotu wskazuje na potrzebę podjęcia badań, mogących zobrazować stopień rozwoju poszczególnych elementów wchodzących w skład kompetencji językowej, komu-nikacyjnej i kulturowej, a także ewentualne różnice występujące w tym zakresie pomiędzy ucznia-mi nadpobudliwymi a ich neurotypowymi rówieśnikami. W artykule podjęto zatem temat realiza-cji narracji przez dzieci z diagnozą zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) w zestawieniu z opisem zachowań narracyjnych dzieci z grupy kontrolnej (bez zaburzeń rozwojowych). Artykuł stanowi opis badań prowadzonych na grupie uczniów klas 1–4 szkoły pod-stawowej. Zestaw prób narracyjnych poszerzono dodatkowo o zadanie oceniające tworzenie renar-racji na podstawie słuchowej pamięci tekstu. Otrzymane wyniki, zestawione i przeanalizowane ilo-ściowo i jakościowo, stają się dla autorki podstawą do dalszych poszukiwań zaburzeń językowych występujących w ADHD.
A review of the literature on the subject indicates the need for research that can illustrate the development degree of individual elements composing linguistic, communicative and cultural competences, as well as possible differences in this respect between hyperactive students and their neurotypical peers. This article discusses the use of narrative by children diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) in comparison with the narrative behavior of children from the control group (without developmental disorders). The paper reports on the research conducted on a group of students in grades 1-4 of primary school. The set of narrative trials was additionally extended with a task assessing re-narration creation based on the auditory memory of the text. The obtained results, compiled and analyzed quantitatively and qualitatively, become the basis for the author to further search for language disorders occurring in ADHD.
Źródło:: Logopedia; 2020, 49, 2; 85-102
0459-6935
Pojawia się w:: Logopedia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Charakter zaburzeń językowych w ADHD
Characteristics of language disorders in ADHD
Autorzy:: Szabelska, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2165638.pdf
Data publikacji:: 2022-07-18
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:: ADHD
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
rozwój mowy
system edukacyjny
attention deficit hyperactivity disorder
speech development
educational system
Opis:: Literatura językoznawcza wciąż nie notuje wielu badań i analiz dotyczących nabywania mowy przez dzieci nadpobudliwe. Okazuje się jednak, że proces ten przebiega nieco inaczej w odniesieniu do opisywanych przez aktualne źródła norm. Celem niniejszego artykułu jest zatem ogólne nakreślenie charakterystyki tego procesu i podkreślenie potrzeby prowadzenia dalszych, szerszych badań, których wyniki pozwolą umiejscowić w klasyfikacjach logopedycznych zaburzenia mowy występujące w zespole hiperkinetycznym. Wyniki przeprowadzonych dotychczas badań językoznawczych, wraz z danymi z analiz psychologicznych i pedagogicznych, wskazują, że pochylenie się nad tą tematyką może stanowić przyczynek do zmian systemowych ułatwiających edukację uczniów z diagnozą ADHD. Zmiany wynikające z uwzględnienia możliwości językowych tych uczniów, mogłyby w dalszej perspektywie wpłynąć na polepszenie jakości ich życia społecznego i zawodowego.
The linguistic literature still does not contain sufficient research and analysis on the acquisition of speech by hyperactive children. However, this process proves to be slightly different in relation to the standards described by the current sources. The aim of this article is therefore to outline the characteristics of this process and to emphasize the need for further, wider research, the results of which will allow to locate speech disorders occurring in hyperkinetic syndrome in speech therapy classifications. The results of the linguistic research carried out so far, combined with the data available from psychological and pedagogical analyzes, indicate that focusing on this subject may contribute to systemic changes that could facilitate the education of students diagnosed with ADHD. Taking into account the linguistic abilities of these students in their learning process could, in the longer term, improve the quality of their social and professional life.
Źródło:: Logopedia; 2022, 51, 1; 27-41
0459-6935
Pojawia się w:: Logopedia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
Autorzy:: Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD/HKD
adolescents
attention-deficit/hyperactivity disorder
children
parents
psychoeducation
adhd/hkd
dzieci
młodzież
psychoedukacja
rodzice
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dzieci w wieku przedszkolnym
The diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children
Autorzy:: Orylska, Anna
Jagielska, Gabriela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944905.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
attention-deficit/hyperactivity disorder
diagnosis
neuropsychological profile
preschool children
adhd
diagnostyka
dzieci w wieku przedszkolnym
profil neuropsychologiczny
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:: The research shows that approximately 4.9% of preschool-aged children meet the criteria for ADHD. However, the diagnosis at this age is quite difficult because ADHD criteria describe symptoms of school-aged children. The diagnosis of ADHD in preschool is rarely investigated or described. However, an early diagnosis of ADHD and therapy can prevent short- and long-term consequences. The diagnostic difficulties at the preschool age are connected with the child’s dynamic development, acquired social, behavioural and cognitive capabilities. ADHD can be diagnosed in preschoolaged children on the basis of the child’s development and family interview, clinical interview including ADHD symptoms described on ICD-10 and DSM-IV-TR. An indispensable diagnostic step in ADHD is the differential diagnosis. The article emphasizes the importance of the tools which should be used during the diagnostic process. The Conners Early Childhood aids in the early identification of behavioural, social, and emotional problems for preschool children aged from 2 to 6. The CEC also assists in measuring whether or not the child is appropriately meeting major developmental milestones (Adaptive Skills, Communication, Motor Skills, Play, and Pre-Academic/Cognitive). The Behaviour Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P) is the tool for screening, assessing, and monitoring of a young child’s executive functioning and development (age from 2 to 5). The article tries to explain the difficulty of the diagnostic process in ADHD children at such a young age. Additionally, it presents some tools with which to diagnose and prescribe children at the preschool age.
Choć rozpowszechnienie ADHD w populacji dzieci w wieku przedszkolnym wynosi około 4,9%, proces diagnostyczny w tym wieku jest trudny, gdyż kryteria diagnostyczne odzwierciedlają raczej obraz kliniczny zaburzenia w wieku szkolnym. Wciąż relatywnie mało prac poświęca się temu tematowi, mimo że wczesne rozpoznanie ADHD i interwencje terapeutyczne mogą zapobiec krótko- i długoterminowym następstwom tego zaburzenia. Trudności diagnostyczne w wieku przedszkolnym są związane z dynamicznym rozwojem dziecka, jego nabywanymi umiejętnościami społecznymi, behawioralnymi oraz poznawczymi. ADHD może być rozpoznane u dzieci w wieku przedszkolnym na podstawie szczegółowego wywiadu rozwojowego, rodzinnego, wywiadu klinicznego w kierunku objawów ADHD oraz wywiadu opartego na kryteriach diagnostycznych wg ICD-10 i DSM-IV-TR, dostosowanego do okresu rozwojowego. Niezbędnym krokiem diagnostycznym ADHD jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. W artykule podkreślono wagę narzędzi uzupełniających, m.in. kwestionariusza Conners Early Chilchood (CEC), przeznaczonego do wczesnej identyfikacji problemów w sferze behawioralnej, społecznej i emocjonalnej u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Miary CEC dotyczą 2 obszarów – zachowania oraz aspektów rozwojowych. Innym narzędziem jest Behavior Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P), przeznaczony do oceny funkcji wykonawczych u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Artykuł jest próbą wyjaśnienia trudności napotykanych w diagnozowaniu ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym oraz zwraca uwagę na złożoność procesu diagnostycznego z użyciem wybranych kwestionariuszy przeznaczonych do oceny małych dzieci.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 115-119
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentow z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań
Neurofeedback in the treatment of patients diagnosed with ADHD – a review of research
Autorzy:: Flisiak-Antonijczuk, Halina
Adamowska, Sylwia
Chładzińska-Kiejna, Sylwia
Kalinowski, Roman
Adamowski, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033300.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
EEG-biofeedback
neurofeedback
nonpharmacological interventions
skuteczność leczenia attention-deficit/hyperactivity disorder
treatment efficacy
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
adhd
eeg-biofeedback
leczenie
pozafarmakologiczne
skuteczność leczenia
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a chronic disorder of multifactorial aetiology, usually recognized in childhood but also occur in adulthood. Diagnostics of ADHD is complex and requires a comprehensive approach considering interview and observations from different sources. In patients with ADHD more frequently co-occur antisocial behaviour, addiction to alcohol and drugs, depression, and increased risk of suicide. Treatment of ADHD requires a comprehensive approach that involves the use of psychoeducation, behavioural therapy and pharmacotherapy. Standard pharmacological treatment and psychological therapy are often insufficient. The drugs increase the risk of side effects and their use is limited due to the limitations of the reimbursement. The most serious adverse effects include the possibility of psychostimulant drugs addiction, inhibition of growth, insomnia, lack of appetite, dysphoria, anticholinergic symptoms and extrapyramidal symptoms. Studies of children with ADHDhave demonstrated characteristic abnormalities in EEG in specific locations of the brain. Neurofeedback, a type of behavioural therapy, is one of the non-standard treatment for ADHD. The essence of neurofeedback is modelling behaviour through effects on the bioelectric activity of the brain. In comparison with pharmacotherapy it is a relatively cheap method – even if the costs are not reimbursed – not overloading for the patient and safe (has few side effects). There is no, however, well-documented studies of effectiveness this method in ADHD so in the review we focused on the methodology, critically referring to results not derived from controlled trials.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne, uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające. Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna. Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników, które nie pochodzą z badań kontrolowanych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 91-96
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język