Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Paweł Łoziński" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    "Miejsce urodzenia" Pawła Łozińskiego jako mnemotopos
    Place of Birth by Paweł Łoziński as a mnemotopos
    Autorzy:
    Roszczynialska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520901.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Miejsce urodzenia
    Paweł Łoziński
    Henryk Grynberg
    trauma
    miejsce
    pamięci
    mnemotopos
    performatywność
    The Birthplace
    Pawel Lozinski
    Henryk Grynberg, trauma
    lieux de memoire
    performativity
    Opis:
    Autorka prezentuje film w reżyserii Pawła Łozińskiego pt. Miejsce urodzenia (1992) w kategoriach wielowymiarowego miejsca pamięci, które to, jako swego rodzaju praca dokonywana na materiale przeszłości, z definicji ma charakter obiektu w działaniu, performatywu. Omawia film wykorzystując koncepcje afektu, kultury traumy oraz autorstwa kolaboratywnego. Film jawi się jako: komparatystyczne miejsce pamięci, archiwum, katalizator doświadczenia traumatycznego, translator traumy, performatyw przekształcający nie-miejsce pamięci w mnemotopos – w zależności od perspektywy/statusu instancji autorskiej.
    The author presents the film directed by Paweł Łoziński, Place of Birth (Miejsce Urodzenia, 1992), in the categories of a multidimensional memory place, which, as a sort of work done on the material of the past, can be characterized by definition as an object in action, a performative. She describes the movie using the concepts of affect, trauma culture and collaborative authorship. The movie is presented as: a comparative place of memory, an archive, trauma experience catalyst, trauma translator, a performative shaping a non-memory place into a mnemotopos – depending on the perspective/status of the author instance.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 2 "Film w działaniu"; 8-19
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marnotrawne ojcostwo, marnotrawne synostwo i granat w piwnicy uczuć
    Prodigal Fatherhood, Prodigal Sonship and the Grenade in the Cellar of Emotions
    Autorzy:
    Rutkowska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341037.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Marcel Łoziński
    Paweł Łoziński
    kino osobiste
    kino w pierwszej osobie
    personal documentary
    first person documentary
    Opis:
    W 2013 r. wybitni polscy dokumentaliści, Marcel i Paweł Łozińscy, ojciec i syn, postanowili zrealizować wspólny film będący relacją z podróży z Warszawy do Paryża. Wyprawa miała też mieć znaczenie terapeutyczne – pomóc w wyjaśnieniu nieporozumień i naprawić ich wzajemne relacje. Zamysł nie do końca się powiódł. Wspólny projekt nie został zrealizowany, a zamiast niego, na podstawie tych samych materiałów zdjęciowych, powstały dwa niezależne filmy: Ojciec i syn P. Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży M. Łozińskiego. Autorka definiuje te filmy jako przykłady kina osobistego (personal documentary) i „kina w pierwszej osobie” (first person documentary), a także sytuuje je w szerszym kontekście – na linii relacji między ojcem i synem – postpamięci nawiązującej do historii rodziny i jej żydowskich korzeni oraz dylematów wynikających z uprawiania przez ojca i syna tej samej profesji.
    In 2013, prominent Polish documentary filmmakers, Marcel and Paweł Łoziński, father and son, decided to implement a joint film project, that was to be a report from a journey from Warsaw to Paris. The expedition was also supposed to have a therapeutic signi- ficance, to help to clarify misunderstandings and to repair their mutual relations. The idea was not entirely successful. The joint project was not realized, and instead, based on the same photographic material, two independent films were created: Father and Son by Paweł Łoziński, Father and Son on the Journey by Marcel Łoziński. The author defines these films as examples of personal documentary and first person documentary, and places them in a broader context - on the line of the relationship between father and son - post-memory referring to the history of the family and its Jewish roots and dilemmas resulting from father and son practising the same profession.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 113-124
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu siebie. Biograficzny dyptyk Łozińskich w kontekście Lacanowskiej fazy lustra
    In Search of the Self: A Biographical Dyptych by the Łozińskis in the Context of the Lacanian Mirror Stage
    Autorzy:
    Przylipiak, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520363.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    father and son
    Paweł Łoziński
    Marcel Łoziński
    the mirror stage
    psychoanalysis
    ojciec i syn
    faza lustra
    psychoanaliza
    Opis:
    W filmach Ojciec i syn (2013) Pawła Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży (2013) Marcela Łozińskiego znajduje się ujęcie z archiwum rodzinnego: ojciec stoi przed lustrem, trzymając w jednym ręku kamerę, którą filmuje, a drugą przytrzymując kilkumiesięcznego synka. Ujęcie to wydaje się wręcz idealnie ilustrować Lacanowską koncepcję fazy lustra, wedle której wraz z momentem rozpoznania siebie w lustrze dziecko nabiera poczucia własnej odrębności, a zarazem separacji od opiekuna. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie tego ujęcia przez pryzmat Lacanowskiej koncepcji, przy uwzględnieniu montażowych kontekstów każdego z dwóch filmów. 
    The subject of this paper is one shot included in two films: Ojciec i syn (Father and Son) (2013) by Paweł Łoziński and Ojciec i syn w podróży (Father and Son on a Journey) (2013) by Marcel Łoziński. This shot from the Łozińskis' family archive displays the father (Marcel Łoziński) standing in front of a mirror with a film camera in one hand and his little son Paweł on the other arm. It seems to be a perfect illustration of Jacques Lacan’s concept of the mirror stage, according to which the moment in which a baby recognizes itself in the mirror is a turning point, creating an awareness of individual identity, alongside with an awareness of its separateness from its principal caretaker. In this paper, the author analyses analyzing this shot through the prism of Lacanian theory, while also taking into account the differences in the editing of each film.    
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 21-41
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy możliwe jest dzisiaj w Polsce kino kolonialne? Przypadek Pani z Ukrainy Pawła Łozińskiego
    Is Colonial Cinema Possible in Poland These Days? The Case of Pani Z Ukrainy by Paweł Łoziński
    Autorzy:
    Dabert, Dobrochna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182027.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Paweł Łoziński
    the Polish documentary film
    Ukraine
    colonialism
    postcolonialism
    polski film dokumentalny
    Ukraina
    kolonializm
    postkolonializm
    Opis:
    Tekst stanowi krytyczną analizę filmu Pawła Łozińskiego pt. Pani z Ukrainy (2002), dokonaną z perspektywy krytyki postkolonialnej. Łoziński, który chciał stworzyć ciepły portret psychologiczny gastarbeiterki z Ukrainy, bezrefleksyjnie uruchomił zachowania językowe i obyczajowe, przy pomocy których podkreśla dysproporcje między statusem własnym i bohaterki filmu. Specyficzna metoda twórcza, którą zastosował dokumentalista, polegająca na wprowadzeniu siebie jako drugiego bohatera filmu, wytworzyły dojmujące poczucie nierówności dwojga bohaterów – niewidocznego na ekranie reżysera (pana domu i pracodawcy) i Ukrainki pozostającej pod uważną obserwacją kamery. Tylko pozornie struktura filmu została oparta na rozmowie. To raczej „odsłuchiwanie” gosposi, które ujawnia w całej okazałości nierówność pozycji, w jakiej znaleźli się interlokutorzy. Obraz cenionego dokumentalisty można potraktować jako dowód na istnienie w rodzimej kulturze pokusy do deprecjonowania, wykluczania i wywyższania, stanowiącej konsekwencje kolonialnej i jednocześnie kolonizującej przeszłości.
    The text provides a critical analysis of Paweł Łoziński’s film Pani z Ukrainy (2002) carried out from the perspective of postcolonial criticism. Łoziński, who wanted to create a warm psychological portrait of a Gastarbeiterin from Ukraine, thoughtlessly uses linguistic and customary behaviour by means of which he emphasises the diffrences instatus between him and the protagonist. The particular creative metod used by the documentarian which consists in introducing the film maker himself as the second character in the film, brought about a sharp image of inequality between the film maker (the owner of the house and the employer) who is invisible to the viewer and the Ukrainian who remains closely watched through the camera. The structure of the film is only seemingly based on a conversation. In fact, it is rather a „hearing” of the housekeeper which contributes to expressing the inequality of the positions of the two interlocutors. This image from the renowned documentarian can be treated as evidence that there exists the temptation to have a depreciative, exclusive and patronising attitude which is the result of a colonial but also colonising past.
    Źródło:
    Porównania; 2013, 13; 157-166
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pułapka „ciepłych portretów”. Wybrane przykłady ukraińskich heteroobrazów w literaturze i kinie polskim na początku XXI wieku
    The trap of "warm portraits". Selected examples of Ukrainian heteroimages in Polish literature and cinema at the beginning of the 21st century
    Пастка „теплих портретів”. Вибрані приклади українських гетерообразів у польській літературі та кіно початку ХХІ ст.
    Autorzy:
    Kupidura, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343513.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    migration
    migration literature
    heteroimages
    stereotypes
    Paweł Łoziński
    Barbara Kosmowska
    міграція
    міграційна література
    гетерообрази
    стереотипи
    Павел Лозінський
    Барбара Космовська
    Opis:
    Хвиля польської солідарності з українцями після агресії Російської Федерації 24 лютого 2022 року була абсолютно безпрецедентною. Безперечно такий радикальний історичний прорив у такому масштабі не був би можливим без внеску української міграційної дипломатії, реалізованої, часто несвідомо, сотнями тисяч мігрантів, які через безпосередній контакт із поляками знизили конфліктогенний потенціал українсько-польської історії. Метою цієї статті є простеження еволюції українських гетерообразів, які з’явилися в польському кіно та літературі на початку ХХІ століття, на прикладі короткометражного фільму Пані з України Павла Лозінського, роману Українка Барбари Космовської та репортажів Марти Мазусь та Моніки Собень-Гурської. Автор акцентує також увагу на міграційному контрдискурсі, що виникає на основі «заробітчанської» літератури, ролі польсько-українського театру та інтеркультурній перспективі для майбутніх літературно-художніх пошуків.
    The expressions of Polish solidarity with Ukrainians after the aggression of the Russian Federation on February 24, 2022 was absolutely unprecedented. Undoubtedly, such a radical historical breakthrough would not have been possible without the contribution of Ukrainian migration diplomacy, implemented, often unknowingly, by hundreds of thousands of migrants who, through direct contact with Poles, reduced the conflict-causing potential of Ukrainian-Polish history. The aim of this paper is to examine the evolution of Ukrainian heteroimages appearing in Polish cinema and literature at the beginning of the 21st century, e.g. Lady from Ukraine by Paweł Łoziński, Ukrainian girl by Barbara Kosmowska and reportages written by Marta Mazuś and Monika Sobień-Górska. The author also focuses attention on the migration counter-discourse in Guest Worker Literature, the role of the Polish-Ukrainian theater and the intercultural perspective for future literary and artistic searches.
    Źródło:
    Studia Ukrainica Posnaniensia; 2022, 10, 2; 29-40
    2300-4754
    Pojawia się w:
    Studia Ukrainica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies