Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "NATO bezpieczeństwo polityka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    EU-NATO Partnership in 2017–2018 – Towards a New Model of Effective Response to Threats
    Trudne partnerstwo UE-NATO w latach 2017-2018
    Autorzy:
    Przybylska-Maszner, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641959.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    European Union
    NATO
    defense policy
    security
    Unia Europejska
    polityka obronna
    bezpieczeństwo
    Opis:
    Celem artykułu jest wskazanie czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska – NATO po roku 2017. Przedstawione zostały istniejące determinanty tych relacji, jak i istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych obu organizacji. W celu właściwego rozpatrzenia wskazanych problemów badawczych zastosowano dobór jakościowy źródeł w postaci wybranych aktów prawnych i dokumentów typu soft law omawianych organizacji. Pytania badawcze stawiane w prowadzonej analizie dotyczą źródeł i przejawów dynamiki zmian w relacjach. Odpowiedź na nie udzielona została w oparciu o ukazane determinanty zachowań uczestników procesu decyzyjnego omawianych organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w omawianym okresie dotychczasowa zasada korelacji zadań UE–NATO oparta na uzupełnianiu potencjału obu organizacji uległa modyfikacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego i wielowymiarowego reagowania na kryzys znacząco zwiększyły obszar możliwego zaangażowania obu strategicznych partnerów i przyczyniły się do wzmocnienia istniejących powiązań. Intensyfikacja działań na rzecz rozwoju WPBiO UE występuje w okresie, gdy znacząco wzrosła liczba sporów politycznych dotycząca roli obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych. Europejskie ograniczenia w zakresie realnych możliwości wojskowego oddziaływania w regionie, umniejszają szanse na efektywną kooperację obu podmiotów.
    The purpose of this article is to understand the factors determining the state of European Union-NATO relations since 2017. Current determinants of these relations are discussed alongside the structures of interinstitutional links between the two organizations. In order to properly investigate the research problems identified, qualitative selection of sources in the form of legal acts and ‘soft law’ documents of the organizations concerned has been employed. The research questions addressed in the analysis concern the sources and dynamics of changes in these relations. The answers are based on an examination of the determinants of behavior of participants in the decision-making process of both organizations. The article is based on the assumption that, in the period analyzed, the hitherto principle of correlation of tasks based on the two organizations mutually complementing their respective potentials, has been modified. Recurrent situations calling for a joint and multidimensional response to cri- ses have considerably widened the potential scope of strategic commitment of both partners and contributed to their links becoming stronger. Intensified activities aimed at developing the EU’s CSDP have occurred while political disputes regarding the role of both entities in the new balance of strategic forces have significantly multiplied. European limitations on ex- ercising an actual military influence in the region impede the chances of effective cooperation between the two entities.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2019, 12; 103-115
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współpraca międzyinstytucjonalna UE–NATO – nowe ramy na rzecz wzmocnienia zdolności obronnych UE po roku 2012
    EU–NATO inter-institutional cooperation – a new framework for strengthening the EU’s defense capabilities
    Autorzy:
    Przybylska-Maszner, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506639.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    European Union
    NATO
    defense policy
    security
    Unia Europejska
    polityka obronna
    bezpieczeństwo
    Opis:
    The aim of the article is to analyze the factors determining the state of relations between the European Union and NATO in the period 2012–2018. The issue presented in the article was based on the assumption that EU–NATO relations are characterized by significant dynamics leading to the transformation of existing cooperation ties. The principle of correlation, based on supplementing the potential tasks of both organizations, as well as the principle of asymmetry, resulting primarily from the American advantage in the North Atlantic Alliance, are modified. Growing threats to European security, being a consequence of the stabilization disorder in the region of the Eastern and Southern Neighborhood of the European Union, affect the strengthening of interdependence, and coincide with the process of changes in the internal structures of both organizations. Crisis response situations significantly increase the involvement of both strategic partners to strengthen existing links. Defining the determinants affecting mutual cooperation should be emphasized the existing dysfunctionality, which is based on political animosities regarding the role of both entities in the new European political order, as well as European limitations in the real possibilities of influence in the region.
    Celem artykułu jest analiza czynników warunkujących stan relacji Unia Europejska – NATO po roku 2012. Przedstawione zostały istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych oraz najważniejsze zmiany w relacjach obu organizacji. W artykule oparto się na założeniu, iż w analizowanym okresie relacje UE–NATO cechuje znacząca dynamika prowadząca do przekształcenia istniejących więzi współpracy. Dotychczasowa zasada korelacji zadań oparta na uzupełnianiu potencjału obu organizacji, jak i zasada asymetryczności, wynikająca przede wszystkim z przewagi amerykańskiej w Sojuszu Północnoatlantyckim, ulegają modyfi kacji. Narastanie zagrożeń dla bezpieczeństwa europejskiego, będące konsekwencją destabilizacji w rejonie wschodniego i południowego sąsiedztwa Unii Europejskiej, wzmocnienia współzależność, a jednocześnie zbiega się z procesem zmian struktur wewnętrznych obu organizacji. Powtarzające się sytuacje wymagające wspólnego reagowania na kryzys znacząco zwiększają zakres zaangażowania obu strategicznych partnerów na rzecz wzmocnienia istniejących powiązań. Określając determinanty wzajemnej współpracy, podkreślić należy istniejącą dysfunkcjonalność, której podłożem są animozje polityczne dotyczące roli obu podmiotów w nowym układzie sił strategicznych, a także europejskie ograniczenia w zakresie realnych możliwości oddziaływania w regionie.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 4; 69-85
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przewartościowanie i adaptacje. Epilog nordyckiej bezaliansowości?
    Redefinitions and adaptations. The Nordic non-allaince epilogue?
    Autorzy:
    Jarnicki, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/565145.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    bezpieczeństwo międzynarodowe
    polityka neutralności
    Szwecja
    Finlandia
    NATO
    international security
    policy of neutrality
    Sweden
    Finalnd
    Opis:
    Dowodów świadczących o przebudowie obecnego ładu międzynarodowego ciągle przybywa. Jednym z nich jest fakt „audytu bezpieczeństwa”, przeprowadzanego przez państwa skandynawskie prowadzące dotychczas politykę neutralności. Dyskurs społeczno-polityczny w Szwecji i Finlandii świadczy o tym, iż państwa będące dotychczas pod swoistą powłoką gwarancji międzynarodowych, na podstawie bardziej lub mniej znanych ogółowi powodów skonstatowały, iż być może nie jest to już czas prawa międzynarodowego, a czas realpolitik. To symptomatyczny proces, wymagający szerszego spojrzenia i przeanalizowania. Jest to szczególnie ważne w kontekście czasu, zdiagnozowanego przez autora jako era radykalnych przewartościowań i nieuchronnych adaptacji w materii doktryn i polityk bezpieczeństwa państw we współczesnym świecie. Swoistą rekonkwistę znaczenia w tych przewartościowaniach zalicza aspekt siłowy.
    There is more and more evidence for the reconstruction of the current international order. One of them is “the security audit” conducted by the Scandinavian countries which maintain neutrality. Socio-political discourse in Sweden and Finland proves that the countries which so far have been under a kind of shell of the international guarantees, taking into account the arguments which the public opinion is more or less aware of, came to the conclusion on that perhaps this is no longer the time for the rule of international law, but it is the time for realpolitik instead. It is a symptomatic process which requires a broader look and a deeper analysis. This is particularly important in the context of the time, diagnosed by the author as an era of radical redefinition and inevitable adaptations as far as the security doctrines and policies of the states in the contemporary world are concerned.
    Źródło:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2017, 2(3); 51-69
    2450-5005
    Pojawia się w:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo zbiorowe i kolektywna obrona w polskiej polityce bezpieczeństwa po 1918 r.
    The Concepts of Collective Security and Collective Defence in Polish Security Policy Pursued After 1918
    Autorzy:
    Kupiecki, Robert
    Madej, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2092092.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    International security
    National security
    International cooperation
    Poland's cooperation with NATO
    Military Co-operation
    Security
    Security policy
    Bezpieczeństwo międzynarodowe
    Bezpieczeństwo narodowe
    Współpraca międzynarodowa
    Współpraca Polski z NATO
    Współpraca wojskowa
    Bezpieczeństwo
    Polityka bezpieczeństwa
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie ewolucji roli i rangi dwóch mechanizmów wielostronnych budowy bezpieczeństwa państwa, zbiorowej (kolektywnej) obrony (sojuszy wojskowych) oraz systemów bezpieczeństwa zbiorowego w polskiej polityce bezpieczeństwa w okresie od uzyskania niepodległości do czasów współczesnych. Autorzy swoje analizy przedstawiają w porządku chronologicznym, omawiając miejsce zbiorowego bezpieczeństwa i obrony kolektywnej w polskiej polityce bezpieczeństwa kolejno w trzech fazach rozwoju polskiej państwowości po 1918 r.: latach międzywojennych (II RP), okresie PRL (1944-1989), wreszcie w czasach współczesnych, po 1989 r. Każdorazowo uwzględniają uwarunkowania polskiej polityki bezpieczeństwa w danym okresie, wskazują rolę i znaczenie przypisane zbiorowej obronie oraz zbiorowemu bezpieczeństwu w kontekście umacniania polskiego bezpieczeństwa, suwerenności i integralności terytorialnej, a także prezentują przejawy i sposoby realizacji polskiej polityki w praktyce, w ramach takich organizacji jak Liga Narodów, ONZ, OBWE, Układ Warszawski, NATO, jak i w toku innych działań dwu- i wielostronnych. Dokonują również oceny rezultatów polskiej polityki bezpieczeństwa w poszczególnych okresach oraz roli pełnionej w niej przez mechanizmy zbiorowego bezpieczeństwa i obrony kolektywnej, w tym stopnia koordynacji działań z ich wykorzystaniem przez polskie władze.(abstrakt oryginalny)
    The paper deals with tracing the role and respective significance of two multilateral mechanisms of building the state security, i.e. collective defence (military alliances) and collective security systems, in Polish security policy within the period spanning the regaining of its independence and modern times. The Authors pursue their assessment in chronological order, discussing the significance of the concepts of collective security and collective defence in Polish security policy in the three respective development phases of Poland's modern statehood since 1918, i.e. the interwar period (the so called Second Polish Republic), the times of PRL (People's Republic of Poland) spanning 1944-1989, and finally, in modern times, after 1989. Each time they discuss attendant determinants of Polish security policy within a specific period, indicate the role and significance attributed to collective defence and collective security in terms of enhancing Poland's own security, sovereignty, and territorial integrity, as well as try to demonstrate how those concepts had actually underpinned the manner of implementing the country's policy in practical terms, within the fold of such organisations as the League of Nations, UN, OSCE, Warsaw Pact, NATO, as well as in the course of other political endeavours of bilateral or multilateral scope. The Authors also set out to assess overall effectiveness of Polish security policy within the respective periods, as well as determine how the concepts of collective security and collective defence actually contributed to it, including the extent of coordination in specifically targeted political endeavours pursued by Polish government.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 1; 63-93
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poland’s Accession to NATO Considering “Partnership for Peace” and the U.S. Perspective
    Autorzy:
    Gergelewicz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010731.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Centrum Rzeczoznawstwa Budowlanego Sp. z o.o.
    Tematy:
    safety
    NATO
    alliance
    Partnership for Peace
    foreign policy
    bezpieczeństwo
    sojusz
    Partnerstwo dla Pokoju
    polityka zagraniczna
    Opis:
    The accession of Poland to the group of NATO member states was undoubtedly one of the milestones in the modern history of the country and in the direction of strengthening security in the international arena. The whole process was conditioned by various types of determinants: technological, organizational, political and ideological (Kupiecki, 2016). Many publications have been dedicated to Poland's accession to NATO and its later role among the allied members. Nevertheless, there is a lack of particular studies in the professional literature that presents a detailed chronology of Polish preaccession activities and the diverse opinions of the US administration regarding the enlargement of NATO with new member states recruiting from the former Warsaw Pact. This gap in available literature was a trigger for writing this article with the purpose to present the undertakings of Poland aimed at accession to NATO in the aspect of “Partnership for Peace” and the US point of view. In the research process, two basic methods were employed: analysis and synthesis. The method of analysis was used in relation to the verification of collected literature, normative acts and documents on international security. The method of synthesis was applied for conclusions. The undertaken research on the topic proved that without consistent actions and initiatives conducted by Poland in the international area and without the support of the US, joining NATO would be highly difficult or even impossible. At the same time, a detailed analysis highlighted that the accession of Poland to NATO was and still is mutually and beneficial for Warsaw and Washington.
    Źródło:
    Safety & Defense; 2020, 2; 12-21
    2450-551X
    Pojawia się w:
    Safety & Defense
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GU(U)AM – od deklaracji po rzeczywistość
    Autorzy:
    Król‑Mazur, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653909.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    GU(U)AM
    Federacja Rosyjska
    Unia Europejska
    NATO
    bezpieczeństwo energetyczne
    TRACEA
    INOGATE
    SELEC
    EPS
    Europejska Polityka Sąsiedztwa
    Opis:
    Artykuł ma zadanie nakreślić funkcjonowanie organizacji GUUAM, zrzeszającej od 1997 r. Gruzję, Ukrainę, Uzbekistan (oficjalnie wystąpił w 2005) i Mołdawię na szerokim tle toczących się wydarzeń politycznych. Po omówieniu historii powstawania organizacji autorka skupiła się na analizowaniu współpracy w ramach GU(U)AM, kwestii bezpieczeństwa, współzależności energetycznej członków organizacji od Rosji oraz podejmowanej przez GUAM dywersyfikacji surowców i środków transportu. Zastanawiając się, jaka będzie przyszłość tej organizacji, autorka dochodzi do wniosku, że podobnie jak do tej pory uzależniona będzie od polityki bezpieczeństwa energetycznego.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2013, 48
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategiczne skutki wojny w iraku: przyszłość transatlantyckiego partnerstwa
    Strategic effects of war in Iraq: future of transatlantic partnership
    Autorzy:
    Szymankiewicz., R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/348081.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
    Tematy:
    bezpieczeństwo międzynarodowe
    polityka międzynarodowa
    wojna w Iraku 2003
    NATO
    Unia Europejska
    international security
    international policy
    war in Iraq 2003
    European Union
    Opis:
    Po zakończeniu zimnej wojny zaistniała potrzeba stworzenia nowego porządku świata, ale takiego, który by nie doprowadził do kolejnego konfliktu. Było to bardzo trudne zadanie, co miała udowodnić między innymi wojna w Iraku czy w Afganistanie. Zarówno strona amerykańska, jak i europejska nie chciały pozwolić, aby ktokolwiek miał przewagę. Każda ze stron ceniła swoją niezależność i uważała, że to właśnie jej wizje, dotyczące kluczowych decyzji, są słuszne. Zarówno Europejczycy, jak i Amerykanie chcieli uniknąć konfliktów, stąd dążenie do zmian w kwestii bezpieczeństwa. Jednak kryzysowe sytuacje miały zweryfikować moc wcześniejszych postanowień i chęć rzeczywistej współpracy. Z biegiem czasu pojawiło się więcej zastrzeżeń i zarzutów odnośnie najważniejszych kwestii. Powstanie Unii Europejskiej, NATO oraz wszelkie dekrety tych instytucji, niestety nie były w stanie rozwiązać wszystkich konfliktów. Tę dość napiętą sytuację po obu stronach Atlantyku pogorszyły ataki terrorystyczne 11 września i różne podejście do walki z terroryzmem. Kwestia wojny w Iraku i usunięcia Saddama Husseina znów wystawiły na próbę jakość stosunków transatlantyckich. Każda strona miała swoje racje i była gotowa ich bronić. Pojawiły się ważne pytania: Czy wojna w Iraku jest konieczna? Czy jej prowadzenie jest zgodne z prawem międzynarodowym i wszelkimi konwencjami? Wszystko to postawiło i nadal stawia relacje transatlantyckie pod znakiem zapytania. Dodatkowo rysuje się jeszcze dysproporcja sił militarnych między obiema stronami, co również nie sprzyja owocnej współpracy. Czy zatem jest możliwe prowadzenie polityki zadowalającej obie strony? Czy kolejne kluczowe decyzje i problemy zjednoczą Amerykanów i Europejczyków czy bezpowrotnie podzielą? Czas pokaże.
    Following the end of the Cold War there was a need for new order in the world, but such an order that would not lead to another conflict. It was a very difficult task, which was to be proven by the wars in Iraq or Afghanistan. Neither Americans nor Europeans wanted to allow the others to have any advantage. Each party valued its independence and thought that its visions concerning crucial decisions were right. Both Europeans and Americans wanted to avoid conflicts, hence the aspiration to changes in the security issue. However, critical situations were supposed to verify the power of prior decisions and the willingness for real cooperation. In the course of time some reservations and accusations related to important issues appeared. The establishment of the European Union, NATO and all the decrees of these institutions, unfortunately were not able to solve conflicts. The attacks of 9/11 and the different approach towards war on terror further deteriorated the tense situation. The issue of war in Iraq and the removal of Saddam Hussein put the quality of the transatlantic relations to the test again. Every party had its own arguments and was ready to defend them. Some other important questions appeared. Is war in Iraq necessary? Is its waging in accordance with the international law and all conventions? All of these issues have questioned the transatlantic relations. Additionally, the disproportion of military might between both sides does not contribute to fruitful cooperation either. Therefore, is it possible to formulate and pursue a policy satisfying both sides? Will the next crucial decisions and problems unite Americans and Europeans or irretrievably divide them? Time will tell.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2012, 2; 76-85
    1731-8157
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Międzymorza do Trójmorza - meandry polityki zagranicznej Polski w Europie Środkowej
    From Intermarium to the Three Seas Initiative - The Meanders of Polands Foreign Policy in Central Europe
    Autorzy:
    Bieńczyk-Missala, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2092093.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    International cooperation
    Poland's cooperation with NATO
    Independence
    Foreign policy
    Common Foreign and Security Policy (CFSP)
    National security
    International security
    International agreements
    International regional cooperation
    Regional policy
    Współpraca międzynarodowa
    Współpraca Polski z NATO
    Niepodległość
    Polityka zagraniczna
    Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (WPZiB)
    Bezpieczeństwo narodowe
    Bezpieczeństwo międzynarodowe
    Porozumienia międzynarodowe
    Międzynarodowa współpraca regionalna
    Polityka regionalna
    Opis:
    Artykuł powstał w związku z setną rocznicą odzyskania niepodległości Polski. Zawiera analizę polityki zagranicznej RP w regionie Europy Środkowej w kontekście najważniejszych wyzwań dla zapewnienia niepodległości, suwerenności i bezpieczeństwa państwa. Szczególną uwagę poświęcono koncepcjom inicjowanym i współtworzonym przez władze Polski na rzecz rozwoju współpracy w regionie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego były to projekty wypracowane w obozie Józefa Piłsudskiego, dotyczące tworzenia federacji oraz Międzymorza. Za główną przyczynę ich niepowodzenia uznano występowanie problemów granicznych. W okresie zimnej wojny i przynależności Polski do bloku wschodniego władze nie miały sposobności prowadzenia aktywnej i niezależnej polityki, a Europa Środkowa w sensie wspólnoty politycznej nie funkcjonowała. Po 1989 r. władze były mocno zainteresowane rozwojem regionalnych struktur i pogłębianiem współpracy. Doszło do nowego wyłonienia się Europy Środkowej oraz licznych organizacji regionalnych. Najważniejsza dla Polski okazała się Grupa Wyszehradzka. Współpracę, a czasem jej brak, w dużej mierze determinowało dążenie państw do przystąpienia do NATO i integracji z Unią Europejską. Wraz ze zmianą władz państwowych w 2015 r. nastąpiły zmiany w formułowaniu założeń polskiej polityki zagranicznej. Współpraca w regionie Europy Środkowej, zwłaszcza w Grupie Wyszehradzkiej, stała się jednym z najważniejszych jej celów. Ponadto rozpoczęto wdrażanie projektu Trójmorza, nawiązującego do międzywojennej koncepcji Międzymorza. Wysiłkom tym towarzyszyły hasła potrzeby przeciwstawienia się niemieckiej dominacji w Unii Europejskiej.(abstrakt oryginalny)
    The article was inspired by the 100th anniversary of Poland's independence. It comprises a critical appraisal of Polish foreign policy in Central Europe in terms of crucial challenges encountered en route to ensuring the country's independence, sovereignty, and overall security. Particular attention is paid to the concepts originated and co-sponsored by Polish government, with a view to developing robust regional cooperation. In the interwar period, these were the projects originally developed by Józef Piłsudski's political faction, focused on setting up a federation and the Intermarium. The principal reason for their failure was attributed to the incidence of border problems. During the Cold War period and Poland's membership in the Eastern Bloc, Poland as a state was effectively stripped of any chances to pursue an active and independent foreign policy, whereas Central Europe as a political commonwealth of nations remained merely a shell concept throughout. After 1989, Polish government was keenly interested in developing regional structures and enhancing regional cooperation. Central Europe re-emerged, and so did a number of regional organisations. The Visegrad Group (V4) countries proved of special importance to Poland. Cooperation, or an occasional lack of it, were to a large extent determined by the aspirations of respective countries to join NATO and integrate with the European Union. Following the change of government in 2015, the key assumptions and building blocks of Polish foreign policy were also reformulated. Regional cooperation in Central Europe, especially within the fold of V4 countries, has become one of the crucial objectives. Besides, the Three Seas Initiative was launched as a brand-new political project, alas drawing directly upon the original, interwar concept of Intermarium. These efforts were accompanied by the government's slogans of the need to oppose German domination in Europe.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 1; 95-115
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo państwa w exposé polskich premierów od Tadeusza Mazowieckiego do Beaty Szydło
    State Security in the Policy Statements (‘Exposé’) of Polish Prime Ministers from Tadeusz Mazowiecki to Beata Szydło
    Autorzy:
    Kamosiński, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/546870.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Prime Minister's Policy Statement (‘exposé’)
    national defense policy
    North Atlantic Treaty Organization (NATO)
    internal security of the state
    Polish Armed Forces
    defense industry
    exposé premiera
    polityka obronna państwa
    Pakt Północnoatlantycki (NATO)
    bezpieczeństwo wewnętrzne państwa
    Wojsko Polskie
    przemysł obronny
    Opis:
    Within the period 1990-2015 the Prime Minister's policy statement, called the ‘exposé’, was delivered fifteen times to the Polish Parliament. It should be emphasized that each Prime Minister’s exposé analyzed in this article was placed within the context of the contemporary internal policy and the contemporary international policy. Its meaning was enhanced by the fact that every Prime Minister pointed out the role of the Parliament and government as an institution, which after 1989 – no matter what political party the Prime Minister came from, was amicably building and strengthening democracy based on free elections of the central and local government, decentralization of power in the country, the principle of freedom of speech and assembly and the freedom of conducting business activity in the free market. They emphasized the role of civil society in the consolidation of the democratic system. Every Prime Minister drew attention to the fact that most of the institutions of public life in Poland were built from scratch, others were overhauled. From the point of view of state security the most important institution was the army. For this reason each Prime Minister discussed the place and role of the military in the state, their role in the process of realization of the current national security policy, international cooperation and assumed international obligations. The Prime Minister explained proposed reforms in the army and also referred to the precepts of the directions of the policy of state security. Within the period 1990-2015 the Prime Minister's policy statement, called the ‘exposé’, was delivered fifteen times before the Polish Parliament. Apart from the economic and social programs, in their speeches Prime Ministers also referred to the matters of national security. Until Poland's accession to NATO in 1999 the Policy Statement of every Prime Minister was dominated by the problem of Poland's preparation for entering that defense pact. When Poland became a full NATO member, it was the role of Poland in the military alliance and the readiness of the pact to repel the new challenges related to security, including terrorist attacks, which became critical for each Polish Prime Minister. After delivering the exposé the Prime Ministers requested of Parliament a vote of confidence.
    W latach 1990 – 2015 przed polskim parlamentem mowę programową rządu, zwaną expose, wygło-szono piętnaście razy. Podkreślić należy to, że każde analizowane w niniejszym artykule expose Prezesa Rady Ministrów było osadzone w bieżącej polityce wewnętrznej i nawiązywało do kontekstu aktualnej polityki mię-dzynarodowej. Jego znaczenie podnosił fakt wskazania przez każdego Premiera na rolę parlamentu oraz rządu, jako instytucji, które po 1989 roku, niezależnie od opcji politycznej z której wywodził się premier, zgodnie bu-dowały i utrwalały ustrój demokratyczny, oparty na wolnych wyborach władzy centralnej i lokalnej, decentra-lizacji władzy, zasadzie wolności wypowiedzi i zgromadzeń oraz swobodzie prowadzenia działalności gospo-darczej w warunkach wolnego rynku. Podkreślano rolę społeczeństwa obywatelskiego w utrwalaniu ustroju demokratycznego. Każdy premier zwracał uwagę na to, że większość instytucji życia publicznego zbudowano w Polsce od podstaw, inne poddano gruntownym zmianom. Ważną, z punktu widzenia bezpieczeństwa pań-stwa instytucją, było wojsko. Z tego powodu Premier omawiał jego miejsce i rolę w procesie realizacji bieżącej polityki bezpieczeństwa państwa, współpracy międzynarodowej i wywiązywania się Polski z zaciągniętych zobowiązań międzynarodowych. Wyjaśniał przy tym zasady proponowanych reform w armii. Każdorazowo Prezes Rady Ministrów odnosił się również do wskazania na kierunki prowadzonej polityki bezpieczeństwa państwa. Do chwili przyjęcia Polski do NATO w 1999 roku, dominującym wątkiem w mowie programowej każdego premiera był problem przygotowania się Polski do wejścia do tego paktu obronnego. Gdy kraj stał się pełnoprawnym członkiem NATO, zasadniczego znaczenia dla każdego Prezesa Rady Ministrów nabrało miej-sce Polski w tym sojuszu wojskowym oraz gotowość tego paktu do odparcia nowych wyzwań związanych z bezpieczeństwem, w tym zamachów terrorystycznych. Po wygłoszeniu expose Prezes Rady Ministrów prosił parlament o udzielenie mu wotum zaufania.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2016, 1, 1; 94-118
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La crise ukrainienne et le rôle futur de la Pologne en Europe
    Kryzys ukraiński i przyszła rola Polski w Europie
    The Ukrainian crisis and Poland’s future role in Europe
    Autorzy:
    d’Aboville, Benoît
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192190.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Politique etrangere polonaise (apres 1989)
    securite europeenne
    OTAN
    guerre en Ukraine
    Union europeenne
    autonomie strategique
    Polish foreign policy (post-1989)
    European security
    NATO
    war in Ukraine
    European Union
    strategic autonomy
    polska polityka zagraniczna (po 1989)
    bezpieczeństwo europejskie
    wojna w Ukrainie
    Unia Europejska
    autonomia strategiczna
    Opis:
    Face à l’offensive russe en Ukraine, la Pologne est devenue un pays de première ligne et une plateforme stratégique clé pour les Etats-Unis, l’OTAN et ses principaux partenaires européens dans la fourniture d’une assistance militaire à Kiev. Le renforcement militaire du flanc oriental de l’OTAN, qui peut désormais être considéré comme acquis, se traduira par une importance accrue de la Pologne au sein de l’OTAN. Quelles sont les implications pour la stratégie globale de l’Alliance? Si l’OTAN peut consolider sa position en mer Baltique avec la Suède et la Finlande, on ne peut pas en dire autant a priori pour la mer Noire, compte tenu du rôle ambigu de la Turquie. Quel rôle la Pologne peut-elle jouer dans les deux cas? Les Etats-Unis, dont la Pologne s’est beaucoup rapprochée militairement, considèrent la Pologne comme leur principal point d’ancrage sur le continent européen, n’excluant même pas la possibilité de sa participation au programme de partage nucléaire. La quête de la Pologne pour gagner la place qui lui revient dans le nouvel équilibre européen en tant qu’acteur majeur de l’UE nécessitera une clarification de ses futurs contacts avec la Commission européenne et avec les principaux partenaires européens que sont la France et l’Allemagne, y compris l’avenir du Triangle de Weimar.
    Poland, in the face of the Russian offensive in Ukraine, has become a frontline country, but also a key strategic platform for the United States, NATO and its major European partners to provide military assistance to Kiev. The military reinforcement of NATO’s eastern flank, which can now be taken for granted, will give Poland greater weight in NATO. What implications does this have for the Alliance’s overall strategy? If NATO can consolidate its position in the Baltic Sea with Sweden and Finland, the same cannot be said a priori about the Black Sea, given Turkey’s ambiguous role. What role can Poland play in both cases? Warsaw has brought the United States even closer militarily, to the extent that they consider Poland their main anchor on the continent, not even completely excluding the possibility of its participation in the nuclear sharing program. Poland’s quest to win its rightful place in the new European equilibrium as a major EU player will require clarification of what its future contacts with the European Commission and with
    Polska w obliczu rosyjskiej ofensywy na Ukrainie stała się krajem frontowym, a dla Stanów Zjednoczonych, NATO i ich głównych partnerów europejskich – kluczową platformą strategiczną w zakresie dostarczania pomocy wojskowej dla Kijowa. Wzmocnienie militarne wschodniej flanki Sojuszu, które teraz można uznać za pewnik, przełoży się na większe znaczenie Polski w NATO. Jakie ma to konsekwencje dla ogólnej strategii Sojuszu? O ile NATO może skonsolidować swoją pozycję na Morzu Bałtyckim ze Szwecją i Finlandią, o tyle nie można tego a priori powiedzieć o Morzu Czarnym, biorąc pod uwagę niejednoznaczną rolę Turcji. Jaką rolę może odegrać Polska w obu przypadkach? Stany Zjednoczone, do których Polska bardzo zbliżyła się pod względem militarnym, uważają Polskę za swoją główną kotwicę na kontynencie europejskim i nie wyłączają nawet możliwości jej udziału w programie nuclear sharing. Dążenie Polski do zdobycia należnego jej miejsca (jako jednego z głównych graczy UE) w nowej równowadze europejskiej będzie uzależnione od tego, jakie będą jej przyszłe kontakty z Komisją Europejską oraz z kluczowymi partnerami europejskimi: Francją i Niemcami. Od tych relacji zależy również przyszłość Trójkąta Weimarskiego.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 51-59
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies