Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bezpieczeństwo międzynarodowe polityka NATO" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Przewartościowanie i adaptacje. Epilog nordyckiej bezaliansowości?
Redefinitions and adaptations. The Nordic non-allaince epilogue?
Autorzy:
Jarnicki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/565145.pdf
Data publikacji:
2017-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
bezpieczeństwo międzynarodowe
polityka neutralności
Szwecja
Finlandia
NATO
international security
policy of neutrality
Sweden
Finalnd
Opis:
Dowodów świadczących o przebudowie obecnego ładu międzynarodowego ciągle przybywa. Jednym z nich jest fakt „audytu bezpieczeństwa”, przeprowadzanego przez państwa skandynawskie prowadzące dotychczas politykę neutralności. Dyskurs społeczno-polityczny w Szwecji i Finlandii świadczy o tym, iż państwa będące dotychczas pod swoistą powłoką gwarancji międzynarodowych, na podstawie bardziej lub mniej znanych ogółowi powodów skonstatowały, iż być może nie jest to już czas prawa międzynarodowego, a czas realpolitik. To symptomatyczny proces, wymagający szerszego spojrzenia i przeanalizowania. Jest to szczególnie ważne w kontekście czasu, zdiagnozowanego przez autora jako era radykalnych przewartościowań i nieuchronnych adaptacji w materii doktryn i polityk bezpieczeństwa państw we współczesnym świecie. Swoistą rekonkwistę znaczenia w tych przewartościowaniach zalicza aspekt siłowy.
There is more and more evidence for the reconstruction of the current international order. One of them is “the security audit” conducted by the Scandinavian countries which maintain neutrality. Socio-political discourse in Sweden and Finland proves that the countries which so far have been under a kind of shell of the international guarantees, taking into account the arguments which the public opinion is more or less aware of, came to the conclusion on that perhaps this is no longer the time for the rule of international law, but it is the time for realpolitik instead. It is a symptomatic process which requires a broader look and a deeper analysis. This is particularly important in the context of the time, diagnosed by the author as an era of radical redefinition and inevitable adaptations as far as the security doctrines and policies of the states in the contemporary world are concerned.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2017, 2(3); 51-69
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo zbiorowe i kolektywna obrona w polskiej polityce bezpieczeństwa po 1918 r.
The Concepts of Collective Security and Collective Defence in Polish Security Policy Pursued After 1918
Autorzy:
Kupiecki, Robert
Madej, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092092.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
International security
National security
International cooperation
Poland's cooperation with NATO
Military Co-operation
Security
Security policy
Bezpieczeństwo międzynarodowe
Bezpieczeństwo narodowe
Współpraca międzynarodowa
Współpraca Polski z NATO
Współpraca wojskowa
Bezpieczeństwo
Polityka bezpieczeństwa
Opis:
Celem artykułu jest prześledzenie ewolucji roli i rangi dwóch mechanizmów wielostronnych budowy bezpieczeństwa państwa, zbiorowej (kolektywnej) obrony (sojuszy wojskowych) oraz systemów bezpieczeństwa zbiorowego w polskiej polityce bezpieczeństwa w okresie od uzyskania niepodległości do czasów współczesnych. Autorzy swoje analizy przedstawiają w porządku chronologicznym, omawiając miejsce zbiorowego bezpieczeństwa i obrony kolektywnej w polskiej polityce bezpieczeństwa kolejno w trzech fazach rozwoju polskiej państwowości po 1918 r.: latach międzywojennych (II RP), okresie PRL (1944-1989), wreszcie w czasach współczesnych, po 1989 r. Każdorazowo uwzględniają uwarunkowania polskiej polityki bezpieczeństwa w danym okresie, wskazują rolę i znaczenie przypisane zbiorowej obronie oraz zbiorowemu bezpieczeństwu w kontekście umacniania polskiego bezpieczeństwa, suwerenności i integralności terytorialnej, a także prezentują przejawy i sposoby realizacji polskiej polityki w praktyce, w ramach takich organizacji jak Liga Narodów, ONZ, OBWE, Układ Warszawski, NATO, jak i w toku innych działań dwu- i wielostronnych. Dokonują również oceny rezultatów polskiej polityki bezpieczeństwa w poszczególnych okresach oraz roli pełnionej w niej przez mechanizmy zbiorowego bezpieczeństwa i obrony kolektywnej, w tym stopnia koordynacji działań z ich wykorzystaniem przez polskie władze.(abstrakt oryginalny)
The paper deals with tracing the role and respective significance of two multilateral mechanisms of building the state security, i.e. collective defence (military alliances) and collective security systems, in Polish security policy within the period spanning the regaining of its independence and modern times. The Authors pursue their assessment in chronological order, discussing the significance of the concepts of collective security and collective defence in Polish security policy in the three respective development phases of Poland's modern statehood since 1918, i.e. the interwar period (the so called Second Polish Republic), the times of PRL (People's Republic of Poland) spanning 1944-1989, and finally, in modern times, after 1989. Each time they discuss attendant determinants of Polish security policy within a specific period, indicate the role and significance attributed to collective defence and collective security in terms of enhancing Poland's own security, sovereignty, and territorial integrity, as well as try to demonstrate how those concepts had actually underpinned the manner of implementing the country's policy in practical terms, within the fold of such organisations as the League of Nations, UN, OSCE, Warsaw Pact, NATO, as well as in the course of other political endeavours of bilateral or multilateral scope. The Authors also set out to assess overall effectiveness of Polish security policy within the respective periods, as well as determine how the concepts of collective security and collective defence actually contributed to it, including the extent of coordination in specifically targeted political endeavours pursued by Polish government.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 1; 63-93
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategiczne skutki wojny w iraku: przyszłość transatlantyckiego partnerstwa
Strategic effects of war in Iraq: future of transatlantic partnership
Autorzy:
Szymankiewicz., R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/348081.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
bezpieczeństwo międzynarodowe
polityka międzynarodowa
wojna w Iraku 2003
NATO
Unia Europejska
international security
international policy
war in Iraq 2003
European Union
Opis:
Po zakończeniu zimnej wojny zaistniała potrzeba stworzenia nowego porządku świata, ale takiego, który by nie doprowadził do kolejnego konfliktu. Było to bardzo trudne zadanie, co miała udowodnić między innymi wojna w Iraku czy w Afganistanie. Zarówno strona amerykańska, jak i europejska nie chciały pozwolić, aby ktokolwiek miał przewagę. Każda ze stron ceniła swoją niezależność i uważała, że to właśnie jej wizje, dotyczące kluczowych decyzji, są słuszne. Zarówno Europejczycy, jak i Amerykanie chcieli uniknąć konfliktów, stąd dążenie do zmian w kwestii bezpieczeństwa. Jednak kryzysowe sytuacje miały zweryfikować moc wcześniejszych postanowień i chęć rzeczywistej współpracy. Z biegiem czasu pojawiło się więcej zastrzeżeń i zarzutów odnośnie najważniejszych kwestii. Powstanie Unii Europejskiej, NATO oraz wszelkie dekrety tych instytucji, niestety nie były w stanie rozwiązać wszystkich konfliktów. Tę dość napiętą sytuację po obu stronach Atlantyku pogorszyły ataki terrorystyczne 11 września i różne podejście do walki z terroryzmem. Kwestia wojny w Iraku i usunięcia Saddama Husseina znów wystawiły na próbę jakość stosunków transatlantyckich. Każda strona miała swoje racje i była gotowa ich bronić. Pojawiły się ważne pytania: Czy wojna w Iraku jest konieczna? Czy jej prowadzenie jest zgodne z prawem międzynarodowym i wszelkimi konwencjami? Wszystko to postawiło i nadal stawia relacje transatlantyckie pod znakiem zapytania. Dodatkowo rysuje się jeszcze dysproporcja sił militarnych między obiema stronami, co również nie sprzyja owocnej współpracy. Czy zatem jest możliwe prowadzenie polityki zadowalającej obie strony? Czy kolejne kluczowe decyzje i problemy zjednoczą Amerykanów i Europejczyków czy bezpowrotnie podzielą? Czas pokaże.
Following the end of the Cold War there was a need for new order in the world, but such an order that would not lead to another conflict. It was a very difficult task, which was to be proven by the wars in Iraq or Afghanistan. Neither Americans nor Europeans wanted to allow the others to have any advantage. Each party valued its independence and thought that its visions concerning crucial decisions were right. Both Europeans and Americans wanted to avoid conflicts, hence the aspiration to changes in the security issue. However, critical situations were supposed to verify the power of prior decisions and the willingness for real cooperation. In the course of time some reservations and accusations related to important issues appeared. The establishment of the European Union, NATO and all the decrees of these institutions, unfortunately were not able to solve conflicts. The attacks of 9/11 and the different approach towards war on terror further deteriorated the tense situation. The issue of war in Iraq and the removal of Saddam Hussein put the quality of the transatlantic relations to the test again. Every party had its own arguments and was ready to defend them. Some other important questions appeared. Is war in Iraq necessary? Is its waging in accordance with the international law and all conventions? All of these issues have questioned the transatlantic relations. Additionally, the disproportion of military might between both sides does not contribute to fruitful cooperation either. Therefore, is it possible to formulate and pursue a policy satisfying both sides? Will the next crucial decisions and problems unite Americans and Europeans or irretrievably divide them? Time will tell.
Źródło:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2012, 2; 76-85
1731-8157
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Międzymorza do Trójmorza - meandry polityki zagranicznej Polski w Europie Środkowej
From Intermarium to the Three Seas Initiative - The Meanders of Polands Foreign Policy in Central Europe
Autorzy:
Bieńczyk-Missala, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092093.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
International cooperation
Poland's cooperation with NATO
Independence
Foreign policy
Common Foreign and Security Policy (CFSP)
National security
International security
International agreements
International regional cooperation
Regional policy
Współpraca międzynarodowa
Współpraca Polski z NATO
Niepodległość
Polityka zagraniczna
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (WPZiB)
Bezpieczeństwo narodowe
Bezpieczeństwo międzynarodowe
Porozumienia międzynarodowe
Międzynarodowa współpraca regionalna
Polityka regionalna
Opis:
Artykuł powstał w związku z setną rocznicą odzyskania niepodległości Polski. Zawiera analizę polityki zagranicznej RP w regionie Europy Środkowej w kontekście najważniejszych wyzwań dla zapewnienia niepodległości, suwerenności i bezpieczeństwa państwa. Szczególną uwagę poświęcono koncepcjom inicjowanym i współtworzonym przez władze Polski na rzecz rozwoju współpracy w regionie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego były to projekty wypracowane w obozie Józefa Piłsudskiego, dotyczące tworzenia federacji oraz Międzymorza. Za główną przyczynę ich niepowodzenia uznano występowanie problemów granicznych. W okresie zimnej wojny i przynależności Polski do bloku wschodniego władze nie miały sposobności prowadzenia aktywnej i niezależnej polityki, a Europa Środkowa w sensie wspólnoty politycznej nie funkcjonowała. Po 1989 r. władze były mocno zainteresowane rozwojem regionalnych struktur i pogłębianiem współpracy. Doszło do nowego wyłonienia się Europy Środkowej oraz licznych organizacji regionalnych. Najważniejsza dla Polski okazała się Grupa Wyszehradzka. Współpracę, a czasem jej brak, w dużej mierze determinowało dążenie państw do przystąpienia do NATO i integracji z Unią Europejską. Wraz ze zmianą władz państwowych w 2015 r. nastąpiły zmiany w formułowaniu założeń polskiej polityki zagranicznej. Współpraca w regionie Europy Środkowej, zwłaszcza w Grupie Wyszehradzkiej, stała się jednym z najważniejszych jej celów. Ponadto rozpoczęto wdrażanie projektu Trójmorza, nawiązującego do międzywojennej koncepcji Międzymorza. Wysiłkom tym towarzyszyły hasła potrzeby przeciwstawienia się niemieckiej dominacji w Unii Europejskiej.(abstrakt oryginalny)
The article was inspired by the 100th anniversary of Poland's independence. It comprises a critical appraisal of Polish foreign policy in Central Europe in terms of crucial challenges encountered en route to ensuring the country's independence, sovereignty, and overall security. Particular attention is paid to the concepts originated and co-sponsored by Polish government, with a view to developing robust regional cooperation. In the interwar period, these were the projects originally developed by Józef Piłsudski's political faction, focused on setting up a federation and the Intermarium. The principal reason for their failure was attributed to the incidence of border problems. During the Cold War period and Poland's membership in the Eastern Bloc, Poland as a state was effectively stripped of any chances to pursue an active and independent foreign policy, whereas Central Europe as a political commonwealth of nations remained merely a shell concept throughout. After 1989, Polish government was keenly interested in developing regional structures and enhancing regional cooperation. Central Europe re-emerged, and so did a number of regional organisations. The Visegrad Group (V4) countries proved of special importance to Poland. Cooperation, or an occasional lack of it, were to a large extent determined by the aspirations of respective countries to join NATO and integrate with the European Union. Following the change of government in 2015, the key assumptions and building blocks of Polish foreign policy were also reformulated. Regional cooperation in Central Europe, especially within the fold of V4 countries, has become one of the crucial objectives. Besides, the Three Seas Initiative was launched as a brand-new political project, alas drawing directly upon the original, interwar concept of Intermarium. These efforts were accompanied by the government's slogans of the need to oppose German domination in Europe.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 1; 95-115
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies