Autor: Sasu, Voichita - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Le journal de voyage de Montaigne
Dziennik z podróży Montaignea
Autorzy:: Sasu, Voichita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034363.pdf
Data publikacji:: 1992
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1992, 33
0208-6085
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Idéologie amoureuse dans le lyrisme féminin français du XVIe siècle
Miłość w kobiecej liryce francuskiej XVI wieku
Autorzy:: Sasu, Voichita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035088.pdf
Data publikacji:: 1985
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1985, 14
0208-6085
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Un cas d'intertextualité médiévale dans l'Heptaméron: la nouvelle 70
Przypadek intertekstualności w Heptameronie - nowela 70
Autorzy:: Sasu, Voichita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034600.pdf
Data publikacji:: 1997
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Związki z literaturą średniowieczną w twórczości Małgorzaty z Nawarry spotyka się często (np. wizja nocna i tercyna w La Navire, ramy moralitetu bądź misterium w teatrze, reminiscencje z romansów Okrągłego Stołu, echa literatury mistycznej XIV i XV w. w liryce religijnej, wątki średniowieczne w Heptameronie), ale fakt ten w niczym nie umniejsza jej oryginalności. Choć tradycja miłości dwornej jest nadal żywą w XVI w., jej konfrontacja z brutalną nieraz rzeczywistością kształtuje w Heptameronie temat dekadencji rycerskich ideałów, co służy bądź przestrodze przed zasadzkami miłości od nich odległej, bądź prowadzi do egzaltacji miłości platonizującej. Opowiedziana przez Oisille nowela 70 jest wykorzystaniem tematu La Châtelaine de Vergy, choć narratorka waha się, czy może przedstawić historię już poprzednio opisaną. Autorka zestawia obydwa teksty, koncentrując się w ostatecznych wnioskach na wykazaniu modyfikacji idei moralnej w noweli Małgorzaty z Nawarry.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1997, 38
0208-6085
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: La fortune de Jan Kochanowski en Roumanie
Kochanowski w Rumunii
Autorzy:: Sasu, Voichita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034748.pdf
Data publikacji:: 1987
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1987, 20
0208-6085
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Un cas d'intertextualité au XVIe siècle - l'Antigone de Robert Garnier
Przypadek międzytekstowości w XVI wieku - Antygona Roberta Garnier
Autorzy:: Sasu, Voichita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034975.pdf
Data publikacji:: 1990
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Określając międzytekstowość jako ślad w tekście pozostawiony przez obcą kulturę w sferze językowej i odniesień do życia, autorka niniejszego artykułu stawia sobie zadanie opisania Antygony Roberta Garniera (1580) jako ilustracji zjawiska międzytekstowości. Twórca tej tragedii inspirował się przede wszystkim Feniejankami Seneki, co jest zrozumiałe w świetle sentencyjnych i oratoryjnych zainteresowań teatru XVI w. Temat Antygony pokrywa się z tradycyjną estetyką: przykładowa historia okropnej i koniecznej śmierci szlachetnych bohaterów. Antygona, rozłożona na 5 aktów, dzieli się na trzy wyraźne części: prolog, część centralną i epilog, co może być odczytane jako chęć odnowienia struktury tragedii antycznej. Utwór ten, będący przede wszystkim lekcją moralną, zrywa jednak z tradycją poprzez łączenie wątków patetycznych i dialektycznych w ramach jednego aktu. Odmalowując charaktery, Garnier bądź naśladuje bezpośrednio Senekę, bądź rozbudowuje pewne wątki, głównie w kierunku głębszych analiz psychologicznych postaci. I tak w przypadku Antygony oddaje wiernie wobec swego modelu starożytnego Jej pobożność, rozwija natomiast, wykraczając poza ten wzór, bolesną walkę, która odbywa się w sercu bohaterki. Dalej autorka kontynuuje opis psychiki Antygony, podkreślając, że działanie tej postaci świadczy o zdławieniu prawa naturalnego przez prawo cywilne. Opis Antygony ustępuje potem miejsca analizie innych postaci .tej tragedii, przy czym autorka zwraca uwagę na wprowadzanie przez Garniera scen nie występujących w antycznym modelu. Wreszcie przebadana zostaje funkcja chóru, która pokrywa się z funkcją, jaką chórowi przypisywali Arystoteles i Sofokles: komentowanie i krytykowanie zdarzeń przedstawionych w postaci ustępów lirycznych.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria; 1990, 26
0208-6085
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Sasu, Voichita" wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Autor

Typ dokumentu

Język