Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Witos, Wincenty." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Wincenty Witos wobec Rosji i ZSRR
    Wincenty Witos towards Russia and the USSR
    Винценты Витос против России и СССР
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2235065.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Wincenty Witos
    people’s movement
    Polish political thought
    Russia
    Soviet Russia
    USSR
    ruch ludowy
    polska myśl polityczna
    Rosja
    Rosja Radziecka
    ZSRR
    Opis:
    Przedmiotem rozważań w artykule były formułowane przez Wincentego Witosa (1874–1945) koncepcje odnoszące się do Rosji, jej polityki wobec narodu od czasów zaborów, okresu Rosji Radzieckiej i ZSRR oraz myśl polityczna dotycząca bezpieczeństwa granic państwowych ze wschodnim sąsiadem. Do największych przeszkód w relacjach polsko-radzieckich Witos zaliczał te polityczne, takie jak ustrój państwa, ale także wszelkie problemy, bariery i niechęć, które zrodziły się w czasie ponad stuletniego panowania Rosjan na ziemiach polskich pod zaborami. Utrudnienia te w przekonaniu Witosa należało pokonywać w imię najważniejszego interesu, jakim było dobro państwa i utrzymanie pokojowych relacji z sąsiadami.
    The article deals with the concepts formulated by Wincenty Witos (1874–45) regarding Russia, its policy towards the Polish nation from the partitions times and throughout the period of Soviet Russia and the USSR, as well as the political thought regarding the security of state borders against its eastern neighbour. According to Witos, the biggest obstacles in Polish-Soviet relations were of political nature, such as the state system, but were also influenced by all problems, prejudices, and issues that arose in over a century of Russian rule in Poland after the partitions. In his opinion, these difficulties should be overcome in the name of the most vital interest: the good of the state and the maintenance of peaceful relations with its neighbours.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2021, 56, 1; 25-45
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WINCENTY WITOS A KLUCZOWE KWESTIE W SEJMIE USTAWODAWCZYM (1919–1922)
    Wincenty Witos and the Key Issues of Sejm Ustawodawczy (1919–1922)
    Autorzy:
    Cimek, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513238.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Opis:
    Wincenty Witos (1874–1945), Chairman of Zarząd Główny PSL Piast (Main Council of Polish Peasant Party „Piast”), was elected a deputy to Sejm Ustawodawczy (Constitutent Assembly) on 26 January 1919. Since February 1919 he was the chairman of Klub Poselski PSL Piast (Parliamentary Club of PSL Piast), and subsequently he headed Związek Sejmowy Posłów Ludowych (Parliamentary Union of Peasant Deputies) in the period between June and October 1919, as well as chairing Klub Posłów PSL (the Club of PSL Deputies) in the period between October 1920 and January 1921, consisting of deputies representing PSL Piast and PSL Wyzwolenie. Later he again became the chairman of Klub Poselski PSL Piast. During the proceedings of the Constituent Assembly, Witos took the floor 40 times as a deputy and 19 times in the capacity of Prime Minister. His interventions pertained internal issues arising in the newly re-established Polish state. In particular, they were related to agrarian reforms and the issue of borders. On the other hand, Witos did not take part in a plenary discussion concerning the Constitution. He was a member of the following parliamentary committees: foreign affairs, fiscal-budgetary and agrarian (as its chairman). As Prime Minister of the Cabinet in the period between 24 July 1920 and 13 September 1921, he concentrated primarily on the issue of war and peace with the Soviet Russia and an opportunity to establish the eastern borderline in a manner advantageous for Poland. Witos was in favour of partial expropriation of landowners and clergy as well as of creating „well-to-do” peasant farms. His was an agrarist vision of Poland. He contributed significantly to the passing of „Uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 10 lipca 1919 r. w przedmiocie zasad reformy rolnej” (Law on the agrarian reform of 10 July 1919). He was of the opinion that all Polish territories should be united whereas the Polish state (Polska Ludowa – People’s Poland) should be granted part of the coastal territory. According to him, the Polish state ought to include: Galicja Wschodnia (Eastern Galicia) and Lvov, Śląsk Cieszyński (Cieszyn Silesia), Spisz (Zips), Orawa, a territory of the former Prussian partition together with Poznań (Posen) and Gdańsk (Danzig) as well as eastern lands together with Vilnius. Witos spoke critically about the resolutions adopted by the peace treaty with Germany concluded on 28 June 1919.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2009, 6; 18-26 (9)
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ścieżką obok tematu i faktów. Uwagi i refleksje nad książką Przyczyny i skutki przewrotu majowego 1926 roku, pod redakcją naukową Janusza Gmitruka, Wydawca: Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa 2017, ss. 435 + 12 nlb.
    Autorzy:
    Sioma, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631860.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    coup d’état, Józef Piłsudski, the Second Polish Republic, Wincenty Witos
    zamach stanu, Józef Piłsudski, Druga Rzeczpospolita, Wincenty Witos
    Opis:
    Zamach stanu Józefa Piłsudskiego, który rozegrał się głównie na ulicach Warszawy w dniach 12–15 maja 1926 r., jest wydarzeniem, które doczekało się kilku solidnych opracowań naukowych. Historycy poddający analizie ten wątek dziejów Polski starali się przede wszystkim odtworzyć fakty, ale też dokonać ich interpretacji. Można przyjąć, że efekty były wprost proporcjonalne do momentu i miejsca wydania. Bez wątpienia jednak były to pozycje wartościowe, wnoszące do wiedzy na ten temat wartość dodaną. Trudno mi napisać, że tak jest w przypadku recenzowanej pracy, albowiem jest ona zlepkiem kilkunastu tekstów, które mniej lub bardziej korespondują z tytułem. Teoretycznie Redaktorowi Naukowemu i pozostałym Autorom przyświecał cel w postaci wydania pracy, która obalić miała mit „wielkiego” Marszałka. Trzeba uczciwie stwierdzić, że większość Autorów przyjęła to założenie, starając się dowieść tezy. Problemem okazała się jednak jakość wykonania, albowiem w mojej ocenie większości z nich zabrakło nie tyle wiedzy (chociaż znalazłem bardzo dużo błędów merytorycznych), ile pomysłu, w jaki sposób poprowadzić narrację. Nie sztuka bowiem mechanicznie stwierdzić, że Piłsudskiego powinniśmy uważać za szkodnika państwowego, ale sztuka tego dowieść. A egzemplifikację trudno w tej monografii zbiorowej pod redakcją odnaleźć.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ścieżką obok tematu i faktów. Uwagi i refleksje nad książką Przyczyny i skutki przewrotu majowego 1926 roku, pod redakcją naukową Janusza Gmitruka, Wydawca: Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa 2017, ss. 435 + 12 nlb.
    Autorzy:
    Sioma, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631712.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    coup d’état, Józef Piłsudski, the Second Polish Republic, Wincenty Witos
    zamach stanu, Józef Piłsudski, Druga Rzeczpospolita, Wincenty Witos
    Opis:
    The coup d’état carried out by Józef Piłsudski, which took place mainly in the streets of Warsaw between 12 and 15 May 1926, is the subject of several in-depth studies. Historians analysing this part of Polish history have primarily attempted to reconstruct the facts, but also to interpret them. The outcomes of these attempts can be described as directly proportionate to the time and place of publication. Nonetheless, these are studies that have made a significant contribution to the state of knowledge about the subject. It is difficult to draw the same conclusion for the volume under review, for it is a concoction of about a dozen texts with varying degrees of convergence with the intended subject matter. Theoretically, the objective of the Editor and Authors was to publish a work that dispels the myth of the “great” Marshal Piłsudski. Admittedly, most Authors accept this assumption and attempt to prove this point. The problem is in the execution, however; I believe most of them have failed not so much in terms of factual knowledge (although I have noted a great many factual errors), but in their vision of how to tell the story. It is no great achievement to mechanically state that Piłsudski should be considered a harmful influence on the state; the point, however, is to prove it. And the one thing missing from this edited volume is exemplification.
    Zamach stanu Józefa Piłsudskiego, który rozegrał się głównie na ulicach Warszawy w dniach 12–15 maja 1926 r., jest wydarzeniem, które doczekało się kilku solidnych opracowań naukowych. Historycy poddający analizie ten wątek dziejów Polski starali się przede wszystkim odtworzyć fakty, ale też dokonać ich interpretacji. Można przyjąć, że efekty były wprost proporcjonalne do momentu i miejsca wydania. Bez wątpienia jednak były to pozycje wartościowe, wnoszące do wiedzy na ten temat wartość dodaną. Trudno mi napisać, że tak jest w przypadku recenzowanej pracy, albowiem jest ona zlepkiem kilkunastu tekstów, które mniej lub bardziej korespondują z tytułem. Teoretycznie Redaktorowi Naukowemu i pozostałym Autorom przyświecał cel w postaci wydania pracy, która obalić miała mit „wielkiego” Marszałka. Trzeba uczciwie stwierdzić, że większość Autorów przyjęła to założenie, starając się dowieść tezy. Problemem okazała się jednak jakość wykonania, albowiem w mojej ocenie większości z nich zabrakło nie tyle wiedzy (chociaż znalazłem bardzo dużo błędów merytorycznych), ile pomysłu, w jaki sposób poprowadzić narrację. Nie sztuka bowiem mechanicznie stwierdzić, że Piłsudskiego powinniśmy uważać za szkodnika państwowego, ale sztuka tego dowieść. A egzemplifikację trudno w tej monografii zbiorowej pod redakcją odnaleźć.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 45
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mniejszość żydowska w myśli politycznej Wincentego Witosa
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687150.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Wincenty Witos, folk movement, political thought, Jews, Jewish minority
    Wincenty Witos, ruch ludowy, myśl polityczna, Żydzi, mniejszość żydowska
    Винценты Витос, крестьянское движение, политическая мысль, евреи, еврейское меньшинство
    Opis:
    Wincenty Witos (1874–1945) was an ideologue, politician, statesman, the mayor of the municipality Wierzchosławice, a member of the Galician National Parliament in Lviv, a member of the Austrian Council of State in Vienna and in Poland, an independent member of the Legislative Sejm, the Sejm first and second term, three times the President of the Council of Ministers. He played a special role in the history of Polish politics. W. Witos was reluctant towards the Jewish minority. It resulted from historical events and economic problems. Despite the prejudices, Witos became the head of the Government of National Defense, took actions aimed at averting instances of anti-Jewish. Despite the fulfilment of a few the demands of the Jewish population, it should be emphasized that for the first time developed specific solutions. The second row of Witos and the cooperation with the National Democrats led to the acceptance of certain views of anti-Jewish nationalists. His unfavourable attitude towards the Jews Witos justified with their disloyal attitude towards the state and their lack of prospects for assimilation. It should be emphasized that what Witos published in the press and in parliamentary speeches and written in memories showed strong anti-Semitic tendencies. His views rooted primarily in a conflict of interest between Poles and Jews. Witos criticized anti-Semitic actions and emphasized that violence is not the solution of the Jewish question in Poland. The solution was to carry out the necessary economic reforms.
    Wincenty Witos (1874–1945) był ideologiem, politykiem, mężem stanu, wójtem gminy Wierzchosławice, posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie, posłem do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu, a w Polsce niepodległej posłem do Sejmu Ustawodawczego, Sejmu I i II kadencji, trzykrotnym Prezesem Rady Ministrów. Odegrał szczególną rolę w dziejach politycznych Polski.Wincenty Witos zajmował niechętne stanowisko wobec mniejszości żydowskiej. Wynikało ono z zaszłości historycznych i problemów gospodarczych. Mimo uprzedzeń W. Witos, stając na czele Rządu Obrony Narodowej, podejmował działania mające na celu zażegnanie wystąpień antyżydowskich. Pomimo spełnienia niewielkiej liczby postulatów ludności żydowskiej, należy podkreślić, że po raz pierwszy opracowano konkretne rozwiązania. Drugi gabinet W. Witosa i jego współpraca z endecją doprowadziły do akceptacji niektórych poglądów antyżydowskich narodowców. Nieprzychylny stosunek do Żydów W. Witos uzasadniał nielojalną postawą wobec państwa oraz brakiem perspektyw na asymilację. Należy podkreślić, że deklaracje W. Witosa zamieszczane na łamach prasy w wystąpieniach sejmowych, a także spisane w memuarach nie wykazywały silnych tendencji antysemickich. W poglądach W. Witosa był zakorzeniony przede wszystkim konflikt interesów między Polakami i Żydami. Potępiał ekscesy antysemickie i podkreślał, że przemoc nie stanowi rozwiązania kwestii żydowskiej w Polsce. Rozwiązaniem problemu miało być przeprowadzenie niezbędnych reform gospodarczych.
    Винценты Витос (1874–1945) был идеологом, политиком, государственным деятелем, войтом гмины Вежхославице, депутатом Галицкого краевого сейма во Львове, депутатом Рейхсрата в Вене, а в независимой Польше депутатом Законодательного сейма, Сейма I и II срока созыва, трехкратным Главой Совета Министров. Он сыграл особую роль в политической истории Польши. Винценты Витос неблагосклонно относился к еврейскому меньшинству. Это было связано с историческими предпосылками и экономическими проблемами. Несмотря на предрассудки, Витос, будучи во главе Правительства национальной обороны, предпринимал действия, направленные на предотвращение антиеврейских инцидентов. Помимо осуществления небольшого количества постулатов еврейского населения, следует подчеркнуть, что впервые были разработаны конкретные решения. Второй кабинет Витоса и его сотрудничество с эндецией привели к принятию некоторых взглядов антиеврейских националистов. Недружелюбное отношение к евреям В. Витос оправдывал нелояльным отношением к государству и отсутствием перспектив ассимиляции. Следует подчеркнуть, что заявления Витоса, размещенные в прессе в выступлениях Сейма, а также написанные в мемуарах, не демонстрировали сильных антисемитских тенденций. Во взглядах В. Витоса был укоренен прежде всего конфликт интересов между поляками и евреями. Он осуждал антисемитские эксцессы и подчеркивал, что насилие не является решением еврейского вопроса в Польше. Разрешением проблемы должно было быть проведение необходимых экономических реформ.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane problemy społeczne obszarów wiejskich w myśli politycznej Wincenteg Witosa
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687068.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    political thought, Wincenty Witos, rural areas, peasant movements
    myśl polityczna, Wincety Witos, obszary wiejskie, ruch ludowy, dwudziestolecie międzywojenne
    политическая мысль, Винсенты Витос, сельская местность, крестьянское движение, межвоенный период
    Opis:
    The article concerns some social problems in rural areas with particular emphasis on education and the situation of people in rural areas. The intent was also to show the living conditions and the difficulties faced by inhabitants of rural areas. With a wide range of rights Wincenty Witos devoted much attention to education. The most conscious part of the rural population understood that one of the causes of social impairment peasants was their little access to education. Therefore, programs of peasant political parties resounded loudly demands the democratization of education be free education and support for young people who wants to educate the indigent. Poland received the legacy of a large number of illiterates. According to the census in 1921, illiteracy concerned about 38% of the rural population, sources of the political thought of Witos were centered around several reasons. First, this was due to the situation peasants and rural Poland were in. Second, education played a significant role in socio-political transformations. This provided people with a chance for social advancement and has sparked national consciousness and a sense of nationality. With the democratization of education, peasants could consciously participate in the life of the state, educate the young generation in the spirit of patriotism and citizenship. Witos considered education and culture as the basis for the strength of the state and welfare of its citizens. This enabled an impact on the political affairs of the country and the implementation of obligations to the homeland.
    Artykuł dotyczy niektórych problemów społecznych na obszarach wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji i sytuacji ludzi na obszarach wiejskich. Chodziło także o pokazanie warunków życia i trudności, jakie napotykali ludzie mieszkający na obszarach wiejskich. Dzięki szerokiemu zakresowi praw Wincenty Witos poświęcił wiele uwagi edukacji. Najbardziej świadoma część ludności wiejskiej rozumiała, że jedną z przyczyn upośledzenia społecznego chłopów był ich niewielki dostęp do edukacji. Edukacja odegrała bardzo dużą rolę w przemianach społeczno-politycznych. Ludzie mieli szansę na awans społeczny, a także stopniowo wzrastała ich świadomość narodowa. Dzięki edukacji chłopi mogli świadomie uczestniczyć w życiu narodowym, wychowywać młode pokolenie w duchu patriotyzmu. Edukację i kulturę Witos uważał za podstawę siły państwa i dobrobytu jego obywateli. Działania państwa w zakresie edukacji doprowadziły do ukształtowania się obywatela o głębokim poczuciu patriotyzmu, świadomego i aktywnego uczestnika życia zbiorowego, zdolnego do wypełnienia obowiązków osobistych, rodzinnych i zawodowych oraz wzięcia odpowiedzialności za los państwa.
    В статье рассматриваются некоторые социальные проблемы в сельских регионах, с акцентом на образовании и позиции людей в сельской местности. Речь шла также о показе условий жизни и трудностей, с которыми сталкиваются люди, живущие в сельской местности. Благодаря широкому спектру прав Винсенты Витос уделяет большое внимание образованию. Наиболее осведомленная часть сельского населения понимала, что одной из причин социаль- ной отсталости крестьян был их низкий доступ к образованию. Образование сыграло очень важную роль в общественно-политических изменениях. У людей был шанс на социальное развитие, и их национальная осведомленность постепенно увеличивалась. Благодаря обра- зованию крестьяне могли сознательно участвовать в народной жизни, воспитывать молодое поколение в духе патриотизма. Витос считал образование и культуру основой силы государ- ства и благосостояния его граждан. Деятельность государства в сфере образования привела к формированию гражданина с глубоким чувством патриотизма, сознательного и активного участника коллективной жизни, способного выполнять личные, семейные и профессиональные обязанности и брать на себя ответственность за судьбу государства.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stronnictwo Ludowe w powiecie łańcuckim
    People’s Party in Łańcut county in the years 1931–1939
    Autorzy:
    Półćwiartek, Dariusz
    Kamińska-Kwak, Jolanta
    Stępień, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233049.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Archiwum Państwowe w Rzeszowie
    Tematy:
    Stronnictwo Ludowe
    Wincenty Witos w Rakszawie
    Maciej Rataj w Wierzawicach
    wybory parlamentarne w 1935 i 1938 roku
    Święto Czynu Chłopskiego
    strajk chłopski w 1937 roku
    Józef Burda
    Antoni Dec
    Jan Tepper
    Stefan Kozakiewicz
    Powiat łańcucki
    Łańcut county
    People’s Party
    Wincenty Witos in Rakszawa
    Maciej Rataj in Wierzawice
    parliamentary elections in 1935 and in 1938
    Czynu Chłopskiego holiday
    Great
    Peasant Uprising in 1937
    Józef Burda
    Stefan Kozakiewicz__
    Opis:
    Stronnictwo Ludowe w powiecie łańcuckim w latach 1931-1939 było główną siłą polityczną. Jego przywódcy: Antoni Dec, Józef Burda, Jan Tepper i Stefan Kozakiewicz należeli do czołowych działaczy ruchu ludowego nie tylko w powiecie, ale także w strukturach okręgowych i centralnych. Powiat łańcucki był odwiedzany przez liderów Stronnictwa. W Rakszawie w 1933 roku ludowcy zorganizowali Wincentemu Witosowi jubileusz 25-lecia pracy politycznej i parlamentarnej. Rok później do Wierzawic na poświęcenie sztandaru koła SL przyjechał czołowy działacz Stronnictwa, były marszałek Sejmu Maciej Rataj. W czerwcu 1933 roku w powiecie łańcuckim doszło do tragicznych zajść w Grodzisku Dolnym, których skutkiem była śmierć dwóch policjantów i sześciu osób cywilnych. W 1938 roku struktury Stronnictwa Ludowego w powiecie łańcuckim należały do najlepiej zorganizowanych w kraju. Według źródeł policyjnych, SL posiadało tu 56 kół i był to szósty wynik na 22 powiaty województwa lwowskiego. Natomiast pod względem liczby członków powiat łańcucki znajdował się na trzecim miejscu.
    People’s Party in Łańcut county was the main political party in the years 1931– 1939. Its leaders: Antoni Dec, Józef Burda, Jan Tepper and Stefan Kozakiewicz were not only the leading members in the county, but also among the district and even in the headquarters. The leaders of People’s Party visited Łańcut. In 1933 in Rakszawa the party members from Łańcut county organized a 25-years jubilee for Wincenty Witos for his time spent in politics and parliament. A year after, Maciej Rataj, a former Marshall of the Seym and a leading member of People’s Party, came to commemorate the consecration of the Party’s banner in Wierzawice. A tragedy occured in June 1933 in Grodzisko Dolne in Łańcut county. Two intervening policemen and five civilians died, while another civilian with severe wounds died in the hospital. People’s Party in Łańcut county was one of the best when it came to organization in 1938. According to police sources, the party had 56 associations in the district in Lviv province, and it was the 6th result out of 22 districts. When it came to the number of members, the district took third place.
    Źródło:
    Prace Historyczno-Archiwalne; 2022, Tom XXXIV; 113-146
    1231-3335
    Pojawia się w:
    Prace Historyczno-Archiwalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leopold Skulski – minister spraw wewnętrznych w Rządzie Obrony Narodowej Wincentego Witosa: 24 lipca 1920 – 28 czerwca 1921
    Leopold Skulski – the Minister of the Internal Affairs in the Government of National Defense Led by Wincenty Witos: July 24, 1920 – June 28, 1921
    Autorzy:
    Kozyra, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056219.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Leopold Skulski
    government
    Minister of the Internal Affairs
    administration of internal affairs
    Polish-Bolshevik war
    internal front
    rząd
    minister spraw wewnętrznych
    administracja spraw wewnętrznych
    wojna polsko-bolszewicka
    front wewnętrzny
    Opis:
    Leopold Skulski urodził się 3 listopada (według kalendarza juliańskiego 15 listopada) 1877 roku w Zamościu w zubożałej rodzinie szlachecko-inteligenckiej. Był aptekarzem i inżynierem chemikiem. W Sejmie Ustawodawczym kierował klubem Narodowego Zjednoczenia Ludowego. Od 13 grudnia 1919 roku do 9 czerwca 1920 roku pełnił funkcję prezesa Rady Ministrów. W dniu 24 lipca 1920 roku w Rządzie Obrony Narodowej Wincentego Witosa został ministrem spraw wewnętrznych, a zarazem członkiem Rady Obrony Państwa. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku kierował najważniejszym w państwie resortem cywilnym – administracją spraw wewnętrznych, a w rezultacie był kierownikiem „frontu wewnętrznego”. Po odejściu z rządu 28 czerwca 1921 roku, był m.in. członkiem Trybunału Stanu (1925–1928), prezesem Polskiego Radia i prezesem Towarzystwa Zakładów Żyrardowskich. Po 17 września 1939 roku aresztowany i rozstrzelany przez władze sowieckie w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Pochowany prawdopodobnie w Kuropatach na Białorusi.
    Leopold Skulski was born on November 3 (according to the Julian calendar, November 15), 1877, in Zamość, in an impoverished noble and intellectual family. He was a pharmacist and chemical engineer. In the Legislative Sejm, he headed the club of the National People’s Union. From December 13, 1919 to June 9, 1920, he was the president of the Council of Ministers. On July 24, 1920, in the Government of National Defense led by Wincenty Witos, he became the Minister of the Internal Affairs and also a member of the State Defense Council. During the Polish-Bolshevik war of 1920, he headed the most important civil department in the country – the administration of internal affairs – and, as a result, was the head of the “internal front”. After leaving the government on June 28, 1921, he was, among others, member of the State Tribunal (1925–1928), president of the Polish Radio and president of the Association of Żyrardów Plants. After September 17, 1939, he was arrested and shot by the Soviet authorities in unknown circumstances. Probably buried in Kuropaty in Belarus.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 253-275
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mniejszości narodowe w myśli politycznej PSL „Piast” i Wincentego Witosa
    Autorzy:
    Wichmanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053948.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Peasant movements
    ethnic minorities
    Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”
    Wincenty Witos
    political thought
    ruch ludowy
    mniejszości narodowe
    Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
    myśl polityczna
    Народное движение
    национальные меньшинства
    Польская народная партия «Пяст»
    Винценты Витос
    политическая мысль
    Opis:
    Both in the final period of the Partitions and in the Second Republic of Poland, the majority of the society lived in villages. The countryside appeared to be the main area of the linguistic, cultural and religious diversity. Its daily life was marked not only by economic differences, but also ethnic, denominational and cultural ones, which grew in importance by becoming the crucial elements of the social stratification. A relatively amicable cohabitation of various groups was put to the test during a period of wars and other unrests, when existing friendships were losing their significance and the population was forced to explicitly define themselves in terms of their ethnicity or religion. Based on the programme assumptions and the comments or speeches made by the politicians of Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”, it can be concluded, that the party tolerated only such aspirations of other ethnic groups, which did not involve any attempts to share political power and which expressed loyalty to the state. In the case of Slavic minorities, it was believed that due to effective government’s policy, they might be drawn to Poland or even assimilated, especially the minority of Belarusians. The assimilation programme of the German minority from the Western Borderlands was considered to be futile and with little chances of success. The solution to the Jewish problem was sought in supporting Polish economic and cultural activity, Polish industry, trade and craft as well as liberal professions and cooperative movement. The remaining minorities dispersed in Poland were not even taken into account under the party’s ideological concepts.
    Zarówno w końcowym okresie zaborów, jak i w Drugiej Rzeczypospolitej zdecydowana większość społeczeństwa mieszkała na wsi. Wieś okazała się głównym terenem współistnienia odmienności językowych, obyczajowych i religijnych. W jej życiu codziennym zyskiwały na znaczeniu, obok różnic ekonomicznych, także narodowościowe, wyznaniowe i kulturowe, stając się istotnymi elementami stratyfikacji społecznej. W miarę zgodne współżycie różnych grup było wystawione na próbę w okresie wojen i innych niepokojów, kiedy traciły na znaczeniu dotychczasowe przyjaźnie i ludność była zmuszona określić się jednoznacznie w kategoriach etnicznych bądź wyznaniowych. Opierając się na założeniach programowych i wypowiedziach polityków Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, można przyjąć, że w Stronnictwie tolerowano tylko te aspiracje innych grup narodowościowych, które nie obejmowały dążeń do współrządzenia i były lojalne wobec państwa. W wypadku mniejszości słowiańskich liczono, że dzięki odpowiedniej polityce rządu będzie możliwe przywiązanie ich do Polski, może nawet asymilacja, szczególnie Białorusinów. Program asymilacji mniejszości niemieckiej, głównie z Kresów Zachodnich, uznano za pozbawiony szans realizacji. Rozwiązanie problemu żydowskiego widziano w popieraniu polskiej działalności gospodarczej i kulturalnej, polskiego przemysłu, handlu i rękodzieła oraz wolnych zawodów i ruchu spółdzielczego. Pozostałe mniejszości rozproszone po Polsce nie były brane przez partię pod uwagę w jej koncepcjach ideologicznych.
    Как в заключительный период разделов, так и во время Второй Польской республики подавляющее большинство населения проживало в сельской местности. Деревня оказалась основным районом сосуществования языковых, моральных и религиозных различий. В ее повседневной жизни, помимо экономических различий, важными элементами социальной стратификации стали также национальные, религиозные и культурные различия. Относительно гармоничное сосуществование различных групп подверглось испытанию в период войн и других волнений, когда сложившееся дружелюбие потеряло свое значение и население было вынуждено однозначно определять себя в этнических или религиозных терминах. Основываясь на программных предположениях и  заявлениях политиков Польской народной партии «Пяст», можно предположить, что партия исходила из терпимости только к тем чаяниям других национальных групп, которые не поддерживали совместное управление и были лояльны к государству. Что касается славянских меньшинств, то была надежда, что благодаря соответствующей политике правительства можно будет привязать их к Польше, возможно, даже ассимилировать их, особенно белорусов. Считалось, что программа ассимиляции немецкого меньшинства, в основном из западных приграничных территорий, не имеет шансов на реализацию. Решение еврейской проблемы было замечено в  поддержке польской экономической и культурной деятельности, польской промышленности, торговли и ремесел, а также свободных профессий и кооперативного движения. Остальные меньшинства, разбросанные по Польше, не были учтены партией в ее идеологических концепциях.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 13-30
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies