Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "UKRAINIAN EMIGRATION" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Архіви української політичної еміграції в Польщі
The Ukrainian Political Emigration Archives in Poland
Autorzy:
Paliienko, Maryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193211.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Ukrainian National Republic
Ukrainian emigration Polish-Ukrainian relationship
Ukrainian emigration archival
collections in Poland
Ukraińska Republika Ludowa
emigracja ukraińska
stosunki polsko-ukraińskie
zbiory archiwalne emigracji ukraińskiej w Polsce
Opis:
Artykuł jest analizą zawartości i losów archiwalnych zbiorów ukraińskiej emigracji politycznej w Polsce w okresie międzywojennym. W tracie badań ustalono, że po walkach o niepodległość Ukrainy w latach 1917–1921 cenne archiwa polityczne i wojskowe zostały przewiezione do Polski, gdzie były przechowywane w ośrodkach utworzonych przez Rząd Ukraińskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie: w Tarnowie, Częstochowie oraz częściowo w Warszawie. W czasie okupacji hitlerowskiej archiwum Ukraińskiej Republiki Ludowej zostało przeniesione do Krakowa, a później przejęte przez tajne służby radzieckie i wywiezione do ZSRR, gdzie zostały opracowane i są przechowywane w archiwach służb specjalnych. Jednocześnie cenne dokumenty dotyczące działalności ukraińskiej emigracji politycznej i stosunków polsko-ukraińskich, w szczególności relacji S. Petlury z J. Piłsudskim, są przechowywane w polskich instytucjach, przede wszystkim – Archiwum Akt Nowych, Centralnym Archiwum Wojskowym, Bibliotece Narodowej w Warszawie, Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Na Ukrainie największy segment zbiorów emigracyjnych Ukraińskiej Republiki Ludowej jest obecnie przechowywany w Centralnym Archiwum Państwowym Ukrainy w Kijowie. Wszystkie zachowane dokumenty mają istotny potencjał źródłowy do badań procesów formacji państwa ukraińskiego, walki o niepodległość, a także dogłębnej analizy relacji polsko-ukraińskich w okresie międzywojennym. Autor podkreśla jednocześnie pilną potrzebę digitalizacji tak rejestru jak i zbiorów archiwalnych emigracji ukraińskiej, z podaniem informacji dotyczących charakteru zbiorów, miejsc ich powstania, zmian ich lokalizacji. Autor podkreśla również, że ich digitalizacja ułatwi prowadzenie badań oraz obieg naukowy bardzo ciekawych dokumentów.
The article analyzes the composition of the Ukrainian political emigration’s archival collections in the interwar period in Poland, traces the ways of their displacements during the Second World War, and determines its current storage locations and source potential for studying the problems of the political and military history of Ukraine as well as Polish-Ukrainian relations. It is defined that after the defeat of the Ukrainian War of Independence 1917-1921 valuable political and military archives were repatriated to Poland where they were preserved in the emigration centers established by the UNR Government in Tarnow, Сzestochowa and partly in Warsaw. During the occupation of Poland by Nazi Germany, the archives of the UNR Directorate were repatriated to Krakow, and eventually, they came into the possession of Soviet security services that resulted in moving the archives to the USSR. As a consequence, these archives were classified for security reasons and stored in archival special fonds. Moreover, valuable documents that describe the activity of the Ukrainian political emigration and Polish-Ukrainian relationship, particularly the relations between Symon Petlura and Josef Pilsudski, can be found in the fonds of Polish institutions, such as Archiwum Akt Nowych, Сentralne Archiwum Wojskowe, National Library of Poland / Biblioteka Narodowa in Warsaw and the National Ossolinski Institute in Wroclaw. In Ukraine, the most considerable segment of the UNR emigration collections is presented nowadays by the fonds of the Central State Archive of Supreme Authorities and Governments of Ukraine in Kyiv. These documents have an important source potential for describing the processes of the Ukrainian state formation, struggles for independence along with detailed research of Polish-Ukrainian relations during the interwar period. The author states the relevance of preparing an electronic registry of Ukrainian emigration archival collections with the characterization of the content of collections, location of their creation, transportation routes, and their current location. It would embrace the research along with including the documents to the scientific narrative.
Źródło:
Facta Simonidis; 2020, 13; 163-178
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Невідомий досі архів професора Івана Огієнка за польський період еміграції: обсяг, персоналії, проблематика кореспонденції (на матеріалах архіву Інституту національної пам’яті Польщі у Варшаві)
Ivan Ohiienko’s Unknown Archive from the Period of Polish Emigration: Files, People, Themes (Based on the Archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw)
Autorzy:
Tymoshyk, Mykola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154659.pdf
Data publikacji:
2020-08-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ivan Ohiienko
University of Warsaw
correspondence
Warsaw-Kholm archival collection
Ukrainian political emigration
Ukrainian Science Institute in Warsaw
Opis:
The article was written on the basis of the so-called Warsaw-Kholm archives of Ivan Ohiienko – a well-known Ukrainian statesman, religious figure, and scientist, professor at the University of Warsaw in 1925–1932 – which were found in the archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw and studied by the author. The documents were still considered lost during the Warsaw Uprising of 1944. The reasons for dispersing and the ways of moving this archive collection are clarified, the facts about the preservation of a part of the documents and the way they got after the war to the archive of the Ministry of Internal Affairs of Poland, and later to the archive of Polish Institute of National Remembrance in Warsaw, are presented here for the first time. The characteristics of the archive are presented in terms of the volumes, personalities, and public institutions with which the creator of the archive corresponded. The multifaceted issues of the correspondence are considered against the background of the philosophy of being an individual in the context of emigration. The activities of Ohiienko in the complex reality of emigration are analysed in several aspects: the struggle for physical survival, civil and professional assertion, and the thirst for fulfilment of his duties before he was forced to abandon the Motherland because of political reasons. The conclusions emphasise the need to resolve the issue regarding the copying of the discovered archival documents at the intergovernmental level, scientific study of them, and their first publication in Ukraine.
Źródło:
Studia Polsko-Ukraińskie; 2020, 7; 106-122
2353-5644
2451-2958
Pojawia się w:
Studia Polsko-Ukraińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Перший” та „другий” поети „Празької школи”: проблема автентичності „свідчень авторитетних митців”
First” and "second” poets "Prague school”: the problem of authenticity "evidence reputable artists”
„Первый” и„второй" поэты „пражской школы": проблема аутентичности „свидетельств авторитетных мастеров"
Autorzy:
Крупач, Микола
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178925.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
genesis theme Ukrainian emigration poetry 1920–1930’s
Y. Daragan
E. Malanyuk
O. Olzhych
article Modern Ukrainian poetry
генезис тематики украинской эмиграционной поэзии 1920-1930-х годов
Ю. Дараган
Е. Маланюк
О. Ольжич
статья Современная украинская nоэзия
Opis:
For decades, the vast majority of literature theorists link the genesis theme in Ukrainian emigration poetry of 1920-1930’5 with the name Y. Daragan, while at the same time E. Malaniuk is considered the greatest poet of the exile. However, today there are no sound scientific studies that would prove the validity of these controversial statements. Often they are allegedly derived from ”evidence of influential artists” of the interwar period : B.I. Antonych and 0. Olzhych, in accordance with their articles Poetry on this side of the barricades and Modern Ukrainian poetry. These articles are supposedly given thematic status of ”primacy” among the works of immigrants just south of Y. Daragan collection Quiver. However the detailed analysis revealed that the article written by B.I. Antonych in the order and under the pressure of cultural figures of Soviet orientation, but the article seems to 0. Olzhycha clearly not to be written by its alleged author.
Уже десятилетиями подавляющее большинство литературоведов связывают генезис тематики украинской эмиграционной поэзии 1920-1930-х годов с именем Ю. Дарагана, хотя в то же время наиболее выдающимся поэтом эмиграции считают Е. Маланюка. На сегодня нет основательного научного исследования, которое бы доказывало правомерность таких неоднозначных утверждений. Часто они вроде бы вытекают из „свидетельств авторитетных мастеров" слова междувоенного периода (к ним прежде всего относят Б.-И. Антоныча и О. Ольжича), которые соответственно в статьях Поэзия no эту сторону баррикады и Современная украинская nоэзия будто предоставили статус тематического „первенства" среди произведений поэтов-эмигрантов именно стихам Ю. Дарагана из сборника Сагайдак. Однако в результате детального анализа выяснилось, что статья Б.-И. Антоныча написана по заказу и под давлением культурных деятелей советской ориентации, а вот „статья" О. Ольжича явно не принадлежит перу этого автора.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 219-232
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Українознавчі проекти видавництва „Наша Культура” у Варшаві (20-30-ті роки ХХ ст.) та їх актуальність для сучасності
Ukrainian Studies Projects by the Warsaw Based Publishing House “Our Culture” in the Twenties and Thirties 20th and Their Impact on the Present
Autorzy:
Tymoszyk, Mykoła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844672.pdf
Data publikacji:
2015-07-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ivan Ohienko
Warsaw
publishing house
magazine
books
book series
Slavic languages
country study
Ukrainian studies
emigration
Our culture
Opis:
The preconditions of the creation of the publishing house “Nasha cultura” (“Our culture”) and its program in the 1920-30s are analysed in this article on the basis of archive material, which has been collected by the author in Ukraine, Poland and Canada. The activity of the publishing house is analysed in the context of projects, fully or partially completed by the house, such as the monthly magazines “Ridna mova” (“Native language”) and “Nasha cultura” (“Our culture”), the book series “Biblioteka ukrainoznavstva” (“Books on Ukrainian studies”) and “Studii do Ukrainskoi gramatyky” (“Ukrainian Grammar studies”), and the series of documentary matter digests “Vyzvolennya Ukrainy” (“Liberation of Ukraine”). Attention is focused on the program and on the peculiarities of the editorial policy. The article deals with correspondents and the topics of the published matter. The main motto of the magazine “One literary language and one spelling for one people” is placed in context.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 367-379
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема гідроенергетичного освоєння Дніпра в працях дослідників Українського наукового інституту у Варшаві (1930 – 1939 рр.) (Problema gіdroenergetichnogo osvoєnnja Dnіpra v pracjakh doslіdnikіv Ukraїnskogo naukovogo іnstitutu u Varshavі (1930 – 1939 rr.))
The problem Dnieper hydropower development in the works of researchers Ukrainian Scientific Institute in Warsaw (1930 – 1939 years)
Проблема гидроэнергетического освоения Днепра в трудах исследователей Украинского научного института в Варшаве (1930 – 1939 гг.)
Autorzy:
Горбовий (Gorbovijj), Олександр (Oleksandr)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178679.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Dnipro cascade
Shovheniv I.
Ivanys V.
emigration
The Ukrainian Scientific Institute in Warsaw
Днепровский каскад
Варшава
И. Шовгенив
В. Иванис
эмиграция
Opis:
In 1930 Ukrainian scientist in exile established The Ukrainian Scientific Institute in Warsaw. The staff of the Institute carefully monitored the processes of the industrialization and collectivization in the USSR. Famous Ukrainian scientists Shovheniv I. and Ivanys V. in their works published four texts related to the problem of the hydro construction on the river Dnieper. They emphasized the magnitude and complexity of these works, marked the creation of the major producer of the electricity and the waterways through the rapids. Simultaneously, researchers pointed to a number of disadvantages: problems with fisheries, lack of anti-malarial operations, poor navigable infrastructure of the Dnieper and more. Shovheniv I. was not agreed with the exclusive appropriation the Dnieprostroi’s achievements by the Soviet authorities. He showed specific examples of such important hydro technique works in various countries, described the evolution of the river regulating operations in the Russian Empire and the Ukrainian state.
В 1930 г. украинские ученые-эмигранты основали Украинский научный институт в Варшаве. Его сотрудники внимательно отслеживали процессы коллективизации и индустриализации в УССР.И.А. Шовгенив и В.Н. Иванис в трудах института опубликовали четыре текста, которые касались проблемы гидростроительства на Днепре. Они отдают должное масштабности и сложности проводимых работ, отмечают создания судоходного пути через пороги, крупного производителя электроэнергии. Одновременно исследователи указывают на ряд недостатков: проблемы с рыболовством, отсутствие противомалярийных мероприятий, плохая судоходная инфраструктура Днепра и тому подобное. И. Шовгенив не соглашается с единоличным присвоением и исключительным восхвалением советской властью достижений Днепростроя. Он приводит конкретные примеры подобных по масштабу и значимости гидротехнических работ в разных странах, приводит эволюцию мероприятий по регуляции реки в Российской империи и Украинском государстве.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2016, 2; 157-172
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вивчення творчості Миколи Хвильового поза межами України
Dies on the Works of Mykola Khvylovyi Outside of Ukraine
Badania nad spuścizną literacką Mykoły Chwylowego poza granicami Ukrainy
Autorzy:
Nowacki, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933417.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Twórczość Mykoły Chwylowego
badania dorobku M. Chwylowego
emigracyjne ośrodki badawcze
studia ukrainoznawcze w Polsce
Mykola Chwylowy’s work
research on Mykola Chwylowy’s works
emigration centres
Ukrainian studies in Poland
Opis:
Mykoła Chwylowy to jeden z najwybitniejszych pisarzy ukraińskich okresu międzywojnia, twórczość którego wciąż pozostaje nie w pełni zbadana. Sytuacja polityczna na Ukrainie Radzieckiej sprawiła, iż dorobek literacki tego wybitnego prozaika, poety i publicysty znalazł się na liście utworów zakazanych, w wyniku czego nie tylko fizycznie zniknął z półek księgarskich i bibliotecznych, lecz i samo nazwisko autora przez długi czas okryły mroki sowieckiej nocy. Ten fakt sprawił, iż większość prac naukowych dotyczących pisarskiej spuścizny Mykoły Chwylowego powstawała na emigracji, czyli w Niemczech, Kanadzie i USA. W ostatnim czasie także i w pracach ukrainistów polskich widać wzrost zainteresowania dorobkiem twórczym Mykoły  Chwylowego.
Mykoła Chwylowy is one of the most outstanding Ukrainian writers of the interwar period and, at the same time, the one whose literary work has not been properly examined yet. This state of affairs is caused by the political situation. As a result of this situation the writer’s name was removed from the Ukrainian readers’ market. For this reason the research on Chwylowy’s literary work was possible only outside his homeland – in Germany, Canada and the USA. In the last decades one can observe an interest in Chwylowy’s works among Polish literary historians, too.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 7; 113-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Український алфавіт латинськими буквами простий для спілкування сучасними електронними засобами Переведення українського кириличного алфавіту в український латинськими буквами
Ukrainian alphabet with Latin letters is convenient and easy communication tool using modern technologies. Transliteration of Ukrainian Cyrillic alphabet into Ukrainian alphabet with Latin letters
Autorzy:
Марушечко, Ігор
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2173759.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
język ukraiński
cyrylica
alfabet łaciński
emigracja zarobkowa
problemy z komunikacją
„Ukrainka”
transliteracja
Ukrainian language
Cyrillic alphabet
Latin alphabet
emigration of
workers
problems with communication
“Ukrainka”
transliteration
украинский язык
кириллица
латинский алфавит
рабочая эмиграция
проблемы общения
«Украинка»
транслитерáция
Opis:
For the last 150 years there were several attempts to write down Ukrainian language with Latin alphabet, including the attempts of adopting several laws that took place after declaration of independence of Ukraine in 1991. But there were not practical and popularize. The main reason is that they haven’t kept the spirit of the Ukrainian language, some Cyrillic letter handed combination of several Latin letters and the same distorted sound (phonetics) of Ukrainian language. But the social processes that take place in Ukraine since the declaration of its independence, i.e. significant emigration of workers that counted in the millions, and also problems with communication with the families that stayed in Ukraine using modern computers and technologies which are equipped only with Latin keyboard without access to Cyrillic alphabet, call for a great need for a creation of the opportunity to use Latin alphabet to record the Ukrainian language, which would retain its nature and was easy to use. This article presents a new version of Latin alphabet for the Ukrainian language. It does not replace the Cyrillic alphabet – but a parallel alternative for it and for all other versions of the alphabet that are used to record the Ukrainian language. This alphabet I called “Ukrainka” in honor of Ukrainian ladies who represent the majority of our emigrants. “Ukrainka” is completely unified alphabet, without any disadvantages from their predecessors. The main idea is in replacing one letter of Cyrillic alphabet to exactly one Latin letter – a transliteration of 1:1, does not break and does not introduce any new rules in Ukrainian spelling and phonetics, thus saving the Ukrainian language. There are other advantages: – no change in letters, regardless of their position in the word; – the word written in the Cyrillic “Ukrainka” always looks the same (the same set of letters) and there are no several options to write the same word; – saved Ukrainian language peculiarity to soften the consonants – saved not only a soft sign but also an apostrophe as a dividing option for separating from certain sounds in the middle of a word; – for the letters Ж, Ч, Ш, it’s used letters that mean the same in other languages with the Latin alphabet, namely Ž, Č, Š, and for Є, Ю, Я, Щ picked up letters graphically similar as the above – Ě, Ŭ, Ă, Ş. The main element of this article is a table of characters, the description justifying their introduction and showing how to use in computers, as well as examples of different tests transliteration.
В течение последних полутора столетий было несколько попыток записывания украинского языка латинским алфавитом, включая в это разные законодательные акты, которые имели место уже после провозглашения независимости Украины в 1991 году. Но все они были непрактичны и их не стали широко использовать. А это потому, что не сохраняли они характера украинского языка; некоторые буквы кириллицы передавали с помощью комбинации нескольких латинских букв и искривляли само звучание (фонетику) украинского языка. Однако, общественные процессы, которые происходят в Украине с момента провозглашения независимости, то есть высокий уровень рабочей эмиграции, идущий на миллионы, а также проблемы общения с семьями, оставшимися в Украине, с помощью компьютеров и современной техники, которая оснащена только латинской клавиатурой, без доступа до кириллицы, вызывают острую необходимость в создании варианта латинского алфавита для записи украинского языка, который бы сохранял ее характер и был прост в использовании. Эта статья представляет проработанную мной новую версию латинского алфавита для украинского языка. Это не замена кириллицы, а параллель для нее и альтернатива для всех других версий латинского алфавита, которые используются для записи украинского языка. Этот алфавит я назвал «Украинка» в честь украинских женщин, которые составляют основную часть наших эмигрантов. «Украинка» – это полностью унифицированный алфавит, свободный от недостатков своих предшественников. Его основное преимущество заключается в том, что заменяется одна буква кириллицы на одну букву латиницы. Это транслитерация 1:1, которая не нарушает и не вводит никаких новых правил в украинское правописание и сохраняет фонетику украинского языка. Кроме этого: – всегда пишутся те же латинские буквы, независимо от их позиции в слове; – слово в кириллице, записанное в «Украинке» всегда будет выглядеть одинаково (с тем же набором букв) и не будет нескольких вариантов записи одного слова; – сохранены характерные для украинского языка способы обозначения смягчения согласных – сохранен мягкий знак «ь» и апостроф как разделительный знак, отделяющий определенные звуки друг от друга в середине слова; – для букв Ж, Ч, Ш используются знаки, которые в других языках с латинским алфавитом означают тот же звук, как и в украинском языке, а именно Ž, Č, Š, а для Є, Ю, Я, Щ подобраны знаки графического вида по аналогии к тем, которые указаны выше Ě, Ŭ, Ă, Ş. Основным элементом этой статьи является таблица знаков, а описание поясняет их введение и показывает способ использования в комп’ютерах и примеры транслитерации разных текстов.
W języku ukraińskim na przestrzeni ostatnich 150 lat podejmowano kilka prób wprowadzenia zapisu w alfabecie łacińskim, włącznie z regulacjami prawnymi, które wprowadzono już po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w 1991 roku. Wszystkie te warianty były niepraktyczne i nie weszły do szerszego obiegu ze względu na to, że nie zachowywały charakteru języka ukraińskiego, wprowadzały wieloliterowe kombinacje na oddanie jednej litery z alfabetu cyrylicznego i deformowały samo brzmienie języka ukraińskiego. Jednak procesy społeczne, które zachodzą na Ukrainie od momentu uzyskania niepodległości, tj. wielka zarobkowa emigracja, licząca wiele milionów obywateli, oraz problem z komunikacją z domem rodzinnym za pomocą współczesnych urządzeń, które nie mają klawiatury cyrylicznej, wymuszają stworzenie alfabetu łacińskiego, który zachowywałby charakter języka ukraińskiego i był prosty w użyciu. Artykuł ten przedstawia opracowaną przeze mnie nową wersję alfabetu łacińskiego dla języka ukraińskiego, który byłby wersją równoległą do cyrylicy, a nie jej zamiennikiem i stanowiłby alternatywę dla dotychczasowych wersji łacinki zapisującej cyrylicę. Alfabet ten nazwałem „Ukrainką” na cześć ukraińskich kobiet, które stanowią główny trzon ukraińskich emigrantów. „Ukrainka” jest ujednoliconym zapisem alfabetu wykorzystującym litery łacińskie – wolnym od niedociągnięć swoich poprzedników. Podstawową jego cechą jest to, że zamienia jedną literę cyrylicznego alfabetu na dokładnie jedną literę łacińskiego i nie zmienia ani też nie wprowadza żadnych nowych reguł do pisowni w języku ukraińskim oraz do wymowy (fonetyki). Poza tym: – litery łacińskie są zawsze takie same, niezależnie od ich pozycji w wyrazie; – wyraz zapisany cyrylicą w transliteracji wygląda zawsze tak samo, nie ma kilku wariantów tego samego słowa w zapisie „Ukrainką”; – zostały zachowane właściwe dla języka ukraińskiego sposoby zaznaczania zmiękczenia spółgłosek – zachowano miękki znak i apostrof w funkcji znaku rozdzielającego wewnątrz słowa; – dla liter Ж, Ч, Ш wykorzystano znaki, które w innych językach z alfabetem łacińskim oznaczają te same dźwięki, a mianowicie Ž, Č, Š, a dla Є, Ю, Я, Щ dobrano znaki według podobieństwa graficznego do tych wyżej, tj. Ě, Ŭ, Ă, Ş. Podstawową częścią tej publikacji jest tablica znaków, a materiał opisowy uzasadnia ich wprowadzenie i przedstawia sposób wykorzystania na komputerach oraz przykłady transliteracji różnych tekstów.
Źródło:
Studia Orientalne; 2016, 2(10); 59-78
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies