Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Nation;" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Вопрос дворянства в литовском национальном дискурсе: на примере периодического издания «Litwa» (1908–1914)
Autorzy:
Мастяница-Станкевич [Mastianica-Stankevič], Ольга [Olga]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676441.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
nobility
Lithuanian nation
Opis:
The question of gentry and the Lithuanian national project: the example of the newspaper Litwa (1908–1914)At the end of the 19th and beginning of 20th centuries some national movements in the Eastern and Central Europe actualized the question of how to include the gentry into the process of the formation of modern nations. Similar initiatives were taken in Lithuania. During 1908–1914 in Vilnius, a highborn poet and publicist Mečislovas Davainis‑Silvestraitis (Mieczysław Dowojna-Sylwestrowicz, 1849–1919) also edited a periodical Litwa in Polish, which was aimed to welcome gentry into the Lithuanian national movement.Lithuanian and Polish historians who studied the relations between Lithuanian national movement and gentry, in general dealt with two questions, namely: how Polonization of the gentry evolved the issue and why major part of the gentry did not participate in the Lithuanian national movement. Otherwise, the question was the attitude of the ideologists of Lithuanian national movement had towards the gentry at the end of the 19th and beginning of the 20th century in academic works. In this article, after using for research the ideological basement of Litwa that is to welcome gentry to Lithuanian national movement, three questions are studied: the attitude to that question of different Lithuanian parties and political groups during this period, circumstances that caused changes of these attitudes and the role in this process of returning gentry to Lithuanian nation played by the periodical Litwa. Kwestia szlachecka a narodowy projekt litewski: na przykładzie pisma „Litwa” (1908–1914)Pod koniec XIX i na początku XX w. niektóre ruchy narodowe w Europie Środkowej i Wschodniej zajęły się kwestią włączenia się szlachty do procesu kształtowania nowoczesnych narodów. Podobne inicjatywy podjęto na Litwie. W latach 1908–1914 szlachetnie urodzony poeta i publicysta Mieczysław Dowojno-Sylwestrowicz (Mečislovas Davainis- Silvestraitis, 1849–1919) wydawał w języku polskim w Wilnie czasopismo „Litwa”, które dążyło do włączenia szlachty do litewskiego ruchu odrodzenia narodowego.Historycy litewscy i polscy, którzy badali powiązania między litewskim ruchem odrodzenia narodowego a szlachtą, zasadniczo zajmowali się dwiema kwestiami: zagadnieniem polonizacji szlachty i pytaniem, dlaczego większa część szlachty nie uczestniczyła w litewskim ruchu narodowym. Z drugiej strony w opracowaniach naukowych analizowano postawę ideologów litewskiego ruchu odrodzenia narodowego wobec szlachty pod koniec XIX i na początku XX w. W tym artykule, po zbadaniu ideologicznych podstaw pisma „Litwa”, dzięki którym miała się otworzyć droga dla szlachty do udziału w litewskim ruchu odrodzenia narodowego, omówiono trzy zagadnienia: stosunek do tej kwestii różnych partii litewskich i ugrupowań politycznych w omawianym okresie, okoliczności, które spowodowały przemiany tego stosunku, oraz rolę czasopisma „Litwa” w procesie „powrotu szlachty do narodu litewskiego”.
Źródło:
Acta Baltico-Slavica; 2017, 41
2392-2389
0065-1044
Pojawia się w:
Acta Baltico-Slavica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Образы постнациональной действительности в прозе Владимира Сорокина и Виктора Пелевина
Autorzy:
Jaworski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052523.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
nation
national identity
postmodernism
Vladimir Sorokin
Viktor Pelevin
Opis:
The paper aims at analyzing the importance of national identity in the selected works by Vladimir Sorokin and Viktor Pelevin. Both writers place significant emphasis on presenting the possible consequences of the present social changes. Pelevin predicts the unification of the world’s biggest countries into a homogenous structure based on people’s recognition. On the other hand, Sorokin forecasts the division of the present states into smaller structures, which will need to (re)construct their own identity. The interpretation is complemented with relevant ideas of Hegel and Fukuyama.
Źródło:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne; 2019, 9; 59-66
2084-1302
Pojawia się w:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Национальная консолидация общества: теоретико-методологические проблемы исследования
Autorzy:
Łucyszyn, Hałyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644609.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
national consolidation
political nation
national idea
ethno politics
Opis:
In the article there are considered theoretical and methodological problems of question of national consolidation of modern society. National consolidation is an ethnopolitics, the process that is sent to strengthening ethno national groups that form nation, by the gradual removal of barriers and forming of general values, institutes (political, economic, social, spiritual). It is marked that nations for that peculiar low level of national identity and national consolidation easily become deformed and collapse under act of self-contradictions and by external pressure. The decline of a level of national identity and the reduction of the process of national consolidation, that we can observe in many European states, predefined the globalization processes, height of unintegration moods of separate ethnic minorities, problems of migration.
Źródło:
Prace Etnograficzne; 2012, 40; 33-42
0083-4327
2299-9558
Pojawia się w:
Prace Etnograficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestie narodowe w postsowieckiej Rosji w kontekście „odroczonego” tranzytu
Autorzy:
Sidenko, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686990.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
nation, nationalism, nation-building, democratic transition, identity
naród polityczny, nacjonalizm, budownictwo narodowe, tranzyt demokratyczny, tożsamość
политическая нация, национализм, национальное строительство, демократический транзит, идентичность
Opis:
National construction has been the object of close attention of scientists. One of the main aspects is how nation-building and development of political representation institutions influence each other. The Russian case is interesting because of growing contradiction between the current vector of national construction and the urgent need to protect human and civil rights and freedoms, democratic mechanisms of coordination, control and participation . The issue of national construction in post-Soviet Russia in Russian historiography is not only debatable, but also politicized. Valery A. Tishkov and his colleagues from the Institute of Ethnology and Anthropology of the Russian Academy of Sciences appeal to the state identity, which occupies the first position in the set of identities, as the key marker of the fully-formed political nation. Dmitry Oreshkin, Emil Pain indicate that Russian society has not yet found an answer to the key question for the formation of community – “Who we are in relation to power?” This, coupled with the actualization of the public demand for democracy, brings us back to the problems of democratic transition not only in terms of the “transit of power”. Of course, it is impossible to uncover fully and deeply the Russian national construction issue within the relatively small text. The main object of this paper is to propose a general framework, conceptual foundations for analyzing the problem. The Russian conditions, factors, and subjects of national construction are in focus too. The preliminary findings should be discussed in scientific communities.
Konstrukcja narodowa jest tradycyjnie przedmiotem ścisłej uwagi naukowców, a jednym z aspektów budzących niesłabnące zainteresowanie jest wzajemny wpływ procesów formowania narodu oraz tworzenia i rozwoju instytucji reprezentacji politycznej. Znaczenie przypadku rosyjskiego wynika nie tylko z nieudanej próby przejścia do demokracji, niepolegającej na podstawach uformowanego narodu politycznego, ale również z rosnącej sprzeczności między obecnym wektorem konstruowania narodowego a potrzebą społeczeństwa w zakresie ochrony praw i wolności człowieka i obywatela, w demokratycznych mechanizmach koordynacji, kontroli i uczestnictwa. W rosyjskiej historiografii kwestia tworzenia konstrukcji narodowej w postsowieckiej Rosji jest nie tylko dyskusyjna, ale także w dużej mierze upolityczniona. Walerij Tiszkow i koledzy z Instytutu Etnologii i Antropologii Rosyjskiej Akademii Nauk odwołują się do tożsamości państwowej, która zajmuje pierwsze miejsce w zestawie tożsamości, jako kluczowy marker ustalonego narodu politycznego. Leokadia Drobizheva, mówiąc o tożsamości narodowo-obywatelskiej, zauważa, że tak ważne właściwości, jak odpowiedzialność, aktywność społeczno-polityczna, zaufanie i solidarność obywatelska są w trakcie formowania. Dmitrij Oreshkin, Emil Pain zwracają uwagę, że rosyjskie społeczeństwo wciąż nie znalazło odpowiedzi na kluczowe pytanie dotyczące utworzenia wspólnoty – „kim jesteśmy w stosunku do władz?”. To, w połączeniu z aktualizacją publicznego popytu na demokrację, przywraca nas do kwestii demokratycznego tranzytu, nie tylko w kategoriach „tranzytu władzy”. Oczywiście w stosunkowo niewielkim tekście nie można kompleksowo i głęboko ujawnić problemów rosyjskiego procesu budowania narodowego. Głównym zadaniem badawczym jest raczej propozycja ogólnych ram dla analizy problemu. Oprócz podstaw koncepcyjnych tekst omawia warunki, czynniki, a także tematykę procesu budowania narodowego we współczesnej Rosji.
Национальное строительство традиционно является объектом пристального внимания учёных и одним из аспектов, вызывающих неослабевающий интерес, выступает взаимовлияние процессов нациестроительства и создания, развития институтов политического представительства. Актуальность исследования российского случая обусловлена не только безуспешной попыткой перейти к демократии, не опираясь на фундамент сформировавшейся политической нации, но и обостряющимся противоречием между нынешним вектором национального строительства и потребностью общества в защите прав и свобод человека и гражданина, в демократических механизмах согласования, контроля и участия. В российской историографии вопрос о национальном строительстве в постсоветской России является не только дискуссионным, но и в значительной степени политизированным. Валерий Тишков с коллегами из Института этнологии и антропологии РАН апеллируют к государственной идентичности, занимающей первую позицию в наборе идентичностей, как к ключевому маркеру сложившейся политической нации. Михаил Горшков, Владимир Петухов, Наталья Тихонова считают, что этого не достаточно. Леокадия Дробижева, говоря о национально-гражданской идентичности, отмечает, что такие важные для неё свойства как ответственность, общественно- политическая активность, доверие и гражданская солидарность, находятся в стадии формирования. Дмитрий Орешкин, Эмиль Паин указывают на то, что российское общество всё ещё не нашло ответа на ключевой для формирования общности вопрос – «Кто мы по отношению к власти?». Это, в купе с актуализацией общественного запроса на демократию, возвращает нас к проблематике демократического транзита не только в плане «транзита власти». Безусловно, в пределах относительно небольшого текста невозможно всесторонне и глубоко раскрыть проблематику российского процесса национального строительства. Основная исследовательская задача видится скорее в предложении общих рамок анализа проблемы. Помимо концептуальных оснований в тексте рассматриваются условия, факторы, а также субъекты процесса национального строительства в современной России.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Язык захватнических войн – пример социолингвистического исследования
The Language of Wars of Conquest – An Example of a Sociolinguistic Study
Język wojen zaborczych – przykładowe studium socjolingwistyczne
Autorzy:
Руденка, Алена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38710620.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
occupation
language policy
metropolitan language
titular nation
national minority
linguistic assimilation
bilingualism
Opis:
This article is a review of the book IAzyk i voĭna: Okkupatsionnaia iazykovaia politika v Slavii vo vremia Vtoroĭ mirovoĭ voĭny [Language and War: Language Policy in the Occupied Slavic Countries during World War II] (2021) by Andrei Zinkevich. The monograph under review is devoted to the reconstruction of the language policy in the occupied Slavic countries during the Second World War. Zinkevich defines the types of language policy in the countries under consideration and classifies their main features. His book is especially relevant today: since the beginning of the war in Ukraine, it has been read differently.
Artykuł jest recenzją książki Andrieja Zinkiewicza Язык и война: Оккупационная языковая политика в Славии во время Второй мировой войны [Język i wojna: Okupacyjna polityka językowa w krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej] (2021). Recenzowana monografia została poświęcona rekonstrukcji polityki językowej w okupowanych krajach słowiańskich w czasie II wojny światowej. Zinkiewicz definiuje typy okupacyjnej polityki językowej w omawianych krajach i klasyfikuje ich główne cechy. Recenzowana książka jest dziś szczególnie aktualna: od początku wojny w Ukrainie czyta się ją inaczej.
Źródło:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej; 2023, 58
0081-7090
2392-2435
Pojawia się w:
Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вопрос национального единства в современной России: возможен ли единый национальный миф?
Autorzy:
Barynkin, Artem
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027421.pdf
Data publikacji:
2021-09-08
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Russia
nation-building
historical policy
the Constitution
Россия
национальный миф
историческая политика
Конституция
Opis:
Автор, исходя из концепции нации как воображаемого сообщества, разделяя существование научных концепций «этнических» и «гражданских» наций, рассматривает возможность создания единого национального мифа, который может стать важнейшим конструктом в формировании национального единствa в многонациональной стране. На основе ряда законодательных инициатив, поправок к Конституции России 2020 года, с учетом отдельных аспектов исторической политики в России, автор приходит к выводу, что после 2014 года из-за украинского и сирийского кризисов, давления санкций США и Европейского Союза, политической конфронтации с Западом, российские власти стали ситуативно прибегать к мобилизации общественного мнения. Такая политика может дать результаты только в краткосрочной перспективе. Национальное единство, основанное на едином «национальном мифе», принимаемом большей частью российского общества, потребует более тщательной работы и деликатного включения в информационное пространство, а также в образовательные программы среднего и высшего образования.
The author, relying on the concept of nations as imagined communities, sharing the existence of the scientific concepts of “ethnic” and “civil” nations, considers the possibility of the emergence of a single national myth, which could become the most important construct in the formation of national unity in a multinational country. Based on various legislative initiatives, amendments to the Constitution of Russia, considering certain aspects of historical policy in Russia, the author concludes that after 2014, on the background of the Ukrainian crisis, the Syrian crisis, US and European Union’s 188 Artem Barynkin sanctions pressure and political confrontation with the West, the Russian authorities situationally started the mobilisation of public opinion. This policy is capable of producing results only in the short term. Achievement of national unity based on the single national myth, acceptable for most of the Russian society, will require more thorough work and delicate inclusion in the information space, as well as in the educational programs of secondary and higher education
Źródło:
Przegląd Europejski; 2021, 2; 187-194
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Эпоха homo sovieticus и ее призраки: о творчестве Светланы Алексиевич
Homo Sovieticus Epoch and its Ghosts: About Svetlana Aleksievich’s Writings
Autorzy:
Poliszczuk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807254.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pisarz; „czerwony człowiek”; naród; doświadczenie; trauma; dzieło; epoka
writer; „red man”; nation; experience; trauma; writing; epoch
Opis:
Epoka homo sovieticus a jej upiory: о twórczości Swietłany Aleksijewicz Autor rozważa twórczość Swietłany Aleksijewicz w szerokim cywilizacyjno-kulturowym kontekście naszego czasu. Sama pisarka przynaje, że obrazuje koniec epoki homo sovieticus. Jej uwagę przyciąga przede wszystkim doświadczenie istoty traumatycznej z tamtej epoki, niezależnie od tego, czy pochodzi od osób będących czynnymi budowniczymi systemu sowieckiego, czy też od tych, którzy od niego cierpieli, represjonowanych i dysydentów. Całokształt twórczości Swietłany Aleksijewicz charakteryzuje patos humanistyczny, nacelowany na rewaloryzację indywidualności i prywatności we współczesnym społeczeństwie. Эпоха homo sovieticus и ее призраки: о творчестве Светланы Алексиевич Автор рассматривает творчество Светланы Алексиевич в широком цивилизационно-культурном контексте нашего времени. Сама писательница признает, что изображает конец эпохи homo sovieticus. Ее внимание привлекает прежде всего травматический опыт этой эпохи, независимо от того, кому он принадлежит: активным созидателям советской системы или пострадавшим от нее, репрессированным и диссидентам. В целом для творчества Светланы Алексиевич характерен пафос гуманизма, нацеленный на возвращение ценности индивидуального и частного в современном обществе.  
The article dedicated to the Svetlana Aleksievich literary works in the cultural and social context of our time. As writer has recognized, she writes about the end of the epoch which was called homo sovieticus. She paid a great attention to the traumatic experience and doesn’t matter whom it belongs: to the soviet servants or theirs victims – that ones who was repressed and called as dissidents. Humanistic pathos is one of the main feature of Svetlana Aleksievich’s writings. It overestimates the value of individuality and private life in the contemporary society.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 67-77
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Агония „красного человека”: сложные дилеммы Светланы Алексиевич
The Agony of the "Red Man": Contradictory Dilemmas of Svetlana Alexievich
Autorzy:
Poliszczuk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915920.pdf
Data publikacji:
2018-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
red man
nation
homo sovieticus
experience
trauma
writing
epoch
„красный человек”
народ
опыт
травма
творчество
эпоха
Opis:
The article is dedicated to the Svetlana Alexievich literary works in the cultural and social context of our time. As the writer has recognized, she writes about the end of the epoch which was called homo sovieticus. She paid a great attention to the traumatic experience regardless of to whom it belongs: to the Soviet servants or theirs victims – the ones who were repressed and called dissidents. Humanistic pathos is one of the main features of Svetlana Alexievich’s writings. It overestimates the value of individuality and private life in the contemporary society.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2018, 8; 115-133
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Чешская доля: иллюзии и реальности (полемика Милана Кундеры и Вацлава Гавела)
The Czech Lot: Illusions and Realities [Milan Kundera and Václav Havel Polemics]
Autorzy:
Григорьевна Задорожнюк, Элла
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636004.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the Czech lot
the Czech question
the Prague Spring
small nation
ethnical identity
dissidents
socialism with human face
regime of normalization
Opis:
The article is devoted to the analysis of the M. Kundera and V. Havel polemics over the fate and fortunes of the Czech ethnical identity, Czechoslovakian nationhood and ways of Czechoslovakian society development after the August, 1968. This polemic, together with the Prague Spring reflection, caused broad resonance, and some of its statements are still timely. The acceptability of the paradox of Havel being a spokesman of „the Czech lot” while at the same time being its critic in the polemic was proven.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 6
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Общественно-политическая модель Украинского национального государства
Model społeczno-polityczny ukraińskiego państwa narodowego
The social and political model of the Ukrainian as nation country
Autorzy:
Derhachova, Kateryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030320.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
национальное украинское государство
конституция
национализм
всеукраинское объединение «свобода»
ukraińskie państwo narodowe
konstytucja
nacjonalizm
ogólnoukraińskie zjednoczenie „swoboda”
ukrainian nation state
the constitution
nationalism
the all-ukrainian union „svoboda”
Opis:
Современное Украинское государство опирается на многовековую идею создания независимого политического деятеля в свободном, демократическом, правовом и социальном государстве. С развитием Украины как государства, на ее территории создавались и развивались организации и партии националистического направления. В мае 2009г. политическая партия «Свобода», под руководством профессора Национального Университета им. Тараса Шевченко, доктора права Александра Шевченко представили их версию Национальной Конституции Украины. Появление этого проекта Основного Закона означает переход од революционного национализма к государствообразующему. Целью данной статьи является сравнительный анализ государственного устройства современного Украинского государства и модели государства, представленного в политической мысли националистических партий, на примере Национальной Конституции Украины от ВО «Свобода».
The modern Ukrainian country is based on the centuries-old popular idea of creating an independent, conciliar, free, democratic, fair, legal and social state. Along with the development of Ukraine as a country, social-educational and political nationalist organizations also developed. In May 2009 political party “Svoboda”, under the guidance of a professor of the Taras Shevchenko National University of Kyiv, Doctor of Law Alexander Shevchenko presented their vision of the National Constitution of Ukraine. The appearance of this draft marks the transition from revolutionary liberation nationalism to the forming state. The purpose of the article is a comparative analysis of the political system of modern Ukraine and in the political thought of nationalist parties, using the example of the political party “Svoboda”.
Współczesne państwo ukraińskie jest oparte na wielowiekowej idei stworzenia niezależnego politycznie, wolnego, demokratycznego i socjalnego państwa prawa. Razem z rozwojem Ukrainy, rozwinęły się organizacje polityczne. W maju 2009 r. pod pomnikiem Tarasa Szewczenko przedstawiciele partii politycznej „Svoboda”, przedstawili wizję Narodowej Konstytucji Ukrainy. Pojawienie się tego projektu oznacza przejście od rewolucyjnego nacjonalizmu do kształtowania państwowości. Celem niniejszego artykułu jest analiza porównawcza ustroju państwowego współczesnej Ukrainy i myśli politycznej partii nacjonalistycznych na przykładzie partii politycznej „Svoboda”.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 3(64); 35-49
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становление и развёртывание движения шестидесятников и советская политика идеологизации, русификации культурнообразовательного пространства украинцев: конец 1950-х – 1960-е гг.
Formation and deployment of the movement of the Sixtiers and the Soviet policy of ideologizing, russification of the cultural and educational space of Ukrainians: the late 1950s–1960s
Autorzy:
Киндрачук, Надежда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120007.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Soviet state
ideologizing
russification
totalitarian regime
Sixtiers
national self-expression
opposition sentiments
Ukrainian nation
советское государство
идеологизация
русификация
тоталитарный режим
шестидесятники
украинская нация
национальное самовыражение
оппозиционные настроения
Opis:
This article examines the Soviet policy of ideologization and, russification of the cultural and educational space of the Ukrainian nation in the late 1950s – 1960s and characterizes the formation and development of the movement of the Sixtiers. Despite the comprehensive control of the Soviet totalitarian state over human thinking, the young creative Ukrainian activist continued to be a living intellectual force that was able to adequately analyze socio-political processes in Ukraine and sought radical change in society at that time. This period was marked by the emergence of the Sixtiers – a new generation of Ukrainian national intelligentsia, who defended the national language, education and culture, freedom of artistic creativity. Despite the difficult socio-political circumstances of the time, a significant cultural progress took place in the creative life of the Ukrainian SSR, saturated with a diverse range of views, ideas and aspirations. In Ukraine, there was an irreversible process of national self-determination of Ukrainians through the cultural and educational space. Nonconformist sentiments in Ukrainian environment began a gradual transition to new democratic norms and standards in the life of the Ukrainian nation.
В данной статье исследуется советская политика идеологизации, русификации культурно-образовательного пространства украинской нации конца 1950-х – 1960-х гг. и характеризуется становление и развертывание движения шестидесятников. Несмотря на всеобъемлющий контроль советского тоталитарного государства над мышлением человека, молодой творческий украинский актив продолжал оставаться той живой интеллектуальной силой, которая была способна адекватно анализировать общественно-политические процессы в Украине и стремилась к кардинальным изменениям в обществе того времени. Очерченный период ознаменовался появлением шестидесятников – нового поколения украинской национальной интеллигенции, выступившей в защиту национального языка, образования и культуры, свободы искусства. Вопреки сложным тогдашним общественно-политическим обстоятельствам в творческой жизни УССР произошло заметное культурное продвижение, насыщенное разнообразным спектром взглядов, идей и стремлений. В Украине проходил необратимый процесс национального самоопределения украинцев через культурно-образовательное пространство. Нонконформистские настроения в украинской среде положили начало постепенному переходу к новым демократическим нормам и стандартам жизни украинской нации.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 3(34); 145-170
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема витальности языков этниче-ских меньшинств в Казахстане
The problem of ethnic minority languages vitality in Kazakhstan
Autorzy:
Aubakirowa, Botakoz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523613.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
naród
etnos
diaspora
sytuacja językowa
polityka językowa
planowanie językowe
witalność języka
etniczna mniejszość
funkcjonowanie języka
narodowość koreańska
język koreański
nation
ethnos
language situation
lan-guage policy
language plan
language vitality
ethnic minority
language functioning
korean language
Opis:
Badania socjolingwistyczne stanowią jeden z kluczowych kierunków współczesnego postmodernistycznego paradygmatu językoznawstwa. Ono jest zwłaszcza aktualne w Kazachstanie, państwie wielonarodowym, w którym funkcjonuje ponad sto języków różnych etnosów. Świadczy to o unikalnej sytuacji językowej, która kształtuje się dzięki funkcjonowaniu języków diaspor. Jedną ze znaczących diaspor kraju jest diaspora koreańska. W proponowanym artykule omówione zostało zagadnienie zdolności do funkcjonowania języka koreańskiego i kultury koreańskiej jako podstawy tożsamości i duchownego samozachowania diaspory koreańskiej na terenie wojewódstwa Ałmacińskiego. Podstawą przeprowadzonych badań było ankietowanie, w którym brało udział dziesięciu koreańskich studentów studujących na Żetysuskim uniwersytecie państwowym imienia I. Żansugurowa. Przeprowadzone badania pokazały, że język koreański w Kazachstanie wyróżnia się słabą miarą witalności. Autor wskazuje na inne przyczyny, które nie wzmacniają motywacji do opanowania ojczystego, koreańskiego języka. Należą do nich: etniczne pochodzenie nośników tego języka związane z Koreą Północną; tendencja skierowania na urbanizację; niedostateczna aktualizacja języka koreańskiego i kultury koreańskiej w polityce językowej i planowaniu językowym Republiki Kazachstanu; nieobecność pragnienia u kazachstańskich Koreańczyków przesiedlenia do swojej historycznej ojczyzny.
Sociolinguistic research is one of the key areas of the postmodern paradigm of linguistics. It is particularly important in Kazakhstan which is a multiethnic state in which more than a hundred languages of various ethnic groups function. This indicates a unique linguistic situation, which is the result of multiple diasporas. One of the most important diasporas of the country is the Korean one. The present article presents the problem of the vitality the Korean language and Korean culture as the basis for the identification and spiritual self-preservation of the Korean diaspora in the Almaty region. The actual material for the investigation derives from the questionnaire data. Ten Korean students studying at Zhetysu State University of Zhansugurov participated in the questionnaire. The study showed that the Korean language in Kazakhstan is characterized by a low degree of vitality. The author points out the following reasons: exacerbating the motivation for mastering native, Korean, language: the ethnic origin of the speakers related to North Korea; trend with focus on urbanization; insufficient updating of the Korean language and Korean culture in language policy and language planning of the Republic of Kazakhstan; the lack of desire Kazakh Koreans to move to their historical homeland.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 209-226
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies