Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "METAPHYSICS" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Теология как приют философии
    Teologia azylem dla filozofii
    Theology as a Shelter for Philosophy
    Autorzy:
    Астапов, Сергей Н.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497241.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
    Tematy:
    metaphysics
    philosophy
    theology
    Christianity
    metafizyka
    filozofia
    teologia
    chrześcijaństwo
    метафизика
    философия
    теология
    христианство
    Opis:
    W historii myśli europejskiej były dwa przypadki, kiedy teologia pełniła rolę azylu dla filozofii: w średniowieczu i w XIX wieku. W pierwszym przypadku scholastyka pokazała, że filozofia jako nauka o zasadach i początkach bycia, o pierwszych przyczynach, jest potrzebna religii chrześcijańskiej, bowiem wiara nie ma na tyle przekonującej siły dla człowieka, jak dowody rozumu. W wieku XIX, kiedy dominował światopogląd naukowy, filozofia ponownie odnalazła azyl w teologii, przekonanej, iż bez rozważań o sensie bycia, o relacji tego co jest i co powinno być, nauka staje się antyhumanistyczną.
    There were two cases in history of the European thought, when philosophy found the refuge in theology: in the Middle Ages and in the 19th century. In the first case scholasticism demonstrated that philosophy as a theory about principles and beginning of being, and about first causes, is necessary for the Christianity, because faith does not have such persuasiveness as reasoning. In the nineteenth century, when they dominated scientific worldview, philosophy again found refuge in theology, convinced that without consideration about sense of being, and relationship of what is and what should be, science becomes antihumanistic.
    Źródło:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 87-96
    1642-1248
    Pojawia się w:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „В некоторых стихиях опознаешь себя” — метафизическая интерпретация материального образа воды в эссе Иосифа Брод¬ского „Набережная неисцелимых”
    “One recognizes oneself in certain elements” — a metaphysical interpretation of the material image of water in Joseph Brodskys “Watermark”
    Autorzy:
    Nigiel, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915337.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bachelard
    phenomenology of poetic imagination
    metaphysics
    cosmic reverie
    Brodsky
    water image
    material imagination
    Opis:
    Describing the poetry of Venclova, Brodsky states that „every major poet has an idiosyncratic inner landscape against which his voice sounds in his mind or, if you prefer, subconsciously”[1]. We cannot but look at it as a potentially auto-referential remark. For Brodsky, definitely a major poet, such a place is Venice, yet it is surprising that his chief essay on that place does not capture many scholars’ attention. At the same time, there are relatively few studies that focus exclusively on the poetic images in Brodsky’s works as the material realization the poet’s reverie. That seems to be a huge negligence given that the metaphysical concern so characteristic of the poet is at its peak in this literary piece. The present study focuses on the images of water in Brodsky’s essay as being the chief substance of his cosmic reverie. The methodology derives from Bachelard’s phenomenological method, the aim of which is to communicate with the imagining consciousness of the poet who creates original images specific to him- or herself. While the poet’s experiences are not taken into account in uch an approach, the cosmology they recreate in poetry is and should be. The main aspects of Brodsky’s cosmic reverie communicated through water are that of the inherent connection between the poet and the universe he creates (а „diffuse ontology”), the existential conflict between human life and absolute Time that is a typical motif in Brodsky’s literary work, as well as the transcendental quality of poetry. All the abovementioned supports Bachelard’s intuition and encourages further study of the poet’s work in this context. 
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 151-162
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Память, мифологизация или мифопоэтика? Лермонтов в свете религиозной философии Серебряного Века
    Memory, Mythologization, Mythological Poetics? Lermontov in the Light of the Religious Philosophy of the Silver Age
    Pamięć, mitologizacja, poetyka mitologiczna? Lermontow w świetle filozofii religijnej Srebrnego Wieku
    Autorzy:
    Zoltán, Józsa György
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879883.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Lermontow
    metafizyka
    literatura religijna
    Srebrny Wiek
    Sztuka Pamięci
    Lermontov
    metaphysics
    religious literature
    Silver Age
    the Art of Memory
    Opis:
    В настоящей работе делается попытка суммировать и контрастировать взгляды русских религиозных философов эпохи Серебряного века на творчество Лермонтова. Полемичная оценка Владимира Соловьева дала толчок переосмыслению места Лермонтова в отечественном каноне. Начиная с Мережковского, истолковавшего произведения Лермонтова в согласии с дуалистическим кодом собственной метафизической умозрительной конструкции, все религиозные философы, включая Н. Бердяева, Л. Шестова, откликались на дилемму «Пушкин или Лермонтов», даже в форме кратких разбросанных замечаний. Религиозные мотивы, фигурирующие в лирике и прозе Лермонтова, внушают, что сакральный код русской словесности и художества определяет и его поэтику. Это очевидно в замысле композиции его предисловия к роману Герой нашего времени. В Лермонтове В. Розанов узрел «мистагога», о. Флоренский, трактуя его творчество преимущественно в рамках своего учения о Софии, акцентирует и «титаническое начало». О. С. Булгаков и С. М. Соловьев разъяснили факты, результировавшие негативную оценку Лермонтова В. Соловьевым. В сочинениях религиозных философов создавалась картина, резко противостоящая прочтениям последующих поколений историков литературы, которые старались выставлять художника-Лермонтова как вульгаризированного критика общественно-политической атмосферы своего времени
    In the present article the author attempts to summarise and juxtapose views on Lermontov’s oeuvre formulated by the religious philosophers of the Silver Age. The polemic assessment made by Vladimir Solovyev offered a stimulus to reconsidering Lermontov’s position in Russian national canon. Beginning with Merezhkovsky, interpreting the works of Lermontov in accordance with his own metaphysical philosophical construction, all religious thinkers, including N. Berdyaev, L. Shestov, have reacted to the dilemma “Pushkin or Lermontov”, even if they did so in the form of scattered comments. Religious motifs coded in Lermontov’s prose and poetry, suggest that the sacral code of Russian literature and arts determined his poetics. This is obvious from the project of the composition seen in his foreword to A Hero of Our Time. V. V. Rozanov deemed Lermontov a ‘mystagogue’, whereas the Rev. Florensky, discussing his oeuvre pre-eminently in the framework of his own doctrine on Sophia, addresses the role of ‘titanic’ notion. The Rev. Sergius Bulgakov and S. M. Solovyov clarified facts leading to Vl. Solovyov’s negative assessment. In their writings religious philosophers created a picture sharply contrasting with vulgarised readings afforded by future generations of historians of literature, who strived to make out Lermontov the artist as a vulgarised critic of the social and political atmosphere of his time.
    W artykule podjęto problem podsumowania i zarazem zderzenia poglądów rosyjskich filozofów religijnych Srebrnego Wieku na twórczość Lermontowa. Polemiczny osąd Włodzimierza Słowiowa stał się impulsem do przewartościowania pozycji Lermontowa w rosyjskim kanonie literackim. Poczynając od Mierieżkowskiego, który odczytał utwory poety zgodnie z kryteriami własnych teorii metafizycznych, ich spekulatywnym charakterem i dualistycznym kodem, kolejni myśliciele, w tym Mikołaj Bierdiajew i Lew Szestow, starali się odnieść do dylematu: „Puszkin czy Lermontow”, nawet jeśli były to ich krótkie rozproszone uwagi. Motywy religijne, obecne w liryce i prozie Lermontowa, odzwierciedlają fakt, że kod sakralny rosyjskiej literatury i sztuki nieobcy jest także jego poetyce. Widoczne jest to zwłaszcza w zamyśle kompozycji wstępu do powieści Bohater naszych czasów. Wasilij Rozanow dostrzegł w Lermontowie „mistagoga”, o. Paweł Florenski, rozpatrując jego twórczość głównie w ramach własnej teorii na temat Sofii, akcentował w nim „pierwiastek tytaniczny”. S. Bułgakow i S. M. Sołowiow próbowali objaśnić negatywną ocenę W. Sołowiowa wobec Lermontowa. Prace filozofów religijnych przyniosły obraz zdecydowanie przeciwstawny do oceny Lermontowa przez następne pokolenia historyków literatury, którzy przedstawiali go jako zwulgaryzowanego krytyka atmosfery społeczno-politycznej swej epoki.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 7; 5-27
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Образ женщины в русских устойчивых сравнениях
    The image of a woman in Russian phraseological comparisons
    Obraz kobiety w rosyjskich porównaniach frazeologicznych
    Autorzy:
    Muszyńska-Wolny, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896723.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    frazeologia
    porównanie frazeologiczne
    językowy obraz świata
    obraz kobiety w języku rosyjskim
    phraseology
    phraseological comparisons
    natural language metaphysics
    the image of a woman in Russian
    Opis:
    Analiza porównań frazeologicznych, które łączy wspólnota obiektu porównania, pozwala wyjawić cechy, będące dla nosicieli danego języka – członków danego środowiska kulturowego – w takim stopniu typowymi, że obiekty te stają się wręcz symbolami danych cech. Obiekt porównania jest więc swego rodzaju wzorcowym nosicielem cechy stanowiącej tertium comparationis subiektu i obiektu porównania. W niniejszym artykule obiekt porównania jest wyrażony leksemem, w którego znaczeniu zawarty jest sem ‘osoba płci żeńskiej’. Cechy wyrażone w tertium comparationis pozwalają sprawdzić, jak Rosjanie postrzegają kobietę, jak ją oceniają i jak traktują, a także jakie stereotypy dotyczące kobiet znajdują odbicie w języku rosyjskim.
    The standard of comparison in a phraseological comparison is an exemplary carrier of the tertium comparationis. The analysis of such phraseological comparisons, which are united by the commonality of the standard of comparison, makes it possible to identify those features that, for native speakers of this language, members of a given cultural environment, are so typical that it even becomes a symbol of this feature. In this article, the standard of comparison is ‘woman’. Her features expressed in tertium comparationis allow us to check how Russians see a woman, how she is evaluated, how they treat her and what stereotypes about women are reflected in the Russian language.
    Źródło:
    Linguodidactica; 2020, 24; 185-200
    1731-6332
    Pojawia się w:
    Linguodidactica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Шеймас Хини и Иосиф Бродский. Метафизика смерти в контексте христианской традиции
    Seamus Heaney and Joseph Brodsky: The Metaphysics of Death in the Context of the Christian Tradition
    Seamus Heaney i Josif Brodski: metafizyka śmierci w kontekście tradycji chrześcijańskiej
    Autorzy:
    Elepova, Marina
    Beloshitskaya, Nataliya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342709.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Joseph Brodsky
    Seamus Heaney
    “Audenesque” [W stylu Audena]
    Dante
    Gilgamesz
    „idolizacja” języka
    metafizyka śmierci
    chrześcijaństwo
    “Audenesque”
    Gilgamesh
    “idolisation” of language
    metaphysics of death
    Christianity
    Opis:
    В статье анализируется стихотворение Шеймаса Хини «Оденское», посвященное памяти Иосифа Бродского, в которой автор в трансцендентном ключе обращается к проблеме смерти. Реминисценции из Божественной комедии Данте и древнешумерского Эпоса о Гильгамеше придают тексту произведения метафизическую глубину и позволяют ставить «вечные» вопросы о посмертной участи человека и бессмертии. Вопреки собственному секуляризованному сознанию зрелых лет Хини, католик по воспитанию, видит решение проблемы высшего смысла бытия в системе религиозных координат. В стихотворении он утверждает несостоятельность перед лицом смерти характерной для Бродского «идолизации» языка, когда язык замещает Бога и предстает как основа всего сущего. На основе материалов интервью, высказываний, воспоминаний Хини и Бродского рассматриваются позиции двух поэтов по отношению к сфере духовной жизни: трудный путь религиозных исканий Хини, интуитивную укорененность ирландского поэта в христианской традиции и метафизический нигилизм Бродского, отрицающего свою отчетливую принадлежность к какой-либо системе религиозных представлений. В стихотворении «Оденское» через смену эмоциональных регистров и интертекстуальные связи Хини до предела заостряет неявный при жизни Бродского, но остро вспыхнувший в сознании ирландского поэта после смерти друга метафизический конфликт, разрешение которого, по мысли поэта, возможно лишь в контексте высших духовных смыслов.
    W artykule analizie poddano poemat Seamusa Heaneya „Audenesque” [W stylu Audena], poświęcony pamięci Josifa Brodskiego. Autor przedstawia problem śmierci w kluczu transcendencji. Reminiscencje z Boskiej komedii Dantego i starosumeryjskiego Eposu o Gilgameszu nadają tekstowi utworu metafizyczną głębię i pozwalają stawiać „odwieczne pytania” o pośmiertne losy człowieka oraz nieśmiertelność. Wbrew własnej sekularnej świadomości lat dojrzałych Heaney, wychowany jako katolik, widzi rozstrzygnięcie problemu wyższego sensu bytu w systemie wskazań religijnych. W utworze stwierdza, że charakterystyczna dla Brodskiego „idolizacja” języka, kiedy język zamienia Boga i stanowi podstawę wszystkiego, co istnieje, jest niepewna. Na podstawie materiałów, wypowiedzi i wspomnień Heaneya oraz Brodskiego jest badany stosunek przedmiotowych poetów do duchowej sfery życia: trudna droga poszukiwań religijnych Heaneya, intuicyjne zakorzenienie irlandzkiego poety w tradycji chrześcijańskiej i metafizyczny nihilizm Brodskiego, odrzucającego jednoznaczną przynależność do jakiegokolwiek systemu wyobrażeń religijnych. W wierszu “Audenesque” [W stylu Audena] poprzez zmianę rejestru emocjonalnego i odniesienia intelektualne Heaney wyraziście uwydatnia nieujawniony za życia Brodskiego, ale ostro przejawiający się w świadomości irlandzkiego poety po śmierci przyjaciela konflikt metafizyczny, którego rozwiązanie jest możliwe jedynie w kontekście wyższych sensów religijnych.
    This article analyses the poem “Audenesque” by Seamus Heaney, dedicated to the memory of Joseph Brodsky. The poem addresses the phenomenon of death in a transcendental way. Reminiscences from Dante’s Divine Comedy and the ancient Sumerian epic of Gilgamesh give the text of the poem a metaphysical depth and allow us to pose those eternal questions about the posthumous fate of man and immortality. Contrary to the secularised outlook of his middle years, Heaney, a Catholic by upbringing, sees the solution to the problem of the ultimate meaning of being in the system of religious indications. In the poem, Heaney asserts the failure of language in the face of death, which is a characteristic of Brodsky’s “idolisation”, namely, when language replaces God and appears as the basis of all that exists. Drawing upon interviews, memoirs and statements by Heaney and Brodsky, the authors of the article reflect on the poets’ attitudes towards the spiritual life: Heaney’s religious searches, his profound intuitive rootedness in the Christian tradition, and Brodsky’s metaphysical nihilism, denying his belonging to any religion. In “Audenesque”, through the change of emotional registers and intertextual references, Heaney sharpens the metaphysical conflict. This conflict, which was implicit during Brodsky’s life, flared up in Heaney’s consciousness after his friend’s death. Heaney is certain that only in the context of ultimate spiritual meanings can the solution to this conflict be found.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 127-141
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies