Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Filozofia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
СОВРЕМЕННЫЙ ТЕРРОРИЗМ КАК ПОЛИТИЧЕСКИЙ И ПСИХОЛОГИЧЕСКИЙ ФЕНОМЕН: АКТУАЛЬНЫЕ АСПЕКТЫ ИНТЕРПРЕТАЦИИ
WSPÓŁCZESNY TERRORYZM JAKO FENOMEN POLITYCZNY I PSYCHOLOGICZNY. AKTUALNE PROBLEMY INTERPRETACJI
MODERN TERRORISM AS POLITICAL AND PSYCHOLOGICAL PHENOMENON: THE ACTUAL PROBLEMS OF INTERPRETATION
Autorzy:
ГУТОРОВ (Gutorov), Владимир (Vladimir)
ШИРИНЯНЦ (Shirinyants), Александр (Alexander)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
terrorism
political science
political philosophy
terroryzm
nauka o polityce
filozofia polityki
Opis:
The article analyzes the main directions of interpretation of the phenomenon of terrorism in modern political science and political philosophy. In the public орinion terrorism as the most important factor of contemporary politics is often perceived very superficially. Many modern interpretations of terrorism, despite their apparent objectivity have consistently produced a stencil historical logic, based on purely external perception of terrorism as a subversive activity of individuals and small groups, guided by very different political motives. This trend is constantly reproduced by the media, creating conventional images of terrorists in political memory and thereby false perception of the true objectives they pursue and the real corporate structures that finance and direct their activities. Throughout the emerging dilemmas in the interpretation of terrorist activity in various regions of the world associated with the dominance of practices of violence, the lack of freedom and emergency situations in the modern political discourse. These practices constantly nourish the rhetoric of the “war on terror” imposing restrictions on the freedom of subjective judgments and contributing to the formation of “disciplinary power,” the basic mechanisms of which had been once extensively considered in M. Foucault’s political philosophy. The article proves the thesis that despite the stable liberal stereotypes, state terrorism should be viewed in theory as a universal matrix while all other forms of individual and group terrorism, regardless of their social, class or ideological orientation, are derived from this base. The paper proves the thesis according to which the adequate scientific definitions of terrorism contribute to the destruction of some historiosophical concepts, which in recent decades have transformed into a stable political myths.
W artykule poddano analizie podstawowe kierunki interpretacji zjawiska terroryzmu we współczesnej nauce o polityce oraz filozofii politycznej. W świadomości społecznej terroryzm jako jeden z najważniejszych czynników współczesnej polityki traktuje się, na ogół, bardzo powierzchownie. Wiele współczesnych interpretacji terroryzmu, przy całym ich pozornym zewnętrznym obiektywizmie, w rzeczywistości stale odtwarza szablonową logikę historyczną, opartą na czysto zewnętrznym pojmowaniu terroryzmu jako akcji wywrotowych jednostek i niewielkich grup, kierujących się przeróżnymi motywami politycznymi. Dana tendencja stale posługuje się środkami masowej informacji, utrwalającymi w pamięci politycznej szablonowe obrazy terrorystów i tym samym fałszywe pojmowanie zarówno rzeczywistych celów, które starają się oni osiągać, jak i realnych struktur korporacyjnych, które finansują i ukierunkowują ich działalność. Powszechnie występujące dylematy w zakresie interpretacji aktywności terrorystycznej w wielu regionach świata wiążą się z panowaniem we współczesnym dyskursie politycznym praktyk przemocy, braku swobody i sytuacji nadzwyczajnych, stale zasilających retorykę „wojny z terrorem”. Praktyki te same z siebie nakładają ograniczenia na subiektywną swobodę opinii, sprzyjając formowaniu struktur „władzy dyscyplinującej”, której podstawowe mechanizmy były swego czasu wszechstronnie przebadane w filozofii politycznej M. Foucaulta. W artykule sformułowano tezę, zgodnie z którą, wbrew stabilnym stereotypom liberalnym, terroryzm państwowy należy rozpatrywać w planie teoretycznym w charakterze uniwersalnej zasady lub „matrycy”, podczas gdy inne formy terroryzmu indywidualnego i grupowego, niezależnie od ich orientacji socjalnej, klasowej lub ideologicznej, jawią się jako wywodzące się z tejże podstawy. W artykule zauważa się, że adekwatne naukowe określenia terroryzmu sprzyjają zburzeniu niektórych koncepcji historiozoficznych, które w ciągu ostatnich dziesięcioleci przekształciły się w stabilne mity polityczne.
В статье анализируются основные направления интерпретации феномена терроризма в современной политической науке и политической философии. В общественном сознании терроризм как важнейший фактор современной политики воспринимается, как правило, весьма поверхностно. Многие современные интерпретации терроризма, при всей их кажущейся внешней объективности, на самом деле постоянно воспроизводят трафаретную историческую логику, основанную на чисто внешнем восприятии терроризма как подрывных акций индивидов и небольших групп, руководствующихся самыми различными политическими мотивами. Данная тенденция постоянно используется средствами массовой информации, закрепляющими в политической памяти шаблонные образы террористов и тем самым ложное восприятие как истинных целей, которые они преследуют, так и тех реальных корпоративных структур, которые финансируют и направляют их деятельность. Повсеместно возникающие дилеммы в трактовках террористической активности в различных регионах мира связаны с господством в современном политическом дискурсе практик насилия, несвободы и чрезвычайных ситуаций, постоянно подпитывающих риторику «войны с террором». Эти практики сами по себе накладывают ограничения на субъективную свободу суждений, способствуя формированию структур «дисциплинарной власти», основные механизмы которой были в свое время всесторонне исследованы в политической философии М. Фуко. В статье обосновывается тезис, согласно которому вопреки устойчивым либеральным стереотипам, государственный терроризм следует рассматривать в теоретическом плане в качестве универсальной основы или «матрицы», в то время как все другие формы индивидуального и группового терроризма, независимо от их социальной, классовой или идеологической ориентации, являются производными от данной основы. В статье отмечается, что адекватные научные определения терроризма способствуют разрушению некоторых историософских концепций, которые в последние десятилетия превратились в устойчивые политические мифы.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2017, 10; 277-294
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Теология как приют философии
Teologia azylem dla filozofii
Theology as a Shelter for Philosophy
Autorzy:
Астапов, Сергей Н.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497241.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
metaphysics
philosophy
theology
Christianity
metafizyka
filozofia
teologia
chrześcijaństwo
метафизика
философия
теология
христианство
Opis:
W historii myśli europejskiej były dwa przypadki, kiedy teologia pełniła rolę azylu dla filozofii: w średniowieczu i w XIX wieku. W pierwszym przypadku scholastyka pokazała, że filozofia jako nauka o zasadach i początkach bycia, o pierwszych przyczynach, jest potrzebna religii chrześcijańskiej, bowiem wiara nie ma na tyle przekonującej siły dla człowieka, jak dowody rozumu. W wieku XIX, kiedy dominował światopogląd naukowy, filozofia ponownie odnalazła azyl w teologii, przekonanej, iż bez rozważań o sensie bycia, o relacji tego co jest i co powinno być, nauka staje się antyhumanistyczną.
There were two cases in history of the European thought, when philosophy found the refuge in theology: in the Middle Ages and in the 19th century. In the first case scholasticism demonstrated that philosophy as a theory about principles and beginning of being, and about first causes, is necessary for the Christianity, because faith does not have such persuasiveness as reasoning. In the nineteenth century, when they dominated scientific worldview, philosophy again found refuge in theology, convinced that without consideration about sense of being, and relationship of what is and what should be, science becomes antihumanistic.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 87-96
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
СПОРЫ О СУЩНОСТИ ПРАВА В ДИСКУРСЕ ПРАВОПОРЯДКА
DISCUSSIONS ABOUT ESSENCE OF LAW IN THE DISCOURSE ON LAW AND ORDER
Spory o istotę prawa w dyskursie i porządku prawnym
Autorzy:
TOKARYEV, Vasily
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920191.pdf
Data publikacji:
2010-06-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Дискурс правопорядка
правo
dyskurs prawny
język rosyjski
filozofia prawna
legal discourse
Russian
ontological structure
law
Opis:
В статье анализируется проблематика онтологической структуры права. Рассматриваются различные подходы к ее осмыслению, противоречия между которыми снимаются в дискурсе правопорядка. Он позволяет выявить социальные основания права – правовые ситуации, разрешаемые легитимной инстанцией. Дискурс правопорядка формируется в контексте политических и правовых учений философов эпохи Просвещения, поставивших вопрос об универсальном характере правовой структуры и предложивших принципиально новую методологию ее познания. Впоследствии этот дискурс будет оригинально интерпретирован автором «либертарной» теории понимания права акад. В.С. Нерсесянцем. Однако уже в начале XX века становятся очевидными и слабые стороны дискурса правопорядка, что приводит к кризису правосознания. Ответом на него была концепция «политической теологии» К. Шмитта, направленная на установление логического соотношения между нормой и фактом в структуре права. В то же время соперничество точек зрения в рамках единого научного дискурса обнаруживало такой его существенный компонент как свободная дискуссия. Тем не менее, пространство дискуссии о сущности права остается искусственно суженным за счет значительного влияния на юридическое поле политического поля, не ставящего вопрос о суверенитете на всеобщее обсуждение
Artykuł omawia ontologiczną strukture prawa. Autor odwołuje sie do badań V.S. Nersesyanc'a czy  do koncepcji "politycznej teologii"  C. Schmitta omawiając zaleznośći pomiędzy polityką, prawem a filozofią.
The article is devoted to the ontological structure of law. The contradictions between its various interpretations are eliminated in the law and order discourse. He allows to reveal the social bases of law – the legal situations resolved by the legitimate instance. The law and order discourse is formed in a context of political and legal doctrines of the epoch of the Enlightenment. They raised a question about the universal character of legal structure and offered a new methodology of its comprehension. Subsequently V.S. Nersesyanc interpreted this discourse in an original way. However in the beginning of the XX-th century the weaknesses of the discourse of law and order became the reason of crisis of sense of justice. The conception of ―political theology‖ by C. Schmitt who criticized the liberal jurisprudence was the answer to it. At the same time a rivalry between points of view within the limits of a uniform scientific discourse brings to light its such essential component as a free discussion. Nevertheless, the discussion about essence of law is artificial narrowed by the considerable influence of the political sphere on the legal sphere.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2010, 4, 1; 101-110
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Беседы с Алексеем Федоровичем Лосевым
Rozmowy z Aleksym Fiodorowiczem Łosiewem
Conversations with Aleksei Feodorovich Losev
Autorzy:
Шестаков, Вячеслав П.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497411.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
antyk
odrodzenie
filozofia
historia
przyjaźń
książka
античность
возрождeние
философия
история
дружба
книга
antiquity
renaissance
philosophy
history
friendship
book
Opis:
Autor w formie wspomnienia o przyjacielu prezentuje postać i dokonania rosyjskiego filozofa, znawcy antyku i muzykologa Aleksjeja Fiodorowicza Łosiewa (1893–1988). Pisze o ich spotkaniu i pierwszych latach przyjaźni, wspólnych dyskusjach filozoficznych i współpracy naukowej. Przywiązuje dużą uwagę do samej prezentacji osoby filozofa, jego kolejach losu, zainteresowaniach a także jego miłości do książek i gromadzonej biblioteki. A.F. Łosiew w jego opinii to jeden z ostatnich przedstawicieli tzw. srebrnego wieku kultury rosyjskiej. Nazwisko Łosiewa widzi on obok takich rosyjskich myślicieli jak Władimir Sołowiew (+1900), Sergiej Bułhakow (+1944), Mikołaj Bierdiajew (+1948). We wspomnieniach zostaje przekazana atmosfera intelektualna oraz towarzyska w rosyjskich kręgach akademickich w czasach stalinizmu. Autor pisze także o powodach ochłodzenia ich wzajemnych kontaktów oraz zerwaniu łączących ich więzi intelektualnych.
The author depicts the character and the achievements of the Russian philosopher, scholar on antiquity and musicologist Aleksei Fedorovich Losev (1893–1988) in the form of the reminiscences about a friend. He writes about their acquaintance and first years of their friendship, common philosophical discussions and scientific cooperation. He pays special attention to the presentation of the personality of the philosopher, his turns of fate, his interests and his book addiction and his library. In his opinion A.F. Losev is the last representative of the era of so called Silver Age of Russian culture. The name of Losev is located in the same row as the names of such Russian thinkers as Vladimir Solovyov (+ 1900), Sergiej Bulhakov (+1944), Nikolai Berdyaev (+1948). The reminiscences show us the intellectual and friendly ambience in the Russian academic circles during the times of Stalinism. The author also writes about the reasons of cooling down the mutual contacts and break-off of their intellectual bonds.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 403-416
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Философское образование в классических университетах России: история и современность
Edukacja filozoficzna na klasycznych uniwersytetach w Rosji: historia a współczesność
The Philosophical Education at the Classical Universities in Russia: the History and Nowadays
Autorzy:
Дианова, Валентина М.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497928.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
światopogląd
filozofia nauki
przestrzenie dyscyplinarne
uniwersalność
мировоззрение
философия науки
дисциплинарные пространства
универсальность
world-view
philosophy of science
disciplinary spaces
universality
Opis:
Autorka tekstu podjęła kwestię nauczania filozofii na uniwersytetach rosyjskich od wieku XVIII do czasów współczesnych. Kwestię tę omawia na przykładzie uniwersytetów w Sankt Petersburgu, Moskwie, Kazaniu, Rostowie nad Donem, Jekaterynburgu, Tomsku i innych ośrodków akademickich. Prezentując dzieje filozofii podejmuje także zagadnienie wpływu nauczania filozofii na formowanie się postaw światopoglądowych.
The author takes up the issue of teaching philosophy at the universities in Russia from the 18th century to the present. This issue the author discusses on the example of the universities in St. Petersburg, Moscow, Kazan, Rostov-on-Don, Yekaterinburg, Tomsk and other academic centers. Presenting the history of philosophy the author also takes up the issue of the influence of teaching philosophy on the formation of attitudes world-view.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2014, 14; 73-79
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Достоевский, Кант, Голосовкер — треугольник криминального детектива
Dostoevsky, Kant, Golosovker — crime triangle
Dostojewski, Kant, Gołosowker — kryminalny trójkąt detektywistyczny
Autorzy:
Marchevský, Ondrej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085339.pdf
Data publikacji:
2022-05-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
литература
философия
эстетика
Кант
Достоевский
Голосовкер
драма
literatura
filozofia
estetyka
Kant
Dostojewski
Gołosowker
dramat
Literature
Philosophy
Antithetics
Dostoevsky
Golosovker
Drama
Opis:
Корифеи мировой мысли, какими являются Достоевский и Кант, часто становятсяпредметом разного рода исследований. Предметом исследований становятся их жизнь, избранные мотивы творчества, конкретные произведения. Но лишь изредка они становятся героями произведений, выходящих за рамки их наследия или конфронтации с другими мыслителями. Как раз такой совсем нетрадиционный подход, проблематизация, и применяется в данной статье, вдохновлённой трудом Якова Эммануиловича Голосовкера «Достоевский и Кант». Голосовкер не является автором, последовательно рефлектировавшим творчество этих двух мыслителей. Это вдумчивый и систематически глубоко мыслящий автор, который посредством романа Достоевского «Братья Карамазовы» и антитетики Канта в «Критике чистого разума» создаёт нарратив, по своему характеру приближающийся к жанру военной криминальной драмы. Предметом критического анализа в данной статье становится как замысел, так и его реализация, процессуальная сторона его осуществления. В статье отмечается мотивировка авторского подхода, но прежде всего рассматривается, до какой степени (не)адекватным является метод его подхода к подлинному творчеству обоих авторов.
Greats of world thought, such as Dostoevsky and Kant, are often the subject of frequent research. The subject of research is their life, selected issues, separate works. Rarely do they become heroes of works that go beyond their legacy or confrontation with other thinkers. It is precisely this, indeed non-traditional aproach, that the presented text deals with. It is initiated by the work of Yakov Emanuelovich Golosovker Dostoevsky and Kant. Golosovker is not an author who consistently reflects the work of these thinkers. He is a thoughtful and systematically thoughtful author who, through Dostoevsky's novel The Brothers Karamazov and the antithetical Kant of the Critique of Pure Reason, creates a narrative close in nature to the war crime drama. In the paper, both the intention and the implementation, the procedural side of its fulfillment, becomes the subject of critical assessment. The text points out the motivations of the author's approach, but above all assesses the (in) suitability of his grasp of the original work of both thinkers.
Wielcy światowi myśliciele, którymi są Dostojewski i Kant, często stają się przedmiotem różnego rodzaju badań. Analizowane jest ich życie, wybrane motywy twórczości, konkretne dzieła. Rzadko stają się bohaterami tekstów, które wychodzą poza ramy ich spuścizny lub konfrontacji z innymi myślicielami. Właśnie takie całkowicie niekonwencjonalne podejście zostało wykorzystane w tym artykule, inspirowanym pracą Jakowa Emmanuilowicza Gołosowkera „Dostojewski i Kant”. Gołosowker nie jest autorem, który konsekwentnie odzwierciedla pracę tych myślicieli. To wnikliwy autor, który poprzez powieść Dostojewskiego „Bracia Karamazow” i antytetykę Kanta w „Krytyce czystego umysłu” tworzy narrację zbliżoną do gatunku wojskowego dramatu kryminalnego. Przedmiotem krytycznej analizy w niniejszym artykule jest zarówno pomysł, jego realizacja oraz jej proceduralna strona. W niniejszym tekście został poruszony temat motywacji podejścia autora, jednak przede wszystkim omówione zostało to, w jakim stopniu (nie)adekwatne jest jego podejście do oryginalnej twórczości obu myślicieli.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 2 (178); 59-77
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Так говорил Владимир Санин. Русское ницшеанство сквозь призму романов М. П. Арцыбашева
Tako rzecze Władimir Sanin. Rosyjski nietzscheanizm w świetle powieści M. P. Arcybaszewa
Autorzy:
Gracheva, Alla M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954162.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nietzscheanizm
„człowiek naturalny”
filozofia życia
kwitnący Sad
indywidualizm bohatera
nihilizm
Nietzscheanism
“natural person”
the philosophy of life
the efflorescent Garden
individualism of hero
nihilism
Opis:
W artykule przedstawiona została, na materiale twórczości Michaiła Arcybaszewa, kwestia idei nietzscheańskich w Rosji początku XX wieku. Sygnalizując zbieżność, ale nie tożsamość, idei powieści Arcybaszewa Śmierć Landego (1904) i Sanin (1907) z koncepcją niemieckiego filozofa, autorka akcentuje specyfikę poglądów pisarza rosyjskiego: jego indywidualistyczną „filozofię życia”, związaną z naturą, pierwiastek optymistyczny, na przekór powszechnej hegemonii pesymizmu, hasła człowieka harmonijnego, zmierzającego do radości życia i swobodnej miłości. Nietzscheanizm był więc znany w Rosji tego czasu, jednak w świadomości artystycznej łączy się z czysto rosyjskimi doświadczeniami: teoriami Tołstoja, Dostojewskiego, Turgieniewa i nihilistycznej inteligencji raznoczyńskiej. Analizując sekret niezwykłego rozgłosu powieści Sanin, badaczka dostrzega go nie w warstwie śmiałych opisów, lecz w obrazie stworzonego przez Arcybaszewa „człowieka naturalnego” XX wieku, bohatera adogmatycznego. W artykule podejmuje się ponadto problem popularności tego bohatera i jego filozofii życiowej w masowym odbiorze czytelniczym początku wieku, czego przykładem mogą być liczne kontynuacje utworu, amatorskie przedłużenia (nieraz ironizujące) jego losów.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 43-51
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Абсолютное бытие как цель и смысл человеческого существования
Istnienie absolutne jako cel i sens ludzkiej egzystencji
The Absolute Being as the Purpose and Meaning of Human Existence
Autorzy:
Астапов, Сергей Н.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497667.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
абсолютное бытие
смысл жизни
цель
русская религиозная философия
ценности
bycie absolutne
sens życia
cel
rosyjska filozofia religijna
wartości
absolute being
meaning of life
purpose
Russian religious philosophy
values
Opis:
Artykuł jest poświęcony analizie rozstrzygnięcia pytania o sens ludzkiej egzystencji przez założenie bytu absolutnego. Artykuł uzasadnia tezę: jeśli cel, a zatem sens pochodzi od konkretnej sytuacji człowieka, zestaw wyników „sytuacyjnej egzystencji”, osobnych, a czasami nawet sprzecznych, nie pozwalają nam mówić o konkretnej ludzkiej egzystencji. Jeżeli dana osoba widzi sens swojego istnienia w bycie absolutnym, jego celem jest osiągnięcie pełni bytu, który jest dobrem absolutnym.
The article is devoted to analysis of the issue on meaning of human existence and its solution through statement on the absolute being. The article justifies the thesis: if the goal, and therefore the meaning derives from a concrete human situation, the set of results of “situational existence”, separate and sometimes even contradictory, do not allow us to speak about a concrete human existence. If an individual sees meaning of his existence in the absolute being, then he purposes to realize completeness of being which is the absolute good.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2017, 17; 55-66
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Платок с синей каемочкой, или парадоксы беспамятства
A blue-bordered handkarchief or paradoxes of oblivion
Chusteczka a granatową obwódką, czyli paradoksy niepamięci
Autorzy:
Яблоков, Евгений
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085392.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
М. А. Булгаков
поэтика
философия памяти
экзистенциальная проблематика
время и вечность
Michaił Bułhakow
poetyka
filozofia pamięci
problematyka egzystencjalna
czas i wieczność
Mikhail Bulgakov
poetics
philosophy of memory
existential questions
time and eternity
Opis:
Категория памяти — одна из философских доминант булгаковского мира. Память способна «нейтрализовать» время, воскрешая прошлое. Однако у героев Булгакова содержанием воспоминаний, как правило, являются фрустрирующие или даже катастрофичные для мемуаристов события; поэтому желательным вариантом является беспамятство — полное вытеснение, «стирание» подобной информации. В философском смысле жажда беспамятства означает стремление булгаковского персонажа оторваться от времени как онтологической координаты и перейти в вечность, обретя покой как в психологическом, так и в онтологическом смысле. На уровне сюжета меморативные коллизии нередко реализуются через мотив психического расстройства и/или связанного с ним суицида, символизирующих стадию покоя — «нирвану» беспамятства. Формально покой может ассоциироваться с энтропией, смертью персонажа, но сущностно означает пребывание «между» бытием и небытием, эйфорическое состояние освобождения от земных бед и горестей.
Kategoria pamięci jest jedną z dominant filozoficznych świata Bułhakowa. Pamięć jest w stanie „zneutralizować” czas, wskrzeszając przeszłość. Jednak treść wspomnień bohaterów Bułhakowa z reguły składa się z frustrujących, a nawet katastrofalnych wydarzeń. Dlatego pożądaną opcją dla pamiętnikarzów jest nieprzytomność, całkowite stłumienie, „wymazanie” takich informacji. W sensie filozoficznym pomysł zapomnienia oznacza pragnienie Bułhakowskich bohaterów oderwania się od czasu jako ontologicznej współrzędnej i udanie się w wieczność, żeby znaleźć spokój zarówno w sensie psychologicznym, jak i ontologicznym. Na poziomie fabuły kolizje pamiątkowe realizują się często przez motyw zaburzenia psychicznego i / lub związanego z nim samobójstwa, które symbolizuje etap spokoju, „nirwany” nieprzytomnośći. Formalnie spokój kojarzy się z entropią, ze śmiercią bohaterowi, ale zasadniczo oznacza stan „pomiędzy” byciem a niebyciem/nieistnieniem, euforyczny stan wyzwolenia od ziemskich kłopotów i smutków.
The category of memory is one of the philosophical dominants of Bulgakov's world. Memory is able to "neutralize" time, resurrecting the past. However, the content of Bulgakov's heroes memories consist of frustrating or even disastrous events. Therefore, the desired option for them is a complete repression, an "erasure" of such information. In philosophical sense, the thirst for oblivion means the desire of Bulgakov's character to break away from time as an ontological coordinate and go into eternity, to find peace both in the psychological and ontological sense. At the plot level memorial collisions are often realized through the motive of a mental disorder and / or associated with it suicide, which symbolizing the stage of calm, "nirvana" of oblivion. In formal, а calm can be associated with entropy, the death, but essentially it means condition "between" being and non-being, a euphoric state of deliverance from earthly troubles and sorrows.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 7-30
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies