Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Postmodernizm"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Постмодернистский авангардизм в языкознании ХХI века
Postmodernism in Russian linguistics in XXI Century
Postmodernizm w rosyjskim językoznawstwie ХХI wieku
Autorzy:
Kiklewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604159.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
постмодернизм
постструктурализм
дискур
postmodernizm
poststrukturalizm
dyskurs
postmodernism
poststructuralism
discourse
Opis:
Autor rozważa wpływ postmodernizmu na współczesne nauki humanistyczne, zwłaszcza na językoznawstwo. Główną tezę pracy można sformułować następująco: postmodernizm przyczynia się do tego, że w językoznawstwie rozpowszechniają się takie tendencje, jak niedookreślenie przedmiotu badań, rezygnacja z dyrektyw systemu języka, unieważnienie wymogów stylu naukowego, łamanie wymogu sprawdzalności twierdzeń, łamanie zasady kooperacji, symulacja interdyscyplinarności, pseudoglobalizm, powierzchowność. Autor analizuje obecność postmodernizmu w językoznawstwie na przykładzie kilku jego współczesnych kierunków: lingwokulturologii, etnolingwistyki, semantyki kognitywnej, dyskursologii.
The author considers the impact of postmodernism on the contemporaryhumanities, especially on the theoretical linguistics. The main thesis of the paper canbe formulated as follows: postmodernism contributes to the fact that in linguisticsincreasingly there are such tendencies, like mudding the subject of research,dispense with the ‘directives of language’, i.e. the disuse of conventional scientificlanguage, violations of the requirement of statements verifiability, breakingthe rules of communication. The author examines the elements of postmodernscience on example of several directions of modern linguistics: cultural linguistics(linguoculturology), ethnolinguistics, anthropological linguistics, cognitive linguistics,and discourse linguistics.
Рассматривается влияние постмодернизма на современные гуманитарные науки, особенно лингвистику. Основной тезис может быть сформулирован следующим образом: Постмодернизм способствует распространению таких тенденций в лингвистике, как отсутствие определения предмета исследования, отказ от директив языковой системы, признание недействительными требований научного стиля, нарушение требования достоверности утверждений, нарушение принципа сотрудничества, моделирование междисциплинарности, псевдо-глобализм, поверхностность. Автор анализирует наличие постмодернизма в лингвистике на примере нескольких его современных направлений: языковая культура, этнолингвистика, когнитивная семантика, дискурсология.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 3
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Протопоэтика постмодернистского романа А. Кима Белка
Protopoetics of postmodern novel of A. Kim Belka (Squirrel)
Autorzy:
Safronowa, Ludmiła
Żanysbekowa, Elmira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523663.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
neomitologizm
poetyka mitu
postmodernizm
psychoanaliza literaturoznawcza
neomythologism
poetics of myth
postmodernism
literary psychoanalysis
Opis:
Artykuł wyjaśnia pochodzenie neomitologicznej poetyki postmo-dernistycznego tekstu na podstawie popularnej powieści Anatolia Kima Wiewiórka. W aspekcie literaturoznawstwa psychoanalitycznego autorki artykułu nawiązują do urazów z dzieciństwa (wojna i osierocenie) głównego bohatera, które miały wpływ na jego paranoiczny i depresyjny charakter. Wczesna utrata matki sprawia, że życie bohatera jest bezsensowne, prowadzi do myśli samobójczych i podświadomej próby znalezienia matki w innych kobiecych obrazach, głównie w obrazach narzyczonej albo żony. Główny bohater popada w psychozę, cierpi na paranoje i halucynajce do tego stopnia, że widzi wszędzie światowy spisek zwierząt przeciwko ludziom (delirium stosunków i delirium prześladowań), boi się wypowiedzieć swoje imię, widzi kosmitów, czarownice i duchy, spotyka się ze swoimi odpowiednikami. Artykuł konkluduje, że każdy pisarz i paranoik są podobni do siebie, z tą różnicą, że pisarz znajduje wyjście z trudnej sytuacji opisując odpowiednio rzeczywistość, a paranoik żadnego wyjścia z tej sytuacji nie znajduje.
The article deals with the genesis of the neomythological poetics of the postmodern text on the material of the best-selling book of Anatoly Kim, the novel-fairy tale Belka (Squirrel). In the aspect of psychoanalytic literary criticism, the plot of initiation and the reaction of the main character to the trauma of birth (war and orphanhood), the paranoia and depressiveness of the discourse, the system of mental twins of the character whose personality decays into a series of radical-images as a result of the schism are analyzed. The article proves that hallucinatory transformations, lycanthropy of Kim’s characters are an aspiration to mythological neutralization of the hero's psyche, in which the construction of a hallucinatory narration removes the splitting of his personal radicals. The mosaic nature of the postmodern character reacquires its integrity in the therapeutic mythological projection.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 307-328
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Трансформация духовных ценностей в повести В. Пелевина Желтая стрела
Transformation of spiritual values in the novel of V. Pelevin Yellow arrow
Autorzy:
Dżundubajewa, Alla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523605.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
wartości duchowe
harmonia świata
naracia
postmodernizm
spiritual values
harmony
narrative strategies
post-modernism
Opis:
Artykuł przynosi analizę powieści Wiktora Pielewina Żółty grot. Powieść odzwierciedla nie tylko tendencje postmodernistyczne w twórczości pisarza, lecz także szeroko pojętą specyfikę tekstu postmodernistycznego. Właściwości utworu poetyki postmodernistycznej zostały poddane analizie z punktu widzenia naratologii. Centralnym problemem powieści jest utrata i transformacja wartości duchowych we współczesnym świecie. Metaforą życia człowieka staje się żółty grot – pociąg, wyjście z którego oznacza albo śmierć duchową, albo śmierć fizyczną – to pytanie, które stoi przed czytelnikiem w ciągu lektury całego utworu aż do jego finału. W powieści na poziomie naracii pojawia sie cały szereg zagadek, mających na celu przyciągnięcie uwagi czytelnika i emocjonalne jego zaangażo-wanie w rozwiązaniu głównego problemu utworu. Transformacja powszechnie uznanych wartości społeczeństwa ludzkiego przejawia się w utworze na różnych poziomach naracii przy pomocy użycia intertekstu, dyskursu reklamowego, języka mass mediów itd. Pisarz pokazuje, że współczesny świat jest na tyle pozbawiony wartościowych punktów orientacyjnych, decentrowany, destruktywny, dysharmoniczny, że Pan Bóg – stworzyciel harmonii świata – przetwarza się w nim w pijaka na niebiosach, grającego na brzydkiej harmonijce. Symboliczna jest gra słów: harmonia – harmonijka, odzwierciedliająca ideę pisarza o zagubieniu we współczesnym społeczeństwie. Według zamysłu pisarza, współczesny świat pełnen jest chaosu, człowiek zaś tkwi w nim niczym w niezatrzymującym się pociągu, zmuszony przyjmować reguły życia jakie on wymusza. Jednak Pelevin również pokazuje, że są ludzie którzy usiłują opuścić pociag lub z niego wychodzą. Dla każdego z nich wyjście staje się albo początkiem, albo zakończeniem własnej drogi. Tym samym autor stwierdza, że człowiek zawsze stoi przed możliwością wyboru. Finał powieści jest otwarty, co jest charakterystyczne dla poetyki postmodernistycznej. Dlatego czytelnik pozostaje z pytaniem czym jest moje życie i jaki jest pociąg, w którym jadę?
The article brings a narrative analysis of Victor Pelevin’s novel the Yellow arrow. The novel reflects post-modern tendencies in work of the writer, as well specific of post-modern text on the whole. The features of post-modern poetics of work are investigational by us from the point of view of narratology. To lead a central problem there are a loss and transformation of spiritual values in the modern world. A yellow arrow becomes the metaphor of life of man is a train, an exit from that means either death spiritual or death physical is a question standing before a reader during reading of all work up to his finale. In a story at the level of narration a number of riddles, called to attract attention reader and call him to participation in the decision of basic problem of work, is presented. Transformation of the universally recognized values of human society shows up at Pelevin on the different levels of narration due to the use of myth, intertext, advertisement discours, language of mass-media of and other. So, a singer GunaTamos wishes a sunny day the habitants of train – guna darkness in Indian mythology; silense violates sounds, but not sounds violate silense; a personage by name Abel goes around with a tooth brush, reminding a dagger is obvious transformation of myth about Cain and Abel. The loss of holiness of spiritual values in the modern world is reflected in mionectic characters of priests, being incarnated in this story as an explorer (symbolics of word – an explorer in a train becomes allusion on character of explorer between God and man) and fellow playing three thimbles (again a symbolics of word is a fellow as bearing character on itself finger Divine, finger of fate, finger in-dicative). A writer shows that the modern world is so deprived the valued reference-points, destructive, disharmonious, that God in him is a creator of world harmony – becomes the drunk fellow on sky, playing the greasy accordion. A word-play is symbolical: harmony is an accordion, evidently demonstrating the idea of author about a decline and complete destruction of norms and foundations of human society. By plan of writer, the modern world is full chaos in that a man forces constantly to be, as in a going without stops train and to accept the rules of life of this train. However Pelevin shows that is those, who try to go out and go out a train, and for each such exit becomes either beginning or completion of way. An author tells the same: a man always has a choice, and him he does. To lead a finale open, how does it can to post-modern aesthetics, and a reader remains with the question turned rather already to itself, but not to the author: and that is my life and which a train in that I go is?
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 391-415
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Номадологический проект Давида Фонкиноса
Nomadic project of David Foenkinos
Nomadyczny projekt Dawida Foenkinosa
Autorzy:
Zhukova, Nataliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401130.pdf
Data publikacji:
2019-01-09
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
memories
nomad
nomadological project
postmodernism
chaosmosis (chaotic space)
eon
wspomnienia
nomada
projekt nomadyczny
postmodernizm
chaosmosis (przestrzeń chaosu)
воспоминание
номад
номадологический проект
постмодернизм
хаосмос
эон
Opis:
Artykuł przynosi ogląd nomadycznego projektu postmodernizmu opartego na francuskiej powieści Wspomnienia (tytuł oryginału: Les Souvenirs) Dawida Foenkinosa. Jak wolno sądzić, projekt nomadyczny (z angielskiego nomad – wędrowiec) ujmuje w tym tekście stan kultury „uchwyconej” z perspektywy zagubienia w czasie. Historia każdej jednostki odznacza się losowym i możliwym scenariuszem, podobnie jak z interpretacjami danych wydarzeń dziejowych (później stających się ich oficjalnymi wersjami), one także mają zbliżoną naturę. W rezultacie nikt nie może głosić prawdy o własnej osobistej historii. Z tego punktu widzenia wszyscy jesteśmy nomadami, co znaczy, że podróżujemy po przeszłości. Związek wspomnień ujawnia się w wieczności, tworząc jakieś wydarzenie w eonie. Bieg życia zależy zatem od rodzaju wspomnień i znaczeń, jakie się im przypisuje, a także jak inne wydarzeniawspomnienia z eonu dotykają ludzką świadomość.
The article overviews a nomadic project of postmodernism based on the French novel Memories (original title Les Souvenirs) by David Foenkinos. It is noted that nomadic (from English nomad – a wanderer) project captures in his text the state of culture being “seized” by the quantum leap principle. The history of any individual has a randomprobabilistic nature, as well as interpretations that are given to certain historical events (later becoming official versions), are also of randomprobabilistic nature. Consequently, no one can claim truth only in his or her personal story. From this point of view, every individual is a “nomad” travelling in history. The coincidence of memories occurs in the Aeon, forming the “event of the Aeon”. The course of life depends on the vector of memories and on the meaning that is given to them, as well as on what other eventsmemories from the Aeon “cling” to human consciousness.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2018, 4; 401-416
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Специфика постмодернистской поэтики Романа Л. Улицкой Искренне ваш Шурик
Characteristics of post-modern poetics in the novel of L. Ulickaya Yours sincerely Schuric
Autorzy:
Kurmangaliyeva, Ajgul
Chumbalova, Gulmajra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202392.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
postmodernizm
żeńska proza
poetyka
kul-tura narodowa
narracja
post-modernism
woman prose
poetics
Opis:
Ostatnimi laty w światowej kulturze narasta zainteresowanie żeńską prozą , a w szczególności prozą L. Ulickiej, której utwory zostały juz przetłumaczone już na dziesiątki języków. Artykuł przynosi przegląd i systematyzację badań żeńskiej prozy w aspekcie postmodernistycznym (G. Nefagina Rosyjska literatura końca XX stulecia, N. Leiderman i М. Lipovetski; Współczesna rosyjska literatura: 1950-1990-е lata, С. Timina i В. Alfonsów; Rosyjska literatura XX stulecia. Szkoły, kierunki, metody twórczej pracy N. Egorova; Proza L. Ulickoi 1980-2000 – х lat: problematyka i poetyka, L.V. Safronova, I. S. Scorоpanova, V. Kuricyn, K. Schukin, A. Ermakova, G. Puszkar, O. Krizoveckaia, Yu. Zidkova.) Unikalny charakter poetyki powieści L. Ulickiej Szczerze wasz Szurik ujawnia się przede wszystkim w kontekście analizy młodego poko¬lenia w literaturze pięknej drugiej połowy XX stulecia. Na tym szerszym tle wyłaniają się właściwości personalne postaci, a także właściwości żeńskiej prozy żeńskiej widoczne w analizowanym tekście. Badania zostały przeprowadzone z zastosowaniem poststruktualistycznych metod analizy: kognitywnego i psychoanalitycznego literaturoznawstwa, percepcyjnej estetyki, hermeneutyki, oraz antropologii sztuki.
Over the past years the world culture has witnessed a growing interest in women’s prose and in the prose of L. Ulickaya whose works have been translated already into dozens of languages. The article brings a review and systematization of research on women’s prose seen from the post-modern perspective ( G. Nefagina Russian literature of end of the 20th century; N. Leyderman and M. Lipovecky Modern Russian literature: 1950-1990’s, Timina and of N. Alfonsov Russian literature of the XX century. Schools, directions, methods of creative work; Egorov Prose of L. Ulickaya of 1980-2000 th: range of problems and poetics, L.V. Safronova, I. S. Scoropanova, V. Kuricyn, K. Schukin, A. Ermacova, G. Puschkar, O. Krizhoveckaya, Yu. Zhidcova). Unique character of Ulickaya’s novel Yours sincerely Schuric comes to light in the context of interpretation of the young generation in the fiction of the second half of the 20th century. Against this broder background the personal traits of characters emerge as well as the essence of women’s prose present in the analyzed text. Research is conducted with the use of post-structuralist methods of analysis: cognitive and psychoanalytic literary criticism, perceptual aesthetics, hermeneutics, anthropology of art.
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 351-368
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии
The issue of dehumanization in the virtual text of the latest Russian dram
Problematyka dehumanizacji w wirtualnym tekście najnowszej dramaturgii rosyjskiej
Autorzy:
Pieczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311805.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Русская драматургия
дегуманизация
виртуальный мир
постмодернизм
симулякры
Dramaturgia rosyjska
dehumanizacja
świat wirtualny
postmodernizm
symulakry
Russian drama
dehumanization
virtual world
postmodernism
simulacra
Opis:
Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.
Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.
Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 99-123
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Возвращение в Острог Саши Филипенко: деформация зазеркалья в романе-созерцании «русской тоски»
‘Return to Ostrog’ by Sasha Filipenko: deformations and distortions of ‘behind the looking glass’ world in the novel contemplating «Russian longing»
Autorzy:
Kliabanau, Dzmitry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433499.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Sasha Filipenko
postmodernism
contemplation novel
deformation
world is a prison
return to the past
postmodernizm
powieść kontemplacyjna
deformacja
świat-więzienie
powrót do przeszłości
Opis:
Powrót do Ostroga Saszy Filipenko: deformacja i wykrzywienia świata po drugiej stronie lustra w powieści-kontemplacji «rosyjskiej tęsknoty» Powrót do Ostroga Saszy Filipenko – jeden z przykładów funkcjonowania w literaturze postmodernistycznej powieści kontemplacyjnej skupiającej się na wszechstronnym spojrzeniu na rzeczywistość bez jej oceniania. Powieść cechuje heterogeniczność gatunkowa: w opartym na realnych faktach Powrocie do Ostroga obecne są wątki powieści detektywistycznej, powieści grozy, satyry politycznej. Elementem kluczowym narracji staje się wpatrywanie w odwieczną rosyjską tęsknotę – na poziomie fizycznym, materialnym, ale przede wszystkim mentalnym i duchowym. Owa wszechobecna tęsknota staje się wręcz jednym z bohaterów powieści. Świat Ostroga – postmodernistyczne reminiscencje do Hamleta Shakespeare’a i Wspomnień z domu umarłych Dostojewskiego. Jest to świat wywrócony, zdeformowany – zwierciadło odbijające mentalną i duchową kondycję współczesnego społeczeństwa rosyjskiego. Motyw deformacji i rzeczywistości po drugiej stronie lustra jest realizowany w utworze za pomocą wielu symboli. Sercem Ostroga, wokół którego to miasto się rozrosło, jest więzienie, którego odbiciem właściwie staje się sierociniec. Z kolei semantyczne obciążenie obecnego w tytule wyrazu „powrót” jest uosobieniem ruchu spiralnego historii nie tylko Ostroga i jego mieszkańców, lecz, w gruncie rzeczy, całego społeczeństwa rosyjskiego.
‘Return to Ostrog’ by Sasha Filipenko: deformations and distortions of ‘behind the looking glass’ world in the novel contemplating «Russian longing» Return to Ostrog by Sasha Filipenko is an example of a contemplative novel in postmodern literature. This novel focuses on a comprehensive look at surrounding reality without judging it. The genre of Filipenko's novel is heterogeneous: though being based on real facts, it also has threads of detective novel, thriller and political satire. Staring at the eternal Russian longing on the physical, material, but, above all, mental and spiritual level becomes a key element of the narrative. In fact, this ubiquitous longing becomes one of the heroes of the novel. Ostrog's world could be percept as postmodern reminiscences to Shakespeare's Hamlet and Dostoyevsky's Notes from the House of the Dead. Ostrog is an inverted, deformed world and it becomes a mirror which reflects the mental and spiritual condition of modern Russian society. The theme of deformation and ‘behind the looking glass’ reality is realized in the Filipenko's work with many symbols. For example, the prison is a heart of Ostrog which made the city exist. And this prison has its reflection in the local orphanage. The semantic meaning of the word ‘return’ in the title of the novel becomes the epitome of the spiral movement of history – not only a history of Ostrog and its inhabitants, but, in fact, of the entire Russian society as well.        
Źródło:
Studia Pigoniana; 2023, 6, 6; 179-191
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies