Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tumours" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Guzy piersi obserwowane w obrazach Rembrandta
Breast tumours in Rembants paintings
Autorzy:
Kucharzewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039728.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
guzy piersi
obrazy rmebrandta
breast tumours
rembant’s paintings
Opis:
Rembrandt is one of the most famous baroque painter. He depicted the reality the very way he perceived it. In his works we can easily find paintings presenting medical scenes as well as works clearly showing women with breast tumours. In the following work the author discusses Bathsheba at her bath and Holly Family, on which the women presented suffer from breast cancer.
Rembrandt to jeden z najsłynniejszych malarzy barokowych, który przedstawiał rzeczywistość tak, jak ją widział. W jego twórczości znajdujemy obrazy przedstawiające sceny medyczne, jak również obrazy ukazujące kobiety z guzami piersi. W pracy autor omawia obrazy Betsabe wychodzi z kąpieli i Święta Rodzina, na których kobiety zostały przedstawione z guzami piersi.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 1; 66-69
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego u pacjentów z pierwotnymi guzami komór mózgowych – doświadczenia własne
Shunt-dependent hydrocephalus in patients with primary intraventricular
Autorzy:
Chodakowski, Paweł
Kapustka, Bartosz
Kotas, Adrian
Marcol, Wiesław
Wysokiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035864.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
guzy wewnątrzkomorowe
wodogłowie
zastawka komorowo-otrzewnowa
hydrocephalus
intraventricular tumours
ventricular shunt
Opis:
WSTĘP: Guzy wewnątrzkomorowe stanowią 1,5–3% wszystkich guzów mózgu. Są to zmiany o znacznej heterogenności pod względem rozpoznania histopatologicznego, symptomatologii oraz możliwych dostępów operacyjnych. Jednym z powikłań guzów wewnątrzkomorowych jest wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego. Autorzy ocenili zależność rozwoju wodogłowia „zastawkozależnego” od lokalizacji guza, doszczętności resekcji, występowania wodogłowia przedoperacyjnego oraz zastosowania drenażu zewnętrznego komór mózgu. MATERIAŁ I METODA: Analizie retrospektywnej poddano 31 przypadków chorych z pierwotnie wewnątrzkomorowymi guzami mózgu, leczonych na Oddziale Neurochirurgii Szpitala w Jastrzębiu-Zdroju w latach 2002–2013. Wiek chorych wahał się od 17 do 75 lat. Grupa ta stanowiła 2,3% wszystkich pacjentów z guzami mózgu. Wybór dostępu operacyjnego był uzależniony od lokalizacji i charakteru zmiany oraz preferencji operatora. WYNIKI: 14 guzów (45,2%) położonych było w komorze czwartej, 9 (35%) w komorze trzeciej, 8 (25,8%) w komorach bocznych. Diagnostyka histopatologiczna wykazała: 6 przypadków ependymoma WHO II (19,4%), 4 subependymoma WHO I (12,9%), 3 carcinoma plexus choroidei WHO IV (9,7%), po dwa przypadki (6,5%) torbieli koloidowej i malignant ependymoma WHO III/IV oraz 10 innych rozpoznań. W 81% przypadków wykonano całkowitą resekcję guza. Wodogłowie przedoperacyjne występowało w 35% przypadków. U 42% chorych zastosowano drenaż komorowy zewnętrzny w okresie okołooperacyjnym. Wodogłowie pooperacyjne, wymagające implantacji układu zastawkowego, wystąpiło w 12,9% przypadków (4 chorych). Analiza statystyczna wykazała statystycznie istotną zależność jedynie między występowaniem takiego wodogłowia a lokalizacją guza (p = 0,041). WNIOSKI: Doszczętność operacyjna, obecność wodogłowia obturacyjnego przed zabiegiem oraz założenie drenażu komorowego zewnętrznego nie mają statystycznie istotnego wpływu na ryzyko rozwoju wodogłowia po zabiegu. Istotny statystycznie wpływ na powstanie „zastawkozależnego” wodogłowia w przebiegu pooperacyjnym ma jedynie lokalizacja guza z predylekcją do komory czwartej.
INTRODUCTION: Intraventricular tumours constitute 1.5–3% of all brain tumours. These tumours are a very heterogeneous group. There are many histologic types, various symptomatology and different surgical approaches. One of the possible complications is hydrocephalus, sometimes demanding shunt implantation. The authors estimated the relationship between shunt-dependent hydrocephalus and tumour location, the extension of resection, occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis of 31 cases with primary intraventricular tumours operated on in the Neurosurgical Department of the State Hospital in Jastrzebie-Zdroj between 2002 and 2013 was conducted. The age of the patients ranged between 17 and 75 years. This group constituted 2.3% of all patients with brain tumours. RESULTS: 14 tumours (45.2%) were located in the 4th ventricle, 9 (35%) in the 3rd ventricle, 8 (25.8%) in lateral ventricles. The histopathological diagnostics revealed: 6 cases of ependymoma WHO II (19.4%), 4 cases of subependymoma (12.9%), 3 cases of choroid plexus carcinoma, 2 coloid cysts (6.5%), 2 cases of malignant ependymoma WHO III/IV (6.5%) and 10 other diagnoses. Total resection was performed in 81% of tumours. Preoperative hydrocephalus appeared in 35% of cases. A perioperative external ventricular shunt was applied in 42% of patients. Shunt-dependent hydrocephalus appeared after 12.9% of operations (4 patients). Statistical analysis revealed a significant relationship between the existence of shunt-dependent hydrocephalus and tumour location (p = 0.041). CONCLUSION: The extent of resection, the occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt do not change the risk of the development of postoperative hydrocephalus. Only the location of the tumour has a statistically significant influence on the occurrence of shunt-dependent hydrocephalus.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 32-37
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rdzeniak – heterogenność utkania histopatologicznego
Medulloblastoma – heterogeneous histopathology
Autorzy:
Grajkowska, Wiesława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057961.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
classification
embryonal tumours
histopathological variants
medulloblastoma
rdzeniak
klasyfikacja
warianty histopatologiczne
nowotwory embrionalne
PNET
Opis:
Medulloblastoma is the most common paediatric brain tumour. It is a malignant embryonal tumour of the cerebellum with predominantly neuronal differentiation and tendency to metastasises via CSF pathways. The WHO classification of CNS tumours (2007) distinguishes classic medulloblastoma and four variants: desmoplastic/nodular (D/N), medulloblastoma with extensive nodularity (MBEN), anaplastic medulloblastoma and large cell medulloblastoma. Classic medulloblastoma consists of sheets of small cells with prominent nucleus and scant cytoplasm. Neoplastic cells of classic medulloblastoma might be elongated with oval nuclei and display moderate nuclear pleomorphism. Some classic tumours contain Homer Wright rosettes or palisades. The main histopathological features of D/N medulloblastoma and MBEN are nodules of differentiated neurocytic cells and internodular desmoplasia. Anaplasia in medulloblastoma is defined as marked nuclear pleomorphism, cell molding, cell wrapping, high mitotic activity and apoptosis. The large cell medulloblastoma contains groups of large cells with round nuclei with a single nucleolus. Because of the rarity of the pure large cell medulloblastoma and mixture of large cell and anaplastic phenotypes in some medulloblastoma, it is suggested to combine the two variants into a single category of large cell/anaplastic medulloblastoma. MBENs and D/N medulloblastomas in infants have better prognosis than classic tumours. Large cell/anaplastic medulloblastomas are more aggressive tumours.
Rdzeniak to wysoce złośliwy nowotwór zarodkowy wieku rozwojowego występujący w tylnej jamie czaszki, najczęściej w robaku móżdżku. Nowotwór ten szybko rozprzestrzenia się drogą płynu mózgowo-rdzeniowego. Obecna klasyfikacja WHO (2007) wyróżnia rdzeniaka klasycznego i cztery jego warianty: desmoplastyczny/guzkowy, z silnie wyrażoną guzkowością, anaplastyczny i wielkokomórkowy. Rdzeniak klasyczny to guz bogatokomórkowy, złożony z małych komórek z wyraźnym jądrem i skąpą cytoplazmą. Niekiedy w utkaniu guza występują rozety Homera Wrighta. Rdzeniak desmoplastyczny/guzkowy charakteryzuje się obecnością obszarów guzkowych o zmniejszonej komórkowości otoczonych przez pola bogatokomórkowe z wyraźną desmoplazją. Rdzeniak prezentujący silnie wyrażoną guzkowość występuje zwykle u dzieci poniżej 3. roku życia i jest nowotworem, w którym dojrzewanie neurocytarne jest zaawansowane. Warianty guzkowe rdzeniaka występujące u małych dzieci cechują się lepszą prognozą niż wariant klasyczny guza. Rdzeniak wielkokomórkowy charakteryzuje się obecnością dużych komórek z okrągłym jądrem i wyraźnym jąderkiem. W wariancie anaplastycznym rdzeniaka komórki nowotworowe wykazują wyraźny pleomorfizm jądrowy, wzajemnie się modelują, intensywnie się dzielą i ulegają apoptozie. Ze względu na rzadkość występowania guzów o fenotypie wyłącznie wielkokomórkowym, a znacznie częściej rdzeniaków zawierających zarówno komórki charakterystyczne dla rdzeniaka wielkokomórkowego, jak i komórki o fenotypie anaplastycznym, postuluje się używanie wspólnej nazwy rdzeniak anaplastyczny/ wielkokomórkowy. Nowotwory te charakteryzują się wyjątkowo agresywnym przebiegiem klinicznym.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2011, 11, 2; 96-99
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodogłowie u dzieci z nowotworami mózgu
Hydrocephalus in children with brain tumours
Autorzy:
Zakrzewski, Krzysztof
Nowosławska, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058816.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
brain tumours
children
hydrocephalus
neuroendoscopy
shunting
dzieci
leczenie zastawkowe
neuroendoskopia
nowotwory mózgu
wodogłowie
Opis:
Brain tumours comprise 20-25% of paediatric neoplasms and constitute the second most common group, after leukaemia. They are responsible for approximately 20% of cases of hydrocephalus in children. Mechanical compression of the ventricular system is the most frequent cause of hydrocephalus. Malabsorption or overproduction of cerebrospinal fluid are less commonly observed. Hydrocephalus most commonly affects children with intra-axial brain tumours. Benign tectal gliomas, tumours of the posterior part of the third ventricle (pineal region tumours) and cerebellar vermis and fourth ventricle tumours are the most concerned. Hydrocephalus accompanies also a relatively great number of tumours located in suprasellar region or within the brainstem. Surgical treatment of hydrocephalus depends on location of the tumour and patient’s clinical condition. Surgical resection of a large majority of hemispheric, intraventricular, suprasellar and cerebellar tumours results with withdrawal of hydrocephalus. The rest of the patients requires neuroendoscopic procedures (third ventriculostomy) or shunting. Neuroendoscopic procedures are performed in children with pineal tumours as a first treatment option. Patients with brainstem tumours are subjected to the third ventriculostomy or shunting. Children with severe clinical condition require external ventricular drainage or the third ventriculostomy before the resection of the tumour. Prognosis in children with hydrocephalus and brain tumour depends mainly on tumour’s type and further course of the primary disease.
Nowotwory mózgu stanowią ok. 20-25% wszystkich nowotworów wieku dziecięcego i zajmują pod względem częstości występowania drugie miejsce po białaczkach. Są one odpowiedzialne za około 20% przypadków wodogłowia u dzieci. Najczęstszą przyczyną jego powstawania są zaburzenia w przepływie płynu mózgowo- rdzeniowego spowodowane mechanicznym uciskiem, jaki wywiera rozrastający się nowotwór na poszczególne elementy układu komorowego. Rzadziej obserwuje się zaburzania wchłaniania lub nadmierną produkcję płynu mózgowo-rdzeniowego. Wodogłowie występuje głównie u chorych z nowotworami mózgu położonymi w linii pośrodkowej. Dotyczy to przede wszystkim chorych z łagodnymi glejakami blaszki pokrywy śródmózgowia, nowotworami tylnej części komory III (okolica szyszynki) oraz nowotworami robaka móżdżku i komory IV. Stosunkowo często wodogłowie towarzyszy także nowotworom umiejscowionym w okolicy siodła tureckiego oraz w obrębie pnia mózgu. Leczenie chirurgiczne zależy od lokalizacji nowotworu i stanu klinicznego pacjenta. W znacznej części przypadków nowotworów półkul mózgu, układu komorowego, okolicy siodła tureckiego i móżdżku całkowite chirurgiczne usunięcie guza powoduje ustąpienie wodogłowia. U pozostałych dzieci konieczne jest założenie układu zastawkowego lub wykonanie zabiegu neuroendoskopowego (wentrykulostomia komory III). U chorych z nowotworami okolicy szyszynki w pierwszym etapie stosuje się leczenie neuroendoskopowe, a u pacjentów z guzami pnia mózgu leczenie neuroendoskopowe lub założenie układu zastawkowego. Chorzy w złym stanie klinicznym wymagają założenia drenażu komorowego zewnętrznego lub zabiegu endoskopowego przed przystąpieniem do resekcji nowotworu. Rokowanie u pacjentów z wodogłowiem w przebiegu nowotworów mózgu uzależnione jest przede wszystkim od rodzaju choroby nowotworowej i jej dalszego przebiegu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 1; 45-51
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Male infertility and human environmental pollution
Autorzy:
Kołłątaj, Witold
Kołłątaj, Barbara
Karwat, Dorota Irena
Klatka, Maria
Kozyra, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/765459.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydział Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej. Katedra Kultury Fizycznej
Tematy:
male reproductive organs
semen
male infertility
tumours
the environment
the pollution of the
Opis:
Introduction. Man is the only being that has created an artificial environment, or civilization. The development of civilization entails changes in the environment. The rapid growth of the impact of human economic activity has led to such changes that are able to threaten not only other living creatures but also themselves. Increasing environmental pollution are well-known factors negative influencing on human environment. Is now a global problem. Anthropogenic pollution contribute to the unfavorable demographic changes and grooving number of health problems of the population. Unfavourable demographic changes manifest themselves as not only increment in the number of deaths and malformations (defects in the reproductive organs), but also as decrement in the fertility rates being the consequence of increasing the growing problem of couples infertility. There is observed the increasing role of male factor in the couple infertility problem. In some developed countries its participation rate reaches 50%.Objective. The aim of the study is to assess the impact of environmental pollution on human development and reproductive function of male gonads.Material and methods. The study was carried out using the method of data analysis published in the works and scientific reports.Current state of knowledge. The paper presents information on identified environmental pollution with proven adverse effects on the development of the gonads and the their reproductive function. There are also known possible negative impacts of environmental pollution on carcinogenesis in male gonads.Wider awareness of the negative impact of environmental pollution and attempts put emphasis on primary prevention can give better long-term effects than increasing spending on the therapies of developmental disorders as well as gonadal dysfunctions symptoms including fertility problems.Conclusions.Among the environmental pollutants there are many chemicals adversely affecting the organogenesis as well as reproductive function of testicles.Many of these contaminants are pesticides or chemicals currently approved for use in agriculture and industry, including the food and cosmetics industry.Those chemicals, adversely affecting organogenesis and testicular generative function, are present in air, water and foods, packaged foods and everyday objects - including clothes (ingredients sponges), perfumes, creams and detergents.The increase in environmental pollution coincides with the deterioration of sperm quality and reduction in male infertility in highly civilized countries.Striving for continuous reduction of the environmental seems to be necessary to stop the growing problem of couples infertility.
Źródło:
Journal of Education, Health and Sport; 2017, 7, 4
2391-8306
Pojawia się w:
Journal of Education, Health and Sport
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analogi somatostatyny w leczeniu chorych z nawrotowymi hormonalnie nieczynnymi gruczolakami przysadki - obserwacja wstępna
Somatostatin analogs in the treatment of patients with recurrent non-functioning pituitary adenomas – preliminary observations
Autorzy:
Kunert-Radek, Jolanta
Zawada, Natalia Bożena
Pisarek, Anna
Górska-Chrząstek, Magdalena
Pawlikowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032603.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
klinicznie nieczynne hormonalnie gruczolaki przysadki
analogi somatostatyny
oktreotyd
scyntygrafia receptorowa guzów przysadki
guzy nawrotowe przysadki
clinically non-functioning pituitary adenomas
somatostatin
analogs
octreotide
receptor scintigraphy of pituitary tumours
recurrent
pituitary tumours
Opis:
Introduction: Non-functioning pituitary adenomas (NFPAs) are estimated for about 30% of all pituitary adenomas. They are diagnosed late, usually in a stadium of macroadenoma. Neurosurgery is rarely curative because of the tumour invasion of the adjacent structures. One of the therapeutic options for the patients is a somatostatin analogs therapy. To introduce such a treatment, a positive result of receptor scintigraphy is compulsory. Aim: The aim of the study was the assessment of the effectiveness of the somatostatin analogs therapy among patients with NFPAs.
Wstęp: Nieczynne hormonalnie gruczolaki przysadki (NFPAs - non-functioning pituitary adenomas), stanowią około 30% wszystkich guzów przysadki. Rozpoznawane są późno, zazwyczaj w stadium makrogruczolaka. Operacja neurochirurgiczna często nie jest radykalna ze względu na naciekanie przez guz struktur sąsiadujących. Jednym z rozważanych sposobów leczenia tych pacjentów jest stosowanie analogów somatostatyny. Wdrożenie takiego leczenia uzasadnia pozytywny wynik badania scyntygrafii receptorowej. Cel: Celem pracy była ocena efektów leczenia analogiem somatostatyny chorych z NFPAs.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2012, 39, 1; 137-146
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akromegalia jako problem interdyscyplinarny
Acromegaly - an interdisciplinary problem
Autorzy:
Zawada, Natalia Bożena
Kunert-Radek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032907.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
akromegalia
hormon wzrostu
guzy przysadki
analogi
somatostatyny
acromegaly
growth hormone
pituitary tumours
somatostatin analogs
Opis:
The aim of this article is to review the epidemiology and pathogenesis of acromegaly with regard to the nature and pathophysiology of growth hormone. The authors give a broad view of pituitary tumours and especially focus on acromegaly. They pay attention to clinical presentation and criteria for diagnosis of this endocrinopathy with reference to the new guidelines of the American Association of Clinical Endocrinologists published in 2011 which focus on the diagnosis and treatment of acromegaly. The authors also raise a query about the diagnosis of acromegaly which is delayed for several years. They also highlight the interdisciplinary, complex problem of therapy of this endocrinopathy and the need for interdisciplinary collaboration of many medical specialists. They discuss the treatment of acromegaly step by step stressing the crucial role of surgery. They pay much attention to different forms of pharmacotherapy, more broadly used in invasive somatotroph adenomas, also as a treatment of choice. The authors discuss new forms of pharmacotherapy of acromegaly and stress that in some patients a combination of several treatment options is necessary to cure acromegaly.
Praca omawia epidemiologię i patogenezę akromegalii ze szczególnym zwróceniem uwagi na naturę i patofizjologię hormonu wzrostu. Autorzy poruszają szeroko problem guzów przysadki z uwzględnieniem miejsca akromegalii w różnorodnych kryteriach podziału gruczolaków przysadki. Przedstawiają charakterystyczny obraz kliniczny i kryteria rozpoznania tej endokrynopatii, odnosząc się w szczególności do konsensusu Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologów Klinicznych z 2011 roku, dotyczącego diagnostyki i leczenia akromegalii. Podnoszą zagadnienie wciąż wiele lat opóźnionego rozpoznania choroby. Podkreślają interdyscyplinarny, złożony problem terapii tej endokrynopatii i zaangażowanie lekarzy wielu specjalności. Omawiają zasady etapowego leczenia akromegalii, podkreślając wciąż wiodącą rolę leczenia operacyjnego. Dużo uwagi poświęcają różnym formom farmakoterapii akromegalii, coraz szerzej stosowanym w inwazyjnych gruczolakach somatotropowych, również jako metody pierwszego wyboru. Autorzy podkreślają nadzieje związane z nowymi lekami oraz konieczność łączenia wielu metod terapeutycznych w celu wyleczenia akromegalii.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 285-317
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena skuteczności oraz ryzyka powikłań „bezramowej” biopsji stereotaktycznej guzów mózgu opartej na neuronawigacji i badaniu MRI
Effiectiveness and safety of MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours
Autorzy:
Chodakowski, Paweł
Kapustka, Bartosz
Marcol, Wiesław
Kiwic, Grzegorz
Wysokiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036720.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
biopsja „bezramowa”
guzy mózgu
biopsja stereotaktyczna
neuronawigacja
'frameless' biopsy
brain tumours
stereotactic biopsy
neuronavigation
Opis:
INTRODUCTION: Stereotactic biopsy is a relatively commonly used tool for brain tumour diagnostics. A frame-based stereotactic biopsy is the standard, but the so-called 'frameless' biopsy, which is done by using a special neuronavigation system, seems to be a safe and convenient alternative. The authors have assessed the safety and effectiveness of an MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours. MATERIAL AND METHODS: 42 cases of patients, who underwent 'frameless' brain tumour biopsies in 2011–2013, were been retrospectively analysed. The biopsies were done by using BrainLab™ neuronavigation with VarioGuide and biopsy side-cut needles. The operation plan was based on a preoperative MRI head. In every case, at least 3 specimens various trajectories were taken. Pathological analysis was performed in the same place in every case. RESULTS: There were 85.7% cases with an exact histopathological result. 14.3% cases obtained a pathological result, but without exact diagnosis. One patient (2.4%) with astrocytoma WHO III died as a result of a perioperative intraventricular hemorrhage. Other clinically significant perioperative complications occurred in 2 cases (4.8%). The histopathological diagnostics revealed: 12 cases of GBM (28.6%), 8 cases of astrocytoma WHO III (19%), 10 cases of astrocytoma WHO II (23.8%), 1 case of metastasis (2.4%), 1 case of lymphoma (2.4%) as well as 2 other lesions (4.8%). Statistical analysis revealed no significant differences in the patients’ pre- and postoperative state. CONCLUSIONS: The 'frameless' biopsy is an effective and relatively safe way of diagnosing brain tumours. This type of biopsy takes less time to perform. It seems that it can be recommended as a convenient alternative to frame-based biopsy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 122-126
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół bólowy kręgosłupa i bóle głowy jako wstępna manifestacja guza rdzenia kręgowego - opis dwóch przypadków
Spinal pain syndrome and headache as initial manifestation of spinal cord tumour – a report of two cases
Autorzy:
Stefanowicz, Joanna
Szołkiewicz, Anna
Iżycka-Świeszewska, Ewa
Drożyńska, Elżbieta
Szutowicz-Zielińska, Ewa
Bień, Ewa
Połczyńska, Katarzyna
Maciejewska, Agata
Balcerska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/766482.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bóle kręgosłupa
children
dzieci
glejaki złośliwe
guzy rdzenia kręgowego
malignant gliomas
spinal cord tumours
vertebral pain
Opis:
Two cases of intraspinal thoracolumbar tumours with meningeal involvement in boys aged 10.5 and 12 years are presented. Medical history of both patients comprised headaches and back pains lasting for some weeks and months before admission. Because of the significant extension of the neoplastic process, one patient was disqualified from tumour resection and was administered with neoadjuvant chemotherapy. The second patient received partial tumour resection and supplementary intense chemotherapy. Both children died of disease progression after 2 and 15 months after first symptoms occurrence, respectively. Autopsy revealed malignant gliomas with extensive meningeal involvement as well as neoplasm dissemination within central nervous system via cerebro-spinal fluid in both cases. Vertebral pain is a rare neurological symptom in children, requiring particular attention and thorough radiological examination. It needs to be stressed that headaches may be also the first symptom of the tumour located within vertebral column.
Przedstawiamy dwa przypadki guzów śródrdzeniowych odcinka piersiowo-lędźwiowego z towarzyszącym zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych u chłopców w wieku 10,5 i 12 lat. Klinicznie choroba zamanifestowała się bólami głowy i kręgosłupa w okresie kilku tygodni i kilku miesięcy przed hospitalizacją. U jednego dziecka wykonanie zabiegu operacyjnego było niemożliwe ze względu na rozległość procesu nowotworowego, poddano je chemioterapii. U drugiego chłopca przeprowadzono częściową resekcję guza i zastosowano intensywną chemioterapię. Obydwaj chłopcy zmarli w wyniku progresji choroby, odpowiednio - w 2 i 15 miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów neurologicznych. Badanie sekcyjne ujawniło w obydwu przypadkach utkanie glejaków złośliwych z rozległymi naciekami opony miękkiej oraz rozsiew nowotworu drogą płynu mózgowo-rdzeniowego w obrębie układu nerwowego. Zespół bólowy kręgosłupa jest rzadkim zespołem neurologicznym w wieku dziecięcym, wymagającym wnikliwej diagnostyki, ze szczególnym wskazaniem do wykonania badań obrazowych. Pierwszym objawem procesu rozrostowego w kanale kręgowym mogą być również bóle głowy.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 127-131
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wielkości guzów OUN jako weryfikacja efektów leczenia radiochirurgicznego nerwiaków techniką Gamma Knife – badanie pilotażowe
Analysis of the size of CNS tumours as a verification of the effects of radio surgical treatment of neuromas using the Gamma Knife technique – pilot study
Autorzy:
Antończyk-Szewczyk, Katarzyna
Szurko, Agnieszka
Wydmańska, Anna
Mitek, Anna
Stanek, Agata
Cholewka, Armand
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2146797.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
Gamma Nóż
nowotwór mózgu
nerwiak
izodoza terapeutyczna
izodoza 90%
Gamma Knife
brain tumours
neuroma
therapeutic isodose
isodose 90%
Opis:
Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego (OUN) wywodzą się z mózgu, rdzenia, opon mózgowych, a także są efektem przerzutów z nowotworów powstałych w innych narządach. Nawet zmiany histologicznie niezłośliwe mogą powodować śmierć wskutek ucisku na życiowo ważne struktury [1]. Nowotwory mózgu powodują 3% zgonów nowotworowych u obu płci i 1/3 zgonów nowotworowych u dzieci (0-19 lat) [2]. Gamma Knife stosowany jest w radiochirurgii stereotaktycznej w celu leczenia nowotworów zlokalizowanych w obrębie głowy oraz szyi. Ta metoda leczenia polega na precyzyjnym dostarczeniu dawki promieniowania w obszar guza [3]. Napromieniowanie zwykle nie powoduje natychmiastowego zniszczenia komórki. Obecność przetrwałego guza w krótkim czasie po zakończeniu napromieniania nie musi oznaczać nieskuteczności terapii. Analiza obrazów guza wykonanych w każdej płaszczyźnie przed leczeniem i po radiochirurgii wykazała znaczny wzrost objętości guza w pierwszej obserwacji, po którym nastąpił istotny statystycznie spadek. Ponadto analiza otrzymanych obrazów uwzględniająca izodozę terapeutyczną (linia żółta) oraz izodozę 90% (linia zielona) umożliwiła precyzyjną obserwację efektów leczenia.
Tumours of the central nervous system (CNS) originate in the brain, spine, meninges, and are also the result of metastases from tumours in other organs. Even histologically benign changes may cause death as a result of pressure on vital structures [1]. Brain tumours cause 3% of cancer deaths in both sexes and 1/3 of deaths in children (0-19 years) [2]. Gamma Knife is used in stereotaxic radiosurgery to treat neoplasms located in the head and neck area. This method of treatment is based on a precise radiation dose delivery to the tumour area [3]. Irradiation does not usually destroy the cell immediately. The presence of a persistent tumour shortly after the end of irradiation does not necessarily mean that the therapy is ineffective. Analysis of tumour images taken in each plane before treatment and after radiosurgery showed a significant increase in tumour volume at the first follow-up, followed by a statistically significant decrease. Moreover, the analysis of the obtained images using the therapeutic isodose (yellow line) and the 90% isodose (green line), made it possible to precisely observe the effects of the treatment.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2020, 9, 6; 435--440
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego u płodu
Foetal tumours of the central nervous system
Autorzy:
Respondek-Liberska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058750.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
nowotwory mózgu u płodu
rokowanie
diagnostyka różnicowa
postępowanie
ultrasonografia
prenatal central nervous system tumours
prognosis
differential diagnosis
procedure
ultrasonography
Opis:
Current scientific literature on a subject of foetal brain tumours, however rich, consists mainly of case reports, produced by either obstetricians – ultrasonographers or radiologists and neuropathologists. In this review, we summarize state of the art literature on that subject and we performed a meta-analysis of 92 cases from that literature and presented our own cases referred to us as to a reference centre. This centre is obstetrical and paediatric and provides a complex care for both a pregnant woman, a foetus and, eventually, a newborn with a brain tumour. We report here the main categories of the central nervous system (CNS) foetal tumours: subependymal giant cell astrocytoma (SEGA), teratomas, lipomas, medulloblastomas and germinomas. Foetal brain tumours are mainly sporadic and familial occurrences are rare. We cover prenatal diagnosis – ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI). Foetal brain tumours are relatively readily diagnosed by ultrasonography provided their diameter exceeded 10 mm. However, they may be difficult to detect if “covered” as in cases of unilateral ventriculomegaly or in asymmetric hydrocephalus. The medical procedures, problems of termination of pregnancy in Poland and postnatal prognosis are also described. Eventually, tumours of the CNS in pregnancy are also discussed.
Dostępna literatura na temat nowotworów ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u płodów, chociaż niezwykle bogata, składa się głównie z doniesień kazuistycznych, opracowanych zarówno przez położników ultrasonografistów, jak i przez radiologów i neuropatologów. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa, metaanalizy obejmującej 92 przypadki z literatury, ilustrując tekst przykładami z własnego ośrodka referencyjnego – położniczo-pediatrycznego, w którym zapewniona jest kompleksowa opieka zarówno dla ciężarnej, płodu, jak i noworodka z nowotworem OUN. Omówiono podstawowe typy nowotworów wykrywanych w okresie prenatalnym. Są to: podwyściółkowy astrocytoma olbrzymiokomórkowy (SEGA), potworniaki, tłuszczaki, medulloblastoma i nowotwory terminalne. Nowotwory OUN płodu są najczęściej sporadyczne. Rodzinne występowanie anomalii spotyka się wyjątkowo rzadko. Na szczególną uwagę zasługuje diagnostyka prenatalna – ultrasonografia i obrazowanie z użyciem magnetycznego rezonansu jądrowego. Nowotwory OUN stosunkowo łatwo można uwidocznić ultrasonograficznie, gdy ich średnica przekracza 10 mm. Trudne do wykrycia i „przesłonięte” mogą być one w przypadkach jednostronnej wentrykulomegalii lub w asymetrycznym wodogłowiu. W niektórych przypadkach nie tylko nie udaje się ustalić dokładnego rozpoznania nowotworu OUN płodu, ale można rozpoznać ultrasonograficznie jedynie wodogłowie. Dopiero badanie neuropatologiczne okolicy wodociągu mózgu może ujawnić anomalie, np. pod postacią glioneuronalnego hamartomatu. Omówiono także postępowanie w przypadku stwierdzenia nowotworu u płodu, możliwość terminacji ciąży w Polsce oraz losy noworodka po porodzie. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę stwardnienie guzowate, krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego, hemimegaencephalon, „tętniak” żyły Galena oraz torbiele pajęczynówki. Opisano także problem nowotworu OUN u ciężarnej.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 3; 164-182
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klinicznie nieczynne hormonalnie guzy przysadki
NFPAs-non-functioning pituitary adenomas
Autorzy:
Zawada, Natalia Bożena
Kunert-Radek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032601.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
klinicznie nieczynne gruczolaki przysadki
guzy przysadki
immunohistochemia guzów przysadki
scyntygrafia receptorowa
receptory
dopaminergiczne
receptory somatostatynowe
leczenie operacyjne
radioterapia
nóż gamma
analogi somatostatyny
agoniści dopaminy
clinically non-functioning pituitary adenomas
pituitary tumours
immunohistochemistry of pituitary tumours
receptor scintigraphy
dopamine
receptors
somatostatin receptors
surgery
radiotherapy
gamma knife
somatostatin analogues
dopamine agonists
Opis:
The significant progress made in recent years, especially in the field of imaging techniques and immunohistochemistry, enables an earlier diagnosis and the treatment of clinically non-functioning pituitary adenomas (NFPAs). In spite of this, these tumours still remain an important medical issue for a large number of specialities. The aim of this article is to provide an overview of the etiopathogenesis, diagnosis and treatment of clinically non-functioning pituitary adenomas with special reference to the development of highly advanced methods in surgery as well as radiotherapy and, especially, in pharmacotherapy.
Istotny postęp, jaki dokonał się w ostatnich latach, zwłaszcza w zakresie rozwoju diagnostyki obrazowej i badań immunohistochemicznych, umożliwia wcześniejsze rozpoznawanie, a następnie leczenie nieczynnych hormonalnie gruczolaków przysadki (NFPAs). Mimo to guzy te dalej pozostają istotnym problemem klinicznym dla lekarzy wielu specjalności. Celem pracy jest szczegółowe przedstawienie poglądów na temat etiopatogenezy, obrazu klinicznego, diagnostyki i metod leczenia klinicznie nieczynnych hormonalnie gruczolaków przysadki ze szczególnym uwzględnieniem postępów w technikach chirurgicznych oraz rozszerzających się możliwości radioterapii, a szczególnie farmakoterapii.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2012, 39, 1; 85-136
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia słuchu w praktyce neurologa
Hearing disturbances in neurologist clinical practice
Autorzy:
Konarska-Król, Maria
Kacperska, Magdalena Justyna
Jastrzębski, Karol
Radek, Maciej
Tomasik, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053263.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
zaburzenia słuchu
zaburzenia krążenia mózgowego
nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy
guzy
kąta mostowo-móżdżkowego
choroby kości
choroby zakaźne
stwardnienie rozsiane
urazy głowy
uraz ciśnieniowy
choroby genetyczne
choroba ménière’a
leki ototoksyczne
hearing impairment
cerebrovascular disease
sudden sensorineural hearing loss
pontine angle
tumours-brain
bone disease
infectious disease
multiple sclerosis
brain injury
barotrauma
genetic disease
meniere’s disease
ototoxic drugs
Opis:
Hearing is one of the most important human senses closely associated with the organ of hearing and balance. Patients with sudden hearing loss sometimes report ear fullness, tinnitus or vertigo. Hearing disturbances is a very unpleasant sensation lowering the quality of life. Sudden hearing loss is mostly caused by otologic diseases but also disturbances of brain circulation, brain injury, viral (mumps, rubella, herpes zoster) and bacterial infections, bone diseases, bone tumours, 8th nerve tumours, genetic disorders, autoimmune diseases (e.g. multiple sclerosis), ototoxic medications and many others. Hearing disorders are generally divided into central and peripheral, the latter divided into conductive and perceptive. Deafness is a worrying symptom not only for the patient but also for a clinical neurologist. Diagnosis is based on the past history, physical examination, both otolaryngological and neurological, diagnostic investigations, audiological investigation, atrial excitability testing (caloric tests, electronystagmography) depending on clinical indications, neuroradiological investigations, brainstem auditory evoked potentials, blood tests and others, which enables instituting a proper treatment.
Słuch to jeden z najważniejszych zmysłów człowieka, ściśle związany z narządem słuchu i równowagi. Nagłe lub szybko postępujące upośledzenie słuchu, któremu mogą towarzyszyć szumy uszne, uczucie zatkania ucha czy zawroty głowy, jest dla pacjenta nieprzyjemne i w dużym stopniu obniża jakość jego życia. Wśród przyczyn nagłych zaburzeń słuchu wymienia się przede wszystkim choroby laryngologiczne, ale też zaburzenia krążenia mózgowego, urazy czaszkowo-mózgowe, infekcje wirusowe (wirusy świnki, różyczki, półpaśca) i bakteryjne, choroby kości, guzy nerwu VIII, choroby genetyczne, schorzenia o podłożu autoimmunologicznym (np. stwardnienie rozsiane), leki ototoksyczne i wiele innych. Zaburzenia słuchu dzielimy na ośrodkowe i obwodowe, te drugie natomiast – na przewodzeniowe i odbiorcze. Głuchota jest objawem bardzo niepokojącym nie tylko dla pacjenta, lecz także dla neurologa. W jej przypadku kluczową rolę odgrywają: wywiad, badanie przedmiotowe, w tym badanie otolaryngologiczne, neurologiczne i audiologiczne, badanie pobudliwości przedsionków (próby kaloryczne, elektronystagmografia) oraz – w zależności od wskazań klinicznych – badania neuroobrazowe, badanie słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, badania laboratoryjne krwi i inne, a następnie podjęcie właściwego leczenia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 1; 61-69
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies