Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "polifonia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
A jednak monady mają okna, czyli jak otworzyć zamknięte na siebie światy literackie
Autorzy:
Okulicz-Kozaryn, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639065.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Kvietkauskas Mindaugas, Wilno, polifonia, modernizm, wielojęzyczna literatura
Opis:
After all the monads have the windows, or how to open the literary worlds that look inwardsThe author reviews the pioneering work of Mindaugas Kvietkauskas dedicated to multilingual literature, which was created in Vilnius at the beginning of the 20th century. The book of the Lithuanian historian of literature emphasises multicultural and multi-ethnical trait of the early literary modernism in Vilnius that was created in five different languages: Lithuanian, Polish, Yiddish, Belarussian and Russian. It proves that what is the most interesting in the multilingual cultural environment takes place at the crossroads of apparently looking inwards and isolated worlds of different language and different literature.  
Źródło:
Wielogłos; 2014, 2(20)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odkrycie „polifonicznego” Wilna. Mindaugas Kvietkauskas o dwudziestowiecznym początku wileńskiej literatury
Autorzy:
Bujnicki, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639063.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Słowa kluczowe: Kvietkauskas Mindaugas, Wilno, polifonia, modernizm, wielojęzyczna literatura
Opis:
Discovery of „polyphonic Vilnius”. Mindaugas Kvietkauskas on the 20th century beginning of Vilnian literatureThe author of the review describes Mindaugas Kvietkauskas’ Literature’s polyphony in Vilnius in early stage of modernism in years 1904–1915 paying particular attention to the original and innovative form of interpretation of cross-cultural relationships shaping the multilingual literature of Vilnius at the beginning of the 20th century. Kvietkauskas reaches for texts written in five languages (Lithuanian, Polish, Yiddish, Belarussian and Russian) and argues with the existing approaches by exposing the ethnical individuality of each national literature and undermines the picture of Vilnius at the beginning of the 20th century as being centred around polishness only.  
Źródło:
Wielogłos; 2014, 2(20)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zofia Dobrzańska-Fabiańska, Spór o rolę „modus” i „tonalité” w sztuce kompozycji XVI i początku XVII wieku, Kraków 2013 (= Acta Musicologica Universitatis Cracoviensis 24) Musica Iagellonica ss. 376. ISBN 987-83-7099-187-6
Autorzy:
Jasiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409439.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
modalność
polifonia
muzyka XVI wieku
modality
polyphony
sixteenth-century music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 3; 143-149
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czyje jest miasto? Balansowanie między współuczestnictwem a polifonią
Whose city? Balancing between participation and polyphony
Autorzy:
Smagacz-Poziemska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/413442.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
współzarządzanie miastem
demokracja partycypacyjna
polifonia (wielogłos)
urban governance
participatory democracy
poliphony
Opis:
Tekst koncentruje się na kwestii współzarządzania przestrzenią miejską postrzeganego jako proces społecznego komunikowania się. Zjawisko jest analizowane z perspektywy teorii podmiotowości, które pozwalają uchwycić dynamikę proc esu będącego rezultatem „ucierania się” istniejących struktur (np. lokalnych wzorów działania i form partycypacji, w tym form pozornej partycypacji) i aktywności aktorów społecznych. Na przykładzie Krakowa autorka wskazuje, że w praktyce społecznej idea współuczestnictwa może być definiowana jako artykułowanie punktów widzenia i oczekiwań przez różne grupy miejskiej społeczności. Konsekwencją jest wówczas polifonia, czyli sytuacja, w której poszczególne głosy (lokalnych władz, mieszkańców, organizacji pozarządowych itp.), włącznie z głosami rzeczników partycypacji, stają się samodzielne, autonomiczne, wzajemnie niekorespondujące
The article focuses on the issue of urban governance interpreted as the process of social communication. The conceptual basis of the analysis is the theory of social agency: from this perspective the participation phenomenon is seen as the “structuration” and dialectic relationship between the present structures (e.g. institutional local patterns, forms of participation, including tokenism) and the agents’ activity. Referring to the case of Krakow, the author shows how the idea of participation (participatory democracy) could be realised as simple articulation of various points of view and expectations of different urban communities. Thus, poliphony could be the consequence: a situation in which particular voices (expressed by local authorities, citizens, non-govermental organisations etc.), including voices of participation advocates, become separate, autonomous and not interrelated opinions.
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2011, 60, 2-3; 281-302
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tęskniąc za wielogłosowością. Agnieszki Nęckiej rozpoznania „literatury nowej i najnowszej”
Autorzy:
Pasterska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030892.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
new and newest Polish literature
polyphony
polska literatura nowa i najnowsza
polifonia
Opis:
The review applies diagnosis of new Polish literature made by the critic and literary scholar Agnieszka Nęcka. Discussed topics of artistic innovations, polyphony and relation to reality.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 536-541
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja polifonicznej powieści reportażowej Laboratorium Reportażu wobec teorii Michaiła Bachtina. Polityczny wymiar polifonii
The concept of polyphony novel Reportage Laboratory in the light of theory by Mikhail Bakhtin. Political aspect of polyphony
Autorzy:
Orłowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484455.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
polifonia
reportaż
powieść
Laboratorium Reportażu
Bachtin
dialog
polyphony
reportage
novel
Reportage Laboratory
Bakhtin
dialogue
Opis:
Artykuł ma na celu ukazanie zbieżności postulatów Laboratorium Reportażu (LR) z koncepcją polifonii autorstwa Michaiła Bachtina. Jakkolwiek LR nie ma jeszcze na koncie publikacji w pełni polifonicznej, nie oznacza to, że nie dąży do takiego ideału. Zdaniem autora artykułu Marek Miller, twórca LR i główny teoretyk polifonicznej powieści reportażowej, słusznie odwołuje się do myśli rosyjskiego fi lozofa, dla którego powieść miała wymiar polityczny: była dialogiem przeciwstawionym każdemu typowi metanarracji.
The paper discusses the theoretical relations between Reportage Laboratory (RL) and the vision of polyphony by Mikhail Bakhtin. Although Reportage Laboratory has not yet produced work that could be labelled as polyphonic, it does not mean this is not possible. This paper argues that Marek Miller, RL creator and principle polyphony reportage novel theorist, is right when associating the RL in line with the thoughts of the Russian philosopher. According to Bakhtin the polyphonic novel has its political dimension, understood as a dialogue contraposed to all types of meta-narratives.
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2017, 2 (69); 47-55
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polifonia łuków jako technika organizowania czasoprzestrzeni w Sesto na fortepian solo Hanny Kulenty
Polyphony of arches as a time-space organization technique in Sesto for piano solo by Hanna Kulenty
Autorzy:
Nowak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521928.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Kulenty
Sesto
polifonia łuków
muzyczna czasoprzestrzeń
polyphony of arches
time-space of a musical piece
Opis:
Filozofia muzyki Hanny Kulenty, koncentrująca się na zagadnieniach odczuwania czasu w muzyce, w twórczości kompozytorskiej znalazła wyraz w technikach kompozytorskich pozwalających jej kształtować czasoprzestrzeń dzieła muzycznego. Inspirowana muzyką Andriessena idea organizowania „wielkich czasów” w muzyce opiera się na wielości w jedności. Tworzy ona typ polifonii formy konstytuującej się poprzez nakładanie różnorakich łuków energetycznych. Polifonia formy ujawnia się również w sposobie konstruowania i funkcjonowania pojedynczego łuku, który po wyodrębnianiu z konstrukcji zachowuje muzyczną autonomię. Techniką, od której rozpoczynają się poszukiwania twórcze kompozytorki, jest „polifonia łuków”. Istota tej techniki oraz sposób funkcjonowania w muzyce omawiane są w artykule na przykładzie Sesto na fortepian solo skomponowanym w roku 1985. Muzyczny sens przebiegu dramaturgicznego Sesto wyjaśniany jest również za pomocą kategorii modalnych Algirdasa Greimasa (struktury aktoralne, aktanty, temporalizacja, spacjalizacja) oraz Eero Tarastiego („wola”, „przymus”, „bycie”, „czynienie”).
The philosophy of Hanna Kulenty’s music, focusing on the issues of time perception in music, found its expression in her art of composition by means of the techniques allowing her to shape the time-space of a musical piece. Inspired by Andriessen’s music, the idea of organizing “grand times” in music is based on multiplicity in unity. It creates a type of polyphony of the form constituting itself through overlapping of various energetic arches. Furthermore, the polyphony of the form reveals itself in the way of constructing and functioning of a single arch which, having been separated from the structure, retains its musical autonomy. The technique with which the composer starts her artistic searches is the “Polyphony of Arches”. Its essence, as well as the way it functions in music are discussed in the paper on the example of Sesto for piano solo, written in 1985. The musical meaning of the dramatically structured Sesto is also explained using Algirdas Greimas’s modal categories (actoral structure, actants, temporalization, spatialization), as well as the ones by Eero Tarasti (“the will”, “compulsion”, “being”, “acting”).
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 361-376
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczanie Węgajt: Wielogłos
The Experience of Węgajty: A Polylogue
Autorzy:
Wiśniewska, Marzenna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/35174464.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Węgajty Theatre
Erdmute Sobaszek
Wacław Sobaszek
anthropology of experience
polyphony
counterculture
Teatr Węgajty
antropologia doświadczenia
polifonia
kontrkultura
Opis:
Artykuł jest recenzją książki Polifonia: Rzecz o pracy twórczej Teatru Węgajty pod redakcją Katarzyny Kułakowskiej, wydanej przez Instytut Sztuki PAN w 2023. Autorka poddała analizie konsekwencje przyjętych metodologii badawczych, strukturę publikacji i układ tekstów w poszczególnych częściach tomu oraz omówiła wyłaniające się w toku lektury główne bloki tematyczne i zagadnienia, które są szczególnie interesujące w kontekście współczesnych postulatów tworzenia historii teatru i krytyki instytucjonalnej.
The article discusses the book Polifonie: Rzecz o pracy twórczej Teatru Węgajty (Polyphonies: The Creative Work of the Węgajty Theatre), edited by Katarzyna Kułakowska and published by the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences in 2023. The reviewer analyses the implications of the volume’s research methodologies, structure, and the arrangement of contributions within its sections. She also discusses the main thematic areas and specific problems that come to the fore in the course of reading and are especially interesting in the context of contemporary postulates regarding the writing of the history of theatre and institutional critique.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 2; 229-244
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Językowa kreacja domów wielkich Polaków w „Opowieściach Barbary Wachowicz”. Część II: H. Sienkiewicz i S. Żeromski – wielcy prozaicy
The linguistic creation of the great Poles’ houses in “Opowieści Barbary Wachowicz”. Part II.: A. Mickiewicz and J. Słowacki – the great prose writers
Autorzy:
Drozd, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083723.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
a family house
the houses of the great Poles
polyphony
reportage
dwór polski
wielcy Polacy
polifonia
reportaż
Opis:
Kreacja analizowanych domów Henryka Sienkiewicza i Stefana Żeromskiego w opowieściach biograficznych B. Wachowicz okazała się głęboko zakorzeniona w polskiej kulturze i silnie związana ze światopoglądem pisarki, która uważa, że to rodzinny dom wyposaża człowieka w trwałe wartości, przygotowuje go do służby drugiemu człowiekowi i ojczyźnie. W każdej z części „Opowieści Barbary Wachowicz” wypowiadają się liczne osoby – i to z ich punktu widzenia prezentowane jest spojrzenie na dom bohaterów, ale z wyraźnie dominującym głosem odautorskim. Wynikiem językowej kreacji tak wielu miejsc zamieszkania jest wielowymiarowy obraz wielu domów pisarzy, pełniący w badanym cyklu różne ważne funkcje. Za najważniejsze wśród nich należy uznać funkcję poznawczą i edukacyjną oraz towarzyszącą im funkcję wartościującą i estetyczną.
The creation of analyzed houses Henryk Sienkiewicz’s and Stefan Żeromski’s biographical stories turned out to be deeply anchored in Polish culture and strongly connected with the author’s outlook on life. The point of view that it is a family house that equips people with lasting values, prepares them to serve other people and their homeland. In biographical stories, a clear narrator’s voice. This narrative approves of a certain axiological system such as love to the homeland, traditionalism as well as shows reluctance against something new, distinguishing in the diversity of the manner of speaking. Linguistic creation of the houses of the great Poles is formed by many factors. Among many of them a dominant role is played by the plurality of the viewpoints connected with the plurality of narrators completing the author’s narration. Different compositional designs are used in the description of the houses of the authors. However, the degree of the particularity of the creation of the houses of the great Poles and their houses or flats inscribed in the analyzed tales is each time different and depends on many factors, especially on the fact if the house was maintained until our times and if the historical materials from the past still exist.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2020, 15; 32-47
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antonio Chemotti, Polyphonic music ‘pro mortuis’ in Italy (1550–1650). An introduction, Lucca–Warszawa 2020, Libreria Musicale Italiana–Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk (= Studi e Saggi 32), ss. 278. ISBN 978-83-66519-06-0; 978-88-5543-034-0
Autorzy:
Bebak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850468.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka żałobna
polifonia
pompa funebris
XVI wiek
XVII wiek
funeral music
polyphony
16th century
17th century
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 1; 195-202
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen „bułgarskich głosów” – od archaicznej diafonii do współczesnej chóralistyki
The Phenomenon of ‘Bulgarian Voices’: From Archaic Diaphony to Contemporary Choral Singing
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147326.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
bułgarskie głosy
bułgarska polifonia
bułgarskie chóry
bułgarski śpiew tradycyjny
obrabotka
Bulgarian voices
Bulgarian polyphony
Bulgarian choirs
Bulgarian traditional singing
Opis:
Polifonia bułgarska kojarzona jest powszechnie z żeńskimi chórami, wykonującymi utwory bułgarskich kompozytorów z lat 50-80 XX wieku, inspirowane pieśnią ludową. Oryginalny styl wykonawczy, wykorzystujący tradycyjne ludowe techniki emisji głosu, przyczynił się do postrzegania tych zespołów oraz twórczości przez nie prezentowanej jako reprezentatywnych form współczesnego bułgarskiego folkloru muzycznego. W artykule została podjęta próba przedstawiania idei i procesów społeczno-kulturowych, które doprowadziły do popularności „bułgarskich głosów” na świecie oraz do powstania charakterystycznego gatunku kompozytorskiego zwanego „obrabotką”. Procesy te – jak się wydaje – mają trojakie podłoże: 1. występowania archaicznych form wielogłosu; 2. ruch społeczno-artystyczny związany ze śpiewem chóralnym i polifonią w duchu zachodnioeuropejskim (na fali budzenia się idei wolnościowo-narodowych i „powracania do Europy”); 3. muzyka religijna – jej najstarsze i reformowane gatunki. W artykule zostały scharakteryzowane wszystkie przejawy tradycyjnego wielogłosu bułgarskiego wraz ze szczegółowym zasięgiem ich występowania oraz  najważniejszymi etapami badań nad nimi. Wyłuszczone zostały cechy i elementy charakterystyczne śpiewów wielogłosowych, często o charakterze reliktowym, które nie tylko stanowią o specyfice tradycyjnej polifonii w Bułgarii, ale także miały znaczenie, jako tworzywo i źródło inspiracji, w powojennej twórczości chóralnej. Opisane zostały także konteksty historyczno-społeczne powstania ruchu chóralistycznego i narodzin nowożytnej muzyki bułgarskiej, która czerpała przede wszystkim z doskonale zachowanych pokładów bardzo zróżnicowanej muzyki ludowej (bo tylko ta mogła się rozwijać w dobie osmańskiego panowania na Bałkanach) oraz cerkiewnej tradycji starobułgarskiej, wykorzystując jednocześnie zdobycze europejskiej sztuki komponowania, do której dostęp mieli twórcy bułgarscy poprzez edukację w zagranicznych konserwatoriach muzycznych oraz w szkołach i gimnazjach, prowadzonych na terenach bułgarskich przez katolickich misjonarzy. Odnotowane zostały także polskie ślady w życiu muzycznym Bułgarów. W artykule przedstawiono również najbardziej charakterystyczne morfologiczne i brzmieniowe cechy twórczości chóralnej wybranych kompozytorów bułgarskich pierwszego i drugiego pokolenia, ze wskazaniem na ewolucję sposobu myślenia o ludowym substracie, będącym źródłem twórczej inspiracji.
Bulgarian polyphony is commonly associated with female choirs which perform pieces by Bulgarian composers of the 1950s to 1980s inspired by folksongs. Their original performance style, making use of traditional folk vocal production techniques, has contributed to perceiving these choirs and their repertoires as representative of contemporary Bulgarian music folklore. My paper is an attempt to discuss the ideas and socio-cultural processes which have resulted in the worldwide popularity of the ‘Bulgarian voices’ and in the emergence of a characteristic genre of music composition known as obrabotka. These processes seem to have had three sources: 1. the presence of archaic polyphonic forms in Bulgaria; 2. a social and artistic movement focused on choral singing and Western-European-style polyphony (developing on the rising tide of national liberation ideology and of a ‘return to Europe’); 3. sacred music, as represented by both its oldest and reformed genres. In my paper I characterise all the forms and manifestations of traditional Bulgarian polyphony, the specific scope of their use, and the main stages in research done on this subject so far. I have discussed the qualities and elements typical of those forms of polyphonic singing, which are frequently relicts of early practice. Not only do those forms decide about the unique character of traditional polyphony in Bulgaria, but they were also important as the material and inspiration for postwar choral writing in that country. I analyse the historical-social contexts of the choral movement, and the birth of modern Bulgarian music, which drew, first and foremost, on very well-preserved strata of highly varied folk music (the only form of Bulgarian music allowed to develop under the Ottoman rule in the Balkans), as well as on Old Bulgarian Orthodox Church music, while at the same time taking advantage of the achievements of European composition techniques, which Bulgarian composers could learn by attending foreign music conservatories as well as primary and secondary schools run in the Bulgarian territories by Catholic missionaries. I also note the Polish traces in Bulgarian music life, and present the most characteristic qualities of the morphology and sound of choral music by selected Bulgarian composers of the 1st and 2nd generations, demonstrating the evolution of thinking about the folk component, which was a source of their artistic inspiration.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 3; 122-149
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między kolonią a imperium. Miłosz i Dostojewski
Between Empire and Colony. Miłosz and Dostoyevski
Autorzy:
Wedemann, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179321.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Central Europe
Russian imperialism
orientalism
postcolonial studies
Mikhail Bakhtin’s polyphony
messianism
Europa Środkowa
rosyjski imperializm
orientalizm
badania postkolonialne
Bachtinowska polifonia
mesjanizm
Opis:
Refleksję Czesława Miłosza nad fenomenem twórczości Fiodora Dostojewskiego umieszcza autor w kontekście studiów postkolonialnych, zwracając uwagę na prekursorski charakter oraz komplementarność szkiców poety o literaturze rosyjskiej wobec analiz Ewy M. Thompson, przeprowadzonych w jej książce Imperial Knowledge. Russian Literature and Colonialism (tłum. pol. Trubadurzy imperium. Literatura rosyjska i kolonializm
The author puts Czesław Miłosz’s reflection of the phenomenon of Dostoyevski’s works in the context of postcolonial studies. He draws the attention to the innovative character and complementarity of the poet’s essays on Russian literature which is different to the its analysis carried out by Ewa M. Thompson in ”Imperial Knowledge. Russian Literature and Colonialism”. 
Źródło:
Porównania; 2012, 10; 23-37
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pytania o muzykę w kościele Mariackim w Krakowie w pierwszej połowie XVI stulecia i o postać Jana z Lublina
Questions about music in St Mary’s Church in Cracow in the first half of the sixteenth century and the role of Jan of Lublin
Autorzy:
Zwolińska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28877086.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
organista
konfraternia
kantor
śpiew liturgiczny
officium
Salve Sancta parens
polifonia instrumentalna
patronat miejski
organy
organ
organist
brotherhood
cantor
liturgical chant
instrumental polyphony
city patronage
Opis:
Pozyskanie informacji o dźwiękowej oprawie liturgii w kościele Mariackim w Krakowie w pierwszych dekadach obecności tam dzieła Wita Stwosza, sprawia trudności z powodu braku źródeł stricte muzycznych. Z dokumentów przechowanych w krakowskich archiwach: Archiwum Narodowym w Krakowie, Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie, Archiwum Bazyliki Mariackiej a także w Bibliotece Jagiellońskiej można jednak pozyskać pewne informacje o warunkach uprawiania muzyki w tej świątyni. W artykule poruszono sprawy budowy organów, działających tam organistów, wokalnych zadań kolegium mansjonarzy i kantora z pozostającymi w jego pieczy scholarami, działalności patrycjuszowskiego bractwa Najświętszej Marii Panny; zwrócono też uwagę na mariackiego mansjonarza i altarystę Jana z Lublina, wysuwając ostrożnie domniemanie tożsamości tej postaci z posesorem i twórcą jednego z najważniejszych zabytków staropolskich, mianowicie tabulatury organowej Jana z Lublina. Kościół Mariacki objęty był w dawnych wiekach patronatem władz miejskich Krakowa, które zapewniały m. in. wynagrodzenie organistów, kantorów, czuwały nad fundacją kolegium mansjonarzy, jak też finansowały budowę i konserwację organów. Warunki do włączania muzyki w przebieg liturgii były zatem dobre, zapiski archiwalne świadczą o dbałości o instrumenty i o wykonawców. Analiza tych materiałów umożliwiła uzupełnienie i weryfikację niektórych faktów czy nazwisk, jednak w sprawach zasadniczych nie  pozwoliła na wyjście poza domysły i pytania: ze źródeł nie wynika, czy śpiew – jako niezbędny element liturgii – ograniczał się wówczas w tej świątyni do monodii chorałowej, czy w niektórych okolicznościach sięgano po muzykę figuralną, co z uwagi na rangę kościoła mogłoby wydawać się oczywiste. Można przypuszczać, że muzyczną oprawę liturgii kształtował naprzemienny śpiew i gra na organach, czyli będąca ówcześnie w użyciu technika alternatim, w której zadanie polifonicznego opracowania melodii liturgicznych należało do organistów.   
Gathering information about musical settings to liturgy celebrated in St Mary’s Church in Cracow during the first decades after the completion of Veit Stoss’s masterpiece altar is fraught with difficulties in the absence of strictly musical sources. However, documents preserved in Cracow archives: the National Archive, the Archive of the Metropolitan Curia, the Archive of St Mary’s Basilica, and in the Jagiellonian Library throw some light on the conditions of performing music in this church. The article discusses such issues as the construction of the pipe organ, the activity of organists employed there, the singing duties imposed on the college of mansionaries and the cantor and his inferiors, and the activities of the patrician Brotherhood of the Holy Virgin Mary. Also, the author draws our attention to a mansionary and altarist named Jan of Lublin, offering a tentative hypothesis that he is to be identified with the owner and creator of one of the most important monuments of early Polish music: the organ Tablature of Jan of Lublin. During this period, St Mary’s Church was under the patronage of Cracow’s municipal authorities, which paid the salaries of organists and cantors, supervised the finances of the mansionaries’ college, as well as paid for the construction and maintenance of the pipe organ. As a result, the church was an excellent setting for integrating music and liturgy and the surviving records confirm that the instruments and the performers were taken care of. The analysis of this material made it possible to supplement and verify some facts or names, but the crucial questions are still a matter of speculation: the sources are not sufficient to determine whether singing – as an indispensable component of liturgy – was in this temple limited to chant monody, or whether figurative music sounded there on certain occasions, which would have been justified by the status of the church. It can only be speculated that the musical setting of liturgy consisted mainly of alternate singing and pipe organ performance within the framework of the then-current alternatim technique, in which the organist was responsible for the polyphonic arrangement of liturgical chants.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 3; 3-42
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polifoniczne opracowania wersetów z Pieśni nad Pieśniami w czasach Johna Dunstaple’a i Leonela Powera
Polyphonic Settings of Song of Songs Texts in John Dunstaple’s and Leonel Power’s Times
Autorzy:
Odoj, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038023.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Song of Songs
John Dunstaple
Leonel Power
antiphon
la angloise contenance
English polyphony of the fifteenth century
Pieśń nad Pieśniami
antyfona
polifonia angielska XV w.
Opis:
Marian texts were very popular in England in the fourteenth and the first half of the fifteenth century. This English interest in Marian texts is a reflection of a great adoration and devotion to the Virgin in England and the Roman tradition, and can be traced back to the twelfth and thirteenth century when Marian doctrine gained an increasing popularity. It can be even traced back to the ninth century when the earliest known antiphonary saw the light of day. Among all the antiphons, the most prominent were these based on the Song of Songs. Polyphonic settings of the Song texts, which originated in England in the mid-fourteenth century, belong to the category of the polyphonic votive antiphon. Such works can be found in Dunstaple’s and Power’s output, two the most important and famous English composers of that time. Of all their works, Dunstaple’s motet Quam pulchra es appears to be the most popular and well-known, and is considered to be the excellent example of the so-called English style, la contenance angloise. The goal of this paper is to show that in addition to these two composers, there were many others who also set the texts from the Song of Songs and contributed a lot to the development of the English music at that time, and had an influence on the composers from the continent.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 513-523
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka „akompaniamentu” klawesynowego w XVIII-wiecznej Francji Zasady realizacji basse continuë według anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition (c. 1700)
The Art of Harpsichord Accompaniment in 18th-Century France. The Principles of ‘Basse Continuë’ Realization According to Anonymous Manuscript ‘Traité D’accompagnement du Clavecin et Abrégé de Composition’
Autorzy:
Aleksandrowicz, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036122.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Barok
klawesyn
organy
basso continuo
polifonia
muzyka dawna
muzyka francuska
ozdobniki
reguła oktawy
Baroque
harpsichord
organ
polyphony
ancient music
French music
ornaments
Règle de l’octave
Opis:
Artykuł przedstawia treść anonimowego rękopisu Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition z XVII/XVIII w. Spisano go w czasach, w których francuscy klawesyniści i organiści zaczęli się otwierać na stylistykę gry wypracowaną w XVII-wiecznej Italii. W rękopisie odnaleźć można szereg uwag dotyczących zasad akompaniamentu na instrumentach klawiszowych, czyli realizacji wielogłosowej partii klawesynowej lub organowej w oparciu o umieszczone nad linią basu cyfry (tzw. basse continuë).
This article concerns the performance practice of harpsichord-playing in 18th century France. The starting-point for reflection is anonymous manuscript ‘Traité d’accompagnement du clavecin et abrégé de composition’ (ca.1700) written in the times when the French harpsichordists and organists begin to open up to the style of keyboard playing developed in 17th century Italy. In this manuscript we can find the explanation of the system of abbreviation utilized to mark chordal relationships and the remarks on harpsichord ‘accompaniment’, ie the rules of playing a multi-voice harpsichord part based on the marks written above the bass line (the so-called ‘basse continuë’).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 183-191
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies