Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mobilizacja społeczna" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Endo- i egzogeniczne czynniki rozwoju gospodarczego gmin i regionów
Autorzy:
Hryniewicz, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/414129.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Instytut Ameryk i Europy. Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych (EUROREG)
Tematy:
dochody gminne
polityka państwa
mobilizacja społeczna
zasoby edukacyjne
różnice regionalne
communal incomes
state policy
social mobilization
educational resources
regional differences
Opis:
Najważniejszymi czynnikami sprawczymi rozwoju gospodarczego są: mobilizacja społeczna, wykształcenie oraz import kulturowy. Poziom rozwoju gospodarczego gmin wykazuje wyraźne zróżnicowanie w przekroju regionalnym i znacznie silniejsze w przekroju miasto-wieś. Obserwacja procesów długiego trwania dowodzi, że w Polsce zawsze lepiej rozwinięte były terytoria zachodnie, współcześnie biegun rozwoju gospodarczego przesuwa się z Wielkopolski w kierunku granicy zachodniej. Do najważniejszych czynników sprawczych regresu gospodarczego wsi należą: relatywnie niższy poziom mobilizacji społecznej i mniej innowacyjny sposób zarządzania. W gminach relatywnie słabiej rozwiniętych gospodarczo głosuje się na partie lewicowe, a w bardziej rozwiniętych – na centroprawicowe. Wyraźną barierą rozwojową wydaje się niski poziom przystosowania do instytucji demokratycznych i umiejętności współdziałania zbiorowego kadr kierowniczych.
Źródło:
Studia Regionalne i Lokalne; 2000, 2(2); 53-77
1509-4995
Pojawia się w:
Studia Regionalne i Lokalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp. Fotografia w służbie wspólnoty
Introduction. Photography in service to the community
Autorzy:
Ferenc, Tomasz
Olechnicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2194908.pdf
Data publikacji:
2022-07-31
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
fotografia
grupa artystyczna
mobilizacja społeczna
pandemia
fotografia społeczna
praktyki i interwencje fotograficzne
tożsamość zbiorowa
wspólnota
photography
art group
social mobilization
pandemic
social photography
photographic practices and interventions
collective identity
community
Opis:
Fotografia rozumiana jako praktyka społeczno-kulturowa od dawna stanowi przedmiot analiz i studiów prowadzonych z wielu perspektyw badawczych. Często podnoszonym w refleksji nad fotografią wątkiem jest jej walor dospołeczny, związany z odpowiedzialnością za budowę/odbudowę/obronę tożsamości wspólnoty czy grupy. Zasadniczo każdy rodzaj fotografii może przejawiać tę własność. Fotografia, używając terminu Brunona Latoura, jest aktantem działającym na innych aktorów tej wielowarstwowej sieci, jaka jest rzeczywistość. Fotografia łączy nie tylko fotografów. Powstają przecież wspólnoty pasjonatów fotografii, organizatorów festiwali fotograficznych, przeglądów, konferencji, a nawet zespoły redakcyjne i grupy badawcze skupione wyłącznie na fenomenie tego medium. Współcześnie miłośnicy fotografii realizują swoją pasję w przestrzeni Internetu. W Sieci organizują wirtualne wystawy swoich prac, komentują je i oceniają. Zawodowi fotograficy powołują popularne kolektywy, tworzące wspólnoty podejmujące najrozmaitsze tematy. Interesuje nas, w jaki sposób zmieniają się społeczne mechanizmy grupowania się wokół fotografii, jakim celom służą i jakie przynoszą rezultaty. Chcielibyśmy zwrócić uwagę na znaczenie i rolę fotografii jako narzędzia mobilizacji społecznej i kreatora wspólnot wiedzy. Pragnęlibyśmy przyjrzeć się fenomenowi obrazu fotograficznego i jego twórcom zarówno przez pryzmat przeszłości, jak i najnowszych doświadczeń, związanych na przykład z epidemią COVID-19.
Photography as a socio-cultural practice has long been the subject of analyses and studies conducted from many research perspectives. One of the frequently discussed aspects is its sociopetal – taking responsibility for the construction, reconstruction and defence of a group or community identity. In principle, any type of photography can carry this value. To use Bruno Latour’s term, photography is an actant acting on other actors in the multi-layer network of what constitutes reality. Connecting not only photographers, it inspires the formation of communities of photography enthusiasts, organisers of photo festivals, reviews, conferences, as well as editorial teams and research groups dedicated specifically to this medium. Contemporary photography lovers are pursuing their passions online, organising virtual exhibitions, commenting, and evaluating their works. Professional photographers are establishing popular collectives that give rise to various communities. How are the social mechanisms of associating through the medium of photography changing? What purposes do they serve, and what are their results? How important is photography and what is its role as a tool of social mobilisation and creator of knowledge communities? Let us take a closer look at photographs and their authors, both through the prism of the past and the most recent experiences related, for example, to the COVID-19 pandemic.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2022, 118, 2; 10-15
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mobilizacja społeczna w sytuacji powodzi w Polsce i pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy. Studium porównawcze
Social mobilization in the event of floods in Poland and assistance to war refugees from Ukraine. Comparative analysis of the provided support
Autorzy:
Wilk, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411664.pdf
Data publikacji:
2023-04-28
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
pracownicy socjalni
metodyka pracy
powódź
wojna na Ukrainie
mobilizacja społeczna
uchodźcy wojenni z Ukrainy
social workers
work methodology
flood
war in Ukraine
refugees from Ukraine
social mobilization
Opis:
W sytuacji zagrożeń spowodowanych klęskami żywiołowymi (powodziami, trąbami powietrznymi, gradobiciem) czy też tymi wynikającymi z działań człowieka (wybuch gazu, wojna) dla społeczności lokalnej następuje czas mobilizacji społecznej związanej z ochroną zasobów zarówno ludzkich, jak i instytucjonalnych. Jest to sytuacja, w której w społecznościach lokalnych uruchamiane są pokłady sił tkwiące nie tylko w relacjach nieformalnych (np. wolontariusze, grupy samopomocowe), lecz także w strukturach zinstytucjonalizowanych (np. organizacjach pozarządowych, ośrodkach pomocy społecznej). W artykule porównano działania prowadzone w sytuacji powodzi występujących w Polsce oraz pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy. Wykorzystane zostały dane empiryczne z trzech badań: dwóch z powodzianami i pracownikami ośrodków pomocy społecznej oraz jedno z pracownikami socjalnymi i wolontariuszami pomagającymi uchodźcom wojennym z Ukrainy. Należy wskazać na kilka aspektów związanych z udzielaniem wsparcia osobom w sytuacji kryzysowej. Po pierwsze zarówno powodzianie, jak i uchodźcy nie są zbiorowościami jednorodnymi i różnią się pod względem planów na przyszłość, kapitału społecznego i finansowego, sytuacji gospodarstwa domowego czy zaufania do instytucji udzielających pomocy. Po drugie następująca mobilizacja społeczna prowadzona jest zarówno przez instytucje państwowe/samorządowe (m.in. ośrodki pomocy społecznej), jak i sektor pozarządowy oraz spontanicznych wolontariuszy. Po trzecie wsparcie udzielane jest w trzech obszarach: informacyjnym, dotyczącym tego, jak wykonywać pewne zadania lub jak realizować sprawy związane z radzeniem sobie po powodzi/opuszczeniu Ukrainy, materialnym (finansowym i rzeczowym) oraz emocjonalnym. Po czwarte ważni są odpowiednio przygotowani i kompetentni przedstawiciele instytucji sektora rządowego i pozarządowego, a także czytelny podział zadań pomiędzy poszczególnymi osobami czy też podmiotami udzielającymi wsparcia osobom potrzebującym – koordynacja działań. W sytuacji uchodźców wojennych z Ukrainy w ośrodkach pomocy społecznej powinna być realizowana kompleksowa praca socjalna – od przyjęcia do usamodzielnienia. Praca socjalna z uchodźcami powinna koncentrować się na zapoznawaniu z ofertą instytucji publicznych i pozarządowych wspierających uchodźców w procesie integracji, ale także na pomocy w sprawnym komunikowaniu się i orientacji w środowisku zamieszkania.
For a community dangers caused by natural disasters (floods, whirlwinds, gales) or resulting from human’s activities (gas output, war) mean the time of social mobilization related to protection of both social and institutional resources. This is a situation when in local communities forces present in informal relations (volunteers, self-helpgroup) as well as institutionalized structures (non-governmental organisations, social welfare centre) are mobilised. In this article, actions carried in case of a flood in Poland and the help provided for Ukraininan refugees are compared. Empirical data from three studies has been used – two with flood victims and the social workers and one with social workers and volunteers helping the refugees from Ukraine. Some aspects related to giving support for victims of a crisis situation should be indicated. Firstly, both flood victims and refugees are not unitary collectivities and differ in terms of future plans, social and financial capital, situation in the household or trust given to helping institutions. Secondly, social mobilization is carried out by both state institutions (e.g. social welfare centre) as well as non-governmental sector and volunteers. Thirdly, the suport is provided in three speheres: informative connected with how to conduct some tasks or how to exist after a flood or leaving Ukraine, material (financial) and emotional. Fourthly, well-prepared and competent representatives of governmental and non-governmental sector are important and a clear division of tasks between particular people or entities giving suport for those in need – coordination of activities. In case of Ukrainian refugees in walfare social centres complex social work should be implemented – from welcoming to becoming independent. Social work should be focused on familarizing with an offer of public and non-governmental institutions supporting refugees in the proces of integration but also on enhancing successful communication and orientation in the place of living.
Źródło:
Praca Socjalna; 2023, 38(1); 59-83
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradoks represji
The Paradox of Repression
Autorzy:
Chodak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096353.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
Tematy:
social control
repression
mobilization
asymmetrical conflict
nonviolent struggle
kontrola społeczna
represje
mobilizacja
konflikt asymetryczny
walka bez przemocy
Opis:
Celem artykułu jest analiza zjawiska określanego w literaturze przedmiotu jako „paradoks represji”, „backfire” lub „polityczne ju-jitsu”. W pierwszej kolejności dokonano wyjaśnienia jego istoty oraz znaczenia dla przebiegu konfliktu asymetrycznego. Następnie przedstawiono historię refleksji naukowej nad paradoksem represji. Prezentacja różnych form kontroli społecznej była punktem wyjścia do analizy sposobu zarządzania represjami przez uczestników konfliktu. Władze starają się zastosować szereg technik powstrzymania oburzenia, zaś aktywiści ruchu kontestacyjnego mogą uruchomić kontr-techniki, zwłaszcza jeśli dysponują wiedzą z zakresu strategicznej walki bez przemocy oraz alternatywnymi źródłami komunikacji. Autor argumentuje, że paradoks represji nie jest prostą konsekwencją stosowania brutalnych represji wobec słabszego przeciwnika, ale zależy w dużym stopniu od polityki komunikacyjnej obu stron konfliktu.
The purpose of the article is to analyze the phenomenon described in the literature as "the paradox of repression", "backfire" or "political jiu-jitsu". First of all, the explanation of its essence and the significance for the course of asymmetric conflict. Next, the history of scientific reflection on the paradox of repression was presented. The presentation of various forms of social control is a starting point for the analysis of the way in which the participants in a conflict called "asymmetric" manage repressions. State authorities try to apply a number of techniques to stop indignation, while activists of the contestation movement may activate counter-techniques, especially if they have knowledge of the strategic nonviolent struggle and alternative sources of communication.The author argues that the paradox of repression is not a simple consequence of using brutal repression against a weaker opponent, but depends to a large extent on the communication policy of both sides of the conflict.
Źródło:
Konteksty Społeczne; 2018, 6, 2; 59-72
2300-6277
Pojawia się w:
Konteksty Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies