Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "figury retoryczne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Elocutio w wybranych epigramatach Janusa Pannoniusa na tle porównawczym
Elocutio in Janus Pannonius’ Selected Epigrams on a Comparative Background
Autorzy:
Łuka, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953788.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janus Pannonius
elocutio
epigramat
figury retoryczne
epigram
figures of rhetoric
Opis:
The paper attempts to put some light on the question of elocutio in Janus Pannonius’ epigrams, showing means of expression he preferred, as anaphora, antithesis, comparatio, enumeratio, epitheton, sententia and synonymia. Using them, the poet easily attracts the attention of the reader and captures his imagination. Enumerationes may be often found in laudatory or thanksgiving epigrams, especially when Pannonius tries to portray a person, a thing or a situation precisely. To incite the curiosity of the reader Janus willingly uses antithesis which gives rise to tension and makes the culminating point more puzzling. Due to synonymia the poet avoids monotony and makes the description of a given object more vivid. Sententia also plays an important role in epigrams, as it first of all allows conciseness of the text and then makes the contents timeless. Means of expression enumerated in the paper were used by Pannonius more often than some others, that is why they seem to be his favourites. One must remember, however, that to meet the requirements of Renaissance poetics, as far as elocutio is concerned, the poet was naturally made to choose those means of expression, which had been typical elements of the ancient epigrams. Needless to say, only thus did he manage to deal with the principles of imitatio and aemulatio antiquorum.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 3; 101-121
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria socjologiczna jako narzędzie zmiany? Analiza t wymiaru myśli społecznej Zygmunta Baumana
A Sociological Theory or a Tool of Change? An Analysis of the Performative Aspect in the Social Thought of Zygmunt Bauman
Autorzy:
Brzeziński, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985729.pdf
Data publikacji:
2013-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Zygmunt Bauman
engaged sociology
performativity
rhetorical devices
utopia
socjologia zaangażowana
performatywność
figury retoryczne
Opis:
W posłowiu do Płynnej nowoczesności (2006a) Zygmunt Bauman porownał cele, jakie stawiają przed sobą socjologowie i poeci. Powołując się na rozważania Milana Kundery zawarte w Sztuce powieści (2004), stwierdził, że „[…] poeta musi wypowiedzieć służbę prawdom, jakie zastał, prawdom znoszonym od nagminnego użytku i ≪oczywistym≫ dlatego, że je na powierzchnię wydobyto i tam porzucono” (Bauman 2006a, s. 313). Przebijanie się przez mur tego, co powszechnie przyjęte, poszukiwanie alternatyw dla niekwestionowanych sposobów ujmowania rzeczywistości, a także odkrywanie nieuświadamianych uprzednio możliwości kondycji ludzkiej to - jak twierdzi Bauman - płaszczyzny, na których misje poetów i socjologów się spotykają. Eo ipso analizowaniu praw rządzących funkcjonowaniem społeczeństwa, co jest podstawowym celem dyscypliny przez niego reprezentowanej, powinno towarzyszyć podkreślanie konstruktywistycznego wymiaru tych praw oraz unaocznianie, iż mogą one - a zarazem powinny - być udoskonalane. Niepodjęcie tego drugiego zadania należałoby, zdaniem Baumana, oceniać w kategoriach wyrzeczenia się odpowiedzialności za kondycję współczesnego świata i utracenia zarazem wielkiej szansy, jaką nieść może performatywny wymiar socjologii (zob. Austin 1993). Socjolog konkluduje: „Nie ma wyboru pomiędzy ⟪zaangażowanym ≫ a ≪neutralnym≫ sposobem uprawiania socjologii. Niezaangażowana socjologia po prostu nie istnieje” (Bauman 2006a, s. 333, 334). Zamierzam tu poddać analizie sposób uprawiania refleksji socjologicznej przez Zygmunta Baumana. Najpierw przedstawię najważniejsze etapy ewolucji socjologii zaangażowanej autora Nowoczesności i Zagłady. Następnie wyszczególnię środki retoryczne, których używa on w celu nadania swym pismom zdolności wywierania wpływu na rzeczywistość. Odniosę się także do kontrowersji, jakie wzbudza ich stosowanie. Potem podejmę refleksję nad realnością przeprowadzenia zmiany za pomocą teorii społecznej. Przekonania Baumana w tej materii zostaną zinterpretowane jako egzemplifikacja myśli utopijnej o ikonoklastycznym charakterze.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2013, 57, 2; 173-195
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ut figura sit. Beda Czcigodny o tropach Pisma
Ut figura sit: the Venerable Bede on tropes of the Scripture
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612101.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Beda Czcigodny
tropy
figury retoryczne
egzegeza biblijna
the Venerable Bede
tropes
rhetorical figures
biblical exegesis
Opis:
The main purpose of the paper is to discuss thirteen tropes presented by the Venerable Bede, a Benedictine monk from the Kingdom of Northumbria, in the manual On figures and tropes (De schematibus et tropis, ca. 710), dedicated to his disciple, Cuthbert. Using the definitions and examples given by Donatus (Ars maior), Bede described thirteen tropes and their variants: metaphor, catachresis, metalepsis, metonymy, antonomasia, epithet, synecdoche (totum a parte, pars a toto), onomatopoeia, periphrasis, hyperbaton (histerologia, anastrophe, parenthesis, tmesis, synchysis), hyperbole, allegory (irony, antiphrasis, enigma, charientism, paremia, sarcasm, asteism), and homoeosis (icon, parable, paradigm). Each of these rhetorical devices was illustrated with examples drawn from the Scripture. Therefore, the categories form the grammatical tradition were transformed into the exegetical means, particularly useful during reading the Bible and discovering its hidden meanings. Deploying tropes for interpretative purposes, Bede proposed the model of exegesis concentrated on both what is signified and the mode of signification.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 573-594
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kreowanie znaczeń w utworach Haliny Poświatowskiej
Creation of the meanings in Halina Poświatowska’s compositions
Autorzy:
Mazepus, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38438883.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
ambiguity of words
semantic relations
figures of speech
personification
reification
contamination
dwuznaczność słów
relacje semantyczne
figury retoryczne
uosobienie
uprzedmiotowienie
kontaminacja
Opis:
Słowa mają zazwyczaj kilka różnych, powiązanych ze sobą znaczeń. Langacker zwracał uwagę na wynikającą z tych właściwości niejednoznaczność w charakterystyce podstaw gramatyki kognitywnej. Znaczenia słów są ze sobą powiązane w sposób systematyczny dzięki kilku procesom poznawczym, które pozwalają dostrzec wewnętrzną strukturę relacji semantycznych. Poezja Haliny Poświatowskiej jest niewątpliwie znakomitym materiałem ukazującym te zależności, znaki symboliczne, figury retoryczne czy konwersje semantyczne. Jej bogata twórczość jest niezwykle polisensoryczna i różnorodna pod względem metaforycznych wizualizacji. Nie ulega wątpliwości, że w językowym uniwersum poetki leksemy obrazują działanie wszystkich zmysłów, zarówno na poziomie emocjonalnym, jak i na poziomie przeżyć psychicznych czy czysto fizycznych, dzięki którym czytelnik może dojrzeć interpretacje wybranych fragmentów wierszy.
Words have usually several different, interrelated meanings., Langacker paid attention to the ambiguity resulting from these properties in characterizing of the foundations of cognitive grammar. Meanings of words are tied mutually in a systematic way thanks to several cognitive processes which allow to see the internal structure of semantic relations. Halina Poświatowska’s poetry is undoubtedly a superb material showing these dependences, symbolic signs, figures of speech or semantic conversions. Her rich creation is unusually poly-sensory and various in respect of metaphorical visualizations. There is no doubt that in the lingual universe of the poet, lexemes picture the activity of all senses, both on emotional level, as well as mental or purely physical experiences level, which enable the readers to see interpretations of the chosen fragments of poems.
Źródło:
Językoznawstwo; 2013, 7; 99-113
1897-0389
2391-5137
Pojawia się w:
Językoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje muzyką dawną w twórczości kompozytorskiej Pawła Łukaszewskiego na przykładzie wybranych utworów: „Luctus Mariae”, „Via Crucis” i „Resurrectio”
Early Music in the Works of Paweł Łukaszewski at the Example of Selected Works: “Luctus Mariae”, “Via Crucis” and “Resurrectio”
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495274.pdf
Data publikacji:
2015-05-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
figury retoryczne
inspiracja
kompozycja
muzyka sakralna
Paweł Łukaszewski
sacrum
technika kompozytorska
rhetorical figures
inspiration
composition
sacral music
Pawel Lukaszewski
compositional technique
Opis:
The article discusses some aspects of the work of Paweł Łukaszewski (b. 1968), a Polish composer working at the Frederic Chopin University of Music in Warsaw. Łukaszewski’s musical works primarily consist of sacral music. The article describes the features of his compositional techniques, inspiration derived from early music and the use of rhetorical figures in three works: Luctus Mariae, Via Crucis and Resurrectio. All works are written for Latin texts. Luctus Mariae – for the contemporary Latin poetry of Jerzy Wojtczak-Szyszkowski, the other works for liturgical texts and passages from the Scripture. Łukaszewski describes his musical language as “renewed tonality”. In the presented works, the author introduces the following musical rhetorical figures: saltus duriusculus, exclamatio, aposiopesis, suspiratio, dispositio. The lineup and deliberative use of a formal course in these works is also symbolic.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2015, 36, 2; 215-228
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola figury retorycznej w budowaniu modelu periodyzacji i wyznaczaniu cezur − przykład zastosowania syllepsis w poezji polskiej od średniowiecza do oświecenia
The Role of a Rhetorical Figure in Formulating a Model of Periodization and Establishing Time Marks. The Employment of Syllepsis in Polish Poetry From theMiddle Ages to the Enlightenment
Autorzy:
Siermińska, Aleksandra Iga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194000.pdf
Data publikacji:
2021-06-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
cezury
epoki
periodyzacja
figury retoryczne
syllepsis
średniowiecze
renesans
barok
oświecenie
time marks
periodization
figures of speech
Middle Ages
Renaissance
Baroque
Enlightenment
Opis:
Wyznaczanie cezur i periodyzacja są kojarzone ze wskazywaniem granicznych dat epoki. Tymczasem powinno to być przede wszystkim rekonstruowanie modelu rzeczywistości opartego na wielowymiarowej analizie. Diachroniczne prześledzenie zmian akcentów w następujących po sobie epokach jest możliwe między innymi dzięki badaniu elementów konstrukcji tekstu, takich jak figury retoryczne. Dokonuję takiego przeglądu na przykładzie figury syllepsis, która po nieobecności w tekstach średniowiecznych, powraca w renesansie wraz z inspiracjami utworami klasyków, aby następnie odegrać istotną rolę w poezji baroku i ponownie niemalże zaniknąć w oświeceniu.
Periodization and establishing time marks are generally associated with setting dates for the beginning and end of an era. Yet, it should be predominantly a rearrangement of a model of reality based on multidimensional analysis of the studied field. A diachronic approach to examine how the shift in priorities changes in consecutive eras is possible by means of reviewing the components of the text structure such as rhetorical figures. The author of this article delivers such a review employing syllepsis as an example of such a component. This particular rhetorical figure disappears from medieval texts, reappears in the Renaissance along with the works of classics’ inspirations, then plays a crucial role in Baroque poetry, and finally vanishes almost entirely in the Age of Enlightenment.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 243-258
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O warsztacie tłumacza sandomierskiego przekładu Pensées B. Pascala
On the Workshop of the Sandomierz Translation of Blaise Pascal’s Pensées
Autorzy:
Hałoń-Gnutek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945398.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
figury retoryczne
model zdania
moralistyka
obraz poetycki
przekład
retoryka
składnia
styl periodyczny
szyk wyrazów
warsztat
wyobraźnia
rhetorical figures
sentence model
moralisation
poetic image
translation
rhetoric
syntax
periodic style
word order
workshop
imagination
Opis:
The translation of Blaise Pascal’s „Pensées”, especially confrontation with this work on the stylistic and rhetorical level, is a challenge that calls for talent and workshop skills. Among the European translators of the work, we find an unknown author who had translated “Pensées” into Polish. The translation was found in the collections of the Library of the Theological Seminary in Sandomierz. The manuscript is likely to have been written among the Radom piarists in the second half of the eighteenth century. It was based on the Paris edition of “Pensées” in the so-called Port-Royal composition in its version after 1678 and before 1761. The style of the anonymous translator is not absolutely pure. On the one hand he writes briefly and with reticence, avoiding exaggerated ornaments. He clearly sought to render the style and model of Pascal’s sentence in his translation (his syntax and word order). It happens, however, that he gives in to moralistic persuasion and in some more difficult places he aspires to clarify the intentions of the French author, which leads to redundant repetitions. The poetic images preserved in the translation are not so plastic and suggestive as in the original. It seems that the translator fails to perceive in it some values that enrich the discourse and therefore he weakens their expression. In many places he depreciates also rhetorical ornamentation and withdraws the baroque style. His strategy of translation is therefore in the line of strictly eighteenth-century stylistic and rhetorical tendencies by which to shape expressions.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 1; 181-205
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy retoryki greckiej obecne w opisie grobu Jezusa w J 19,41
Elements of Greek Rhetoric in the Description of Jesus’ Tomb in John 19:41
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789189.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
J 19,41
retoryka grecko-rzymska
figury retoryczne
conexio
inclusio
amplificatio per incrementum
recapitulatio
allitteratio
Jezus Król
świętość Jezusa
John 19:41
Roman-Greek Rhetoric
rhetorical figures (of speech
Jesus the King
Jesus’ Holiness
Opis:
Artykuł poddaje analizie krótki tekst J 19,41. Owocem badań – po określeniu kontekstu tego wersetu (punkt 1) – jest zidentyfikowanie w nim takich figur retorycznych, jak: conexio, inclusio, amplificatio per incrementum i recapitulatio (punkt 2) oraz allitteratio (punkt 3). Ostatnia z nich, oparta na syntagmie οὐδέπω οὐδείς („nigdy nikt”), stanowi hapax legomenon w całym greckim Starym i Nowym Testamencie oraz podkreśla czystość rytualną miejsca pochówku Jezusa, a tym samym (pośrednio) potwierdza godność Ciała Chrystusa oraz Jego świętość. Pozostałe figury retoryczne uwypuklają wagę miejsca, w którym odbył się pogrzeb Jezusa, służąc potwierdzeniu Jego królewskiej tożsamości. Wykazany retoryczny kunszt czwartego ewangelisty zaprzecza twierdzeniu, jakoby „Jan nie znał wielu technik retorycznych, opisanych przez Arystotelesa, Cycerona czy innych późniejszych retorów” (P.F. Ellis).
The article provides an analysis of the short text John 19:41. The fruit of the research – after defining the context of this verse (point 1) – is the identification of rhetorical figures such as conexio, inclusio, amplificatio per incrementum and recapitulatio (point 2), and allitteratio (point 3). The latter, based on the syntagm οὐδέπω οὐδείς (“never anyone”), is a hapax legomenon throughout the Greek Old and New Testaments and emphasizes the ritual purity of Jesus’ burial place and thus (indirectly) confirms the dignity of the Body of Christ and His Holiness. The other rhetorical figures emphasize the importance of the place where Jesus’ funeral took place, serving to confirm his royal identity. The rhetorical artistry of the fourth evangelist, demonstrated in the article, contradicts the claim saying that “John did not know many of the rhetorical techniques described by Aristotle, Cicero, and other later rhetoricians” (P.F. Ellis).
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 771-789
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies