Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "drug interactions" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Farmakodynamiczne interakcje międzylekowe na oddziale intensywnej terapii – obserwacje jednoośrodkowe i przegląd piśmiennictwa
Pharmacodynamic drug-drug interactions in the intensive care unit – single-center experience and literature review
Autorzy:
Łój, Piotr
Olender, Aleksandra
Ślęzak, Weronika
Krzych, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035602.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interakcje międzylekowe
farmakodynamika
oddział intensywnej terapii
drug-drug interactions
pharmacodynamics
intensive care unit
Opis:
INTRODUCTION: Drug-drug interactions (DDIs) constitute a serious health hazard in everyday clinical practice in the intensive care unit (ICU) setting. DDIs can be divided into pharmacokinetic and pharmacodynamic. We sought to investigate the quantity and quality of possible pharmacodynamic DDIs, and their possible side effects in ICU patients over a 12-month period. MATERIAL AND METHODS: This retrospective study covered data on the pharmacological treatment of 43 consecutive patients (11 F, 32 M) aged 62 ± 15 years, hospitalized between 01.2015 and 02.2016 in a mixed ICU. Pharmacokinetic DDIs were identified and graded. Only severe and clinically important DDIs were subjected to further analysis. RESULTS: The median baseline SAPS III was 53 (IQR 38–67) points. The median ICU stay was 12 (6–25) days. The subjects were treated with a median number of 22 (12–27) drugs. We identified 27 (16–41) possible DDIs per patient, including 3 (1–7) DDI of a severe grade. The total number of severe and clinically important pharmacodynamic pDDIs was 1189 and 320 of them were analyzed in details. Despite the gross number of those life-threatening conditions identified, no clinical sequelae of DDIs were recognized. CONCLUSIONS: DDIs as well as their effects are challenging for precise evaluation, especially due to the need for multidrug treatment in ICU patients. Despite the gross number of pDDIs in the ICU setting, further investigations are needed to examine their clinical sequelae.
WSTĘP: Interakcje międzylekowe (DDIs) stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia w codziennej praktyce klinicznej na oddziale intensywnej terapii (ICU). DDI dzielą się na farmakokinetyczne i farmakodynamiczne. Celem pracy była ocena częstości występowania i możliwych skutków interakcji farmakodynamicznych na ICU na przestrzeni 12 miesięcy. MATERIAŁ I METODY: Dokonano retrospektywnej analizy kart historii choroby 43 kolejnych pacjentów (11 kobiet, 32 mężczyzn) w wieku 62 ± 15 lat, hospitalizowanych między styczniem 2015 a lutym 2016 r. na wieloprofilowym ICU. Wyszukano i oceniono interakcje farmakodynamiczne. Analizie poddano tylko ciężkie i klinicznie istotne DDI. WYNIKI: Mediana w skali SAPS II wyniosła 53 (IQR 38–67), średni czas pobytu na oddziale 12 (6–12) dni, mediana liczby leków przyjmowanych przez pacjentów – 22 (12–27). Zidentyfikowano 27 (16–41) DDI w przeliczeniu na pacjenta, z czego 3 (1–7) stopnia ciężkiego. Całkowita liczba zidentyfikowanych farmakodynamicznych ciężkich i istotnych klinicznie DDI wynosiła 1189 z czego 320 poddano szczegółowej analizie. Nie badano i nie stwierdzono skutków klinicznych tych DDI. WNIOSKI: Identyfikacja DDI oraz ich skutków klinicznych jest wyzywaniem w praktyce lekarskiej, zwłaszcza przez wzgląd na wielolekowość u pacjentów na ICU. Pomimo znaczącej liczby pDDI w warunkach ICU, ocena ich efektów klinicznych wymaga dalszych analiz.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 53-61
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Procedury postępowania optometrycznego u pacjentów przyjmujących wybrane grupy leków
Autorzy:
Sygnet, Milena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/132641.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
M2 Media
Tematy:
farmakoterapia
badanie optometryczne
efekty uboczne stosowania leków
leki
narząd wzroku
pharmacotherapy
optometric examination
drugs
side effects
drug interactions
Opis:
Do gabinetów optometrystów często trafiają pacjenci stosujący farmakoterapię, przy czym każdy przyjmowany lek, nawet według zaleceń lekarza, może odpowiadać za zmiany organiczne bądź czynnościowe w narządzie wzroku. Celem pracy dyplomowej było opracowanie modelu wywiadu optometrycznego u osób przyjmujących przewlekle leki oraz sprawdzenie tego schematu postępowania podczas wykonywanych badań optometrycznych. Uczestnikami badań było 50 osób w wieku od 22 do 57 lat. Wykonano im badanie ostrości wzroku, refrakcji, ruchów oczu, źrenic, widzenia stereoskopowego, akomodacji, dodatku do bliży, ustalano wielkość zeza lub forii metodą obiektywną. Wykazano potrzebę rozbudowania wywiadu optometrycznego z osobą badaną o pełne informacje na temat stosowanej terapii lekowej, szczegółowe dopytanie o występowanie problemów związanych z układem wzrokowym oraz wykonanie odpowiednich testów w trakcie badania optometrycznego. Wykazano potrzebę nawiązania współpracy między optometrystą a innymi specjalistami, takimi jak okulista czy neurolog, celem uzupełnienia badania wzroku oraz zweryfikowania przyjmowanej dawki leku w odniesieniu do występujących działań niepożądanych. Ważnym czynnikiem profilaktycznym jest edukacja pacjenta w kierunku regularnych badań wzroku, a nie tylko w momencie pojawienia się symptomów pogorszenia widzenia.
Patients who take medications often come to the optometrists’ offices. All drugs, even taken according to prescriptions of physician, can cause functional or organic modifications to the organ of vision. The goal of the thesis was to make a model of optometric interview and checking this procedure during eye examination. About 50 people between the age of 22 and 57 years old took part in the study. The following parameters were examined: visual acuity, eye refraction, eye movements, pupils, stereopsis, accommodation, near addition, tropia or phoria. Studies have shown that the optometrist: should carry out a detailed medical history about the medicines that are taken by the patient, should know the history of the patient’s ocular symptoms, should perform the appropriate optometric tests. There was a proven need of cooperation between optometrists and other experts such as ophthalmologists or neurologists in order to complete examination of eyesight and verify taken dose of medication in reference to occured side effects. An important preventive factor is the patient’s education for regular eye examinations, not only when the vision is getting worse.
Źródło:
Optyka; 2020, 5; 48-51
2081-1268
Pojawia się w:
Optyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klozapina – jak zwiększyć bezpieczeństwo terapii? Problem zaparć
Autorzy:
Rychlewska-Kłaput, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223254.pdf
Data publikacji:
2023-05-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
klozapina
leki przeciwpsychotyczne
schizofrenia lekooporna
działania niepożądane
zaparcia
interakcje lekowe
clozapine
antipsychotics
treatment-resistant schizophrenia
side effects
constipation
drug interactions
Opis:
Klozapina, lek z wyboru w przypadku schizofrenii opornej na leczenie, ma wiele skutków ubocznych, które w pewnych przypadkach mogą być poważne, a nawet zagrażać życiu. Nadal zgłaszane są ciężkie następstwa zaparć, wtórne do zaburzeń motoryki przewodu pokarmowego wywołanych przez klozapinę (niedrożność jelit, niedokrwienie jelit, martwica przewodu pokarmowego, toksyczne rozdęcie okrężnicy i śmierć). Zmniejszona motoryka przewodu pokarmowego wywołana przez klozapinę jest znacznie częstsza niż dyskrazje krwi i ma wyższy wskaźnik śmiertelności. Artykuł ma na celu przedstawienie wskazówek, jak zapewnić bezpieczeństwo pacjentom podczas przyjmowania klozapiny; promuje wczesną identyfikację i leczenie zaparć wywołanych przez klozapinę. W pracy opublikowanej w 2017 r. przedstawiono wyniki analizy pharmacovigilance z Nowej Zelandii i Australii, z której wynika, że częstość przypadków poważnych powikłań gastrologicznych jest wyraźnie niedoszacowana i wynosi 37/10 000, a współczynnik śmiertelności jest wysoki, rzędu 20%. W ostatnim komunikacie bezpieczeństwa dotyczącym klozapiny Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przedstawiła wyniki analizy raportów działań niepożądanych, wskazując na fakt, że klozapina może doprowadzić do fatalnych w skutkach zaparć, nawet w monoterapii. Inne leki przeciwpsychotyczne (np. olanzapina) również mogą być odpowiedzialne za taki efekt, ale tylko w połączeniu z innymi środkami o działaniu przeciwcholinergicznym.
Clozapine, a drug of choice for treatment-resistant schizophrenia, has many side effects, which can be serious or even life-threatening in some cases. Severe sequelae of constipation, secondary to clozapine-induced gastrointestinal hypomotility (ileus, intestinal obstruction, bowel ischemia, gastrointestinal necrosis, toxic megacolon, and death) continue to be reported. Clozapine-induced gastrointestinal hypomotility is significantly more common than blood dyscrasias and has a higher fatality rate. This article guides health care professionals to ensure patient safety when taking clozapine; promotes early identification and management of clozapine-induced constipation.
Źródło:
Lek w Polsce; 2023, 384, 5; 33-40
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane farmakokinetyczne interakcje leków w trakcie leczenia padaczki. Część I
Selected pharmacokinetic drug interactions during treatment of epilepsy. Part I
Autorzy:
Kacperska, Magdalena Justyna
Jastrzębski, Karol
Kozera-Kępiniak, Alicja
Klimek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053406.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
padaczka
farmakokinetyczne interakcje leków
leczenie padaczki
leki przeciwpadaczkowe
padaczka lekooporna
absorbcja
dystrybucja leku
cytochrom p450
epilepsy
pharmacokinetic drug interactions
treatment of epilepsy
antiepileptic drugs
resistant epilepsy
absorption
drug distribution
cytochrome p450
Opis:
Epilepsy is one of the oldest known diseases. The word epilepsia has 2 500 years and comes from the Greek epilamvanein, which means ‘attack’, ‘grab’, ‘possess’. Seizures were treated as an expression possessed by demons, evil spirits and therefore for a long time it was considered as “sacred disease”. Epilepsy is not a disease in the classic sense, but rather a complex pathophysiological process, the numerous and complex symptoms are the result of various disorders of brain function. Epilepsy is one of the most difficult problems neuroepidemiology. Seizures are an expression of pathological brain activity in different areas of the course of many disease processes. Source discharges in the clinical pathological form of epileptic seizure can be traumatic scars, compression changes, inflammatory, degenerative, vascular fire or developmental disorders. Focal epileptic tissue is modified zone lying between the damage and the area healthy. This is a group of neurons that generates periodic paroxysmal bioelectrical activity in the form of paroxysmal discharge depolarization generating clinical seizures. Most epilepsies are primary brain disorder, but there are also many processes outbrain disturbing systemic homeostasis. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The aim of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. Knowledge and experience are the most important practitioners of the factors contributing to the care of patients with epilepsy. The drug should be tailored to the type of seizure or epilepsy syndrome, the frequency and severity of seizures. The emergence of a new generation of drugs gave them some advantage over older-generation drugs. They are characterized by greater specificity of action, improved pharmacokinetic properties, better evaluation of clinical trials and less side effects. These drugs are in clinical trials, and direct observation of lessons can be drawn that they are very useful in some types of epilepsy. There is no doubt that further research and observation
Padaczka jest jedną z najdłużej znanych chorób. Słowo epilepsia liczy 2500 lat i pochodzi od greckiego epilamvanein, co znaczy ‘atakować’, ‘chwycić’, ‘posiąść’. Napady padaczkowe traktowane były jako wyraz owładnięcia przez demony, złe duchy, w związku z czym padaczkę przez długi czas uważano za „świętą chorobę”. Nie jest to choroba w klasycznym znaczeniu, a raczej skomplikowany proces patofizjologiczny, którego bardzo liczne i złożone objawy są wynikiem różnych zaburzeń funkcji mózgu. Padaczka należy do najtrudniejszych problemów neuroepidemiologicznych. Napady padaczkowe są wyrazem patologicznej czynności różnych obszarów mózgu w przebiegu wielu procesów chorobowych. Źródłem patologicznych wyładowań w klinicznej formie napadu padaczkowego mogą być blizny pourazowe, zmiany uciskowe, zapalne, zwyrodnieniowe, ogniska naczyniopochodne czy zaburzenia rozwojowe. Ogniskiem padaczkowym jest strefa zmienionej tkanki, leżącej między uszkodzeniem a okolicą zdrową. To grupa neuronów generująca okresowo napadową czynność bioelektryczną w formie napadowych wyładowań depolaryzacyjnych generujących kliniczny napad padaczkowy. Większość padaczek to zaburzenia pierwotne mózgowe, choć istnieje również wiele procesów pozamózgowych zaburzających homeostazę ustrojową. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Celem terapii jest całkowita kontrola napadów i uzyskanie jak najmniejszych objawów niepożądanych podczas leczenia lekami przeciwpadaczkowymi. Wiedza i doświadczenie lekarzy praktyków są najistotniejszym czynnikiem wpływającym na opiekę nad chorym z padaczką. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do starszych leków. Cechują je: większa swoistość działania, lepsze właściwości farmakokinetyczne, lepsza ocena klinicznych prób i słabsze objawy niepożądane. Z badań klinicznych i z bezpośrednich obserwacji wynika, iż są to leki bardzo przydatne w niektórych typach padaczek. Nie ulega wątpliwości, że potrzebne są dalsze badania i obserwacje.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 1; 40-49
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies