Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "autonomy of science" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Ideał nauki w silnym programie a problem autonomiczności nauki
The Strong Programme’s Ideal of Science. The Autonomy of Science Problem
Autorzy:
Czarnocka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341594.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
autonomy of science
ideal of science
Opis:
Artykuł ukazuje ideał nauki fundujący koncepcję nauki zaproponowaną w silnym programie. Problem autonomii nauki, tak, jak jest on postrzegany na gruncie silnego programu jest rozważany i porównywany z wielowymiarowym brakiem autonomii we współczesnych racjonalistycznych ujęciach nauki.
The paper reveals the ideal of science founding the conception of science proposed by the Strong Programme. The problem of autonomy of science as it is viewed in the Strong Programme is discussed and compared with the multi-dimensional lack of autonomy in contemporary rationalistic approaches to science.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2013, 1; 215-225
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauka, mądrość, autonomia
Science, Wisdom, Autonomy
Autorzy:
Kawalec, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012853.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
autonomia nauki
sapiencjalne kierowanie nauką
S. Kamiński
P. Kitcher
F. Bacon
mądrość
autonomy of science
sapiential governance of science
wisdom
Opis:
The idea of sapiential governance of science is articulated with regard to the autonomy of science. It is contrasted with P. Kitcher’s proposal of establishing global Science Forum as an institution delivering global tutored preferences regarding the stratification of the goals of research. S. Kamiński’s proposal is to uncover elements of wisdom inherent in the very nature of the enterprise of science and it fosters individual’s researcher autonomy in the focus of science governance. The opposition is also illustrated with the index cases of Uraniborg, New Atlantis and A. Comte’s reception thereof within the ideal of instrumentalized science.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2011, 59, 2; 131-139
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku autonomii etyki. Uwagi metodologiczne
Towards the Autonomy of Ethics: Methodological Remarks
Autorzy:
LEKKA-KOWALIK, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047413.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tadeusz Styczeń, autonomia etyki, autonomia poznawcza, autonomia instytucjonalna, sąd etyczny, sąd słusznościowy, powinność moralna, założenia tła, autonomia nauki a badania interdyscyplinarne i transdyscyplinarne
Tadeusz Styczeń, autonomy of ethics, cognitive autonomy, institutional autonomy, ethical judgment, judgment about the right means, moral oughtness, background beliefs, autonomy of science versus interdisciplinary (transdisciplinary) research
Opis:
Na bazie metodologicznych rozróżnień Stanisława Kamińskiego w artykule bronię tezy, że problem autonomii dyscypliny naukowej dotyczy nie jej autonomii instytucjonalnej, ale poznawczej. Ta ostatnia wymaga, by dana dyscyplina miała charakter przedmiotowy, a nie metaprzedmiotowy. Etyka w rozumieniu Tadeusza Stycznia ma taki właśnie charakter: ma własne dane empiryczne w postaci jednostkowych sądów o powinności moralnej, a sądy te ujmują fakt normatywny, tj. realnie istniejącą, obiektywną relację powinności między osobami. Uogólnienie tych sądów za pomocą operacji „wymienialności” pozwala sformułować ogólny sąd etyczny „osobie jako osobie od osoby jako osoby należna jest afirmacja”. W sądzie tym Styczeń wyróżnia trzy wymiary: egzystencjalny (relacja ujęta w sądzie jest bytem), powinnościowy (to, co należne, to afirmacja) i słusznościowy (co jest należne jako realizacja afirmacji). Wyjaśnienie wymiaru egzystencjalnego należy do metafizyki. Natomiast etyka jest poznawczo autonomiczna w wymiarze powinnościowym, ponieważ jest oparta na własnych danych, które uzyskują ostateczne wyjaśnienie w antropologii osobowego „ja”. Wymiar słusznościowy sądu – tj. uznanie, co faktycznie jest afirmacją osoby – zależny jest z kolei od przyjętych antropologii i w tym aspekcie etyka jest poznawczo nieautonomiczna. Rozróżnienie wymiaru sądu etycznego czy – jak zaproponowałam w niniejszym tekście – analityczne rozłożenie go na dwa sądy: „powinienem afirmować” i „afirmacja polega na czynie X”, nie rozwiązuje całkowicie problemu autonomii, wciąż bowiem trzeba się zmierzyć z kilkoma problemami. Po pierwsze, skoro zdaniem Stycznia etyka w aspekcie słusznościowym domaga się proprium, antropologia osobowego „ja” musi zostać poszerzona o dodatkowe tezy. Takie poszerzenie wyjaśnia istnienie rozbieżnych sądów słusznościowych. Jakie są źródła owych dodatkowych tez? I czy znaczy to, że prawdziwość sądu etycznego jest zapewniana jedynie na gruncie konkretnej „totalnej” antropologii? Drugi problem dotyczy zakresu bytów, które można „podstawiać” w sądzie etycznym. Styczeń koncentruje się na osobach, ale są racje przemawiające za włączeniem innych rodzajów bytów, na przykład rodziny, państwa, instytucji, w zakres obowiązywania moralnej powinności. Pojawia się wobec tego problem relacji sądów, na przykład „powinienem X wobec osoby” i „powinienem Y wobec uniwersytetu”. Te pierwsze są „danymi doświadczenia”, ale czy także te drugie? Trzeci problem dotyczy rozważanego przez współczesną filozofię nauki uteoretycznienia obserwacji, obecności założeń tła w „obserwacji etycznej” pozwalającej ująć fakt normatywny w sądzie etycznym. Etyk staje przed alternatywą: albo musi pokazać, że obserwacja etyczna nie jest uteoretyczniona, albo też uznać jej uteoretycznienie i wskazać źródła założeń tła. Rozstrzygnięcia tych kwestii będą rzutować na rozumienie poznawczej autonomii etyki. Na zakończenie stawiam pytanie o autonomię jako wartość epistemiczną wobec postulatu badań interdyscyplinarnych i transdyscyplinarnych.
Against the background of some methodological distinctions introduced by Stanisław Kamiński the paper advances the claim that the issue of the autonomy of a scientific discipline concerns cognitive rather than institutional autonomy. The former requires that a discipline have a subjectual rather than meta-subjectual character. Ethics, as conceived of by Tadeusz Styczeń, fulfils this requirement: it has its own empirical data in the form of individual ethical judgments concerning moral oughtness; those judgments grasp normative facts, i.e., real and objective relationships between persons. The operation of ‘exchanging’ persons in a judgment: “I ought to do X to C,” allows us to generalize judgments and thereby to form a general ethical judgement taken to be true: Any person as person deserves affirmation from any person as person. Styczeń distinguishes three dimensions in this judgement, concerning, respectively: existence (the oughtness captured in the judgement is a real relationship), oughtness (the ‘content’ of the oughtness is affirmation, i.e., love), and rightness (what should be done as an ‘expression’ of affirmation). Explaining the existential dimension belongs to metaphysics. Ethics is cognitively autonomous in its oughtness dimension, for it has its own empirical data, although the ultimate explanation of those data belongs to the anthropology of the personal ‘I.’ In the dimension of rightness ethics is not autonomous, for determining what is a right realization of affirmation depends on a ‘total’ anthropology. Distinguishing oughtness and rightness of the ethical judgement, or—as I suggest in the paper—decomposing that judgement into two: “I ought to affirm the person,” and “I ought to do X as a way of affirming,” does not solve the cognitive autonomy of ethics, as a few problems appear. First, according to Styczeń, ethics must have a proprium in order to capture the fact of inconsistent judgments about what is the right way of affirming the person. This means that the anthropology of the personal ‘I”’ must be complemented by some anthropological theses. Two questions arise then: What sources do those additional theses have? Does this mean that ethical judgments are true only within a system of ‘total anthropology’? Secondly, it needs to be determined what kinds of beings can be put as terms of the oughtness relationship. Styczeń concentrates on persons but there are good reasons to claim that other beings, such as the family, the state or institutions, can be oughtness-creating. What status does the judgement “I am morally obliged to do X to my university” have? Is this judgement empirical or deduced from other theses? Thirdly, the contemporary philosophy of science claims—with good reasons—that observation is theory-laden or that observation depends on background beliefs. An ethicist faces then an alternative: he needs either to show that ‘ethical observation’ is not theory-laden or to recognize its theory-ladenness and indicate the sources of the background beliefs. Solutions to these problems will influence the understanding of the cognitive autonomy of ethics. The paper ends with the issue of cognitive autonomy as an epistemic value when seen against the background of the idea that research should have an inter- and transdisciplinary character.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 3 (115); 247-262
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drogi do kształcenia w zakresie gospodarki przestrzennej z perspektywy katedry planowania przestrzennego Politechniki Wrocławskiej
The Roads to Spatial Management Education from the Perspective of Spatial Planning Department of Wrocław University of Technology
Autorzy:
Zipser, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031734.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Adam Mickiewicz University in Poznań
autonomy
interdisciplinary studies
official acceptance
Wrocław University of Science and Technology
Opis:
The introducing the self-containing, autonomous studies in spatial management and planning into the polish academic educational system was not a simple task. It took the long time to present the conviction about interdisciplinary and proces-oriented field of both – the research and education regarding the spatial aspects of our civilization in order to gain official acceptance. In 1995 the Head Council for Higher Education in Poland installed spatial management on the list of degree programs. The fact that two academic schools had been conducting such specializations for 4 years has been formalized. So, only the persistent cooperation of Poznań University and Wrocław Polytechnic made it possible to iniciate the succesfull 25 years of spatial management studies.
Źródło:
Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN; 2017, 266; 29-36
0079-3493
Pojawia się w:
Biuletyn Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstytucyjna zasada autonomii uniwersytetów na przykładzie Hiszpanii
The constitutional guarantee of autonomous universities on the example of Spain
Autorzy:
Stachowiak-Kudła, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194904.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
autonomy of universities
freedom of science and of teaching
higher education system
decentralisation
Constitution of Spain
autonomia uniwersytetów
wolność nauki i nauczania
system szkolnictwa wyższego
decentralizacja
Konstytucja Hiszpanii
Opis:
Przedmiotem artykułu jest autonomia uniwersytetów w Hiszpanii. Podjęcie badań naukowych tej kwestii jest zasadne, ponieważ hiszpański model szkolnictwa wyższego dobrze ilustruje zdecentralizowany system edukacji oraz może stanowić przedmiot analizy związków między konstytucyjnie zagwarantowaną zasadą autonomii uniwersytetów a jej realizacją. Konstytucyjna gwarancja autonomii uniwersytetów oraz wolności nauki i nauczania w przypadku Hiszpanii nie oznacza, że uniwersytety cieszą się pełną i nieograniczoną autonomią. Dzieje się tak z dwóch względów. Po pierwsze, Konstytucja Hiszpanii stwierdza gwarancję autonomii szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie, sygnalizując w ten sposób dopuszczalność pewnych ograniczeń. Po drugie, system szkolnictwa wyższego w Hiszpanii wyrasta z modelu francuskiego, z przewagą władzy państwa nad szkołami wyższymi. Mimo że ustawodawstwo zmieniało się dość często - a tym samym zmieniał się zakres autonomii uniwersytetów oraz wzajemne relacje między nimi a władzą centralną - hiszpański system szkolnictwa wyższego wciąż ma wiele cech charakterystycznych dla tego modelu.
This paper focuses on the autonomy of universities in Spain. Research on this subject is justified as the Spanish higher education model is a good illustration of a decentralised education system and, as such, may be used to analyse the links between the constitutional autonomy of universities and the practical implementation of this guarantee. In the Spanish case, the constitutional guarantee of autonomy as well as freedom of science and teaching at universities does not mean that universities in that country enjoy fuli and unconstrained autonomy. There are two underlying reasons for this situation. Firstly, the Spanish Constitution guarantees autonomy under principles specified in law, thus signalling that certain constraints are permissible. Secondly, the Spanish higher education system developed from the French model, with the governmental authority prevailing over universities. Although the legislation was modified quite frequently, thus changing the boundaries of autonomy and the mutual relations between universities and central government, the Spanish system still displays many characteristics of the French model.
Źródło:
Nauka i Szkolnictwo Wyższe; 2011, 1, 37; 145-161
1231-0298
Pojawia się w:
Nauka i Szkolnictwo Wyższe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metodologiczne ograniczenia procedur unaukowienia teologii
Methodological Limitations of the Procedures for Making the Theology Scientific
Autorzy:
Turek, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012833.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
relacja między nauką a teologią
metodologiczne zasady autonomii i jednorodności dyscyplin naukowych
relation between science and theology
methodological principles of autonomy and homogenity of scientific disciplines
Opis:
* Tekst na podstawie referatu wygłoszonego na konferencji „Czy teologii potrzebne są nauki przyrodnicze?” (Tarnów 2006), opracowany przez ks. dra Dariusza Dąbka. The aim for this article is to point out the epistemological and methodological limitations of these procedures which head for making the theology scientific. These limitations result from commonly accepted in the philosophy of science principles, namely autonomy and homogeneity of the particular scientific disciplines. These disciplines in such cognitive acts as: inferring, explanation, interpreting, proving, defining and justification of clamed thesis require the situation in which both clauses of above mentioned endeavours belong to the same cognize plane. Otherwise we would have to deal with the attitude of the cognitive liberalism, which leads in its final consequences to the cognize chaos.
The aim for this article is to point out the epistemological and methodological limitations of these procedures which head for making the theology scientific. These limitations result from commonly accepted in the philosophy of science principles, namely autonomy and homogeneity of the particular scientific disciplines. These disciplines in such cognitive acts as: inferring, explanation, interpreting, proving, defining and justification of clamed thesis require the situation in which both clauses of above mentioned endeavours belong to the same cognize plane. Otherwise we would have to deal with the attitude of the cognitive liberalism, which leads in its final consequences to the cognize chaos.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2011, 59, 2; 53-69
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucje ombudsmańskie w szkołach wyższych a zasada ich autonomii
Ombudsman Institutions in Universities and the Principle of Their Autonomy
Autorzy:
Gajda, Agnieszka
Kotarski, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2123360.pdf
Data publikacji:
2022-08-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
szkolnictwo wyższe
nauka
autonomia szkół wyższych
konstytucja
ombudsman
Rzecznik Praw Obywatelskich
zasada równości
zakaz dyskryminacji
higher education
science
autonomy of universities
constitution
Polish Commissioner for Human Rights
principle of equality
prohibition of discrimination
Opis:
The constitutionally guaranteed principle of autonomy of universities, necessary for the implementation of the mission of the system of higher education and science means, among other things, that the authorities of higher education institutions must be left with the sphere of free decision on matters of internal organization. In view of the problems that occur in the life of academic communities, related, among others, to the implementation of the principle of equality and non-discrimination, the need to provide special protection for persons with disabilities, the authors reflect on the need to create ombudsman institutions in universities, indicating the principles on the basis of which such bodies could be created and operate in such a way that it could be reconciled with the principle of autonomy of universities.
Konstytucyjnie zagwarantowana zasada autonomii szkół wyższych, niezbędna dla realizacji misji systemu szkolnictwa wyższego i nauki oznacza m. in., że władzom szkół wyższych musi być pozostawiona sfera swobodnego decydowania o sprawach organizacji wewnętrznej. Wobec problemów, które występują w życiu społeczności akademickich, związanych m. in. z realizacją zasady równości i zakazu dyskryminacji, potrzeby zapewnienia szczególnej ochrony osobom z niepełnosprawnościami, autorzy zastanawiają się nad potrzebą utworzenia instytucji o charakterze ombudsmańskim w szkołach wyższych, wskazując zasady w oparciu o które tego typu organy mogłyby być tworzone i działać tak, by dało się to pogodzić z zasadą autonomii szkół wyższych.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 4(68); 193-204
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O poprawianiu (ale też i o psuciu) systemu przeprowadzania awansów naukowych w Polsce w latach 1990-2017
On correcting (and spoiling) the system of academic promotions in Poland in 1990-2017
Autorzy:
Brzeziński, Jerzy Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192868.pdf
Data publikacji:
2017-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
university
scientific degrees
PhD and habilitation
autonomy
Ministry of Science and Higher Education
scientific research and scientific promotions
uniwersytet
stopnie naukowe
doktor
doktor habilitowany
autonomia
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
akty prawne dotyczące szkolnictwa wyższego
sfery badań naukowych oraz awansów naukowych
Opis:
Artykuł przedstawia kluczowe problemy polskiego systemu awansów naukowych przeprowadzanych na uczelniach oraz w instytutach PAS i instytutach badawczych. Idzie o nadawanie – przez uprawnione jednostki naukowe – stopni naukowych: doktora i doktora habilitowanego. Autor, po krótkim przedstawieniu tej problematyki w czasach Polski Ludowej (lata 1945-1989) skupia się na ukazaniu ewolucji – i tej pozytywnej i tej złej, psującej ten system – systemu awansów naukowych. Artykuł odwołuje się (w warstwie „dowodowej”) do podstawowych aktów prawnych (ustaw i rozporządzeń) regulujących funkcjonowanie uczelni wyższych oraz – w szczególności – procedury nadawania stopni naukowych. Zdaniem autora w ostatnich kilkunastu latach zaczęły zachodzić w tym obszarze niepokojące zjawiska, które wymagają podjęcia (ale nie pozbawiających autonomii uczelni) działań usprawniających ten ważny system. Aby to uczynić, potrzebny jest konstruktywny dialog obu stron: państwa i uniwersytetu.
The paper presents the key problems of the Polish system of academic promotions conducted in higher education institutions and institutes of the Polish Academy of Sciences. The issue discussed is conferring – by legitimate scientific units – scientific degrees of PhD and habilitation (postdoctoral degree). The author, following the presentation of these issues in Poland under communism (1945-1989), focuses on showing the evolution of the system of academic promotions, both a positive and a negative, spoiling the system, one. The paper refers (in its evidence dimension) to fundamental legal acts (laws and regulations) which regulate the functioning of higher education institutions and – in particular – the procedures of academic promotions. In the last decade or so, phenomena have been emerging which raise serious concerns in this field. The phenomena in question require actions which would make the system more efficient (without depriving universities of their autonomy). What is needed is a constructive dialogue between the state and the university.
Źródło:
Nauka i Szkolnictwo Wyższe; 2017, 2, 50; 147-172
1231-0298
Pojawia się w:
Nauka i Szkolnictwo Wyższe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies