Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stwardnienie rozsiane" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 101
Tytuł:
Rola rzutów oraz zasady stosowania glikokortykosteroidów w stwardnieniu rozsianym
Use of glucocorticosteroids in the management of multiple sclerosis relapses
Autorzy:
Mirowska-Guzel, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030205.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
glikokortykosteroidy
pseudorzut
rzut
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a chronic demyelinating disease of the central nervous system. At diagnosis, about 85% of patients with multiple sclerosis have a relapsing-remitting form of the disease. Relapses are the typical multiple sclerosis manifestation, yet their frequency during the disease’s course is variable and unpredictable. Usually at the disease onset relapse symptoms resolve totally, whereas in the later period relapses leave permanent residual neurological deficits. Neurological worsening in the course of multiple sclerosis may have aetiology other than relapse. Recurrence of pre-existing symptoms of multiple sclerosis in the context of infection or stress is termed a pseudo-relapse. Glucocorticosteroids are used to improve neurological recovery after a relapse. In the light of the current knowledge they act exclusively to counteract the symptoms, and do not affect disability progression in long-term observation, nor do they prevent subsequent relapses. The use of glucocorticosteroids is not necessary with every case of neurological worsening. Other reasons for exacerbation or occurrence of symptoms should be excluded, such as infection, stress or disease fluctuation. Benefits and risk, including adverse effects, comorbidities and contraindications should be considered before applying glucocorticosteroids for multiple sclerosis relapses. There is no universal dosing regimen. The article presents general rules for glucocorticosteroid use in multiple sclerosis, discussing its advantages and limitations.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. W około 85% przypadków początkowo przebiega z rzutami i remisjami. Rzuty są typowym objawem stwardnienia rozsianego, ale częstość ich występowania w przebiegu choroby jest zmienna i nieprzewidywalna. We wczesnej fazie stan neurologiczny pacjenta po rzucie zwykle niemal całkowicie się poprawia; w późniejszych etapach kolejne rzuty mogą pozostawiać objawy resztkowe. Nie każde pogorszenie stanu neurologicznego jest rzutem. Może ono bowiem wynikać z infekcji lub być reakcją na stres – określa się je wtedy mianem „pseudorzutu”. W celu łagodzenia nasilenia i następstw rzutów oraz przyspieszania poprawy stanu neurologicznego stosuje się glikokortykosteroidy. Z dotychczas opublikowanych obserwacji i badań wynika, że leki te mają wyłącznie działanie objawowe i nie wpływają na postęp niepełnosprawności w obserwacji odległej. Nie zapobiegają także kolejnym rzutom choroby. Glikokortykosteroidy nie muszą być podawane w przypadku każdego podejrzenia rzutu. Przed ich wdrożeniem należy wykluczyć inne przyczyny pogorszenia stanu neurologicznego, rozważyć korzyści oraz potencjalne ryzyko związane z chorobami współistniejącymi i przeciwwskazaniami. Wobec braku konsensusu dotyczącego wyboru preparatu, drogi podania i czasu trwania kuracji stosuje się różne schematy leczenia. Nie ma dowodów na to, że rodzaj preparatu, dawka i droga podania wpływają na skuteczność kliniczną glikokortykosteroidów. W artykule przedstawiono zasady podawania tych leków w stwardnieniu rozsianym, korzyści z tego wynikające i ograniczenia terapii.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 131-135
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktywność peroksydazy glutationowej (GSH-Px) i katalazy (Kat) płytek krwi w okresie rzutu stwardnienia rozsianego
Autorzy:
Fijałkowski, Paweł.
Kędziora, Józef.
Chmielewski, Henryk.
Lisiewicz, Janusz.
Powiązania:
Biuletyn Wojskowej Akademii Medycznej 1997, Suplement IV, z. 31, s. 37-[42]
Data publikacji:
1997
Tematy:
Układ nerwowy ośrodkowy choroby
Stwardnienie rozsiane
Opis:
Tab.; Bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Neuropatia nerwu wzrokowego w przebiegu stwardnienia rozsianego i innych chorób neurodegeneracyjnych – metody postępowania diagnostyczno-terapeutycznego
Optic neuropathy in multiple sclerosis and other neurodegenerative diseases – diagnostics and therapeutic procedures
Autorzy:
Karolczak-Kulesza, Małgorzata
Karolczak-Tomkiewicz, Agnieszka
Chlebowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927424.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
choroby neurodegeneracyjne
neuropatia nerwu wzrokowego
stwardnienie rozsiane
Opis:
Etiologia stwardnienia rozsianego (SM, sclerosis multiplex) i innych chorób neurodegeneracyjnych jest bardzo złożona. Może się wiązać z wieloma czynnikami działającymi jednocześnie lub kaskadowo. Istotę choroby stanowi wieloogniskowe rozsiane uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które powoduje zróżnicowane objawy neurologiczne i okulistyczne. Częstość występowania wynosi 50/10^5–100/10^5 w zależności od szerokości geograficznej. Schorzenia neurodegeneracyjne zależnie od lokalizacji ognisk procesu chorobowego mogą dawać szereg zróżnicowanych objawów okulistycznych. Autorzy przestawiają współczesne spojrzenie na możliwości postępowania diagnostyczno- terapeutycznego u pacjentów z chorobami neurodegeneracyjnymi ze szczególnym uwzględnieniem chorych z neuropatią nerwu wzrokowego w przebiegu SM, podkreślając rolę okulisty i kładąc ogromny nacisk na znaczenie współpracy wielospecjalistycznej w ustalaniu właściwego rozpoznania.
The etiology of multiple sclerosis (MS) and other neurodegenerative diseases is very complex, thus it may be associated with multiple factors operating simultaneously or in cascade scheme. The essence of the disease is multifocal scattered damage to the central nervous system (CNS). The MS incidence varies 50/10^5–100/10^5 depending on latitude. Neurodegenerative diseases, dependent on the location of pathological focus areas, can produce a number of diverse ophthalmic symptoms. The authors present a contemporary look at the possibilities of diagnostic and therapeutic procedures in patients with selected neurodegenerative diseases, with particular attention to patients with optic neuropathy, in the course of MS, by emphasizing the role of ophthalmologist care and accentuating the importance of multidisciplinary co operation in making a correct diagnosis.
Źródło:
OphthaTherapy; 2018, 5, 3; 187-193
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ żeńskich hormonów płciowych na rozwój i przebieg kliniczny stwardnienia rozsianego i jego modeli doświadczalnych
The role of female sex hormones in multiple sclerosis and its animal models
Autorzy:
Śmietanka, Kaja
Bielecki, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030021.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
estrogeny
hormony płciowe
progestageny
płeć
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a progressive disease of the central nervous system with a complex immunopathogenesis characterised by inflammation, demyelination and progressive loss of axons. In the studies on the complex and multifactorial pathophysiology of multiple sclerosis, an animal model of the experimental autoimmune encephalomyelitis plays an important role. Clinical and experimental data suggest autoimmune background of inflammatory responses in the central nervous system. Unfortunately, the pathology of multiple sclerosis is still not fully understood, and the currently available drugs are only able to inhibit the progression of the neurological deficits. Epidemiological data clearly show that gender significantly affects the incidence and course of multiple sclerosis. In both clinical and experimental studies, pregnancy and hormonal treatment with female sex hormones have been shown to influence the number of relapses and the progression of neurological deficits. Abundant data suggesting the role of both sex and pregnancy in multiple sclerosis gave rise to research on the role of sex hormones in this disease and new forms of treatment. In this paper, we have reviewed the available literature regarding the effects of female sex hormones on the course of multiple sclerosis, with particular emphasis on the role of estrogens and progestagens. Data from both clinical and experimental studies have been included. Estrogens and progestagens are the two most important groups of female steroid hormones. They are necessary for development of sex organs as well as for fertility and during pregnancy. It is known that these hormones are able to modulate the function of the immune system. In this review, we have focused not only on the immunomodulatory, but also on the neuroprotective and neuroregenerative role of estrogens and progestagens. We have also described the new therapeutic possibilities associated with the hormonal therapy targeting sex hormones.
Stwardnienie rozsiane jest postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego o złożonej immunopatogenezie, w której występują zapalenie, uszkodzenie mieliny i utrata aksonów. W badaniach doświadczalnych nad patofizjologią stwardnienia rozsianego istotną rolę odgrywa model zwierzęcy – eksperymentalne autoimmunologiczne zapalenie mózgu i rdzenia. Badania kliniczne i doświadczalne wskazują na autoimmunologiczne tło zapalenia w tej chorobie. Niestety, przyczyny rozwoju stwardnienia rozsianego nie zostały dotąd w pełni poznane, a dostępne leki tylko hamują progresję objawów neurologicznych. Z badań epidemiologicznych jednoznacznie wynika, że płeć istotnie wpływa na zachorowalność, a także na przebieg stwardnienia rozsianego. Liczne dane wskazujące na ważną rolę zarówno płci, jak i ciąży były bodźcem do rozwoju badań nad rolą hormonów płciowych w tej chorobie oraz do poszukiwania nowych form terapii. W niniejszej publikacji dokonano przeglądu literatury omawiającej wpływ żeńskich hormonów płciowych, ze szczególnym uwzględnieniem estrogenów i progestagenów, na przebieg stwardnienia rozsianego. Pod uwagę wzięto dane z badań klinicznych i eksperymentalnych. Estrogeny i progestageny należą do najważniejszych żeńskich hormonów steroidowych. Są niezbędne do prawidłowego rozwoju i różnicowania narządów rozrodczych, a także do utrzymania płodności i ciąży. Od dawna znany jest wpływ tych hormonów na regulację odpowiedzi immunologicznej. W niniejszym opracowaniu szczególną uwagę poświęcono nie tylko działaniu immunomodulacyjnemu, ale również neuroprotekcyjnemu i neuroregeneracyjnemu żeńskich hormonów płciowych. Omówiono też nowe możliwości terapeutyczne związane z terapią hormonalną.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 1; 23-33
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie parametru number needed to treat w ocenie skuteczności terapii
The significance of NNT parameter for the evaluation of therapy effectiveness
Autorzy:
Potemkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030033.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NNT
number needed to treat
stwardnienie rozsiane
Opis:
Clinical trials provide a practicing clinician with an abundance if not excess of data to draw on when comparing treatment methods and deciding the potentially optimal therapeutic option for a given patient. NNT, or number needed to treat, has been identified as one of the parameters useful for assessing the effectiveness of therapy. It represents the number of patients who must undergo a given health-care intervention instead of another one to see a difference in the effectiveness of obtaining a desired outcome within a set timeframe. NNT is a derivative of absolute risk reduction (ARR) or initial risk and its relative reduction. It represents the relative superiority of a given treatment. NNT is primarily used for comparing the advantages and disadvantages of alternative health-care interventions, and its assessment is important for estimating the clinical value of statistically significant clinical trial results. Utilization of NNT allows to predict therapy outcome both in terms of its effectiveness and tolerance. Also, clinical trial results presented in the form of NNT may be easily shared with patients, their families, and the institutions deciding the availability of a given drug. In multiple sclerosis, clinical trial results have been concerned with the impact of therapeutics on decrease of annualized relapse rate (ARR) and reduction of lesions visible in magnetic resonance images as well as slowing of disability progression. Analyses of first-line multiple sclerosis treatments reveal their NNT referred to prevention of relapses, disability progression and lesions in magnetic resonance image to vary significantly. Similar differences exist across NNT values established for second-line treatments or the oral therapies being currently introduced. The data clearly show that when evaluating clinical trial results, it is not enough to consider only given parameters, as they must all be critically and constructively analysed. NNT’s importance is also stressed as a clear parameter to be used for the evaluation of economic outcomes in healthcare.
Badania kliniczne dostarczają lekarzowi praktykowi nazbyt wielu danych, na których podstawie musi on porównać metody leczenia i wybrać tę potencjalnie najkorzystniejszą dla danego pacjenta. Za jedną z użytecznych miar oceny rezultatów terapii uznano number needed to treat – NNT. Parametr ten określa liczbę osób, które należy poddać jednej interwencji zamiast drugiej, aby zaobserwować różnicę w skuteczności uzyskiwania pożądanego wyniku w określonym horyzoncie czasowym. NNT jest pochodną bezwzględnej zmiany ryzyka lub ryzyka wyjściowego i jego zmiany względnej; obrazuje względną przewagę danego sposobu leczenia. NNT służy przede wszystkim do porównywania wad i zalet alternatywnych interwencji, a ocena tego wskaźnika jest ważna w szacowaniu wartości klinicznej istotnych statystycznie wyników badań klinicznych. Zastosowanie NNT pomaga przewidzieć efekt leczenia pod względem zarówno skuteczności, jak i tolerancji. Ponadto wyniki badań klinicznych przedstawione w formie NNT można przekazać chorym, ich rodzinom oraz instytucjom decydującym o dostępności konkretnego leku. W stwardnieniu rozsianym wyniki badań klinicznych dotyczyły wpływu leków na zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów i redukcję zmian w obrazach rezonansu magnetycznego oraz zahamowania progresji niepełnosprawności. W analizach leków pierwszej linii wartości NNT odniesione do przeciwdziałania rzutom, progresji niepełnosprawności i zmianom w rezonansie magnetycznym istotnie się różnią. Podobne różnice występują w przypadku wartości NNT dla leków drugiej linii czy obecnie wprowadzanych leków doustnych. Dane te pokazują, że w ocenie wyników badań klinicznych nie należy brać pod uwagę jedynie wybranych wskaźników – trzeba analizować je wszystkie w sposób konstruktywnie krytyczny. Podkreśla się także znaczenie NNT jako przejrzystego parametru, który może być wykorzystywany do oceny efektów ekonomicznych w ochronie zdrowia.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 4; 175-179
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane a padaczka – złożone zależności
Multiple sclerosis and epilepsy – the complex relationship
Autorzy:
Waszczuk, Aleksandra
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030298.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
epilepsy
leczenie
multiple sclerosis
padaczka
stwardnienie rozsiane
treatment
Opis:
Multiple sclerosis is one of the most common chronic neurodegenerative diseases of the central nervous system with autoimmune background. The prevalence of epileptic seizures in patients with multiple sclerosis ranges from 0.5% to 10%, while in the general population it ranges from 0.5% to 1%. Clinical studies have proved that all types of epileptic seizures may occur in the course of multiple sclerosis. Yet, it needs to be remembered that not all seizure symptoms are consistent with epileptic seizures. Non-epileptic seizures include tonic spasms (paroxysmal dystonias), paroxysmal akinesias and paresthesias, and trigeminal neuralgia. According to the literature of the subject, the majority of the available antiepileptic drugs have been broadly used for management of seizures in multiple sclerosis patients. However, there is a group of medications registered for multiple sclerosis treatment, that can in isolated cases slightly lower the seizure threshold thus causing or strengthening episodes of epileptic seizures. They include 4-aminopyridine and baclofen used for supportive therapy of multiple sclerosis, and according to some sources also immunomodulatory drugs such as interferon beta. The latest research has shown sodium channel blockers such as lamotrigine and phenytoin to potentially assist neuroprotection by inhibiting axonal degeneration that underlies the impaired mobility in multiple sclerosis patients. Additionally, phenytoin has found its application in the therapy of optic neuritis, also in the course of multiple sclerosis. Multiple sclerosis is indisputably a disease whose course eludes clear prognosis, whereas the coexistence of epileptic seizures and the clinical multiple sclerosis symptoms frequently poses both diagnostic and therapy-related challenges for the treating physicians.
Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęściej występujących przewlekłych chorób neurodegeneracyjnych ośrodkowego układu nerwowego o prawdopodobnym podłożu autoimmunizacyjnym. Rozpowszechnienie napadów padaczkowych w grupie pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane waha się od 0,5% do ponad 10%. Z kolei w populacji ogólnej wskaźnik ten wynosi od 0,5% do 1%. Badania kliniczne dowodzą, że w przebiegu choroby mogą pojawić się wszystkie typy napadów padaczkowych. Jednocześnie należy mieć na uwadze fakt, iż nie wszystkie objawy napadowe odpowiadają napadom padaczkowym. Wśród niepadaczkowych zdarzeń napadowych wymienia się: skurcze toniczne (napadowe dystonie), napadowe akinezje i parastezje czy neuralgię nerwu trójdzielnego. Z informacji zawartych w literaturze wynika, że większość dostępnych leków przeciwpadaczkowych miała szerokie zastosowanie w leczeniu napadów u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednakże istnieje grupa leków zarejestrowanych w terapii choroby, które w nielicznych przypadkach mogą nieznacznie obniżać próg drgawkowy i w ten sposób wywoływać lub nasilić epizody napadów padaczkowych. Są to 4-aminopirydyna i baklofen stosowane w leczeniu objawowym stwardnienia rozsianego, a według niektórych źródeł także leki immunomodulujące (interferon beta). Najnowsze badania dowodzą, iż leki działające poprzez blokadę kanałów sodowych (m.in. lamotrygina, fenytoina) mają potencjalny udział w neuroprotekcji poprzez zahamowanie aksonalnej degeneracji będącej główną przyczyną niepełnosprawności ruchowej pacjentów. Dodatkowo fenytoina znalazła zastosowanie w leczeniu zapalenia nerwu wzrokowego, również w przebiegu stwardnienia rozsianego. Stwardnienie rozsiane jest niewątpliwie schorzeniem, które przebiegu nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć, a jednoczesna koincydencja napadów padaczkowych i objawów klinicznych choroby niejednokrotnie stwarza lekarzom klinicystom trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 199-204
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoprzeciwciała rozpoznające białka mieliny jako biomarkery w stwardnieniu rozsianym
Antimyelin atuoantibodies as biological markers in multiple sclerosis
Autorzy:
Jaśkiewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/410279.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
stwardnienie rozsiane
autoprzeciwciała
biomarkery
multiple sclerosis
autoatibodies
biomarkers
Opis:
Stwardnienie rozsiane (SM) jest chroniczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się występowaniem rozsianych ognisk demielinizacji włókien nerwowych. Heterogenność objawów i przebiegu klinicznego choroby wiąże się z koniecznością indywidualnej klasyfikacji pacjentów w oparciu o czynniki genetyczne, kliniczne oraz immunologiczne. Do czynników, które brane są pod uwagę należą autoprzeciwciała, bezpośrednio związane z humoralną odpowiedzią autoimmunologiczną występującą w SM. W przedstawionej pracy podsumowano stan wiedzy na temat autoprzeciwciał rozpoznających trzy główne antygeny mieliny: MBP, PLP oraz MOG. Uważa się, że mogą być one użytecznymi biomarkerami w klasyfikacji i przewidywaniu przebiegu SM, co w przyszłości przyczyni się do wyboru zindywidualizowanej, efektywnej terapii SM.
Multiple sclerosis (MS) is a human inflamatory demyelinating disease of the central nervous system. Because of heterogeneity in phenotypic expression of the disease there is a need for subtyping of patients by genetical, clinical and neuroimmunological parameters. Evidence for a possible role of autoantibodies to myelin antigens as biological markers for MS comes from several studies indicating the importance of humoral response in MS. This reviev summarizes the findings on autoantibodies recognizing three major myelin antigens: MBP, PLP and MOG. It is belived that these antibodies serving as biomarkers will help to establish individual, pathogenic subtype and disease status, that will allow to treat patients selectively and more efficiently.
Źródło:
Chemistry, Environment, Biotechnology; 2010, 14; 153-164
2083-7097
Pojawia się w:
Chemistry, Environment, Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Społeczny i medyczny wymiar seksualności osób z niepełnosprawnością na przykładzie osób chorych na stwardnienie rozsiane
The social and medical aspects regarding the sexuality of people with disabilities based on examples of those suffering from multiple sclerosis
Autorzy:
Trojanowska, Milena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651572.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
seksualność
niepełnosprawność
stwardnienie rozsiane
sexuality
disability
multiple sclerosis
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease of the central nervous system resulting in a multitude of impairments that may include symptoms such as: difficulties with gait, balance, sensation, pain, bladder and/or bowel control, vision, sexuality, and cognitive function. It has shown that sexual dysfunction is a common problem in multiple sclerosis. These are reported to occur in more than 70% of people living with MS sexual dysfunction, oftener than in other chronic disease. The etiology of sexual dysfunction is multifactorial. There are a number of causes for sexual dysfunction associated with this chronic disease, one of which includes demyelinating lesions in the central nervous system. Symptoms that occur as an effect of neural pathways dysfunction include: fatigue, spasticity, muscle weakness, or negative reactions to medications. In addition, there are also sexual dysfunctions related to psychosocial and cultural issues which could cause a social disability of people with MS. The purpose of this article was to describe how social and medical problems are connected and how sexual dysfunction influence aspects of social life and becoming a social, not only a personal, problem.
Stwardnienie rozsiane (SM) to choroba powodująca powstawanie obszarów demielizacyjnych w centralnym układzie nerwowym, czego skutkiem mogą być objawy takie, jak: zaburzenia chodu, koordynacji, zaburzenia czucia, ból, zaburzenia wzroku, funkcji seksualnych czy funkcji kognitywnych. Udowodniono, że dysfunkcje seksualne występują u osób chorujących na SM często. Dysfunkcje te występują częściej niż w przypadku pacjentów cierpiących na inne przewlekłe choroby – 70% pacjentów ze stwardnieniem rozsianym dotkniętych jest problemami w sferze seksualnej. Patofizjologia tych zaburzeń jest wieloczynnikowa. Jednym z czynników są uszkodzenia w centralnym układzie nerwowym, innym współistniejące zaburzenia niezwiązane bezpośrednio z obszarami demielizacyjnymi, takie jak: zmęczenie, spastyczność, osłabienie siły mięśni czy skutki uboczne wdrożonej w procesie leczenia farmakoterapii. Należy podkreślić, że część dysfunkcji seksualnych u osób z SM ma podłoże psychologiczne i społeczne. Celem artykułu jest określenie medycznych i społecznych aspektów powstawania zaburzeń seksualnych u osób ze stwardnieniem rozsianym oraz zobrazowanie wpływu dysfunkcji seksualnych na funkcjonowanie jednostki w obrębie społeczeństwa.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2017, 60; 111-126
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 101

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies