Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Infection" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Utajone zakażenie gruźlicą u polskich funkcjonariuszy służby więziennej
Latent tuberculosis infection in the Polish prison staff
Autorzy:
Filipek-Czerska, Aneta
Karczewski, Jan K.
Gładysz, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081865.pdf
Data publikacji:
2021-08-31
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
gruźlica
zakłady karne
latentne zakażenie prątkami gruźlicy
zakażenie Mycobacterium tuberculosis
infekcja utajona
służba więzienna
tuberculosis
penitentiaries
latent tuberculosis infection
Mycobacterium tuberculosis infection
latent infection
prison employees
Opis:
Gruźlica jest chorobą zakaźną wywoływaną przez prątki kwasooporne z grupy Mycobacterium tuberculosis complex. Choroba rozprzestrzenia się, gdy chorzy na gruźlicę płucną wydalają bakterie podczas kaszlu, kichania, śmiania się czy mówienia. Więzienia, które są często nazywane rezerwuarami chorych na gruźlicę, stwarzają duże zagrożenie dla zatrudnionych w nich osób. Dłuższy czas pracy w więzieniu i ośrodkach penitencjarnych sprzyja zakażeniu latentnemu wśród personelu więziennego. Dotychczas opublikowano niewiele prac dotyczących zagadnienia latentnego zakażenia prątkami gruźlicy wśród pracowników zakładów karnych.Materiał i metodyPrzebadano łącznie 84 pracowników zakładów karnych zlokalizowanych w województwie lubelskim. Zastosowano test QuantiFERON-TB Gold In-Tube (QFT-GIT), który w 2005 r. został zatwierdzony do użytku przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków jako pomoc w diagnozowaniu zakażenia M. tuberculosis. Materiał do badań stanowiły próbki krwi pobrane metodą testu QFT-GIT.WynikiLatentne zakażenie gruźlicą stwierdzono u 16,6% funkcjonariuszy. Największy odsetek wyników dodatnich zaobserwowano wśród badanych funkcjonariuszek z zakładu karnego, w wieku 36–57 lat, stanu cywilnego wolnego. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między stanowiskiem pracy funkcjonariuszy służby więziennej a czynnikami ryzyka zakażenia gruźlicą latentną. Okazało się, że na ryzyko zakażenia gruźlicą wpływają staż pracy i kontakt z osadzonymi.Wnioski Wyniki badań częściowo potwierdzają obserwacje innych autorów dotyczące oddziaływania czynników ryzyka latentnego zakażenia gruźlicą pracowników zakładów karnych. W badanych zakładach karnych staż i kontakt miały wpływ na zakażenie. Med. Pr. 2021;72(4):415–422
Tuberculosis is a chronic infectious disease caused by acid-fast mycobacteria from the Mycobacterium tuberculosis complex group. The disease spreads when people with pulmonary tuberculosis excrete bacteria when they cough, sneeze, laugh or speak. Prisons are often called reservoirs of patients with tuberculosis, posing a great threat to their staff. Longer working hours in prison and penitentiary facilities aid latent contamination among the prison staff. So far, there have been few works discussing latent tuberculosis infection issues among the prisoners and prison staff.Material and MethodsA total of 84 employees of penitentiary facilities located in the Lublin Voivodship were examined using the QuantiFERON-TB Gold In-Tube (QFT-GIT) test which was approved for use in 2005 by the U.S. Food and Drug Administration as an aid in the diagnosis of Mycobacterium tuberculosis. The material for the research included blood samples collected using the QFT-GIT.ResultsPositive test results of latent tuberculosis infections were found in 16.6% of officers. The highest percentage with positive results of tuberculosis infections was found among the surveyed single women aged 36–57, working in penitentiary facilities. There have been no statistically significant differences between the position of officers and the risk factors increasing the chance of the latent tuberculosis infection. Work experience and contact with inmates were found to have an impact on tuberculosis infection.ConclusionsThe obtained results partially confirm other authors’ observations concerning the influence of the risk factors of latent tuberculosis infections in prisons. Work experience and contact with inmates have an impact on tuberculosis infections among the prison staff in the Lublin Voivodeship. Med Pr. 2021;72(4):415–22
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 4; 415-422
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna za narażenie na zakażenie HIV i AIDS
Criminal liability for exposure to HIV and AIDS
Autorzy:
Bartnik, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046944.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zakażenie
zarażenie
AIDS
HIV
infection
responsibility
Opis:
Przedstawiona krótka analiza regulacji związanej z odpowiedzialnością karną za narażenie na zarażenie wirusem HIV i chorobą AIDS pozwala stanąć na stanowisku, iż zamiast skupiać się na karaniu i tak „ukaranego” już nosicielstwem wirusa HIV sprawcy przestępstwa z art. 161 §1 k.k. należałoby raczej zastanowić się nad rozwiązaniami, które uniemożliwiałyby przenoszenie się w większości przypadków śmiertelnego wirusa.
The brief analysis of the criminal liability regulation for exposure to HIV and AIDS presents the view that instead of focusing on the punishment of alreadypenalized HIV carriers, 161 §1 k.k. One should rather consider solutions that would make it impossible to transmit in most cases of fatal virus.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 3; 7-15
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pacjent w gabinecie otolaryngologicznym w dobie pandemii COVID-19 w świetle aktualnych wytycznych, przepisów prawnych i własnych doświadczeń
Patient in the otolaryngology office in the time of the COVID-19 pandemic in the light of current recommendations, legal regulations and authors’ own experience
Autorzy:
Obrębski, Jakub
Skorek, Piotr
Tretiakow, Dmitry
Narożny, Waldemar
Skorek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081924.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zakażenie
otolaryngologia
indywidualne środki ochrony
aspekty prawne
COVID-19
transmisja zakażenia
infection
otolaryngology
personal protective equipment
legal aspects
transmission of the infection
Opis:
COVID-19 to ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus SARS‑CoV-2. Do transmisji z człowieka na człowieka dochodzi najczęściej wskutek kontaktu z zakaźnymi wydzielinami z dróg oddechowych. Objawy kliniczne różnią się od łagodnych, nieswoistych dolegliwości do stanów zagrażających życiu. Ogłoszenie przez Światową Organizację Zdrowia w marcu 2020 r. pandemii COVID-19 wpłynęło na wiele medycznych, prawnych, społecznych i ekonomicznych aspektów życia w państwach całego świata. W niniejszej pracy podsumowano zalecenia dotyczące opieki ambulatoryjnej nad pacjentem laryngologicznym oraz podstawy prawne dotyczące ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie lekarskim. W doborze prac korzystano z anglo- i polskojęzycznych portali medycznych, wpisując do wyszukiwarki hasła: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngologia, endoskopia, środki ochrony indywidualnej i odpowiedzialność prawna lekarza. Potencjalnym miejscem replikacji wirusa jest błona śluzowa górnych dróg oddechowych. Specyfika badania laryngologicznego i bezpośredni kontakt pacjent–lekarz sprzyjają transmisji zakażenia. Omówiono dokładnie elementy samoochrony personelu medycznego i wskazano aspekty prawne wynikające z ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie. Przy bezpośrednim kontakcie z pacjentem konieczne są środki ochrony osobistej: czepek, maska z filtrem FFP-2, gogle, fartuch i rękawice. Jeśli podczas wizyty spodziewane jest narażenie na kontakt z wydzielinami i aerozolem z dróg oddechowych, należy zaopatrzyć się dodatkowo w przyłbicę i wodoodporny fartuch. Wizyta pacjenta w przychodni powinna być poprzedzona teleporadą. Należy wykonywać badanie przesiewowe pacjentów jeszcze przed bezpośrednim kontaktem z lekarzem za pomocą krótkiego kwestionariusza wypełnianego przez pacjenta. Ankieta może składać się z prostych pytań o charakterystyczne objawy infekcji SARS‑CoV-2 i narażenie na kontakt z chorym w ciągu ostatnich 14 dni. Pytanie o przebywanie w obszarach wysokiego ryzyka zakażenia wobec zaliczenia całej Polski do tego obszaru ma niewielkie znaczenie. W związku z szerzeniem się wirusa SARS‑CoV-2 wprowadzono nowe schematy postępowania przy udzielaniu świadczeń lekarskich. W przypadku roszczeń ze strony pacjenta jedynym zabezpieczeniem lekarza lub placówki jest potwierdzenie skrupulatnego przestrzegania procedur medycznych. Med. Pr. 2021;72(3):327–334
Generally, COVID-19 is an acute contagious disease caused by the SARS‑CoV-2 virus. The main route of human-to-human transmission is through contact with infectious secretions from the respiratory tract. Clinical manifestations vary from mild non-specific symptoms to life-threatening conditions. Since WHO declared COVID-19 a pandemic in March 2020, it has affected many medical, legal, social and economic aspects of everyday life in countries around the world. In this article, the authors present a summary of recommendations for taking care of otorhinolaryngology patients in outpatient settings and the legal basis referring to a risk of infection in doctor’s office. In the selection of articles, the authors used English- and Polish-language online medical databases, typing the following keywords: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngology, endoscopy, personal protective equipment, and legal responsibility of the physician. The mucosa of the upper respiratory tract is a potential site of virus replication. The specificity of an ear, nose and throat (ENT) examination and a direct patient-doctor contact favor the transmission of the infection. The authors discussed the elements of self-protection of medical personnel and the legal aspects a risk of the patient contracting the infection in the otolaryngology office. In the case of a direct contact with the patient, the following medical personal protective equipment is required: a cap, a mask with an FFP-2 filter, goggles, an apron and gloves. If, during the visit, exposure to secretions or aerosol from the respiratory tract is expected, the personnel should additionally wear a visor and a waterproof apron. The patient’s visit in the clinic should be preceded by telemedicine consultation. Patients should be screened prior to having a direct contact with a physician, using a short patient questionnaire. The questionnaire may consist of simple questions about the characteristic symptoms of the SARS‑CoV-2 infection and exposure to a sick person in the past 14 days. The question of staying in the areas of a high infection risk appears of little importance in view of the whole of Poland being perceived as constituting such an area. Due to the spread of the SARS‑CoV-2 virus, new procedures for providing medical services have been introduced. In the case of claims on the part of the patient, the only protection the medical personnel or facility can provide is confirmation of scrupulous compliance with medical procedures . Med Pr. 2021;72(3):327–34
Źródło:
Medycyna Pracy; 2021, 72, 3; 327-334
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiedza dotycząca aseptyki i antyseptyki oraz przestrzeganie ich zasad jako elementy profilaktyki zakażeń w pracy ratownika medycznego
Knowledge of aseptics and antisepsis and following their rules as elements of infection prevention in the work of paramedics
Autorzy:
Szarpak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168421.pdf
Data publikacji:
2014-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zakażenia krwiopochodne
ratownicy medyczni
wiedza
bloodborne infection
paramedical practitioners
knowledge
Opis:
Wstęp: Pracownicy ochrony zdrowia, szczególnie ratownicy medyczni, są grupą zawodową, która podczas udzielania medycznych czynności ratunkowych narażona jest na zakażenia krwiopochodne. Niniejsze badania miały na celu ocenę wiedzy ratowników medycznych w zakresie zakażeń krwiopochodnych, ich profilaktyki oraz przerwania dróg transmisji zakażenia. Materiał i metody: Badaniem objęto 220 ratowników medycznych zatrudnionych w szpitalnych oddziałach ratunkowych oraz zespołach ratownictwa medycznego. Materiał zebrano drogą anonimowej ankiety, której kwestionariusz został specjalnie skonstruowany na potrzeby badań. Wyniki: Aż 80% ankietowanych osób deklaruje częsty kontakt z krwią pacjenta, 65% ratowników medycznych przed założeniem dostępu dożylnego przeprowadza badanie palpacyjne przebiegu żyły, a 81% wprowadza kaniulę dożylną bezpośrednio po dezynfekcji skóry. Środki ochrony osobistej stosuje 98% osób. Wnioski: Analiza wiedzy badanej grupy ratowników medycznych w zakresie aseptyki i antyseptyki zakażeń krwiopochodnych wskazuje na wiele braków we właściwym przygotowaniu personelu medycznego do ograniczenia skutków ekspozycji na materiał zakaźny. Przy tym osoby z wykształceniem wyższym zawodowym prezentowały wyższy poziom wiedzy niż osoby po policealnym studium zawodowym. W opinii badanej grupy najważniejszym czynnikiem wpływającym na zmniejszenie liczby zakażeń krwiopochodnych byłyby obowiązkowe szkolenia z tego zakresu. Med. Pr. 2013;64(2):239–243
Background: The health-care professionals, particularly paramedics are exposed to bloodborne infections during medical rescue operations. The aim of this study was to assess knowledge of bloodborne infections, their prevention and interrupted routes of infection transmission among paramedics. Materials and Methods: The study comprised 220 paramedics employed in emergency departments and ambulance services. Material was collected using an anonymus questionnaire, developed for the purpose of this study. Results: As many as 80% of the surveyed people reported frequent contact with patients' blood; 65% of the paramedics before establishing the intravenous access palpates the conduct of the vein; 81% introduce peripheral venous catheter directly after disinfection of the skin; and 98% apply personal protection measures. Conclusions: The analysis of knowledge of asepsis and antisepsis of bloodborne infections among paramedics points to a series of shortcomings in their adequate preparation to reduce the effects of exposure to infectious material. However, it should be emphasized that people with higher education presented a higher level of knowledge than those with postsecondary vocational education. In the opinion of the study group mandatory training in the discussed area would prove to be the most effective method for reducing the number of bloodborne infections. Med Pr 2013;64(2):239–243
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 2; 239-243
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyczny wymiar globalnego rozprzestrzeniania się epidemii AIDS/HIV na świecie – zarys problemu
The Ethical Dimension of AIDS/HIV Outspreading in the World – Problem’s Outline
Autorzy:
Jołkiewicz, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964240.pdf
Data publikacji:
2009-05-15
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome)
HIV infection
globalization
ethical dilemma
Opis:
AIDS is an example of the global threat. In my article I would like to present the most important ethical dilemmas related to global outspreading of AIDS/HIV epidemic in the world and also make an attempt of finding a possible solution. I assume that the dilemmas could be described in three basic dimensions: The first discussed ethical problem is related to treating sick people by the healthy people. We observe the discrimination of people suffering from AIDS/HIV and it stands in opposition to Christianity and Church which commands to accept sick people, to respect and help them. The second discussed aspect concerns ethical challenges that modern medicine must face regarding the outspread of AIDS and HIV. On one hand, medical stuff who have contact with blood must incessantly confront their fear of infection with duty of helping people and providing medical care. On the other hand, medical professionals may encounter the moral dilemma how to keep medical records in secret and protect interests of people who are exposed to infection. The last important ethical dimension of global AIDS epidemic and other civilisation illnesses, which has been recently observed, is the polarization of the world in the field of health.
Źródło:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym; 2009, 12, 2
1899-2226
2353-4869
Pojawia się w:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwdziałanie zakażeniom i chorobom zakaźnym w podmiotach leczniczych w kontekście zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej
Prevention and Combating of Contagious Diseases and Infections in the Context of Exemptions from Doctor-Patient Confidentiality
Autorzy:
Pacian, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046951.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
choroba zakaźna
zakażenie
zwalczanie
zapobieganie
infectious disease
infection
control
prevention
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie unormowań prawnych oraz stanowiska doktryny i orzecznictwa dotyczących zwolnienia lekarza z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania chorób zakaźnych i zakażeń. Zgodnie z ustawą z dnia 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz zobowiązany jest do zachowania tajemnicy lekarskiej. Artykuł 40 ust. 1 stanowi, że lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu. Ustęp 2 natomiast głosi m.in., że przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób. Gwarancje ustawowe dotyczące zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej powinny skutecznie służyć zwalczaniu chorób zakaźnych i zakażeń. Także możliwość poniesienia odpowiedzialności prawnej przez lekarza za złamanie tych obwarowań prawnych, wydawać by się mogło, sprzyja ich wykluczaniu i ograniczaniu.
The aim of the paper is to present the legal regulations and the positions of the doctrine and the judicature concerning exemption of a physician from a duty of maintaining doctor-patient confidentiality with respect to prevention and combating of contagious diseases and infections. Pursuant to the Act of 05.12.1996 on the Professions of a Doctor and a Dentist, a physician is obliged to maintain doctor-patient confidentiality. Article 40 section 1 of the Act provides that a physician has a duty to keep confidential patient-related information obtained in connection with practising the profession. On the other hand, section 2 provides that the regulation contained in section 1 is not applied when: maintaining confidentiality can pose a danger to life or health of the patient or other people. The statutory guarantees pertaining to exemption from doctor-patient confidentiality should effectively serve to combat contagious diseases and infections. Moreover, possible legal responsibility that a physician can bear for breaking these regulations seems to support exemptions and restrictions of these rules.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 3; 91-106
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy zakażenie Helicobacter pylori jest problemem u chorych na cukrzycę?
The Helicobacter pylori infection is problem in diabetic patients?
Autorzy:
Otto-Buczkowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437953.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
infekcja Helicobacter pylori
cukrzyca
kontrola
metaboliczna
Infection Helicobacter pylori
diabetes
metabolic control
Opis:
Helicobacter pylori (H. pylori) jest jedną z naczęściej występujących infekcji, jest głównym czynnikiem w etiologii zapalenia żołądka, choroby wrzodowej i nowotworów żołądka. Przewlekle infekcje często występują u chorych na cukrzycę. Prowadzonych było wiele badań dla oceny zwiększonej podatności na infekcje H. pylori u chorych na cukrzycę i możliwej roli takiej infekcji w metabolicznej kontroli cukrzycy. Niektóre badania wskazują na zwiększone występowanie infekcji u chorych na cukrzycę i na wpływ na pogorszenie kontroli glikemii, podczas gdy inne nie wykazały korelacji pomiędzy infekcją H. pylori a metaboliczną kontrolą. Tylko nieliczne badania poświęcone były ocenie skuteczności leczenia infekcji H. pylori u chorych na cukrzycę. W większości z tych badań wynika, że standardowa antybiotykoterapia jest znamiennie mniej skuteczna u cukrzycowych pacjentów niż w grupach kontrolnych. Prawdopodobnie zmiany naczyniowe w ścianie żołądka redukują absorpcję antybiotyków. Obecność gastroparezy i częste stosowanie antybiotykoterapii w nawracających infekcjach bakteryjnych prowadzi do rozwoju oporności i może być jednym z mechanizmów tłumaczących to zjawisko. Niektóre badania wskazują, że infekcja H. pylori jest znamiennym i niezależnym czynnikiem promującym występowanie insulinooporności w dużej bezobjawowej populacji. Insulinooporność jest utajonym patofizjologicznym czynnikiem prowadzącym do miażdżycy i schorzeń naczyniowo-sercowych.
Helicobacter pylori (H. pylori), one of the most common chronic infections , is the main etiologic agent of gastritis, peptic ulcer and gastric cancer. Patients with diabetes mellitus are often affected by chronic infections. Many studies have evaluated the prevalence of H. pylori infection in diabetic patients and the possible role of this condition in their metabolic control. Some studies found a higher prevalence of the infection in diabetic patients and a reduced glycaemic control, while others did not support any correlation between metabolic control and H. pylori infection. There are only a few studies on the eradication rate of H. pylori in diabetic patients. Most of these papers concluded that standard antibiotic therapy allows a significantly lower H. pylori eradication rate in diabetic patients than is observed in control groups. Changes in the microvasculature of the stomach with a possible reduction of antibiotic absorption. The presence of gastroparesis and the frequent use of antibiotics for recurrent bacterial infections with the development of resistant and be some of the mechanisms underlying this phenomenon. Some studies found that H. pylori infection significantly and independently contributed to promoting insulin resistance in a large asymptomatic population. Insulin resistance is the pathophysiologic background of the atherosclerosis and cardiovascular diseases.
Źródło:
Medical Review; 2012, 2; 252-255
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profilaktyczna i opiekuńcza rola pielęgniarki wobec dziecka z zakażeniem układu moczowego
Preventive and caring role of a nurse towards a child with urinary tract infection
Autorzy:
Sztandarowicz, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944648.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:
zakażenie układu moczowego
układ moczowy
infekcja
pielęgniarka
pielęgnacja
zadania pielęgniarki
studium przypadku
urinary tract infection
urinary tract
infection
nurse
care
nurse tasks
case study
Opis:
Wstęp. Zakażenie układu moczowego to stan zapalny zlokalizowany w drogach moczowych bądź nerkach. Za powstanie tego schorzenia odpowiada czynnik infekcyjny, powodujący symptomy kliniczne. Wyróżnia się kilka rodzajów tego schorzenia, mianowicie- ostre odmiedniczkowego zapalenie nerek, urosepsę, zapalenie dolnych dróg moczowych, zapalenie górnych dróg moczowych, bezobjawowe zakażenie układu moczowego, bezobjawową bakteriurię. Cel. Celem badań jest stan rzeczy, procesu, który jest oczekiwany przez badacza, podejmującego działania mogące pomóc w osiągnieciu celu – rozwiązaniu problemu. Prezentacja przypadku. Pacjentka, lat 2, przyjęta w Oddział Dziecięcy Obserwacyjny z powodu wysokiej temperatury ciała – 39,4° C oraz nadmiernej senności. Dziewczynka z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wykryto cechy odwodnienia. Pacjentka skarży się na wzdęty, bolący brzuch. Dziewczynka rozdrażniona, apatyczna. W wywiadzie zaobserwowano niedostateczną wiedzę rodziców na temat choroby. Wnioski. Pielęgniarka sprawuje wiele czynność wobec pacjenta z zakażeniem układu moczowego. Działania te mają na celu polepszenie stanu zdrowia dziecka oraz szybsze uzyskanie zamierzonego wyniku leczenia. Edukacja pacjenta oraz jego opiekunów poprawi jakość opieki sprawowanej wobec dziecka.
Admission. Urinary tract infection is an inflammatory condition located in the urinary tract or kidneys. An infectious agent is responsible for causing the clinical symptoms. There are several types of this condition, namely - acute pyelonephritis, urosepsis, lower urinary tract infection, upper urinary tract infection, asymptomatic urinary tract infection, asymptomatic bacteriuria. Objective. The goal of research is a process, that is expected by the researcher, taking actions that may help achieve the goal-solution of the problem. Case presentation. Patient, age 2, admitted to the Children’s Observation Unit due to high body temperature – 39.4° C and excessive sleepiness. The girl presented with acute pyelonephritis. Features of dehydration were detected. The patient complains of a bloated, painful abdomen. The girl is anxious apathetic. During the interview insufficient knowledge of the parents about the disease was observed. Conclusions. The nurse performs many actions in care in the patient with urinary tract infection. These activities are aimed at improving the child’s health condition and achieving the intended treatment result faster. Education of the patient and his/her caregivers will improve the quality of care provided to the child.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2022, 7, 1; 89-106
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
Treatment of urinary tract infection in children
Autorzy:
Zwolińska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract infection
zakażenie układu moczowego
dzieci
leczenie
v
Opis:
Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stanu wiedzy dotyczącej zachorowalności na ostre zapalenie wątroby typu B i C wśród personelu medycznego.
Evaluation of medical staff knowledge about the incidence of hepatitis B and C.
Autorzy:
Salasa, Małgorzata
Goździalska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528077.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
infection post-exposure
puncture
nurses
doctors
zakażenia poekspozycyjne
zakłucia
pielęgniarki
lekarze
Opis:
Introduction: Nosocomial infections largely concern health professionals. The increased range of medical services and surgical procedures leads to an increased incidence of hepatitis B (HBV) and C (HCV) infections among this professional group. The main cause of nosocomial infections among people working in the healthcare sector is occupational diseases resulting from exposure to biological agents in the line of official duties. According to WHO, every year the world’s 3 million health workers are exposed to percutaneous contact with blood-borne pathogens. The aim of the study was to assess medical staff knowledge concerning the incidence of acute hepatitis B and C. Results and conclusion: Analysis of medical staff knowledge on the incidence of hepatitis B and C shows that medical staff do know how they should behave when they come into contact with infectious material in the healthcare institutions.
Wprowadzenie: Zakażenia szpitalne w dużej mierze dotyczą samych pracowników służby zdrowia. Zwiększony zakres usług medycznych, w tym dużo większa liczba zabiegów operacyjnych, ma wpływ na wzrost zakażeń wirusami zapalenia wątroby typu B (HBV) i C (HCV) w tej grupie zawodowej. Głównymi czynnikami wystąpienia zakażeń szpitalnych wśród osób zatrudnionych w sektorze opieki zdrowotnej, są choroby będące wynikiem narażenia na czynniki biologiczne w trakcie wykonywania czynności służbowych. Według WHO, co roku na świecie 3 miliony pracowników medycznych jest narażonych na przezskórny kontakt z krwiopochodnymi patogenami. Celem badań była ocena wiedzy dotycząca zachorowalności na ostre zapalenie wątroby typu B i C wśród personelu medycznego. Wyniki i wnioski: Analiza poziomu wiedzy personelu medycznego na temat zachorowalności na WZW typu B i C wskazuje na właściwe zachowania w przypadku kontaktu z materiałem zakaźnym w placówkach służby zdrowia.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2015, 3; 23-36
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii – opis przypadku
Urinary tract infection caused by the Enterobacter sakazakii – case study
Autorzy:
Galicka-Brzezina, Anna
Leks-Sadowska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528484.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Enterobacter sakazakii
Cronobacter sakazakii
urinary tract infection
carrier
zakażenie układu moczowego
bezobjawowe nosicielstwo
Opis:
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) is a rare bacteria causing necrotizing enterocolitis and meningitis mainly in newborns and infants (particularly pre-term, low birth weight or with immunodefi ciency). The best known source of infection is infant formula. Among adults there are only a few reports of Enterobacter sakazakii infections. In this article we introduce 87-year-old female with urinary tract infection due to Enterobacter sakazakii.
Enterobacter sakazakii (Cronobacter sakazakii) jest rzadkim patogenem niebezpiecznym zwłaszcza dla noworodków oraz niemowląt, w szczególności tych: przedwcześnie urodzonych, z niską masą urodzeniową lub niedoborem odporności, wywołującym martwicze zapalenia jelit oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Najlepiej poznanym źródłem zakażenia E. sakazakii są wtórnie zanieczyszczone gotowe mieszanki mleczne w proszku dla niemowląt. Wśród dorosłych odnotowano jedynie pojedyncze przypadki zakażenia. Jednym z nich jest opisany w niniejszym artykule przypadek 87-letniej pacjentki z zakażeniem układu moczowego o etiologii Enterobacter sakazakii.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2019, 1; 105-111
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychospołeczne uwarunkowania postępowania terapeutycznego u chorych zakażonych wirusem HIV stosujących dożylne środki odurzające
Psychosocial aspects of therapeutic management among HIV infected patients addicted to intravenous drugs
Autorzy:
Beniowski, Marek
Wagner, Grzegorz
Mazur, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039775.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zakażenie hiv
uzależnienie od dożylnych środków odurzających
hiv infection
addiction to intravenous drugs
Opis:
There are 13.2 million HIV infected persons addicted to intravenous drugs (AIDs) and 80% of them live to developing countries. Highly Active Antiretroviral Therapy (HAART) is provided to 15% of AIDs persons. Improper provision of HAART to AIDs persons was described both to Europe and to the USA. The factor which is responsible to HAART is adherence. The patients on substitutive treatment can achieve quite often the level of adherence and HAART effectiveness similar to persons not addicted to drugs. But not all addicted patients can follow medically advised treatment and live in good social position and that influences inappropriate results of provided support. Many investigators do confirm that there is no difference for activity of HIV infection to general population comparing to AIDs patients. Still there is some data that HAART can be provided to patients even in once daily mode. There are many infections which are influencing drug users history – i.e. tuberculosis, abscesses or STDs. About 95% of patients do suffer from HCV infection world wide. Adherence is very important to the treatment provided to drug users and sometimes drugs could be provided as Directly Observed Therapy – DOT. Antireroviral drugs thanks to the influence of cytochrome P450 (mainly CYP3A4) can develop interactions and should be properly medically adapted. Patients from the substitutive programs who are receiving antiretrovirals should be prepared for increased requirement of opioids and signs of the drugs deficiency to the patients.
Na świecie zakażenie HIV u osób przyjmujących dożylne środki uzależniające (OPDŚU) może wynosić 13,2 mln osób, a 80% z nich żyje w krajach rozwijających się. Wysoce aktywną terapię antyretrowirusową (HAART) przyjmuje ok. 15% OPDŚU. Złe wykorzystanie HAART u OPDŚU zostało opisane zarówno w krajach europejskich jak i w USA. Czynnikiem, który warunkuje powodzenie terapii antyretrowirusowej jest adherencja. Pacjenci programów substytucyjnych często osiągają poziom adherencji i skuteczność HAART zbliżoną do uzyskiwanej u osób nigdy nieuzależnionych. Nie wszystkie osoby przyjmujące dożylne środki uzależniające mają możliwość stosować się do zaleceń terapeutycznych i mieć dobre warunki socjalno-ekonomiczne. Natomiast wiele badań wskazują, że HAART stosowane jeden raz dziennie jest równie efektywne, jak leczenie stosowane dwa razy dziennie. Większość badaczy zwraca uwagę na brak różnicy w postępie zakażenia HIV pomiędzy OPDŚU a osobami, które nabyły zakażenie w inny sposób. Znacznie częstsze jest występowanie chorób, które nie należą do schorzeń definiujących AIDS, natomiast w istotny sposób wpływają na losy narkomanów dożylnych zakażonych HIV. Ważnym elementem jest współzakażenie wirusem HCV, które może dotyczyć ponad 95% OPDŚU. U osób leczonych HAART sposobem na poprawienie adherencji jest tzw. leczenie bezpośrednio obserwowane – Directly Observed Therapy. Leki antyretrowirusowe poprzez wpływ na układ cytochromu P450 (głównie na CYP3A4) wchodzą w interakcje, które muszą być właściwie diagnozowane. Pacjenci programów substytucyjnych, u których wdraża się HAART z udziałem leków antyretrowirusowych powinni być przygotowani na wzrost zapotrzebowania na opioidy i ewentualne objawy niedoboru.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 2; 48-58
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sepsa jako powikłanie drobnego zranienia
Sepsis as a complication of a small injury
Autorzy:
Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031553.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Staphylococcus aureus
children
infection
sepsis
wound
rana
zakażenie
sepsa
dzieci
staphylococcus aureus
Opis:
Sepsis is a severe generalised infection caused usually by pathogenic bacteria. Natural defence mechanisms are destroyed by bacterial toxin and systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is developed. High virulence pathogens like meningococcus, pneumococcus, Haemophilus influenzae, Salmonella, Streptococcus, Staphylococcus (generally Staphylococcus aureus) are factors causing general infection. Other microorganisms causing SIRS are viruses, fungus, or parasites. Mechanisms developing sepsis are complex. Respiratory system, infection in abdominal cavity, encephalomyelitis, and urinary system infection are usually entry of septicaemia. Particular type of infection is sepsis developed after surgical procedure or invasive diagnostic investigation. Rare cause of fully symptomatic SIRS are small skin wounds causing damage of skin barrier and penetration of skin bacteria inside the organism. In propitious conditions i.e. decrease of immunity bacteria can spread via bloodstream, destroy vessel endothelium and provoke septic shock. The article presents two cases of sepsis induced by Staphylococcus aureus. No other deviation but small wounds were found in general state of those children. Early diagnostics and highly specialistic treatment carried out on Pediatric Surgery and Orthopedics Department resulted in complete recovery of presented patients.
Sepsa jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Toksyny bakteryjne uszkadzają naturalne mechanizmy obronne organizmu, wywołując uogólniony zespół odczynu zapalnego (SIRS). Do czynników wywołujących zakażenie należą bakterie chorobotwórcze o dużej zjadliwości, takie jak: meningokoki, pneumokoki, pałeczka hemofilna, salmonella, paciorkowce czy gronkowce (najczęściej Staphylococcus aureus). Innymi drobnoustrojami odpowiadającymi za wystąpienie zespołu SIRS mogą być wirusy, grzyby lub pasożyty. Mechanizm powstawania sepsy jest złożony. Wrotami zakażenia krwi najczęściej są układ oddechowy, infekcje w obrębie jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zakażenia układu moczowego. Szczególnym rodzajem zakażenia jest sepsa rozwijająca się po zabiegach operacyjnych lub inwazyjnych badaniach diagnostycznych. Rzadką przyczyną wystąpienia pełnoobjawowego zespołu SIRS mogą być drobne zranienia skóry powodujące uszkodzenie bariery skórnej i przeniknięcie do organizmu bakterii, które zwykle znajdują się na powierzchni skóry. W sprzyjających warunkach, na przykład zmniejszonej odporności, mogą one rozprzestrzenić się drogą krwionośną, uszkadzając śródbłonek naczyń, i w efekcie wywołać wstrząs septyczny. W pracy przedstawiono dwa przypadki sepsy wywołanej bakterią Staphyloccocus aureus u dzieci, u których stwierdzono jedynie drobne zranienia skóry bez żadnych innych odchyleń od stanu prawidłowego. Wczesna diagnostyka i wczesne wysokospecjalistyczne leczenie wprowadzone w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej pozwoliło na opanowanie sepsy i doprowadziło do całkowitego wyleczenia dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 324-327
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fluorochinolony. Bezpieczeństwo terapii
Fluoroquinolones: safety of therapy
Autorzy:
Dziedzic, Anna
Leks-Sadowska, Sylwia
Chronowska, Justyna
Madej, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527385.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
fluorochinolony
neuropatia
zakażenie
zespół Guillaina-Barrégo
fluoroquinolones
neuropathy
infection
Guillain-Barré syndrome
Opis:
Fluorochinolony (m.in. ciprofl oksacyna, moksyfl oksacyna, lewofl oksacyna, gemifl oksacyna) są antybiotykami skutecznymi, powszechnie stosowanymi i o szerokim spektrum aktywności bakteriobójczej. Znajdują zastosowanie m.in. w zakażeniach układu oddechowego, układu moczowego, skóry i tkanki podskórnej, a nawet miejscowo w okulistyce. Niestety powodują szereg efektów ubocznych. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) informuje, że działania niepożądane fl uorochinolonów przeważają nad korzyściami wynikającymi z ich zastosowania u chorych z ostrym zapaleniem zatok, ostrym zapaleniem oskrzeli i niepowikłanym zakażeniem układu moczowego. Poza znanymi od dawna działaniami ubocznymi fl uorochinolonów, takimi jak tendinopatia, zapalenie i zerwanie ścięgien piętowych (Achillesa), powikłania żołądkowo-jelitowe, zakażenie, zapalenie jelit i biegunka Clostridium diffi cile, powikłania dotyczące ośrodkowego układu nerwowego (neurotoksyczność), hepatotoksyczność, hipo- i hiperglikemia oraz zaburzenia rytmu serca (m.in. torsade de pointes) i nagły zgon sercowy jako konsekwencja wydłużenia odstępu QT elektrokardiogramu – zwraca się uwagę na nowe, czyli neuropatie, a wśród nich najcięższą postać – zespół Guillaina-Barrégo.
Fluoroquinolones (i.e. ciprofl oxacin, moxifl oxacin, levofl oxacin, gemifl oxacin) are effective, commonly used broad-spectrum antibacterial drugs. They are used in infections of the respiratory system, urinary tract, skin, and subcutaneous tissue and, even topically in ophthalmology. Unfortunately, they cause many adverse effects. The US Food and Drug Administration (FDA) states that their adverse effects outweigh the benefi ts of using them in patients with acute sinusitis, acute bronchitis, and uncomplicated urinary tract infection. The well-known adverse effects of fl uoroquinolones include Achilles tendinopathy, tendon rupture, gastrointestinal complications, Clostridium diffi cile infection, central nervous system dysfunction, hepatotoxicity, hypoglycemia and hyperglycemia, QT interval prolongation, cardiac arrhythmia (including torsade de pointes) and sudden cardiac death. Nowadays, attention is drawn to neuropathies, the most severe of which is Guillain-Barré syndrome.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2017, 4; 125-132
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monoinfekcja Borrelia burgdorferi i współzakażenia Borrelia burgdorferi / Anaplasma phagocytophilum u pracowników leśnictwa i rolników
Monoinfections caused by Borrelia burgdorferi and Borrelia burgdorferi / Anaplasma phagocytophilum co-infections in forestry workers and farmers
Autorzy:
Tokarska-Rodak, Małgorzata
Pańczuk, Anna
Kozioł-Montewka, Maria
Plewik, Dorota
Szepeluk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164384.pdf
Data publikacji:
2015-11-09
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
Borrelia burgdorferi
leśnicy
rolnicy
Anaplasma phagocytophilum
cytokiny
współzakażenie
forestry workers
farmers
cytokines
co-infection
Opis:
Wstęp Występowanie u ludzi koinfekcji patogenami przenoszonymi przez kleszcze jest istotnym zjawiskiem epidemiologicznym, któremu coraz więcej uwagi poświęcają zarówno lekarze, jak i osoby pracujące w warunkach zwiększonego ryzyka ukłucia przez kleszcze. Materiał i metody Grupa badana obejmowała 93 osoby z obecnymi przeciwciałami immunoglobuliny M/G (IgM/IgG) anty-Borrelia burgdorferi i IgG anty-Anaplasma phagocytophilum, wyłonione podczas badań przesiewowych z grupy rolników i leśników zawodowo narażonych na pokłucia przez kleszcze. Celem pracy była ocena częstości występowania przeciwciał IgM/IgG dla specyficznych antygenów B. burgdorferi oraz poziomu wybranych cytokin u rolników i leśników w zależności od obecności monoinfekcji B. burgdorferi lub współzakażenia B. burgdorferi / A. phagocytophilum. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej (test Chi², Manna-Whitneya, Kruskala-Wallisa). Wyniki U osób z koinfekcją B. burgdorferi i A. phagocytophilum istnieje silniejsze generowanie przeciwciał IgG dla antygenów B. burgdorferi, takich jak VlsE (variable major protein- like sequence expressed) (p < 0,05), p19 (p < 0,02), p17 (p < 0,05) i CRASP3 (complement regulator-acquiring surface protein 3) (p < 0,02) w porównaniu z osobami z monoinfekcją B. burgdorferi. Nie stwierdza się różnic w poziomie generowanych cytokin interleukiny 6 (IL-6), IL-10, czynnika martwicy nowotworu α (tumor necrosis factor α – TNF-α) u osób z monoinfekcją B. burgdorferi i koinfekcją B. burgdorferi / A. phagocytophilum. Wnioski U pacjentów z jednoczesnym zakażeniem B. burgdorferi i A. phagocytophilum odpowiedź immunologiczna skierowana przeciwko B. burgdorferi jest silniejsza niż w przypadku monoinfekcji. Med. Pr. 2015;66(5):645–651
Background The presence of co-infections induced by tick-borne pathogens in humans is an important epidemiological phenomenon. This issue has attracted growing attention of doctors and people working under conditions of an increased risk of being exposed to tick bites. Material and Methods The research group consisted of 93 individuals with current anti-immunoglobulin M/G (IgM/ IgG) Borrelia burgdorferi or IgG anti-Anaplasma phagocytophilum. The respondents were identified during the screening survey in a group of farmers and foresters occupationally exposed to tick bites. The aim of the work was to analyse the frequency of antibodies to specific antigens of B. burgdorferi and the levels of cytokines in forestry workers and farmers with B. burgdorferi monoinfections and B. burgdorferi / A. phagocytophilum co-infections. Statistical analysis was performed using the Chi², Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis tests. Results There is a stronger generation of IgG antibodies to B. burgdorferi antigens in patients with B. burgdorferi / A. phagocytophilum co-infections, such as variable major protein-like sequence expressed (VlsE) (p < 0.05), p19 (p < 0.02), p17 (p < 0.05) and complement regulator-acquiring surface protein 3 (CRASP3) (p < 0.02) compared to persons with B. burgdorferi monoinfections. The discrepancies in the synthesis of cytokines interleukin 6 (IL-6), IL-10, and tumor necrosis factor α (TNF-α) have not been found in persons with B. burgdorferi monoinfections and B. burgdorferi / A. phagocytophilum co-infection. Conclusions The immune response directed against B. burgdorferi is stronger in patients co-infected with B. burgdorferi and A. phagocytophilum than in those with monoinfection. Med Pr 2015;66(5):645–651
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 5; 645-651
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies