Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Commodus" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Tabula Banasitana. Tekst – tłumaczenie – komentarz
Tabula Banasitana. Text – Translation – Commentaries
Autorzy:
Jurewicz, Aldona
Tadajczyk, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27308742.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Marek Aureliusz
Kommodus
Mauretania Tingitana
Banasa
Tabula Banasitana
obywatelstwo rzymskie
Zegrenses
Marcus Aurelius
Commodus
Roman Citizenship
Opis:
Cesarstwo rzymskie w II w. n.e. weszło w okres szybkiej romanizacji prowincji rzymskich, m.in. miało to miejsce, z rożnym natężeniem, w prowincjach afrykańskich. Wyrazem tego było nadawanie przywodcom plemion tubylczych obywatelstwa rzymskiego. Dokument zwany Tabula Banasitana, znalezisko epigraficzne odkryte w XX w. w miejscu antycznej civitas Banasa, dokumentuje proces nadania rzymskiego prawa przywodcom plemienia Zegrenses oraz ich rodzinom. Rzymskie ius civile zostało przyznane im z zachowaniem praw ich ludu oraz bez zwolnień od ciężarow publicznych. Przedmiotem artykułu jest kompleksowa analiza trzech dokumentow wyrytych na inskrypcji Tabula Banasitana dotyczących romanizacji prowincji Mauretania Tingitana. Artykuł ukazuje stopniowe wciąganie przywódców tubylczych plemion zamieszkujących połnocno-zachodnią Afrykę w struktury rzymskiej prowincji Mauretania. Lokalnym elitom władze rzymskie nadawały niekiedy obywatelstwo rzymskie, jednak z zachowaniem praw rodzimych. Taka zrownoważona polityka pozwalała zachować spokoj na przygranicznych terenach cesarstwa, niejednokrotnie zagrożonych konfliktami z ludami ościennymi, lub, jak to miało miejsce w analizowanym tu przypadku, z plemionami nomadycznymi. Przywileje obywatelstwa rzymskiego nadawano z pewnymi ograniczeniami dotyczącymi zarówno kwestii stosunku nowego obywatela do jego rodzimej społeczności, jak i interesow fiskalnych cesarstwa (bez zwolnień ze zobowiązań, takich jak np. tribulum i vectigal). Zazwyczaj obywatelstwo było nadawane viritim, jednak – jak poświadcza to Tabula Banasitana – mogli je rownież otrzymać członkowie rodziny (żona i dzieci) beneficjenta.
The Roman Empire entered a period of rapid romanization of the Roman provinces in the 2nd century AD. This also took place, with varying intensity, in African provinces. An expression of this was the granting of Roman citizenship to the leaders of indigenous tribes. The document called Tabula Banasitana, an epigraphic find discovered in the 20th century at the site of the ancient civitas Banasa, documents the process of granting Roman law to the leaders of the Zegrenses tribe and their families. The Roman ius civile was granted to them with the preservation of the rights of their people and without exemptions from public burdens. The author analyzes three documents engraved as an inscription known as Tabula Banasitana, concerning the romanization of the province Mauretania Tingitana. The article describes the process of the gradual incorporation of the North-West African tribal leaders into the structures of the Roman province of Mauretania. Sometimes members of the local elites were granted the status of Roman citizen by the Roman authorities, even though they retained all privileges derived from native law. Through this balanced social policy, Rome was able to keep the peace in frontier areas of the Empire, which were threatened by conflicts with neighbors or, as in this case, nomadic tribes. This form of Roman citizenship was limited – the nature and extent of the restrictions depended on the relationship between the person receiving citizenship and the local community or the Empire’s fiscal interests (for example new citizens were not relieved of obligations like tributum or vectigal). Citizenship was usually granted viritim, but sometimes – as Tabula Bansitana shows – members of the newly minted citizen’s family (wife and children) also received the privilege.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2023, 22, 1; 391-417
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bellum desertorum” cesarza Kommodusa
Autorzy:
Łuć, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041271.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Commodus
Maternus
deserters
rebellion
war
Roman army soldiers
Kommodus
dezerterzy
bunt
wojna
żołnierze armii rzymskiej
Opis:
Przestępcza działalność Maternusa, uciekiniera z armii rzymskiej, któremu udało się zebrać wokół siebie liczną grupę ludzi wykluczonych poza nawias prawa, uległa przeobrażeniu w otwarty bunt, który był wymierzony w Kommodusa. W niniejszym tekście została nakreślona rekonstrukcja okoliczności, które towarzyszyły formalnemu przekwalifikowaniu dezerterów i pospolitych bandytów we ‘wrogów Rzymu’. Przeanalizowanie przebiegu tych wydarzeń nie byłoby możliwe bez uwzględniania źródeł literackich, epigraficznych, jak i tych z zakresu prawa rzymskiego. Jedynie uwzględnienie wszystkich dostępnych świadectw łączących się z tym zagadnieniem daje szansę, aby poddać go krytycznej i wieloaspektowej analizie. Bez takiego podejścia nie byłoby też możliwe zweryfikowanie obowiązującego w tym zakresie stanu wiedzy i zaproponowanie nieco odmiennej interpretacji.
The article describes circumstances in which ‘the war with the deserters’ took place in the mid-180s AD in the Roman state. Criminal activity of Maternus, a deserter from the Roman army, who managed to surround himself with a large group of people excluded from the boundaries of legality, was transformed into an open rebellion against Commodus. Reconstruction of the circumstances outlined in the article that accompanied the formal requalifying the deserters and common outlaws as the ‘enemies of Rome’ would not be possible without including literary and epigraphic sources, as well as those referring to the Roman law. Only after having taken into account all the available evidence related to this topic can one provide a critical and multifaceted analysis of the history. Rejecting this approach would not allow to verify the current state of knowledge in this area, and therefore, to offer a slightly different interpretation.
Źródło:
Res Historica; 2020, 49; 61-95
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies