Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Byzantine Empire" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Rola eunuchów na dworze cesarzy bizantyńskich. Przypadek Narzesa
    The role of eunuchs in Byzantine courts. The case of Narses
    Autorzy:
    Malinowski, Rajmund
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612734.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bizancjum
    eunuch
    Narzes
    Byzantine Empire
    Narses.
    Opis:
    The article is divided into two sections. First presents the role of eunuchs in Byzantine Empire in general. Second section focuses specifically on Narses, his life, main achievements and legacy. The term eunuch (eÙnoàcoj) is ambiguous. It generally refers to people who are not able to procreate due to natural constitution or mutilation, but it can have many various meanings. It can also refer to the man who is absent from procreation due to impotence or celibate. For people who has been born incapacitated or with some hormonal anomalies we use term „natural eunuchs”. There were several functions of eunuchs in Byzantine state we can differentiate. First is religious. Eunuchs were present in institution of Church from the very beginning. They could have been priests and patriarchs if they did not become eunuchs as a result of self-mutilation. Many eunuchs were high officials at the court of Byzantine emperors. They served as envoys, agents and as a members of palace guard. They were also responsible for superintending of the emperor’s son. And finally, eunuchs were successful and talented military leaders. Life of Narses is fascinating example of a great career of eunuch in Byzantine Empire. He owes his success to his many talents and sympathy and protection of the emperor Justinian and his wife Theodora. He came to Constantinople from east, probably as a slave. At the beginning, he was a low rank official at the court. He also served as a member of the palace guard. Thanks to his intelligence and flexibility he became chamberlain at the court. Later he got a generalship of Byzantine army in Italy. He was called back to the capital, after he got involved in conflict with great general Belisarius. Several years later, however, Justinian once again used his skills to finally crush Ostrogoth’s army. He spent his last years of life as governor of conquered land.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 373-387
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Portrayal of Anastasius I (491–518) in the Church History by Theodore Lector. A Few Remarks
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/436311.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    eodor Lector
    Emperor Anastasius
    Early Byzantine Empire
    Church history
    Opis:
    The portrayal of Anastasius’ reign as presented by eodore is both one-dimensional, focusing on the Emperor’s activities related to religious matters, and entirely negative. For Theodore, Anastasius was a ruler who fought against the orthodox Church (of which the author of the Church history was a member himself). Furthermore, Theodore Lector became, in a sense, subject to Emperor’s repressions, as he was a secretary to patriarch Macedonius, who was removed from his position and exiled from Constantinople. For Theodore, Anastasius was an evil, impious and weak ruler, against whom even his own subjects rebelled (rising of Vitalian, riots in Constantinople).
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2017, 5; 73-82
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część II
    The Abbasid Revolution and its Aftermath in the Chronicle of Theophanes the Confessor. Part Two
    Autorzy:
    Cecota, Błażej Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32319859.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantine empire
    byzantine-arabic relations
    Theophanes the Confessor
    Byzantine historiography
    Cesarstwo Bizantyńskie
    relacje bizantyńsko-arabskie
    Teofanes Wyznawca
    historiografia bizantyńska
    Opis:
    W pierwszej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes Wyznawca właściwie odmówił prawa do legitymizacji dynastii abbasydzkiej, uznając prawowierność rządów Umajjadów (według kronikarza władza tych ostatnich pochodziła bezpośrednio od Proroka Muhammada, co oczywiście nie jest do końca prawdą). Chronograf podkreślał, że Abbasydzi wykorzystywali niższe warstwy społeczne do przejęcia władzy, co doprowadziło do stanu anarchii. Jednocześnie zauważył, jak złym władcą był Marwan II. Jak można zrozumieć, z tej trudnej sytuacji nie było dobrego wyjścia, ponieważ obie strony sporu zostały obciążone grzechami prowadzącymi do niesprawiedliwości i nieprawowierności. Potwierdzały to niejako zjawiska nadprzyrodzone, o których historyk wspomniał w kontekście zmiany władzy w państwie muzułmańskim. W drugiej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes próbował zasugerować, że rządy Abbasydów doprowadziły do podziałów religijnych i klasowych. Wspomniałem jak kronikarz opisywał przejawy anarchii, która doprowadziła m.in. do prześladowań chrześcijan. Według mojej interpretacji, opis wojny domowej w kalifacie po śmierci Haruna ar-Raszida jest niemal zwiastunem końca imperium muzułmańskiego.
    In the first part of my article, I described how Theophanes the Confessor refused to legitimize the Abbasids, recognizing the legitimacy of Umayyad rule (according to the chronicler, the Umayyad power came directly from the Prophet Muhammad, which is obviously not entirely true). The chronograph emphasized that the Abbasids used the lower classes to seize power, which allowed them to lead to a state of anarchy. At the same time, he noticed how bad a ruler Marwan the Second was. From this difficult situation, as can be understood, there was no good way out, because both sides of the dispute were tainted with sins that led to injustice or unrighteousness. This was confirmed by supernatural phenomena mentioned by historian in the context of the change of power in the Muslim state. In the second part of my paper, I described how Theophanes tried to suggest that the Abbasid rule had led to religious and class divisions in the country. As a chronicler described the manifestations of anarchy that led to the persecution of Christians in Muslim countries. According to my interpretation, the description of the civil war in the caliphate after the death of Harun ar-Rashid in the work of Theophanes the Confessor is almost a harbinger of the end of the Muslim empire.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 7-21
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część I
    The Abbasid Revolution and its aftermath in the chronicle of Theophanes the Confessor. Part one
    Autorzy:
    Cecota, Błażej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32314923.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantine empire
    Byzantine-Arabic relations
    Theophanes the Confessor
    Byzantine historiography
    Cesarstwo Bizantyńskie
    relacje bizantyńsko-arabskie
    Teofanes Wyznawca
    historiografia bizantyńska
    Opis:
    Artykuł jest próbą interpretacji informacji wybranych przez Teofanesa Wyznawcy na temat przejęcia władzy w muzułmańskim kalifacie przez dynastię Abbasydów. W bizantyńskiej debacie naukowej ostatnich dziesięcioleci na temat Chronografii dominował spór o tzw. wschodnie źródła, w szczególności dotyczący Teofila z Edessy i rzekomych źródeł arabskich. W świetle tej bardzo ważnej dyskusji znika jednak kwestia pracy, jaką sam Teofanes Wyznawca (lub zespół współpracujących z nim osób i Jerzy Synkelos, w kontekście doboru materiałów) włożył w tworzenie tej kroniki. Jakie elementy narracji chciał podkreślić, jak ją prowadził, co chciał zasugerować swoim czytelnikom. Zdaniem autora tego tekstu, dobrym przykładem pracy selekcyjnej dokonanej przez Teofanesa są te elementy narracji, które dotyczą powstania i przejęcia władzy przez Abbasydów. Teofanes z pewnością nie był „zwolennikiem” Umajjadów, co widać zwłaszcza w opisie panowania Marwana, ale negatywnie odnosi się do tego, jak Abbasydzi przejęli władzę – kwestionuje ich legitymizację, przedstawiając jako ludzi, którzy pozwolili na rabunki i morderstwa dokonywane przez niższe klasy. Tymi zagadnieniami, a także pewnymi elementami związanymi z możliwymi interpretacjami religijnymi zająłem się w pierwszej, prezentowanej tutaj, części pracy. W drugiej przedstawię elementy narracji Teofanesa, które zdają się sugerować, iż wraz z przejęciem władzy przez Abbasydów widział on pewien zmierzch muzułmańskiego państwa w ogóle.
    This article attempts to interpret the messages of Theophanes the Confessor about the seizure of power in the Muslim caliphate by the Abbasid dynasty. The Byzantine studies debate of the last decades about Chronography was dominated by the dispute over the so-called eastern sources of information contained in the Byzantine chronicle. There were numerous suggestions, most notably about Teophilus of Edessa and alleged Arab sources. In view of this very important discussion, however, the issue of the work that Theophanes the Confessor himself (or the team of people who worked with him and George Syncellus in the context of the selection of materials) put into the creation of this chronicle disappears. What elements of the narrative did he want to emphasize, how did he conduct the narrative, what he wanted to suggest to his readers. According to the author of this text, a good example of the selection work performed by Theophanes are those elements of the narrative that concern the rise and takeover of power by the Abbasids. In the first part of this article, I dealt with the circumstances of the Abbasid seizure of power, which was highlighted by the Byzantine chronicler. Theophanes was certainly not an "supporter" of the Umayyads, as seen especially in the description of Marwan's reign, but he is negative about how the Abbasids seized power - considering their legitimacy questionable, presenting them as the people who led to the robberies and murders by the lower classes . I dealt with these issues, as well as some elements related to possible religious interpretations, in the first part of the work, presented here. In the second, I will present elements of Theophanes' narrative, which seem to suggest that with the seizure of power by the Abbasids he saw a certain collapse of the Muslim state.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 55-69
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie twarze islamu – przypadek średniowiecznej Sycylii
    Two Faces of Islam – Case Study of the Medieval Sicily
    Autorzy:
    Konik, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480454.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Islam
    Sycylia
    Bizancjum
    emirat Aghlabidów
    dynastia Kalbidów
    Normanowie
    Sicily
    Byzantine Empire
    Aghlabid Emirate
    Kalbids dynasty
    Normans
    Opis:
    Islam jawi się dziś jako nietolerancyjna religia pozostająca w konflikcie z tradycją judeochrześcijańską. Jednak przykład średniowiecznej Sycylii dowodzi, że w imię Koranu można zbudować wielokulturowe społeczeństwo. Strategiczne położenie Sycylii od wieków przyciągało osadników. Od VI wieku władało nią Bizancjum. W VIII wieku wyspa zainteresowała Arabów tworzących nowe państwa w Afryce Północnej. Jednym z nich był emirat Aghlabidów. W 827 roku wyruszyła stamtąd armia, rozpoczynając muzułmański podbój Sycylii, który - pod znakiem rzezi i zniszczeń - trwał przez kolejne dziesięciolecia. W X wieku władzę na wyspie przejęła dynastia Kalbidów. Wprowadzili oni politykę tolerancji, dbali o rozwój nauki i kultury, wspierali rolnictwo oraz handel. W XI wieku Sycylię podbili Normanowie. Zetknąwszy się z wysoką kulturą wyspy, utrzymali oni większość rozwiązań poprzedników. Językami urzędowymi były łacina i greka, a także arabski. Z połączenia różnych kultur powstało jedno z najnowocześniejszych społeczeństw tamtych czasów.
    Islam today is being perceived as the religion that is in the state of conflict with the Judeo-Christian tradition. But a case study of the medieval Sicily proves that it is possible to create a multicultural society in the name of the Koran. Strategic location of the island has always attracted settlers. It was under Byzantine rule since the 6th century. In the 8th century it attracted the attention of the Arabs, just then creating their new states in North Africa. One of them was the Aghlabid Emirate. In 827 it sent an invading army to Sicily. The Muslim conquest of the island, punctuated with the outbursts of onslaught and destruction, lasted for several decades. In the 10th century the reins of power went to the rulers from the Kalbids dynasty. They introduced a policy of tolerance, promoted arts and science and supported trade and agriculture. In the 11th century Sicily was conquered by the Normans. Recognising the high value of the culture they encountered on the island, they retained most measures of their predecessors. The official languages were Latin, Greek and Arabic. The mixture of various cultures in Sicily produced one of the most advanced societies of that period.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 1; 59-76
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początki użytkowania szabli na terenie wczesnośredniowiecznej Armenii
    The Genesis of Sabre Use in Early-Medieval Armenia
    Autorzy:
    Dymydjuk, Dymitr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375582.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Byzantine Empire
    Abbasid Caliphate
    sabre
    backsword
    paramerion
    Armenia
    Bagratids
    Georgia
    Cesarstwo Bizantyjskie
    Kalifat Abbasydów
    szabla
    pałasz
    Bagratydzi
    Gruzja
    Opis:
    For a long time, the military history of the Medieval Armenia was not an object of historical research, which in turn had a negative impact on the studies of the region’s social and political history. It is indisputable that in Armenia, as in most countries during the Middle Ages, the sword was a popular – albeit expensive – weapon. But when did sabres appear in Armenia, and were they popular? Images or archaeological fi nds of sabres from the territory of Armenia date only from the 12th/13th centuries, while in the Byzantine Empire and Abbasid Caliphate the sabre had been known already in the 9th–11th centuries, used mainly by nomads serving as mercenaries in both armies. Unfortunately, written sources are not really helpful, as Armenian chroniclers used diff erent terms (– sur, tur, suser – sur, tur, suser) in order to describe the word “sword” or something of the kind, diff erences between which are not completely understood. Moreover, there exists a methodological problem of distinguishing a backsword/pallash (single-edged sword) from a sabre. In order to make this research a more relevant, a comparative analysis with Byzantine, Georgians, Muslim and Nomads materials regarding the appearance, distribution and use of the sabre was employed. The conclusion states that in South Caucasus, the sabre appeared a bit later than in the Byzantine Empire and Abbasid Caliphate, having arrived thanks to North Caucasus, Byzantine, Muslim or Seljuk infl uences in the 10th–11th centuries, given that nomad mercenaries were not present in Bagratid Armenia.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 172-197
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o specyfice badań nad historią kobiet w późnej starożytności i Bizancjum
    A few comments on the specific character of the research into the history of women in late antiquity and Byzantium
    Autorzy:
    Kosiński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1834145.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo HUMANICA
    Tematy:
    dzieje kobiet w antyku
    kobiety w Bizancjum
    proweniencja źródeł antycznych
    history of women in Antiquity
    women in the Byzantine Empire
    provenance of sources in Antiquity
    Opis:
    Niniejszy artykuł jest próbą ukazania najważniejszych trudności w badaniach prowadzonych nad historią kobiet w późnej starożytności i Bizancjum. Wskazuje najistotniejsze różnice w tego typu badaniach dotyczących różnych epok historycznych. Największym problemem w badaniach kobiecych w epokach przed-nowożytnych jest charakter źródeł, których autorkami w niewielkim jedynie zakresie były kobiety, w dodatku przede wszystkim kobiety wywodzące się z elit. Zazwyczaj na świat kobiet w tych czasach patrzymy przez pryzmat autorów, którzy byli mężczyznami, najczęściej również pochodzącymi z elit. Dlatego aby badać dzieje kobiet w antyku i Bizancjum, trzeba przede wszystkim wykorzystywać metodologię charakterystyczną dla studiów klasycznych, umiejętnie łącząc ją z metodologią wypracowaną dla zgłębiania historii kobiet.
    The present article aims to show the most important difficulties connected with the research on the history of women in Late Antiquity and Byzantium. It also points to the significant differences that exist in such studies as relating to various historical periods. The major problem occurring in the women’s studies focused on pre-modern periods is the nature of the sources as represented by only a very limited number of female authors (most of whom would represent the elite circles of society). Most often, the world of women in that period is depicted from the perspective of male authors, usually members of the upper classes themselves. For this reason, the study of the history of women in Antiquity and in the Byzantine period should require the use of the methodology specific to classical studies with the reliance on the applicable methods elaborated for the purposes of women’s studies.
    Źródło:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2020, 2(9); 9-25
    2451-3539
    2543-7011
    Pojawia się w:
    Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza chrześcijańskiej posługi hospicyjnej
    The genesis of Christian hospice care
    Autorzy:
    Leśniewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612744.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    historia medycyny
    geneza opieki hospicyjnej
    chrześcijaństwo
    Cesarstwo Bizantyńskie
    trąd
    teologia diakonii
    History of Medicine
    the Genesis of Hospice Care
    Christianity
    the Byzantine Empire
    Leprosy
    theology of diakonia
    Opis:
    Hospice care to terminally ill people was originated due to a sensitivity to the personal dignity of man. Christianity brought a special contribution to the care of terminally ill people in the history of the world. Institutionalized Christian hospice care was started in the second half of the fourth century. The first hospices were founded in the Byzantine Empire and were destined for people suffering from leprosy. In the article there are stated the facts relating to the biblical foundations of the theology of diakonia and examples of the involvement of the hierarchy in the creation of hospitals according to the principles of Christian ethics. The Author underlines that the first Christian hospices have been an integral part of monasteries.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 289-301
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pieniądz w Historia religiosa autorstwa Teodoreta z Cyru
    Money in Historia religiosa by Theodoret of Cyrus
    Autorzy:
    Milewski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612069.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    antyczne chrześcijaństwo
    gospodarka późnego Cesarstwa Rzymskiego
    wczesne Bizancjum
    Teodoret z Cyru
    hagiografia bizantyńska
    Ancient Christianity
    economy of the Later Roman Empire
    early Byzantium
    Theodoret of Cyrus
    byzantine hagiography
    Opis:
    The paper analyses the reports regarding money, which appear in the Historia religiosa writen by Theodoret of Cyrus. Historia religiosa, on the one hand, presents the life of the Syrian monks, and the other hand depicts the realities of everyday life of the inhabitants of the collapsed provinces of the Roman East at the turn of the fourth and fifth century. On this occasion, we also find in Historia religiosa numerous references to the role of money in everyday life. In the work of Theodoret money appears in several contexts: as an important element of trade on the market, as taxes, as a ransom paid for releasing captives but also as a money in welfare activities (amounts of money donated to charity). Unfortunately, in Historia religiosa, we didn’t found any information about the prices and wages. The analyzed reports, despite a certain lack of precision, are a valuable sources of knowledge. They depicts everyday life in eastern provinces, “stories” unknown to the “great history”, allowing for a reconstruction of social and economic history of the later Roman Empire.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 481-492
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pieniądz w Vita Porphyrii episcopi Gazensis pióra Marka Diakona
    Money in Vita Porphyrii episcopi gazensis by Marc the Deacon
    Autorzy:
    Milewski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558994.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    antyczne chrześcijaństwo
    ekonomia późnego Cesarstwa Rzymskiego
    wczesne Bizancjum
    Porfiriusz
    biskup palestyńskiej Gazy
    Marek Diakon
    hagiografia wczesnobizantyńska
    Ancient Christianity
    economy of the Later Roman Empire
    early Byzantium
    Porphyrius
    bishop of Palestynian Gaza
    Marc the Deacon
    early Byzantine hagiography
    Opis:
    W tekście przeprowadzono analizę relacji dotyczących pieniądza jakie pojawiają się w Vita Porphyrii episcopi Gazensis. W dziele Marka Diakona pieniądz pojawia się w kilku kontekstach, a mianowicie w działalności biskupstwa w Gazie, jako darowizny otrzymane przez palestyńskie Kościoły od dworu cesarskiego w Konstantynopolu (od cesarza Arkadiusza i jego żony Aelii Eudoksji) oraz pieniądza rozdawanego w ramach działalności dobroczynnej. Niestety w Vita Porphyrii nie odnajdujemy informacji na temat ówczesnych cen i płac. Wątpliwa jest również wartość poznawcza tego tekstu, także w kwestii zasadności wymienianych w nim sum pieniężnych.
    The paper analyses the reports regarding money which appear in the Vita Porphyrii episcopi gazensis. In the work of Marc the Deacon, money appears in several contexts: as involved in various activities of the bishoprics in Gaza; as a donation to a church given by the imperial court (the emperor Arcadius and his wife the empress Aelia Eudoxia); and as sums donated to charity (also by the bishopric of Gaza). However, in Vita Porphyri we find no information about the prices and wages of the time. Another problem is the credibility of the reports when it comes to the amounts of money mentioned. Unfortunately, it is extremely difficult to verify their credibility with any degree of certainty.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 40; 35-42
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies