Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Русская литература" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Słowo wstępne
    Autorzy:
    Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
    Pavlenko, Svetlana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605003.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    предисловие, русская литература повседневность
    słowo wstępne
    literatura rosyjska
    codzienność
    introduction
    Russian literatury
    daily life
    Opis:
    Предисловие к циклу статьей, посвященных теме повседневности в современной русской литературе.
    The Intoduction to the series of articles about the theme of daily life in contemporary Russian literatury.
    Słowo wstępne do cyklu artykułów, poświęconych tematowi codzinności w najnowszej literaturze rosyjskiej.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motywy tanatyczne i audialne w opowieści Diny Rubiny Высокая вода венецианцев
    Thanatic and phonic motifs in the work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev)
    Танатические и аудиальные мотивы в повести Дины Рубины Высокая вода венецианцев
    Autorzy:
    Siemońska, Olga Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179715.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-07
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская литература
    Венеция
    венецианский текст
    literatura rosyjska
    Wenecja
    krajobraz dźwiękowy
    tekst wenecki
    Russian literature
    Venice
    soundscape
    Venetian text
    Opis:
    Utwór Diny Rubiny Высокая вода венецианцев (1999) wyróżnia na tle tekstu weneckiego literatury rosyjskiej dzięki szczegółowym opisom krajobrazu dźwiękowego miasta. Celem artykułu jest analiza fonosfery weneckiej w opowiadaniu Rubiny z wykorzystaniem sensorycznej geografii literackiej, a także sound studies (badań nad dźwiękiem). Analiza poszczególnych opisów zjawisk dźwiękowych ujawnia, że przyczyną, dla której Rubina zwraca szczególną uwagę na audiosferę miasta, jest przede wszystkim muzyczne wykształcenie pisarki. Okazuje się również, że obraz Wenecji, w tym jej audiosfery, ukazany jest w tekście przez pryzmat tradycji literackiej, zgodnie z którą Wenecja jest przedstawiana jako „miasto śmierci”, „miasto umierające”, „miasto umierających”.
    Произведение Дины Рубины Высока вода венецианцев (1999) выделяется среди других текстов литературной «венецианы» благодаря подробным описаниям звукового пейзажа города. Целью статьи является анализ венецианской фоносферы в повести Рубины. В исследовании используется сенсорная литературная география, а также soundstudies. В ходе анализа отдельных описаний звуковых явлений выясняется, что причиной выделения Рубиной звуковых элементов образа города стало, прежде всего, музыкальное образование писательницы. Также выясняется, что образ Венеции, в том числе и ее фоносфера, показан в тексте через призму литературной традиции, согласно которой Венеция изображается как «город смерти», «умирающий город», «город умирающих».
    The work of Dina Rubina Высокая вода венецианцев (Vysokaya voda venetsiantsev 1999) stands out among other texts of Venetian themes thanks to more detailed descriptions of the soundscape of the city. The article aims to analyze the Venetian phonosphere in the work of Rubina, using the potential of sensory literary geography, as well as soundstudies. In the course of the analysis of individual descriptions of sounds, it turns out that the reason for distinguishing the sound elements in the image of the city was, first of all, the musical education of the author. It is also explained that the image of Venice, including its phonosphere, is shown in the text through the prism of the literary tradition, according to which Venice is portrayed as the “city of death”, “the dying city”, “the city of the dying”.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 116-131
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pamięć, mnemonic turn, literatura. Uwagi wstępne
    MEMORY, MNEMONIC TURN, LITERATURE. INTRODUCTORY REMARKS
    ПАМЯТЬ, MNEMONIC TURN, ЛИТЕРАТУРА. ВСТУПИТЕЛЬНЫЕ ЗАМЕЧАНИЯ
    Autorzy:
    Komisaruk, Ewa Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605346.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    память, литература, литературоведение, русская литература, memory studies
    pamięć
    literatura
    literaturoznawstwo
    literatura rosyjska
    memory studies
    memory, literature, literature studies, russian literature, memory studies
    Opis:
      В статье называются главные проблемы, рассматриваемые в настоящее время в рамках так называемых memory studies, а также указываются те ведущие темы и публикации, которые активно используются в литературоведческих исследованиях, посвященных проблематике памяти.
      The article is an attempt of synthetic look about the most important problems raised as part of the so-called memory studies, the author highlights those topics and presents  lectures that are used in literary studies that are present in the framework of memory turn.  
    Artykuł jest próbą syntetycznego spojrzenia na najważniejsze problemy podejmowane w ramach memory studies oraz określenia i wskazania tych tematów i publikacji, które wykorzystywane są przez wpisujące się w zakres mnemonic turn literaturoznawstwo.  
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pamięć o Wielkim Terrorze we współczesnej literaturze dziecięcej (na przykładzie Breaking Stalin’s "Nose Eugena" Yelchina)
    The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story "Breaking Stalin's Nose")
    Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале "Сталинского носа" Евгения Ельчина)
    Autorzy:
    Kamińska-Maciąg, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605103.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Память
    постпамять
    Литература для детей
    Русская литература
    Большой террор
    pamięć
    postpamięć
    literatura dziecięca
    literatura rosyjska
    Wielki Terror
    memory
    postmemory
    children's literature
    Russian literature
    The Great Terror
    Opis:
    Память о Большом терроре в современной литературе для детей (на материале Сталинского носа Евгения Ельчина) Мотив Большого террора присутствует в произведениях русской литературы для детей и молодежи (не только в современных, но также изданных в советское время). После падения коммунистического режима возросла потребность в новой оценке и ревизии прошлого, появилось желание прислушаться к голосам жертв сталинского режима. Однако, когда книга Евгения Ельчина Сталинский нос (изначально издана на английском языке в США), была переведена на русский и опубликована в России в 2013 году, она вызвала громкую, не утихающую до сегодняшнего дня публичную дискуссию, в которой слышались голоса, называющие книгу «антироссийской». В статье обращается внимание на способ освещения в русской литературе для детей темы Большого террора, которая анализируется с перспективы теории памяти и постпамяти. Предпринята попытка ответить на вопрос, почему небольшая по объему книга спровоцировала немало споров и полярных мнений среди взрослых читателей в России.
    The memory of the Great Terror in contemporary children's literature (based on the Eugen Yelchin's story Breaking Stalin's Nose) Even though the motif of the Great Terror is present in Russian literature for children and the youth (not only contemporary, but also that published during the period of the Soviet Union), one could assume that after the fall of communism the need to re-evaluate and revalue the past, and at the same time giving a literary voice to the victims of the Stalinist regime, will increase. However, when Eugen Yelchin's book Breaking Stalin's Nose, first released in English in the USA, was translated and made available in print in Russia in 2013, its reading triggered a loud and ongoing public discussion, including voices calling it "anti-Russian". Therefore, in this article I draw the reader's attention to how the subject of the Great Terror was and is present in Russian children's literature. Analyzing it (using the motifs from Breaking Stalin's Nose as an example) from the perspective of memory and post-memory theory, I would like to point out why one short novel for children provoked so many extreme opinions among adult readers around the world.
    Pomimo, że motyw Wielkiego Terroru obecny jest w rosyjskiej literaturze dla dzieci i młodzieży (nie tylko współczesnej, ale również tej wydawanej w okresie istnienia Związku Radzieckiego), to można by przypuszczać, że po upadku komunizmu potrzeba ponownej weryfikacji oraz rewaloryzacji przeszłości, a przy tym oddania literackiego głosu ofiarom stalinowskiego reżimu, wzrośnie. Jednakże, kiedy książka Eugena Yelchina pod tytułem Breaking Stalin’s Nose, oryginalnie wydana w języku angielskim w USA, została przetłumaczona i udostępniona drukiem w Rosji w 2013 roku, jej lektura wywołała głośną i trwającą do dnia dzisiejszego publiczną dyskusję, pośród której pojawiły się głosy nazywające powieść „antyrosyjską”. Dlatego też, w niniejszym artykule zwracam uwagę czytelnika na to, w jaki sposób temat Wielkiego Terroru był i jest obecny w rosyjskiej literaturze dziecięcej. Analizując go (na przykładzie motywów zawartych w powieści Breaking Stalin’s Nose) z perspektywy teorii pamięci i postpamięci pragnę wskazać dlaczego jedna krótka powieść dla dzieci, sprowokowała tak wiele skrajnych opinii pośród dorosłych czytelników na całym świecie.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utopie nieśmiertelności. Nikołaj Fiodorow i Wasilij Rozanow
    UTOPIAS OF IMMORTALITY. NIKOLAI FEDOROV AND VASILY ROZANOV
    УТОПИИ БЕССМЕРТИЯ. НИКОЛАЙ ФЕДОРОВ И ВАСИЛИЙ РОЗАНОВ
    Autorzy:
    Milczarek, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604631.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Федоров
    Розанов
    русская философия
    русская литература
    смерть
    бессмертие
    воскрешение
    пол
    Fiodorow
    Rozanow
    filozofia rosyjska
    literatura rosyjska
    śmierć
    nieśmiertelność
    wskrzeszenie
    płeć
    Fedorov
    Rozanov
    Russian philosophy
    Russian literature
    death
    immoratlity
    resurrection
    sex
    Opis:
    УТОПИИ БЕССМЕРТИЯ. НИКОЛАЙ ФЕДОРОВ И ВАСИЛИЙ РОЗАНОВ Целью настоящей статьи является анализ идеи бессмертия у двух русских мыслителей: Николая Федорова и Василия Розанова. Сначала представлена философия Федорова, который утверждал, что смерть нужно победить, а всех умерших воскресить. Эту задачу Федоров рассматривал как продолжение дела Христа и осуществление основной цели христианства - спасения человека. Дальше анализируется идея бессмертия у Розанова. Он не принимал христианский вариант бессмертия и попытался заменить его собственным проектом, который предполагал слияние со сверхиндивидуальным потоком жизни. Из этого вытекало согласие на уничтожение личности. В заключении сказано, что хотя идеи Федорова и Розанова направлены в противоположные стороны, их объединяет утверждение жизни и стремление преодолеть смерть.
    UTOPIE NIEŚMIERTELNOŚCI. NIKOŁAJ FIODOROW I WASILIJ ROZANOW Celem artykułu jest analiza idei nieśmiertelności u dwóch rosyjskich myślicieli: Nikołaja Fiodorowa i Wasilija Rozanowa. Wpierw przedstawiona została filozofia Fiodorowa, który twierdził, że śmierć należy pokonać, a wszystkich zmarłych wskrzesić do życia. Zadanie to Fiodorow pojmował jako kontynuację dzieła Chrystusa i realizację fundamentalnego postulatu chrześcijaństwa - zbawienia człowieka. Następnie omówiona zostaje idea nieśmiertelności u Rozanowa. Odrzucał on chrześcijański wariant nieśmiertelności, próbując zastąpić go własnym projektem, który zakładał zjednoczenie z ponadindywidualnym potokiem życia. Konsekwencją była zgoda na zagładę jednostki. W zakończeniu stwierdzam, że chociaż idee Fiodorowa i Rozanowa wydają się sprzeczne, to w istocie łączy ich uwielbienie życia i pragnienie przezwyciężenia śmierci.
    UTOPIAS OF IMMORTALITY. NIKOLAI FEDOROV AND VASILY ROZANOV The purpose of this work is to analyze idea of immoratlity by two Russian thinkers: Nikolai Fedorov and Vasily Rozanov. At the beginning, Fedorov’s philosophy is presented, who claimed that death needs to be defeated and all the dead people should be resurrected. Fedorov understood this task as a continuation of the mission of Christ and the realization of the fundamental postulate of Christianity - the salvation of a man. Then, the text deals with the Rozanov’s idea of immortality. He did not accept Christian version of immortality and tried to replace it with his own project, which involved a merger with the super-individual flow of life. This implied an agree for the destruction of the individual human. In conclusion, it is said that although Fedorov’s and Rozanov’s ideas seem to be opposite, in fact, glorification of life and desire to defeat death connect them.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krew rosyjskiej geografii. "Granica zapomnienia" Siergieja Lebiediewa
    The blood of Russian geography. “Oblivion” by Sergei Lebedev
    Кровь русской географии. «Предел забвения» Сергея Лебедева
    Autorzy:
    Milczarek, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311925.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Сергей Лебедев
    русская литература
    травма
    горе
    Крайний Север России
    Siergiej Lebiediew
    literatura rosyjska
    trauma
    żałoba
    rosyjska Daleka Północ
    Sergei Lebedev
    Russian literature
    mourning
    Russian Far North
    Opis:
    The text contains an interpretation of Sergei Lebedev's “Oblivion” (2010). The main problem of the book is the intergenerational trauma from the Stalinist era. Its mechanisms have been described in reference to the psychoanalytic tradition. The post-catastrophic image of the Russian Far North presented in the novel was also interpreted. It has been compared to descriptions of radical evil and juxtaposed with Giorgio Agamben's homo sacer. The writings of Jacques Derrida were also used, which turned out to be helpful in describing the phenomenon of splitting traumatic "Self", the present and death, as well as the politics of memory and living with the specters of dead people.
    Текст содержит интерпретацию романа Сергея Лебедева «Граница забвения» (2010). Основная проблема книги – межпоколенческая травма происходящая из сталинской эпохи. Ее механизмы были описаны со ссылкой на психоаналитическую традицию. Был представлен также посткатастрофический образ российского Крайнего Севера. Он был сравнен с описаниями радикального зла и homo sacer Джорджио Агамбена. Кроме того, в интерпретации были использованы труды Жака Деррида, оказавшиеся полезными при описании феномена расщепления наследственной травмы «Я», настоящего и смерти, а также политики памяти и жизни с призраками умерших.
    Tekst zawiera interpretację Granicy zapomnienia Siergieja Lebiediewa (2010). Głównym problemem książki jest międzypokoleniowa trauma pochodząca z epoki stalinowskiej. Jej mechanizmy zostały opisane w odwołaniu do tradycji psychoanalitycznej. Interpretacji został poddany także przedstawiony w powieści postkatastroficzny obraz rosyjskiej Dalekiej Północy. Porównano go do opisów radykalnego zła i zestawiono z homo sacer Giorgio Agambena. Sięgnięto także po pisma Jacquesa Derridy, które okazały się pomoce w opisie fenomenu rozszczepienia dziedziczącego traumę „ja”, teraźniejszości oraz śmierci, a także polityki pamięci i życia z widmami zmarłych.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 97-113
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dom z facjatą” Antoniego Czechowa – historia o upadku ideałów szlacheckich
    A.P. Chekhov’s “The House with an Attic” – a story about the decline of ideals
    «Дом с мезонином» А.П. Чехова – история упадка дворянских идеалов
    Autorzy:
    Kołodziejczak, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944438.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    русская литература рубежа веков
    дворянское сословие
    интеллигенция
    психологический облик
    протест
    russian literature at the turn of the 19th century
    the nobility
    intelligentsia
    psychological figure
    protest
    Opis:
    “The House with an Attic” – a short story published in 1896 – took its place in the philosophical and historical discourse at the turn of the 19th century. It is a story of the decline of the “nest of gentlefolk” ideal, the ultimate destruction of the nobility. It is a psychological study of a painter who is a vain man, not interested in physical work. His views change when he meets Zhenya. His new ideals and views, however, turn out to be a mere fantasy, as they are confronted with Zhenya’s independent sister, Lydia. The main character realizes that grand ideas will not persist in the Russian reality. Lydia Volchaninov’s character expresses Anton Chekhov’s protest against hypocritical behaviour of Russian intelligentsia which took part in the implementation of so-called “small actions” program.
    Опубликованный в 1896 году рассказ «Дом с мезонином» сразу вошëл в философско-исторический дискурс рубежа веков. «Дом с мезонином» – это история упадка идеалов «дворянского гнезда», совершенном разорении дворянского сословия; это также и история, в которой нашел воплощение психологический облик художника, доминирующей чертой которого являются праздность и нежелание заниматься физическим трудом. Мировоззрение художника меняется, когда в его жизни появляется Женя. Однако эти новые идеалы оказываются призраком: исчезают в результате ссоры с независимой Лидой. Герой приходит к выводу, что возвышенные идеи лишены смысла в условиях русской действительности. Посредством образа Лиды Волчаниновой Антон Павлович Чехов выразил свой протест против лицемерного поведения тогдашней интеллигенции, принимающей участие в реализации программы «малых дел».
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9; 207-217
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego
    THE PICTURE OF RUSSIAN EVERYDAY LIFE IN THE NOVEL TEXT OF DMITRY GLUKHOVSKY
    КАРТИНА РУССКОЙ ПОВСЕДНЕВНОСТИ В РОМАНЕ ТЕКСТ ДМИТРИЯ ГЛУХОВСКОВСКОГО
    Autorzy:
    Arciszewska-Tomczak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604139.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    повседневность,
    действительность
    современная русская литература
    Дмитрий Глуховский
    Текст
    codzienność
    powszedniość
    współczesna literatura rosyjska
    Dmitrij Głuchowski
    Tekst
    everyday life
    real life
    contemporary russian literature
    Dmitry Glukhovsky
    Text
    Opis:
    В данной статье рассматриваются особенности изображения повседневности в первом реалистичсеском романе Дмитрмя Глуховского Текст. На примере судьбы главного героя произведения, Ильи Горюнова анализируется модель русской действительности и обыденности, а также их характерные черты и атрибуты. В данном контексте особое значение приобретают категории контраста, отчуждения, фатализма и пессимистического детерминима. Обыденность в своем романе Глуховский представляет, ссылаясь на русский литературный дискурс. В произведении ощущаются инспрации идеями Льва Толстого, Федора Достоевского, Антна Чехова и других классиков, а также современных писателей.  
    The aricle The Picture of Russian Everyday Life i The Novel Text Of Dmitry Glukhovsky  describes different attribute of a everyday life and reality in contemporary Russia. The author uses  the category of strangeness, contrast, fatalism and pessimistic determinism to characterize one of the most important motifs in his novel based on the life of the main character in the story. Glukhovsky shows the everyday life in Russian capital city and Moscow’s area referred to works of the biggest writers of XIX century (Lev Tolstoy, Fiodor Dostoevsky, Anton Chekhov) and to contemporary Russian authors.
    Artykuł Obraz rosyjskiej codzienności w powieści Tekst Dmitrija Głuchowskiego poświęcony jest omówieniu zjawiska rosyjskiej codzienności i jej charakterystyce. Na podstawie sytuacji egzystencjalnej głównego bohatera utworu, Ilji Goriunowa, autor przedstawia konstytuujące rosyjską codzienność kategorie obcości, kontrastu, fatalizmu i pesymistycznego determinizmu. Głuchowski nawiązuje w swojej analizie do szerokiego kontekstu kulturowo-literackiego. W powieści widoczne są czytelne aluzje i cytaty z rosyjskich klasyków: Lwa Tołstoja, Fiodora Dostojewskiego, Iwana Turgieniewa, a także dialog z przedstawicielami współczesnej literatury rosyjskiej.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 170, 2
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dom z facjatą” Antoniego Czechowa – historia o upadku ideałów szlacheckich
    A.P. Chekhov’s “The House with an Attic” – a story about the decline of ideals
    «Дом с мезонином» А.П. Чехова – история упадка дворянских идеалов
    Autorzy:
    Kołodziejczak, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116580.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Russian literature at the turn of the 19th century
    the nobility
    intelligentsia
    psychological figure
    protest
    русская литература рубежа веков
    дворянское сословие
    интеллигенция
    психологический облик
    протест
    Opis:
    “The House with an Attic” – a short story published in 1896 – took its place in the philosophical and historical discourse at the turn of the 19th century. It is a story of the decline of the “nest of gentlefolk” ideal, the ultimate destruction of the nobility. It is a psychological study of a painter who is a vain man, not interested in physical work. His views change when he meets Zhenya. His new ideals and views, however, turn out to be a mere fantasy, as they are confronted with Zhenya’s independent sister, Lydia. The main character realizes that grand ideas will not persist in the Russian reality. Lydia Volchaninov’s character expresses Anton Chekhov’s protest against hypocritical behaviour of Russian intelligentsia which took part in the implementation of so-called “small actions” program.
    Опубликованный в 1896 году рассказ «Дом с мезонином» сразу вошëл в философско-исторический дискурс рубежа веков. «Дом с мезонином» – это история упадка идеалов «дворянского гнезда», совершенном разорении дворянского сословия; это также и история, в которой нашел воплощение психологический облик художника, доминирующей чертой которого являются праздность и нежелание заниматься физическим трудом. Мировоззрение художника меняется, когда в его жизни появляется Женя. Однако эти новые идеалы оказываются призраком: исчезают в результате ссоры с независимой Лидой. Герой приходит к выводу, что возвышенные идеи лишены смысла в условиях русской действительности. Посредством образа Лиды Волчаниновой Антон Павлович Чехов выразил свой протест против лицемерного поведения тогдашней интеллигенции, принимающей участие в реализации программы «малых дел».
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2017; 207-217
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
    Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
    На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
    Autorzy:
    Zając, Jadwiga Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-22
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская литература
    современная литература
    Бредовая работа
    антропология литературы
    Дэвид Гребер
    Евгений Лукин
    literatura najnowsza
    literatura rosyjska
    praca bez sensu
    antropologia literatury
    David Graeber
    Jewgienij Łukin
    Russian literature
    contemporary literature
    bullshit job
    anthropology of literature
    Yevgeny Lukin
    Opis:
    Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
    Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
    The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZBĘDBY CZŁOWIEK I MAŁY CZŁOWIEK W ROSYJSKIEJ LITERATURZE ХХI WIEKU
    “SUPERFLUOUS MAN” AND “LITTLE MAN” IN THE XXI-CENTURY RUSSIAN LITERATURE
    ЛИШНИЙ ЧЕЛОВЕК И МАЛЕНЬКИЙ ЧЕЛОВЕК В РУССКОЙ ЛИТЕРАТУРЕ ХХI ВЕКА
    Autorzy:
    Radosz, Joanna Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604327.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    лишний человек
    маленький человек
    Виктор Пелевин
    Сергей Минаев
    современная русская литература
    zbędny człowiek
    mały człowiek
    Wiktor Pielewin
    Siergiej Minajew
    współczesna literatura rosyjska
    superfluous man
    little man
    Victor Pelevin
    Sergey Minaev
    contemporary Russian literature
    Opis:
    Вследствие бурных социальных перемен после распада Советского Союза возникла потребность в выявлении нового литературного героя, с которым могли бы отождествлять себя читатели. Отсутствие новых моделей общерусского персонажа привело отечественных писателей к возврату к известным образцам из прошлого. Целью настоящей статьи является анализ главных героев двух романов-манифестов начала XXI века – Generation 'П' В. Пелевина и Духless С. Минаева с точки зрения наличия качеств, характерных для типов «лишнего» и «маленького» человека. Обе категории персонажей, типичных для русской литературы XIX века, были частично приспособлены к современному менталитету и условий жизни в начале XXI века.
    Due to the rapid social changes after the collapse of the Soviet Union there occurred a need to present a new literary character with whom the readers could identified themselves. Facing the lack of the new models of an all-Russian character, Russian writers began to use well-known literary patterns from the past. The aim of the given article is to analyse the main characters of two defining works at the beginning of XXI-century Russian literature –“Generation ‘P’” by V. Pelevin and “Dukhless” by S. Minaev – in terms of presence of the features characterising the superfluous men and the little man. These two categories of characters in XIX-century Russian literature are being partially transposed so as to fit the contemporary mentality and conditions of everyday life.
    Wskutek gwałtownych przemian społecznych po rozpadzie Związku Radzieckiego pojawiła się potrzeba ukazania nowego bohatera literackiego, z którym mogliby się utożsamiać czytelnicy. Brak nowych modeli ogólnorosyjskiej postaci spowodował, że rosyjscy pisarze sięgnęli po doskonale znane wzorce z przeszłości. Celem niniejszego artykułu jest analiza głównych bohaterów dwóch powieści-manifestów początku XXI wieku – Generation ‘P’ W. Pielewina i Duchless S. Minajewa pod kątem obecności cech charakterystycznych dla zbędnego oraz małego człowieka. Obie kategorie postaci typowych dla XIX-wiecznej literatury rosyjskiej zostały częściowo dostosowane do współczesnej mentalności oraz współczesnych warunków życia.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Scriptor ludens: strategia twórcza Wiktora Pielewina
    Scriptor ludens: Viktor Pelevins creative strategy
    Scriptor ludens: творческая стратегия Виктора Пелевина
    Autorzy:
    Ochniak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311592.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Виктор Пелевин
    современная русская литература
    игра в литературе
    творческая стратегия
    постмодернизм
    Wiktor Pielewin
    współczesna literatura rosyjska
    gra/zabawa w literaturze
    strategia twórcza
    postmodernizm
    Viktor Pelevin
    contemporary Russian literature
    game/play in literature
    creative strategy
    postmodernism
    Opis:
    The aim of this article is to assess the attitude of the contemporary Russian writer Viktor Pelevin towards readers and literary world in the context of the theses put forward by Johan Huizinga in his book Homo ludens. As the Dutch researcher points out in his paper, „Play is a culture's attribute, which precedes, accompanies, and penetrates it from the very beginning”. Pelevin, on the other hand, by concealing himself from readers and meticulously separating his personal and professional life, engages - in my opinion - in a peculiar game with his readers and critics, which I described by the expression used in the title: „scriptor ludens”.
    Статья посвящена оценке отношения современного русского писателя Виктора Пелевина к читателям и литературной среде в контексте тезисов, выдвигаемых Йоханом Хёйзингой в его книге Homo ludens (Человек играющий). Голландский исследователь указывает в своей публикации, что „игра в культуре предстоит как некая заданная величина, предшествующая самой культуре, сопровождающая и пронизывающая ее от истоков”. В свою очередь Пелевин, скрываясь от читателей и тщательно разделяя личную жизнь и профессиональную деятельность, ведет своеобразную игру с читателями и критиками его творчества, которую я охарактеризовала вынесенным в название статьи понятием „scriptor ludens”.
    Artykuł jest poświęcony ocenie postawy współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina wobec czytelników i świata literackiego w kontekście tez stawianych przez Johana Huizingę w jego książce Homo ludens. Holenderski badacz wskazuje w swej publikacji, że „zabawa jest wielkością daną kulturze, egzystującą przed samą kulturą, towarzyszącą jej i przenikającą ją od samego początku”. Natomiast Pielewin skrywając własną osobę przed odbiorcami i skrzętnie oddzielając życie prywatne od zawodowego, prowadzi – w moim przekonaniu – swoistą grę z czytelnikami i krytykami jego twórczości, którą scharakteryzowałam zawartym w tytule określeniem „scriptor ludens”.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 174-189
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «ЕЗДА В ОСТРОВ ЛЮБВИ» И ЛИТЕРАТУРНАЯ ПОЗИЦИЯ В.К.ТРЕДИАКОВСКОГО В ПЕРВОЙ ПОЛОВИНЕ 1730-Х ГОДОВ
    Autorzy:
    Bucharkin, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690246.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    18th century Russian literature; baroque; literary position; gallant literature; style; translation; V.K. Trediakovsky; Ezda v Ostrov Ljubvi, cultural synonymy
    Русская литература 18-го века, барокко, литературная позиция, галантная литература, стиль, перевод, В. К. Тредиаковский, Езда в остров любви, культурная синонимия
    Opis:
    The article considers the literary position of V.K. Trediakovsky in 1730–1735, which centered upon the idea of the sufficiency of Westernization gained by Russian literature in the epoch of Peter the Great. Initially, Trediakovsky held that the literary movement should promote the development of existing fundamentals rather than revolutionizing renovation. However, after having successfully incarnated his ideas in concrete artistic texts, namely – Ezda v Ostrov Ljubvi (A Journey to the Island of Love) and Pindaric ode Oda Torzhestvennaya o Sdache goroda Gdanska (Triumphant Ode on the Surrender of the City of Gdansk) – Trediakovsky drastically changed his literary position and started to demand that artistic discourse should be radically changed.
    The article considers the literary position of V.K. Trediakovsky in 1730–1735, which centered upon the idea of the sufficiency of Westernization gained by Russian literature in the epoch of Peter the Great. Initially, Trediakovsky held that the literary movement should promote the development of existing fundamentals rather than revolutionizing renovation. However, after having successfully incarnated his ideas in concrete artistic texts, namely – Ezda v Ostrov Ljubvi (A Journey to the Island of Love) and Pindaric ode Oda Torzhestvennaya o Sdache goroda Gdanska (Triumphant Ode on the Surrender of the City of Gdansk) – Trediakovsky drastically changed his literary position and started to demand that artistic discourse should be radically change
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2018, 73; 207-220
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W męskim uniwersum. Obrazy mężczyzn w powieściach Mikity Franko
    In a men's universe. Images of men in Mikita Franko's novels
    В мужской вселенной. Образы мужчин в романах Микиты Франко
    Autorzy:
    Trojanowska, Urszula Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311927.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская квир-литература
    Микита Франко
    образы маскулинности
    гендерная идентичность
    rosyjska queer-literatura
    Mikita Franko
    obrazy męskości
    tożsamość płciowa
    Russian queer literature
    images of masculinities
    gender identity
    Opis:
    The article is a continuation of the research on the prose of Mikita Franko — a young author of queer literature who writes in Russian and comes from Kazakhstan. This time, the male figures, definitely dominant in the analyzed works, are in the center of attention. The protagonists of Franko’s three novels are considered infrom the perspective of masculinities studies, which allows them to be analyzed in the context of such categories as hegemonic masculinity, complicit masculinity, and subordinate masculinities. In the discussed novels, they take a characteristic East Slavic form. An important aspect of the works is the search for one’s own gender identity by the growing-up characters, as well as the issue of tolerance, especially current in contemporary Russia.
    Статья является продолжением исследований над прозой Микиты Франко – молодого автора квир-литературы из Казахстана, который живет в России и пишет на русском языке. На этот раз в центре внимания находятся мужские персонажи, которые безусловно преобладают в анализируемых произведениях. Герои трех романов Франко рассматриваются в перспективе исследований над маскулинностью, что позволяет анализировать их в контексте гегемонной и маргинализированных моделей маскулинности. В данных произведениях они принимают характерную, восточнославянскую форму. Важным аспектом проблематики романов Франко является поиск взрослеющими героями собственной половой идентичности, а также вопрос толерантности, особенно актуальный в современной России.
    Artykuł stanowi kontynuację badań nad prozą Mikity Franko – mieszkającego w Rosji i piszącego po rosyjsku, pochodzącego z Kazachstanu, młodego autora literatury queer. Tym razem w centrum uwagi znajdują się postaci mężczyzn, zdecydowanie dominujące w analizowanych utworach. Bohaterowie trzech powieści Franko rozpatrywani są w perspektywie studiów nad męskościami (masculinities studies), co pozwala podjąć ich analizę w kontekście takich kategorii jak męskość hegemoniczna (hegemonic masulinity), współuczestnicząca (complicit masculinity) oraz męskości podporządkowane (subordinate masculinities). W omawianych powieściach przyjmują one charakterystyczną wschodniosłowiańską formę. Ważny aspekt problematyki utworów stanowi poszukiwanie własnej tożsamości płciowej przez dorastających bohaterów, a także kwestia tolerancji, szczególnie aktualna we współczesnej Rosji.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 171-203
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jewigenij Charitonow — Homo sacer literatury rosyjskiej
    Yevgeny Kharitonov — homo sacer of Russian literature
    Евгений Харитонов — homo sacer русской литературы
    Autorzy:
    Świetlik, Anna Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1181940.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-16
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская гомоэротическая литература, queer studies, СССР, Евгений Харитонов, homo sacer
    rosyjska literatura gejowska, queer studies, ZSRR, Jewgienij Charitonow, homo sacer
    russian gay literature, queer studies, USSR, Yevgeny Kharitonov, homo sacer
    Opis:
    Artykuł poświęcony został przybliżeniu twórczości Jewgenija Charitonowa. W pracy przedstawiono okoliczności towarzyszące publikacji zebranych tekstów autora, a także zaprezentowano cechy dystynktywne utworów. Ponadto, podjęto próbę określenia miejsca nieheteronormatywnego bohatera literackiego w radzieckiej przestrzeni społecznej w odwołaniu do koncepcji współczesnych filozofów - Giorgio Agambena i Julii Kristevy. Badania przeprowadzone zostały w oparciu o opracowania naukowe z zakresu społecznej teorii queer.
    В статье рассматривается творчество Евгения Харитонова: представлены обстоятельства публикации авторских сборников, а также отличительные черты произведений. Кроме того, была совершена попытка определить место негетеронормативного литературного героя, находящегося в советском социальном пространстве. Исследование было проведено с использованием концепции современных философов - Джорджо Агамбена и Юлии Кристевой, а также научных работах с области социальной теории queer.
    The article attend to the work of Yevgeny Kharitonov: the circumstances of the publication of copyright collections, as well as the distinguishing features of the works are presented. Also has been taken an attempt to determine the place of a homosexual literary character located in the soviet social space. The study was carried out using the concept of modern philosophers - Giorgio Agamben and Julia Kristeva, as well as scientific works in the field of social queer theory.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2021, 3 (175); 85-98
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies