Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wysocki, Maciej" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Zastosowanie nowego modelu zatyczki z bezkomórkowej macierzy skórnej w leczeniu przetok odbytu. Opis przypadku oraz spostrzeżenia własne na podstawie pierwszego zastosowania w Polsce
    Autorzy:
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Banasiewicz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393082.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    przetoka odbytu
    zatyczka biomateriałowa
    implantacja zatyczki
    Opis:
    Przetoka odbytu (anal fistula, AF) jest patologicznym połączeniem odbytu i skóry okolicy odbytu. Główną przyczyną tworzenia się przetok odbytu jest infekcja bakteryjna gruczołów w obrębie krypt odbytowych. Jedną z nowoczesnych technik leczenia przetok nieingerujących w aparat zwieraczowy jest implantacja materiału kolagenowego w formie zatyczek. Poniżej przedstawiamy pierwsze polskie doświadczenia z nowym modelem zatyczki biomateriałowej stosowanym w leczeniu przetok odbytu oraz wskazujemy na kluczowe elementy postępowania przed- i śródoperacyjnego związanego z zastosowaniem tej metody. W opinii autorów metoda jest prosta, bezpieczna i powtarzalna. Nowatorska organizacja przestrzenna materiału minimalizuje ryzyko migracji i rotacji zatyczki oraz idealnie wkomponowuje się i dopasowuje do przebiegu i kształtu kanału przetoki, umożliwiając jej inkorporowanie i przerastanie przez tkanki kanału przetoki. Relatywnie krótki czas operacji, niewielkie pooperacyjne dolegliwości bólowe i szybsza rekonwalescencja są niewątpliwie dodatkowymi zaletami metody. W celu oszacowania skuteczności leczenia przetok z zastosowaniem nowego typu zatyczki kluczowa jest długoterminowa obserwacja obejmująca większą ilość pacjentów.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 52-55
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieszczelność zespolenia zbiornikowo-odbytniczego po proktokolektomii odtwórczej bez wyłonienia stomii protekcyjnej, skutecznie leczony endoskopową terapią podciśnieniową
    Autorzy:
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Bobkiewicz, Adam
    Kościński, Tomasz
    Banasiewicz, Tomasz
    Krokowicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391740.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    endoskopowa terapia podciśnieniowa
    podciśnieniowa terapia leczenia ran
    proktokolektomia odtwórcza
    przeciek zespolenia
    Opis:
    Cel: Nieszczelność zespolenia zbiornikowo-odbytniczego (IPAA, ang. ileal pouch anal anastomosis) to jedno z najcięższych powikłań po odtwórczej proktokolektomii (RPC, ang. restorative proctocolectomy). W pracy przedstawiono rzadki przypadek skutecznego leczenia nieszczelności zespolenia IPAA po zabiegu RPC bez wyłonienia stomii, przy zastosowaniu endoskopowej terapii podciśnieniowej. Metody: Do zabiegu endoskopowej terapii podciśnieniowej (EVT, ang. endoscopic vacuum therapy) zakwalifikowano 57-letniego pacjenta z nieszczelnością zespolenia zbiornikowo-odbytniczego po odtwórczej proktokolektomii, wykonanej z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz z ropniem w okolicy przedkrzyżowej. Wykonano drenaż ropnia lewego pośladka, pozostawiając dren ssący Redona. Z powodu braku stomii, system odpowiedzialny za magazynowanie i przemieszczanie mas kałowych umieszczono w pętli doprowadzającej zbiornika jelitowego typu „J”, zaś EVT umieszczono bezpośrednio w miejscu rozejścia się zespolenia zbiornikowo-odbytniczego. EVT zmieniano co trzeci dzień. Wyniki: U pacjenta przeprowadzono łącznie pięć sesji EVT. Uzyskano poprawę stanu ogólnego pacjenta: ból miednicy mniejszej i gorączka ustąpiły, obniżyły się markery stanu zapalnego. Miejscowo doszło do wyleczenia rozejścia się zespolenia, znacznie zmniejszyła się wielkość ubytku, obserwowano jego spłycenie i rewaskularyzację. W badaniach obrazowych nie stwierdzono przewlekłej przetoki przedkrzyżowej ani żadnej innej nieprawidłowości w okolicy okołoodbytniczej w czasie 5-miesięcznego okresu obserwacyjnego. Wnioski: Endoskopowa terapia podciśnieniowa to obiecująca metoda leczenia nieszczelności zespolenia zbiornikowo-odbytniczego. Mimo że nieszczelność IPAA jest niezwykle trudne do zaopatrzenia, EVT może stanowić metodę z wyboru we wczesnych, septycznych powikłaniach związanych ze zbiornikiem jelitowym po proktokolektomii odtwórczej bez wyłonienia stomii.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 58-62
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność profilaktycznej terapii łączonej (rifaksymina alfa + prebiotyk arabinogalaktan z laktoferyną) na funkcje przewodu pokarmowego u pacjentów z rozpoznaną objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Paszkowski, Jacek
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Bobkiewicz, Adam
    Pietrzak, Anna
    Szczepkowski, Marek
    Francuzik, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392154.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    arabinogalaktan z laktoferyną
    choroba uchyłkowa
    ONCHU
    profilaktyczna terapia skojarzona Xifaxan plus Fibraxine
    rifaksymina alfa
    Opis:
    Wprowadzenie: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową bardzo istotna jest profilaktyka zapaleń uchyłków i związanych z nimi powikłań. Standardowo rekomendowana profilaktyka opiera się o cykliczne stosowanie rifaksyminy alfa. Cel: Celem niniejszego badania była ocena wpływu dodatkowej suplementacji preparatem prebiotycznym, zawierającym błonnik rozpuszczalny arabinogalaktan oraz laktoferynę, u pacjentów z chorobą uchyłkową jelita grubego, stosujących standardową terapię cykliczną przy użyciu rifaksyminy alfa (Xifaxan tabl. 200 mg w dawce 2x400 mg przez 7 dni raz w miesiącu / cyklicznie co miesiąc). Materiał i metoda: Pacjenci podzieleni zostali na dwie grupy. W grupie I (58 osób) otrzymywali oni standardową profilaktykę zaostrzeń choroby uchyłkowej, tj. rifaksyminę alfa (Xifaxan tabl. 200mg), 2x dziennie 400 mg przez 7 dni; cykle powtarzano co miesiąc. W grupie II (63 osób), oprócz powyższego schematu, stosowano dodatkowo preparat prebiotyczny błonnika rozpuszczalnego arabinogalaktan (5g) z laktoferyną (50 mg) 1x dziennie 1 saszetka przez okres 3 miesięcy. Badanie ukończyło 108 pacjentów. Ocenie poddano: częstość wypróżnień, konsystencję stolca, występowanie dolegliwości bólowych, jakość życia według polskiej wersji kwestionariusza GIQLI, inne dolegliwości/objawy, mogące mieć związek ze stosowanym preparatem (zdarzenia niepożądane), liczbę wizyt ambulatoryjnych, hospitalizacji i operacji z powodu choroby uchyłkowej jelita grubego i jej powikłań. Pacjenci poddani zostali 3-miesięcznej obserwacji. Wyniki: W obydwu badanych grupach stwierdzono znamienne zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę jakości życia. W grupie II dodatkowo zaobserwowano znamienną poprawę w zakresie normalizacji częstości wypróżnień i konsystencji stolca. Wzrost jakości życia był w tej grupie znamiennie wyższy niż w grupie pacjentów poddanych standardowej profilaktyce tylko z rifaksyminą alfa (p = 0.00146). Wnioski: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową model profilaktycznej terapii kompleksowej, obejmującej łączne stosowanie rifaksyminy alfa z prebiotykiem arabinogalaktanem i laktoferyną, pozwala na uzyskanie bardzo dobrych wyników. W przypadku terapii kompleksowej minimalizowane jest ryzyko zaostrzeń czy powikłań przy jednoczesnej znaczącej poprawie w zakresie wypróżnień, zmniejszenia dolegliwości bólowych i poprawie jakości życia.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 1-8
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ profilaktycznego stosowania rifaksyminy na występowanie zapaleń uchyłków i jakość życia chorych z chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Francuzik, Wojciech
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Paszkowski, Jacek
    Studniarek, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Grochowalski, Marcin
    Zastawna, Kinga
    Szczepkowski, Marek
    Lorenc, Zbigniew
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393500.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zapalenie uchyłków
    choroba uchyłkowa
    rifaksymina
    profilaktyka
    Opis:
    Uchyłki jelita grubego i związane z nimi dolegliwości kliniczne oraz powikłania to jedna z najczęstszych patologii przewodu pokarmowego w krajach wysokorozwiniętych. Obecność uchyłków jelita grubego oraz związane z nimi konsekwencje kliniczne podzielić można na cztery podstawowe postacie: 1) uchyłkowatość, czyli obecność uchyłków jelita grubego nie dających objawów klinicznych i wykrywanych zazwyczaj przypadkowo, 2) objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa, 3) zapalenie uchyłków (ostre niepowikłane zapalenie uchyłków), 4)powikłania zapalenia uchyłków (obejmujące stany wymagające hospitalizacji). Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza efektywności stosowania rifaksyminy w profilaktyce występowania zapalenia uchyłków u  pacjentów leczonych w  poradniach proktologicznych. Kryterium rozpoznania choroby uchyłkowej stanowiło potwierdzenie występowania uchyłków jelita grubego na podstawie badania kolonoskopowego, wlewu kontrastowego lub kolografii KT (wirtualnej kolonoskopii) oraz co najmniej jednego przebytego (udokumentowanego) epizodu zapalenia uchyłków. Przebyte zapalenie uchyłków stwierdzano na podstawie dokumentacji medycznej, potwierdzającej obecność objawów klinicznych, oraz podwyższonej wartości CRP (>5,0), lub/i wyników badań obrazowych (USG, KT). Spośród 686 pacjentów leczonych w poradni, po przyjęciu restrykcyjnych kryteriów wykluczenia, do badania zakwalifikowano 248 chorych, których podzielono na dwie grupy: kontrolną (grupa I –145 chorych) i badaną (grupa II – 103 pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę). Liczba zapaleń uchyłków u pacjentów w obu grupach była zbliżona w okresie 6 miesięcy przed rozpoczęciem badania (p=0,1306) i w pierwszych 6 miesiącach terapii (p=0,3044). Między 6. a 12. miesiącem terapii, odnotowano istotnie mniejszą liczbę zapaleń uchyłków u pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę, w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0,0001). Pacjenci, którym podawano rifaksyminę, mieli istotnie wyższą jakość życia (mierzoną wg. skali VAS) niż w ci w grupie kontrolnej po 12 miesiącach zażywania rifaksyminy. Wyniki badania potwierdziły efektywność stosowania rifaksyminy w profilaktyce zapalenia uchyłków, nawet w schemacie kuracji powtarzanej co 3 miesiące. Stosowanie rifaksyminy u pacjentów z epizodem zapalenia uchyłków nie tylko zmniejszało częstość występowania zapaleń i ich powikłań, ale również poprawiało jakość życia tych chorych. Wydaje się również, że profilaktyka zapaleń uchyłków oparta o rifaksyminę może być efektywna ekonomicznie, wymaga to jednak dalszej analizy i badań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 22-31
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płuczki mrówczanowe z dodatkiem niskocząsteczkowej poliwinyloaminy jako alternatywny rodzaj płuczek do dowiercania złóż węglowodorów
    Formate-based drilling fluids with the addition of low-molecular-weight polyvinylamine as an alternative drill-in fluid system
    Autorzy:
    Stec, Maciej
    Wysocki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1835064.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    płyn wiertniczy
    płuczka mrówczanowa
    uszkodzenie strefy przyotworowej
    polimer
    poliwinyloamina
    drilling fluid
    formate-based mud
    formation damage
    polymer
    polyvinylamine
    Opis:
    Udostępnienie złoża jest jedną z najważniejszych operacji w trakcie wiercenia otworu wiertniczego, dlatego należy dołożyć starań, aby oddziaływanie wszelkich czynników zewnętrznych na złoże w czasie dowiercania było jak najmniejsze. Znane są różne mechanizmy prowadzące do uszkodzenia strefy przyotworowej. Wśród nich wymienić należy oddziaływania mechaniczne, biologiczne, termiczne, ale również fizykochemiczne, w tym negatywny wpływ płynu wiertniczego, filtratu i jego komponentów. Aby zminimalizować szkodliwe działanie płynu na przepuszczalność skały, do dowiercania używa się płuczek typu drill-in fluid. Nowoczesny przemysł naftowy dysponuje szeregiem rozwiązań koncepcyjnych z zakresu technologii płynów wiertniczych służących do dowiercania. Istnieje możliwość dostosowania składu i parametrów płynu w zależności od charakterystyki warunków geologicznych panujących w otworze. Artykuł przedstawia wyniki badań parametrów technologicznych nowo opracowanej płuczki mrówczanowej z dodatkiem niskocząsteczkowej poliwinyloaminy. Prace nad zsyntezowaniem polimeru prowadzono w laboratorium Katedry Wiertnictwa Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Na bazie poliwinyloaminy i mrówczanu potasu zaprojektowano recepturę płynu, który jest alternatywą dla typowej płuczki mrówczanowej. Na opracowanej płuczce przeprowadzono szereg testów polegających na zbadaniu właściwości reologicznych, filtracyjnych oraz inhibicyjnych, a także wpływu na uszkodzenie strefy przyotworowej. Badania pokazały, że oprócz dobrych właściwości fizykochemicznych opracowana płuczka zapewnia skuteczną ochronę złoża. Dzięki wspólnemu działaniu soli mrówczanowej i poliwinyloaminy oraz wyeliminowaniu ze składu płuczki polimerów długołańcuchowych można uznać za mało prawdopodobne wystąpienie uszkodzenia strefy złożowej spowodowanego pęcznieniem lepiszcza ilastego, migracją filtratu w głąb skały czy też zanieczyszczeniem skały cząstkami fazy stałej. Badania wykazały, że opracowana płuczka po udoskonaleniu receptury i wykonaniu większej liczby badań porównawczych może znaleźć zastosowanie jako alternatywa dla innych płuczek typu drill-in fluids.
    Making the reservoir ready for production is one of the most important operations when drilling a borehole; therefore, special care should be taken to minimize the impact of any external factors on the reservoir during the drilling. Various mechanisms of formation damage are known. These include mechanical, biological, thermal, but also physicochemical interactions, including the negative effects of drilling fluid, filtrate, and its components. To minimize the damaging effect of the fluid on the permeability of the rock, drill-in fluid is used for drilling through the production zone. The modern oil industry has a number of conceptual solutions for fluid technology used for drilling in. It is possible to adjust the composition and parameters of the fluid, depending on the characteristics of the geological conditions in the borehole. This paper presents the results of research on the technological parameters of a newly developed formate-based mud with the addition of low-molecular-weight polyvinylamine. Work on synthesizing the polymer was carried out in the drilling fluids laboratory of the Drilling, Oil and Gas Department at the AGH University of Science and Technology in Kraków. Based on polyvinylamine and potassium formate, a fluid recipe was designed that is an alternative to typical formate-based muds. For the developed drilling fluid, a number of tests were carried out which involved the examination of rheological, filtration and inhibition properties as well as the impact on damage to the production zone. The research has shown that in addition to good physicochemical properties, the developed mud provides effective protection of the reservoir formation. Thanks to the joint action of formate salt and polyvinylamine together with the elimination of long-chain polymers from the composition of the fluid, damage to the reservoir rock due to swelling of the clay matrix, filtrate migration into the rock or pore contamination with solid phase particles can be considered as unlikely. The tests have shown that the developed drilling fluid can be used as an alternative to other drill-in fluids as long as it’s mixture is improved and more additional comparison tests are performed.
    Źródło:
    Nafta-Gaz; 2019, 75, 6; 344-349
    0867-8871
    Pojawia się w:
    Nafta-Gaz
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy naszycie więzadła obłego wątroby może zmniejszyć częstość występowania i stopień nasilenia pooperacyjnej przetoki trzustkowej?
    Autorzy:
    Mech, Katarzyna
    Wysocki, Łukasz
    Guzel, Tomasz
    Słodowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393969.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    przetoka trzustkowa
    więzadło obłe wątroby
    zabiegi resekcyjne trzustki
    Opis:
    Najpoważniejszym powikłaniem po zabiegach resekcyjnych trzustki wciąż pozostaje pooperacyjna przetoka trzustkowa. W praktyce klinicznej wykorzystuje się różne metody postępowania zmniejszającego stopień nasilenia i skracające czas do wygojenia pooperacyjnej przetoki trzustkowej, żadna jednak nie jest w pełni skuteczna. W ostatnim czasie podnosi się rolę naszywania więzadła obłego wątroby na trzustkę jako obiecującego sposobu leczenia. Celem pracy była wstępna ocena czy naszycie łaty z więzadła obłego na kikut trzustki lub okolicę zespolenia trzustkowego może zmniejszyć nasilenie (ewentualnie zapobiec powstawaniu przetoki trzustkowej) lub przyspieszyć gojenie się przetoki trzustkowej po zabiegach resekcyjnych trzustki. Materiał i metodyka. Badaniem retrospektywnym objęto chorych operowanych z powodu guzów trzustki w Klinice Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM. Przetokę trzustkową rozpoznawano zgodnie z definicją opracowaną przez ISGPS (International Study Group of Pancreatic Surgery). Wyniki. Operowano 10 chorych z guzami trzustki o różnym umiejscowieniu. Więzadło obłe naszywano na kikut trzustki, na okolice zespolenia trzustkowo-jelitowego lub na miejsce po wyłuszczeniu miejscowym guza. Przetoka trzustkowa rozwinęła się u 9 chorych, w tym przetoka trzustkowa w stopniu A u 5 chorych, przetoka w stopniu B u 3 chorych, przetoka w stopniu C wystąpiła u jednego chorego. Żaden chory nie wymagał reoperacji i nie odnotowano zgonów. Średni czas hospitalizacji wyniósł 22,4 dnia. Czas hospitalizacji chorych z przetoką w stopniu A był krótszy niż u chorych z przetoką w stopniu B i C. Wnioski. Naszycie więzadła obłego wątroby na kikut trzustki nie zapobiegało powstawaniu przetoki trzustkowej. Najczęściej rozwijała się przetoka trzustkowa w stopniu A. U jednego chorego rozwinęła się przetoka w stopniu C, powikłana ropniami wewnątrzbrzusznymi oraz sepsą. Chory nie wymagał powtórnego leczenia operacyjnego, a jedynie leczenia zachowawczego. Chorzy z przetoką trzustkową w stopniu B wymagali przedłużonego utrzymania drenu, leczenie prowadzone było pod kontrolą Poradni Chirurgicznej.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 109-116
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki
    Autorzy:
    Mech, Katarzyna
    Wysocki, Łukasz
    Guzel, Tomasz
    Makiewicz, Marcin
    Nyckowski, Paweł
    Słodkowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392882.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    trzustka
    Opis:
    Przetoka trzustkowa to jedno z cięższych powikłań po operacjach trzustki. Resekcja obwodowa trzustki obarczona jest 60-proc. ryzykiem występowania tego powikłania. W dalszym ciągu nie ma skutecznych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej. Wprowadzona w 2005 roku przez International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS) ujednolicona definicja przetoki trzustkowej, pozwoliła na łatwiejsze postawienie rozpoznania i określenie stopnia ciężkości przetoki, a także umożliwiła wiarygodne porównywanie danych pomiędzy ośrodkami. Ponadto w wielu publikacjach zwraca się uwagę na czynniki ryzyka przetoki trzustkowej, które można podzielić na: zależne od chorego, takie jak: BMI, płeć, palenie tytoniu czy strukturę trzustki oraz zależne od przebiegu operacji, do których należą: utrata krwi, przedłużający się czas zabiegu oraz nie podkłuwanie przewodu Wirsunga. Analiza czynników ryzyka – wraz z zastosowaniem różnych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej, w tym przede wszystkim stosowanie nowych technik operacyjnych – może przyczynić się do ograniczenia powstawania przetoki i zmniejszenia stopnia jej ciężkości. Wiąże się to z ograniczeniem powikłań wtórnych, śmiertelności oraz skróceniem czasu hospitalizacji. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa, w którym omówione są różne strategie stosowane w celu rozwiązania problemu przetoki trzustkowej. Wydaje się jednak, że dla ustalenia jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania w przetoce trzustkowej potrzebne są wieloośrodkowe, prospektywne badania randomizowane, które obejmowałyby duże grupy chorych po resekcjach trzustki
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 38-44
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?
    Autorzy:
    Matyja, Maciej
    Pasternak, Artur
    Wysocki, Michał
    Pędziwiatr, Michał
    Szura, Mirosław
    Rembiasz, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392900.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak jelita grubego
    badania przesiewowe
    kolonoskopia
    rezydenci
    jakość
    Opis:
    WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies