Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki

Przetoka trzustkowa to jedno z cięższych powikłań po operacjach trzustki. Resekcja obwodowa trzustki obarczona jest 60-proc. ryzykiem występowania tego powikłania. W dalszym ciągu nie ma skutecznych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej. Wprowadzona w 2005 roku przez International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS) ujednolicona definicja przetoki trzustkowej, pozwoliła na łatwiejsze postawienie rozpoznania i określenie stopnia ciężkości przetoki, a także umożliwiła wiarygodne porównywanie danych pomiędzy ośrodkami. Ponadto w wielu publikacjach zwraca się uwagę na czynniki ryzyka przetoki trzustkowej, które można podzielić na: zależne od chorego, takie jak: BMI, płeć, palenie tytoniu czy strukturę trzustki oraz zależne od przebiegu operacji, do których należą: utrata krwi, przedłużający się czas zabiegu oraz nie podkłuwanie przewodu Wirsunga. Analiza czynników ryzyka – wraz z zastosowaniem różnych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej, w tym przede wszystkim stosowanie nowych technik operacyjnych – może przyczynić się do ograniczenia powstawania przetoki i zmniejszenia stopnia jej ciężkości. Wiąże się to z ograniczeniem powikłań wtórnych, śmiertelności oraz skróceniem czasu hospitalizacji. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa, w którym omówione są różne strategie stosowane w celu rozwiązania problemu przetoki trzustkowej. Wydaje się jednak, że dla ustalenia jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania w przetoce trzustkowej potrzebne są wieloośrodkowe, prospektywne badania randomizowane, które obejmowałyby duże grupy chorych po resekcjach trzustki