Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wilczewska, Sylwia" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Filozofowie i filozofia w Geografii Strabona z Amasei
Philosophers and Philosophy in Strabo’s Geography
Autorzy:
Wilczewska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929082.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Strabon
Eratostenes
Homer
stoicyzm
sceptycyzm
filozof
filozofia
Strabo
Eratosthenes
stoicism
skepticism
philosopher
philosophy
Opis:
Strabo of Amasia in his Geography often mentions philosophers, under whose name he includes the thinkers related to particular schools as well as Indian and Egyptian priests, Celtic druids, and Homer—the only poet referred to in the Geography as philosopher. In the narrower meaning, Strabo gives the name of philosophers only to the first group, but in the broader sense he includes all universal scholars, in accordance with the Stoic understanding of philosophy; the introduction to the Geography reflects also a general view of the Stoics that ethics stems from the natural sciences. The remarks in the introduction which concern philosophy serve also Strabo’s polemical goals in his dispute with Eratosthenes of Cyrene about the credibility of Homeric epics as a source of geographical and historical knowledge: Eratosthenes, a Platonist under the influence of Academic skepticism, claims that poetry aims at entertaining and not at educating, whilst Strabo, a convinced Stoic, takes poetry to be the first form of philosophy which allows for delivering the truth about the world to unlearned recipients. Philosophical differences of Eratosthenes and Strabo are also connected with their different perception of the role of particular disciplines—Eratosthenes separated them from each other, but Strabo, in accordance with the traditional view, united them in service of philosophy, which teaches the art of achieving happiness in one’s life and thus is the most important area of knowledge.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 65-74
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Thomas Hobbes w interpretacji Lesliego Stephena a brytyjski agnostycyzm przełomu XIX i XX wieku
Thomas Hobbes as Interpreted by Leslie Stephen and British Agnosticism at the Turn of the 19th and the 20th Centuries
Autorzy:
Wilczewska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488198.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Leslie Stephen
Thomas Hobbes
Herbert Spencer
Henry Longueville Mansel
wiktoriański agnostycyzm
historia agnostycyzmu
Victorian agnosticism
history of agnosticism
Opis:
Leslie Stephen, jeden z głównych przedstawicieli wiktoriańskiego agnostycyzmu i autor ważny dla wiktoriańskiej historiografii, wiele miejsca w swych dziełach poświęcił filozofii Thomasa Hobbesa, którego interpretował jako zdecydowanego sceptyka i którego myśl zainspirowała częściowo jego własną filozofię, szczególnie w przypadku takich zagadnień, jak rola religii i natura wiary. Analiza dokonanego przez Stephena porównania Hobbesa do Herberta Spencera ukazuje analogię między dwoma ujęciami problemu wiedzy o Bogu obecnymi w dziełach Hobbesa a formą, jaką problem ten przyjął u fideisty Henry’ego Longueville’a Mansela i agnostyka Herberta Spencera, rzucając światło na nowożytne inspiracje wiktoriańskiego agnostycyzmu i wpływ, jaki poglądy jego zwolenników wywarły na historiografię ich epoki.
Leslie Stephen, one of the main representatives of Victorian agnosticism and an important Victorian historiographer, devoted much space in his works to the philosophy of Thomas Hobbes, interpreted by Stephen as a confirmed sceptic; Hobbes’ thought partially inspired Stephen’s own philosophy—especially when it comes to such problems as the role of religion and the nature of faith. An analysis of Stephen’s comparison of Hobbes to Herbert Spencer shows an analogy between two accounts of the problem of the knowledge of God: (1) that of Hobbes and Henry Longueville Mansel, a fideist, and (2) that of Herbert Spencer, an agnostic. The analysis sheds light on the modern inspirations of Victorian agnosticism and its influence on Victorian historiography.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2016, 64, 1; 75-92
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oddziaływania allelopatyczne sinic i mikroglonów w środowisku wodnym
Allelopathic interactions of cyanobacteria and microalgae in aquatic ecosystem
Autorzy:
Śliwińska-Wilczewska, Sylwia
Latała, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034158.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
allelopathy
aquatic environment cyanobacteria
massive blooms microalgae
allelopatia
mikroglony
sinice
środowisko wodne
Opis:
Termin "allelopatia" został wprowadzony do nauki w 1937 r. przez austriackiego profesora Hansa Molischa. Użył on pojęcia allelopatii do określenia wzajemnego oddziaływania pomiędzy organizmami roślinnymi poprzez wydzielanie związków chemicznych. W 1996 r. International Allelopathy Society poszerzyło tę definicję, wskazując, że jest to każdy proces, w którym substancje chemiczne wydzielane przez jedne organizmy oddziałują na rozwój innych gatunków roślinnych i zwierzęcych. Oddziaływanie allelopatyczne może być istotnym czynnikiem wpływającym na formowanie się masowych zakwitów sinic i mikroglonów w wielu zbiornikach wodnych. Zakwity tych organizmów w ostatnich dziesięcioleciach znacznie się nasiliły i stanowią dziś poważny problem ekologiczny i ekonomiczny. Dostarczenie nowych informacji na temat sposobu i zakresu oddziaływania allelopatycznego sinic i mikroglonów może mieć ważne znaczenie dla pełniejszego zrozumienia nasilającego się na całym świecie zjawiska masowych zakwitów tych organizmów w wielu ekosystemach wodnych
The term "allelopathy" was introduced to science in 1937 by Hans Molisch, who used the concept of allelopathy to identify negative impact of chemicals secreted by a plant on the growth of other neighboring plants. In 1996, the International Allelopathy Society has broadened the meaning of allelopathy as any inhibitory or stimulatory process in which chemical substances secreted by various organisms interact with their ecosystem. Allelopathy may be one of the factors contributing to formation and maintenance of cyanobacterial and algal blooms, which strongly affect coastal marine ecosystems and cause economic problems for commercial aquaculture. A better understanding of the complexity and nature of underlying allelopatic interactions may help to explain the emergence of massive blooms of cyanobacteria and algae in many aquatic ecosystems.
Źródło:
Kosmos; 2017, 66, 2; 217-224
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekspansja pikoplanktonowych sinic w ekosystemach wodnych
Expansion of picocyanobacteria in aquatic ecosystems
Autorzy:
Maculewicz, Jakub
Śliwińska-Wilczewska, Sylwia
Latała, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034089.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
aquatic ecosystems
blooms
picoplankton
picycyanobacteria
ekosystemy wodne
pikoplankton
sinice pikoplanktonowe
zakwity
Opis:
Sinice pikoplanktonowe stanowią podstawowy element ekosystemów wodnych, występując zarówno w zbiornikach słodkich, brakicznych, jak i otwartych wodach oceanicznych. Pełnią one kluczową rolę w produkcji pierwotnej, a ich największy udział notuje się w wodach oligotroficznych. Jednak dotychczasowe informacje na temat tych organizmów wciąż pozostają niewystarczające. W ostatnich latach wzrosła liczba doniesień dotyczących masowych zakwitów sinic pikoplanktonowych, ich potencjalnej toksyczności, a także szkodliwego wpływu na całe ekosystemy wodne. Dokładne poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za ekspansję tych wodnych fotoautotrofów jest niezwykle ważne dla lepszego zrozumienia funkcjonowania środowiska morskiego. W pracy podsumowano dotychczasowy stan wiedzy na temat sinic pikoplanktonowych oraz przybliżono najnowsze informacje potwierdzające ich zdolność do tworzenia masowych zakwitów w wielu ekosystemach wodnych.
Picocyanobacteria are common in freshwater, brackish and marine ecosystems throughout the world. They play an essential role in primary production and their domination in phytoplankton biomass is common particularly in oligotrophic waters. However, this group of photoautotrophic organisms still remains insufficiently investigated. The number of works on the occurrence of massive blooms of picocyanobacteria, their role in aquatic habitats and potential toxicity has notably increased in last years. Filling existing gaps in the knowledge of mechanisms responsible for the global expansion of these organisms can provide a better understanding of functioning of the aquatic environments. In this review, we summarized the most recent information concerning picocyanobacteria and the occurrence of their massive blooms in many aquatic ecosystems.
Źródło:
Kosmos; 2017, 66, 3; 465-474
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozoficzne modele nieśmiertelności w fantastyce naukowej
Philosophical Models of Immortality in Science Fiction
Autorzy:
Wilczewska, Sylwia
Iwanicki, Marcin
Fischer, John Martin
Curl, Ruth
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488622.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nieśmiertelność
filozoficzne modele nieśmiertelności
fantastyka naukowa
immortality
philosophical models of immortality
science fiction
Opis:
Fantastyka naukowa (ang. science fiction, w skrócie – SF) jest często przedstawiana jako gatunek literacki dobrze przystosowany do spekulacji filozoficznej. SF i filozofia dzielą zainteresowanie kwestią nieśmiertelności, a ich ujęcia tego tematu można zestawić i porównać. Proponujemy tutaj zarys taksonomii różnych modeli czy wizji nieśmiertelności oferowanych przez filozofów i autorów fantastyki naukowej. Po wskazaniu istotnych rozbieżności między tymi modelami przedstawiamy sugestię, że pewne problemy oraz wątpliwości wysuwane przez pisarzy SF i filozofów wynikają z pomieszania różnych modeli. Mamy nadzieję, że te porównania pokażą wstępnie, w jakim sensie można powiedzieć, że fantastyka naukowa funkcjonuje jako dyskurs filozoficzny.
Science fiction is often described as a literary genre well suited to philosophical speculation. SF and philosophy share a common interest in the question of immortality, and comparisons and contrasts can be made regarding their respective treatments of the theme. We propose here a sketch of a taxonomy of different models or pictures of immortality offered by philosophers and SF writers. After noting important difference in these models, we suggest that some problems and concerns expressed by philosophers and SF writers alike are the result of conflating different models. It is our hope that these comparisons provide a preliminary sense of the way SF can be said to function as philosophical discourse.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2016, 64, 2; 141-153
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies