Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wiatr, Agnieszka" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Wpływ zachowanej suprastruktury strzemiączka na poprawę słuchu
Autorzy:
Boroń, Aleksandra
Wiatr, Agnieszka
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397303.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
suprastruktura strzemiączka
tympanoplastyka
Opis:
Wprowadzenie: Zabiegi ossikuloplastyki mogą być wykonywane na różne sposoby, w zależności od warunków anatomicznych i czynnościowych napotykanych w trakcie operacji otochirurgicznych oraz doświadczenia danej placówki. C el: Celem badania było przeprowadzenie analizy wyników leczenia w zakresie pooperacyjnej poprawy słuchu u pacjentów z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania suprastruktury strzemiączka. Metody: Przeanalizowano dokumentację 294 kolejnych pacjentów poddanych w latach 2009–2013 w Klinice Otolaryngologii w Krakowie pierwszej operacji ENT w związku z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego. Do dalszej analizy z uwzględnieniem oceny roli zachowania suprastruktury strzemiączka kwalifikowało się 96 osób. Wyniki: Analiza wykazała znaczną poprawę słyszenia u osób po zabiegu ossikuloplastyki z zachowaniem suprastruktury strzemiączka w porównaniu z pacjentami po zabiegu mobilizacji płytki strzemiączka. Z drugiej strony, wyniki badań wskazują na znacznie mniejszą poprawę słuchu u chorych, u których zachowano jedynie strzemiączko w porównaniu z tymi, u których możliwa była bardziej rozległa rekonstrukcja łańcucha kosteczek słuchowych. Wniosek: Wartość rezerwy ślimakowej mierzona przed operacją ucha często nie odzwierciedla skali anomalii, a tym samym, nie może być uznawana za jedyny prognostyk pooperacyjnej poprawy słuchu.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 1; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Otwarcie programu implantów ślimakowych w Krakowskiej Klinice Otolaryngologii
Autorzy:
Wiatr, Maciej
Niemczyk, Kazimierz
Składzień, Jacek
Wiatr, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399620.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
implant ślimakowy
głuchota odbiorcza
leczenie niedosłuchu
Opis:
Wstęp: Ocenia się, że zaburzenie słuchu dotyczy około 12% populacji. Niektóre formy zaburzeń słuchu z powodzeniem można leczyć zachowawczo, w innych kluczowe jest postępowanie chirurgiczne. Niejednokrotnie metody terapeutyczne ulegają wyczerpaniu i pacjent stoi przed decyzja o konieczności protezowania narządu słuchu. Zależnie od przyczyn nieprawidłowości stosuje się aparaty na przewodnictwo powietrzne, przewodnictwo kostne czy implanty ślimakowe. Implant ślimakowy zastępuje uszkodzone komórki słuchowe ucha wewnętrznego. Jest to elektroniczna proteza narządu słuchu, złożona z dwóch części. Część wewnętrzna (wszczepiana do ucha wewnętrznego) składa się z implantu i elektrod przewodzących sygnały elektryczne do ślimaka. Część zewnętrzna, złożona jest z mikrofonu, mikroprocesora mowy i transmitera. Opis przypadku: Chory lat 70 z głębokim niedosłuchem odbiorczym ucha prawego oraz głuchotą ucha lewego. W wywiadzie pacjent negował urazy mechaniczne głowy i szyi, urazy akustyczne, stany zapalne czy wycieki z uszu. Na podstawie przeprowadzonych badań przeprowadzono kwalifikacje otolaryngologiczną oraz audiologiczno – otoneurologiczną, radiologiczną, surdologopedyczna oraz psychologiczną do założenia implantu ślimakowego. Pacjent został zakwalifikowany do założenia implantu ślimakowego na ucho lewe w znieczuleniu ogólnym. Przeprowadzono zabieg operacyjny w składzie dr hab. Maciej Wiatr, prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk, prof. dr hab. Jacek Składzień, dr n. med. Agnieszka Wiatr pod nadzorem anestezjologicznym pod kierunkiem dr n. med. Renaty Witkowskiej. Chory wypisany został do domu w 7 dobie po zabiegu operacyjnym w stanie ogólnym i miejscowym dobrym. Równoczasowo rozpoczęto rehabilitację w Ośrodku Dziennym Rehabilitacji Słuchu i Mowy przy Specjalistycznej Poradni Diagnozy i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży z Wadą Słuchu PZG w Krakowie.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 1-6
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badanie przewlekłego ropnego perlakowego zapalenia ucha środkowego oraz przewlekłego zapalenia ucha środkowego z ziarniną za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego w oparciu o analizę 140 pacjentów
Autorzy:
Wiatr, Agnieszka
Job, Katarzyna
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397263.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
skaningowy mikroskop elektronowy
ubytki kostne
utkanie tkankowe perlaka
ziarnina zapalna
Opis:
Wstęp: Przewlekłe perlakowe zapalenie ucha środkowego, a także – w mniejszym stopniu – ziarninowe zapalenie ucha środkowego, prowadzą do destrukcji struktur kostnych w obrębie ucha środkowego. Proces ten jest kontrolowany przez system OPG/RANKL/RANK. Cel: Celem niniejszej pracy jest analiza porównawcza materiału operacyjnego uzyskanego od pacjentów z rozpoznanym przewlekłym perlakowym oraz przewlekłym ziarninowym zapaleniem ucha środkowego za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Materiał i metoda: Przeprowadzono analizę 140 pacjentów operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego. Do szczegółowej analizy z wykorzystaniem SEM wybrano 40 pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego perlakowego zapalenia ucha środkowego lub ziarninowego zapalenia ucha środkowego. W ostatecznym badaniu wzięło udział 20 pacjentów. Wyniki: Podczas badania w SEM u 5 pacjentów zaobserwowano regularne utkanie perlaka. U pozostałych 7 osób perlak przejawiał nieregularną lub nawet chaotyczną budowę. Brak uporządkowanego utkania stwierdzono również w przypadku ziarniny, która w obrazie SEM prezentowała się jako nieuporządkowana masa tkankowa pozbawiona regularnych elementów budowy. Wnioski: (1) Regularny układ komórek macierzystych perlaka obserwowany u niektórych pacjentów cierpiących z powodu przewlekłego perlakowego zapalenia ucha środkowego wpływa na zmniejszenie molekularnej przepuszczalności dla cytokin zapalnych, ograniczając tym samym uszkodzenie struktur kostnych; (2) obecności ziarniny zapalnej w uchu środkowym towarzyszy migracja leukocytów: neutrofili i leukocytów, które są źródłem cytokin prozapalnych oraz których dojrzewanie aktywuje procesy prowadzące do uszkodzenia tkanki kostnej i rozwoju stanu zapalnego; (3) w żadnym preparacie tkankowym perlaka nabytego nie wykazano obecności organizmów komensalnych z gatunku Nużeniec na powierzchni złuszczonego nabłonka ludzkiego.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 3; 21-27
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ operacji w otosklerozie na ucho nieoperowane
Autorzy:
Wiatr, Agnieszka
Job, Katarzyna
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397280.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nieoperowane ucho
otoskleroza
stapedotomia
załamek Carharta
Opis:
Wstęp: Otoskleroza jest określana jako choroba podstawowa błędnika kostnego. Związana z nią utrata słuchu najczęściej ma charakter przewodzeniowy, a w niektórych przypadkach zajęcie kostnej tkanki ślimaka skutkuje mieszanym ubytkiem słuchu. Cel: Celem analizy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy operacja jednego ucha wpływa na stan ucha przeciwnego w przebiegu otosklerozy? Metody: Badaniami objęto 140 pacjentów hospitalizowanych i operowanych w latach 2010–2016. Do badania zakwalifikowano tylko tych chorych, którzy przed włączeniem do analizy nie przeszli operacji ucha środkowego z powodu otosklerozy. W ocenie audiologicznej wykorzystano audiometrię tonalną (progową). Wyniki: W grupie osób bez załamka Carharta średni próg słyszenia przewodnictwa kostnego był statystycznie niższy niż przed zabiegiem dla częstotliwości 500 oraz 1000 Hz i statystycznie równy dla częstotliwości 2000 Hz. W tej samej analizie przeprowadzonej w grupie pacjentów z załamkiem Carharta obecnym w przedoperacyjnym audiogramie tonalnym ucha nieoperowanego wykazano istotnie statystycznie niższą wartość pooperacyjnego progu przewodzenia kostnego. Wnioski: Badanie potwierdziło możliwość poprawy słyszenia w uchu nieoperowanym po wykonaniu stapedektomii w przeciwnym uchu średnio o 5 dB w zakresie niskich częstotliwości.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 15-20
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki wpływające na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu przewlekłego zapalenia ucha środkowego przy zachowanym łańcuchu kosteczek słuchowych
Autorzy:
Wiatr, Maciej
Wiatr, Agnieszka
Kocoń, Sebastian
Składzień, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398531.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewodnictwo kostne
myryngoplastyka
przewlekłe zapalenie ucha środkowego
Opis:
Wstęp: Celem operacji ucha środkowego jest usunięcie nieprawidłowości, poprawa drenażu i wentylacji jamy pooperacyjnej oraz rekonstrukcja układu przewodzącego dźwięk w uchu środkowym, czego miarą jest poprawa przewodnictwa powietrznego i zamknięcie rezerwy ślimakowej. Liczne doniesienia wskazują na możliwe zmiany przewodnictwa kostnego jako konsekwencję operacji na uchu środkowym. Cel pracy: Celem pracy jest wskazanie czynników, które wpływają na zmianę przewodnictwa kostnego u chorych operowanych z powodu perforacji błony bębenkowej przy zachowanym i prawidłowo ruchomym. łańcuchu kosteczek słuchowych. Materiał i metody: Przeprowadzono prospektywną analizę chorych operowanych po raz pierwszy z powodu schorzeń ucha środkowego w latach 2009–2012. Do badania włączono pacjentów, u których wykonano myryngoplastykę przy nieuszkodzonym łańcuchu kosteczek słuchowych. Ta grupa została dalej podzielona zależnie od obserwowanych prawidłowości wyściółki ucha środkowego. Niezależnie od poprawy słuchu – wyrażającej się zmianą przewodnictwa powietrznego – zwrócono uwagę na zachowanie krzywej progowej przewodnictwa kostnego u operowanych chorych. Wyniki: Istotną poprawę przewodnictwa kostnego obserwowano po leczeniu operacyjnym chorych z suchą perforacją błony bębenkowej, bez innych nieprawidłowości wyściólki ucha środkowego. Istotną pooperacyjną poprawę progowej krzywej kostnej obserwowano także u pacjentów z wyciekiem z ucha w wywiadzie przedoperacyjnym, u których przed zabiegiem zastosowano właściwe leczenie farmakologiczne. Stwierdzono także, iż usuniecie zmian ziarninowych z jamy bębenkowej wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego po przeprowadzonym leczeniu chirurgicznym. Wnioski: 1. Brak nieprawidłowości wyściółki ucha środkowego po przeprowadzonej myryngoplastyce wywiera korzystny wpływ na funkcję ucha wewnętrznego. 2. Wyciek z ucha – skutecznie leczony zachowawczo w okresie przedoperacyjnym – nie jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym co do poprawy słuchu po myringoplastyce. 3. Zrosty w jamie bębenkowej, a szczególnie w rejonie niszy okienka okrągłego, mają negatywny wpływ na poprawę przewodnictwa kostnego po myryngoplastyce.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 26-33
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza efektów diagnostyczno-leczniczych po pierwszym roku życia dzieci z wybranych grup ryzyka wrodzonych zaburzeń słuchu
Autorzy:
Kocoń, Sebastian
Wiatr, Agnieszka
Hartwich, Patryk
Stręk, Paweł
Ziarno, Remigiusz
Składzień, Jacek
Wiatr, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398134.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
diagnostyka niedosłuchu u dzieci
przesiewowe badania słuchu
czynniki ryzyka niedosłuchu u noworodków
Opis:
Wstęp: Optymalnym okresem do przeprowadzenia diagnostyki zaburzeń słuchu są pierwsze 3 miesiące życia dziecka, a odpowiednia terapia oraz wdrożenie leczenia i/lub rehabilitacji powinno być rozpoczęte przed ukończeniem 6. miesiąca życia. Podczas diagnozowania niedosłuchu u dzieci pojawiają się różnego rodzaju problemy, które mogą wpływać na wydłużenie czasu terapii.Cel:/ Celem pracy jest analiza efektów diagnostycznych niedosłuchu uzyskanych po 1. roku życia dzieci z wrodzonymi zaburzeniami słuchu. Materiał i metody: Opracowanie ma charakter retrospektywnej analizy przypadków dzieci od 1. do 3. miesiąca życia, a obserwowanych w latach 2015–2016. Na potrzeby przeprowadzonej analizy utworzono cztery grupy małych pacjentów:dzieci z zespołem Downa • dzieci z innymi chorobami lub uszkodzeniem układu nerwowego • dzieci z rozszczepem podniebienia lub podniebienia i wargi górnej • dzieci z wrodzoną cytomegalią.W celu analizy efektów diagnostyczno-leczniczych , działania podjęto dwutorowo:• drożono postepowanie • nie wdrożono ostatecznego postępowania. Wyniki: Analizie poddano wyniki 250 dzieci przebadanych w latach 2015–2016 w ośrodku III stopnia referencyjności. Największą liczbę pacjentów w kategorii obserwacyjnej zanotowano w grupie dzieci z wrodzoną cytomegalią (71,1%). Największy odsetek dzieci, u których zaprotezowano narząd słuchu stanowiły dzieci z zespołem Downa. Brak ostatecznego postępowania najczęściej obserwowano u dzieci z rozszczepem podniebienia lub podniebienia i wargi górnej (41,6%).Wnioski:• czesne zaprotezowanie słuchu jest istotne, ponieważ jego brak stwarza ryzyko zahamowania rozwoju mowy, a co za tym idzie – rozwoju psychicznego dziecka. Dlatego nie należy wstrzymywać się z podjęciem tej decyzji. Dotyczy to również dzieci z rozszczepem podniebienia, lub podniebienia i wargi górnej, pomimo zaplanowanych zabiegów chirurgicznych roszczepu.• Największy odsetek dzieci z wdrożonym postępowaniem obserwowano w grupie z wrodzoną cytomegalią. Przewlekły wpływ oddziaływania wirusa cytomegalii na słuch dziecka skłania do dokonywania okresowych badań kontrolnych słuchu nawet wówczas, gdy wyniki badań wskazują na słuch prawidłowy • U dzieci z nieprawidłowościami neurologicznymi obserwacja przez 1. rok życia jest często zbyt krótka, aby definitywnie wykluczyć pojawienie się problemów ze słuchem
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 3; 11-18
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies