Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Tautenhahn, Jörg" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kliniczne i zastępcze punkty końcowe w badaniach nad niedokrwieniem kończyn: czy statystyka hamuje postęp?
Autorzy:
Waliszewski, Matthias W
Redlich, Ulf
Breul, Victor
Tautenhahn, Jörg
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393245.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
niedokrwienie kończyn
punkty końcowe
punkty zastępcze
estymatory biometryczne
Opis:
Wstęp: Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie współczesnych poglądów na kliniczne i zastępcze punkty końcowe, które mogą zostać uwzględnione w przyszłych badaniach nad pacjentami z niedokrwieniem kończyn (peripheral artery occlusive disease; PAOD). Opisanie ograniczeń metod statystycznych najczęściej stosowanych punktów końcowych oraz zaproponowanie wytycznych projektowania badań na określonej wielkości populacji pacjentów wydaje się zasadne. Zaproponowane punkty końcowe mogą zostać wykorzystane w badaniach dotyczących leczenia chirurgicznego, farmakologicznego i/lub rewaskularyzacji zabiegowej. Materiał i metody: W oparciu o niedawno opublikowane przeglądy literatury dotyczące najczęściej używanych punktów końcowych i projektowania badań, oceniono przydatność owych punktów dla celów refundacyjnych. Opierając się na owych potencjalnych punktach końcowyc oraz na wielkości próbki pacjentów, oceniono wskaźniki odpowiednie do wielkości refundacji z wykorzystaniem różnorodnych testów statystycznych. Wyniki: Rozważając kliniczną przydatność dla pacjentów i płatników, najbardziej przydatnymi punktami końcowymi dla stosunkowo niewielkiej populacji badanej są: dystans chodu (walking distance; WD) oraz wskaźnik kostkowo-ramienny (anklebrachial index; ABI) – przy założeniu kontroli pozostałych czynników pozanaczyniowych. Angiograficzne punkty końcowe, takie jak minimalna średnica światła (minimal lumen diameter; MLD), pomimo ich intuicyjności, nie wydają się przydatne z punktu widzenia refundacji. Inne przydatne punkty zastępcze, takie jak przezskórny pomiar wysycenia tlenem u pacjentów z krytycznym niedokrwieniem kończyn (critical limb ischemia; CLI) muszą dopiero zostać ocenione, aby móc uzyskać pierwsze dane dotyczące ich przydatności dla większej grupy pacjentów. Wnioski: Z punktu widzenia refundacji, WD i ABI są przydatnymi punktami końcowymi w badaniach na populacji średniej wielkości, przy założeniu, że czynniki pozanaczyniowe mogące wpływać na wyniki są kontrolowane.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 39-48
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamykanie ran z pomocą próżni (VAC) we wtórnym pooperacyjnym zapaleniu otrzewnej: jego wpływ na obciążenie bakteryjne oraz na miejscową i ogólnoustrojową odpowiedź cytokinową (wstępne wyniki)
Autorzy:
Jannasch, Olof
Meyer, Frank
Fuellert, Angela
König, Brigitte
Eder, Frank
Tautenhahn, Jörg
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392908.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
leczenie za pomocą próżni
pooperacyjne wtórne zapalenie otrzewnej
obciążenie bakteryjne
miejscowa i ogólnoustrojowa odpowiedź cytokinowa
Opis:
Cel: Zbadanie wpływu zamknięcia rany z pomocą próżni (VAC) w porównaniu do relaparotomii na żądanie (ROD). Badane parametry: 1) ciężkość i przebieg choroby, 2) wyniki chirurgiczne, 3) wewnątrzotrzewnowe obciążenie bakteryjne, 4) miejscowa / ogólnoustrojowa reakcja zapalna i immunologiczna w pooperacyjnym wtórnym zapaleniu otrzewnej. Metody: Każdy pacjent zgłaszający się na oddział chirurgiczny z wtórnym zapaleniem otrzewnej (i oceniany według Indeksu Zapalenia Otrzewnej Mannheima; MPI, a także w skali APACHE II) został włączony do systematycznego jednoośrodkowego klinicznego prospektywnego obserwacyjnego badania pilotażowego. Wyselekcjonowani chorzy – w zależności od indywidualnej decyzji chirurga podczas pierwotnego zabiegu chirurgicznego mającego na celu oczyszczenie źródła infekcji – zostali podzieleni na dwie grupy VAC i ROD. Wczesne wyniki pooperacyjne były oceniane na podstawie 30-dniowej obserwacji wewnątrzszpitalnej śmiertelności. Obciążenie bakteryjne określano za pomocą hodowli bakteryjnej z płynu z jamy otrzewnej pobranego w czasie zabiegu chirurgicznego, a potem w 1. , 4., 7., 10. oraz 13. dobie po operacji przy użyciu opisu spektrum mikrobiologicznego obejmującego ocenę półilościową obciążenia bakteryjnego. Miejscowa / ogólnoustrojowa odpowiedź zapalna i immunologiczna były określane za pomocą badania CRP, PCR i reprezentatywnych cytokin, takich jak TNF-α/ IL-1α/ IL-6/IL-8/IL-10 przy użyciu metody ELISA w surowicy i płynie z jamy otrzewnej. Wyniki: Przez 26 miesięcy okresu badawczego 18 pacjentów (9 mężczyzn, 9 kobiet) spełniło kryteria kwalifikacji do badania: n = 8 zostało przydzielonych do grupy VAC, a n = 10 do grupy ROD. Obie grupy pacjentów nie różniły się znacząco w odniesieniu do wczesnej śmiertelności pooperacyjnej. Pomimo małej liczby przypadków objętych badaniem można było zaobserwować poważniejsze skutki związane z grupą VAC w oparciu o skalę MPI. Istnieje również tendencja do wyższej punktacji w skali APACHE II w grupie VAC w 7. dobie po zabiegu, a ponadto pacjenci z tej grupy dłużej przebywali w szpitalu. U pacjentów z przetrwałą infekcją nie obserwowano istotnych różnic między terapią VAC i ROD. Wykazano wyższe stężenie uwalnianych cytokin o cechach prozapalnych w płynie z jamy otrzewnej (zwłaszcza na początku kaskady zapalnej), natomiast stężenia CRP i PCT były wyższe w surowicy. Wnioski: Porównując dane dotyczące różnych miejscowych / ogólnoustrojowych parametrów zapalnych i immunologicznych, można zaobserwować kilka zależności. Mogą one wskazywać na kompartymentację procesu zapalnego w jamie brzusznej. W oparciu o obserwowaną zmienność indywidualną danych z badania pilotażowego, korzyść kliniczna wydaje się niejasna. W tym kontekście wiarygodny wpływ terapii VAC na zmniejszenie obciążenia bakteryjnego wewnątrz jamy brzusznej nie może być wyraźnie stwierdzony.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 27-35
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies