Zamykanie ran z pomocą próżni (VAC) we wtórnym pooperacyjnym zapaleniu otrzewnej: jego wpływ na obciążenie bakteryjne oraz na miejscową i ogólnoustrojową odpowiedź cytokinową (wstępne wyniki)

Cel: Zbadanie wpływu zamknięcia rany z pomocą próżni (VAC) w porównaniu do relaparotomii na żądanie (ROD). Badane parametry: 1) ciężkość i przebieg choroby, 2) wyniki chirurgiczne, 3) wewnątrzotrzewnowe obciążenie bakteryjne, 4) miejscowa / ogólnoustrojowa reakcja zapalna i immunologiczna w pooperacyjnym wtórnym zapaleniu otrzewnej. Metody: Każdy pacjent zgłaszający się na oddział chirurgiczny z wtórnym zapaleniem otrzewnej (i oceniany według Indeksu Zapalenia Otrzewnej Mannheima; MPI, a także w skali APACHE II) został włączony do systematycznego jednoośrodkowego klinicznego prospektywnego obserwacyjnego badania pilotażowego. Wyselekcjonowani chorzy – w zależności od indywidualnej decyzji chirurga podczas pierwotnego zabiegu chirurgicznego mającego na celu oczyszczenie źródła infekcji – zostali podzieleni na dwie grupy VAC i ROD. Wczesne wyniki pooperacyjne były oceniane na podstawie 30-dniowej obserwacji wewnątrzszpitalnej śmiertelności. Obciążenie bakteryjne określano za pomocą hodowli bakteryjnej z płynu z jamy otrzewnej pobranego w czasie zabiegu chirurgicznego, a potem w 1. , 4., 7., 10. oraz 13. dobie po operacji przy użyciu opisu spektrum mikrobiologicznego obejmującego ocenę półilościową obciążenia bakteryjnego. Miejscowa / ogólnoustrojowa odpowiedź zapalna i immunologiczna były określane za pomocą badania CRP, PCR i reprezentatywnych cytokin, takich jak TNF-α/ IL-1α/ IL-6/IL-8/IL-10 przy użyciu metody ELISA w surowicy i płynie z jamy otrzewnej. Wyniki: Przez 26 miesięcy okresu badawczego 18 pacjentów (9 mężczyzn, 9 kobiet) spełniło kryteria kwalifikacji do badania: n = 8 zostało przydzielonych do grupy VAC, a n = 10 do grupy ROD. Obie grupy pacjentów nie różniły się znacząco w odniesieniu do wczesnej śmiertelności pooperacyjnej. Pomimo małej liczby przypadków objętych badaniem można było zaobserwować poważniejsze skutki związane z grupą VAC w oparciu o skalę MPI. Istnieje również tendencja do wyższej punktacji w skali APACHE II w grupie VAC w 7. dobie po zabiegu, a ponadto pacjenci z tej grupy dłużej przebywali w szpitalu. U pacjentów z przetrwałą infekcją nie obserwowano istotnych różnic między terapią VAC i ROD. Wykazano wyższe stężenie uwalnianych cytokin o cechach prozapalnych w płynie z jamy otrzewnej (zwłaszcza na początku kaskady zapalnej), natomiast stężenia CRP i PCT były wyższe w surowicy. Wnioski: Porównując dane dotyczące różnych miejscowych / ogólnoustrojowych parametrów zapalnych i immunologicznych, można zaobserwować kilka zależności. Mogą one wskazywać na kompartymentację procesu zapalnego w jamie brzusznej. W oparciu o obserwowaną zmienność indywidualną danych z badania pilotażowego, korzyść kliniczna wydaje się niejasna. W tym kontekście wiarygodny wpływ terapii VAC na zmniejszenie obciążenia bakteryjnego wewnątrz jamy brzusznej nie może być wyraźnie stwierdzony.