Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szczepkowski, Marek." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Przydatność manometrii anorektalnej u osób ze stomią przed i po operacji odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego
    Autorzy:
    Zieliński, Tomasz
    Czyżewski, Piotr
    Szczepkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394095.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    manometria anorektalna
    stomia jelitowa
    zwieracze odbytu
    Opis:
    Operacja odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego jest kolejną interwencją chirurgiczną u danego chorego, co bezpośrednio przekłada się na wzrost ryzyka powikłań śród- i pooperacyjnych. Dlatego tak ważna jest odpowiednia kwalifikacja do operacji przywrócenia ciągłości przewodu pokarmowego między innymi pod kątem wydolności i sprawności aparatu zwieraczowego odbytu. Celem pracy była ocena wpływu przywrócenia drogi fizjologicznego wypróżniania się na funkcję zwieraczy oraz obserwacja parametrów manometrii anorektalnej u pacjentów przed i po operacji odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego. Materiał i metodyka. Do badania włączono 29 chorych zakwalifikowanych do odtworzenia ciągłości przewodu pokarmowego, z czego kobiety stanowiły 12, a mężczyźni 17 osób. Średnia wieku badanej grupy to 62 lata. U wszystkich chorych wykonano manometrię anorektalną zarówno przed operacją, jak i miesiąc i trzy miesiące po operacji. Średni czas posiadania stomii to 12 mies. Wyniki. Spoczynkowe ciśnienia w kanale odbytniczym w trzy miesiące po przywróceniu ciągłości przewodu pokarmowego wzrosło o 30,4%. Maksymalne skurczowe ciśnienie w kanale odbytniczym wzrosło o 22,2%. Wartość odbytniczo-odbytowego odruchu hamowania (RAIR) zmniejszyła się o 19,2%. Długość strefy podwyższonego ciśnienia w kanale odbytniczym wzrosła o 27%. Wyniki badania progów wisceralnego czucia odbytniczego zmniejszyły się odpowiednio o 23,3% dla progu czucia i o 14,4% do progu parcia. Wnioski. Odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego poprawia czynność aparatu zwieraczowego odbytu, co jest widoczne w parametrach manometrii anorektalnej. Przywrócenie pasażu poprawia czynność zwieraczy, a zmiany te są istotne statystycznie.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 1-10
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie nowoczesnych materiałów hemostatycznych w chirurgii układu pokarmowego
    Autorzy:
    Przywózka-Suwał, Alicja
    Ziółkowski, Bartosz
    Szczepkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391534.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    hemostaza
    materiały hemostatyczne
    nieszczelność zespolenia
    Opis:
    Wstęp: Materiały hemostatyczne, takie jak: gąbki żelatynowe, siatki z utlenowanej celulozy, kleje tkankowe, matryce kolagenowe z ludzką trombiną i fibrynogenem, zyskują coraz większą popularność w chirurgii układu pokarmowego, zwłaszcza w chirurgii kolorektalnej. Przegląd piśmiennictwa: Wykonano kwerendę dostępnych publikacji naukowych w bazach Pubmed i Cochrane dotyczących wykorzystania poszczególnych materiałów hemostatycznych w zakresie chirurgii przewodu pokarmowego. W analizie skupiono się na ocenie bezpieczeństwa użycia poszczególnych materiałów w kontekście odsetka powikłań krwotocznych i odsetka nieszczelności zespolenia jelitowego. Wykorzystanie materiałów hemostatycznych od lat jest uznaną metodą zmniejszenia odsetka środ- i pooperacyjnych powikłań zarówno w chirurgii przewodu pokarmowego, jak i w innych specjalnościach zabiegowych. Na podstawie dostępnych badań, można stwierdzić, że zastosowanie w chirurgii układu pokarmowego materiałów hemostatycznych, takich jak: matryce, gąbki i kleje, nawet u pacjentów w grupie wysokiego ryzyka nieszczelności zespolenia i powikłań krwotocznych pozwala na redukcję częstości występowania powikłań. Rosnąca popularność hemostatyków i uszczelniaczy w chirurgii sprawia, że obecnie wykorzystuje się je w szerokim wachlarzu wskazań a chirurdzy coraz chętniej sięgają po nie nawet w przypadku standardowych procedur zabiegowych, co znajduje odzwierciadlenie w dostępnych badaniach. Wybór hemostatyku powinien być świadomą decyzją uwzględniającą m.in.: miejsce i rodzaj krwawienia, mechanizm działania, łatwość użycia, skuteczność, bezpieczeństwo i cenę.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 49-54
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wpływu pasów brzusznych na wentylację płuc i ich zastosowanie we wczesnej fizjoterapii po dużych operacjach brzusznych – badanie prospektywne
    Autorzy:
    Czyżewski, Piotr
    Hryciuk, Dominika
    Dąbek, Aneta
    Szczepkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393906.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    pas brzuszny
    fizjoterapia
    duża operacja brzuszna
    wentylacja płuc
    Opis:
    Wczesna fizjoterapia jest ważnym elementem kompleksowego leczenia chorych po dużych operacjach brzusznych (DOB). Bezpieczne uruchamianie pacjentów wymaga stosowania odpowiednich technik pionizacji. Część fizjoterapeutów i chirurgów zaleca stosowanie pasów brzusznych. Sceptycy uważają, że pasy brzuszne mają niekorzystny wpływ na wentylację płuc. Celem pracy było określenie wpływu pasów brzusznych na sprawność wentylacyjną płuc we wczesnym okresie po DOB. Materiał i metodyka. W badaniu wzięło udział 20 pacjentów po DOB, w tym 9 kobiet, 11 mężczyzn w wieku od 40 do 90 lat (xˉ 66,7). W trybie planowym operowano 7 pacjentów, 13 w trybie nagłym. Wszyscy badani byli we wczesnym okresie po operacji. Spirometrię dynamiczną wykonywano dwukrotnie w okresie pooperacyjnym. Po raz pierwszy w odpowiednio dobranym pasie, a następnie bez pasa w tej samej grupie pacjentów. Oceniano pojemność życiową płuc (FVC), objętość wydechową pierwszosekundową (FEV1) i szczytowy przepływ wydechowy (PEF). W analizie statystycznej zastosowano test kolejności par Wilcoxona dla prób niezależnych oraz analizę korelacji rang Spearmana). Przyjęto poziom istotności statystycznej p<0,05. Wyniki. Wartości wskaźników wentylacyjnych oceniane w pasie brzusznym były nieznacznie niższe od wartości ocenianych bez pasa. Wyniki przedstawiono w procentach wartości należnej dla wieku i płci, FEV w pasie 52%, bez pasa 53%; FEV1 w pasie 59%, bez pasa 61%; PEF w pasie 46%, bez pasa 51%. Różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski. Nie stwierdzono niekorzystnego wpływu pasa brzusznego na wentylację płuc we wczesnym okresie po dużej operacji brzusznej. Nie stwierdzono związku wieku i wskaźnika masy ciała ze zmianami wskaźników wentylacyjnych ocenianych w pasie i bez pasa brzusznego.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 202-208
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapia skojarzona: rifaksymina-α i arabinogalaktan w połączeniu z laktoferyną skutecznie zapobiegają nawrotom objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej
    Autorzy:
    Pietrzak, Anna Maria
    Banasiewicz, Tomasz
    Skoczylas, Krzysztof
    Dziki, Adam
    Szczepkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391792.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    arabinogalaktan
    eubioza
    laktoferyna
    leczenie skojarzone rifaksyminą-α
    objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa (ONChU)
    zapalenie uchyłków
    Opis:
    Wstęp: Choroba uchyłkowa jest najczęstszym schorzeniem przewodu pokarmowego. Prawie połowa osób z uchyłkami doświadcza objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej (ONChU; ang. symptomatic uncomplicated diverticular disease – SUDD). Cele: Celem głównym badania była ocena skuteczności terapii skojarzonej rifaksyminą-α i arabinogalaktanem w połączeniu z laktoferyną w redukcji objawów i normalizacji częstości wypróżnień. Ponadto oceniono skuteczność w zapobieganiu nawrotom ONChU i stosowanie się pacjentów do terapii skojarzonej (ang. compliance). Materiał i metody: W 2019 roku przeprowadzono retrospektywne badanie obserwacyjne wśród lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby uchyłkowej (ChU) w Polsce. Włączono do niego pacjentów z wcześniejszymi epizodami nawrotów ONChU, którzy byli leczeni terapią skojarzoną (rifaksymina-α w dawce co najmniej 400 mg dwa razy dziennie/7 dni/ każdego miesiąca cyklicznie oraz ciągłą suplementacją arabinogalaktanem w połączeniu z laktoferyną, 1 saszetka dziennie). Pacjentów oceniano po 3 i 6 miesiącach od momentu włączenia terapii skojarzonej, pod względem redukcji objawów ONChU w trzypunktowej skali. Analizie poddano: metody diagnostyczne, leczenie ONChU i jego wyniki, a także przestrzeganie zaleceń przez pacjentów. Wyniki: 281 pacjentów spełniło kryteria włączenia i zostało poddanych dalszej ocenie (67,6% kobiet, mediana wieku 65 lat). Po 6 miesiącach leczenia skojarzonego doszło do istotnej statystycznie redukcji ciężkości objawów ocenianych łącznie; (suma z 8,5 [maks. 15 punktów] do 1,28; p < 0,0001); oraz w zakresie każdego z objawów oddzielnie (mediana z 1,7 [maks. 3 punkty] do 0,26; p < 0,0001). Częstotliwość wypróżniania uległa normalizacji w każdej grupie. Ogółem u 31,7% doszło do całkowitego ustąpienia objawów. Przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez pacjentów (compliance) było bardzo dobre i dobre w 92,9% przypadków. Wnioski i omówienie: Terapia skojarzona rifaksyminą-α stosowaną cyklicznie z preparatem arabinogalaktanu w połączeniu z laktoferyną stosowanym na stałe jest skuteczna w leczeniu ONChU, redukcji jej objawów, normalizacji częstości wypróżnień, zapobieganiu nawrotom, przy bardzo dobrym przestrzeganiu zaleceń terapeutycznych przez pacjentów.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 22-28
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia, ze zdiagnozowaną osteoporozą. Doniesienia wstępne
    Evaluation of the motor activity and physical fitness of women over 65 years of age diagnosed with osteoporosis. Preliminary reports
    Autorzy:
    Szczepaniak, Renata
    Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Grażyna
    Szczepkowski, Marek
    Pop, Teresa
    Śliwiński, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437957.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Osteoporoza
    Senior Fitness Test
    aktywność fizyczna
    Osteoporosis
    motor activity
    Opis:
    Wstęp: Proces starzenia się w naturalny sposób wpływa na ograniczenie sprawności, nawet w sytuacji zachowania samodzielności. Dlatego też w badaniach oceniających sprawność osób starszych, zaawansowany wiek jest jednym z najbardziej stałych czynników różniących osoby sprawne od badanych z upośledzoną sprawnością fizyczną. Zastosowanie metody manualnej Senior Fitness Test (SFT) pozwala przedstawić ocenę aktywności ruchowej i sprawności fizycznej pacjenta. Cel badania: Celem niniejszej pracy jest ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia ze zdiagnozowaną osteoporozą. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły kobiety po 65roku życia ze zdiagnozowana osteoporozą, średnia wieku 69,9 lat. Badanie prowadzono za pomocą testu SENIOR FITNESS TEST. Wyniki: Uzyskane wszystkie wyniki badań ocenianych aktywności są gorsze niż w przypadku populacji badanej w Stanach Zjednoczonych. Wnioski: Ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia ze zdiagnozowaną osteoporozą w Polsce przedstawia się bardzo niekorzystnie.
    Introduction: The aging process naturally leads to limitation of physical fitness, even in a situation of retaining one’s selfreliance. Therefore, in the research which assesses the fitness of the elderly, advanced age is one of the most consistent factors which makes fit people different from the examined ones with impaired physical fitness. The application of a manual method Senior Fitness Test (SFT) allows for providing an assessment of the motor activity and physical fitness of a patient Aim of the study: The aim of this work is to evaluate the motor activity and physical fitness of women over 65 years of age, diagnosed with osteoporosis.Materials and methods: The subjects were women over 65 years of age, diagnosed with osteoporosis, average age was 69,9. The research was carried out by means of the SENIOR FITNESS TEST. Results: All the obtained research results of the evaluated activities are worse than the results of the group studied in the USA. Conclusions: Evaluation of the motor activity and physical fitness of women after the age of 65 diagnosed with osteoporosis in Poland is very unfavourable.
    Źródło:
    Medical Review; 2014, 1; 62-73
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieszczelności zespoleń w obrębie układu pokarmowego i sposoby ich profilaktyki
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Dziki, Adam
    Lampe, Paweł
    Lorenc, Zbigniew
    Szczepkowski, Marek
    Zieliński, Jacek
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393233.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zespolenia przewodu pokarmowego
    nieszczelność zespolenia
    stomia protekcyjna
    klej tkankowy
    żywienie okołooperacyjne
    matryca kolagenowa pokryta fibrynogenem i trombiną
    Opis:
    Nieszczelności po zespoleniach w obrębie przewodu pokarmowego są jednym z najistotniejszych powikłań zabiegów resekcyjnych i główną przyczyną reoperacji. Ich wystąpienie pogarsza również rokowanie chorego – zwiększa odsetek zgonów bezpośrednich, jak również jest istotnym czynnikiem ryzyka nawrotów choroby nowotworowej. Ryzyko wystąpienia nieszczelności w obrębie układu pokarmowego jest mocno zróżnicowane. Zależy od lokalizacji i zakresu resekcji, ale również od czynników związanych z pacjentem, jego schorzeniem, procedurą chirurgiczną oraz pracą chirurga. Określenie potencjalnego ryzyka powstania nieszczelności może być istotne przy wprowadzeniu działań mogących zmniejszyć odsetek nieszczelności. Część z nich ma charakter ogólnych zaleceń, np. prawidłowe żywienie chorego w okresie okołooperacyjnym, część zaś związana jest bezpośrednio z wykonaną procedurą chirurgiczną. W tej drugiej grupie wymienić można wyłonienie stomii protekcyjnej, zastosowanie klejów tkankowych, wprowadzenie drenu doodbytniczego celem dekompresji zespolenia, użycie stentów czy też zastosowanie matrycy kolagenowej pokrytej fibrynogenem i trombiną. Dla zmniejszenia odsetka nieszczelności istotne mogą być bardziej precyzyjne i celowane zalecenia profilaktyczne, oparte o zindywidualizowane określenie czynników ryzyka nieszczelności. W tym celu niezbędne są dalsze badania, przy czym duże nadzieje można wiązać z danymi pozyskiwanymi przez mobilne aplikacje medyczne.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 49-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność profilaktycznej terapii łączonej (rifaksymina alfa + prebiotyk arabinogalaktan z laktoferyną) na funkcje przewodu pokarmowego u pacjentów z rozpoznaną objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Paszkowski, Jacek
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Bobkiewicz, Adam
    Pietrzak, Anna
    Szczepkowski, Marek
    Francuzik, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392154.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    arabinogalaktan z laktoferyną
    choroba uchyłkowa
    ONCHU
    profilaktyczna terapia skojarzona Xifaxan plus Fibraxine
    rifaksymina alfa
    Opis:
    Wprowadzenie: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową bardzo istotna jest profilaktyka zapaleń uchyłków i związanych z nimi powikłań. Standardowo rekomendowana profilaktyka opiera się o cykliczne stosowanie rifaksyminy alfa. Cel: Celem niniejszego badania była ocena wpływu dodatkowej suplementacji preparatem prebiotycznym, zawierającym błonnik rozpuszczalny arabinogalaktan oraz laktoferynę, u pacjentów z chorobą uchyłkową jelita grubego, stosujących standardową terapię cykliczną przy użyciu rifaksyminy alfa (Xifaxan tabl. 200 mg w dawce 2x400 mg przez 7 dni raz w miesiącu / cyklicznie co miesiąc). Materiał i metoda: Pacjenci podzieleni zostali na dwie grupy. W grupie I (58 osób) otrzymywali oni standardową profilaktykę zaostrzeń choroby uchyłkowej, tj. rifaksyminę alfa (Xifaxan tabl. 200mg), 2x dziennie 400 mg przez 7 dni; cykle powtarzano co miesiąc. W grupie II (63 osób), oprócz powyższego schematu, stosowano dodatkowo preparat prebiotyczny błonnika rozpuszczalnego arabinogalaktan (5g) z laktoferyną (50 mg) 1x dziennie 1 saszetka przez okres 3 miesięcy. Badanie ukończyło 108 pacjentów. Ocenie poddano: częstość wypróżnień, konsystencję stolca, występowanie dolegliwości bólowych, jakość życia według polskiej wersji kwestionariusza GIQLI, inne dolegliwości/objawy, mogące mieć związek ze stosowanym preparatem (zdarzenia niepożądane), liczbę wizyt ambulatoryjnych, hospitalizacji i operacji z powodu choroby uchyłkowej jelita grubego i jej powikłań. Pacjenci poddani zostali 3-miesięcznej obserwacji. Wyniki: W obydwu badanych grupach stwierdzono znamienne zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę jakości życia. W grupie II dodatkowo zaobserwowano znamienną poprawę w zakresie normalizacji częstości wypróżnień i konsystencji stolca. Wzrost jakości życia był w tej grupie znamiennie wyższy niż w grupie pacjentów poddanych standardowej profilaktyce tylko z rifaksyminą alfa (p = 0.00146). Wnioski: U pacjentów z objawową niepowikłaną chorobą uchyłkową model profilaktycznej terapii kompleksowej, obejmującej łączne stosowanie rifaksyminy alfa z prebiotykiem arabinogalaktanem i laktoferyną, pozwala na uzyskanie bardzo dobrych wyników. W przypadku terapii kompleksowej minimalizowane jest ryzyko zaostrzeń czy powikłań przy jednoczesnej znaczącej poprawie w zakresie wypróżnień, zmniejszenia dolegliwości bólowych i poprawie jakości życia.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 1-8
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lista kontrolna w chirurgii kolorektalnej – propozycja ekspertów Polskiego Klubu Koloproktologii oraz Konsultanta Krajowego w chirurgii ogólnej
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Krokowicz, Łukasz
    Richter, Piotr
    Dziki, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Lorenc, Zbigniew
    Szczepkowski, Marek
    Drews, Michał
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393168.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Lista kontrolna
    chirurgia kolorektalna
    powikłania chirurgiczne
    Opis:
    Lista kontrolna (z ang. checklist) to zbiór informacji pomagających zmniejszyć ryzyko wystąpienia niepowodzenia wynikające z ograniczeń ludzkiej pamięci i uwagi. W chirurgii pierwsza edycja checklisty (SSC z ang. Surgical Safety Checklist) powstałej pod nadzorem WHO (Światowa Organizacja Zdrowia z ang. World Health Organization) powstała w 2007 roku i obejmuje trzy etapy związane z pobytem pacjenta na sali operacyjnej i samej operacji: 1. przed rozpoczęciem (indukcją) znieczulenia; 2. przed nacięciem skóry; 3. przed opuszczeniem przez pacjenta sali operacyjnej Chirurgia kolorektalna jest szczególnie obciążona dużym ryzykiem powikłań i relatywnie wysokim odsetkiem śmiertelności. Eliminacja lub, co bardziej prawdopodobne, zmniejszenie ryzyka powikłań poprzez wystandaryzowanie procedur okołooperacyjnych może być szczególnie istotna w tej grupie. Wprowadzenie “dedykowanych” chirurgii kolorektalnej checklist wydaje się być jak najbardziej uzasadnione. Proponowana przez autorów checklista w chirurgii kolorektalnej podzielona jest na cztery etapy, podczas których sumienne wypełnianie list kontrolnych ma zmniejszyć potencjalne ryzyko związane z hospitalizacją i leczeniem operacyjnym pacjentów. Prezentowana checklista nie ma oczywiście charakteru zamkniętego, w miarę pojawiania się nowych publikacji czy rekomendacji pewne punkty mogą ulegać modyfikacjom, nowe zagadnienia mogą uzupełniać checklistę. Na chwilę obecną jest ona jednak narzędziem biorącym pod uwagę znane i potwierdzone elementy postępowania śródoperacyjnego, których przestrzeganie może znacząco zmniejszyć odsetek zdarzeń niepożądanych czy powikłań chirurgicznych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 44-49
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ profilaktycznego stosowania rifaksyminy na występowanie zapaleń uchyłków i jakość życia chorych z chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Francuzik, Wojciech
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Paszkowski, Jacek
    Studniarek, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Grochowalski, Marcin
    Zastawna, Kinga
    Szczepkowski, Marek
    Lorenc, Zbigniew
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393500.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zapalenie uchyłków
    choroba uchyłkowa
    rifaksymina
    profilaktyka
    Opis:
    Uchyłki jelita grubego i związane z nimi dolegliwości kliniczne oraz powikłania to jedna z najczęstszych patologii przewodu pokarmowego w krajach wysokorozwiniętych. Obecność uchyłków jelita grubego oraz związane z nimi konsekwencje kliniczne podzielić można na cztery podstawowe postacie: 1) uchyłkowatość, czyli obecność uchyłków jelita grubego nie dających objawów klinicznych i wykrywanych zazwyczaj przypadkowo, 2) objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa, 3) zapalenie uchyłków (ostre niepowikłane zapalenie uchyłków), 4)powikłania zapalenia uchyłków (obejmujące stany wymagające hospitalizacji). Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza efektywności stosowania rifaksyminy w profilaktyce występowania zapalenia uchyłków u  pacjentów leczonych w  poradniach proktologicznych. Kryterium rozpoznania choroby uchyłkowej stanowiło potwierdzenie występowania uchyłków jelita grubego na podstawie badania kolonoskopowego, wlewu kontrastowego lub kolografii KT (wirtualnej kolonoskopii) oraz co najmniej jednego przebytego (udokumentowanego) epizodu zapalenia uchyłków. Przebyte zapalenie uchyłków stwierdzano na podstawie dokumentacji medycznej, potwierdzającej obecność objawów klinicznych, oraz podwyższonej wartości CRP (>5,0), lub/i wyników badań obrazowych (USG, KT). Spośród 686 pacjentów leczonych w poradni, po przyjęciu restrykcyjnych kryteriów wykluczenia, do badania zakwalifikowano 248 chorych, których podzielono na dwie grupy: kontrolną (grupa I –145 chorych) i badaną (grupa II – 103 pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę). Liczba zapaleń uchyłków u pacjentów w obu grupach była zbliżona w okresie 6 miesięcy przed rozpoczęciem badania (p=0,1306) i w pierwszych 6 miesiącach terapii (p=0,3044). Między 6. a 12. miesiącem terapii, odnotowano istotnie mniejszą liczbę zapaleń uchyłków u pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę, w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0,0001). Pacjenci, którym podawano rifaksyminę, mieli istotnie wyższą jakość życia (mierzoną wg. skali VAS) niż w ci w grupie kontrolnej po 12 miesiącach zażywania rifaksyminy. Wyniki badania potwierdziły efektywność stosowania rifaksyminy w profilaktyce zapalenia uchyłków, nawet w schemacie kuracji powtarzanej co 3 miesiące. Stosowanie rifaksyminy u pacjentów z epizodem zapalenia uchyłków nie tylko zmniejszało częstość występowania zapaleń i ich powikłań, ale również poprawiało jakość życia tych chorych. Wydaje się również, że profilaktyka zapaleń uchyłków oparta o rifaksyminę może być efektywna ekonomicznie, wymaga to jednak dalszej analizy i badań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 22-31
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies