Autor: Słodkowski, Maciej - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wytyczne leczenia przetok przewodu pokarmowego. Stanowisko Grupy Ekspertów Towarzystwa Chirurgów Polskich
Autorzy:: Sobocki, Jacek
Jackowski, Marek
Dziki, Adam
Tarnowski, Wiesław
Banasiewicz, Tomasz
Kunecki, Marek
Słodkowski, Maciej
Stanisławski, Michał
Zaczek, Zuzanna
Richer, Piotr
Matyja, Andrzej
Frączek, Mariusz
Wallner, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391629.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: leczenie
przetoka przewodu pokarmowego
terapia podciśnieniowa
żywienie pozajelitowe
Opis:: Wstęp: Nieszczelność przewodu pokarmowego należy do najtrudniejszych problemów w chirurgii przewodu pokarmowego. Związana jest ona z: wysoką chorobowością i licznymi powikłaniami, dużym ryzykiem zgonu, przedłużoną hospitalizacją oraz zwielokrotnieniem kosztów leczenia. Cel: Zadaniem zespołu było opracowanie zaleceń dotyczących leczenia przetok przewodu pokarmowego zgodnie aktualną wiedzą medyczną w celu ograniczenia śmiertelności oraz chorobowości związanej z leczeniem. Materiały i metody: Opracowanie niniejszych zaleceń oparto na przeglądzie dostępnego piśmiennictwa z baz PubMed, Medline i Cochrane Library z okresu od 1.01.2010 do 31.12.2020, ze szczególnym uwzględnieniem przeglądów systematycznych oraz zaleceń klinicznych uznanych towarzystw naukowych. Zalecenia sformułowano w formie dyrektywnej i poddano je ocenie metodą Delphi. Wyniki i wnioski: Przedstawiono 9 zaleceń wraz z omówieniem oraz uwagami ekspertów. Leczenie powinno być prowadzone w oparciu o zespół wielodyscyplinarny (chirurg, anestezjolog, specjalista żywienia klinicznego/dietetyk, pielęgniarka, farmaceuta, endoskopista).
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 4; 57-69
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Lewostronna przepuklina Spigela z nietypową zawartością worka
Autorzy:: Karkocha, Dominika
Lech, Gustaw
Jankowski, Mieczysław
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392124.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: leczenie operacyjne przepuklin
przepuklina Spigela
wyrostek robaczkowy
Opis:: Przepuklina Spigela należy do najrzadziej występujących przepuklin przedniej ściany jamy brzusznej. Autorzy przedstawiają przypadek 53-letniej chorej z lewostronną przepukliną Spigela o nietypowej zawartości, którą stanowiła kątnica z wyrostkiem robaczkowym i kilkoma pętlami jelita cienkiego. Epizod przebytej przed kilku laty operacji pęcherza moczowego wskazywał na przepuklinę pooperacyjną. Jednak prawidłowe rozpoznanie zostało postawione dopiero śródoperacyjnie. Plastykę przepukliny wykonano z użyciem siatki. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 47-49
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Leczenie chirurgiczne guzów neuroendokrynnych jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej
Autorzy:: Maryański, Jan
Cyran-Chlebicka, Agata
Szczepankiewicz, Benedykt
Cebulski, Włodzimierz
Słodkowski, Maciej
Wroński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392712.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: guz neuroendokrynny jelita grubego
nowotwory przewodu pokarmowego
chirurgia kolorektalna
Opis:: Wstęp: Guzy neuroendokrynne jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej stanowią rzadkie nowotwory przewodu pokarmowego o zróżnicowanym charakterze biologicznym. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 15 chorych leczonych chirurgicznie z powodu guza neuroendokrynnego okrężnicy lub odbytnicy (M/K = 3:12, średnia wieku: 62,9 lat). Zróżnicowany guz neuroendokrynny (NET G1-G2) rozpoznano u 5 chorych, a raka neuroendokrynnego stwierdzono u 10 chorych. Przeprowadzono retrospektywną analizę cech kliniczno-patologicznych i wyników leczenia chirurgicznego. Wyniki: Mediana wieku chorych ze zróżnicowanym NET była znamiennie niższa niż mediana wieku chorych z rakiem neuroendokrynnym (53 lata vs 68 lat; p = 0,03). Guzy NET G1-G2 były znamiennie mniejsze niż raki neuroendokrynne (4 cm vs 6,4 cm; p = 0,02). Nie było różnic między grupami pod względem umiejscowienia guza, miejscowego naciekania, częstości przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów odległych. U wszystkich chorych wykonano częściową resekcję jelita grubego. Resekcja była doszczętna onkologicznie u trzech z pięciu chorych w grupie z NET G1-G2 i u pięciu z 10 chorych w grupie z NEC (p = 1,0). Ogólne przeżycie było znamiennie wyższe w grupie NET G1-G2 w porównaniu z chorymi z rakiem neuroendokrynnym (p = 0,005). Mediana przeżycia chorych z rakiem neuroendokrynnym wyniosła tylko 4,8 miesięcy, podczas gdy mediana przeżycia u chorych z guzami NET G1-G2 nie została osiągnięta w okresie obserwacji o medianie 69 miesięcy. Trzyletnie przeżycie w grupie chorych z NET G1-G2 wynosiło 100% , w grupie z NEC tylko 27%. Wnioski: Zróżnicowane guzy neuroendokrynne i rak neuroendokrynny jelita grubego cechują się porównywalną skłonnością do rozsiewu, ale różnym znaczeniem prognostycznym przerzutów.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 7-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ocena zmian w składzie ciała u pacjentów zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia guzów pierwotnych i przerzutowych wątroby z wykorzystaniem impedancji bioelektrycznej
Autorzy:: Skroński, Michał
Andrzejewska, Marta
Fedosiejew, Małgorzata
Ławiński, Michał
Włodarek, Dariusz
Ukleja, Anna
Nyckowski, Paweł
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392920.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: guzy wątroby
impedancja bioelektryczna
kąt fazowy
Opis:: Wstęp: Resekcja jest optymalnym sposobem leczenia nowotworów wątroby oraz przerzutów z innych narządów. Uraz operacyjny może wpływać na skład ciała pacjentów badany za pomocą impedancji bioelektrycznej BIA (bioelectrical impedance). Analiza otrzymanych wskaźników może być pomocna przy identyfikacji wczesnych zmian świadczących o pogorszeniu stanu odżywienia. Cel pracy: Celem pracy była ocena zmian w składzie ciała pacjentów przed i po resekcji guzów wątroby oraz ewentualnej termoablacji zmian ogniskowych. Materiał i metodyka: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM w Warszawie, których zakwalifikowano do radykalnego chirurgicznego leczenia nowotworów w obrębie wątroby. Przeanalizowano dane dotyczące zawartości wody, tłuszczu, mięśni i masy komórkowej. Wyniki: Porównując dane uzyskane od pacjentów przed i po ingerencji w obrębie wątroby wykazano istotną statystycznie (p<0,05) utratę wody wewnątrzkomórkowej, masy mięśniowej, masy komórkowej, a także tkanki tłuszczowej. Znacząco zmieniała się także wartość kąta fazowego u tych pacjentów, zmniejszając się średnio o 0,61°. Natomiast wzrost zawartości odnotowano w przypadku wody zewnątrzkomórkowej. Wnioski: Interwencja chirurgiczna w obrębie wątroby powoduje wyraźne, niekorzystne zmiany w składzie ciała, o czym świadczy zmniejszenie wartości masy mięśniowej, a także masy komórkowej, czego wynikiem jest obniżenie się kąta fazowego. Impedancja bioelektryczna jest odpowiednią metodą służącą do oceny zmian składu ciała pacjentów poddanych resekcji wątroby i jest przydatna w praktyce klinicznej. Wskazane jest prowadzenie dalszych badań w grupie chorych poddawanych zabiegom inwazyjnego leczenia wątroby, z powodu: wzrastającej liczby tego typu zabiegów oraz ośrodków, w których dokonuje się tego typu interwencji chirurgicznych.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 27-31
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Przegląd metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej po obwodowej resekcji trzustki
Autorzy:: Mech, Katarzyna
Wysocki, Łukasz
Guzel, Tomasz
Makiewicz, Marcin
Nyckowski, Paweł
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392882.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: trzustka
Opis:: Przetoka trzustkowa to jedno z cięższych powikłań po operacjach trzustki. Resekcja obwodowa trzustki obarczona jest 60-proc. ryzykiem występowania tego powikłania. W dalszym ciągu nie ma skutecznych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej. Wprowadzona w 2005 roku przez International Study Group of Pancreatic Surgery (ISGPS) ujednolicona definicja przetoki trzustkowej, pozwoliła na łatwiejsze postawienie rozpoznania i określenie stopnia ciężkości przetoki, a także umożliwiła wiarygodne porównywanie danych pomiędzy ośrodkami. Ponadto w wielu publikacjach zwraca się uwagę na czynniki ryzyka przetoki trzustkowej, które można podzielić na: zależne od chorego, takie jak: BMI, płeć, palenie tytoniu czy strukturę trzustki oraz zależne od przebiegu operacji, do których należą: utrata krwi, przedłużający się czas zabiegu oraz nie podkłuwanie przewodu Wirsunga. Analiza czynników ryzyka – wraz z zastosowaniem różnych metod zapobiegania powstawaniu przetoki trzustkowej, w tym przede wszystkim stosowanie nowych technik operacyjnych – może przyczynić się do ograniczenia powstawania przetoki i zmniejszenia stopnia jej ciężkości. Wiąże się to z ograniczeniem powikłań wtórnych, śmiertelności oraz skróceniem czasu hospitalizacji. Poniżej przedstawiono przegląd piśmiennictwa, w którym omówione są różne strategie stosowane w celu rozwiązania problemu przetoki trzustkowej. Wydaje się jednak, że dla ustalenia jednoznacznych zaleceń dotyczących postępowania w przetoce trzustkowej potrzebne są wieloośrodkowe, prospektywne badania randomizowane, które obejmowałyby duże grupy chorych po resekcjach trzustki
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 38-44
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:: Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:: Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Zwapnienia w ścianie torbieli pozapalnej trzustki przyczyną nieskuteczności cystogastrostomii endoskopowej – opis przypadku
Autorzy:: Krajewski, Andrzej
Lech, Gustaw
Makiewicz, Marcin
Kluciński, Andrzej
Wojtasik, Monika
Kozieł, Sławomir
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393517.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: torbiel pozapalna trzustki
cystogastrostomia endoskopowa
zwapnienia w ścianie torbieli trzustki
Opis:: Pozapalne torbiele rzekome trzustki są jednymi z najczęściej występujących powikłań ostrego zapalenia trzustki. W większości przypadków ulegają samoistnemu wchłonięciu. U niektórych chorych przetrwałe torbiele pozapalne są jednak przyczyną dolegliwości bólowych, zaburzeń pasażu żołądkowo-jelitowego lub innych powikłań. W takich przypadkach wskazane jest leczenie drenażowe lub resekcyjne. Jedną z najbardziej skutecznych drenażowych metod leczenia rzekomych torbieli pozapalnych trzustki jest cystogastrostomia endoskopowa. Warunkiem drenażu endoskopowego jest przyleganie ściany torbieli do żołądka stwierdzone w badaniach obrazowych i badaniu endoskopowym. Praca przedstawia opis bardzo rzadkiego przypadku nieskuteczności endoskopowego drenażu torbieli trzustki wpuklającej się do światła żołądka z powodu rozległych zwapnień w jej ścianie. Pięćdziesięciopięcioletni mężczyzna po przebytym ostrym zapaleniu trzustki, z trwającymi od roku bólami w nadbrzuszu, został przyjęty do kliniki w celu leczenia pozapalnej torbieli trzonu i ogona trzustki. Przy przyjęciu w badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono odchyleń, stężenie markerów nowotworowych CA 19-9 i CEA było w granicach normy. W badaniu ultrasonograficznym stwierdzono dużą torbiel rzekomą ogona trzustki, co potwierdzono w tomografii komputerowej oraz endoskopowej ultrasonografii (EUS). Zwapnienia w ścianie zbiornika powodowały cień akustyczny, uniemożliwiając ocenę jego zawartości i drenaż przezskórny. Badanie gastroskopowe wykazało ucisk z zewnątrz na dno żołądka. Chorego zakwalifikowano do cystogastrostomii endoskopowej. Po wprowadzeniu endoskopu do żołądka i insuflacji CO2, uwidoczniono w inwersji dużą masę wpuklającą się w dno żołądka. Igłą cystotomu Giovanniego nakłuto śluzówkę żołądka, docierając do torebki torbieli, której w kolejnych próbach nie udało się przebić z powodu zwapnień w jej ścianie. W miejscu po nakłuciu obserwowano obfite krwawienie z naczynia podśluzówkowego, które zatamowano przy użyciu klipsów endoskopowych. Chory został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. W trybie planowym wykonano obwodową resekcję trzustki ze zwapniałą torbielą oraz splenektomię. Badanie histopatologiczne potwierdziło pozapalny charakter torbieli. Cystogastrostomia endoskopowa jest wysoce skuteczną metodą leczenia pozapalnych torbieli trzustki. U części chorych, zwłaszcza w przypadkach dużych torbieli trzustki z mnogimi zwapnieniami w ścianie, lub w sytuacji podejrzenia torbieli prawdziwej, wskazane jest leczenie pierwotnie operacyjne.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 63-67
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Słodkowski, Maciej" wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język